Het is waar, ge kunt geen restaurant binnengaan of ge ziet mensen die boven de 60 zijn, zelfs ouder, die een aperitief, een hoofdschotel, en een koffie nemen. Als ge dan vraagt of ze dat graag doen en waarom ze dat nu doen is hun antwoord: Het is het enige wat we nog hebben, mijnheer, de rest staat op een laag pitje, het staat zelfs niet meer, als ge begrijpt wat ze bedoelen.
Beste leeftijdsgenoten, ik ben ten zeerste ontgoocheld in jullie, kan eten en drinken onze oude gedachten vervangen van vroeger, het was langs daar dat we naar de hemel gingen gaan. Waar is onze vurigheid en ons verlangen gebleven? Mannen denken alle 7 seconden aan seks, alé, ik toch, de mannelijke lezers toch ook, mag ik hopen, of eet u liever? Natuurlijk er is een groot verschil tussen aan denken en doen, een torenhoog verschil, een uit de kluiten gewassen boerentoren wordt het nooit meer, bij wijze van spreken.
We zaten onlangs met vrienden in een eethuis een verwenmenu tot ons te nemen. Het was dik in orde, we waren meer dan voldaan, van het goede te veel. Er wordt dan veel over vroeger gepraat, hoe goed we alles deden, gewoon opschepperij. Over de prestatie in de ledikant werd angstvallig gezwegen. Want ik zei nog: Een wip in de morgen is een dag zonder zorgen, een wip kort na de noen is ook nog te doen. De dames in het gezelschap konden er om lachen, de heren daarentegen keken de andere kant uit. Ze beweerden dat wie er veel over praat en over opschept er niets van terecht brengt. Waarop ik zei: Er wordt veel over gepraat, maar ook nog veel gedaan zenne!! De vrouwen zeiden allemaal in koor: Beloven ja!: Toen ik over die blauwe pil begon was het hek volledig van de dam, het mannelijk gezelschap zei: Puur of niet! De vrouwen lieten het in t midden, dat het toch wel het proberen waard was, en dat die penispauze zeker lang genoeg had geduurd!
Al bij al geen stichtende praat voor al dat oud ijzer, maar we hebben zeer goed gegeten. We waren uitermate bevredigd, moe maar voldaan en hebben nog lang nagenoten. Tot gauw.
Rocor
|