Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
23-08-2012
Met Guvelingen naar Oost-Duitsland
Met Guvelingen naar Oost-Duitsland
1-4/8
Guvelingen is de Kring
rond de Tuinbouwschool van Sint- Truiden. www.stugu.beEddy Leclere
is al 12 jaar voorzitter. De kring blijkt meer dan 70 jaar te bestaan. Raf Rutten,
verkoper van Boomkwekerijen Carolus heeft in de streek vele contacten en nam
ons ter plaatse op sleeptouw.
Hotel Ibis met 3 grote
blokken is zeer centraal gelegenin Dresden.
De warme avondwandeling in
Altstadt Dresden in het Engels werd zeer gesmaakt. Voor ons was het een fijn weerzien
na zeven jaar. Toen werden we in het Esperanto gegidst.
En zeggen dat al het moois
dat we zien herrezen is uit de as van het zware geallieerde bombardement van 13
februari 1945 met als sluitstuk de heropening op 3 oktober 2005 van de
protestantse Frauenkirche, met ervoor het standbeeld van Martin Luther.
FOTOSBEZOEK AAN DRESDEN
Groep met gids
Idem
Vele torens
De gids
Een paleis
Het 5 sterrenhotel. Hier
kost een kamer 5000 per nacht, ontbijt niet inbegrepen
Op naar de Zwinger, het
beroemdste bouwwerk van Dresden.
Op donderdag 2 augustus
stond het bezoek aan Sachsen Obst, in de streek onder Leipzig op het programma.
In de coöperatie werken 4 geïntegreerde bedrijven maar ook een biobedrijf. Opvallend
is dat er weinig peren geteeld worden: 100 Ha tegenover 900 Ha appelen. Krieken
worden veel geteeld: 150 Ha en zelfs 43 Ha hazelnoten.
Na de uiteenzetting volgde
de rondrit in een zeer golvend landschap en kronkelende wegen. De nieuwe
aanplant gebeurt met GPS plaatsbepaling en betonpalen. Curieus is dat de palen
in biopercelen bruin gekleurd zijn.
Na het middagmaal ging men
de aanplantingen verder bekijken.
Ik maakte met Aleide het
alternatieve programma mee: gegidste rondleiding naar de twee kastelen van
Wermsdorf, maar binnen mochten we niet. Echter ook buiten was veel te
bewonderen. Slechts op het einde kwam een regenvlaag.We konden gelukkig tijdig
schuilen.
De chauffeur kreeg een
lift om de bus te halen. Bij het opstappen zei hij dat we dringend de uitgeregende
mannen moesten gaan ophalen.
We stopten echter bij een
bedrijf en de mannen waren daar. Ze waren droog, maar het vocht spoelde zo naar
binnen uit grote bekers waarop stond Sachsen Obst.
FOTOS
Aankomst bij Sachsen Obst
Bedanking van de directeur
na zijn uiteenzetting met illustratiemateriaal.
Rode peren
Aan de voet van de peren
had men zaagsel gelegd. Dit belette het dieper invriezen s winters en brengt
humus in de bodem.
We stappen uit
Hun nieuw ras
Meer dan 50 ton te oogsten.
Hier geen verminderde vruchtzetting dit jaar.
De gids heeft zich bij ons
gevoegd.Het valt wel een beetje tegen
als we vernemen dat we nergens binnen mogen.
De gids is wel interessant
en heeft veel illustratiemateriaal bij. Eigenlijk zijn we meer geïnteresseerd
in fruit dan in de Saksische koningen. De gebouwen zijn wel indrukwekkend.
Op het einde moeten we gaan schuilen voor de regen.
Het eerste jachtslot
Je passeert onder een
koepelpoort
En komt op een groot plein
omzoomd door gebouwen
Met rechts de Koninklijke residentie:
de Hubertusburg, het grootste jachtslot van de koningen van Saksen in barok-stijl,
begonnen in 1721.
Vandaag staat het bezoek
aan de fruitstreek ten zuiden van Dresden op het programma. We rijden door een
streek helemaal beplant met fruitbomen, haast allemaal appel, ontzettend grote
velden.
Eerst staat de directeur
van de coöperatieve veiling VEOS ons te woord. Het is een druk bezette man,
want enkele keren is er onderbreking door gsm gesprekken, business as usual.
Hij coördineert de gezamenlijke, massale verkoop van honderden hectare grote
bedrijven die samen handel drijven.
Ik had de indruk dat op
een aantal gerichte vragen niet het gewenste antwoord kwam? Maar ik ben maar
een volslagen leek in deze materie.
Daarna ging men grote
spuitmachines bekijken waarmee men een groot aantal hectaren per dag kan behandelen.
Dit bedrijf was verder een echt industrieel-archeologische site met tal van
machines van enkele decennia geleden die te wachten staan op een desbetreffend
museum.
Na het middagmaal op een
soort regionaal winkelcentrum bezochten we het bedrijf van de heer Beck.
Voor de Wende was hij
bedrijfsvoorlichter en bouwde sinds 1989 een bedrijf uit van 165 Ha.
Ik had de indruk dat onze
telers de teeltvoering met rassenkeuze, kwaliteit en kwantiteit (gemiddeld 50
ton per ha), al een paar jaar machinale snoei en hagelnetten konden waarderen.
De pluk begon met vroege Golden
en Piros, een ras van Pillnitz.
Mij viel op dat toch een
aanzienlijk aantal van dit laatste ras bezweken was aan kanker.
Men beschikt hier over
uitstekende fruitgronden. Ik hoorde dat men al 3 maal na elkaar, tweemaal herinplant,
zonder problemen bomen op M27 kon telen
FOTOS.
In deze streek zie je
bijzonder veel windmolens
Aankomst bij de
coöperatieve VEOS
De secretaresse ontvangt
ons
Dan komt de directeur
Meermaals is er
onderbreking voor een GSM
Twee telers zijn mee van de
partij: Griesbach (33 ha) en Beck(165
ha).
Laatst staat het bezoek
aan het proefstation te Pillnitz op het programma. Ik had er naar uitgekeken
want daar doet men al 40-50 jaar onderzoek naar resistente rassen om minder te
moeten spuiten.Andere
onderzoeksinstituten zijn daar pas veel later mee begonnen.In
mijn natuurlijke tuin heb ik een aantal van hun rassen staan. Het meest
tevreden ben ik over Relinda, een bewaarras dat steeds goed draagt behalve dit
jaar; totaal bevroren. Remo is een grote appel voor sap. Rewena is ook een
winterappel evenals Resi die ik pas dit jaar aangeplant heb. Reanda is de
ontgoocheling. Re staat voor resistentie maar bij dit ras is deze doorbroken.
De Pi-rassen waren minder
resistent tegen schurft. Het bekendste ras Pinova werd dikwijls beschreven als
resistent maar is dit allerminst. Het is wel een regelmatige drager, doch dit
jaar alles bevroren. In een bijna schurftvrij jaar waren het prachtige appelen.
Van Pilot heb ik maar een tak. Het vroege ras Piros hadden we eerder op de dag
kunnen proeven; goed, maar mijn voorkeur gaat toch eerder naar Early Golden.
De aankomst bij het
proefcentrum was opvallend: zeer kleurrijke bloemenborders. Men viert immers dit
jaar het 90 jarige bestaan. Men is er gestart in 1922.
Frau Kraus(?) ontving de
groep. Naast onderzoek op fruit doet men ook onderzoek op groenten en planten;
daarnaast ook op druiven. Uit lectuur merkte ik dat er in die streek ook aan
wijnbouw wordt gedaan. Er is een Weinstrasse in deze streek, maar daar kwamen
we niet.
We werden meegenomen naar
de percelen met de gangbare rassen waarop men pas onlangs gestart is met
mechanische snoei. Ik hoorde de opmerking van onze mensen dat men als
onderzoekscentrum op dit punt al veel verder had moeten staan. PCF Kerkom bij
ons speelt een betere voorlichtingsrol.Men had het ook over hagelnetten. Er werd uitgeweid over de lange duur
bij het onderzoek naar nieuwe rassen, maar bij een dergelijk perceel geraakten
we niet. Terwijl men aan de ene kant naar de appelen stond te kijken ontdekte
ik aan de andere kant een proefveld van krieken in biologische teelt. Dit kwam
echter niet ter sprake.
Gelukkig kreeg achteraf
iedereen een brochure met al hun op de markt gebrachte rassen Pillnitzer
Obstsorten uitgave 2009: appelen, peren, kersen, krieken, kersenonderstammen
Piku, pruimen, aardbeien, veredelde lijsterbes, Jostas Jochina en Jocheline,
een vitamineroos en de resistente (ook gedeeltelijk tegen luizen) appelonderstammen1, 2, 3 (vervangers voor M9) en PI 80,
vervanger voor en beter dan M26, vroegere en iets hogere vruchtdracht. Toch
indrukwekkend.
Daarna reden we naar de
aanleg van de stoomboot (Dampfschiff) op de Elbe voor de terugvaart
stroomafwaarts naar Dresden, ongeveer 15 km. We vonden nog een plaats helemaal
vooraan. Je schrikt als de stoomfluit een eerste maal oorverdovend losbarst.
Betoverend is het opdoemen
van het stadssilhouet van Dresden met de vele torens. Een heerlijke avond.
Waterhoogtes : In augustus
2002 bereikte de Elbe een recordniveau: 9 m hoogte, even hoog als meer dan 150
jaar geleden. Een gedeelte van de Altstadt Dresden liep toen onder water.
Prachtige Mahoniebessen
(Mahonia aquifolium). Een bijzondere cultivar. Nog nooit zon mooie
mahoniebessen gezien. Wat opgezocht over deze bes; nogal dikwijls giftig
genoemd. Betrouwbare bronnen zeggen vlees niet giftig, pit wel. Vergelijk de
taxusbes die haast iedereen afschrikt . Het vlees is een lekkernij; de pit is
giftig en heel de rest van de plant. Voor mij blijft de vraag: hoe lekker is
het vlees van de mahoniebes?
Idem
Aanlegsteiger
De stoomboot. Let op de
uitstekende zijkant. Daaronder draaien de raderen voor de voortbeweging.
Roeien op de maat van de
trom; een koddig tafereel. Het gaat vooruit. Ze steken ons vlot voorbij.
Op het programma stond:
vrije voormiddag in Dresden, maar men besliste al s morgens een stuk door te
rijden tot Weimar en daar de middagstop te houden.
We stapten uit aan het
huis van de beroemde Goethe en wandelden naar de grote markt voor het gezamenlijke
middagmaal.
Fotos
Huis van Goethe (geboren
in 1749 te Frankfurt) waar hij van 1775 tot zijn dood in 1842 woonde.
Op de grote markt
Stadhuis
Ons restaurant
Landschap
idem
Landschap met windmolens.
Op veel plaatsen zie je windmolenparken.
5/8/2012Dit jaar kwam hoofdzakelijk Malle aan de
beurt, maar Ludo Vorsselmans op het Risschot Zoersel spande weer de kroon.
In de pastorijtuin te
Westmalle ontmoetten we de meeste vrienden en kennissen.
Het werd de gelegenheid om
de natuurervaringsleertuin van Mariagaarde te leren kennen. Oud leerkracht
Paula Smits had gezorgd voor de vangst van een 25 tal nachtvlinders. Daar was
de plakker bij. De rupsen leerden we een paar weken geleden beter kennen (Ze
staan op de blog) . De 12 jarige Seppe
Laeremans was onze gids en loodste ons o.a. over het blote voetenpad.
De laatste stop was bij
Ludo en hier zagen we de meeste vlinders. De laatste poppen van het avondrood
moesten nog uitkomen maar hij was al volop nieuwe rupsen aan het kweken.
Na het middagmaal in Melograno
te Riemst was het niet ver rijden naar Genoelselderen. Daar bevindt zich het
enige wijnkasteel van België.
De gids wist heel wat te
vertellen. Het goed werd in 1990 aangekocht door een Nederlandse zakenman van
Rennes en men begon meteen met wijnbouw. Destijds hadden de Romeinen in deze
streek de wijnbouw ingevoerd. Dochter Joyce studeerde in Frankrijk voor oenoloog
of wijnkenner. Met 22 ha is dit het grootste wijndomein in België. Men heeft hier
nu het klimaat van Bourgondië van vroeger. Chardonay is het voornaamste ras,
samen met Pinot noir. De terroir voldoet eveneens.
Druiven wortelen erg diep
en bereiken na een paar tientallen meter door de leem de kalkondergrond. Die
ondergrond geeft de fijne smaak.
De wandeling vertrekt bij
de oudste wijngaard en enkele proefaanplantingen. Men wandelt over de terrassen
naar boven.
In het park staan enkele
machtige bomen. De wijngaard ligt op de helling voor ons. Bovenaan omringt een
bos een oude tumulus.
Vervolgens naar het gebouw
met de grote pers (men plukt machinaal) en verder in de wijnkelders. De
eikenhouten vaten van 228 l, zoals in Bourgondië, liggen er te rijpen.
In een slecht wijnjaar met
onvoldoende zon, zoals 2008 kon men nog wel schuimwijn en distillaat (Limburgs
Levenswater) maken.
Tenslotte volgde de proef
op de som: beloofd was het proeven van 2 glazen wijn en met de 31° is drinken welkom.
Sommigen hadden meer verwacht dan de kleine proevertjes.
Volgens de gids kan men
hier beroep doen op een natuurlijke gist? We hadden haar op de wandeling horen beweren
dat men in de wijngaard de bio-dynamische principes volgt. Dat klinkt te mooi
om waar te zijn, maar het klinkt. Toen ik in de wijnkelder opmerkte dat ik geen
vermeldingen zag op de fles werd er zeer laatdunkend over biowijn uitgehaald.
Het schoffelen, in plaats
van herbicidengebruik is toch al iets.
FOTOMATERIAAL
Plakkaat
Vijver
We stappen voorbij het
kasteel
Gids
Links de collegas Vincent
en Guy van de Tuinbouwschool Mechelen
We staan in de schaduw van
een machtige boom, een van de oudste Gingko-bylobasvan België, eigenlijk een naaldboom.
Doorkijk op de kerk van
Genoelselderen
Kortshuis, nu pershuis
De grote pers
Distilleerkolom
De eiken vaten van 228 l.
Men maakt 3 soorten witte
wijn (wit, blauw en goud). We proefden blauw, complexe wijn met aangenaam zuur
en lange nadronk en de eikgelagerde goud, fijn maar minder mijn smaak met de tannine.
Op de uitstap (25/7) van
de Provinciale Pomologische Vereniging Oost-Vlaanderen kwamen we eerst bij Jean
Moors te Grote-Spouwen.
Als 7de van een
gezin met 12 kinderen heeft hij zich opgewerkt. Zijn vader kocht fruit op stam.
Eigendom had men niet. Daar iemand Frans moest kennen werd hij naar Luik op
school gestuurd. Maar op 15 jarige leeftijd vond zijn vader dat hij genoeg
Frans kende en dat men hem thuis nodig had. De directeur van de school kwam nog
persoonlijk pleiten om verder school te volgen omdat hij zon goede leerling
was.
Een tijd werkte men samen
met enkele familieleden maar dan is hij zelfstandig zijn weg gegaan. Hij kocht
land en kweekte vooral aardbeien. Met de opbrengst werd steeds verder uitgebreid,
vooral met appelen en peren tot de huidige 65 Ha. Er was ook een straf verhaal
hoe aardbeien in tunnels op korte tijd totaal afstierven en hoe men later op
het spoor van de dader kwam. Een gefrustreerde aardbeiplantenkweker die niet
kon leveren had met round-up de planten vernietigd.
Als 11-12 jarige jongen
was hij bevriend met een buur boomkweker van wie hij veel leerde. Zelf
veredelen werd een hobby voor het weekend. Als uitgangspunt gebruikte hij
vooral sterappel die hij kruiste met oudere rassen en later ook met nieuwe. Hij
streefde er naar rustig groeiende bomen te ontwikkelen waaraan minder werk is. Aldus
kwam de Belgica tot stand, een herfstras
met bewaarcapaciteit. Het werd een clubras. Dit wil zeggen dat enkel
gecontracteerde telers dit ras, in samenwerking met de veiling mogen telen.
Intussen is er Joly Red bijgekomen,
eveneens als clubras. Het is een grote, zeer zoete vrucht waarvoor in het
buitenland nogal wat belangstelling bestaat. De
samenwerking in clubverband is belangrijk om direct met een voldoende groot
aanbod op de markt te kunnen komen. De
markt vraagt immers een grote hoeveelheid van hetzelfde. Anderzijds vindt hij
de beperking tot clubras spijtig voor de gewone boomkwekers en fruittelers. Hij
denkt dat het telen van een ras in clubverband maar goed is voor een vijftal
jaar.
De laatste tijd besteedt
hij veel aandacht aan resistentie. Zo heeft hij al een resistente keukenappel
in productie.
Jean heeft ook
aardbeienrassen ontwikkeld, doch daarover werd weinig uitgeweid, met een
knipoog naar medereiziger en aardbeienspecialist Herman Van Bastelaere.
In beperkte kring had hij
het ook over pruimen, vroeger talrijk gekweekt en nu allemaal verdwenen. Zijn
voorkeurras is Jubileum. Zelf heeft hij eveneens pruimen ontwikkeld die nu bij
familie en kennissen zeer gesmaakt worden. Misschien komt er ooit wel een
herwaardering, want ingevoerde pruimen zijn niet dat omwille van te vroege pluk
en slechte narijping.
