|
Naar
de Moezel
op
1 september, op initiatief van de Wijngilde Noordkempische
Botteliers naar wijnboer Ferdinand Diedrich van Weingut
Brunnenhof te Minheim, op ongeveer 15km van Bernkastel.
Een
paar leden van de club komen hier helpen bij de druivenpluk. Dit jaar
is deze voorzien eind september, ongeveer veertien dagen vroeger dan
gewoonlijk. Door de frisse augustus is al een gedeelte van de
voorsprong verloren gegaan.
Om
6u rijden we in de motregen van Zoersel naar St Job. Haast de
laatste regen van de dag. Stevig ontbijt te Barchon in het restaurant
boven de autoweg.
De
zon breekt af en toe door boven het heuvelende Ardennen - en daarna
Eifellandschap, met soms mooie panorama's.
We
verlaten de autoweg bij Wittlich en rijden enkele km richting Trier.
Dan slaan we af op de Panorama Strasse. Het is een verrukkelijk
moment als we de kam van de Moezelvallei bereiken en uitzicht krijgen
op de wijngaarden op de soms scherpe helling en in de vallei.
Bij
de stop op het uitkijkpunt boven Piesport wacht de wijnboer ons op.
De verwelkoming gaat gepaard met een glaasje halbtrocken en trocken
Zeltinger Himmelreich Riesling Qualitätswein.
Daarna
wordt nog een eindje verder gereden.
Aan
de Pestkapelle stappen de meesten uit voor de wandeling met de
wijnboer door de wijngaarden. De kapel is een aandenken aan de grote
pestepidemie in de jaren 1600, met slechts 100 overlevenden van de
400 toenmalige inwoners.
Ferdinand
laat ons de eerste, gele, rijpe Rieslingdruiven proeven. Heel
lekker om te eten.
Hij
wijst de doppen met feromonen, dit zijn de lokstoffen van de
vrouwtjes van een schadelijke mot. Om de 5 m hangen deze bruine
gevalletjes, een hele kost, maar het gebruik van pesticiden wordt
hierdoor vermeden. De mannetjes kunnen door deze grote verwarring de
wijfjes niet meer lokaliseren om deze te bevruchten. Aldus verhindert
men eiafzet, waaruit anders rupsjes komen die zich in
de bessen eten en rotting in de trossen veroorzaken.
De
rijpe, gele bessen van het ras Bacchus smaken nog heerlijker.
Ook
de rijpe, blauwe bessen van de Spätburgunder (Pinot Noir)
zijn niet te versmaden. De blauwe, reuzentrossen Dornfelder kunnen
we alleen bewonderen.
In
de ruime zaal boven de wijnkelder schuiven we aan voor de lunch met
een groentenschotel en daarna een vleesschotel met brood. Als witte
wijn kan men weer de reeds geproefde wijnen kiezen. Als rode is er de
Spätburgunder trocken van 2002. Verder is er ook druivensap en
natuurlijk koolzuurhoudend mineraalwater.
Alhoewel
mijn voorkeur normaal naar rode wijn gaat, valt mij
de witte beter in de smaak.
Als
dessert worden nog een 5 tal wijnen geproefd; o.a. de rode Dornfelder
(13 %!)
een goede wijn, maar ik heb het meer voor een stevige tempranillo of
Cabernet.
De
verrassing en mijn eerste kennismaking met, was de Optima
Spätlese, een witte wijn, zo vol fruitige aroma's.
Daarna
dalen we af naar de wijnmakerskelder.
De
grote, fonkelnieuwe, kostelijke inoxtanks trekken de aandacht, ter
vervanging van de plastiekvaten.
Na
de rondleiding krijgen we weer een glas om de 3 likeuren en 3
stokerijproducten te keuren. Het goedje van Mirabellen ( 42°) was
het strafste, maar een zeker niet te versmaden spul. Toch schaften we
beter een fles druivenpitolie aan.
Na
het inladen van de voorraad - voor ons o.a. een paar flessen Sekt
(schuimwijn) van Rieslingdruiven om te genieten bij de suikermaïs
- rijden we tot aan de kerk van Kesten,
tegenover de aanlegplaats.
Feestelijk
klokkengelui begeleidt het opstappen op de grote rondvaartboot die we
helemaal voor ons gezelschap alleen hebben.
We
vinden nog een lege, eerste bank vooraan, boven op het dek.
Het
wordt een zalige, ongeveer 10 km zonovergoten vaart op de brede
Moezel, met aan weerszijden de vele wijngaarden op de flanken.
In
Bernkastel staat een flinke groep gegadigden voor de rondvaart.
Een
groepje stevige Nederlanders in oranje outfit, vormt voor ons
Vlamingen, een luide, maar toch melodieuze verwelkomingshaag, met de
in de hoogte geheven pinten.
In
Bernkastel is het overal feest, met veel dranktentjes en hier en daar
fanfaremuzikanten. De wijnboer wijst ons de wijnschool waar hij zijn
vak leerde. De oude, hoge, vakwerkhuizen maken indruk. Een groepje
van vier in het zwart uitgedoste, rijzige Kozakken vormt een
attractie op zich. Met luide, zware, zeer diepe basstem zingt de
zanger een aangrijpend Russisch lied. Herinneringen aan concerten in
de vijftigerjaren weldden op.
We
wandelden het stadje uit en kwamen via de rustige straat onderaan de
wijngaarden terug.
Het
anderhalf uur vrije tijd was zo voorbij.
In
de bus werd nog zalig nagedroomd op de goeie 300 km lange rit terug.
Om
23u10 waren we thuis. www.brunnenhof-minheim.com
02-09-2007, 12:14 geschreven door Daantje
|
