De dagelijkse dingen volgens Roger (78jr) uit Beveren Waas Elke week een nieuw verhaal...
Reacties zijn steeds welkom!
>> NU OOK BESCHIKBAAR VIA WWW.ROCOR.SHORT.BE
25-12-2008
Eeuwige liefde
In mijn jeugd woonden
we tussen de boeren, een speciale sfeer. Omdat ons Vader ook van boere afkomst
was, kenden we iedereen, en kon ik die boerderijen binnen en buiten lopen. Ik
was er thuis, een ongelooflijk goed gevoel, tussen al die harde werkers, en
tussen de dieren, en ik mocht dan ook helpen bij het kalven, en biggen vangen.
Een paard dat moest gedekt worden mocht ik bijwonen, ik hielp op het land om
aardappelen te rooien, moest met de paarden rijden, hielp de oogst binnen doen.
Kortom, echt leuk, het was soms hard werken, maar ja dat kon niet anders, ik
vroeg mij niets af. Ik kon overal mee eten aan tafel en op het land, ik at spek
met eieren, kop vlees, beuling, groenten en fruit.
Zij noemde Elisabeth,
hij noemde haar Liesje, hij was Petrus, ze waren kinderloos. Ze hielden veel
van elkaar, ze waren altijd samen en keken elkaar veel in de ogen, zag ik. Ze
leefden met en voor elkaar. Hun landerijen bevonden zich heel dicht bij de
hoeve. Als hij op het land werkte en het was schaftijd blies zij op de koperen hoorn.
Een afgesproken geluid, als hij dan thuis kwam gaf hij haar steevast een kus,
fezelde iets in haar oor waarop ze lachte, en zei: Zotte man, nu toch niet
zeker en ze keek dan naar mij. Hij schoof zijn voeten onder tafel en wachtte
tot ik en Liesje op ons plaats zaten, sloeg een kruisteken, en eindigde steeds
met Heer zegen ons en ook deze spijzen die U milde hand ons geeft, door Christus
onze Heer amen. Smakelijk!
Het eten begon met
botermelk pap, gevolgd door aardappelen met bonen en een groot stuk goed gebakken
varkensvlees met veel saus en eindigde met vers fruit. Alles van eigen bodem,
een glas helder water uit de pomp put. We maakten een kruisteken en we gingen
terug naar de akker, hij pikte de gerst en ik bond ze in busselen en we zetten
ze in schoven, tot de hoorn opnieuw weerklonk. Als knaap keek ik naar die
mensen op. Was dat nu de liefde? Ik vond dat zo mooi.
Ik heb nooit zo een
goed koppel meegemaakt, ze beminden elkaar, ze werkten hard, hadden leute, aten
goed, kwamen vooruit, geloofden in God. Plots sloeg het noodlot toe, Petrus
kreeg een longontsteking en was op 14 dagen dood en begraven. Elisabeth haar
wereld stortte in, ze begon in zichzelf te praten, Petrus zijn werkvest bleef
aan de nagel achter de deur hangen, zijn klompen schuurde ze alle dagen af,
zoals ze altijd al gedaan had. Ze keek voortdurend naar de deur, ze verwachtte
hem. Ze was schuw geworden. Ze praatte constant met hem, ze keek uren naar zijn
foto, ze streek door mijn haar, maar herkende mij niet meer. Ze kwijnde gewoon
weg, ze wilde bij Petrus zijn, wat haar op korte tijd lukte. Ik begreep toen
wat eeuwige liefde was, en zeker liefde tot ter dood.
Dit was mijn kerstverhaal.
In wens Jullie allen
gezondheid, geluk en veel liefde voor elkaar in 2009!
TOT GAUW
rocor
Reacties op bericht (1)
27-12-2008
Prettig Kerstfeest en Gelukkig Nieuwjaar
Je mooie verhaal is met veel gevoel geschreven. Ik heb er van genoten, niet zonder een beetje weemoed op het einde...