Deze internetkrant is een volledig persoonlijk initiatief onafhankelijk van het stadsbestuur of welk orgaan ook. Wareber was ook nooit stedelijk ambtenaar of spreekbuis van Waregem.
Op termijn kan dit stadsblog een historisch of heemkundig archief vormen over het wel en wee in de regio Waregem. U kunt hieraan meewerken door zelf historische bijdragen of informatie door te geven voor bijdragen over gebouwen, oude herbergen, belangrijke en/of volksfiguren, gebeurtenissen, volksgebruiken, geschiedenis van uw vereniging of wijk, enz. Aanvullingen en verbeteringen zijn dus hartelijk welkom zodat uiteindelijk zo waarheidsgetrouw mogelijke bijdragen overblijven.
Dank voor bezoek. Deze internetkrant telt ruim 800.000 bezoekers en met de bijna 250.000 van zijn voorganger en vooral de honderden omvangrijke artikels kunnen we aannemen dat we een bijdrage leveren aan de kennis over het gebeuren in Waregem...
25-10-2021
Reveil zorgt voor warme begraafplaatsen
Op 1 november herdenken we nog meer dan ooit over heel Vlaanderen alle overledenen. Aan de hand van digitale luisterfragmenten op onze Waregemse begraafplaatsen brengen we herinneringen aan een overleden dierbare tot bij onze inwoners.
Heel wat Waregemnaren moesten afscheid nemen van een dierbare via een laptop, zonder knuffelcontacten of samenzijn. Daarom wil Waregem tonen dat het zijn inwoners niet vergeet.
Beeld je in dat een begraafplaats niet wordt gezien als een kille plek, maar als een warme verzamelplaats van verhalen die de wortels vormen van onze stad. Met het project Reveil wil Waregem warme begraafplaatsen creëren.
Als nabestaande kan je mooie herinneringen aan een overleden dierbare achterlaten op de Reveil Verhalenbank. Op dat webplatform (www.reveil.org ) kan elke Vlaming herinneringen, verhalen of anekdotes kwijt over mensen die gemist worden.
Twee jaar geleden verzorgden de Statievrienden in samenwerking met de Muziekacademie nog een ingetogen Reveil op de oude begraafplaats Olm. Nu is er de Verhalenbank.
De Waregemse stedelijke kunstacademie ging aan de slag met enkele inzendingen uit de Verhalenbank. Aan de hand van digitale luisterfragmenten op onze Waregemse begraafplaatsen brengen we deze verhalen tot bij onze inwoners. De luisterfragmenten kan je beluisteren op alle begraafplaatsen in Waregem en deelgemeenten, alsook op het troostplekje aan het OLV van Lourdesziekenhuis.
Het project Reveil loopt vanaf 1 november en duurt drie weken.
Van 8 tot en met 14 november 2021 zet Davidsfonds geschiedenis in de kijker met de 19de editie van Nachten van de Geschiedenis. Bij ons hebben we afdelingen in Nieuwenhove, Sint-Eloois-Vijve, Desselgem en Beveren-Leie. Vijve en Desselgem. Op vrijdag 5 november om 19.30 u. is er een lezing in OC De Linde in Sint-Eloois-Vijve van Wilfried Devoldere over Familiekunde. Dinsdag 9 november om 19.30 u. in OC De Coorenaar in Desselgem legt Christine Van Dessel uit hoe je veilig op internet kunt.
Familiekunde
We kennen allemaal de unieke verhalen over onze familiegeschiedenis, verteld aan de koffietafel bij de grootouders. Wie waren onze voorouders? Hoe en waar leefden ze? Veel kans dat u dergelijke vragen ooit heeft gesteld. En tijdens de voorbije lockdown periode zijn heel wat Vlamingen ook daadwerkelijk op zoek gegaan naar antwoorden rond hun afkomst.
Genealogie en stamboomkunde is daarom één van de populairste hobby’s geworden. Tegenwoordig bestaat die hobby niet alleen maar uit het opzoeken van akten in stoffige archieven. Er is zoveel meer: documentatiecentra, gemeente-, stads- en rijksarchieven, nu ook meer een meer digitaal te raadplegen, allerlei sites op internet…..om er maar een paar op te noemen.
Tijdens deze lezing zal Wilfried Devoldere, voorzitter van Familiekunde Vlaanderen ons wegwijs maken in dit boeiende onderwerp. Familiekunde Vlaanderen vzw is een cultureel-erfgoedorganisatie die actief is op het vlak van familiegeschiedenis en familiaal erfgoed. Neem gerust alvast een kijkje via deze link https://familiekunde-vlaanderen.be//
Iedereen is voor de lezing van harte welkom in OC De Linde, Koekoekstraat 26 te Sint-Eloois-Vijveop vrijdag 5 november 2021 om 19.30 u. Het is een gezamenlijke organisatie van de DF afdelingen in Sint-Eloois-Vijve, Sint-Baafs-Vijve en Wielsbeke. Inkom 8 euro voor DF leden en 10 euro voor niet-leden, drankje inbegrepen.
Veilig op internet
De digitale evolutie bracht de afgelopen jaren erg veel in beweging, waaronder ook de communicatie en dienstverlening. Deze evolutie brengt tal van mogelijkheden en tegelijk ook nieuwe tradities en uitdagingen. Een van de uitdagingen van vandaag is de digitale criminaliteit.
Christine Van Dessel, medewerkster uit het Anti Cybercrime Team van KBC, vertelt je in een begrijpelijke taal alles over hoe hackers te werk gaan om je te misleiden. Je gaat naar huis met verschillende nuttige tips om je tegen dergelijke praktijken te beschermen.
Afspraak op dinsdag 9 november om 19.30 u. in OC De Coorenaar in Desselgem. Standaardprijs €10, Davidsfonds lidkaart €7.
Op zaterdag 23 en zondag 24 oktober gooien de kunstenaars van Zuid-West-Vlaanderen opnieuw hun deuren open. Buren bij Kunstenaars is het jaarlijkse open-atelierweekend voor kunstenaars in West-Vlaanderen. Het is een initiatief van de provincie West-Vlaanderen met eerste editie in 2004. Dit jaar is er geen West-Vlaamse editie maar Zuidwest sloeg de handen in elkaar met alle 13 steden en gemeenten in de regio om binnen de regio een 'Buren bij Kunstenaars' te organiseren!
Beeldende kunst is springlevend, en ze is overal waar je ze niet verwacht. Buren bij kunstenaars is daar het bewijs van: op 23 en 24 oktober laten niet minder dan 300 Zuid-West-Vlaamse artiesten je hun werk zien, en als je geluk hebt mag je meteen ook eens binnengluren in hun atelier.
Beeldhouwers, schilders, glaskunstenaars, keramiekers, fotografen, tekenaars ... Ze wonen allemaal in je buurt. Bovendien gooien ook heel wat collectieven, kunstacademies en verenigingen hun deuren open voor nieuwsgierige pottenkijkers. Er nemen zowat 300 kunstenaars deel en ook in Waregem is er heel wat te doen.
Het grootste deel van de deelnemers stelt thuis of in eigen atelier tentoon. Daarnaast zijn er kunstenaarscollectieven en een aantal individuele kunstenaars die elkaar vonden en samen in groepstentoonstellingen deelnemen.
De deelnemers aan Buren bij Kunstenaars zijn heel divers, zowel qua disciplines als ervaring. Beeldhouwers, schilders, keramiekers, glaskunstenaars, fotografen, tekenaars… We hebben het allemaal in onze regio en Buren bij Kunstenaars blijft hét evenement bij uitstek om dat te tonen.
Sommigen zijn ervaren kunstenaars die al aan heel wat kunstprojecten deelnamen. Voor anderen is het een vuurdoop en dus de eerste keer dat hun werk getoond wordt aan het publiek. Voor sommigen is het hun beroep, voor anderen eerder een hobby. Maar wat alle deelnemers gemeen hebben, is hun grote passie voor kunst.
Totaaloverzicht
De handige webpagina https://burenbijkunstenaars.uitinzuidwest.be/#/ biedt een mooi overzicht in kaartvorm van alle deelnemende kunstenaars en je kan er gericht zoeken per discipline. Je vindt er ook alle groepstentoonstellingen uit de regio terug. De site is een goed hulpmiddel om vooraf je zoektocht in de regio uit te stippelen.
Lokale deelnemers:
- Jozefa Seynaeve (schilderkunst, keramiek): Mullemstraat 1, 8793 Waregem
- Frank Vanhooren (keramiek, beeldhouwkunst): Nieuwstraat 89, 8792 Waregem
- Karel Duthoy (schilderkunst): Gentse Heerweg 54, 8790 Waregem
- Nora Van Driessche (schilderkunst en keramiek): Karelmeers 28, 8790 Waregem
- Groepstentoonstelling Contemporary Art Gallery, Liebaardstraat 142 , 8792 Desselgem. Schilderkunst, tekenkunst, fotografie, beeldhouwkunst en keramiek met Rudi Snauwaert, Max Van Hemel, Katleen Van Huffel en Christine Vanhove.
- Groepstentoonstelling Nieuwstraat 87, 8792 Desselgem. Keramiek en beeldhouwkunst me t Ann Dierckx, Griet Dierick en Thea Kanters.
- Groepstentoonstelling Tekenatelier Poincaré, Stormestraat 131, Box 18, 8790 Waregem. Schilder- en tekenkunst met Raoul Cambier, Dirk Lefebvre, Patricia Blijkers en Virginie Koujou.
UiTPAS zuidwest
Buren bij Kunstenaars is een UiTPAS-activiteit. Dat betekent dat UiTPASsers een punt kunnen sparen bij de deelnemende kunstenaars of bij een bezoek aan een groepstentoonstelling. Op elke locatie is er een affiche van het evenement met de vermelding ‘ik doe mee’ en een QR-code die je met je smartphone kan scannen.
De federale ombudsman voor energie vraagt dat ook Vlaanderen een regionaal sociaal tarief uitbouwt. Nu is het zo dat wie zijn energiefactuur niet meer kan betalen en geen recht heeft op het federale sociaal tarief, in Vlaanderen terugvalt op een sociale leverancier. Afhankelijk van waar je woont, betaal je dan meer of minder. In Brussel en Wallonië is er een beter systeem, zegt Eric Houtman in "De wereld vandaag" op Radio 1. Waregem zit in regio met het duurste tarief.
Als gezinnen in ons land hun energiefacturen niet meer kunnen betalen, worden ze grosso modo op twee manieren opgevangen. Ofwel kunnen ze een beroep doen op het sociaal tarief, ofwel vallen ze terug op de zogenoemde sociale leverancier. Het is vooral het inkomen dat bepaalt in welk systeem de gezinnen terechtkomen. Huishoudens met een beperkt inkomen (ruwweg minder dan 20.000 euro bruto per jaar), die het moeten stellen met een leefloon, als gehandicapte of gepensioneerde aanvullende tegemoetkomingen nodig hebben of als zieke recht hebben op verhoogde tegemoetkomingen krijgen het sociaal tarief. Je betaalt dan automatisch de goedkoopste marktprijs voor je elektriciteit en gas én je betaalt ook de goedkoopste netkosten.
Wie net boven de grens van de 20.000 euro bruto-inkomsten zit en in betalingsproblemen komt voor gas of elektriciteit wordt dan uiteindelijk "gedropt' bij de distributienetbeheerder. Die neemt de levering van je stroom en gas over en rekent je daarvoor ook een wettelijk bepaald tarief aan. De netbeheerder wordt je "sociale leverancier". Opvallend: de tarieven van een sociale leverancier in Vlaanderen zijn hoger dan wat je bij de goedkoopste commerciële energieleveranciers betaalt. De verschillen lopen makkelijk op tot meer dan 12 procent, of 120 euro per jaar.
Daar komt nog eens bij dat er bij die sociale leveranciers ook lokale verschillen zijn. Het hangt namelijk gewoon af van de gemeente waar u woont, meer bepaald van de intercommunale waartoe die gemeente behoort. Die intercommunales zijn historische, los gegroeide samenwerkingsverbanden tussen gemeenten. Voor de regio Waregem ge1dt het tarief van 1299,95 € voor bewoners in privaat appartement met gemeenschappelijke teller. Dat is het duurste in ons land en 250 € meer dan in Limburg, 500 € meer dan in Brussel.
Nu de energieprijzen de pan uitrijzen breekt het feit dat we in onze regio ook nog eens met de duurste distributienetkosten worden geconfronteerd. We willen hier nog verwijzen naar de motie voor lagere distributienetkosten in de gemeenteraad van juni jl. zie http://blog.seniorennet.be/wareber2/archief.php?ID=2435620
Het zijn grote verschillen, maar als je in ons land over de gewestgrenzen gaat kijken, worden de contrasten nog groter. Het Brusselse en Waalse gewest vangen middenklassengezinnen die gedropt zijn door hun energieleverancier namelijk op een heel andere manier op dan de Vlamingen. Gezinnen met een inkomen van minder dan 20.000 euro (die dus recht hebben op het goedkoopste federale sociale tarief) en de gezinnen boven die inkomensgrens die in betalingsmoeilijkheden geraken worden gewoon gelijk behandeld. Een groot contrast met Vlaanderen. Als het in Brussel en Wallonië kan, denk ik dat we dat in Vlaanderen ook moeten doen.
Op 9 oktober 1297, volgend jaar dus 725 jaar geleden, stond Sint-Baafs-Vijve in het centrum van het Europese nieuws met de ondertekening van een wapenbestand tussen de Franse Koning Filips IV de Schone en de Engelse koning Edward I. De overlevering vertelt ons dat het bestand werd onderhandeld en getekend in de abdijhoeve of in de hoeve aan de Mandelbocht of het huidige Blauw Kasteelke of ‘Goet Ter Mandere’ in de Moerdijkstraat nr. 2 met boerenhuis waarvan de kelders dateren uit de 13de eeuw. Het vredesbestand kwam tot stand door bemiddeling van paus Bonifatius VIII.
Het wapenbestand van Sint-Baafs-Vijve wordt in meerdere historische werken terecht vermeld in het kader van de vrijheidsstrijd van het graafschap Vlaanderen en meer in het bijzonder het conflict tussen de Franse koning en de Vlaamse graaf Gwijde van Dampierre.
Tijdens de late dertiende eeuw bleef het graafschap Vlaanderen één van de rijkste gebieden van Europa. De graaf was slechts in naam leenman van de koning van Frankrijk. In werkelijkheid voer hij een eerder onafhankelijke koers en was hij één van de invloedrijkste heren van zijn tijd. Maar elke medaille heeft zijn keerzijde. De rijkdom van het graafschap wekte de hebzucht op van de Franse koning (Filips IV de Schone), die Vlaanderen graag bij zijn kroondomein wilde voegen.
De koning deed er alles aan om de politieke positie van de Vlaamse graaf zodanig te verzwakken dat de koning hem op de duur opzij zou kunnen wegschuiven om zelf rechtstreeks de heerschappij over Vlaanderen te kunnen uitoefenen. Afwisselend werden aan de patriciërs en het ‘gemeen’ van de Vlaamse steden gunsten en rechten toegestaan die geen rekening hielden met de politieke verantwoordelijkheden van de graaf.
Er was voor de familie Dampierre na jaren vernederingen (gevangennemen dochter Filippa, Gwijde zelf met zijn 2 oudste zonen en 50 edelen gevangen genomen, ingreep in munt, enz.) maar één middel om zich uit de Franse omknelling los te werken, nl. het alliantieverdrag van 7 janurari 1297 tussen Engeland (Edward I) en Vlaanderen. Op 9 januari 1297 stelt de Graaf van Vlaanderen, Filips IV de Schone in kennis van zijn leenopzeg en zijn verbond met Engeland. In zijn historische memoriebrief, die de Franse koning op 20 januari 1297 werd overhandigd, beschuldigde de Vlaamse graaf Gwijde dan ook de koning dat hij als leenheer aan de leentrouw was te kort geschoten. Gwijde achtte zich als logisch gevolg van deze overtredingen dan ook voor de toekomst bevrijd van elke verbintenis tegenover zijn ex-suzerein.
Oorlog
Begin juni 1297 rukte een machtig Frans ridderleger uit dat op 15 juni de grenzen van het graafschap overschreed. Het stond onder de militaire leiding van Charles van Valois, de broer van Filips IV de Schone, en Raoul van Nesle, schoonvader van Gwijde’s zoon Willem van Crévecoeur. Op 23 juni stond Rijsel al onder beleg en het zou tot 1 september duren eer Robrecht van Bethune, Gwijde van Namen , Walram van Valkenburg en andere ridders als Jan van Rode zouden begeven.
Toen de Engelse koning Edward I op 27 augustus 1297 uiteindelijk ontscheepte in Sluis was het graafschap Vlaanderen reeds grotendeels in Franse handen. Op 7 september 1297, één maand vóór de wapenstilstand, sloeg het Franse leger al zijn tenten op te Ingelmunster in het domein van de Klauwaard Jan van Rode, dat hij verbeurd had verklaard. Ze vonden daar een geschikt terrein om het leger van de Engelse koning en zijn Vlaamse bondgenoot op te wachten.
Wapenstilstand
Na tussenkomst van paus Bonifatius VIII werd te Sint-Baafs-Vijve een tijdelijke wapenstilstand gesloten tussen afgevaardigden van de Franse en de Engelse koning en de Vlaamse graaf. De Engelse koning en de Vlaamse graaf, die verbleven in Gent, zag de oorlogssituatie er allesbehalve hoopgevend uit na de overgave van Brugge en Damme. Voor de Engelse koning kwam eind september dan nog het bericht dat zijn leger een zware nederlaag werd toebedeeld tegen de Schotten (Stirling 11 september 1297). We mogen veronderstellen dat de twee legaten van de paus in Gent werden begroet met een zucht van opluchting. De pauselijke legaten kwamen van Ingelmunster, waar de Franse koning al had ingestemd met een wapenschorsing.
Toenmalig paus Bonifatius VIII bemiddelde in dit dispuut met als achterliggend motief de strijdende ridders te kunnen mobiliseren voor een nieuwe kruistocht naar het opnieuw in Islamitische handen gevallen Jeruzalem. De pauselijke gezanten organiseerden hun “vredesconferentie” volgens overlevering op de hoeve "'t Blauw Kasteelke". De hoeve was het foncier van de heerlijkheid "ter Mandel" of "ter Mandere", toebehorend aan de heer van Ingelmunster. De ontmoetingsplaats werd wellicht aangeduid op aanwijzen van Jan van Rode. Jan van Rode was heer van Ingelmunster en Vijve, en eigenaar van de vestiging. De Franse koning Filips de Schone had zijn legertenten al een tijdje opgeslagen in Ingelmunster. Jan van Rode was leenman van de graaf van Vlaanderen, die op zijn beurt de Franse koning als leenheer had. Hij had eerder dat jaar meegevochten bij de verdediging van Rijsel in het Vlaamse kamp met Robrecht van Bethune. Jan van Rode voegde zich na de overgave van Ieper via Roeselare bij het kamp van de Vlaamse graaf en de Engelse koning in Gent.
Voor de onderhandelingen stuurde de Engelse koning zijn eerste minister Hugh de Beauchamp naar Sint-Baafs-Vijve. Van Engelse zijde zouden ook de aartsbisschop van Canterbury en de bisschop van Durham aan de onderhandelingen hebben deelgenomen. Filips de Schone zond vanuit Kortrijk ondermeer de graaf van Saint-Pol, Raoul De Nesle, de hertog van Bretagne en de bisschoppen van Amiens en Auxerre naar Sint-Baafs-Vijve. Ze slaagden erin op 9 oktober 1297 een wapenstilstand te regelen, waarbij elk der oorlogvoerende partijen zijn stellingen mocht behouden terwijl de handel tussen Vlaanderen en Frankrijk gewoon bleef doorgaan. Volgens het wapenstilstandsbesluit zouden de wapens tot 7 december 1297 worden opgeborgen. Tot zolang kon men zich beraden over een gebeurlijke verlenging van het bestand, maar de winter moest in acht worden genomen. De wapenschorsing ging pas in op 12 oktober voor de oorlog in Vlaanderen en op 27 oktober in Guyenne, waar het bestand geldig bleef tot 6 januari 1298. Het wapenbestand werd nog tweemaal verlengd tot uiteindelijk driekoningen 1300.
Op 7 januari 1300 vielen de Franse legers opnieuw Vlaanderen binnen. Die dag gaf Dowaai zich reeds gewonnen. Negen dagen later begon het beleg al van Damme, dat nog zou stand houden tot 29 april 1300. Op 8 mei moest ook Gent zijn capitulatie ondertekenen en op 11 mei volgde Oudenaarde. Ieper bood nog weerstand tot 21 mei, maar dan kon de Franse koning het eenmaal machtige Vlaamse vorstendom aanhechten bij het Franse kroondomein.
Al was een winterbestand gebruikelijk in de Middeleeuwse oorlogvoering dan zagen de Franse koning en zijn ridders zonder twijfel ook op tegen de aankomende winter. Er is voor eind september begin oktober 1297 sprake van aanhoudende regens, die de wegen en velden drassig hebben gemaakt en bijgevolg ongeschikt voor militaire operaties. Volgens Robrecht van Bethune speelden deze omstandigheden in de kaart van het Vlaams-Engelse kamp. Ze zorgden als het ware voor een natuurlijke wapenschorsing, die evenwel de mogelijkheid openliet voor sporadische operaties zonder hiervoor een slagveld in open vlakte uit te lokken. In het Franse kamp moeten ook de herinneringen hebben meegespeeld aan de ernstige overstromingen van de winter voordien.
In Leiesprokkels Wielsbeke
In 2002 verscheen een uitgebreide bijdrage over het wapenbestand van 1297 in Leiesprokkels, uitgave van de plaatselijke geschied- en heemkundige kring Juliaan Claerhout in Wielsbeke.
Momenteel presenteert het Geschiedkundig- Heemkundig Genootschap Juliaan Claerhout Wielsbeke zijn nieuw jaarboek, dat verschijnt op zondag 6 februari. Het wordt opnieuw een lijvige uitgave van 385 blz. met meer dan 20 exclusieve bijdragen en unieke illustraties uit Ooigem, Wielsbeke en Sint-Baafs-Vijve. Tot 10 december 2021 geldt de voorintekenprijs van 25 €, nadien kost het 30 €. Inschrijven kan op rekeningnummer BE18 7340 4293 7865 van de Juliaan Claerhout-kring, Treunnietstraat 1, 8531 Bavikhove.
Bronnen:
B. DELANGE, Wapenstilstand van Sint-Baafs-Vijve (9 oktober 1297) Delange Bernard Sint-Baafs-Vijve; Vlaanderen; oorlog; 1297; Blauw Kasteelke; wapenstilstand; 1302 Leiesprokkels 1999-2001, 148-181
L. VERMAETE, Over het vredesverdrag van 1297 te Sint-Baafs-Vijve, Gemeentelijk Informatieblad Wielsbeke, 10 juni 1998.
In de H. Familiekerk op het Gaverke werd vorige maand een pelgrimslabyrint in tapijt aangebracht. Binnen de afmetingen 12 m bij 12,6 m kunt u in het labyrint met veelzijdige symboliek op weg voor een bezinning van ruim 500 meter (heen en terug naar de roos). De uitvoering van dit pelgrimslabyrint, geweven in tapijt, is een primeur in ons land. Op zaterdag 16 oktober van 10 tot 13 u. is er een opendeurdag, waarbij iedereen kan kennismaken met het pelgrimslabyrint. Vrijdag 22 oktober om 19 u. zal bisschop Lode Aerts het labyrint plechtig inzegenen.
Het pelgrimslabyrint is een eerste stap in de herwaardering van de H. Familiekerk. In het Waregemse Kerkenplan (2020-2025), dat op de gemeenteraad van 4 december 2019 werd goedgekeurd, werd de eredienst opgeheven in de Sint-Jozerskerk (Biest) en de Sint-Hubertuskapel (De Jager). De Heilige Familiekerk op het Gaverke blijft als kerk behouden. Voor deze kerk werd op zoek gegaan naar een zinvolle besteding en invulling. Het labyrint is een soort renaissance voor de beleving in het kerkgebouw.
Het pelgrimslabyrint is in de kerk aangebracht op 3 september 2021. De inspiratie hiervoor werd gevonden in een aantal kathedralen en pelgrimsoorden, waar in het vloermotief een pelgrimslabyrint aanwezig is. Het idee voor het aanleggen van een pelgrimslabyrint kwam van de Waregemse deken Henk Laridon en de heer Jean-Paul Derveaux (godsdienstleraar, bezinningsbegeleider en begeleider mindfullness en yoga). Een werkgroep, die startte in september 2020, werkte het idee verder uit. Het kreeg steun van de stad Waregem en werd uitgevoerd in opdracht van de kerkfabriek van de H. Familiekerk.
Het kerkgebouw krijgt een bijkomende dimensie als laagdrempelige bezinningsplaats voor zoekende mensen. De werkgroep richt zich daarbij niet alleen tot gelovigen. De oorsprong van het labyrint is trouwens heidens. “Het afstappen van het labyrint doet iets met de innerlijke mens”, aldus de leden van de werkgroep, die allen al het pelgrimslabyrint hebben doorgewandeld. “Het werkt op het onderbewustzijn en geeft een gunstige nawerking. Het afstappen van het labyrint kan beschouwd worden als bidden met heel je lichaam.”
De H Familiekerk fungeert verder voor liturgie en eucharistievieringen. De achterste stoelenrijen werden verwijderd voor het labyrint. Er blijven echter met 350-400 stoelen nog voldoende zitplaatsen over voor de vieringen in de kerk. Op vrije momenten kan het labyrint altijd bewandeld worden. Aan groepen wordt gevraagd vooraf te reserveren via het Decanaal secretatiaat: Markt 32 te Waregem (tel. 056/60.35.51 of denenij.waregem@skynet.be
De H. Familiekerk en het labyrint
De Heilige Familiekerk op het Gaverke te Waregem is een neoromaanse kruiskerk, ontworpen door architect Maurice Allaert. De kerk werd gebouwd in de jaren 1951-1953. Ze werd ingewijd door bisschop E.J. De Smedt op 5 juli 1954. Thans is ze een bid- en cultusplaats binnen de Sint-Amandusparochie en de Pastorale Eenheid Sint-Paulus te Waregem.
Het labyrinttapijt werd geweven bij de firma Tarkett uit Dendermonde. De afmetingen zijn 12 m bij 12,76 m. Het werd aangelegd op 3 september 2021. Voor de vorm en kleurkeuze werd beroep gedaan op enkele experten, met oog en respect voor de religieuze ruimte van de kerk. Er werd geopteerd om het labyrint volledig te integreren in het kerkinterieur.
De donkerrode kleur werd gekozen in harmonie met de reeds aanwezige tapijten in de kerk. Ze verwijst ook naar de kleur van de aarde, waarop wij leven en wandelen. Wie omhoog kijkt, ziet de blauwe kleur, die naar de hemel verwijst. Die combinatie is mooi en symbolisch: In een kerk wandelen wij op de aardse grond, maar met hemels perspectief voor ogen.
De kleuren donkerrood en blauw vindt men ook terug in de afbeeldingen van Jezus Christus op iconen. Jezus is God en mens. Deze dubbele natuur wordt in de iconografie vaak aangeduid met de kleuren donkerrood (verwijzend naar zijn aards-menselijke natuur) en blauw (verwijzend naar zijn goddelijk-hemelse natuur).
Het labyrint staat voor een toestand waarin een mens zich kan bevinden: een kluwen, een toestand die netelig, verward, verstrikt kan genoemd worden. Het staat voor de kronkels en bochten in het leven, maar meer nog dan dat staat het voor oplossing en het vinden van de weg. Soms heeft men de moed van een Theseus nodig. De hulp, als die van de draad van Ariadne, komt ook wel eens goed van pas. Het labyrint toont dat er, ondanks alles, uitzicht en toekomst is. Het draagt in zich de boodschap om in het leven de moed niet op te geven en verder te gaan.
Een labyrint is geen doolhof
Het motief van ‘de zoektocht in het leven’ komt vaak voor. Wie is niet eens ‘zoekend’ in het leven? Soms zoekt een mens een uitweg. Soms heeft de mens moed nodig om verder te stappen. Waar ligt het doel? Waar ligt de eindbestemming van het leven?
In de loop der eeuwen zijn motieven van ‘doolhof’ en ‘labyrint’ meermaals voorgekomen. Maar er is een groot verschil tussen een doolhof en een labyrint: In een doolhof kan men de weg totaal kwijtraken (dolen of verdolen), altijd verder zoeken…
In een labyrint kun je niet verdwalen. De weg gaat steeds verder. Altijd komt de wandelaar ter bestemming. Er zijn wel bochten en kronkels. Soms lijk je er te zijn, maar dan ben je er plots weer verder af. Er is soms echt moed nodig om verder te gaan, soms tegen de neiging in om terug te keren. Maar, wie verder gaat, wordt beloond. Je moet de weg ten einde gaan.
Het heeft steeds mensen aangezet tot nadenken en reflectie over hun eigen leven. Zo kon je met tijd labyrinten vinden, zowel in heidense tempels als in christelijke kerken, zelfs in burgerlijke gebouwen (zoals in het stadhuis van Gent).
Middeleeuwse labyrinten
De middeleeuwen waren door en door christelijk en de invloed van de Kerk was groot en dominant. De Kerk was ook draagster en promotor van beschaving en cultuur. Heel wat motieven (ook heidense) werden in de middeleeuwen gekerstend. De sparrenboom uit het Zwarte Woud, die onze kerstboom geworden is, is daar een goed voorbeeld van.
Zo kwam ook het motief van het labyrint stilaan voor in de bevloering van kathedralen. De weg van de christen is de weg van een pelgrim. Pelgrims onderweg (bijv. naar Jeruzalem, Rome of Compostella) deden kathedralen aan op hun pelgrimstocht. Het oudste bekende labyrint bevindt zich in een 4de eeuwse kerk in Orléansville in Algerije.
Het meest bekende is wellicht dat van de Notre Dame kathedraal te Chartres, gebouwd rond 1220. Het labyrint bevindt zich in het vloermotief. Elke vrijdag worden stoelen weggenomen zodat mensen het labyrint kunnen inwandelen. Dichterbij, in de voormalige kathedraal van Sint-Omaars (Saint Omer), kwam er een labyrint rond 1350. Sedertdien zijn er meerdere te vinden.
Andere Franse kathedralen of basilieken met een labyrint zijn: Amiens, Atrecht (Arras), Bayeux, Saint-Quentin, Sens. In Italië zijn er labyrinten te vinden in Lucca, Pavia, Piacenza, Cremona, Brindisi.
Momenteel zijn er in België labyrinten te vinden in de Basiliek van O.L. Vrouw Hanswijk te Mechelen (uit 1670) en in de abdijkerk Saint-Remy van de Trappisten te Rochefort (eveneens uit 1670). Recent werd in de tuin van de paters Kapucijnen in Meersel-Dreef een labyrint aangelegd.
Hier en daar werden ook in burgerlijke gebouwen labyrinten aangelegd. Een mooi voorbeeld is het stadhuis van Gent. In één van de zalen, de Pacificatiezaal, werd omstreeks 1563 een labyrint in de vloer aangebracht. Het zou gaan om een kopie van het labyrint van Sint-Omaars, dat als stad met Gent handelsbetrekkingen had. Het zou ooit gefunctioneerd hebben als strafpad of hersteloefening na een misdrijf. De gestrafte had dan het hele pad af te leggen, bij wijze van loutering. De totale afstand zou 515 meter bedragen, dus een weg van ruim een halve kilometer. Later raakte dit labyrint in onbruik.
Vormen van labyrinten
Ieder labyrint is een wandelweg en nodigt uit om het kronkelende pad te volgen. Er zijn labyrinten in verschillende afmetingen te vinden. Maar ook de vormen van labyrinten zijn vaak verschillend. Veel voorkomend is het labyrint in cirkelvorm. Men ziet het integrale labyrint dan vaak als een wiel, dat de loop van de tijd en het leven weergeeft. Het doet denken aan de vorm van zon en maan.
Er zijn ook labyrinten in de vorm van een vierkant (met een gelijkenis aan een schaakbord) en in de vorm van een rechthoek. Het heeft vaak te maken met de tegels en het vloermotief. Er bestaan ook op papier letterpuzzels, waarin men zinnen of boodschappen ontwikkelt of moet zoeken (zoals bij kruiswoordraadsel of sudoku). Zoiets noemt men een gedenk-labyrint. Hier lijkt de term ‘labyrint’ nauwelijks op zijn plaats. Er is wel een af te leggen of te zoeken weg, met start en aankomst.
Christelijke motieven in het labyrint
De labyrinten in kathedralen, kerken en christelijke bidplaatsen kregen uiteraard christelijke kenmerken. Het pelgrimsmotief zette spirituele meesters aan om Bijbels-christelijke motieven in een labyrint te ontdekken of in te voeren. De verbeelding vond hier een weg als religieuze verbeelding en mystieke beschouwing.
Zo kun je bij christelijke auteurs lezen (bron: G. Quicke): De cirkel van het labyrint verwijst naar de eeuwige liefde. God is onvoorwaardelijke liefde en zijn liefde kent, zoals een cirkel of een huwelijksring, begin noch einde. De cirkel is als een wiel. Het wiel verwijst naar het bidden van de mens. Bidden is een groot wiel (zoals de rozenkrans), dat ons hele leven naar God toe draait. De spaken zijn de verschillende manieren van bidden. Al deze vormen van gebed helpen onze ogen te richten op het centrum, de as van het wiel: Jezus Christus.
Het kruis is als een knooppunt tussen horizontaal en verticaal, gekruist op de plaats van het hart. Zo suggereert het de synthese tussen twee liefdes: de verticale tot God en de horizontale tot de naaste. We stellen zo heel ons wezen in de dienst van het dubbele gebod van de liefde: Bemin God en je naaste zoals jezelf.
De weg is de weg die wij moeten gaan. We zijn altijd onderweg. Jezus is onze gids. Zelf zei Hij: Ik ben de weg, de waarheid en het leven (Johannes 14,6). Dat mag vertrouwen schenken.
De kronkels en bochten vormen het zoeken van de mens naar God. Bij elke bocht hebben we de indruk: we zetten een stap achteruit. Maar in feite is elke schijnbare achteruitgang een stap vooruit. Het komt er gewoon op aan vertrouwvol verder te stappen, geduldig, liefdevol en getrouw.
Het middelpunt van het pelgrimslabyrint wordt gevormd door een roos. De roos staat symbool voor een spirituele verlichting. De roos heeft zes blaadjes en verwijst naar Maria, de moeder van Christus. Maria is één en al levende heenwijzing naar het centrum van het labyrint, het hemelse Jeruzalem. De weg ernaar toe is de weg van de gelovige. Geloven is op weg gaan, stappen, pelgrimeren naar een huis waar we thuis mogen zijn om er te wonen in het hart van God.
Van 1 tot 31 oktober duiken in het groen en in de winkelstraten van het centrum van Waregem zwart-wit portretten van ondernemers op. Het zijn 50 Waregemse ondernemers die hard geleden hebben tijdens de coronacrisis. Het is een vervolg van de social-media-campagne van Dirk Van Overwalle van DVO Photographic, waarover we hier al eerder berichtten (Gesloten sectoren : http://www.blog.seniorennet.be/wareber2/archief.php?ID=2411432 ). Geniet van de prachtige portretten en ontdek het verhaal van de ondernemer. Het project krijgt ook nog een boek. Het is een initiatief van UNIZO Waregem in samenwerking met de stad Waregem.
Begin december vorig jaar, dus in volle tweede covid-lockdown, startte Dirk Van Overwalle van DVO Photographics een fotoreeks met portretten van mensen uit ‘gesloten sectoren’. Het is een campagne om de Waregemse ondernemers, die zwaar getroffen waren door deze gezondheidscrisis, een gezicht te geven. Zowat 50 prachtige zwart-wit foto’s verschenen op social media, samen met het verhaal achter de afgebeelde ondernemer.
Joof Duthoy : “Ondanks alles verspreiden ze allemaal inspirerende verhalen van hoop. Dat is wat we als UNIZO Waregem konden ervaren. Vele ondernemers zagen hun onderneming maandenlang sluiten. En toch werkten ze creatieve ideeën uit en bleven ze hoopvol uitkijken naar de tijd na corona.”
Van 1 tot 31 oktober staan de foto’s in openlucht tentoongesteld in het centrum van Waregem op een grootte van 90 X 160 cm. De fotowandeling start aan de ingang van Park Casier op de Markt en leidt je langs een parcours van 3,5 km doorheen het Waregemse groen en langs de winkelstraten. De tocht gaat door het stadspark Casier, Marcel Windelsstraat, Putmanstraat, Stationsstraat, Stormestraat, door groenzone Vijvers langs Boothuis en tennisvelden naar de Schakel, langs Zuiderboulevard en Boekenplein naar Holstraat en terug naar Dekenij.
Bij elk paneel staat een QR-code die je naar een bijbehorende webpagina sturen.
Dit is een initiatief van UNIZO Waregem in samenwerking met stad Waregem. Fotografisch werk van Dirk Van Overwalle.
Brugdek voor Leiebrug Ooigem-Desselgem wordt ingevaren
Zondag 3 oktober wordt het nieuwe brugdek voor de wegbrug Ooigem-Desselgem ingevaren. Het brugdek komt zaterdagochtend toe, maar het zal nog een hele dag duren vooraleer het op zijn plaats gelegd wordt. De Vlaamse Waterweg nv verwacht dat het effectief plaatsen van de brug pas rond 22.00 uur ’s avonds zal zijn.
Binnen Seine Schelde Vlaanderen past de Vlaamse Waterweg niet alleen de waterwegen aan, maar bouwen ze ook tal van nieuwe bruggen. Een van die nieuwe bruggen verbindt Ooigem (Wielsbeke) met Desselgem (Waregem). De werken vorderen goed en binnenkort wordt het nieuwe brugdek ingevaren! met burgerlijk ingenieur Frederiek Vanhessche.
Burgerlijk Ingenieur Frederiek Vanhessche verleent via studiebureau Arcadis al zo’n 3,5 jaar zijn expertise aan De Vlaamse Waterweg nv. Hij werkt overal waar Seine Schelde Vlaanderen hem nodig heeft. “Als projectingenieur volg ik projecten op van a tot z, van de studie over de uitvoering tot de oplevering van de werken. Zo ook in Ooigem-Desselgem, waar een nieuwe brug gebouwd moet worden.”
Frederiek Vanhessche: “Het doel van Seine Schelde Vlaanderen is om onze waterwegen aan te passen zodat grotere binnenvaartschepen onze bedrijven en havens kunnen bereiken. Zo’n groot binnenvaartschip vervoert tot 4.500 ton, het equivalent van 220 vrachtwagens op de weg. De schepen hebben tot drie lagen containers en bijgevolg moeten de bruggen over de Leie een minimale doorvaarthoogte van 7 meter onder de brug krijgen, aangezien de Leie dé sleutel is in de verbindingen met Frankrijk en Wallonië. De huidige brug had een doorvaarthoogte van 5,60 meter en diende bijgevolg vernieuwd te worden.”
Uitdagingen
Bij de realisatie van de nieuwe Leiebrug van Desselgem en Ooigem stond men voor enkele belangrijke uitdagingen. “Naast de technische bouw van de brug moesten we ook rekening houden met de verschillende omgevingsfactoren zoals de hinder voor de omwonenden, die tot een minimum moest worden beperkt. Communicatie - onder andere via de veelvoud aan digitale kanalen - speelt hierin een belangrijke rol. Je kan nooit iedereen honderd procent tevreden stellen maar het moet wel een doel zijn om dit zoveel mogelijk na te streven.”
“In de digitale wereld waarin we tegenwoordig leven, is communicatie zeer belangrijk. Net als een goede verstandhouding met de diverse actoren zoals studie- en ontwerpbureau, (gemeentelijke) besturen, advies- en vergunningverlenende instanties, aannemers, de arbeiders op het terrein, de omwonenden … Iedereen leert van iedereen en draagt bij tot de verwezenlijking van het project. Het meest uitdagend is dan ook om alle neuzen in dezelfde richting te krijgen. In principe zijn er talloze uitdagingen aan de job maar het doel is altijd om een project te verwezenlijken waar niet alleen de scheepvaart maar in het algemeen de mens beter van wordt.”
Planning
Frederiek Vanhessche: “Vorig jaar werden voorbereidende werken uitgevoerd zoals rooiwerkzaamheden en grondwerken, en werd de bestaande brug afgebroken. Achter de schermen werd de studie van zowel de staalstructuur, paalfunderingen als de landhoofden uitgevoerd. Momenteel is de aannemer bezig met het bouwen van de landhoofden; meer bepaald het uitvoeren van de paalfunderingen. Het nieuwe brugdek wordt dit weekend (2 okt 2021) ingevaren. Eind oktober en midden november volgen de andere onderdelen van de brug (de booggeboortes en de eigenlijke bogen), waarna de afwerking van brug en omgeving zal plaatsvinden. De nieuwe wegbrug zou begin 2022 klaar moeten zijn voor gebruik.”
“Enerzijds betekenen de werken een verbetering voor de scheepvaart, economie en milieu, anderzijds voor de gebruikers van de brug. Vooral voor de fietsers en voetgangers wordt de nieuwe brug immers een pak veiliger dan de bestaande. Zo komt het fiets- en voetpad aan de buitenzijden van de brug en wordt op deze manier het wegverkeer afgescheiden van het fiets- en voetgangersverkeer door de boogconstructie van de brug. Daarnaast wordt een veilige verbinding gerealiseerd tussen de jaagpaden op rechter- en linkeroever voor de zwakke weggebruikers door oversteekbewegingen over de rijweg te vermijden. Hiertoe worden de nieuwe aansluitingen aan de jaagpaden op de vier kwadranten van de brug gerealiseerd.”
“De nieuwe brug wordt een stalen boogbrug, oftewel een bowstring, naar voorbeeld van de reeds gerealiseerde brug in Olsene en de toekomstige bruggen in Bissegem-Marke en Wevelgem-Lauwe. Dit om de herkenbaarheid langs de Leie kracht bij te zetten. De boogconstructie bevindt zich tussen de rijbaan en de zone voor fietsers en voetgangers, waardoor de zwakke weggebruiker afgeschermd wordt van auto- en vrachtverkeer en bovendien een vrij zicht heeft op de Leie en de omgeving. Dat komt de belevingswaarde ten goede. De brug overspant de Leie in één keer zonder tussenpijlers, waardoor we ook een vrij zicht krijgen onder de brug.”
Het bezoekerscentrum HIPPO WAR brengt van 2 oktober tot 9 januari 2022 een tijdelijke tentoonstelling over Dieren in Oorlog. Sinds mensenheugenis worden dieren gebruikt om oorlog te voeren. Transport is vast de eerste gedachte, die bij je opkomt. Dat gaat zeker op voor olifanten, ezels en paarden. Als het aankomt op mijnen opsporen, dan worden honden en dolfijnen ingezet. Duiven en honden zorgden voor communicatie. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben glimwormen hoge officieren bijgestaan.
Ken je het verhaal van de hond Sinbad, de kustwachtmascotte die een diplomatiek incident veroorzaakte? Heb je ooit al gehoord van korporaal Wojtek, de Poolse oorlogsbeer die deelnam aan de slag om Monte Cassino? Of Judy, het enige dier dat officieel als krijgsgevangene werd geregistreerd? Dat zijn slechts enkele bijzondere anekdotes uit de tijdelijke tentoonstelling ‘Dieren in oorlog’.
De hond Sinbad bracht als kustwachtmascotte 11 jaar op zee door op de Campbell, inclusief gevechten in de Tweede Wereldoorlog. Hij kreeg de titel van Chief Dog (afgekort K9C) toegewezen, zijn rang was die van Chief Petty Officer. Korporaal Wojtek vergezelde het Tweede Poolse Korps op oorlogsroute door Irak, Syrië, Palestina, Egypte en Italië. De Engelse pointier-hond Judy overleefde een jappenkamp als krijgsgevangene. Voor haar werk in de oorlog ontving ze uiteindelijk de Dickina Dickina-medaille, het dierequivalent van het Victoria Cross, toegekend aan dieren die "opvallende moed of plichtsbesef tonen tijdens het dienen of in verband met een tak van de strijdkrachten of eenheden voor civiele bescherming."
Postduiven werden gebruikt om berichten over te vliegen. Een van de voorbeelden is Cher Ami uit de Eerste Wereldoorlog, die het Croix de Guerre kreeg voor het leveren van 12 belangrijke berichten in Verdun. Veel van deze berichten hebben talloze militairen het leven gered. De postduiven werden te voet of met de fiets naar de stellingen gebracht. Aan het front werden ze in speciale kooien ondergebracht die hen moesten beschermen tegen gasaanvallen. Ook het Belgisch leger maakte gebruik van militaire postduiven. In de Eerste Wereldoorlog moesten duiven vooral oppassen voor Duitse kogels en gifgas. In de Tweede Wereldoorlog kwam daar een andere tegenstander van formaat bij: door de Duitsers getrainde haviken. Postduiven werden veel gebruikt door verzetsbewegingen en inlichtingendiensten.
Al meer dan 5.000 jaar worden paarden ingezet tijdens oorlogen. Krijgspaarden worden al in Eurazië vermeld in de periode 4000 tot 3000 vóór Christus. Je kunt wel stellen dat geen enkel ander dier een grotere rol van betekenis heeft gespeeld bij oorlogsvoering dan het paard. Paarden moesten strijdwagens trekken, soldaten dragen en allerlei benodigdheden vervoeren. Al met al zijn er vele paarden gesneuveld. Zo zijn er tijdens de Eerste Wereldoorlog ongeveer 8.000.000 paarden gedood. De destriër staat bekend als het meest verfijnde strijdpaard. Dit dier is uiterst wendbaar. Bijna alle middeleeuwse ridders reden op een destriër.
Je kunt wel stellen dat geen enkel ander dier een grotere rol van betekenis heeft gespeeld bij oorlogsvoering dan het paard. Paarden moesten strijdwagens trekken, soldaten dragen en allerlei benodigdheden vervoeren. Al met al zijn er vele paarden gesneuveld. Zo zijn er tijdens de Eerste Wereldoorlog ongeveer 8.000.000 paarden gedood. De destriër staat bekend als het meest verfijnde strijdpaard. Dit dier is uiterst wendbaar. Bijna alle middeleeuwse ridders reden op een destriër.
Soms waren dieren ook een echte plaag voor de soldaten. Luizen, ratten en vlooien zorgden ervoor dat het leven voor de soldaten nog zwaarder werd. In deze tentoonstelling kiezen we er echter voor om een blik te werpen op de belangrijkste taken die deze kleine (en grote) helden vervulden tijdens verschillende oorlogen in de twintigste eeuw. Heel wat dieren werden ingezet om de communicatie tussen legereenheden te bevorderen, terwijl anderen dan weer werden gebruikt als mascotte. Enkele dieren werden trouwens geëerd voor hun heldhaftigheid. Je kan de verhalen van deze, en nog vele andere, grote en kleine helden ontdekken tijdens een unieke tijdelijke tentoonstelling in het bezoekerscentrum HIPPO.WAR op de hippodroom, Holstraat 95, Waregem. De bekende tentoonstelling over het paard in de Eerste Wereldoorlog en de Amerikaanse inbreng is altijd te bekijken. Gratis toegang van woensdag tot zondag, telkens van 14.00u. tot 18.00u.
Straete Kermis het laatste weekend van september in de Nieuwstraat in Desselgem is zowat de oudste wijkkermis in onze stad. Twee jaar geleden waren ze daar al aan hun 100e editie, die met de nodige luister werd gevierd. Gisteren zondag 26 september werd onder grote belangstelling voor het nageslacht een tijdscapsule met herinneringen aan die rijke geschiedenis ter aarde gelaten. Het is de bedoeling dat ze pas binnen 100 jaar terug geopend wordt.
Eigenlijk was het de bedoeling om die tijdscapsule met herinneringen aan de 100 jaar Desselgem Kermis vorig jaar in de aarde zou verdwijnen, maar de corona-pandemie oordeelde daar anders over. Gelukkig kon het feest dit jaar wel doorgaan. De tijdscapsule werd begraven aan de parking ter hoogte van huisnummer 45 in de Nieuwstraat. In de capsule zit 100 jaar geschiedenis van Straete kermis, affiches, boekjes, krantenknipsels, een boek waarin tijdens het jubileumjaar 2019 iedereen een boodschap kon schrijven, documentjes zoals verslagen van een bestuursvergadering zo veel jaren terug enz. en tenslotte een fotoboek.
Met de reuzen van Straete - Stavie, Coletje en Netje - op kop werd de tijdscapsule naar de parking ter hoogte van huisnummer 45 in de Nieuwstraat gebracht waar ze de volgende 100 jaar geduldig zal wachten om geopend te worden.
Pietro Iacopucci, schepen van cultuur en feestelijkheden, zei in zijn toespraak dat hij blij was om, samen met zijn collega schepen Jo Neyrinck (tevens inwoner van Straete) aanwezig te zijn op dit toch wel historisch moment.
“Straete kermis is altijd al historisch geweest”, aldus Pietro, “maar dat wij hier nu een tijdscapsule met herinneringen aan een heel succesvolle Straete Kermis ter aarde laten, is toch wel een heel bijzonder evenement en het stadsbestuur is fier om daar deel te kunnen van uitmaken.”
Met een kwinkslag naar ‘het ter aarde laten’ sprak hij de aanwezigen aan met “beminde gelovigen, wij zijn blij dat jullie zo talrijk aanwezig zijn op deze plechtigheid”
Het is niet Straete Kermis die wij hier begraven, benadrukte hij, allerminst zelfs !! In de urne zitten enkel herinneringen aan deze kermis die reeds in 1919 van start ging. Verder sprak hij de hoop uit dat de capsule de strijd met tijd, vochtigheid, vrieskou, mieren, wormen en graafmachines tijdens latere werkzaamheden zal overleven zodat onze achterkleinkinderen, die hier in 2119 verzameld zullen zijn, dit stukje geschiedenis van Straete kunnen bekijken.
Er werd zelfs eventjes vooruitgekeken naar hoe onze straat er dan zal uitzien en hoe de dorpskern, die men nu helemaal aan het vernieuwen is, dan wel eens cultureel erfgoed zou kunnen zijn. Namens het stadsbestuur kwam er nog een dankwoord aan het huidige en aan de vorige besturen van Straete Kermis voor het organiseren, zo lang reeds, van dit straatfeest, alsook aan de vele sympathisanten en buren. Het belang van dergelijke kermissen werd daarbij nog eens onderstreept.
Na de toespraak werd, onder luid applaus, de capsule naar beneden gelaten en de gedenkplaat door de beide schepenen onthuld. Hierop staat “hier wacht met geduld 100 jaar geschiedenis van Straete Kermis, te openen in 2119”. Hierdoor zal iedereen, die daar vanaf nu voorbijkomt, het bijzondere aan dat plaatsje herkennen.
Kinderkoor Muzquito trakteerde de aanwezigen nog op een kort optreden, dit werd dan verdergezet op een zonnig Straete Dorp waar er bij een aperitiefje werd nagekaart over deze gebeurtenis, meteen ook het startsein voor een zeer geslaagde editie van Straete Kermis Desselgem.
Op zaterdag 16 en zondag 17 oktober 2021 is het de Dag van de Trage Weg. Dan staan de schijnwerpers gericht op de trage wegen in ons land. Wandelaars, fietsers en ruiters verenigen zich op hun favoriete wegjes, gewaardeerde paden en populaire trajecten. Tegelijk onderstrepen organisatoren en deelnemers het belang van aangename en veilige trage wegen voor iedereen.
De geschiedenis van sommige veld- of kerkwegels gaat terug tot in de Romeinse tijd. Het zijn relicten die getuigen van oude verbindingen tussen dorpskernen (kerkwegels), veld- en boswegen, onverharde holle wegen, vroegere doorgangen voor landbouwers (karrensporen), wegen die werden gebruikt om boten voort te slepen (jaag- en dijkpaden op oeverstroken) of van verdwenen trein- en tramverbindingen. Trage wegen vertellen heel wat over de eigenheid van een dorp of een streek. Ze zijn vaak levend erfgoed waarover heel wat anekdotes en legendes bestaan.
Nauwelijks elf jaar na de onafhankelijkheid van België, verschijnt op 10 april 1841 een wet die de gemeentelijke wegen onder een eenvormig administratiefrechtelijk statuut plaats: de buurtweg is geboren. De wet regelt de erkenning en afbakening van buurtwegen, het onderhoud en de verbetering van buurtwegen, de verbreding, het rechttrekken, het openstellen en de afschaffing van buurtwegen, de buurtwegpolitie en de provinciale verordeningen inzake buurtwegen.
Villaret kaart 1745
Dat de Atlas der Buurtwegen bestaat, is een rechtstreeks gevolg van deze wet. Deze Atlassen der Buurtwegen zijn opgesteld in het Frans, de administratieve taal van België in 1843-1845. In de loop van de jaren 1850 werden ze per gemeente aangemaakt. Om de lokale wegen te bescherm tegen pogingen van bewoners om ze in het geniep in te palmen, wilde men een inventarisatie maken van alle openbare wegen en van "private wegen met openbare erfdienstbaarheid". Elke weg kreeg een eigen nummer. Latere wijzigingen, zoals nieuwe, verplaatste of verdwenen wegen, werden niet op de kaarten zelf aangeduid, maar werden gepubliceerd op aparte leggers of in gemeenteraadsbesluiten.
We behoorden zowat 40 jaar geleden tot de ‘trage wegen-activisten’ , een term die in het Vlaams woordenboek pas 20 jaar geleden opduikt. Opmerkelijk, want de saga van buurtwegen is bijna even oud als die van België zelf. Eerst gaat alles een eeuw lang goed. Dan duiken er een halve eeuw lang tal van problemen op. Vervolgens klinken stemmen voor verandering. Trage wegen vzw ontstaat en de Vlaamse overheid zet het thema op de agenda.
Ook het stadsbestuur van Waregem doet nu een oproep om mee te doen met deze actie en leuke activiteiten te organiseren. De stad investeerde de laatste 10 jaar ook sterk in de herwaardering van de trage wegen. We kunnen daarvoor verwijzen naar onze bijdrage eerder dit jaar: http://www.blog.seniorennet.be/wareber2/archief.php?ID=2403966
Groot-Waregem telt 185 trage wegen. Het stadsbestuur beoogt een slimme aaneenschakeling van voetpaden, autoluwe straten en trage wegeltjes. Behalve de invoering van een aantal fietsstraten in het centrum van Waregem, maakte de stad de voorbije jaren werk van de opwaardering van verschillende trage wegen, die nuttig zijn voor voetgangers en fietsers om drukke straten te vermijden. Ze zijn ook handig als doorsteek, om een kortere weg af te leggen dan via gewone wegen. In 2018 en 2019 investeerde Waregem al samen 640.000 euro in de heraanleg van trage wegen.
In dat kader moet ook de heraanleg gezien van de verbindingen in Het Spei, Churchilllaan, Damweg en Zuiderlaan in Waregem, voetweg 38 in Desselgem en de Stuivenberg- en Leenakkerstraat in Beveren-Leie.Dit jaar neemt het stadsbestuur opnieuw vier trage wegen in de deelgemeenten onder handen. Voor het project, dat net geen kilometer aan nieuwe paden omvat, trekt Waregem 336.000 euro uit. Nu gaat het bijvoorbeeld om het weggetje aan het kruispunt van de Barmbeekstraat en de Grote Heerweg in Beveren-Leie. Dat pad richting de Leie bestaat uit grind en aarde, maar er komt een opwaardering met een tweekarrenspoor in beton. Naast de weg komt een buffergracht, waar het regenwater in de bodem kan sijpelen. Nog in Beveren-Leie krijgt de verbinding tussen de Pontstraat en Beveren-Trakel er een wegel in beton bij. Ook hier voorziet het stadsbestuur zo'n buffergracht. In Desselgem geven we de wegel die van de Meierie naar de Liebaardstraat loopt een opfrisbeurt. In Sint-Eloois-Vijve komt een nieuwe weg van 236 meter die de Hoevelaan en de Trakelweg met elkaar verbindt.
We hebben een speciale band met voetweg 38 in Desselgem, die na klacht bij de provincie na dertig jaar verdoving in de jaren 80 terug werd opengesteld. De doorgang was dit jaar een paar maand onderbroken ter hoogte van het eerste voetbalveld van White Star Desselgem wegens de aanleg van kunstgras op het voetbalveld, waarvan toegang voor de werkzaamheden gebeurde via Desselgem Dries. Momenteel is de doorgang terug volledig open, waardoor de schooltoegang terug ook via de Astridlaan mogelijk is.
Om de dag van de trage wegen extra in de verf te zetten, kan iedereen een leuke activiteit organiseren. Iedereen kan deelnemen: van wandelclub of sportorganisatie tot jeugdbeweging, van actiegroep, natuurvereniging tot wijkcomité, van fietsersbond tot lokale besturen.
Ideetjes nodig? Een verkenningstocht, tragewegenjogging, natuurwandeling, zwerfvuilactie, inhuldiging van een nieuwe verbinding... Het kan allemaal. Heb je interesse om mee te doen? Surf dan naar www.dagvandetrageweg.be , organiseer één van de vele activiteiten in Vlaanderen en reken op ondersteuning en bekendmaking door Trage Wegen vzw. Voor alle vragen kan je steeds terecht bij info@dagvandetrageweg.be of 09 331 59 26.
Vandaag vrijdag 24 september opende LCV Real Estate, de ontwikkelvennootschap van Willy Naessens Group, het gloednieuwe bedrijvenpark Bilkhage. De bedrijvensite is gelegen op de hoek van de Eikenlaan en de Lindelaan en omvat 19 KMO-units, bestemd voor bedrijven met uiteenlopende activiteiten. Het bedrijvencentrum is helemaal uitverkocht.
Bram De Paepe, commercieel verantwoordelijke van LVC, toonde bij de officiële opening dat het bedrijf zijn huiswerk goed heeft gemaakt. Elke unit is opgebouwd uit een kwalitatief afgewerkt bedrijfsruimte zonder tussenkolommen, geschikt voor productie of stockage, eventueel met bijhorende, afgescheiden handels- of bureauruimte. Telkens is de mogelijkheid om een tussenverdiep te voorzien, dit in samenspraak met de huurder/koper. Activiteiten als groot- of kleinhandel, opslag, productie en distributie zijn toegelaten. We krijgen hier ondermeer een elektricien, een dakwerker, een parketplaatser en autoverkoper en zelfs een kapperszaak.
Voor LCV is het bedrijvenpark Bilkhage pas hun eerste realisatie op Waregemse bodem. Willy Naessens bouw heeft anderzijds al lang een band met Waregem en niet alleen op Waregem Koerse, het belangrijkste evenement voor netwerking. Er waren ondermeer al realisaties bij TVH, het stadion van SV Waregem, enz.
“LCV Real Estate legt de focus op industriële ontwikkeling op toplocaties. Voor bedrijvencentrum Bilkhage gingen we een stapje verder in afwerking samen met architectenbureau Wastiau & Co. Dit leidde tot een aantrekkelijk eindresultaat. Aan de voorzijde van het park werd de gevel afgewerkt met een duurzame houten bekleding, wat het park een tijdloze, warme uitstraling geeft.” vertelt Dirk Deroose (CEO).
De realisatie van de site gebeurde in volle corona-pandemie, maar dit had volgens Bram De Paepe geen negatieve invloed op de verkoop. “We kenden eerder een toename in belangstelling. Waregem kent blijkbaar een economisch microklimaat met een grote vraag bij investeerders. We konden ook rekenen op een goede samenwerking met de diensten van de stad.”
LCV Real Estate plant nog twee andere bedrijvenzones in het Waregemse. Tussen de Expresweg en Stijn Streuvelsstraat komt een KMO-zone met 4 units en 10 kantoorunits. De werken starten daar eind 2022. Een verloederd stuk grond op de vroegere Lada-garage wordt daar omgetoverd tot een moderne bedrijfszone. Langs de E 17, vlakbij de piramide van Arseus, komen vier loodsen voor industrie, en ook nog enkele kantoorruimtes. Daar starten de werken in 2023. De vraag in de regio Waregem naar dit soort projecten met een uitstekende ligging blijft dan ook bijzonder groot.”
Geschiedenis
Het bedrijvenpark wordt vernoemd naar de Waregemse wijk Bilkhage vol geschiedenis. De wijk de Bilkhage werd aangelegd in de jaren 60 maar de plaatsnaam bestond zeker al in 1758. Toen was het perceel ‘Bilkhaeghe’, een onderdeel van de heerlijkheid Huise. Het was eigendom van de weduwe van Anthone Baert en werd na haar overlijden overgenomen door de toenmalige baljuw van de heerlijkheid, Frans Cardon. Later is de naam van het perceel overgegaan op de hele omgeving. Etymologisch is het toponiem ‘bilk-hage’ afgeleid van ‘bilk’ (omzoomd perceel) en dit door een haag of struik.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog was er een Duits vliegveld op de wijk Bilkhage. Het lag parallel met de Lindestraat, tussen de Gentseweg en de Vansteenbruggestraat. De Bilkhage was bijzonder geschikt voor de aanleg van een vliegveld omdat de wijk hoog gelegen is en het terrein perfect vlak is. Aan de andere kant van de Lindestraat stonden de houten loodsen voor de dubbeldekvliegtuigen. Later werd het terrein gebruikt door het H.-Hartcollege voor voetbalpleinen.
Op de site werden voorafgaand archeologische opgravingen uitgevoerd. De in totaal 135 sporen, die werden opgegraven langsheen de Eikenlaan zijn afkomstig uit twee periodes. Enerzijds werden in het oostelijke deel een geconcentreerde cluster van paalkuilen aangetroffen die mogelijks wijzen op de aanwezigheid van 2 afzonderlijke gebouwplattegronden. De overige sporen kunnen zonder twijfel tot de volle middeleeuwen in verband gebracht worden. Vermoedelijk hebben we te maken met sporen die afkomstig zijn van een boerderij die er zou gestaan hebben in de volle middeleeuwen (9e – 10e eeuw) en omsloten werd door een smalle greppel, een zogenaamde erfafbakening. De kers op de taart van deze opgraving was een goed bewaarde boomstamwaterput die zich onder de permanente grondwatertafel bevond. Dit verklaart ook de goede bewaring. Uit analyses achteraf bleek de boomstam afkomstig van een eik.
Afgelopen vrijdag 17 september 2021 werd er in zaal Den Aert (Wielsbeke) een reünie georganiseerd van oud-studenten van de studentenclubs van de West-Vlaamse Gilde. Reeds voor de vierde keer verzamelden oud-studenten met pet en lint op ‘Omnes Commilitones’, een reünie die reeds voor de vierde keer georganiseerd was. Deze vierde editie werd door het bestuur van “Oud-leden Moeder Waregemse” georganiseerd. Er waren 120 aanwezigen.
De West-Vlaamse Gilde werd opgericht in 1882-1883. Oorspronkelijk was dit een vereniging van West-Vlaamse studenten in Leuven. Aanvankelijk was de Vlaamse strijd één van de doelstellingen, maar al snel concentreerde de Vlaamse Gilden zicht op het gezelligheidsleven. (zie bijlage) Nu is de West-Vlaamse gilde een overkoepeling van de West-Vlaamse Gildeclubs in Leuven. Op dit moment zijn er nog zes actieve hoogstudentenclubs in Leuven: De oudste zijn Moeder Kortrijkse (anno 1884) en Moeder Brugse (anno 1886). Moeder Meense (anno 1901), Moeder Oostendse (anno 1912), Moeder Izegemse (anno 1941) en Moeder Waregemse (anno 1947) werden in de volgende eeuw opgericht. Moeder Westland (anno 1890), Moeder Tieltse (anno 1902) en Moeder Mandel (anno 1922) zijn helaas inactief in Leuven, maar hebben ze nog steeds een oudledenwerking die soms nog bijeen komt.
Bovenal vriendschap
“Sinds de oprichting is er de vriendschap de rode draad binnen de West-Vlaamse clubs”, vertelt Karel Thurman, erevoorzitter van Oud-leden Moeder Waregemse. “De reünie van afgelopen vrijdag en de voorgaande reünies zij hier het bewijs van. In 2013 werd voor het eerst een oud-leden activiteit georganiseerd onder de naam Omnes Commilitones. Moeder Kortrijkse was hier toen de initiatiefnemer van. Na dit eerste initiatief nam Moeder Meense en Moeder Izegemse de fakkel over. Dit jaar was het de beurt aan Moeder Waregemse.”
“Ook een 5e editie staat nu reeds op de planning. Moeder Mandel beloofde hier werk van te maken tegen 2023 of 2024.”, licht Karel Thurman toe. “Ondanks de moeilijke en soms turbulente tijden, hopen we dat het clubleven in Leuven blijft bestaan. Het zou fantastisch zijn dat ook de inactieve clubs, Moeder Mandel, Moeder Westland en Moeder Tieltse, nieuwe oprichters kunnen vinden. Elk oud-lid heeft hele goede herinneringen aan zijn studententijd. Dat bleek uit de vele memorabele gesprekken die vorige week over de lippen gingen.”, onderstreept Karel Thurman.
Van het Io Vivat tot De Blauwvoet
“Het was heel fijn om afgelopen vrijdagavond nog eens samen te komen.”, gaat Michiel Vandewalle, oud-senior van Moeder Waregemse en bestuurslid van de Oudleden, verder. “Sinds de laatste editie van Omnes Commilitones in 2018, toen georganiseerd door Moeder Izegemse, beloofde Moeder Waregemse de editie van 2020 op zich te nemen. We hadden net de save-the-date uitgestuurd begin 2020, voor het najaar 2020 toen Corona los barste. Aanvankelijk dachten we -zoals iedereen in het begin- dat dit na de zomer wel voorbij zou zijn. Jammer. We moesten alles een jaar uitstellen. Een avond met de oud-studenten zoals we het willen, kan niet met afstandsregels en/of mondmaskers.”
“Ondanks een jaar uitstel, was het nog steeds bang afwachten naar de geldende maatregelen. We hebben geen risico’s genomen en dank zij het Covid Safe Ticket kon alles op een veilge manier georganiseerd worden. iedereen gevraagd zijn Covid Safe Attest te tonen.”
De avond startte met een receptie, waar de studentenfanfare uit Leuven op bezoek kwam. De sfeer zat er dus meteen in. Na een lekkere maaltijd volgde een korte cantus. Salamanders met speeches van de oud-ledenvoorzitters van elke studentenclubs, de clubliederen en enkele Vlaamse en Latijnse studentenliederen. Van het Io Vivat tot De Blauwvoet. Zelf was ik Cantor die de liederen voorzingt”, vertelt Michiel Vandewalle, “maar voor de gelegenheid had ik vooraf gevraagd aan de koster van Waregem, Brecht Crabeels, of hij ons op orgel zou kunnen begeleiden. Dit werd door alle aanwezigen enorm gesmaakt. Brecht studeerde vooraf alle clubliederen in, waardoor elke club met live-begeleiding hun clublied kon zingen.”
“De avond eindigde met vele herinneringen aan het mooie studentenleven in Leuven. Samen met iedereen, kijk ik nu al uit naar de volgende editie.”, besluit Michiel Vandewalle.
Be-Part toont hedendaagse kunstcollecties uit Zuidwest-Vlaanderen
Tot 28 november loopt in kunstenhuis Be-Part, Platform voor actuele kunst, Westerlaan 17, Waregem een bijzondere tentoonstelling met een ruime verzameling van hedendaagse kunstcollecties uit West-Vlaanderen. De expo 'Frequently the woods are pink' bij Be-Part in Waregem brengt het beste van de privéverzamelaar naar boven. Met de tentoonstelling wil Be-Part niet alleen duurzame relaties met de privéverzamelaars aanknopen, het wil met de indrukwekkende collecties ook afscheid nemen van de huidige locatie. 'De huur van het pand aan de Westerlaan wordt stopgezet. De expo is een afscheid in schoonheid.
Het is een veelgehoorde uitspraak dat België het land is met de meeste verzamelaars van hedendaagse kunst per vierkante kilometer. Een opmerkelijk aantal van die verzamelaars woont in West-Vlaanderen. Op vraag van het stadsbestuur Waregem organiseert Be-Part een tentoonstelling met private bruiklenen uit de regio Kortrijk en Waregem. Het betreft verzamelaars hedendaagse beeldende kunst die in de regio wonen of werkzaam zijn. Deze tentoonstelling biedt de bezoeker een unieke kans om een blik te werpen op deze buitengewone collecties. Zo’n zestig werken uit de periode 1970–2020 worden voor het voetlicht gebracht aan de hand van drie thema’s: de actuele condition humaine, meer bepaald alle botsende en verwarrende tegenstrijdigheden in onszelf en de wereld om ons heen, het voortschrijden van de ongrijpbare tijd en het verlangen naar alles wat vergeten is, en tot slot de spanning tussen natuur en cultuur in onze postindustriële wereld.
'Ode à l’Oubli' van Louise Bourgeois, een verzameling van 35 handgemaakte genaaide stoffen, is een esthetisch plezier. Het is een sleutelwerk in haar oeuvre.
Patrick Ronse, artistiek leider van het kunstenplatform Be-Part, praatte met 22 verzamelaars over hun collectie. Duizenden kunstwerken kreeg hij te zien, waarvan hij er vandaag een 60-tal tentoonstelt van 42 kunstenaars. Opvallend is dat bijna alle verzamelaars anoniem willen blijven. “Het is natuurlijk wat contradictorisch. De tentoonstelling draait rond de verzamelaar, maar in heel het concept blijft die anoniem. De meesten streven wel naar een vorm van erkenning, maar ze zijn ook erg op discretie gesteld. Vaak zijn het ondernemers of mensen met vrije beroepen die als verzamelaar liever uit de spotlights blijven.”
Een gepassioneerde Waregemse collectioneur opende in Waregem een galerie en leerde op die manier ook kunstenaars als Roger Raveel, René Heyvaert en Raoul De Keyser persoonlijk kennen. Luk Lambrecht verwoordt het als volgt : “De jaren 1960 en begin de jaren 1970 waren een tijd waarin er kwantitatief relatief weinig gebeurde, maar wel op een intense, contactrijke manier”.
Tracey Emin, Louise Bourgeois, Laure Prouvost, Sol LeWitt en On Kawara. De lijst indrukwekkende namen die ophangen in Waregem lijkt eindeloos. Zo staat Luc Tuymans' 'Intermission', geschilderd tijdens de coronapandemie, tegenover een klein zelfportret van Francis Alÿs waarop hij met mondmasker staat afgebeeld. Daarbovenop ligt een extra focus op enkele jonge kunstenaars zoals Rebecca Ackroyd, Ella Littwitz en Jonas Lund.
Naar aanleiding van de tentoonstelling zal ook een catalogus uitgebracht worden, uitgegeven door Hannibal Books. De catalogus omvat teksten van Patrick Ronse, Luk Lambrecht en Ive Stevenheydens, en foto’s van Tom Callemin. De verkoopprijs bedraagt 29,50 €.
Workshops
Aan de tentoonstelling zijn opnieuw enkele interessante workshops gekoppeld. Een alledaags voorwerp krijgt in de zalen van het museum vaak een heel bijzondere betekenis. Een verzameling stoflapjes aan de muur wordt zo een ode aan het verleden. In het atelier maken we verschillende kunstwerken en creëren we samen met de klas onze eigen collectie! We trekken op onderzoek en kijken naar wat texturen en kleuren ons kunnen vertellen. Onze ervaringen bundelen we in een podcast! Met deze podcast kan je genieten van een digitale rondleiding tijdens Vlieg Expeditie op zondag 21 november. In samenwerking met Gezinsbond Waregem en deelgemeenten.
Wat verbergt zich daar in deze spookachtige villa aan de rand van Waregem? Be-Part kreeg er enkele vreemde bewoners bij! De smoezelige poppen van Harald Thys en Jos De Gruyter, de warrige ledematen van Sarah Lucas en het lange meisje met de helm van Rebecca Ackroyd maken deel uit van de nieuwe tentoonstelling in Be-Part. In deze workshop maken we gekke halloweenpoppen met verschillende materialen. Ben je klaar om te klappertanden of anderen te laten klappertanden met jouw monsterlijke pop? Dit kan voor kinderen van 6 tot 12 jaar op zondag 31 oktober van 14 tot 17 u.
Een mooi afscheid van Be-Part in de Westerlaan. Bouwheer van het gebouw was kunstminnaar Bossuyt, die daar een privaat kunstgalerij Artbox inrichtte. In 2003 kocht de Provincie West-Vlaanderen het gebouwencomplex van de vroegere galerie Art Box. Het kreeg als nieuwe naam BE-PART. Toen de provincie haar culturele beleidsmogelijkheden verloor, werd het kunstproject overgenomen door de steden Waregem en Kortrijk. Het stadsbestuur wil nu de hoge huurprijs voor het verouderde pand niet meer ophoesten en eind dit jaar volgt de verhuis. Vanaf eind volgend jaar krijgt het platform voor hedendaagse kunst een nieuwe ruimte in dicht bij cultuurcentrum De Schakel (vroegere cinéstar?).
Van vrijdag 10 tot donderdag 30 september 2021 brengt Ballet Dommage op diverse locaties in de Leiestreek een uniek theaterproject onder de noemer ‘Mevius aan de Leie’. Het project gaat in samenwerking met CC De Steiger Menen & Schouwburg Kortrijk & CC het SPOOR Harelbeke & CC De Schakel Waregem & Leietheater Deinze. Het wordt ondersteund door Zuidwest & Cultuurregio Leie Schelde. Waregem komt aan bod op 24 september met interventies in de stad en op 25 september met een avondvoorstelling in de site Van Thuyne in Vijve.
De start van het nieuwe cultuurseizoen zal in de Leiestreek niet ongemerkt voorbijgaan! De cultuurcentra van Menen, Kortrijk, Harelbeke, Waregem en Deinze presenteren samen het bijzondere theaterproject MELVIUS van het Leuvense collectief Ballet Dommage.
Geïnspireerd door het wagenspel trekt het gezelschap van 10 tot 30 september 2021 door de regio. Met decors hangend aan fietsen en karren rijden ze van Menen, over Kortrijk, Harelbeke en Waregem, naar Deinze. Als een rijdend kunstwerk verbazen ze onderweg de voorbijgangers. Na het reizen, houdt de karavaan telkens halt in één van de vijf steden. Ze verblijven er twee dagen, verrassen de bewoners met interventies en spelen – samen met amateurspelers uit onze regio – een slotspektakel op een bijzondere locatie.
Uniek theatergezelschap
Ballet Dommage is het theatercollectief van Katrien Valckenaers en Maxim Storms. Hun repertoire is heel divers en omvat zowel projecten binnen als buiten de theaterzaal, de ene keer gericht naar kinderen, een andere keer naar volwassenen. Het werk van Ballet Dommage is absurd, bevreemdend en tegelijk herkenbaar en sober. Valckenaers en Storms bewijzen hoe experiment en toegankelijkheid perfect samen kunnen gaan. Ze streven telkens weer naar een eerlijke ontmoeting tussen acteur en toeschouwer en vertellen universele verhalen voor een breed publiek. Hun voorstellingen bieden vaak een moment van troost en hoop en zijn een ode aan de naïviteit.
Interventies in de stad en slotspektakel op locatie
Eens de karavaan aangekomen is, dwaalt de legende van MELVIUS door de straten van de stad. Help, we zijn getroffen door een ramp! Een volgestapelde parade doolt rond, een bode scandeert leuzen over hoop en een koor bezingt genade op de gekste plekken. MELVIUS is een absurdistisch locatieproject met bijzondere ontmoetingen. Of je nu buurtbewoner bent of toevallige passant, aan deze belevenis ontkom je niet.
In elke stad wordt de tweedaagse afgesloten met een slotspektakel op een bijzondere locatie. De spelers van Ballet Dommage brengen deze voorstelling samen met een dertienkoppig koor, bestaande uit amateurspelers uit de ruime regio tussen Menen en Deinze. Deze spelers werden geselecteerd uit meer dan 150 kandidaten die reageerden op de oproep die we in het voorjaar lanceerden. Ze werden tijdens de zomer klaargestoomd om hun rol met verve te vervullen.
Een van die amateurspelers in het koor is Xavier Roelens uit Waregem. Hij is zelf dichter en werkt als coördinator van Folio, het koepelnetwerk voor literaire, culturele en erfgoedtijdschriften. Meer info over hem en zijn boeken vind je op https://www.atlascontact.nl/auteur/xavier-roelens/ . Je kunt het netwerk ontdekken op https://www.foliomagazines.be/ .
Zijn ecologisch geïnspireerde bundel 'Stormen, olielekken, motetten' (2012) werd door de jury van de Herman de Coninckprijs tot de vijf beste Vlaamse bundels van dat jaar gerekend. Voor 'Onze kinderjaren' (2018) vroeg hij aan 365 mensen naar hun vroegste herinnering als kind en maakte daar 77 gedichten mee. De bundel is genomineerd voor de Grote Poëzieprijs 2019. Zijn werk is vertaald in het Engels, Frans, Russisch en Kroatisch.
“Ik heb meegedaan aan de audities voor Melvius, omdat ik graag zing en graag op een podium sta. Naast de vier acteurs zijn we met veertien mensen uit de audities gekomen. Samen vormen we 'het volkske' dat door de ramp Melvius geraakt wordt. Het stuk toont de reacties van het volkske op Melvius. Het mooie aan het stuk is, vind ik, dat we één grote familie vormen en dat iedereen even belangrijk is. We zingen, bewegen en spelen samen en iedereen wordt extra ingezet op zijn of haar sterktes. Bij mij is dat vooral het zingen geworden, waar ik een extra rol in gekregen heb. Maar het gaat om het geheel.”
Speellijst
Morgen gaat de avondvoorstelling in première in Menen Parking ’t Badhuis. Op 17 september volgt Kortrijk in het poortgebouw V-tex en 19 september in Harelbeke in de voormalige site RMS, Arendsstraat. Waregem krijgt het gezelschap op bezoek op vrijdag 24 september met interventies in de stad en op zaterdag 25 september met een avondvoorstelling om 19 u. op de site Van Thuyne, Emiel Clausstraat 98 te Sint-Eloois-Vijve. Info www.ccdeschakel.be Nadien volgt op 30 september nog Deinze in De Molens.
100 jaar geleden had Desselgem al zijn afdeling van de ‘Belgische bond der talrijke huisgezinnen’. In West-Vlaanderen stonden ze dan in select gezelschap met Brugge, Kortrijk, Oostende, Tielt en Zwevegem. In het najaar programmeert de gezinsbond een extraatje voor haar leden en, bij uitbreiding, voor alle gezinnen. Op zaterdagnamiddag 9 oktober 2021 heeft de officiële huldiging plaats. Huidig voorzitter Germain Courtens en zijn stuurgroep plaatsen op zaterdagvoormiddag 20 november 2021 een orgelpunt op het “100 jaar Desselgemse Gezinsbond”.
In hun eerste publicatie, april 1921, van het driemaandelijks bondsblad staan onder andere de 5 redenen tot noodzaak van een gezinsvereniging aangegeven. In de mooi bewoordingen van toen citeren wij die oprichtingsredenen :
1) de Talrijke Gezinnen verzekeren de veiligheid van het Land
2) de Talrijke Gezinnen verzekeren den voorspoed van het Land op nijverheidsgebied
3) de Talrijke Gezinnen zijn onontbeerlijk voor de handelsuitbreiding van België
4) De Talrijke Gezinnen zijn ook noodig voor de uitbreiding van België op koloniaal gebied
5) De Talrijke Gezinnen verheffen het verstandelijk en zedelijk peil van de bevolking; zij onderhouden de levenskracht der Natie.
In 100 jaar zijn de bestaansredenen en de doelstellingen van de huidige Gezinsbond met de flow der jaren mee geëvolueerd en geactualiseerd. Zie bijvoorbeeld de slogan op onze eerste vlag , anno 1932 : “aan ‘t roer staat vader” ! Wij gaan ervan uit dat vandaag ook moeder én de kinderen hun zegje hebben ! Dat de Gezinsbond in zijn 100-jarig bestaan een eigen zegje had en nu nog steeds een grote inbreng heeft in het huidige politieke en sociaal-culturele landschap, dat hoeft geen betoog. Als pluralistische vereniging en los van alle politiek en particratie, ijvert de Gezinsbond voor blijvende erkenning en waardering van het gezin als hoeksteen van onze samenleving. In zijn recent uitgegeven boek ‘Toen GELUK nog heel gewoon was’ geeft schrijver en journalist Dirk Muschoot met feiten, anekdoten en sprekende foto’s aan hoe het Vlaamse gezin in honderd jaar helemaal veranderde.
Doorheen de jaren veranderde ook de naam van de overkoepelende organisatie. In 1921 benoemden de stichters hun vereniging “Den Belgischen Bond der Talrijke Huisgezinnen”. Intussen evolueerde die benaming naar “Bond der Kroostrijke Gezinnen”, waarna “Bond van Grote en Jonge Gezinnen”. Vandaag luidt het kort en krachtig : “de Gezinsbond.”
De Desselgemse Gezinsbond … 100 jaar jong .
Over die vele ‘levensjaren’ moet toch heel wat te vertellen zijn. Maar het terugvallen op vroegere bestuursnotulen en het terugvinden van archiefmateriaal was niet evident. Toch geven wij hieronder een overzicht van belanghebbende feiten en gebeurtenissen die onze 100-jarige Desselgemse Gezinsvereniging vorm gaven. Tijdens de jaren tussen de Eerste en de Tweede Wereldoorlog volgde het plaatselijk bestuur, onder voorzitterschap van respectievelijk Richard Bevernage en Alberic Callens , de centrale beleidslijnen. Met steun uit De Vergoedingskas voor Gezinsuitkeringen en Het Nationale Fonds voor Weduwen en Wezen , met kortingen op belastingen en op vervoer per spoorweg, kwam men de grootste noden tegemoet.
Ook de lokale activiteiten, met zorg voor de basisbehoeften (voedsel, kledij, woning), met info- en ontspanningsavonden, gaven de plaatselijke bevolking terug veerkracht. Derhalve zag het Desselgems ‘comiteit’ zijn ledental gestaag groeien.
Na WO 2 bouwde de nationale Gezinsbond de dienstverlening aan haar leden verder uit. Wij noteren o.a. de oprichting van Het Woningfonds, studieleningen, huwelijksleningen aan jonge gezinnen, de reductiekaart voor openbaar vervoer (trein, tram, bus)… Introductie ook van de gezinszegeltjes en het bonnenboekje. Onder het motto “gezinszegels sparen is geld vergaren” was dit kortingsaanbod van 5% op dagdagelijkse aankopen bij de aangesloten handelaars zeer succesvol. En bij het gebruik van het bonnenboekje kreeg de koper een extra korting van 10 % .
Met tal van plaatselijke initiatieven kon de Desselgemse Gezinsbond vereniging zich in de zestiger, zeventiger en tachtiger jaren verder ontplooien. Onder het voorzitterschap van apotheker Geert Vandendriessche en met Luc Deman als secretaris breidde het aanbod van diensten en activiteiten zich verder uit. Wij sommeren : cursus Bevalling zonder Angst (opstart 1962), de Verbruikersclub, Jeficlub
(jeugdfilm), Dinga Turn- en VolleyClub, Avanti Beleggingsclub, naailessen, zwemlessen, vakantiespeelplein (opstart 1970), kinderoppasdienst, gezinsvakantie, e.a. Ook de jaarlijkse Algemene Vergadering, met ‘s voormiddags de eucharistieviering en in de namiddag koffietafel met boterkoeken en tombola, noteerde bij de leden grote bijval.
In 1975 stelde dokter Jan Coornaert (°1932 - +2013) zich kandidaat tot het voorzitterschap van het Gewest Kortrijk, waartoe de Desselgemse afdeling behoorde. Met meerderheid van stemmen werd Jan tot voorzitter verkozen en vulde drie ambtstermijnen (1975 tot 1993) succesvol en met daadkracht in.
De eeuwwisseling en de daarop volgende jaren confronteerden onze samenleving met een nieuwe realiteit : de globalisering...een proces van politieke, economische en culturele integratie op mondiaal vlak. En intussen ontwikkelt de digitalisering zich steeds maar sneller. Ook de Desselgemse Gezinsbond pikte nieuwe mogelijkheden op. De aansluiting bij de Waregemse Cultuurraad , de samenwerking met de Beverse afdeling, het aanmaken van een eigen website met update van info, de toepassing van snelle communicatie … grote pluspunten voor het ‘sturen’ en besturen van de vereniging. Het aanbod van activiteiten als de Tweedehandsbeurs, het Ontbijt, de Paaseierenraap, de Pikkedonkertocht, het Geboortebos, een educatieve voordracht, e.a. kreeg de voorbije jaren steeds positieve respons.
Met het Gezinsfeest op zaterdagnamiddag 9 oktober 2021 en met de officiële huldiging op zaterdagvoormiddag 20 november 2021, plaatst onze vereniging een orgelpunt op het “100 jaar Desselgemse Gezinsbond”.
Open Monumentendag op 12 september, de tweede zondag van september, kunt u traditioneel verborgen erfgoed-parels ontdekken. Designregio Kortrijk brengt hierbij dit jaar de omwalde sites in Zuid-West-Vlaanderen in kaart. Deze ‘eilandjes’ waren in de late middeleeuwen bijzonder talrijk in onze contreien. Speciaal voor Open Monumentendag 2021 werd een overzicht en bijhorende brochure gemaakt en een fietsroute uitgetekend over en langs deze sites. De brochure is vanaf 9 september te krijgen in de stadswinkel, het stadsarchief, Bibliotheek Waregem en Goed te Nieuwenhove.
Elk jaar in september vinden in Europa één of meer Open Monumentendagen plaats. In diverse Europese landen worden dan gedurende een of enkele dagen monumenten opengesteld voor het publiek. De Europese Open Monumentendagen (European Heritage Days) vonden voor het eerst plaats in 1991. Daarvoor waren er al lokale initiatieven: in 1984 vond in Frankrijk de eerste Journée Portes Ouvertes plaats, en in 1987 vond in Nederland de eerste Open Monumentendag plaats. Naar aanleiding van het succes van de Franse en Nederlandse dagen, organiseerde het Comité voor Cultureel Erfgoed van de Raad van Europa in 1989 een internationale bijeenkomst, waarbij overleg plaatsvond over eventuele Europese Open Monumentendagen.
De plannen die tijdens deze bijeenkomst bedacht zijn, werden door de Raad van Europa en de Nederlandse Stichting Open Monumentendag verder uitgewerkt. Dit leidde tot de eerste European Heritage Days in 1991. In dat jaar deden er elf landen mee (waaronder België en Nederland), in 2005 waren het er 47. Inmiddels zijn er 50 ondertekenende staten van de Europese Culturele Conventie aangesloten bij de European Heritage Days, die samen 70.000 evenementen per jaar organiseren.
Op omwallingstocht in en rond Waregem
De 33ste editie van Open Monumentendag – de eerste Open Monumentendag in Vlaanderen ging door in 1989 - staat helemaal in het teken van inclusie. Meer dan 400 monumenten openen hun deuren en ook jij bent van harte welkom! Er zijn gratis activiteiten voor iedereen, want erfgoed is een zaak van ons allemaal.
De regio Zuidwest heeft een gezamenlijk programma opgesteld met ondermeer diverse fietstochten langs omwalde sites. Laat je verrassen door de leukste evenementen op wondermooie historische plekken. Ontdek welke verborgen parels er in Zuid-West-Vlaanderen te bezoeken zijn en stel je persoonlijke programma samen.
De regio telt uitzonderlijk veel omwalde sites. Hier en daar zijn de omwallingen (deels) verdwenen, maar blijven de landschappelijke kenmerken van de site overeind. Fiets doorheen de regio langs verschillende van deze mooie sites en ontvang heel wat informatie over de functie en relevantie ervan. In Waregem fiets je langs enkele prachtige (voormalige) omwalde sites, zoals het kasteel van Potegem, het park Baron Casier, de site Beaulieu aan de Leie, het Goed te Nieuwenhove, de Sint Jans hoeve en het Munkenhof. Mogen we aan herinneren dat het hier hoofdzakelijk om privaar domeinen gaat, die niet te bezoeken zijn.
Het statige Kasteel van Potegem, omringd door een mooi aangelegd park, bevindt zich rechtover de hippodroom. Het is één van de oudste en belangrijkste gebouwen van het Waregemse patrimonium en al vermeld in de tweede helft van de 10e eeuw. In 1644 beschrijft Sanderus in zijn Flandria Illustrata het kasteel als een bewoonbare, mooie en riante herenwoning.
Het stedelijk kasteelpark Baron Casier en de vijvers werden aangelegd rond 1840, ongeveer tien jaar vóór de bouw van het kasteel. De opdrachtgevers en eerste eigenaars waren Felix De Ruyck en Nathalie Storme. Na hun dood erfden baron Victor Casier en Marie-Victorine Storme het domein. Het 19de-eeuwse kasteelpark werd aangelegd in Engelse landschapsstijl met romantiserende invloed. Het is een openbare groene rustpunt in het centrum van Waregem.
De site Beaulieu in Beveren-Leie vlak bij de Leie is een merkwaardige hoeve met een zeer oude geschiedenis die teruggaat tot de 5e of 6e eeuw. Opvallend bij deze hoeve is de achtvormige watergracht die we vandaag nog steeds in het weiland kunnen zien. Door de historische, landschappelijke en ook wel architecturale kwaliteiten belandde het Goed te Beaulieu midden 2011 op de lijst van voor bescherming vatbare monumenten en/of stads- en dorpsgezichten.
Het Goed te Neuwenhove is één van de belangrijkste hoeves van Waregem. Het vormde het centrum van de gelijknamige Middeleeuwse heerlijkheid en gaf zijn naam aan de wijk tussen het centrum van Waregem en Deerlijk. De huidige hoevegebouwen gaan terug tot de 18de eeuw. De eerste schriftelijke vermelding van de heerlijkheid Nieuwenhove dateert van 1403. Olivier van der Vichten had toen de heerlijkheid in leen van de graaf van Wakken.
De Sint-Jans hoeve is een recent gerenoveerde, omwalde hoeve bestaande uit een woonhuis, twee bijgebouwen en twee 20ste-eeuwse loodsen. Voormalig foncier van de heerlijkheid van Sint-Jans. Het goed en de heerlijkheid van Sint-Jans behoren tot de oudste bezittingen van de Orde van Malta in onze gewesten. Ze zijn er al eigenaar van wanneer de orde in 1302 definitief wordt opgeheven. Eén van de oudste vermeldingen dateert van 1370, wanneer het door de ridders zelf wordt geëxploiteerd.
Het Munkenhof in Desselgem was eeuwenlang het centrum van macht en het grondbezit van de Gentse Sint-Pietersabdij. Door het rechttrekken van de Leie, kwam het Munkenhof op een eiland te liggen. In het jaar 964 kreeg de Gentse Sint-Pietersabdij van de Vlaamse Graaf Arnulf de Grote het grondgebied ‘Desselgem en omgeving' als geschenk aangeboden. De Benediktijnerpaters uit Gent kozen de Frankische hoeve van Thraswald bij de Leie als bestuurscentrum voor hun bezittingen in de streek. Tien eeuwen lang woonden er monniken op de hoeve, vandaar de naam Munkenhof.
Links aan de overkant van de Leie staat ook nog het omwalde kasteel van Ooigem en ook nog een huisje bij een veerpont (tussen kasteel van Ooigem en het Munkenhof). De Pontweg (in Ooigem) herinnert aan deze veerpont. Nu nog loopt (aan de achterkant van het kasteel van Ooigem) een pad van de Pontweg naar de oude Leiearm. Op de afbeelding loopt tussen de Leie en het Munkenhof (rechteroever) een dreef naar deze veerpont.
Dit weekend konden we opnieuw een buitengewone tentoonstelling bezoeken in het Koethuis. Renate Verbrugge staat voor Stone-Art en Christian Lauer kennen we al lang voor zijn X –Art. Het brengt in ‘t Koetshuis een unieke combinatie. De tentoonstelling kan je nog bezoeken tot 6 september, dagelijks van 10 tot 19 u.
Renate Verbrugge kennen we ondermeer nog van het internationale beeldhouwsymposium “van steen tot beeld’ in mei 2019, waarvan ze curator was. Wellicht komt er volgend jaar nog een tweede editie. Renate Verbrugge is afkomstig uit Tiegem en woont al 26 jaar in Nieuw-Zeeland. Haar stenen beeldhouwwerken zijn sensuele, vaak ludieke vrouwelijke vormen die de kijker uitnodigen hun ‘inner child’ te herontdekken met de glimlach.
Renate Verbrugge was al eerder te gast in ’t Koetshuis, in september 2016 met de fotografe Pascale Vandewalle en in september 2018 met Denis Degloire. De huidige expo was al vorig jaar gepland, maar kon om gekende redenen niet doorgaan. Renate Verbrugge toont in het Koetshuis kleinere beeldhouwwerken, maar houdt vooral van het grote werk. Grote beelden van haar zijn te bewonderen over gans de wereld, een tiental verspreid over Frankrijk maar ook in Teheran, Udaipur India, Pingtan China, Baku Azerbaijan, Makrana India, Turkije, Italie, Australië, Nieuw Zeeland, Albanië, Argentinië, enz. Voor meer info verwijzen naar eerdere bijdrage
Ook Christian Lauer is geen onbekende in de wereld. Hij is afkomstig van Berlijn en in Waregem ondermeer gekend voor zijn loopbaan als radioloog in het ziekenhuis. Maar hij verdiende zijn sporen ook als pionier van het Anti-Rokers-Initiatief en zoveel meer.
Het werk van Christian Lauer weerspiegelt de persoonlijke ervaring van meer dan 30 jaar radiologie. De bron van zijn inspiratie is de fascinerende anatomie van de mens die als uitgangsbasis dient om de mens op een nieuwe innovatieve wijze toegankelijk te maken voor de toeschouwer. Als radioloog is hij overtuigd dat de integratie van de kunst in de gezondheid een belangrijk bestanddeel is van het genezingsproces Gezondheid is een hoeksteen in onze maatschappij, de kunst kan mensen inspireren om anders te denken over gezondheid, medicijn en het leven. We worden door de X-Art van Christian Lauer uitgedaagd om nieuwe interacties tussen mens en anatomie te ontdekken … maar niet op het eerste zicht. Het is een zoektocht naar de verborgen realiteit.
Onze stadsgenote Michèle George, die op de terreinen van Sport.Vlaanderen in de Veldloopstraat traint, is ongetwijfeld de meest succesvolle Belgische atleet van de Paralympics in Tokio. De para-amazone pakte vorige week donderdag 26 augustus 2021 goud op de individuele dressuuroefening en maandag 30 augustus 2021 ging ze met een tweede gouden medaille op de vrije kür aan de haal. Gouden medailles winnen in het paardrijden als inwoonster van dé paardenstad bij uitstek en dat tijdens de Waregem Koerse Feesten: het (gouden) plaatje kan amper mooier zijn.
Burgemeester Kurt Vanryckeghem had in de gemeenteraadscommissie al gevraagd of hij Michèle George het ereburgerschap mocht voorleggen. Meteen nadat haar vliegtuig gisteren vanuit Tokio geland was, belde ze terug met het nieuws dat ze met plezier ereburger van Waregem zou willen worden. Nu wordt dat dus voorgelegd in de gemeenteraadszitting van oktober.
Sedert de gemeenteraad van Waregem op 1 juli 1986 de titel van ereburger invoerde n.a.v. de 80e verjaardag van auteur André Demedts dat jaar, werd de titel ook toegekend aan wielerkampioen Briek Schotte (gr 10 maart 1987), baron Jean Casier (4 oktober 1988), kardinaal Jan Schotte (3 mei 1994), mode-ontwerpster Ann Demeulemeester (7 maart 2000) , rechter Erik Derycke en prof. dr. Marc Waelkens (7 maart 2006), Johan Van Geluwe en Dick Norman (maart 2010), baron Piet Vanthemsche en Francky Dury (februari 2014).
Ereburger van Waregem
Michèle George raakte verlamd als gevolg van een ongeval met een paard, maar een ander paard haalde haar tegen de voorspellingen van de dokters in uit haar rolstoel. “De handdoek in de ring gooien was geen optie, dus besloot ik weer op te staan [met krukken] en wat stappen te zetten. Een paar weken later reed ik weer, en na ongeveer zes maanden deed ik mee aan een dressuurwedstrijd en won. Een van de juryleden verwees me vervolgens door naar de nationale Para dressuurcoach."
Sindsdien is Michèle George (47), dankzij haar geliefde dieren, uitgegroeid tot een van de meest succesvolle Belgische paralympiërs ooit: zes gouden medailles. In Tokio schitterde ze op haar nieuwe, onervaren merrie Best of 8. Naast atleet is Michèle George ook coach en paardentrainer. In 2014 was ze ook Paralympiër van het jaar, nadat haar overwinningen dressuur op de wereldruiterspelen.
Michèle George komt op de Paralympische Spelen uit in de individuele freestylecompetitie (graad V) van de paradressuur. Op de Spelen van 2012 in Londen pakte ze ook tweemaal goud (individueel en individueel freestyle), vier jaar later behaalde ze in Rio de Janeiro goud (individueel freestyle) en zilver (individueel), met haar vorige paard Rainman.
"Men droomt wel eens. Ik ben de eerste om te zeggen dat je moet durven te dromen en erin geloven. Maar zo mooi had ik het zelfs niet durven te dromen", zegt George. “Het is vrij onwaarschijnlijk, maar ik ben super tevreden. Mijn merrie heeft een ongelofelijke job geleverd. Ik mag niet zeggen boven verwachtingen, want ik weet wat voor een potentieel ze heeft. Maar op zo'n kampioenschap, met zoveel onvoorziene omstandigheden, is het een puike prestatie van haar. Ik ben zelfs een beetje sprakeloos. Ik ben vooral ook heel blij voor België, dat ik deze gouden medaille aan het land kan schenken. Het maakt me supergelukkig en heel warm vanbinnen.”
Michèle George droomt zelfs al van Parijs. "Het kan alleen maar beter worden, we blijven trainen. Ik ben ontzettend gelukkig dat mijn merrie zo goed op mijn lijn zat. Het was voor mij ook een belangrijke ‘check’ voor de toekomst en voor de africhting van mijn paard. Het is een eerste bouwsteen, waarop ik kan voortbouwen."
Samen met doelbalster Bruno Vanhove was ze tijdens de openingsceremonie van de Paralympische Spelen van 2020 in Tokio vlaggendrager voor België.
Sportfilosofie / motto : "De hemel is de limiet. Leef je leven en volg je dromen." (michele-george.be, 11 jan 2015; Atleet, 07 aug 2012)
Gaverbeek weer zichtbaar als groene poort tot hippodroom
Het project om de Gaverbeek opnieuw zichtbaar te maken, krijgt aan de vooravond van Waregem Koerse een eerste concrete invulling. De ‘poort tot de hippodroom’ wordt een groene, uitnodigende plek waar het aangenaam vertoeven is. Stad Waregem slaat voor dit project de handen in elkaar met de Vlaamse Milieumaatschappij en Intercommunale Leiedal. De werken starten na onze hoogdag van het jaar en moeten voltooid zijn voor Waregem Koerse van volgend jaar.
In Waregem krijgen enkele sites langs de Gaverbeek de komende jaren een fikse opknapbeurt: de ingang van en het traject langs de hippodroom, het Spei en het Jeugdeiland. Het is de bedoeling om de Gaverbeek opnieuw zichtbaar te maken en de belevingswaarde voor inwoners en passanten te verhogen.
Wat nu oogt als een schrale parkeerplek zal in de toekomst een groene ‘poort tot de hippodroom’ worden. Door de Gaverbeek op die beroemde locatie opnieuw zichtbaar te maken en in ere te herstellen, hoopt de stad niet alleen de verbinding tussen het centrum en de hippodroom te versterken, maar ook een nieuwe, kwalitatieve publieke ruimte te creëren.
Gewapend tegen klimaatveranderingen
Tegenwoordig zetten alle partijen stevig in op het herstel van waterlopen. Zo was Intercommunale Leiedal de jongste jaren druk bezig met het opstellen van een integrale visievorming voor het hele stroomgebied van de Gaverbeek. Dat gebeurde in samenwerking met de betrokken gemeenten en andere externe partijen zoals de Vlaamse Milieumaatschappij. Onder meer wonen, werken, ontspannen, en landgebruik kwamen aan bod. De achterliggende ambitie? De Gaverbeek uitbouwen tot een klimaatbestendige beekvallei om beter gewapend te zijn tegen toekomstige klimaatveranderingen.
De opmaak van een gebiedsvisie voor de Gaverbeekvallei is een van de strategische acties van het Europees interreg-project VALYS. De Gaverbeekvisie streeft naar de ontwikkeling van een klimaatbestendige vallei, waar ruimte is voor biodiversiviteit, kwalitatieve open ruimte, duurzame landbouw, zachte mobiliteit en robuuste watersystemen. VALYS legt hierbij de nadruk op het participatieproces, zodat bij de opmaak van de Gaverbeekvisie een dialoog ontstaat met burgers en actoren.
In Waregem gaven enkele concrete ruimtelijke situaties al aanleiding tot de vraag naar een breder kader: een boscompensatieproject aan de achterkant van het ziekenhuis, de oude spoorwegberm als toegang vanaf het station tot de vallei, Park Casier, het project Hippopolis (over het openleggen van de Gaverbeek aan de hippodroom), de uitbreidingen op het jeugdcentrum en het RUP Blauwpoort waar landschappelijke integratie noodzakelijk is.
Voor het traject van de Gaverbeekvisie werden ontwerpworkshops afgewisseld met participatiemomenten zodat een dialoog kon ontstaan tussen burgers en actoren. Bewoners, jeugdbewegingen, wandelverenigingen, landbouwers en iedereen die geïnteresseerd was in de Gaverbeekvisie werd uitgenodigd om de ontwerpers, politici en gemeenteambtenaren te inspireren. Via verschillende multimediakanalen werden geïnteresseerden opgeroepen om deel te nemen aan een drietal wandel- en fietstochten. Deze deelnemers werden later ook in het ontwerpproces betrokken en uitgenodigd om aan de ontwerpworkshops deel te nemen .
Een participatietraject met ondermeer wandelingen langs de gaverbeek werd afgelegd tussen april en december 2017 en resulteerde in een publicatie over de Gaverbeekvisie (172 blz). De publicatie heeft als doel om te inspireren en dient als referentiekader voor acties die in de vallei van de Gaverbeek ondernomen worden. De toekomstvisie wordt als leidraad genomen voor nieuwe ontwikkelingsinitiatieven in de vallei.
Er werd in overeenstemming met de stuurgroep een actielijst opgesteld met voorstellen voor onmiddellijke opstart, uitvoeren op korte termijn (5 j.) en lange termijn (10 j.). Er zijn voor Waregem concrete plannen voor de Gaverbeekse Meersen, de Monding, het Jeugdeiland, de hippodroom en het Publiek Domein Centrum. Gedacht wordt ondermeer aan de inrichting van een informatiecentrum in de oude baanwachterswoning nabij het voormalige station van Sint-Eloois-Vijve.
Resultaten Poll Moet wareber doorgaan met e-Waregem ?
74 van de 109 deelnemers aan de rondvraag willen dat wareber doorgaat met e-Waregem en 35 zouden liever hebben dat e-Waregem stopt. Telkens zijn er nuances in het antwoord, gekozen uit de zes mogelijkheden.
Bij de neen-stemmers oordelen er 15 dat het oorspronkelijke doel van de internetkrant is gerealiseerd (archief van 1 jaar activiteiten in Waregem).14 bezoekers vinden dat de oorspronkelijke nood intussen is opgevuld door andere Waregemse blogs. 6 andere bezoekers vinden dat e-Waregem de auteur de tijd ontneemt om te werken aan heemkundige bijdragen.
Bij de enthousiaste bezoekers die wensen dat deze internetkrant verder wordt aangevuld, zijn 14 ook tevreden met een minder actieve opvolging en tonen er zich niet minder dan 60 bereid om actief mee te werken. Dat is ruim 55 % van alle deelnemers aan de rondvraag. Daarvan onderscheiden we 35 bezoekers die gewoon actief willen meewerken aan e-Waregem en 25 bezoekers die aangeven mee te willen zoeken naar informatie voor historisch getinte bijdragen.
Vooral voor hen van deze laatste categorie kan gezegd dat het een van de hoofdmotieven bij de opstart van de Waregemse internetkrant was om langs deze weg interactief historische en heemkundige informatie te verzamelen over de regio Waregem. e-mail mij met suggesties en/of reageer met historische aanvullingen en verbeteringen op bijdragen via de knop ‘reageer’.
e-Waregem is de opvolger van Wareber, wat staat voor Ware(gem) bekeken door Ber(nard). De voorganger telt meer dan 400 geïllustreerde bijdragen. Bij een klik op de foto krijgt u een grotere weergave van deze illustratie. Onze webruimte van 30 MB voor foto's was opgebruikt. Liever dan de foto's van onze oude bijdragen te verwijderen, kozen we voor deze opvolger.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken met Google
U kunt meewerken met e-Waregem. We willen hier uw historische of heemkundige bijdragen publiceren over belangrijke gebeurtenissen in de regio vorige eeuw(en), geschiedenis van nog bestaande en/of verdwenen herbergen, belangrijke culturele figuren, ...
Publicatie kan dan misschien nieuwe elementen losmaken bij de lezers, die we willen oproepen om hun ervaringen over deze onderwerpen te delen en de bijdragen zonodig te verbeteren of aan te vullen.
We wachten uw reacties in op "e-mail mij" of in "reageer".
Op termijn kan dit stadsblog een historisch of heemkundig archief vormen over het wel en wee in de regio Waregem. U kunt hieraan meewerken door zelf historische bijdragen of informatie door te geven voor bijdragen over gebouwen, oude herbergen, belangrijke en/of volksfiguren, gebeurtenissen, volksgebruiken, geschiedenis van uw vereniging of wijk, enz.
Laat het historisch erfgoed of het levend archief uit het geheugen van uzelf, uw ouders en grootouders niet verloren gaan. We willen met e-waregem meewerken om deze informatie te bundelen in verschillende heemkundige rubrieken. Regelmatig worden ook oudere teksten aangepast of verbeterd, zodat uiteindelijk een waarheidsgetrouw en zo volledig mogelijk beeld overblijft voor het archief. We doen hier een oproep om daaraan mee te werken en eventuele verbeteringen of mogelijke aanvullingen te melden, waarvoor dank.
Dank voor bezoek. Op 10 oktober 2006 werd deze 'e-Waregem' beoordeeld (basis van meest aantal verschillende bezoekers) als 18de site op een totaallijst van 8903 Vlaamse blogs (241.428 berichten). Voorganger 'Wareber' stond nog altijd op 19.
Resultaat Poll 'Kunst in Straatbeeld'
94 deelnemers19 neen 75 ja Ruim 80 % staat dus achter idee van Kunst in Straatbeeld, vooral als opwaardering voor de stad.
ja, het is een opwaardering voor de stad51 % (48)
neen, ik heb daar geen belangstelling voor4 % (4)
ja, als het past bij de omgeving15 % (14)
neen, ik ben daar tegen wegens last en kost11 % (10)
