VERVOLG 2  De Machinemonsters

Gemini

Groep

Machine

Medusa

Met de lange arm

Big Wheel

Idem

Aleide fotografeert

Een stuk bruinkool

VERVOLG 3   In Restaurant “Schacht Barbara”

Met als laatste foto’s

Echtgenote van de burgemeester

En de burgemeester van Gräfenhainichen zelf

Bezoek Verger Conservatoire Villeneuve D’Ascq

Vorig weekend kon men met gids de 8 Ha grote proeftuin bezoeken. Wat ook hier opviel was de geringe dracht. Er zijn natuurlijk uitzonderingen. De Reinette de Flandre, die we een smaakvolle appel vonden, droeg behoorlijk. Dit jaar had ik geen enkele vrucht.

Wij hadden een jonge mevrouw als gids met een voor mij een te vlug spreekritme. Ze had ook zoveel te vertellen.

In de vergaderzaal, waar een cursus cidermaken doorging, was er een tentoonstelling van de voornaamste rassen van de streek.

De eerste aanplant gebeurde in 1985. Wij kwamen er een eerste maal in 1987. Ik weet nog hoe de Cabarette- eigenlijk onze President van Dievoet -mijn aandacht trok; een zeer interessante winterappel, maar beurtjaargevoelig. Ik ging hem in Frans-Vlaanderen kopen in 1988.                                                                 Toen leerden we er ook Michel Duflot kennen en zijn vriend Jean Wisniefski, de man van de vondelingenfruitbomen op de kolenterrils van Lens.

Nu was het weer een plezier de 80 jarige Mr Duflot eveneens terug te ontmoeten.

FOTO’S

In de boomgaard

Idem

Gidse

Pomoloog Jacques Bosschaerts

Reinette de Flandre

Vruchten R de Flandre

Idem

Vruchten met de schimmel Septoria (?)

Nooit zoveel rugscheuten gezien, tot wel 1,5 m. Ontzettend groeikrachtige peer. Hier had men al vlug de scheuten moeten afrukken.

VERVOLG

Cabarette = President van Dievoet

Court Pendu Rouge

Gris Braibant

Jacques Lebel

Bramley Seedling

Double Bon Pommier Rouge = Franse Bellefleur

Reinette des Capucins = Veurnse Reinette

Reinette Grise Parmentier

Ontario  Het enige ras dat bij mij dit jaar behoorlijk draagt!

Herfstframbozen 2012

Dit jaar weer geweldig genoten van de herfstframbozen.

Als je ergens een zonnig plekje heb zet er straks herfstframbozen op. Dit jaar knipte ik in januari de takken af tot tegen de grond, behalve 1 tak en in juni vielen er vruchten te plukken. Je moet er wel vlug bijzijn, want de merels oogsten flink mee. In het najaar is dat veel minder het geval. Tot begin september zitten ze in de rui en eten dan steviger voedsel.

Laatst op de fruithappening te Melden-Oudenaarde was er iemand die het tegen frambozen had omwille van de wormpjes.

Herfstframbozen hebben daar totaal geen last van, maar dat wist hij nog niet.

Lang geleden keek ik naar mijn herfstframbozen niet om. In juni waren er wat vruchtjes en terug in september. Het waren maar onbenullige plantjes. Toen waren de rassen nog niet zo goed, maar als je ze maar laat doen is er wel een eerste oogst, doch dit gaat ten koste van de groei van de zomerscheuten voor de tweede oogst. Een beetje zorg doet wonderen. Van de ene tak die je laat staan knip je het bovenste gedeelte af dat vorig jaar al vruchten gaf. Als je maar één oude tak laat staan groeien de nieuwe scheuten minstens evengoed.

Frambozen hebben liefst een iets zuurdere grond, daarom geef ik compost van hakselhout.

De foto’s dateren van een week geleden, ras Sugana.

Op de blog is veel te vinden over herfstframbozen

Vul bij zoeken links boven in: herfstframbozen

Woelmuizen 2

Vorige zaterdag groef ik de emmer in op een andere plaats. Maandagmorgen: 4 vangsten.

Voor meer info zie Woelmuizen vorige week

10 de Fruithappening van het Regionaal Landschap Vlaamse Ardennen

7 okt.

Vandaag was ik voor de zoveelste keer van de partij op de fruithappening.

De locatie was wel heel speciaal bij een nieuwe onderneming ‘Enjoy Today’ in een oude vierkantshoeve te Melden, Oudenaarde. De burgemeester van Oudenaarde, Marnix De Meulemeester was uitgenodigd voor de opening.

De Sakervalk kwam aanvliegen met de sleutel. Wellicht de eerste maal dat de burgemeester een valk op zijn arm kreeg. De Sakervalk (Falco cherrug) is een forse roofvogel uit het midden van Oost Europa, het zuiden van Siberië tot Noord China.

De standen stonden onder tenten achter de gebouwen, op een voorstuk van wat de boomgaard zal worden. Gelukkig was het een prachtige herfstdag vandaag. Bij het opstellen vorige vrijdag met de felle wind waren er wel meerdere problemen geweest. Je moet maar geluk hebben met het weer.

Er was een goede opkomst, maar in vergelijking met anders werden er veel minder vruchten ter determinatie aangeboden.

Meermaals werd herhaald dat de vruchtzetting ook in de Vlaamse Ardennen vrij gering was.

Er waren ook relatief veel jonge gezinnen bij die info kwamen inwinnen om wat fruit te voorzien bij hun nieuwe woonst.

Voor mij ging de spreuk “enjoy today” alleszins op.

Foto’s

1. Burgemeester Marnix De Meulemeester met de valk die de sleutel aanbrengt

2. De valkenier

3. De jonge eigenaars

4. De fotograaf van dienst.

5. Jacques Bosschaerts uit Mortsel, de man van de eerste grote fruittentoonstellingen in Vlaanderen op het Arboretum te Kalmthout halverwege de tachtigerjaren.

6. Paul Haustraete

7. Paul Haustraete op de proefstand sappen en fruit.

8. Op de pomologenstand kleifruitspecialist Karl Serroels en de valkenier die uit Bouillon kwam; woonde vroeger in Rupelmonde.

9. Ingang Enjoy Today

VRT  Iedereen Beroemd

Vandaag was hier de ploeg van de VRT. Ik ben benieuwd wat ze er zullen van brengen? Zoveel topics of onderwerpen! Aleide demonstreerde o.a. het melk maken van pompoenpitten en die viel in de smaak van iedereen. De prostaat van de mannen zou er het meest baat bij hebben. Ook het composttoilet in de tuin werd gefilmd. Eveneens toonde Aleide het drogen van venkelblad in de droogkast boven de tegelkachel. (Een andere keer zal er kleine - of grote brandnetel gedroogd worden en daarna tot poeder gemalen worden om later gebruikt te worden in diverse spijzen).

Maar een namiddag opnemen en dat ballen in 3 minuten uitzending volgende dinsdag 9 oktober om 19u45?  Wij zijn benieuwd.

Foto’s bij het ingraven van een emmer voor het vangen van woelmuizen op het perceel met de wortelen. De snoodaards zijn het eerst verlekkerd op de pastinaken. Zijn het zoetbekken? want pastinaken zijn een stuk zoeter dan de gewone wortelen. Ze waren vooraan aan de rij begonnen. Maar ik vond de loopgang niet terug. De emmer werd dan gelijk met de grond ingegraven en afgedekt met de nodige gleuven voor inlopen.

Na de 2 vangsten, na dag één op de vorige plaats, echter al 2 dagen geen resultaat.

WOELMUIZEN

Gisteren kreeg ik Bulletin N° 137 van ‘Les Croqueurs de Pommes’ aan en las op P 24: “Encore et toujours les Campagnols… »

Er werd in beschreven hoe je in een afgedekte emmer met water deze vermaledijde beestjes kunt vangen.

Beter laat dan nooit dacht ik. De helft van mijn witloofwortels is al afgegeten.

Direct twee emmers gaan ingraven en vandaag heb ik al beet. Uit elke emmer een snoodaard opgevist.

In België komt de Rosse Woelmuis  (Clethrionomys glareolus) , lichaamslengte 81-123mm; staartlengte 36-72mm;  de woelrat (Arvicola terrestris L.) lichaamslengte 120-200mm; staartlengte 56-109mm) en de Ondergrondse  Woelmuis  (Pitymis subteraneus)  Lichaamslengte 75-106mm; staartlengte 25,5- 39mm ) voor.

Het grootste exemplaar (zie foto) is duidelijk een Rosse Woelmuis. Ik mat de staart: 40mm. Bij het kleine exemplaar 20mm.

FOTO’S

Lutherstad Wittenberg 30/8

We hebben goed geslapen in het Best Western Stadtpalais ****

Herinneringen aan Best Western aan de Niagara Falls in 1979 borrelden op. Toen hadden we in onze kamer 2 enorme waterbedden. In elk zou je gemakkelijk met zijn drieën hebben kunnen slapen!

Na het degelijke ontbijt wandelden we in groep de straat af tot aan de Schlosskirche met aan de overkant het toerismebureau.       Aan deze poort hing Martin Luther in 1517 zijn stellingen op die het begin vormen van het Protestantisme.

De meesten gingen dan naar het Luther- Melanchton Gymnasium.

‘In 1975 trok men het gebouw op volgens DDR- normen. Het stond er als een triestige blok.                                                 De lln. Van de kunstrichting overlegden in de jaren ’90 met elkaar hoe ze met dit treurige beeld konden afrekenen. Er kwamen  verschillende ontwerpen uit de bus, die echter allemaal in dezelfde richting leken te wijzen, nl. de typische, natuurbetrokken kunst van Friedrich Hundertwasser (bekend van het Hundertwasserhuis in Wenen). Er werd een brief geschreven naar Wenen, waarop Hundertwasser besloot de zaak op zich re nemen.                                                     Sinds 29 mei 1999 staat het naar de plannen van Hundertwasser uitgevoerde gebouw in Wittenberg en wordt sindsdien door toeristen uit de hele wereld bezocht en bewonderd.’ (Citaat uit de brochure van Mia Nieberg)

Hubert had ontdekt dat er in de kelderverdieping een tentoonstellingszaaltje was over Hundertwasser en zijn verwezenlijkingen. Een studente gaf er uitleg. Hij werd geboren op 15 dec. 1928 en overleed op 19 febr. 2000.

Hundertwasser heb ik leren kennen op de familiereis naar Wenen, georganiseerd door schoonbroer prof Evert Lagrou, van de eerste lichting Ruimtelijke Ordening en Stedenbouw van de KU Leuven. Als eerste bezochten we een verbrandingsoven door Hundertwasser omgetoverd in een kunstwerk en later het Hundertwasser complex in Wenen zelf.

De gebouwen van Hundertwasser zijn een openbaring, net zoals deze van Gaudi in Barcelona.

Hieronder kan je genieten van de foto’s van dorpsgenoot Michaël Marynissen. (waarvoor mijn dank)

Met Gids door Wittenberg

In de namiddag staat de verkenning van Wittenberg op het programma. We verzamelen op de binnenplaats van het Lutherhuis bij het standbeeld van Katherina von Borra, de vrouw van Luther.

Dit huis is het vroegere Augustijnenklooster waar Luther monnik was en dat later zijn huis werd. Het huis is grondig gerenoveerd en is een druk bezocht museum over het begin van het Lutheranisme en herinneringen aan Martin Luther, zoals zijn woonkamer en de oorspronkelijke kansel van waarop hij predikte. Voortdurend staan er bussen voor de deur.

Even verder staat het huis van Philipp Melanchthon, dat momenteel gerenoveerd wordt. Ook dit huis is UNESCO-werelderfgoed. Prof Philipp Melanchthon was de rechterhand van Luther en heeft veel bijgedragen tot verbetering van het onderwijs. Beiden doceerden aan de in 1502 opgerichte universiteit van Wittenberg, die in 1817 opging in de universiteit van Halle. De gids wist te vertellen dat Melanchthon een dapper mannetje moest geweest zijn van amper 1,50 m.

De plaats van de universiteit heet ‘Leucorea’, Grieks voor Wittenberg : leukos: wit en oros : berg. In samenwerking met Halle zijn er sinds kort weer initiatieven in verband met de reformatie en de Duitse taal. Rond het binnenplein zijn op de grond de Duitse universiteiten met hun oprichtingsdatum vermeld.

Vervolgens bezochten we de Stadtkirche  ‘St-Marien’, met twee torens, het oudste gebouw van de stad, waar Luther predikte.  Het prachtige altaarstuk is geschilderd door Lucas Cranach de Oudere.

Op de oude marktplaats staat het Renaissancestadhuis en ervoor de standbeelden van Luther en Melanchthon.

Direct aan de marktplaats is er een binnenplein met een huis van de beroemde schildersfamilie van Wittenberg, de Cranachs, die het beiden ook tot burgemeester van de stad brachten.

De straatkant heeft men weer opgebroken om de gracht opnieuw zichtbaar aan te leggen; een verlevendiging van de ruimtelijke ordening.

Op het eindpunt komen we aan de Schlosskirche met de wereldberoemde ‘Thesentür’ (deur met de stellingen van Luther). De kerk maakt een weelderige indruk en bevat de graven van Luther en Melanchthon.

De avond wordt besloten in het Brauhaus van Wittenberg met een buffetmaaltijd en het nodige eigen brouwsel.

FOTO’S

1. Verzamelen voor het Lutherhuis

2. Weerzien

3. Katherina Von Bora

4. Gidsen

5. Met Mia

6. Lutherhuis

7. Preekstoel van Luther uit de Stadtkirche

8. Aan de universiteit

9. Straatbeeld

VERVOLG  Wittenberg

10. De Stadtkirche

11. Stadhuis

12. Op de markt

13. Markt; let op het begin van de gracht.

14. Aan het Cranachhuis

15. Op weg naar de Schlosskirche; let op de gracht

16. Groep

17. In het Brauhaus, Hubert en ik

18. n het Brauhaus, Jef en mevrouw Joosten

Cataract

Deze oogaandoening, het troebel worden van de lens was de titel van een TV-reeks in het fruitige Haspengouw.

Dat mijn ogen ook dit euvel vertoonden zal wel niets met mijn fruitinteresse te maken hebben.

Een fruitvriend wist te vertellen dat in landbouwmiddens vooral de hoppeboeren met cataract te maken kregen. Was het van het vele omhoogkijken naar de hoge hopperanken?

Voor de operaties moest ik naar AZ Monica, de nieuwe naam voor O.L.Vrouw Middelares te Deurne.

Eerst werd mijn linkeroog geopereerd, maar dat was gecompliceerder omdat ook een braam op het netvlies moest verwijderd worden. Daarvoor was een totale verdoving nodig. De operator was Dr Jozef Depla. Toen ik ’s anderendaags op controle moest schrok de dokter van wacht. De ingebrachte cortisone werd verward met een erge oogontsteking “met het gevaar dat oog te verliezen” zei de doktores. Bij hercontrole op zondag was er geen vuiltje meer aan de lucht – De arts had intussen met Dr Depla gesproken, maar dat zei ze niet. -  Ik kreeg toch de raad de speciale bijaangeschafte antibioticazalf nog enkele weken op te gebruiken. Ik was dan ook een paar dagen later zeer gelukkig met het telefoontje van Dr Depla. En na enkele vragen:” Stop maar met alle antibiotica, er is nooit enige ontsteking geweest.”

Vandaag was het de beurt aan mijn rechter oog. Voor het vervangen van een lens is enkel een plaatselijke verdoving nodig. Dr Ben D’Heer grapte dat ik er een blog kon over schrijven!

Alles neemt niet veel tijd in beslag. Ik had de indruk dat de oude lens er ‘uitgezaagd’ werd en daarna hoorde ik de dokter zeggen: “Geef mij de lens eens aan.” Het inbrengen is zo gebeurd.

Morgen moet ik op controle bij zijn echtgenote-oogarts  Dr An Santos te Wijnegem.

Het Schijn

Vandaag 25/9 de 3 de Provinciale Landschapsdag Antwerpen meegemaakt te Halle-Zoersel. Voor een keer kon ik er met de fiets naartoe, niet dat ik een verwoede fietser ben; teveel werk in de tuin.

Nog een anekdote. Een aantal jaren geleden kwam ik in een etablissement in Halle Brabant en de waardin vertelde toen ze vernam dat wij van Halle-Kempen waren, dat zij ’s morgens een Nederlander over de vloer kreeg die moest gaan spreken op het conferentieoord Martinus waar wij vandaag met de provincie onze stek hadden!

Waarom het Schijn? Waterlopen en rivieren zijn normaal vrouwelijk. Om het boeiend te maken zijn er altijd uitzonderingen.  In Nederland heeft men bv het Ij.

Als sinds 50 jaar bewoner van de linkeroever van het Schijn voelde ik mij aangesproken voor deze dag.

Deze linkeroever vormt slechts een lichte verhevenheid. Vorige generaties hebben er na 1840 een hoeve gebouwd en daarna herbouwd. Wij zorgden in 1969-1970 voor de laatste verbouwing. Voorjaar 1970 streek even een hop neer in de tuin.

Maar we zitten op een waterscheiding. Het water van de noordelijke helft loopt naar het Schijn. De andere helft watert af naar de Nete en bereikt via een grote omweg ook de Schelde.

Tijdens het voormiddaggedeelte brachten verschillende sprekers een boeiend beeld over het Schijn en de valideringsplannen dichter bij Antwerpen met het 83 Ha grote Park Groot Schijn.

Joke bungeneers van het Regionaal Landschap Voorkempen bracht een helder relaas over de totale loop van het Schijn.

Wilfried Patoors wist te vertellen hoe een afgeleide van het Schijn, de 7 km lange Herentalse vaart Antwerpen voorzag van drinkwater en basisgrondstof voor de bierbrouwerijen, want in die tijd dronk men 350 l bier en nu nog slechts 70 l.

Dan kregen we een begeesterde Scintoloog aan het woord, Bram Van Ballaar. Scintoloog komt gewoon van een oude spelling van het Schijn. Tot eind de veertigerjaren van de vorige eeuw zaten hier nog otters. Maar we vernamen ook dat het afvalwater van Ranst nog steeds ongezuiverd in het Schijn wordt gestort.

We hoorden Manuel Verreet over het 83Ha groot Park Groot Schijn.

Dirk Artois had het over de diverse wettelijke beschermingen:  te beginnen met het Brouwershuis. 2. Stads – en dorpsgezichten  3. Landschappen en nog een vierde categorie: Erfgoed landschappen.

Deputé  Rik Röttger vatte alles kernachtig samen. Hij had het onder meer over levensaders, groene linten… Dit zou een vijfde  beschermingspunt kunnen worden. Toen men de beschermde groene vlekken toonde op de kaart zag ik bijvoorbeeld niet de aaneengesloten loop van het Schijn of de 34 km lange levensader van de antitankgracht groen ingekleurd.

In de namiddag had ik het genoegen Wijnegempark te leren kennen, 32 Ha met de vleminckxtoren, restant van het vroegere waterkasteel . Wijnegem heeft dit park destijds gekocht. Het meeste is nu in handen van de provincie.

Het laatste bezoek was aan de restanten van het Spuihuis op het golfterrein Ternesse te Wommelgem. Tot daar had men in 1491 de 7 km lange Herentalse vaart gegraven om Antwerpen van drinkwater te voorzien. Het deed mij plezier om er Fik Denissen, een goede fruitvriend terug te zien, die de verkenning leidde. Vele jaren terug had ik al eens het genoegen een door hem als Schijnkenner geleide wandeling van daar langs het Schijn tot aan het lobroekdok mee te maken. Vandaag vernamen we dat de BAM recent gezorgd heeft voor de overheveling van het Schijnwater in het dok. Aldus moet het niet verder in de kokers onder Merksem, wat vroeger enkele keren voor zware overstromingen zorgde.

Daarna keerden we terug voor een fijne receptie, besloten met, wat anders, een goede trippel van Westmalle.

De provincie Antwerpen verdient een pluim!

FOTO’S

De Vlemincktoren, een duiventoren uit de 16^de eeuw in het park van Wijnegem

Idem

Orangerie

In het park

Zwam

Met Fik Dennissen aan de blootgelegde restanten van het Spuihuis, waar de Herentalse vaart begon.

Idem

Idem

Berlijn (31/8)

Vandaag staat Berlijn op het programma; 120 km van Wittenberg. Onderweg zien we het bord “Fläming”. In de 12 de eeuw trokken groepen Vlamingen en Nederlanders naar die streek op vraag van de bisschop van Magdeburg. In onze streken hadden we toen zware overstromingen door dijkbreuken met verlies aan gronden en die streek mocht men zich vestigen als vrije lieden, ontdaan van de feodale verplichtingen.

We rijden de Kurfürstendam af tot in de omgeving van het station Tiergarten (zoo). Hubert toont ons de Gedächtniskirche. We hebben een bus met gids voor ons alleen om Berlijn te verkennen. Het is er groots. Herkenning van vroeger bezochte plaatsen is voor mij een opfrissing van herinneringen.

We stappen uit aan de Brandenburger Tor (daterend van 1791, een van de 14 poorten van Berlijn), het eindpunt van Unter den Linden, daar de Parizer Platz genoemd. Later zullen we een eind verder zien dat er momenteel grootse werken bezig zijn en de bomen voorlopig verwijderd zijn. Aan de Brandenburger Tor is met klinknagels aangeduid hoe de muur precies liep. Ook staan er kruisen van de gedode mensen die over de muur trachten te vluchten.

Op 9 november 1989 stonden hier Oost – en West-Berlijners feestelijk op de hier brede muur.

Andere herkenningspunten zijn de hoge buildings van de Postdamer Platz  en de musea op het museumeiland in de Spree. We stonden al eens op de Alexander Platz met de TV toren. We rijden een eind de Karl Marx Allee op met stoere gebouwen uit de Sovjettijd en komen een eind verder aan een resterend stuk van de muur, nu een aaneenschakeling van kunstwerken.

We hebben heel veel gezien als we afgezet worden bij onze bus!

FOTO’S

1.  We zijn net aan ’t wandelen als ik een bonte kraai zie. Tijdens de oorlog kwamen vele vluchten zwarte kraaien slapen in het Wijnendale bos. Ze kwamen uit de richting van de kust. Steeds waren er ook tientallen bonte kraaien bij. Later heb ik ze niet meer gezien, behalve in de Scandinavische landen.

2.  De herbouwde Gedachtniskerk

3.  Postdamerplatz

4.  Restanten van de muur

5.  Brandenburger Tor

6.  Gespan. De Quadriga van 1793, 6m hoog; werd in 1806 naar Parijs gesleept en teruggebracht na de val van Napoleon in 1814.

7.  De Wende, 9 november 1989

8.  Op de Parizer Platz 

9.  Kruisen van neergeschoten vluchtelingen

Berlijn  VERVOLG    1

1.  Reichstaggebouw (Het Duittse parlement)

2.  Hauptbahnhof

3.  Er wordt nog duchtig gebouwd

4.  Jodenmonument,  Holocaust-Mahnmal; blokken van diverse afmetingen, die de desoriëntatie van de joden symboliseert.

5.  Ckeckpoint Charlie tussen de Amerikaanse sector en de Russische sector. Dit was de enige doorgang voor niet-Duitsers naar Oost-Berlijn.

6.  Unter den Linden is een grote bouwwerf

7.  Museuminsel. Hier bevinden zich een vijftal Musea, waaronder het Pergamonmuseum. Het gehele tempelcomplex uit Klein-Azië met het reusachtige altaar van Zeus maakte op mij een overweldigende indruk toen ik het vroeger bezocht.

8.  Kathedraal met de TV toren van de Alexanderplatz

9.  Alexanderplatz, een van de drukste punten van Berlijn

BERLIJN   VERVOLG  2

1.  Karl Marx Allee met de massieve gebouwen uit de Sovjettijd.

2.  Resterende muur, nu kunstwerk

3.  Idem

4.  Kunstwerk

5.  Idem

6.  Idem

7.  Idem

8.  Brezhnev & Honecker(?)

9.  Berlijnse beren. De beer is het symbool van Berlijn

Herfstframbozen en Herfstbramen

Gisterenavond 19/9 hield PCfruit Tongeren een avond over herfstframbozen en ook herfstbramen kwamen aan bod.

We kregen allemaal een evaluatieformulier om zelf in te vullen.

Eerst de rassen zelf gaan bekijken. Ze staan onder afdekking  in grote potten met druppelbevloeiing. Men vroeg de gewasstand te beoordelen op een schaal van 1 tot 5.  Ik vond dit niet gemakkelijk. Sommige rassen zijn al voor een stuk geplukt; Andere zijn een stuk later. Er zijn rassen bij die erg hoog groeien…

Daarna gaat de evaluatie verder binnen in 2 presentaties: een krat vers en er tegenover een krat na 7 dagen bewaring.

Bij vers waren er 5 categorieën te beoordelen op een schaal van 5:  1. Van niet fris naar fris  2.  donker naar licht 3 niet mooi – mooi 4. Klei – groot  5. Stevigheid  plat – stevig

Bij bewaarde vruchten:  niet fris  - fris   kleur: donker – licht stevigheid:  plat  -  stevig

Tenslotte de smaak:  niet goed  -  lekker.

Alhoewel stuk voor stuk veel grotere bessen dan die ik ken, viel de smaak mij over het algemeen niet bijzonder mee. Men had er ook de zomerframboos Tulameen tussen gelegd: een niet zo mooie vrucht met grote korrels, maar deze overtrof alle anderen in smaak.

Hoe zullen deze herfstframbozen zich gedragen in volle grond, in natuurlijke teelt? Misschien is de smaak dan beter?

Er waren ook 2 nieuwe herfstbramen te proeven:

APF  45 en Ruben, die smaakten mij een stuk beter dan de frambozen; maar in vergelijking toch iets minder dan de gewone braam Loch Ness, de commercieel meest geteelde braam.

Ik kijk al gretig uit waar ik de nieuwe herfstbramen zal kunnen aanschaffen. Het is al de tweede generatie van herfstbramen. De eerste waren niet goed genoeg.

Bij de herfstframbozen vergelijkt men met het ras Sugana. De stevigheid (vanuit commercieel oogpunt) van de vruchten kan beter.

De nieuwe rassen: Amira, donker, de vroegste   Regina, productiever dan Sugana, ook steviger  

5 selecties van het Franse ras Marionet

Kwanza  grote  (10 g ), zeer stevige vrucht  Kweli , zeer hoog groeiend en Imara, vroeg

Men vergelijkt ook met het Poolse ras Polka, te weinig stevig.

In de serre had Ruben (herfstbraam) zeer grote bloemen tot plezier van de hommels van Biobest.

APF 45, de andere herfstbraam heeft stevige stekels.

Gisteren was het voor mij een heerlijke dag.

Wim, de chauffeur, Vincent en Marianne (Ik ben haar dankbaar want zij zorgde voor de druppels in mij geopereerd oog) kwamen mij ophalen. Bij de verkenning in de tuin viel een oranje herfstframboos in de smaak. De vrucht is niet zo groot en mist stevigheid, maar voor directe consumptie is dit geen probleem. Ik weet de herkomst niet meer. Misschien bracht ik die mee van Polen?

We stopten te Hoeselt bij Jean Pierre Billen die aan het oogsten was in zijn boomgaard. Een grote diversiteit aan rassen. Hier vruchten in overvloed, dit in tegenstelling met hier: Uiterst weinig fruit; Nooit meegemaakt. Slechts 1 goed dragende boom: het winterras Ontario.

Voor mij was het grote nieuws dat Jean Pierre bijna rond was met de NBS-reis van volgend jaar: terug Midden-Engeland over Hull, periode na 18 aug. We zullen Adrian Baggely en zijn formidabele fruittuin terugzien. Adrian kaapt in Engeland veruit de meeste prijzen weg met zijn tentoongesteld fruit. Maar eerst moet je dit kunnen telen!

Weer een prachtige dag.

Mijn boodschap voor de liefhebber: herfstframbozen zijn voor de liefhebber een stuk interessanter dan zomerframbozen. De gewone frambozen doen er 2 jaar over; een jaar voor de nieuwe stengel, die pas het volgend jaar produceert.

De voordelen van herfstframbozen: alles in hetzelfde jaar, gemakkelijker in de teelt, veel minder ziektegevoelig, geen wormpjes en veel minder vogelvraat…