Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
03-05-2012
Kasteel van Loppem- Haven van Zeebrugge
Kasteel van Loppem- Haven van Zeebrugge
KVLV St.- Antonius
kondigde een uitstap aan naar het kasteel van Wijnendale. Dat sprak mij aan.
Mijn vader was pachter van Matthieu de Wijnendale en als kind wandelden we met
de Reigerschool een keer rond het kasteel en door het binnenpark. Ik weet nog
hoe een nest grote jongen van Vlaamse gaaien mijn ogen uitstak. Ik was toen 8
j. en had de grootste eierenverzameling van de school. De eieren werden
uitgeblazen en aan een draad gestoken. Veruit de meesten waren musseneieren van
mussen die onder de dakgoot met Boomse pannen woonden bij mijn nonkel Andre
Vandecasteele en bij een buur. Maar ook andere nesten waren niet veilig. Mijn
handen waren een tijd erg geschramd van het uithalen van nesten in
meidoornhagen. In die tijd maakten mussen hooinesten in die hagen. Daarna nooit
meer gezien. Waren het huismussen of toch ringmussen? De laatste broedden
vooral in de holten van knotwilgen. De huismussen maakten toen ook hooi- en
stronesten in de kruinen van onze fruitbomen.
Later werd ik
geciviliseerd en toen vogelvangers eind de jaren zestig de avonden van onze pas
gestichte afdeling van De Wielewaal Voorkempen kwamen storen, was mijn
argument: De vogelvangst in de
Noordse landen is al jaren verboden. Begrijpelijk, deze landen zijn al verder
beschaafd. Ze hadden al leerplicht een generatie voor ons. Hadden ze mij niet
voor pastoor laten leren dan was ik wellicht ook vogelvanger.
Op de uitnodiging stond Mannen welkom. In het eigen dorp ben ik
meermalen de enige die meegaat. Maar op deze uitstap waren we met zijn zeven.
Wellicht spreekt de haven van Zeebrugge aan. zei een bestuurslid.
Bij het vertrek vernam ik
dat het bezoek aan het kasteel van Wijnendale geschrapt was ten voordele van
een bezoek aan Loppem. Wijnendale was maar een karige bedoening werd gezegd.
Tijdens mijn jeugd ben ik enkele malen in de grote doolhof, die bij het domein
hoort, geweest. Tijdens het bezoek zal ik vernemen dat de doolhof opgericht
werd door de man van de tweede generatie voor zijn 13 kinderen.
Het neogotische kasteel
van Loppem is een cultuurschat. Heel oud is het niet. Het werd door de adellijke
familie van Caloen gebouwd in 1863 en rijk bemeubeld. Het bijzondere is dat het
door de man van de derde generatie Jean van Caloen in een Stichting
ondergebracht is en aldus integraal-zoals het was van het begin- behouden wordt
voor het nageslacht.
Net als Wijnenendale met
de ondertekening door koning Leopold III van de overgave op 28 mei 1940, was er
na de Wapenstilstand van 11 november 1918 De regering van Loppem. Koning
Albert I stemde er in met algemeen stemrecht voor mannen.
FOTOS
Achtergevel
De grote ontvangstruimte
Idem
De eerste Grizzlybeer van de
zoo van Antwerpen staat hier opgezet.
Valériane - Valeriaan in Tour &Taxis Biobeurs te Brussel
Nature & Progrès richt
al decennia de biobeurs Valériane in te Namur (begin september). Sinds vorig
jaar is er ook een editie met medewerking van VELT in Tour & Taxis in
Brussel. Voor onze gast Daouda was het een gelegenheid om de biowereld te leren
kennen.
Voor ons was het vooral
een weerzien met enkele (Velt)kennissen.
De eerste was Stefan Eyckerman,
tuinarchitect en Veltlesgever. Deze winter had hij weer de snoeiles gegeven in
ons dorp; maar toen zaten wij in Londen.
Zowel met de standhouders
van Velt als met deze van Nature & Progrès waren er interessante contacten.
Het weerzien met Ray
Masschelein, die er het aanspreekpuntals biotuinier vertolkte, was allerhartelijkst. Ray had er pas een
termijn als provinciaal voorzitter van de Brabantse Veltafdelingen opzitten. In
de tachtigerjaren was hij een periode algemene Veltvoorzitter.
We ontmoetten er ook Dirk
Hebben die nu actief is in Bio van bij ons.
Een ander blij weerzien
was met Pierre Vannieuwenhoven en zijn Parijse echtgenote. Destijds was er
uitwisseling met enkele van onze dochters en zijn dochters om de andere
landstaal te spreken. Ze waren beiden actief op de boekenstand van Nature &
Progrès.
Ik ontdekte er het pas
verschenen boek: Le Jardin fruitier (ISBN 978-2-87489-124-3) van Marc Fasol
en Marc Lateur. De laatste is de opvolger van Charles Populer, de grondlegger
van de Collectie Oude Rassen aan het toenmalige Station de Phytopatothogie de
Gembloux.De voornaamste verdienste was
dat enkele interessante, gezonde rassen onder RGF stempel door een aantal
boomkwekers verder gekweekt werden voor de liefhebber.
Marc is hoofd van het Centre wallon de Recherces agronomiquesDépartement Sciences du vivant Unité Amélioration et biodiversité Gembloux.
De verzorging en het opzoekingwerk
voor nieuwe rassen gebeurt er volledig biologisch.
Zaterdag, 28/4 hadden we
de praktijkvoormiddag natuuronderzoeker. De theorielessen gingen drie weken
geleden door in kasteel Hallehof, hoofdkwartier van het Regionaal Landschap Voorkempen.
Wim Veraghtert beet de
spits af voor dit nieuw initiatief.
Op het Bezoekerscentrum
Zoerselbos had Wim een lichtval voor nachtinsecten geïnstalleerd.
We hadden geluk met het
weer. De nachtelijke regen had opgehouden en tegen de middag brak zelfs de zon
door.
In de val was heel wat te
zien: sluipwespen, soldaatje, bijzonder mooie nachtvlinders als kroonvogeltje,
klein waaiermotje, hazelaaruil, dennenuil, hagedoornvlinder, dunnevlerkspanner
Er waren zelfs 5 meikevers
in de val gevlogen.
Na het eten van kale
inktzwammen 24 u geen alcoholische dranken nuttigen.Geschubde inktzwam zou dit euvel niet
veroorzaken.
Ik heb bijgeleerd dat er
ook bruine miljoenpoten zijn. Voordiendacht ik dat deze enkel blauwgrijs-zwart waren.Het beste kenmerk: de dubbele, wriemelende
pootjes. Bij de duizendpoten zijn die enkel.
elk jaar als mijn
fruitbomen in bloei staan krijg ik een invasie van zwarte vliegen met lange
poten die alles kaal vreten ,is er iemand die hier iets tegen weet
RE: fruitbomen
Hallo
Verleden zomer waren we bij vrienden , en op het gras zagen we deze
vliegen ook ,
we hebben ze gespoten en ieder keer dat ze terug kwamen weer. daar ik er al van
gehoord had.
dat kun je als je er juist bij zijt als het begint.
anders denk ik, is het niet tegen te houden , ze vermenigvuldigen zovlug.ik
weet niet wat ze spoten , ik wil het wel gaan vragen
RE: fruitbomen
De zwarte insecten die je nu veel ziet zijn de rouwvliegen. Eigenlijk
zijn het muggen. Ze zijn helemaal niet schadelijk en steken niet. Hun larven
zitten in de grond en kunnen een beetje schade doen aan graswortels.
De vreetschade die u ziet aan de fruitbomen komt door de
vele rupsjes van de Kleine Wintervlinder.
Aan de linker bovenkant ziet u een balkje. Typ: Kleine
Wintervlinder en klik op Zoeken
Tuinieren] Re:RE: fruitbomen
Idd. rouwvliegen of maartse vliegen zijn geen vliegen maar
een muggesoort.
De schade aan jou fruitbomen komt zeker niet door deze diertjes maar door een
larve van.....
Veel mensen spuiten maar zonder te weten wat en waarvoor ze spuiten.
Ik vind dat je eerst even moet nagaan of ze wel schade berokkennen ,voordat je
overgaat te het verdelgen van een insect.
Wees lief voor de natuur en gebruik geen gifstoffen,het vernittigd alleen maar
de natuur zelf op langere termijn.
Stijn had ons uitgenodigd
op zijn berg in de gemeente Frasnes- lez- Anvaing. Het kostte ons wel wat
moeite om de Rue du Bas Pre te vinden. Aan de bovenkant noemen alle straten en
straatjes immers Hameau Pironche. We zijn er in de voortzetting van het
heuvelland van de Vlaamse Ardennen van de streek onder Ronse en Ellezelles in
de provincie Hainaut.
Bij het GSM contact stond
Stijn boven op zijn berg en zag ons 50 m lager. Stijn heeft er een hoge
molshoop van 1,7 Ha.
De grond is er zeer lemig.
Beneden loopt er aan de bosrand een beek en uit zijn berg ontspringt wat
bronwater. In de gleuf waren enkele jonge elzen ontsproten.
Het bos zaait geleidelijk
zijn spruiten uit op zijn terrein. Vroeger werden die afgegraasd door de
schapen van de vorige eigenaar.
Eens buiten de schaduwrand
groeien de wilde aardbeien weelderig. De maartse viooltjes geraken uitgebloeid.
Onder de bomen zijn de blauwe boshyacinten talrijk. De eerste roze bloemen van
de dagkoekoeksbloem melden zich aan. Dichter bij de beek zie je vele tere, kantige
kopjes van het muskuskruid, hele plekken vol. Stijn vroeg op een lijn te lopen om er niet teveel op te trappen.
Stijn heeft op zijn berg
al heel wat aangeplant. De vegetatie blijft er laag bij gebrek aan vocht en de
zuurgraad van rond de 4 PH.
Toen we zijn fruitaanplant
wilden bekijken moesten we gaan schuilen voor een eerste vlaag. Al dat klauterwerk
op zijn berg is lastig voor onze oudere botten.
Tegen de weg heeft hij een
oude wagon staan die voordien diende als schapenstal. De potstal is al
gedeeltelijk weggeschept maar er was nog meer dan plaats genoeg voor ons vijven
op het stro.
Daarna konden we aan het
werk. Aleide en ik zorgden voor de verdere bedekking met worteldoek van een
vlak gedeelte, waar Stijn wat wil tuinieren en waarop hij een serre wil
opzetten.
Weer gaan schuilen voor
een vlaag. Dan plantten wij zijn speciale aardappelen (meestal paarse), een zwaar werk in de
ruwe, plakkerige, felle leemgrond, doch prima geschikt voor aardappelen en
meteen de beste onderdrukking van de vroegere onkruiden. Berten en Daouda
ruimden de zuidkant naast de stal en plantten de kiwibessen.De in de omgeving reeds vroeger uitgeplante
kiwibessen hadden slechts lichte vorstschade opgelopen. Boven op de berg bevriest het het minst. De koude luchtlagen zakken naar beneden en doen daar de meeste schade.
De regenvlagen werden
echter talrijker. Nog geholpen om zijn moerbessenzaailingen uit te planten.
Stijn is een liefhebber
van planten, struiken en bomen. Hij kreeg trouwens een betrekking in de Nationale Plantentuin van Meise. Veel kweekt hij zelf aan. Hij kan hier nog vele
jaren naar hartenlust experimenteren, vooraleer misschien naar het buitenland te verdwijnen. Hij ziet mogelijkheden in Bulgarije. Momenteel heeft hij al een project in Malawi. Er groeien 4 Ha soyabonen. Met de opbrengst zouden de plaatselijke medewerkers het project moeten kunnen voortzetten.
FOTOS
We komen aan en parkeren
op een effen stuk onderweg
12. Ernaast ligt een min
of meer vlak stuk voor wat tuinieren en het plaatsen van een serre. Momenteel
wordt dit afgedekt met antiworteldoek.
Na een jaar bedekking bekomt men een kant en klare bodem.
13. Beneden in het bos
14. Boshyacinten
15. Maarts viooltje
16. Muskuskruid
17. Slanke sleutelbloem
18. Judasoor, eetbaar maar
niet veel smaak. Groeit graag op vlier, maar is aan te treffen op meerdere
houtsoorten
Ik doe geen fruitbomen meer. Gelieve mijn adres en tel
niet meer te vermelden. De zaak heet nu Tuincentrum Hendrickx te Hoogeind 150 Stabroek. tel 0494/941294
Vanmorgen, 27/4 hoorde ik
iets na 7u enkele keren de roep van de koekoek. Kathy zegt mij net dat zij al 2
jaar de koekoek niet meer gehoord heeft in Rijkevorsel. Wie er wel gekomen
zijnzijn de Steenuilen.
Schade door Februarivorst aan Bramen en Braambozen
Schade door Februarivorst aan Bramen en Braambozen
De laattijdige vorst van
februari 2012 beschadigde bij mij vooral de braambozen. De bramen hadden veel
minder te lijden.
In de periode sinds 1990
heb ik het nooit meegemaakt dat één Taybes
Medana (de gestekelde vorm) totaal bevroor. Andere struiken Taybes liepen
meer of mindere schade op.
Taybes Buckingem (de ongestekelde mutatie): ernstige schade.
Kotata: de helft bevroren;de ergste schade tot nog toe.
Helen: voor de eerste maal: 1 struik: 100 %; de andere voor 3 vierden.
Van de eenjarige stengel
van de vorig jaar geplante Obsidian
en Metolius bevroor gelukkig slechts
een gedeelte van het bovendeel.
De echte bramen, zowel de
gestekelde als de ongestekelde bleven zo goed als gespaard. Daar die bij de
invallende vorst nog vrij groen in blad stonden(zie blog van 05/02/2012) ) had ik erger gevreesd.
FOTOMATERIAAL
Fotos van 7 april. De
stengels waren toen al een paar weken vroeger opgebonden. De reeds zeer
duidelijk bevroren stengels werden bij het opbinden al weggeknipt.
De totaal of ernstig
beschadigde takken werden sindsdien afgeknipt.
Sterk beschadigde stengels
laten staan is af te raden. De plant zal alles in het werk stellen om ook deze
takken nog vrucht te laten dragen. De vruchten blijven echter klein en zien er
totaal niet aantrekkelijk uit. Voor de plant telt echter alleen de
voortplanting via zaad.
Daarbij heeft de plant
alle energie in deze stengels gestoken zodat zo goed als geen behoorlijke, nieuwe
takken zijn ontstaan.
1.De
gedeeltelijk bevroren Taybes. De fijne tak ernaast is deze van de Metoliusbraam.
2.Kapotte
Adrienne. Dit is een braam van de toen al gepensioneerde Derek Jennings, de
schepper van de Taybes. De Taybes kwam in 1978 op de markt; de ongestekelde
Buckingham Taybes dateert van 1996.
3.Kotata.
Vormt altijd zeer veel takken, zodat er nog meer dan voldoende overblijven.
4.Silvan.
Een vroegrijpe braam met grote , zwarte vruchten, gekweekt in Australië met
materiaal uit de V.S.
5.De
helemaal bevroren Taybes. Maar geen nood. Dit jaar worden felle scheuten
gevormd om in 2013 zonder ongelukken- vruchten te dragen.
Noot: De bevroren takken die u op de fotos zag zijn
intussen afgeknipt.
De vorst van vorige
dinsdag, 17/4 lijkt op dit ogenblik fataal voormijn kiwibessenhaag. Na de vorige nachtvorsten schoten er slechts enkele
groene blaadjes over; na dinsdag geen meer. Kunnen één of tweejarige planten
nog opnieuw uitschieten?
Tegen de zuidermuur van
het huis staat een 2 jarige Issaï. Zoals op de fotos te zien is er ernstige
schade, maar niet fataal.
4 Jaar terug bevroren de pas
ontluikende blaadjes van de Issaï tegen de schuur en was de plant kapot. Op
dezelfde plaats, aan de zuidkant, beschut tegen de schuur, staat opnieuw een
Issaï die nu zijn derde jaar ingaat. De bladeren zijn nu veel groter. De schade
valt mee.
Ernaast staat al 8 jaar
een Weiki en het is de eerste maal dat ik een paar bevroren topjes opmerk.
ILUSTRATIEMATRRIAAL
1.Vorstschade
aan de 2 jarige Issaï tegen de zuidermuur van het huis.
2.Idem
3.De
totaal bevroren struiken van de kiwibedhaag.
4.Idem
5.Idem
6.Idem
7.De
driejarige Issaï tegen de zuidermuur van de schuur kwam er toch iets beter uit
dan de tweejarige.
8.Weiki.
Slechts een drietal bevroren topjes. Helemaal niet erg.
Mooie manier van kweken.
ze zijn daar best vindingrijk.
Die toppen zijn niet
afgebeten van de konijnen hé, dat is gewoon de plaats waar je de ui doormidden
sneed. Die zijn uitgegroeid tot blaadjes, maar het topje is recht af want de ui
was daar doorgesneden
Vandaag (18/4) toonde
Doauda hoe de uien verder behandeld worden.
De scheuten worden van
elkaar los gesneden. Ik zou verwacht hebben dat de uien zelf al rot zouden
vertonen, maar daar is zo goed als niets van te merken.
Bij de ene ui zijn er 2
scheuten; bij de andere zelfs 5.
Met een mes snijdt hij de
scheuten en de ui los van elkaar. Onderaan hebben ze elk wat nieuwe wortels. De
stukken worden op een handpalm van elkaar uitgeplant.
Opmerkelijk is hoe deze
scheuten donkergroen afsteken en veel verder ontwikkeld zijn dan de prille
scheutjes van de geplante knolletjes.
Nochtans lijken de toppen
van de scheuten in een vroeg stadium afgebeten te zijn door konijnen?
De uienscheuten op
Kameroense wijze aldus Daouda- groeien fel uit en vormen zowel een grote knol
als zaadstengels. Gedroogd kan je beiden oogsten, de knol en de zaden.
Ik ben benieuwd naar het
resultaat. De start is alvast belovend.
Na het planten zorgden
aprilse grillen voor het aangieten.
FOTOMATERIAAL
1.De
uitgegroeide scheuten.De linkse ui
heeft er twee, de andere zelfs 5.De topjes zijn wellicht afgebeten door konijnen.
2.De
ui met 2 scheuten. Let op de nieuwe wortels.
3.De
2 scheuten losgesneden.
4.De
ui met de 5 scheuten
5.Snijden
van de ui met 5 scheuten.
6.Idem
7.Het
resultaat: 7 stuks van 2 uien
8.Het
planten
9.Vergelijk
de prille scheut van het geplante knolletje en de veel verder ontwikkelde,
losgesneden scheut.
Te Horn gingen we - na een
lekker stukje vlaai - kijken in het Museum
Terug in de Tijd.
Het museum ligt in een
achterbouw. Je komt binnen en je ziet direct enkele blinkende oldtimers. Onze
groep ging eerst kijken op de bovenverdieping. Daar bevinden zich heel veel
spullen van rond 1950, voor een stuk gerangschikt in betreffende winkeltjes en
zaken van toentertijd. Daarnaast is de verzameling van oude bromfietsen, motos
en allerlei kinderwagens indrukwekkend.
De gids wist de aandacht
te trekken op diverse toestellen. Tussen de vele kinderkoetsen ook een met
dubbele bodem voor smokkelwaar. We zijn er niet ver van de grens.
Zo zagen we een van de
eerste TVs van 1960 met klein schermpje. Acht jaar later is dat al een heel
stuk geëvolueerd.
Plastiekverpakking
ontbreekt nog totaal.
Beneden staat er een
oldtimer Chevrolet van 1968 met stuurbekrachtiging en nog een reeks moderne
snufjes. Die ontbreken helemaal op de Rolls-Royce die ooit nog toebehoorde aan
de koningin van Engeland, een gepantserde bolide van een goede 3000 kg. Beide
wagens werden vroeger gebruikt als ceremoniewagens in de zaak van de eigenaars
van Terug in de tijd. Ook hun vroeger cafeetje aan de straatkant hadden we
boven al kunnen bewonderen. De gids wist er nog bij te vertellen dat de
chauffeurs veel minder happig waren voor de Rolls-Royce, een hele inspanning om
die zonder rembekrachtiging te besturen en af te remmen. De niet eens half zo
zware Chevrolet was daarentegen een makkie.
De zaak gebruikte ook een
grote, luxe koets, getrokken door twee paarden.
Daarna reden we naar Thorn
voor een copieus middagmaal en bezoek met gidsen.
Thorn wordt ook het witte
dorp genoemd. Sinds de middeleeuwen had men er een klooster met een vorstin-abdis
van hoogedele dames, die samenleefden zonder echte kloostergeloftes af te
leggen. Ze waren voornamelijk van Duitse oorsprong. De voorwaarde was telkens
acht adellijke voorouders, zowel van vaders als van moeders kant. Er was plaats
voor twintig, een aantal dat moeilijk gehaald werd, gezien de geregelde,
adellijke, mannelijke belangstelling. Later leefden ze ook in enkele imposante
woningen. Met de Franse revolutie kwam hieraan een einde en aan de welvaart van
Thorn. Nu varen ze wel bij het toerisme.
Bij het begin van de
geleide wandeling stonden we bij een gedenkplaat voor een twintigtal
gesneuvelden van de Belgische brigade Piron, die in deze omgeving sneuvelden
bij de bevrijding eind oktober 1944; een goede maand later dan bij ons. Iemand
van de medereizigers wist te vertellen dat er ook iemand van Hallein-de-Kempen
bij was en er begraven ligt.
De aandachtstrekker is de
imposante kerk met aan de onderkant nog Romaanse resten.
Tijdens de rondrit met
gidsen merken we hoe deze streek tijdens de zomermaanden nogal wat (water)toerisme
aantrekt. Tenslotte stoppen we bij de kapel onder de linden, een bedevaartsoord,
gesticht uit dankbaarheid door een ziekelijke abdis-vorstin.
Bij de terugrit naar huis vangen
we een glimp op van het mooie stadje Peer. Hier staat het standbeeld van de
beroemde hengst Darco, het paard van de Peerse eigenaar Tinus Paesen, 5 jaar na
een verkozen tot de beste hengst te wereld, die zorgde voor 3.000 nakomelingen.
Maar ik denk niet dat hij veel van de merries echt gezien heeft. zei Willem,
de chauffeur van De stille Kempen. Verder op de terugweg gaf hij nog een paar
gesmaakte moppen ten beste, maar daarop staat auteursrecht!
