Een woord dat weinig gebruikt wordt, maar het wordt wel veel gedaan! We beseffen dat niet en veel is niet genoeg. Tal van cholesterolverhogende lekkernijen zijn in aanbod! Allemaal voor onze primitieve genoegens… In mijn “jongte” werd kerstfeest op een ander manier beleefd. Men sloeg de ogen ten hemel, men dankte de HEER. Maar vooral men bad, men knielde neer,  nederig en devoot. God was dichtbij en ik voelde dat eigenlijk ook zo toen.

Nu is de kerk meer gesloten dan open. Ik denk dat ik weet hoe dat komt, de pastoor brengt te veel overuren binnen en in crisistijd kan dat niet. Hij moet beseffen dat hij zijn job aan het verliezen is en dat ze hem gaan buiten smijten!? en kan die wel doppen? Erg vind ik dat als dat zo verder gaat, en men blijft vasthouden aan die kerkelijke principes, er binnen enkele jaren een GB staat in plaats van een Godshuis.

Dat feestvieren op eindejaar, dat heeft niets meer te maken met devotie. Alles is in het teken van de feesttafels. Vroeger moesten we op kerstnacht naar de nachtmis, nu schenkt men champagne en zijn de tafels rijkelijk gevuld met lekkere gerechten, zo maar af te halen bij de traiteur en waar flink voor betaald wordt. Bidden doet men niet meer. Ziet U nog iemand een gebedje of een kruisteken slaan voor het eten?  Mocht U dat doen dan bekijkt men U alsof ge van een ander planeet komt. Moesten wij geconfronteerd worden met een ramp zoals in Haïti, Onze Lieve Heer zou weer populair worden en zijn feestdagen zouden weer gevierd worden. Niet meer schransend maar biddend. Dan beseft een mens maar hoe klein hij is! Een veeg van de natuur en men is alles kwijt…

24-01-2010 om 16:40 geschreven door jacqueline