Ik hang al een tijdje de nieuwe man uit, flink van deze jongen hé? Ik ga zelfs mee boodschappen doen. Ik ben toch verrast wat er in het aanbod is, ge hebt geen vrouw meer nodig om te koken, alles kant en klaar. Ik wilde ook eens modern doen en klaargemaakte voeding kopen uit den diepvries. Ik kocht puree patatjes, prijs voor een zakje: 2,10 EUR. Allez jong, das 84 frank! Dat maak je zelf met aardappelen, wat goede boter, volle melk en wat kruidnoot, voor een prikje. Frieten al voorgebakken, o zo makkelijk, maar duur.

Die klaargemaakte eetmalen, dat ziet er lekker uit. Ik heb dat eens uitgeprobeerd en ik moet zeggen, dat smaakt niet slecht, maar de prijs is er ook naar. Er is geen werk aan natuurlijk, voor moeder de vrouw. Als er wat tijdnood is, is het een goede oplossing. Op 15 minuten hebt ge een warme maaltijd met soep, hoofdgerecht en een toetje.

Onlangs zei iemand: “Ik had geen zin om te koken, ik ben om frieten gereden, met mayonaise, het was heel lang geleden, de pak op tafel en met de vingers opgegeten, met een berenhap erbij, en een pintje bier uitgedronken aan het flesje.” Lekker, over de calorieën zal ik maar zwijgen zeker? Afwas is er niet, gewoon het papier in de bak, het flesje bij het glas en alles is opgelost. Een mens kan het zich makkelijk maken, er is ook niets mis mee, en men kan niets meer vergelijken met vroeger. Dat is ook niet nodig, we leven nu, niet in het verleden, niet in de toekomst. NU, af en toe eens doen zoals de jonge mannen, dat geeft je een andere kijk op hun leven. Hun slogan: ‘ALLES KAN, NIETS MOET’, nog zoiets: ‘WE ZULLEN WEL ZIEN’.

‘Er zijn toch geen zekerheden meer?’, zeggen ze. Beste spaarders, zouden ze ongelijk hebben, denkt U?

Tot gauw 

rocor

29-11-2008 om 11:57 geschreven door Rocor

Dat men zich een gsm aanschaft in deze tijd is normaal, zonder bent U gehandicapt. U moet bereikbaar zijn, want men heeft U nodig, tof hé! Zeker kinderen, voor hun veiligheid, maar dat het zo een vaart zou lopen had niemand kunnen denken. Zeg nu eerlijk, als ik die gasten zie sms’en, die vingers vliegen over dat toetsenbord, ze moeten er niet eens naar kijken. Het kost wat zo een mobieltje, maar dat is hun geen zorg. Als U als grootvader vraagt wat ze moeten hebben moeten ze niet nadenken, geld voor hun telefoon. Ze hebben een eigen taaltje, alles aaneengeschreven, 'kweenieoenecoole'. (ik weet niet hoe een toffe gast, is dat vrij vertaald).

ZE staan op alle mogelijke hoeken en kanten te bellen, de verliefde pubers, giechelend en verlangend naar de andere kant van de lijn. Leuk om zien, in onze tijd moesten wij de straten afdweilen in de hoop dat ze haar ouders had kunnen overtuigen dat ze dringend naar een vriendin moest. Nu is het apparaatje open klappen en ‘warzijdegijkanikouzien?’ Zo simpel is het nu. Binnen de kortste keren staan ze dan te zoenen op de straat, het is van alle tijden, jong en zot zijn.

Het is precies of zonder dat ding staat de wereld stil. Eigenlijk is het zo, het is gewoon onmisbaar onlangs had ik een platte voorband links. Met mijn auto op de E17 zette ik me op de pechstrook en echt waar ik durfde niet uitstappen de vrachtwagens donderden een halve meter van mij af. Ik durfde mijn deur niet opendoen, dan maar de goede moment afgewacht, rap eruit en achter de vangrails, en dan het mobiel telefoontje. “Mijnheer, ik sta op die plaats, kunt U mijn band komen vervangen aub?” 20 minuten later schepte die man mijn auto op, sleepte hem naar een veilige plaats en zei “Als ge die band langs de snelweg vervangt, is dat poging tot zelfmoord!” Gelijk had hij!

De mogelijkheden die er zijn met dat ding zijn grenzeloos voor de meeste mensen. Voor de wat oudere mag het simpel zijn. Een aan- en afknop is meer dan genoeg. Nu met fax en camera, zelfs GPS, waar eindigt het? Leve de vooruitgang, ik ben 50 jaar te vroeg geboren. Moest ik geweten hebben wat ik nu weet…(eigenlijk baneethebvannietsspijt)

NB: U kunt zich niet meer verstoppen, u bent altijd bereikbaar, zelfs in het kleine kamertje met je broek op je schoenen. Gelukkig dat men je dan niet kan zien, toch maar oppassen, dat bestaat reeds

Tot gauw  rocor

22-11-2008 om 00:00 geschreven door Rocor

Als we klinken is het meestal op de gezondheid, of op het succes. We staan er niet bij stil, het is een gewoonte, maar strikt genomen is gezond zijn en nooit pijn hebben het mooiste wat een mens kan overkomen, maar een gezonde mens snapt dat niet, en ik ben daar één van. Vooral mannen zijn daar seuten in, het minste dat ze mankeren gaan ze sterven, allee dat zegt mijn vrouw toch tegen mij: "Jullie mannen weet niet wat pijn is! Ge moest eens een kind kopen!" Daar komen ze dan altijd mee aandraven (onze bijdrage om het te verwekken is ook niet gering, U mag dat niet onderschatten vind ik, en als het niet lukt van de eerste keer moet u toch blijven proberen, doe het maar hé!). Vroeger, als de toekomstige moeder geen opening (raar woord) genoeg had, deed men dat met ijzers, om de zaak wat wijder te maken. Dat is pas onmenselijk, het kind is met de ijzers gekomen, zei men toen, ik vond dat een barbaarse uitdrukking en die moeders moeten enorm hebben afgezien.

Sorry, met ijzers, dat is erover. Nu bevalt men onder water, ook thuis is opnieuw in, de band met het kindje is dan groter zegt men. Bij problemen is het keizer snede, mannen hebben dat het liefst, dan blijft alles smal, als U begrijpt wat ik bedoel? Vandaar dat mannen egoïsten zijn, dat denkt alleen aan zichzelf. De toekomstige moeders moeten vanaf nu hun woorden intrekken, nu bevalt men ‘pijnloos’, epidurale, men spreekt over niets anders. Als men een kind verwacht vraagt men direct of u het gaat doen met die verdoving, u kunt dan de bevalling 100% beleven en volgen op de monitor, er is geen gevaar voor de baby, beweerd men en volkomen zonder pijn.

De Moeders bepalen de manier waarop de bevalling verloopt. Toen mijn vrouw dit stukje las, zei ze: “Waar bemoeid gij U mee? Gij hebt nog nooit gehoord van het Moeder instinkt zeker? Moeders weten en voelen wat het beste is voor hun kind, wat kennen mannen daarvan?” Oei dat ligt precies gevoelig, ben dan ook maar opgehouden en wat gaan snoeien in den hof. Een mens moet weten wanneer ge te ver gaat.

Ons moeder heeft haar kinderen thuis gebaard, mijn zuster als laatste met een verschil van zes jaar. We hoorden ons moeder kermen als de weeën kwamen, wij wisten niet wat er gebeurde. Ze lag op het bovenkamertje in bed. Toen de vroedvrouw riep: “Duwen Maria!” en we ons zus hoorden bleten, wisten we het, we zouden voortaan met 4 zijn. Ik denk wel, dat moet ik toegeven, moesten de mannen de kindjes kopen, er zou geen overbevolking zijn. Maar voor mij moeten moeders geen pijn hebben, het moet een enorme belevenis zijn, een kind baren. Het leven krijgt dan een andere invulling, daarom succes aan alle moeders, wij mannen rekenen op jullie!!

Tot gauw rocor

15-11-2008 om 15:03 geschreven door Rocor

Komt daar toch wel ‘den Edgard’ aangewandeld in de Vrasenestraat zeker, eerst herkende ik hem niet, want wat is die dik geworden zeg! Vroeger was dat ne smallen maar nu XXL, het was nog van in onze jeugd geleden dat we elkaar gezien hadden. Zijn poppetiet was er ook bij, met de nodige rimpels. Ze zag er nog goed uit, “we zijn nog altijd bij elkaar”, ZEI ZE, “dat kunnen we van onze kinderen niet zeggen, ze zijn allebei gescheiden, wat een ellende is dat”, wist ze te vertellen. “We hebben genoeg gezien”, ZEI ZE, “we gaan van het leven profiteren, zeker weten, we gaan niet meer sparen, we gaan gewoon voor onszelf zorgen”. Toen ik haar vroeg hoe ze dat zag, dat genieten, wist ze te zeggen, “dat zal zeker reizen zijn, minstens twee maal per jaar naar de warme landen”. ZEI ZE.

“Als onze ouders dat moesten weten, zoveel geld, het is thuis toch ook goed, zouden die gezegd hebben. Iedere week eens uit eten gaan, niet duur, maar toch eens niet koken. Den Edgard wordt binnenkort 70 jaar, binnen tien jaar kan het over zijn.” ZEI ZE. “Als onze ouders dat moesten weten, ze draaien zich om in hun graf al dat mooie geld zomaar opdoen, ge kunt thuis toch ook eten. We hebben samen een goed pensioen, een 45^ste en we wonen in onze eigendom en ik vind dat ik goed gekleed mag zijn”, ZEI ZE. “Die oude spullen gooi ik weg. Ik kleed mij naar het seizoen en doe mee met de mode, met lage botten mijn broekkouse erin en een ietsie pietsi korte rok en een lederen vestje, wie het niet kan zien draait zijn hoofd maar weg”, ZEI ZE.

“Moest mijn moeder dat nog meemaken ze zou mij onterven, zo verkwistend omgaan met die zuur verdiende centen, want aan die weg gesmeten klederen haperde niets. Edgard zijn auto is versleten”, ZEI ZE, “We moeten een andere hebben. We gaan niet twijfelen, het zal een mooie worden met alles erop en eraan, zelfs bluetooth en gps.” Ja, ZEI ZE nog, “we zijn van die zuur verdiende centen een deel kwijt op de bank, dat kwam hard aan. Ze zullen ons niet meer beethebben de leugenaars, we gaan ons geld laten opbrengen voor onszelf. Achter ons zijn het andere, is het niet waar Edgard? ,ZEI ZE.” Hij knikte en dacht er het zijne van, want iets zeggen was er niet bij.

Tot nog eens, het was aangenaam poogde ik te zeggen maar ik was te laat, ze was al weg…

Ze is 69 ZEI…ZE !!

Tot gauw

Rocor

08-11-2008 om 14:14 geschreven door Rocor

Tis godgeklaagd waarop men overal belastingen int. Toen ik klein was en las dat de kasteelheren de mensen uitpersten, en dat die de helft van hun oogst moesten afgeven aan de Graven en de edelen, vond ik dat niet kunnen, die inhalige belastingmanieren. Nu, 300 jaar later, las ik, dat wanneer U juwelen hebt van je moeder of grootmoeder of tantes dat u die niet zomaar kunt aanpakken onder tafel. Hela mannetje! Een handgift in roerend goed zoals juwelen of een schilderij, of een postzegel verzameling van waarde, daar moet een notaris aan te pas komen of via de bank met een aangetekende brief.

Kunt U dat geloven? Armbanden, ringen met een diamant erin en de zware gouden kettingen die drie generaties aan de vingers en rond de hals van je grootmoeder en moeder hebben gehangen, daar moet U schenkingsgeld op betalen. Of die schilderij van tante Irène die U zo graag ziet, die moet ge haar vragen als ze nog leeft, anders mijn vriend, afdokken aan vadertje staat!

Hoe durft men, dat vraag ik mij af. Dat zijn toch dingen waar niemand zich mee moet bemoeien. Als u het juwelenkistje opent, ruikt u nog het parfum van tante Maria en de geur van snuiftabak. Dat moet dan geschat worden en betalen zult u! Die halsketting heeft de meeste tijd van haar bestaan doorgebracht tussen de weltierende wiebelende borsten van een van je favoriete tantes, en beken nu maar, U keek soms ook meer naar die buiten de lijnen gegroeide wiebelende tweelingen, dan naar die zware dure halsketting waarvan sprake, dit even terzijde.

Er zit nog een addertje onder het gras, als tantetje ze nu aan U geeft moet ze nog drie jaar leven. De wiebel is er nu wel af van die tweelingen, maar de ketting hangt altijd nog op dezelfde plaats, dan nog liever successierechten betalen dan tante lieve te missen, zeker weten. Zeg nu zelf: het is toch ver gekomen hé. Het is nu een andere vorm van afzetterij dan 300 jaar terug, maar het komt op hetzelfde neer. Het gaat tenslotte over dingen die toen met liefde werden gegeven en al die tijd werden gekoesterd door je tante, want ze had die gekregen van ‘haren Albert’.

Kent U nog een voorwerp of handeling waar u geen belastingen op moet betalen? Ik wel, op de LIEFDE en de vriendschap onder elkaar, en dat kunnen ze ons niet afpakken. Daar komt geen notaris, of bank, of staat, aan te pas, want de waarde ervan kan niet geschat worden. Toch niet in geld, zonder BTW en geen schenking belasting. Mooi meegenomen, vindt U niet?

Tot gauw  rocor

01-11-2008 om 12:10 geschreven door Rocor