De dagelijkse dingen volgens Roger (78jr) uit Beveren Waas Elke week een nieuw verhaal...
Reacties zijn steeds welkom!
>> NU OOK BESCHIKBAAR VIA WWW.ROCOR.SHORT.BE
21-03-2009
Eenzaam
Het moet verschrikkelijk
zijn om alleen achter te blijven als je levenspartner
wegvalt, na vele jaren samen alles te hebben
gedeeld in vreugde en soms ook tegenspoed.Uw kinderen zijn het huis uit,U bent alleen om alles te doen.
Vroeger had ieder zijn taken,hij den hof, uzelf binnen huis, hij liep dan eens
binnen voor een koffie en een babbel. Als ge nu dan eens zin hebt om niets te doen, blijft alles staan. Je kinderen helpen je wel, maar die hebben ook hun gezin.
Nu zit U alleen aan
tafel, zonder babbel, wat starend in de hof, je voelt je eenzaam. U hebt niets te kort, alleen liefde mist U, het huis is
afbetaald en U hebt wat geld.Je hebt wel vrienden en vriendinnen, maar dat thuiskomen savonds in dat veel te grote huis is
nog het ergste.U
wordt wel uitgenodigd op feestjes, maar U voelt zich niet lekker als ge naar huis gaat.
Men geeft U drie dikke zoenen en weer
bent U alleen.Vroeger
kon ge uw man al eens verwensen, nu denkt U:
was hij maar hier om in slaap te vallen in zijn armen.
Maar U bent nog mooi en
na jaren denkt U wel eens aan een andere man, en aan seks. Getrouwde
mannen genoeg die zin hebben in een avonduurtje, maar dat is geen oplossing,
toch niet voor lang. Nog iemand anders nemen, op uw leeftijd?In het begin lijkt dat aangenaam, maar ze brengen ook hun kwalen mee,
en doen niets anders dan zeggen hoe goed ze wel zijn, en het
gevoel uw eigen goesting te kunnen doen geeft
U toch vrijheid.
Onlangs zei een man die
ook zijn vrouw al jaren had verloren: Een
vrouw is welkom maar zonder valies, alleen met haar handtas. We praten en eten wat, we laten ons
eens goed gaan,meer
moet dat voor mij niet meer zijn en dan is het tot de volgende keer. Een vrouw zei: Ik heb een LAT relatie, living apart together, ofwel een WOB relatie, Wippen Ontbijten en Buiten.
Het is geen vastigheid, maar mijn
kinderen willen niet dat ik iemand in huis neem. Ze hebben er geen zaken mee, maar ze laten het toch maar mooi
uitschijnen.
Zomaar een
vriend hebben als vrouw en een vriendin hebben als man, kan dat niet?Een soulmate die niet belust op seks, die naar je kan
luisteren in wanhopige dagen, waar je gewoon alles tegen kunt zeggen, en
waarbij je uw
gsm eens kunt nemen en bellen als het echt niet meer gaat, zou dat geen verschil
maken in je eenzaamheid? Gewoon doen waar je zin in hebt,
lachen en alles op je laten afkomen en genieten van het leven zal nog het beste
zijn, hopelijk in alle gezondheid.
Tot gauw rocor
Reacties op bericht (1)
24-03-2009
Moeilijk..
Dit stukje is moeilijk om op te reageren. Ik heb er enkele dagen moeten over nadenken en kwam steeds tot dezelfde conclusie, ik heb er geen antwoord voor. Ik denk dat het moeilijk is, er komt zoveel bij kijken. Er zijn zoveel vershillende de mensen, zoveel verschillende karakters die met ouder worden niet gemakkelijker worden, of is het juist andersom ?
Het deed me denken aan een vriend die jaren geleden weduwnaar werd en zijn kinderen alleen groot bracht. Hij was een harde werker en vergaarde een klein foruin. Toen kwam de tijd dat hij wou rusten en vond een vrouw. Ze trouwden, maar opeens was het voor haar niet goed genoeg meer, ze wou vrij zijn, nu noemen ze dat nu een latverhouding denk ik. Hij ging door een hel want hij werd dagelijks verweten. Het kwam tot een scheiding waarbij hij de helft van zijn bezittingen aan haar verloor. Hij bleef alleen en voelde zich eenzaam. Af en toe kwam hij bij ons op bezoek, meestal als hij het echt eens nodig had om te praten. "Ik wou dat ik iemand kon vinden om mee samen te wonen"zei hij eens, "het is mij gelijk een vrouw of een man, het is mij niet om de seks te doen, alleen om de compagnie". 'Heeft hij nu nog zijn goesting niet?'dacht ik. Een paar jaar later kreeg hij een hartziekte en nog geen jaar later stierf hij.
Ik zal hier maar mee stoppen, ik weet dat het geen antwoord geeft..