Sinds kort brengen mijn kleinkinderen hun vriendjes en vriendinnetjes al eens mee naar huis, meestal beleefde kinderen die hun manieren kennen. Als dat gebeurd, vraag ik uit beleefdheid naar hun ouders. Die gasten kijken dan raar, dat heb ik moeten afleren. Ik vond dat vreemd! Wat was er aan de hand, dat ventje antwoordde: “Deze week verblijf ik bij mijn vader, maar die heeft een nieuwe vriendin en die is niet leuk, en ons vader is ook niet in zijn gewone doen als ze in de buurt is. Hij zegt zelfs schat tegen dat mens, ik ben het gaan zeggen tegen ons mama en die was dan boos op mij. Ze snauwde mij af en vroeg of ik ook mama zei tegen die sloerie.”xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Lap einde gesprek dacht ik, maar neen. Hij vertelde het mij allemaal haarfijn, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Er waren er al tien in zijn school waarvan de papa’s of de mama’s niet meer thuis woonden. Hij had veel speelgoed zei hij, en binnenkort kreeg hij een laptop van zijn vader en van zijn mama een gsm. Het belkrediet zal geen probleem zijn want ik krijg veel pree van twee kanten.

Er was een meisje bij dat vertelde dat ze twee soorten klederen had. Eén gekozen door haar eigen mama en klederen bij onze papa zijn vriendin. Beiden vertelden die mama’s van elkaar dat die andere geen smaak of verstand had om kinderen te kleden en hoe hij (de vader) daar wat in kon zien. En zei ze: “Ik vraag mij nog altijd af wat die truut meer heeft dan ik! Jaja, met alles bloot lopen en goed zijn onder de sprei zeker!” Vechtscheidingen dus, anders gezegd, onverzoenbare en onherstelbare ontwrichting van het gezin. Mooi Nederlands hé!

Ook gehoord dat het soms loopt alsof er niets aan de hand is. Dat ze samen met de kinderen nog van alles doen, zeg maar de gezamenlijke uitvoering van het ouderlijk gezag en zelfs samen nog eens de bedstee delen. Maar alle dagen bij elkaar, neen dat lukt niet meer. Ze is verliefd op een ander.

Einde van de citaten. Van variatie gesproken.

Ja wadde zeg, bangelijk. En maar hopen dat het bij U niet gebeurd, niemand is er vrij van, in deze verleidelijke wereld. Daartegenover zie ik nog veel jonge gezinnen waar alles zo liefelijk en goed verloopt, die samen alles doen voor de kinderen en maar één doel hebben in hun leven: gelukkig zijn.

Begrijpt U mijn ongerustheid?

.

Tot gauw rocor

18-07-2008 om 20:05 geschreven door Uilenspiegel.

15-07-2008 om 22:13 geschreven door Tom

15-07-2008 om 15:49 geschreven door hercule