|
Toch schandalig van U als je maar 1 keer per jaar naar het kerkhof gaat, vind ik. Daar liggen of zijn toch de mensen die U nauw aan het hart lagen? Is alles dan zo rap vergeten? Je kinderen bezoeken die graven niet meer van hun grootouders, laat staan de kleinkinderen. Daarmee weet ge meteen hoe het zal verlopen als het ooit uw beurt zal zijn, als ge daar zelf verblijft. U weet het niet meer zegt men dan, maar ik weet het nu wel, misschien is er wel een goede ziel die je graf toch eens afwast eens per jaar of wilt U uitgestrooid worden? Dat is proper en neemt geen plaats in. xml:namespace prefix = o />
Hebt U dat ook, als ik die graven bezoek, praat ik in mijn binnenste met mijn ouders en mijn overleden vrienden en fantaseer ik allerlei dingen en zeg ook dat ze zich niet ongerust hoeven te maken en dat alles goed gaat. Vind U dat raar? Meestal begin ik te rekenen aan de hand van die getallen die op het graf staan, hoelang ze dood zijn en op welke ouderdom ze overleden zijn, ik vergelijk dan met mijn eigen leeftijd en ben dan wreed ongerust want zolang is dat allemaal niet meer.
Ik doe ook een toertje langs de mensen die pas zijn overleden en schrik elke keer, dat kan toch niet, ik heb hem 14 dagen geleden nog gezien! Hij stak zijn duim nog omhoog maar zo rap gaat het nu eenmaal, heden ik, morgen gij en hoever is morgen nog verwijderd? Ik heb een idee over de aanleg van het kerkhof, maar eerst moet ik zeggen, wij hebben in onze gemeente een prachtig kerkhof. Nergens zo goed onderhouden, leuk vertoeven is het nooit op een begraafplaats maar met die hagen en die van hoogte verschillen, het gras gemaaid, de paadjes mooi afgelijnd, een zee van bloemen, het geeft toch een sereen gevoel,. Zeker als ge er alleen bent, dicht bij al die doden in alle stilte, de vallende bladeren en je ziet in je gedachten je vrienden weer voor je, dan is het gemis enorm groot en eigenlijk moet ge blij zijn dat U hier nog kunt rondlopen.
Het plaatsje waar kinderen begraven worden kan ik niet bezoeken. Ik stel me dan in de plaats van die ouders, dat moet verschrikkelijk zijn een kind verliezen. Mijn gedacht: moest men bij het binnenkomen van het kerkhof al de mensen begraven die gestorven zijn tussen 90en100 jaar en met een mooie spreuk erop zou dat toch een beter gevoel geven om zelf lang vol te houden en er zou drang zijn om daarbij te liggen. De bloemen die men plaatst ieder jaar vind ik mooi, en voor 5 euro hebt ge Uw plicht gedaan is t niet? Om de overledenen te bezoeken kleed iedereen zich mooi op en zo moet het ook? Ietwat misplaatst, er zijn mensen die elkaar lang niet meer gezien hebben en daar een beetje bijpraten. Bij het verlaten van het kerkhof gaf men een briefje dat ge bij je pannenkoek in café de hoge wip een gratis koffie kreeg. Toch vriendelijk hé? Binnenkort staat er misschien een frietkraam
Tot gauw heb ik niet gezegd aan het graf maar tegen U zeg ik:
Tot gauw rocor
|
