|
Iedere mens zou moeten beseffen dat er niets belangrijker is in je bestaan dan je familie en je familiegeluk. Alles in een mens zijn leven draait voor het grootste gedeelte rond je verwanten in welke graad dan ook. Moest men bijhouden in uren hoeveel tijd men doorbrengt met rond de tafel te zitten terwijl men eet, drinkt en praat, men zou opkijken. Wat is leuker om te ontbijten terwijl men in de hof kijkt of naar de mooie dingen in je huis of appartement, nadien de krant lezen en het voornaamste nieuws bespreken. Zeker mensen met kinderen en kleinkinderen, daar is altijd wat over te zeggen. Het zijn geen wereldzaken, dat niet, maar iemand met een goed rapport, een kleinkind dat langskomt voor achterstallige pree, soms een zieke, soms een nieuw lief, een ander met liefdesverdriet, ge hebt altijd praat. Zon mooie dingen kan men allemaal verliezen met een stomme ruzie.
Soms gebeurt het toch en is men behoorlijk boos op zijn naasten, over een misverstand en wrevel, over een uitspraak die verkeerd begrepen is en die hard aankwam, meningsverschillen die niet worden bijgelegd, zich vastbijten in die wrevels en koppig wachten tot de ander de eerste stap zet en daardoor de vriendschap en de familieverhouding op het spel zetten. We denken dat onze trots soms belangrijker is dan het familiegeluk. Maar wat is de moeite om ruzie te maken, niets eigenlijk, toch niet met je familie. Moest ik het voor het zeggen hebben zou gelijk welke ruzie op 2 uur moeten gedaan zijn. Er zijn ruzies in families die maanden duren, waar heel harde verwijten worden gebruikt, dan zou men toch eerst moeten nadenken vooraleer zoiets te doen. Na een tijd is de ruzie over, maar de harde woorden die men gebruikt heeft, blijven hangen. Het vertrouwen in elkaar heeft een deuk gekregen en voelt niet goed aan. Het ergste is daarbij: het spontane is weg.
De minder sympathieke kanten en de onvolmaaktheden die iedereen heeft, moet men aanvaarden, hoe moeilijk soms ook, zo zit liefde toch in elkaar, dacht ik. Men kan het oneens zijn, maar ik vind dat ge uw woordkeuze moet beperken tot het aanvaarbare, het kan toch niet de bedoeling zijn die persoon verwijten toe te sturen die blijven hangen voor het leven en die meestal niets te maken hebben met de discussie die men op dat ogenblik voert. Zeg uw gedacht, want ieder staat achter zijn eigen idee, maar ruzie maken, kom nou, discuteren, een heftige woordenwisseling. Akkoord, zelfs eens kwaad maken, maar kwetsende en verdacht makende uitspraken waar men achteraf veel spijt van heeft, die kan men niet meer ongedaan maken. Met verschoning te zeggen, het blijft hangen, dus laat het.
Er zijn geen cursussen over ruzie maken, maar de kwetsuren die men aanbrengt zijn niet te wissen. Weet ge wat? Geef eens toe, ook als ge weet dat u gelijk heeft, dan beseft u pas dat het allemaal de moeite niet was. Het geeft een vredig gevoel, en we moeten toch met elkaar verder in goede en slechte tijden. Tot gauw.
|
