De dagelijkse dingen volgens Roger (78jr) uit Beveren Waas Elke week een nieuw verhaal...
Reacties zijn steeds welkom!
>> NU OOK BESCHIKBAAR VIA WWW.ROCOR.SHORT.BE
10-03-2007
Trouwfeest
Weet u nog toen men
u ooit eens uitnodigde om naar de trouwfeest te komen? Dat was toch iets om
naar uit te kijken. Naar de kapper en uw kostuum naar de kuiserij, want
"de keren dat ge dat maar draagt", zei men toen. Een nieuwe das, nog
tot daar toe, en de vrouw om een nieuw kleed, want ze had niets meer om aan te
doen, begrijpen wie kan
Dat gedoe is over
en out. Er wordt niet meer getrouwd, ouderwets, en voor dat tijdje dat ze toch
maar samenblijven, veel te duur! Men gaat samenwonen en in zonde leven; zeker
ook leuk maar toch anders. Er is geen vastigheid meer. Er is niets aan de hand
zolang er geen kinderen zijn, misschien een voorbij gestreefde gedachte Als
werfleider moest ik onlangs een afspraak maken op de werf. De dame aan de lijn
zei : mijn vriend is op de werf. Hoe zou dat later gaanals je aan hun kinderen iets vraagt, gaan die
dan antwoorden : Wacht mijnheer, ik zal mama hare vriend eens roepen" of
andersom: "Ik zal ons papa zijn vriendin eens roepen"! Misschien wel
modern maar ik moet er toch aan wennen hoor
Toen ik onlangs aan
de kerk stond in een zeer landelijke gemeente, en van achter de bomen de open
koets met de bruid, haar vader en de bruidskinderen zag komen met blinkende
paarden, geleid door een koetsier in volle ornaat, gaf mij dat een enorm goed
gevoel. De bruid was heel mooi en straalde van geluk. Dit was hun dag om nooit
te vergeten! Ze had een prachtig lang kleed, het decor met de paarden, de bomen
en de mensen eromheen was heel romantisch en de zon deed de rest. Toen volgde
de koets met de bruidegom en de familie. Hij zag er goed uit in zijn nieuw
kostuum, wel wat last van zenuwen. Ik zag hem enkele keren heel verliefd kijken
naar zijn aanstaande in de andere koets. Toen werd de bruid naar het altaar
gebracht door de fiere vader. Hij moest zijn mooie dochter afgeven, maar ja, ze
had gekozen met hem door het leven te gaan.
Een kleine
anekdote: toen de pastoor klaarstond om de huwelijks plechtigheid te beginnen
zei plots het 5-jarige kind van de vrouwelijke getuige hardop: mama ik moet
plassen, en als het moet dan moet het. De pastoor kon er mee lachen en
iedereen wachtte tot de klus geklaard was. Het toekomstig echtpaar keek al eens
schuw achterom waar ze bleef, en toen de moeder en het kind verscheen kregen ze
een applaus!
Met mooie muziek
werd het koppel in het echt verbonden in gezelschap van familie en vrienden.
Het was heel ontroerend, speciaal en mooi. Nadien waren we genodigd op het
feest. Er waren meer dan 100 mensen genietend van het feestmaal, in een
aangename sfeer. Iedereen was in opperste stemming pratend over de zin van het
leven. Dan was het tijd om te dansen. De man achter de discobar speelde zowel
een wals en een tango om de ouderen van hun stoel te lokken als de moderne
versie waarbij ge elkaar niet meer moet vasthouden. Als u het mij vraagt kies
ik voor ne plakker. Het werd een mooie dag. Het zal veel geld hebben gekost.
Men zegt dan: Met dat geld kan je iets anders kopen. Dat zal wel, maar zo een
dag is onvergetelijk en niet te vergelijken met samenhokken. Uiteraard heeft
dat ook voordelen en zeker heel plezant, maar als u het mij vraagt de
ouderwetse manier is toch spannender
Reacties op bericht (2)
17-03-2007
Lentekriebels
Als depressie je overmeesteren bij het horen van de voorspelling van kouder en slechter weer, kom dan een keertje kijken naar de eerste bloemen in mijn tuin. Ik wens je nog een prettig weekend en o ja, ik vind je blog prachtig !!!!
17-03-2007 om 11:54
geschreven door Tuingenieter
12-03-2007
trouwfeesten
ik zou het ook romanticher vinden moet ik met mijn man trouwen en er voor altijd mee samen blijven. maar sommige mensen trouwen met de verkeerde en dan draait het anders uit dan verwacht. je moet eerst elkaar goed leren kennen en dan pas trouwen en ik denk dat da mensen van vandaag er allemaal wat te snel in zijn en dat dat het probleem is! ik vind het een heel mooi verhaaltje pépéke! 1tje om eens bij na te denken!