De dagelijkse dingen volgens Roger (78jr) uit Beveren Waas Elke week een nieuw verhaal...
Reacties zijn steeds welkom!
>> NU OOK BESCHIKBAAR VIA WWW.ROCOR.SHORT.BE
27-03-2009
Er waren eens...
...twee kindjes met het
syndroom van down. Ze deden hun eerste communie bij ons in de kapel omdat het
in de grote kerk te druk was voor hem en zijn vriendinnetje. Ze
waren 7 en 8jaar.Alle aanwezigen waren familie en
vrienden, de kindjes waren mooi in hun nieuwe kleren en dat lieten ze duidelijk
merken, ze waren opgewonden en blij. Iedereen kreeg een handje en een kusje.Toen ze vooraan moesten komen voor
hun inzegening heb ik nog nooit zo een gelukkige kinderen gezien, de echtheid
van dat koppeltje sprak boekdelen.
De ontroering bij de
mensen hoe die kinderen in hun eenvoud dat grote gebeuren beleefden, was zo puur en menig traan werd weggepinkt.De priester die de ceremonie
uitvoerde deed dat schitterend en met veel geduld, het was niet gemakkelijk om
de aandacht van de twee kinderen bij het gebeuren te houden.Halfweg de ceremonie draaide één van
de kinderen zich om en riep: Mama! En zwaaide even, eenvoudig en welgemeend.
Zulke kinderen doen er
langer over om iets te leren maar lief en vrolijk zijn is een gave, het is hen
aangeboren. Ze kunnen een voorbeeld zijn met hun
opgewektheid. Voor de ouders die zo een kind hebben zullen er moeilijke dagen
bij zijn, maar ik zag in de kapel wat een ongelooflijke binding ze met hun kind
hebben.Ik bewonder die mensen, het vergt heel veel van een echtpaar
met zo een zorgenkind. Maar vraag het hen zelf, ze zouden het kind nooit willen
missen, en als koppel zien ze elkaar ook liever, het bind hen meer dan ooit.
Ze trachten constant om hun kind op een hoger peil te tillen, met enorm veel geduld.
In al hun kleine of
grote beslissingen moeten ze met het kind rekening houden of het wel kan.Wat
ook eigen is aan die kinderen, ze aanvaarden je of niet. Toen ze uit de kapel kwamen door een
haag van familie en vrienden zag de jongen me plots. Hij kwam naar mij toegelopen en gaf me
een natte zoen op mijn kaak. Nog nooit heb ik zo een oprechte kinderliefde gezien, dat vergeet een mens nooit.
Ik was zeer vereerd en ontroerd want
ik mocht me bij zijn vrienden rekenen.
Tot gauw
rocor
Reacties op bericht (1)
28-03-2009
mooi
Ik vind Uw verhaaltjes heel mooi , en nu is het een gewoonte dat ik elke zaterdag ga zien wat u nu hebt geschreven. Nog veel plezier aan uw verhaaltjes . Groetjes C.