Ja, en ik meen het, ik sla ze de kop in die smerige ondankbare kat. De kat waar ik gans het jaar vlees voor koop. Laat een klein geschil geen goede verstandhouding verwonden, dat besef ik, maar nu is ze te ver gegaan, dat is erover, ze gaat het aan de lijve ondervinden. Ik spaar een stukje van mijn dagelijks vlees of vis om madam te plezieren, ik snijd het ook nog in stukjes om het haar makkelijk te maken. Het is een zwerfkat, een mooi beest, maar nu is de liefde uit. Ze kan haar dagelijks kommetje melk vergeten, mijn vrouw zegt dan: “Doe de graatjes wat uit de vis, en warm die melk een beetje op.”

‘Wind U niet op’, zult U denken, wat kan er gebeurt zijn om zulke moordachtige plannen te hebben? Ze gaat er aan of anders ga ik ze vangen en voer haar tot op een boerderij, dan kan ze haar plan trekken. Dan zijn vogels nogal wat dankbaarder en ge krijgt er voor iets in de plaats, iedere morgen breek ik het oud brood in stukjes, de buren brengen hun brood ook, doe er wat randjes van kaas bij en nog wat vogelzaad, een gans bord vol. Iedere morgen is het feest, ook in de winter. Ze vliegen af en aan, een bonte mengeling van mussen, meesjes, merels, 2 eksters, Turkse tortels, ook een roodborstje, en een lijster.

Wat een plezier om dat te zien, ze hebben soms ruzie, maar zolang er eten is, is er vreugde en worden we beloont met de mooiste aria’s, ze doen het uit dankbaarheid. Het meest aangename is als een merel of lijster of een mees haar nest maakt in je hof en heel dicht bij je, haar jongen grootbrengt en constant af en aan vliegt met voer en insecten tot ge het gepiep hoort van de jongen. Bij het verlaten van het nest begeleid ik ze tot ze zelfstandig kunnen vliegen. Wie heeft daar een stokje voorgestoken? Juist ja. Toen ik in de hof kwam, had ons katje nog een piepend vogeltje in haar bek, de vuile moordenaar. Ze verdween onder de struiken omvlogen door de luid krijsende vader en moeder merel, het ging door merg en been.

Oordeel zelf, dat beest wordt door ons verwend, heeft niets tekort, wat doet dat beest? Juist geboren vogeltjes zonder veren uit hun wieg halen en opeten. Als dat niet smerig is, ik ben razend, ze komt er niet meer in, wat zou ze zelf voelen moest ik haar jong verzuipen of zo.

Wat zegt Simonne? Rocor nog nooit gehoord van overleven en instinct, laat dat beest haar leven leiden, U doet dat toch ook?

Weet ge wat ze kan vanaf nu, haar melk koud uitlikken. Ik warm ze niet meer op, wat denkt dat smerig beest wel!

Tot later

rocor

01-05-2009 om 21:54 geschreven door jacqueline