De dagelijkse dingen volgens Roger (78jr) uit Beveren Waas Elke week een nieuw verhaal...
Reacties zijn steeds welkom!
>> NU OOK BESCHIKBAAR VIA WWW.ROCOR.SHORT.BE
03-04-2009
Het is toch niet te geloven
Sinds een tijdje heb ik vliegangst, ze krijgen mij niet meer in zo een
vliegende doodskist. Ik hoor U al komen:ja maar er sterven meer mensen op de baan!
Wel, ik rij daar ook op, vandaar dat mijn
overlevingskans om 85 jaar te worden heel klein
wordt.Ik zit niet meer op mijn gemak in een
vliegtuig, naar
Spanje is maar een paar uur vliegen, dan wordt er zelfs niet meer in de handen geklapt bij aankomst. Ik ga dan rechtstaan en klap heel hard
in mijn handen. Waarom
zult U zich afvragen, omdat ik blij ben dat ik het overleeft heb.
Ik heb al horen zeggen
dat die piloten al eens een airhostes laten vliegen. Als
ze samen met dat mooi kind eens willen vliegen, ze dat dan op de grond doen of in een bed, maar niet terwijl ik zwetend en
angstig naar Spanje wil. Nog zoiets, dat drama in Nederland, piloten met zoveel ervaring zien die niet als
hun hoogtemeter kapot is? Ik wil jullie niet bang maken hé.
Wist U dat een duif waarvan er tientallen
in mijn hof zitten, als die in die straal motoren terecht komen het ding met
een paar honderd mensen aan boord tegen de grond smakt?
Het schoonste van al:
iedereen lacht mij uit. De Roger vliegangst hoe kan dat, hij heeft 30 parachute sprongen
achter de rug en is van niets bang, oud paracommando.
Maar echt waar, ik ben er niet meer gerust in, laat
ik het zo zeggen. Ik bid terwijl ik vlieg, onze lieven heer zal zeggen tegen
zijn moeder:Hij gaat weer eens op vakantie met de vlieger,
hij is er weer, doe mij een plezier en laat zijn vliegtuig in een paar
luchtzakken terecht komen, de komediant.
Onlangs waren wij in
Leeds, mijn vrouw heeft last van luchtziekte
en had een flesje water bij en een doosje met pilletjes. Die
moest ze, in het bijzijn van een inchecker
innemen met een slokje water. Ze moest het water achterlaten samen met gans haar doos pilletjes.
Als die controleurs al zo bang zijn,
wat denkt U dan wat ik ben, in hun zogezegde veilige kist, niet zeveren hé.
Vrienden van ons maakten
eens een vlucht mee terwijl er onweer was, nooit vliegen ze nog. Iedereen
bad luid op, dat alles maakt mij nu nerveus, maar men zegt dat ik mij zorgen
maak om wat inbeelding. Ik zal het maar geloven, en dat parachute springen is wel 50
jaar geleden hé,als ik nog eens vlieg naar Spanje
vraag ik een valscherm.
Steunt U mij als we elkaar
zien binnenkort op Zaventem?
Dank U.
Tot gauwrocor
Reacties op bericht (2)
13-04-2009
Me too, Roger
Vliegen is voor mij eveneens gedaan. Al jaren, man. Komt grotendeels door de schoonzoon van een kennis. Een Lufthansa piloot (lange afstandsvluchten weet je) wel die heeft reeds jaren geleden zijn familie verbod opgelegd met eender welke maatschappij van half mei tot half oktober de lucht in te gaan en sedertdien no fly, fly for me! Ik moet echter toegeven dat ik nooit enige vorm van lichamelijke hinder heb ervaren, behalve het dichtklappen van de oren. Mijn probleem situeerde zich in de luchthavens zelf, dat oneindige wachten, die mensenmassa, het lawaai en die bodyscanners of hoe je die lichaamsdoorkijkelementen ook noemt. Op mijn voor- of allerlaatste vlucht heb ik er maar liefst vier keer door gemoeten, steeds hetzelfde signaal. Plezant met een rits wachtenden achter jou. Weet je waar vermoedelijk het probleem lag? Hou je vast! De metalen plaat van mijn tandprothese. Met zekerheid zal ik het nooit weten, doch ik heb er uiteindelijk de brave toezichter op gewezen, mijn meest zielige gelaatsuitdrukking uit de kast gehaald en ik mocht doorgaan. Mijn man is ermee gestopt op zn 63ste na zijn bijna tweede crash door brandende motoren duidelijk zichtbaar door het raampje. De schrik van zijn leven gehad, zijn ondergoed sprak boekdelen. Natuurlijk hebben wij meer kans op de weg om aangereden te worden zowel in de wagen als op het voetpad. Doch liever sterven dichtbij huis dan veraf. Brengt het overbrengen van een afgestorvene uit het buitenland nog al wat miserie mee zeg. Mijn schrijnwerker diende ooit zijn schoonmoeder uit Spanje of Portugal te laten overvliegen. Dagen heeft het geduurd om de formaliteiten in orde te krijgen, net op tijd geland om de geplande burgerlijke teraardebestelling nog te halen en wat bleek?? De kist kon niet in de familiekelder want niet conform aan de normen in ons land. Trouwens wij reizen niet meer. We hebben gezien wat we wilden zien en de rest halen we nu uit boeken of via internet.
13-04-2009 om 02:19
geschreven door Titipoes
06-04-2009
Remedie tegen schrik..
Hallo Rocor, Neem een pilletje tegen vliegziekte een paar uur op voorhand, dat brengt kalmte, daarna nog een als je op het vliegtuig stapt. Als ze dan met drank rondkomen bestel liever een bacardi of gin tonic dan water, sap of koffie. Op een twee drie lig je te soezen en is de reis zò over. Ik neem ook altijd een overlevingspacket mee. Twee boterhammen met kaas. Daar ben ik lang geleden mee begonnen nadat ik het boek 'Overleven'gelezen had. Voor de rest goede moed en goede reis!! Gaat je laptop mee?