De dagelijkse dingen volgens Roger (78jr) uit Beveren Waas Elke week een nieuw verhaal...
Reacties zijn steeds welkom!
>> NU OOK BESCHIKBAAR VIA WWW.ROCOR.SHORT.BE
04-07-2008
Moet het nu altijd groots zijn
Merkt U dat soms ook als u iets meemaakt waarvan u denkt, dat moet ik eens vertellen in gezelschap, dat is toch de moeite geweest. Uw laatste woord is nog niet uitgesproken, of men vertelt een verhaal dat veel straffer en veel verder gaat, waarbij je eigen belevenis een verhaaltje lijkt dat het bespreken niet waard is. Als mij dat overkomt ben ik teleurgesteld en laat het blijken. Dan doe ik geen moeite om mijn verhaal af te maken, hoe men ook aandringt, en dat is ook niet netjes van mij. Moet het nu altijd overheersend zijn en waoo! Het gewone simpele, daar zit veel eerlijkheid in en is toegankelijk voor iedereen. Zeker als er humor aan te pas komt. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Iets anders nu. Ik stelde aan jongeren de vraag: Waar spaart U momenteel voor? Dat is een stomme vraag die u niet moet stellen aan de jeugd van deze tijd, want wij sparen nergens voor!, zeggen ze. Als een stuk bouwgrond tot 150000 euro kost en bouwen het dubbele, denkt U dan, rocor, dat sparen nog zin heeft? Wat moet u daarop zeggen, ze hebben gelijk. Maar sparen is van alle leeftijden, daar staan wij Belgen bekend voor, en een baksteen is voor ons het symbool om ons geborgen te voelen.
Schuld maken? Ons Moeder zei: Niets kopen vooraleer de centjes in U schuif liggen! Cliché, maar nog altijd een vorm van zich goed te voelen. Nu moet men met twee gaan werken om een huis te verdienen, wat als iemand ziek valt? In ons verre verleden was 300 kilo aardappelen, 500 kilo kolen, een Keulse pot gevuld met gezouten spek, 100 steriliseerbokalen gevuld met vlees, groenten en fruit een garantie om de winter door te krijgen. Dat is nu om te lachen, zelfs schaterlachen. Zo een oubollige gedachte, U gaat naar de supermarkt en koopt het toch!
Het zal zo wel zijn, de jeugd van nu bekijkt het anders. Nú genieten zeggen ze, we zien wel wat de toekomst brengt. Fout of juist, politiek gezien is niets meer stabiel, dus misschien hebben ze gelijk. Maar met wat nu boven ons hoofd hangt, alles peperduur, België in twee splitsen, stookolie niet te betalen, is het toch geen schitterend vooruitzicht. Ik begin te hamsteren, de jeugd kent dat woord niet, maar dat komt nog wel. Ik ben wreed pessimistisch, vindt U niet? Dat ligt niet in mijn aard. Wie moet er 100 steriliseerbokalen hebben met vuur en ketel, en een thermometer plus sluitingen?
Tot gauw rocor
Reacties op bericht (3)
21-07-2008
Lezen en deleten, Roger...
want te tekst is te lang voor een reactie. Het gaat om een posting die ik twee jaar geleden op mijn eerste blogje had gezet en die perfect aansluit bij dit thema en nog meer bij je ongerustheid, want die vooral deel ik ook:
Een echtscheiding waard!
Vrijdag, 15 u30. Mijn aftellen begon. Nog een tiental minuten regen en wind trotseren, dan zou hij, mijn kleinzoon het gymlokaal verlaten: slenterend, half aangekleed, blootshoofds, beslist een openstaande schoen en zijn wollen sjaal zou net niet de natte plaveien raken. Door de regen, kon er vandaag geen sprake zijn van een demonstratie karate of ontstressing door rondjes lopen op de speelplaats. Goed uitkijken dus en zorgen dat hij me niet ontglipte, want regenweer staat voor enkele minuten game-boyen in de toiletten, samen met Sven, zijn boezemvriend.
Kom, meme, we zijn weg! Jeetje, de digitale schoolklok gaf 15.34 aan en daar stond hij, pal voor mij. Volledig aangekleed, muts op, zelfs handschoenen aan, veters dichtgeknoopt en een gezicht als een donderwolk. Ik wou weten of Sven er niet was. Mijn kleinzoon haalde gewoon de schouders op en stapte door. Nog hooguit vijftig passen en de boze bui motivatie zou opborrelen. Het werden echter er slechts tien. Weet je, memebegon hij. Telkens mijn kleinzoon aanvangt met weet je volgt gewoonlijk een retorische uiteenzetting van jewelste. Vandaag begreep hij hoegenaamd niet waarom hij altijd hoefde te wachten op een goeie uitslag, een verjaardag of een feestdag om iets te krijgen waar hij zin in had, terwijl alle kinderen krijgen wat ze vragen zonder toetsen te maken of op te ruimen. Waarom mocht hij met zijn eigen spaargeld niet kopen wat hij wou? Dacht ik echt dat hij zoiets leuk vond! Besefte ik wel goed dat hij met zijn Jui-Juy uh kaarten ( of hoe die made in Taïwan spulen ook mogen heten) het steeds moest afleggen tegen Sven, die er maar liefst 200 stuks meer had? Zou ik het fijn vinden steeds te moeten verliezen omdat ik geen attacks en defenses kon uitspelen bij gebrek aan kaarten, terwijl er nog 33 euromunten in mijn spaareend zaten? Voilà! En of meme wist dat Sven op de koop toe de allernieuwste game-boy had gekregen, zomaar. Met kerst was Sven met zijn papa naar Amerika geweest en nu, meme, gaat hij met zijn mama naar Italië, jaja, volgende week Sven kon dus niet komen spelen tijdens het krokusverlof. Gloednieuwe skiën had Sven gekregen, speciaal voor hem gemaakt, rood met goud zonder rapport en zonder feestdag. Wist ik hoe dat allemaal kwam? Hoogstwaarschijnlijk hebben zijn ouders veel geld en wordt Sven te veel verwend. Noppes. Geld had er volgens mijn kleinzoon hoegenaamd niets mee te maken, Sven kreeg alles dubbel omdat hij dubbele ouders had en vier omas en drie opas. Daarom! En van de nieuwe oma van zijn nieuwe mama, had Sven 200 Jui Juy uh kaarten gekregen en met zijn nieuwe opa van zijn nieuwe papa was hij naar de sportwinkel die skiën gaan kopen. En Sven woonde in twee grote huizen, dus had hij twee kamers, met DVD en computer. Van de papa van zijn nieuwe mama kwam zijn nieuwe game-boy, met liefst drie spelletjes erbij. En Sven wou eentje daarvan niet uitlenen voor enkele dagen. Daarom was hij boos op zijn vriend en ook omdat Sven voortaan elke dag, zelfs op woensdag, tot halfzeven op school mocht blijven en dus kon sjotten met Bram en grote Louis, want zijn oma kwam hem niet meer ophalen elke dag, de papa van Sven was boos op haar. Zij zat nu alleen in haar huis met het hondje van Sven en zijn wit konijn.
Vorige week stond die oma achter de glijbaan van de kleuters precies verstoppertje te spelen en Sven is haar gauw een kus gaan geven en ze weende . Wist meme dat Sven van zijn nieuwe papa altijd tot halftien op zijn kamer TV mag kijken en soms nog langer, want zijn mama vertelt hem geen verhaaltje en die gaan heel laat slapen en hij, de sukkel , moet altijd om acht uur naar bed, behalve op zaterdag. Sven had zopas aan de juf verteld dat hij voor zijn verjaardag een zusje kreeg van zijn nieuwe mama. Daarom mag hij een ganse maand op sportkamp aan zee van zijn papa en in juli brengt zijn mama hem voor veertien dagen naar de kinderboerderij in de Ardennen. En ik moet altijd samen met mijn ouders op verlof gaan ofwel met jullie, ik mag maar vijf dagen op kamp aan zee, omdat mama mij niet kan missen zegt ze en andere mamas kunnen dat wel, toch waar meme? Maar jij, jongen, je hebt je ouders helemaal voor jou alleen en je hebt twee omas en twee opas die je met niemand moet delen, die er altijd voor jou zijn wanneer je maar wil. Ik zou heel veel verdriet hebben indien jouw mama en papa niet meer samen zouden zijn. Jij toch ook? Jawel, meme, maar voor veertien dagen mag dat, misschien krijg ik dan ook 200 Jui Juy uh kaarten erbij.
21-07-2008 om 00:55
geschreven door Titipoes
05-07-2008
Ja Rocor,
vroeger konden de meeste jonge koppels, indien ze het echt wouden, nog voor een stukje bouwgrond sparen. Nadien een lening aangaan voor een huisje en met een gezonde maandelijkse afkorting daarvan de eigenaar worden. De verhouding tussen wedde en kostprijs van bouwgrond en /of een huis is, mede door de schaarste, totaal uit de hand gelopen. Het is de reden dat sinds geruime tijd appartementen gelijk paddestoelen uit de grond schieten, appartementen die, indien men iets degelijks wil, ook haast niet meer te betalen zijn. De jonge mensen van tegenwoordig hebben het door hun oneindige behoeften echt niet gemakkelijk. Als men slechts één euro heeft kan men er geen twee uitgeven, laat staan sparen. Er doen zich nu al situaties voor zoals in Amerika waar veel mensen boven hun stand leven met pijnlijk financiële gevolgen. Vele banken en sommige winkelketens dragen hierin een verpletterende verantwoordelijkheid. Naïeve mensen zou men tegen zichzelf moeten kunnen beschermen. Het op krediet kopen is voor velen het begin van het einde. Zelf de groenten in glazen bokalen steriliseren hoort blijkbaar niet meer bij deze jachtige tijd. Diepvries producten liggen, zij het koud, in handbereik. Zoals wij, de ouderen, naar de nieuwe generatie kijken zo kijken zij allicht naar ons alsof wij de laatste overlevenden zijn van Bokrijk. Leven is nu eenmaal beweging en verandering. En of dat nu gepaard gaat met doemdenken of niet, de stroom van het leven zal verder vloeien, tijdloos, duister en met onweerstaanbare kracht. Bedankt voor het knappe en realistische verhaal. Vriendelijke groeten, Uilenspiegel.
05-07-2008 om 15:58
geschreven door Uilenspiegel.
04-07-2008
Altijd de overtreffende trap, Roger..
Dat moeten de meesten hebben. In mijn streek heet dat Ikke heb den dikste. Kunnen wij hen dat kwalijk nemen? Nauwelijks. Eenvoud zei je? Ach, lieve vriend, wanneer mensen dagelijks constant om de oren worden geslagen met whah- en hoerakreten op tv, in hun boekskens en kranten, met bejubelde BVs die vaak de grootste stommiteiten uitsteken, hoe weten ze nog wat eenvoud betekent? Eenvoud weten te beleven en te appreciëren in de kleine dingens des levens, wordt een zeldzaam goed. Een luxegoed en an dat soort van luxe doe ik mij graag tegoed.
