Of mag ik dat niet meer in het openbare, juist voor en na het eten? Alleman zit mij aan te staren, over 65 jaar maakte ik driemaal per dag voor en na het eten een kruisteken. Men schut nu zelfs het hoofd als ik dat doe. Ik wil niet opvallen en doe dat heel diskreet, ik doe zelfs mijn ogen dicht, zoals ons moeder toen wilde. Maar zelfs mijn vrienden hebben er moeite mee, ze noemen mij een komediant, zo christelijk leeft ge toch ook niet meer hé rocor, zeggen ze dan.

Gelijk hebben ze, maar het is ook niet gemakkelijk. Ze hebben zoveel dingen veranderd, waar ik vroeger zoveel respect voor had, dat lijkt nu allemaal van geen tel meer. Neem nu, vis eten op vrijdag, bij ons iedere vrijdag nog pekelharing. Toen, ter communie gaan, alleen als je nuchter was. Mensen durfden nog niet drinken, als er een hostie op de grond viel moest de priester knielen en gebeden opzeggen. Niemand mocht ze oprapen, dat was heilig schennis. Nu deelt ons Betty van achter den hoek de communie, en ze doet dat echt goed, ze legt de hostie nu zelfs in je hand.

Te biechten gaan hoeft niet meer. U zegt tegen ons Heer dat het U spijt en de zonden zijn vergeven, en met je buikje vol gaat u tot bij ons Hetty ter communie. U mag er zelfs op knabbelen hoor ik soms in de kerk, wat vroeger niet mocht, op ons Heer bijten. Nu kunt u trouwens in ieder geloof naar de hemel. Er zijn godsdiensten bij die zelfs maagden beloven als u hierboven aankomt, daar doen mannen alles voor. Dat is pure leden werving, want als ik moet kiezen, tussen rijstpap met gouden lepeltjes of maagden versieren dan is mijn keuze snel gemaakt hé, de twee zou ik zeggen. Daarom beginnen mijn twijfels te komen, het schijnt dat men nu zelfs mag vrijen zonder kinderen te verwekken. Alleen voor de leute. Niet dat ik daar tegen ben, verre van, maar ik ben opgevoed met al die vorige dingen, en heb het nu moeilijk, zeker met het gezegde: “ZE hebben ons vroeger nogal wat wijs gemaakt zenne!”, was dat dan allemaal bedrog en komedie?

Voor mij is bijna alles weg. Ik heb mijn eigen geloof gemaakt na al die jaren, ik ga nog ter kerke, maar verder? Voor mij is iedereen gelijk. Ik tracht eerlijk te zijn, wat niet van mij is moet ik niet hebben, ik zorg voor mijn familie en zeker voor mezelf, dat heb ik ondertussen geleerd. Ik eet nog wel pekelharing maar alleen als ik zin heb, ik praat nog wel met God als ik hem nodig heb, ik profiteer van het leven. En die maagden hierboven en die rijstpap, het is aanlokkelijk, maar ik heb mijn twijfels erover. Er is nog niemand teruggekomen ter bevestiging.

Van in mijn twijfelaar zeg ik,

Tot gauw rocor

03-02-2009 om 21:51 geschreven door Uilenspiegel

01-02-2009 om 22:06 geschreven door cecile

29-01-2009 om 21:50 geschreven door jacqueline