Het is nog niet zo lang geleden beste heer De Gucht, dat U dure uitspraken deed in Uw duur boek Pluche. Onze democratie had verdedigers nodig en voor de goede verstaander was het duidelijk U had persoonlijk de taak van coördinator van de defensie op Uw schouders geladen.
Wel heer De Gucht, ik kijk al dagen uit naar een vlammende actie van uwen t wege. Want geef toe als we het objectief beschrijven, is onze democratie in levensgevaar. U herinnert zich wel nog, geachte heer De Gucht, dat wij in België een verschrikkelijke knoeiboel geërfd hebben van de voorbije 2 regeringen. De leugenachtige belastingsverlagingen brengen meer en meer mensen in de situatie dat de maand te lang is voor hun loon. De beloofde modelstaat werkt zodanig goed dat ministeriële diensten honderden miljoenen euro kwijt raken of verkeerd berekenen. Justitie gaat voor het wereldrecord blunders en de eerste minister heeft olympische limieten gescoord in professionele verwaarlozing van zijn taken en verantwoordelijkheden. De communautaire chaos is ontstaan omdat die regeringen op een verbijsterende wijze de kieswet hebben gewijzigd omdat ze zichzelf populairder vonden in grote kieskringen dan in kleine. U als verstandig man, beste heer De Gucht, zult dan ook meteen begrijpen dat een dergelijke bende Gusten electoraal vernederd werd.
Wat volgt is minder begrijpelijk, toch voor mijn boerenverstand. Daarom dat ik mij tot U richt, heer De Gucht, U als redelijk onverzettelijk en verstandig man. Met die uitslag, die vernedering wordt blijkbaar niets gedaan ! Niet mogelijk in een democratie zegt U ? Inderdaad dat vind ik ook. Daarom dat ik le grand défenseur de la démocratie aanschrijf om in actie te komen. U vindt het toch ook niet normaal dat een electoraal weggevaagde regering op antidemocratische wijze in stand wordt gehouden ? Is het geen kaakslag voor onze democratie dat de afgestraften van de voorbije verkiezingen zo maar extra bevoegdheden zullen krijgen om hun ondemocratisch wanbeleid verder te zetten ? Dat terwijl dat beleid beloond is met de algemene afwijzing door de bevolking.
Neen geachte heer De Gucht het is duidelijk bananentijd in dit apenland. Ook onze zichzelf zo ernstig nemende pers ligt duidelijk niet wakker van het verdwijnen van de laatste restjes democratie uit ons land. Veel en luid getier omdat er in Rusland een beetje op voorhand gechicaneerd werd om een verkiezingsuitslag te bekomen die men wou. Maar dat men hier na de verkiezingen de uitslag gewoon negeert lijkt voor die pers geen enkel probleem. Weet U meneer De Gucht wat ze durven schrijven ? Als de kat maar muizen vangt ! Dat die kat zich in de viswinkel bevindt is blijkbaar geen enkel probleem. Net zo min dat zich iemand vragen stelt wat naast de kat, die muizen in een viswinkel komen doen. Hoe dan ook, het boeltje stink, nietwaar ?
Ik zou willen besluiten, beste heer De Gucht, met een verzoekje. U als redelijk onverzettelijk verdediger van de democratie gaat U toch niet laten intimideren door minder dan China-grootte argumenten ? Ik zou niet alleen graag uw verdediging van de democratie in werking zien treden, ik zou ook graag zien dat U even de pers wijst op hun verantwoordelijkheden in die verdediging. Want voor we het beseffen zitten we met een kattenplaag die niet alleen de muizen zal vangen, maar ook elk basisprincipe van de democratie met het muizewater zal opvreten.
Jan Breydel en Pieter De Coninck, twee notoire Bruggelingen maar vooral overtuigde believers van de antropogene klimaatsverandering wilden hun steentje bijdragen aan het redden van de wereld. De inspiratie liet een beetje op zich wachten en vroeg meer dan voldoende alcohol om toch te komen opdagen. Zo kwam het dat de Pieter boven op tafel met de benen wijd open staand luid "Gasten ik heb het" riep op het moment dat de Jan wild door zijn benen doorkroop. 't Café werd stil. Het volk kroop dicht rond de twee. En het was toen dat de historische woorden werden gesproken. Wie ze sprak is onduidelijk. Door het vele volk en de nog veel grotere hoeveelheid alcohol is dit detail door de wind van de geschiedenis vervlogen. Maar ze luiden als volgt : "Gasten als het ijs van de Noordpool gaat lopen, dan zullen wij het er terug naar toe brengen".
De sfeer laaide terug op. Pinten in de hoogte, geëxalteerd "ijs, ijs, ijs" en "zo'n goeie hebben wij nog niet gehad" roepend werd de redding van de Noordpool ingezet. De Jan en de Pieter moesten het licht uitdoen, doch daar konden ze zich achteraf zeer weinig van herinneren. 's Anderendaags konden ze zich iets vaag herinneren over ijs tussen het bonken van hun hersenen door.
Nog een aantal vergaderingen verder was het plan meer concreet. Als er ijs naar de Noordpool moet, moet er ijs gemaakt worden. De Jan herinnerde zich foto's van het International Ice and Snow Sculpture Festival van Harbin. Als ze hier eens ook van die schone ijsbeeldjes zouden maken ? Dan konden ze deze publiek tentoon stellen, teveel inkom vragen dus nog wat winst maken en achteraf het ijs naar de Noordpool laten brengen. Omdat dit een ijsdruppeltje op een hete noordpool was, moest er meer ijs komen. Elk plein en markt in Vlaanderen werd volgelegd met grote bakken water. Deze zouden bevriezen, de mensen zouden eventjes kunnen schaatsen en het ijs ging ook de Noordpool aanvullen. Iedereen deed mee. Of toch iedereen. Want Zottegem nam wel het schaatsidee over maar wou niet meedoen aan de redding van de Noordpool. Zij gebruikten daar grote plastiek vellen . de onverantwoordelijken. Stel U voor dat men deze vellen op de Noordpool zou dumpen ? Meehelpen aan de vervuiling . no way José. Het noemde daar blijkbaar niet voor niets Zotte-gem. Nu was er een klein probleempje. In Brugge en omstreken lijkt het niet zo courant te vriezen deze tijd van het jaar. Jan en Pieter beiden fysische wonderboys, hadden snel in het snotje dat hun water geen ijs zou worden, en dat hun sculpturen maar een belabberd kort leven zou beschoren zijn. Net genoeg om op de vlucht naar de Noordpool ergens boven Noorwegen als een plasje water uit het vrachtruim te druipen. Maar de Jan zou de Pieter niet zijn en omgekeerd als ze zich door dergelijke onbeduidendheden lieten afschrikken. Diepvriezers moesten zij hebben . en een zwarte walm steeg uit de generatoren. Honderden liters diesel, en kilowatts elelctriciteit werden nuttig aangewend om het ijs, dat de Noordpool gaat redden, aan te maken. En het publiek vergaapte zich aan de ijsstandbeelden, en schaatste met de gelukzalige glimlach van zij die zeker zijn een goed doel te dienen. Want hoe anders kan men de fantastische Vlaamse rol bestempelen in het globale kweekprogramma voor bedreigde ijssoorten ? Zeg nu nog eens dat Vlaanderen niets voorsteld.
Splitsen, splitsen en nog een splitsen. BHV, België, sociale zekerheid, NMBS,.... splitsen splitsen splitsen. Vandaag herinnert de nieuwe voorzitter van het grondwettelijk hof nogmaals dat er een discriminatie van de Vlaamse kandidaten is vastgesteld in de kieskring BHV, of de Vlaamse journalisten lopen de goede man plat met de vraag of het grondwettelijk hof zegt dat BHV moet gesplitst worden. Het begint een manische pathologie te worden dat splitsen. Moesten wij 100 jaar terug geleefd hebben dan zou een Vlaming zeker de kernsplitsing ontdekt hebben. Met zo'n manische obcessie voor splitsen zou inderdaad het onsplistbare door een Vlaming gesplitst worden.
De politieke toestand is niet meer te ontwarren. Crisis. Uitzichtloos. Zo uitzichtloos dat onze koning het eindelijk begrepen heeft en zichzelf geroepen heeft om iets te doen. Uitgerekend onze koning, de vakantiekoning. Hedonist tot in hart en nieren. Er kan ingebracht worden dat iemand het moet doen, maar of onze koning nu net de geschikte persoon is om de gevoeligheden in Vlaanderen te vertolken durf ik betwijfelen.
Na zijn zoektocht naar wijzen die een comité moeten vormen is de twijfel nog groter geworden. Want geef toe, bij de sossen naar wijzen gaan zoeken getuigt niet echt van realiteitszin. Wie ambitie had het bijvoeglijk naamwoord wijs voor zijn naam te zien in een zin zonder ontkenning, is allang bij de sossen gaan lopen. Het was dus in de sterren geschreven dat Gennez en Di Rupo negatief gingen staan tegenover de raad der wijzen.
Bovendien doen Reynders en Leterme zo hard hun best om de sossen buiten te houden, dat ze daar helemaal zot zouden zijn moesten ze de blauwe appelsien uit de miserie helpen. Ook daarover moest men niet zo onmiddellijk Madame de coeur brisé gaan raadplegen.
En voor het eerst zou Willem niet de champagneleverancier van het VB willen zijn. Want nu er (vooral) gezeverd wordt over één van hun core bussinesses, nu zie of hoor je ze niet. De(z)wever (wat is dat toch met die medeklinkers uit mijn keyboard) en Lekerme (sorry typefout) niet plat op hun buik gegaan zijn, moeten ze daar een zure peer gestoofd zijn. Ook al heeft de Vlaamse pers alle registers open moeten trekken om die twee piassen aan hun verkiezingsbeloften te herinneren. Nu ook de sossen de oranje appelsien niet zo maar een communautaire reddingsboei willen toewerpen, moet het bij het Belang een beetje zuur aanmaaien zijn.
Want alle Vlaamse zijn aan de winnende hand wat betreft Vlaams nationalistisch extremisme. En als joker blijft er LDD. Proficiat meneer de koning om alweer een bende onbekwame ruziestokers hun maagdelijkheid te helpen bewaren. Nu puntje heel dicht aanschuurt tegen paaltje is het net het moment om dergelijke politieke onbenullen in hun onderbroek naar het feest te laten gaan. Maar blijkbaar vindt onze meneer de koning dat hij beter zelf met de onderbroek op het hoofd aan de feestdis aansluit.
De noodzaak aan bochten lag besloten in de uitslag van10 juni 2007. De beloning voor het zogenaamde "Vlaamse kartel" was één nacht fuiven. Toen begon de noodzakelijke zoektocht naar de grote bocht. Inderdaad, slimmere kiezers dan Willem hadden het reeds voor 10 juni gezien dat het communautaire opbod van Leterme en zijn appendecietje NVA onmogelijk enige aanhang of steun konden vinden ten zuiden van de taalgrens. En als u het mij vraagt wisten de mensen van het "Vlaamse kartel" dat ook wel, zelfs voor 10 juni. Nochtans was die steun eigenlijk conditio sine qua non om het pre-electorale geroep en getier waar te maken.
Dus vanaf 11 juni was het duidelijk dat men leeuwentemmers moest vinden die de leeuwenaanbidders op de buik konden laten gaan om onder de door de wet en de praktijk bepaalde laagte van de communautaire lat door te gaan. Die bocht vinden, dat ging tijd kosten. Vooral omdat die zeer scherp moet zijn maar toch zo zacht dat in de electorale veewagen niet mag gevoeld worden dat het steven gedraaid wordt.
Achteraf is het gemakkelijk bloemen gooien, maar stond het huidige politieke scenario niet reeds in de nota op Dehaene's schoot. De beruchte fotomodel-nota. Stond daar niet dat de staatshervorming best buiten de regeringsonderhandelingen werden gehouden ? Was er niet te lezen dat tot de gewestelijke verkiezingen van 2009 een "noodregering" zich alleen met de echte niet communautaire problemen zou bezig houden ? Ook de voorspelde "raad der wijzen" is in aantocht.. Alleen is Leterme niet capabel gebleken om de onderhandelde oplossing voor BHV te forceren. Of was dat zijn aanvulling van het masterplan?
Want geef toe de stemming van 7/11 is de perfecte schokdemper om de bocht door het strot van het kiesvee te rammen. En ze zijn er nog blij om ook, na vijf maanden wederzijdse polarisatie ! Bij een onderhandelde oplossing moest één van de betrokken partijen inleveren. Of de Vlamingen zouden een prijs moeten betalen hebben en de franstaligen zou toch de splitsing moeten slikken hebben zonder de luid geroepen compensaties. Dus de stemming kwam iedereen goed uit ! Elke taalgroep kan hun communautaire beloften maagdelijk houden.
De weg naar een "nood"regering die geen communautaire remmingen zou tegenkomen lag open ! In 's lands belang, en op vraag van de koning zouden de "grote" staatmannen en vrouwen hun verantwoordelijkheid nemen, want de wereld staat niet stil en er moeten beslissingen genomen worden. Ondertussen kan de voorspelde "raad der wijzen" geïnstalleerd worden om de staatshervorming te herkauwen. BHV zal terugkomen als een boemerang, doch ene met een omlooptijd van minimum anderhalf jaar. Want dat is de tijdsduur die kan gevonden worden via wettelijke manoeuvres zoals alarmbellen en belangenconflicten. Als men nog eventjes wacht een echte regering te installeren is de aangekondigde periode van communautaire diepvries tot de volgende verkiezingen perfect haalbaar.
En in mijn ogen moet het sublieme van dit scenario nog komen. Het biedt het "Vlaams kartel" de perfecte mogelijkheid te splitsen zonder al te veel gezichtsverlies voor de scheidende partners. NVA kan de CD&V verlaten als deze in het lands belang een "noodregering" vormt. Als de brandstofprijzen nog een beetje stijgen zal dit ook gemakkelijker geslikt, ja zelfs geapprecieerd zal worden door het electorale vee. Ze kunnen altijd terugvallen op het stijve been dat de fetisjstemming heeft gebaard. De NVA kan in schoonheid afscheid nemen en alle electorale kansen gaafhouden. En de aarde draaide verder. BHV is niet gesplitst en rond middernacht schijnt de zon nog niet in Vlaanderen. Het grote applaus zal verstommen als de handen te veel gaan pijn doen om de dode mus nog vast te houden.
16000 euro, daar moet 1/7de van de belgen een jaar mee door
Heer Brouwers wat een arrogantie. U etableert zomaar dat U een 16000 euro niet nodig hebt. Net nu de woorden nog nagalmen dat 1/7 belgen een jaar moet rondkomen met het bedrag dat U gewoon weigert. Niet erg dat U kunt rondkomen zonder dat bagatel zo zijn er nog. Maar het schurftige egoïsme dat uit uw motivatie spreekt moet zowat een kaakslag zijn voor iedereen die met het door u geweigerde bedrag een jaar moet rondkomen.
Ik zal alvast geen boek van Jeroen Brouwers meer kopen. En mocht het van mij afhangen dan zou geen enkele uitgeverij of lezer nog enige interesse tonen voor, permiteer mij mijn mening, het redelijk middelmatig oeuvre van Jeroen Brouwers.
Life-style magazines en gelijkgeaarde krantenbijlagen zijn kompleet buitenwerelds. De pennelaars en schrijvelaarsters die het papier ervan vullen moeten zwaar overbetaald zijn en beschikken klaarblijkelijk over een meer dan gemiddelde portie slechte smaak. Zelfs tijdens mijn meest duistere momenten waar mijn fatsoen geremd is door goedkope, sociaal aanvaarde remmingsremmers kan ik het gewone, van een arbeidsloon levende volk geen dieper affront aandoen dan wekelijks of maandelijks in deze druksels wordt gepresteerd.
Neen, die van mij ( mijn madam dus) leest niet graag over dingen die wij ons in geen 150 jaar kunnen veroorloven. En neen niemand in ons gezin is geïnteresseerd in de meest affreuze mode, wansmakelijke interieurtrends of scabieus dure auto's. Is er echt niemand bij deze magazines en bijlagen die durft te zeggen dat die ganse santaboetiek waardeloze non-creativiteit en inspiratieloosheid geen groene sneeuwvlokken uit de Sahara zijn.
Wij zijn liefhebbers van "goed en gezellig" eten. Men zou dan toch mogen verwachten dat wij inspiratie zouden kunnen vinden in uitgaven die zich omtrent life-style willen profileren. Maar neen, ook daarover wordt er alleen gebakken lucht verkocht. Ofwel zijn het truttemiekesgerechten waar geen enkel normaal werkend mens de ingrediënten van kan samenscharrelen. Ofwel gaat het over restaurants waar "soort" lijk Willem niet welkom is. Maar dat is wederzijds. "Soort" lijk Willem wil daar niet welkom zijn. Want in tegenstelling tot de "redacteurs van de boekskes" gaat Willem op restaurant om te eten. Niet om gezien te worden tussen een bende trendy trutten in een modern hip kader dat alle aandacht van het eten afleidt.
Geachte heren en dames verantwoordelijken van dergelijke papierverspilling, ik zou bij deze nog eens luid willen schreeuwen dat 1/7 Belgen arm is ! Zelfs mensen met een inkomen tussen die armoedelimiet en het gemiddelde kunnen alleen maar vaststellen dat al dat door jullie bedrukt papier niet aan hen besteed is ! En dat is meer dan de helft van de bevolking ! Waarom is dan 99% van het aan "life style" bestede papier alleen bestemd voor die 5 % superrijken ?
Als ik over de tijd de steeds wederkerende reacties zie op deze magazines en bijlagen dan begin ik mij af te vragen of er niet iemand anders de Nobelprijs voor de vrede moest krijgen. Iemand die het aandurft dergelijke papier (en dus bomen)verspilling voor de rechter te brengen wegens het moedwillig blijven beschadigen van de natuur en het milieu. Spijtig dat voor wansmaak geen gerechterlijke procedure kan worden ingezet.
Dat het nochtans anders kan bewijst iemand als een Herwig van Hove. Die man is een lovenswaardige en succesvolle kruistocht begonnen tegen het elitarisme en het truttendom in de wijnsector. Een zeer luid applaus daarvoor. Vlaanderen heeft dringend nood aan een aantal extra Herwiggen die de redacteurs van andere afdelingen van snobbenbijbels een flinke portie zuiverend water in hun bakkes kapt. Dat er dan rubrieken wegvallen in die goddelijke geschriften wegens ontdaan van het laagje valse schijn ? Het kan alleen maar positief zijn.
Komaan zeg...Gore de vredesprijs ? Gezien Gore veroordeeld is voor het gebruik van veralgemeningen om zijn boodschap dramatischer te maken, Gezien Gore veroordeeld is voor het gebruik van uitgevonden feiten (evacuatie eilanden) Gezien Gore veroordeeld is voor het gebruik van incidenten om in zijn eigen kraam te passen (de dode ijsberen) Gezien Gore veroordeeld is voor het gebruik van observaties om tot een niet bewezen conclusie te komen.....
Zou ik volgend jaar het Vlaams Belang willen voordragen voor de nobelprijs voor de vrede voor hun bijdrage aan de integratie van verschillende culturen ! Als je het vonnis van hun veroordeling leest gebruiken ze alvast dezelfde technieken om hun gelul door onze strot te rammen.
Ik hoop dat U het niet erg vindt dat ik u aanspreek met Karel. U kent mij ondertussen want U doet uw mond open en ik heb reden om U een brief te schrijven. Nu vindt U weer dat bepaalde politieke partijen onder de BHV lat door moeten, andere zelfs op hun buik gaan liggen wil er ooit een federale regering komen. U vindt dat die partijen te hoog hebben ingezet, onhaalbare beloften gedaan omtrent BHV.
Nu in volle formatiebesprekingen is een dergelijke, luidop uitgesproken mening op zijn minst opmerkelijk. Met een beetje slechte wil zou men er een tactisch manouver kunnen in zien. Een verdorven geest zou namelijk kunnen denken dat u de spanningen binnen het electoraal kartel CD&V - NVA wil opkloppen tot ze vechtend over de grond. Want als we even die slechte gedachtengang doortrekken, zou het een zware blamage voor de VLD betekenen moest de CD&V slagen waar uw partij reeds 8 jaar aan het falen, maar vooral aan het nietsdoen is. Bovendien worden de liberalen dan de grootste politiek fractie. Mogen die dan niet de premier leveren ? Wilt U echt het land nog eens Verhofstadt als premier opdringen ? Of wilt u de eer van de doodsteek aan dhr Reynders laten.
Wij weten, beste Karel, dat U niet hoog oploopt met bekrompen Vlaams angstnationalisme. Maar men mag zich toch afvragen of het nu nodig was om de Vlaamse schijneenheid zo dramatisch pijnlijk te doorbreken gedurende de formatiegesprekken. Zeker gezien de Waalse broeders, over grenzen van oppositie heen zeer unisoon klinken de laatste tijd. Of was uw liberale solidariteit groter dan uw Vlaamse ? Want uw vriendjes van de MR hebben extra deuken moeten bestellen, ze waren door hun voorraad heen gelachen. Bij de CDH hebben ze een extra lading spierontspanners moeten aansleuren om de lachkrampen te bestrijden.
Maar ach, beste Karel, dat zijn allemaal kleinpolitieke oprispingen van iemand die zeker niet kan verdacht worden VLD fan te zijn. Wat mij echter meer zorgen baart is uw schijnbaar zeer kort geheugen. Het is pas geleden van 13 mei 2004 dat uw toenmalige voorzitter dhr Dirk Sterkx samen met de toenmalige minister Bart Somers een verklaring ondertekende dat de VLD er alles aan zou doen om de splitsing van BHV zo snel mogelijk op de federale agenda te krijgen en dat die splitsing Vlaanderen niets mocht kosten. Dit slechte geheugen is misschien een verklaring waarom de formatiegesprekken zo lang duren, doch het lijkt mij redelijk onverzettelijk vast te staan dat dit geheugenverlies niet echt een voordeel is voor een "toponderhandelaar".
Als uw geheugen toch niet zo slecht is als hierboven vermoedt, dan zie ik maar één mogelijkheid. Die twee piassen die dat verklaringkje daar hebben getekend zijn quantité negligable ? Het was toch U zelf die ik dat heb horen beweren op TV, dat de VLD niets heeft beloofd of zich tot niets heeft geëngageerd ? Die ex voorzitter en die huidige voorzitter mogen vertellen en doen wat ze willen, de VLD top annex toponderhandelaar mogen dat geklets naast zich neerleggen ? Elk dorp, elke vereniging heeft wel zo'n aantal Estragons of Vladimirs maar vreselijk democratisch kan men dergelijke houding niet noemen, vrees ik. Voor iemand die een Pluche boek vol geschreven heeft over democratie en de noodzaak van die te verdedigen, legt u de lat wel heel laag. Daar onder door gaan kan niet meer, U mag zo lang op uw buik liggen als u wil.
Wel, beste Karel, dergelijk vingerdik politiek opportunisme, dedain of geheugenverlies komt uw partij zeker niet te goede. Kijk maar naar de reacties op de Vlaamse fora. Of beter nog naar de VLD uitslag op 10 juni laatstleden. Het wereldrecord electoraal verlies kwam dicht in de buurt. Ik vraag mij af hoe lang de VLD nog gaat verder doen met een top die zich zo buitenwerelds gedraagt ? Tot zo lang de laatste Vlaamse liberaal uit de VLD wegtrekt en het licht uitdoet ?
De ruimtevaart is 50 jaar geleden in de openbaarheid getreden. Dit is het moment dat de hardnekkige geruchten terug de ronde doen dat de VS nooit een mens op de maan heeft gezet. Het begon allemaal met de Sputnik 1 de eerste kunstmaan rond de aarde. Een Russische nog wel. En dat kon tellen. De VS wisten niet waar ze geslagen werden en zagen alle hoeken van de psychologische boksring.
De nieuwe president, den John, ging de zaak eens forceren. De oude president had wel een amechtige poging ondernomen om de Russen te kakken te zetten, maar verder dan een eervolle tweede plaats in de space-race waren de Janks niet gekomen. Tot den John het op zijn heupen kreeg en zei dat ze die Russen binnen de tien jaar weldegelijk eens een poepie gingen laten ruiken. Het leek wel fata morgana... maak van de VS een echt space-dorp. Als een vroeggeboorte van Geena Lisa dweilde den John het land af op zoek naar vrijwilligers om de vijf sterren binnen te halen.
Eerst liep hij een ventje tegen het lijf met een raar accent. Zoals de echte Geenavroeg hij eerst de naam. Werner zei het ventje. Von Braun, meneer ? Wel Werner bent U bereid mee te werken aan het behalen van een ster ? Ja meneer. Wel Werner voor de eerste ster moet U een raket bouwen die tot aan de maan kan vliegen.. Gaat da lukken Werner ? Neemt U de uitdaging aan ? Ja zeker, meneer. Met de hulp van de hobby-vriendjes van het Marshall space flight centre komt dat binnen de tien jaar voor elkaar.
Zo ging dat maar verder. De Grumman ging, voor de tweede ster, iets bouwen dat boven op de Werner zijn raket moest komen en dat op de maan zou moeten landen. De derde ster werd uitgereikt voor een lanceerbasis die de raket de lucht zou insturen. De vierde ster voor iemand die bovenaan de raket wou gaan zitten. Hier liep iets fout. Den John had een olijk drietal op café aangesproken met de bedoeling één van die joligaards in die taket te krijgen. Maar ze wilden alle drie, de Neil als leader van den band zag dat allemaal wel zitten. De vijfde ster zou verdiend worden als de ganse zooi terug veilig op de grond zou staan. Een of ander redelijk minder valide mevrouwtje werd gevraagd een hoop doeken aan elkaar te stikken om als parachutes te dienen.
Die maandag, ja Fata morgana werd toen op een maandag uitgezonden, keek ongeveer alles wat een TV had. Den John was er niet meer bij. Hij had een niet zo toevallige botsing met rondvliegend metaal niet overleefd. Maar voor het eerst sinds het luisterspel van Orson Welles kon het publiek het onderscheid niet maken tussen het entertainment spektakel en de realiteit. Een dergelijke realistische TV uitzending is de 40 jaar erna bijna niet meer vertoond. Het was wachten tot op 13 december 2006 de RTBF met de uitzending kwam over het uitroepen van de onafhankelijkheid van Vlaanderen.
Als er al mensen echt op de maan geweest zijn, moeten wij rekening houden met het feit dat de maan soms zichtbaar en soms onzichtbaar is Dus als wij gaan zoeken naar de grote natiën die echt de mogelijkheden hadden op de maan te wandelen moeten wij gaan zoeken naar richtingsaanwijzers. Zoiets als Stonehenge, Tenochtitlan, Gizeh, .....Carnac, Orkney islands.....
Hiernaast is een gedegen kennis van de relevante overlevering nodig. Een bepaalde bron hiervoor zijn de gezongen getuigenissen zoals het heldenepos "dark side of the moon" en het fantastisch getuigende "Walking on the moon". In deze studie ben ik op onbekende parels van de overlevering gebotst zoals "Moon is up" en "Child of the moon". Het is oppassen natuurlijk dat men niet in de gegraven kuilen en de gespannen wolfijzers trapt. Dingen als "Moon Song" kunnen tot het verkeerde besluit leiden.
Ook geschreven bronnen kunnen gebruikt worden. Hier dient dan wel gewezen op dat men zich moet beperken tot de wetenschappelijke overlevering en geen tijd verliezen aan samenzweringsliteratuur zoals Kuifje op de maan. Werken als "'De la terre à la lune' " (Verne et al 1865) en "Autour de la lune" van dezelfde auteurs uit 1869 zijn klassiekers op dit gebied.. Ook hier is voorzichtigheid geboden. E.A. Poe et all hebben met hun A Moon Poem zand in de ogen van onkritische onderzoekers willen strooien.
Dus vanuit deze zeer diepgaande studie vol bewijzen kan ik alleen maar besluiten dat Groot Brittanië en heel waarschijnlijk ook Frankrijk mogendheden zijn die een effectieve maanreis hebben ondernomen. Zoals altijd het zijn die die er minst over praten die er meest aan eten...! Maar de Amerikanen ? Nee die nooit ! Een raar volkje is dat daar. Straks gaan ze daar nog beweren ook dat de aarde rond is. Godbetert, inderdaad rond !
Bepaalde, het moet gezegd, progressieve kringen willen ons als consument meer bewust laten leven en kopen. Is dit of dat gemaakt in ethisch aanvaardbare omstandigheden ? Geen kinderarbeid, geen steun aan mensenrechtenschendende regimes, geen maffia, geen grote multinationals die uitbuiten, geen sproeistoffen, geen milieu-inbreuken, geen overbevissing, geen dierenleed, geen dierentesten, geen genetisch gemodificeerde organismen, geen illegale afvaldumping,.......geen kernenergie, geen intensieve landbouw, geen...blijft mij als consument nog slechts één vraag : Wie gaat mijn maandelijks budget bijpassen om al dat mondiaal sociaal engagement te betalen ?
Waarom zou ik niet gaan tanken in Total pompstations ? Omdat de Vlaamse zelfstandige pompuitbaters dan failliet gaan en daardoor de Birmezen een stap op weg naar verdere democratie kunnen zetten ? Of is het pijn doen van die zelfstandige, niet betrokken, uitbaters een noodzaak opdat Geldenaakse dorpsgeniën de prille Birmaanse democratie zouden kunnen verrijken met minimi's ? Ik ga alvast een concert of een stille optocht organiseren om de Birmaanse Junta tot verdraagzaamheid aan te manen.... man man man... niet meer gaan tanken bij Total.
Dit weekend kregen we een kijk op hoe de spiraal van wansmaak en non talent wordt in stand gehouden. Eurosong voor kids. Het begon nochtans veelbelovend. Een mooi snoetje kwam een mooi "airken" brengen. Maar dan zakten we door de bodem van het welvoegelijke. Een pleiade opgepept arrogante ettertjes kwamen onze huiskamer opeisen. Piepen, krijsen, janken en bleiten bleken plots allemaal synoniem voor zingen. Kronkelen en schokken werd geduid met de term choreografie. In plaats van in te grijpen zaten vader en moeder in de meeste gevallen nog harder te blinken dan hun kroost. Ze zijn toch op TV geweest.
Het ergste van alles is dat een "vakjury" met dit circus meespeelt. De woorden vak en jury zijn in deze dan ook schromelijk overdreven. Het klassieke onderonsje van bekenden hebben een kind geadopteerd en trachten dit nu zo snel mogelijk in de "ons kent ons groep" te katapulteren. Kinderen zijn minder kritisch en spelen het spelletje mee. Van de ouders hoeft ook niets verwacht te worden. Ze staan woordeloos van zelftrots weg te smelten. Want zij hebben met hun superkind de hoofdschotel afgevogeld en ze geloven dat nog graag ook. Hierdoor wordt de aanduiding "vak" van de samenstelling wel heel hol.
Ook het tweede lid van de samenstelling vak"jury" klopt niet helemaal. Zeker niet als we een beoordeling verwachten. Maar blijkbaar mag er zeker niet geschoffeerd worden en is beoordeling synoniem geworden voor kritiekloos bewieroken. Ik vond het erg om zien. Er worden bij die kinderen verwachtingen gewekt die de realiteit nooit zal inlossen. Door hen te ontzien, ja zelfs aan te moedigen kan de frustratie achteraf alleen maar groter worden. Ik vraag mij af waar men zulke would-be maar niet kunnende non-talenten het meest mee vooruit helpt. Met hen de waarheid te zeggen. Of met hen verder aan te moedigen in een richting waar ze niet goed in zijn ? Naast een hoop persoonlijke frustratie zadelen ze Vlaanderen op met een hoop ondingen die niet meer weggaan. Erger nog als ze lang genoeg volhouden met door te gaan zullen ze nog prijzen gaan krijgen ook.
Wat goed was mag ook vermeld. Twee perfect in de rij passende jongetjes kwamen mij nog hoogst onverwachte doch zeer aangenaam verrassen met een fantastisch origineel stukje muziek dat een perfecte fusie is tussen de Vlaamse accordeontraditie en de huidige Vlaamse dancehype. Werkelijk hoopgevend.
Willem heeft een probleem naar aanleiding van de Weekend Knack van deze week. Als een goede ongelovige snort Willem eerst de inhoudsopgave af op zoek naar de wekelijkse horoscoop. En laat in de inhoudsopgave deze week ook nog iets anders staan dat mijn aandacht trekt. De restaurants waar de Weekend Knack lezer graag gaan eten. Als fervent lezer van de horoscoop, de autorubriek en drie maal per jaar de wijnrubriek van Dhr Van Hove snelde ik dus onmiddellijk naar de aangewezen pagina.
Wat ik daar las verstomde mij en hielp de rest van mijn dag om zeep. Als dat de restaurants zijn waar de Weekend Knack lezers graag gaan eten, dan wens ik geen Weekend Knack lezer meer te zijn. Trendy etablisementen waar meer aandacht naar het interieur dan naar het eten gaat. Waar "Tu m' as vue" belangrijker is dan het eten. Bovendien georganiseerde financiële klantenstroperijen die ik met mijn beperkt budget en 2 volwassen etende kinderen links laat liggen wegens kompleet onbetaalbaar.
En daar zou de Weekend Knack lezer graag gaan eten ? Wel ik heb een dilema. Ofwel zeg ik een aantal jaar mijn abonnement op Knack op en kan ik mij daardoor ook eens in die veel te dure eetfabrieken gaan laven. Maar dan ben ik geen Knack lezer meer, laat staan Weekend Knack lezer en dan zou ik daar misschien niet graag meer gaan eten. Ofwel klasseer ik dat waar het thuis hoort. Tussen de wetenswaardigheden net na het feit dat wij Belgen allemaal zo gelukkig zijn en net voor het feit dat wij Vlamingen de hoogste consumptie aan antidepressieva hebben. Ook resultaten van massaal gerespondeerde enquêtes.
Alweer een studie, de zoveelste dit jaar die zegt dat wij gelukkig zijn. Moeten zijn, want U wil toch niet tot die kleine minderheid klagers en zager behoren ? Er is echter een opvallende conclusie uit die studie te trekken
Observatie 1: Koppels zonder kinderen zijn het gelukkigst Observatie 2 Eénouder gezinnen zijn het minst gelukkig
Op dezelfde dag dat Benny Vansteelant overlijdt aan de gevolgen van met de fiets aangereden te zijn door een auto, op dezelfde dag dat een 14 jarige in Roeselare van zijn fiets wordt gemaaid door een wagen kopt men dat de Belg te weinig de fiets neemt om te gaan werken. Mag ik vragen waar wij Belgen dit cynisme verdient hebben ? Of is het gewoon voorbereiding voor de volgende extra taksen, hogere accijnzen of supplementaire belastingen op de brandstofprijzen ?
Als geplant stond ze daar wijdbeens. Een boom van een vrouw. Vooral breed. Het eerste wat er opviel waren de kleuren van helrode rok en de gele bloes. Verder valt er over die rok en die bloes niets te zeggen. Een rok een C&A vol in een dozijn. Zonder franjes, een dicht geplooide grote lap rood textiel tot net onder de knie. Net zo voor de bloes. Buiten het feit dat ze knalgeel was, was er niets over te vertellen tenzij ze een grote boezem goed camoufleerde. Dergelijke bloezen vindt men in alle massaconfectiewinkels van Vlaanderen waar kleurenblinde designers de soldencollectie bepalen. Kleurenblindheid lijkt trouwens een ernstig woekerende epidemie onder modedesigners in Vlaanderen de laatste jaren.
Onder de rok staken twee melkroze berkenstammen uit. Vooral de vormloosheid ervan viel op. Even dik op het moment ze de rok verlieten als op de plaats waar ze de massief zwarte lage schoenen binnen drongen. De schoenen deden een beetje aan de Mickey en Mini Mouse denken uit mijn kindertijd. Ook die hadden van dergelijke massief zwarte schoenen niet om te vallen.
Zo stond ze daar ook midden in Sluis. Vlaanderen zendt zijn kinderen uit. Tot net voor een erotische cinema. Net toen ik uitgekeken was op de vestimentaire opvallendheden keerde de vrouw haar vollemaansgezicht onder te zwart geverfde krullen in mijn richting. Ze trok de spleet van haar mond open en haar wijde omgeving kon meegenieten van "Zjulbèir da's hier iets mier veur ou hé !"
"Zjulbèir", een nietig ventje in typisch Vlaamse ambtenarenbruine broek, hemd en kousen, mekkerde even. Zijn gebogen schouders en deemoedige blik verrieden een onderdrukte stil hunkerende instemming. Het was duidelijk dat indien hij ja had durven zeggen, hij er nog weken op aangeroepen zou worden. Dus keek hij met glinsteroogjes eventjes achter haar rug opzij. Die tien seconden kijkplezier moesten volstaan om het volgende pannenkoekenterrasje te halen. Hopelijk heeft het hem genoeg opgewarmd, want het was koud in Sluis.
Ik vind het nog steeds interessant te achterhalen waarom bepaalde mensen hun mening een forum aangeboden krijgen. Mensen met een scherpe pen (bvb Koen Meulenaere) zijn een aanvulling alleen al door hun stijl. Mensen met een grote gaven hun observaties in mooie taal te gieten mogen daarom dat forum krijgen. Een Simon Carmiggelt, ja zelfs een Jos Geysen zijn hiervan prachtige voorbeelden. Ook mensen die een gevoelige snaar aan het trillen brengen, mogen van mij kranten volschrijven en de ether vullen. Peter Terrin zou daarom alleen al veel meer papier moeten aangeboden krijgen. Natuurlijk gun ik ook mensen die een verhaaltje vertellen dat met mijn mening overeenstemt een forum. Zo durf ik al iets toleranter zijn voor een Derk Jan Eppink.Zelfs een Herman Brusselmans gun ik zijn forum al was het maar voor de 1 à 2 stukjes wereldliteratuur dat er per jaar uit voortkomen.
Maar van vele ander vraag ik mij af waar het in hun opvoeding is fout gegaan dathun vaders of moeders er niet in geslaagd zijn hen naar een cursus bloemschikken, duivenmelken, pareltjes plakken of kantklossen te sturen. Wie in gods naam stimuleert al die pipo's om iets te doen dat ze eigenlijk niet goed kunnen. En wie katapulteert ze in het zichzelf beschermende wereldje van "gevestigde waarden". Hun schrijfsels, dichsels, ververijen, gekrijs of gejammer getuigen van geen enkele vorm van kunde of kunst. Hun stijl getuigt van een nog kleiner taal, muziek en of kleurgevoel dan mijzelf en hun saaiheid kan gerust wedijveren op wereldniveau. En toch blijven bepaalde media zulke mensen dag na dag, week na week jaar in jaar uit een spreekbuis aanbieden om hun gedachtjeste spuien. Aardeoverstijgende proporties neemt dat aan met schrijvelaarkes als een U. Eco maar hier in Vlaanderen mag een BB zeker als dergelijk voorbeeld naar voor geschoven worden.
Wanneer krijgen wij in Vlaanderen (en Nederland) eindelijk eens een "ons kent ons" doorbrekende criticus met relevantie en authoriteit ? Maar zolang het eigen kringetje prijzenuitreikingen en loffeesten blijft organiseren, elk jaar voor een ander lid van de club, zullen wij opgezadeld blijven zitten met would be schrijvers, zangers, dichters, schilders, dansers, filmers,.....wiens enige verdienste is dat ze doorgaan en blijven doorgaan. Dit zou niet ergerlijk zijn mochten dergelijke door de inn-crowd in stand gehouden misfits niet alle kansen van anderen ontnemen, die zich kritisch opstellen naar dat met ivoorpapier beplakt molshoopje.
Patrick Janssens burgemeester van Antwerpen zal nooit zover gedacht hebben. Niet vergeten maar waarschijnlijk uit onkunde. Neutraliteit betekent neutraliteit, zoals in Turkije reeds wordt toegepast. Geen hoofddoeken maar dan ook geen kerstbomen, kerststallen en paaseieren zichtbaar voor de klanten van de openbare diensten. Vooral dat laatste valt blijkbaar vreselijk zwaar bij een aantal mensen. Vooral bij diegene die hard aan het applaudisseren waren bij het uitvaardigen van het hoofddoekenverbod.
Dat was volgens de bange blanke mensen in de appartheidsvillawijken nog eens een doortastende maatregel zie. Die neutraliteit van de overheid en de overheidsdiensten moest ten allen tijden gewaarborgd worden. Le Simple d Anvers had eindelijk haar op zijn tanden gekregen. Vooral de aanhanger van het VolksBedrog voegde daar emotionele overdrijvingen aan toe in de zin dat limieten bereikt waren en dat enkele vierkante centimeter hoofddoek een symbool waren voor de bedreiging van de oer-Europese waarden van vrijheid, blijheid en democratie.
Cohortes bange blanke rednecks wouden naar Brussel optrekken o.a. omdat de Islam een bedreiging vormde voor de heilig verklaarde scheiding van religie en staat. En dan blijkt dat het vooral die bange bekrompen rechtse rednecks zijn die problemen hebben met de grondwettelijke neutraliteit in België. Volgens hen moet ene godsdienst met name de Islam alle symbolen in openbare diensten afzweren, maar andere godsdiensten zoals het christendom moeten onbelemmerd hun symbolen zoals kerstboom, kerststal en paasei kunnen etableren. Typische extreem rechtse zelfbedieningsdemocratie a la tête du client.
Erger nog bepaalde van die zelfde rednecks die in Brussel wouden betogen omdat oer-Europese waarden in het gedrang zouden komen, diezelfde bekrompen geesten draaiden hun hand niet om om de verbinding tussen de symbolen en het religieuze christelijke fundament van Europa te verloochenen. Kertbomen en kerststallen net zoals paaseieren zouden volgens die grote verlichte geesten niets met de christelijke religie te maken hebben. De opmerking van een moslima en enkele vierkante centimeter hoofddoek hebben nogmaals duidelijk gemaakt waar de objectieve kern voor een realistische toekomstangst is gelegen. En dat is duidelijk niet onder een hoofddoek.
Wij zullen dus moeten overgaan tot een soort van thuisbankieren maar dan voor overheidsdiensten. Er kan dan lekker betaald worden voor de gegarandeerde neutraliteit van dat 'thuisloket'. Diegenen die daarvoor niet willen betalen, moeten de multiculturaliteit van onze samenleving dan maar eventjes pikken en slikken door aan te schuiven voor de enkele reële loketten die nog overblijven. Daarachter zullen echte mensen uit de echte maatschappij staan die nu eenmaal meer en meer verscheiden zal worden. Fossielen die dit niet kunnen uitstaan kopen dan maar een computer en cocoonen maar lekker in hun exclusief blanke ivoren torens en andere overdreven dure loften in plaats van burgemeestertje te gaan spelen in een halve wereldstad en daar de multiculturaliteit van onze samenleven te verbieden.
Mensen die van ervaring hun beroep hebben gemaakt ? Een kleurloos bestaan hebben ze geleid, omdat ze afgestompt, half in slaap waren; ze zijn hals over kop getrouwd, uit ongeduld, en ze hebben in het wilde weg kinderen gemaakt. Hun contacten met anderen mensen speelden zich af in cafés, op bruiloften en bij begrafenissen. Af en toe, meegesleurd door een draaikolk, zijn ze even in verzet gekomen, zonder te begrijpen wat er aan de hand was. Alles wat er om ze heen gebeurde begon en eindigde buiten hun gezichtskring; langgerekte schimmige vormen, gebeurtenissen die van ver weg kwamen, schoten rakelings langs ze heen en als ze wilden kijken, was alles al weer voorbij.
En dan als ze tegen de veertig lopen, beginnen ze hun vastgeroeste ideetjes en een handjevol spreekwoorden ervaring te noemen en gaan ze zich als automaten gedragen : twee dubbeltjes in de linkergleuf en anecdotes, verpakt in zilverpapier, rollen te voorschijn; twee dubbeltjes in de rechtergleuf en je krijgt waardevolle adviezen die aan je tanden blijven plakken als kleffe caramels .
Maar je hebt ook amateurs. Dat zijn de secretarissen, de kantoorbediendes, de winkeliers, degenen die in cafés, op bruiloften en op begrafenissen naar de verhalen van andere mensen luisteren: als ze tegen de veertig lopen hebben ze het gevoel dat ze vol ervaring zitten die ze niet kunnen spuien. Gelukkig hebben ze kinderen in de wereld geschopt die worden gedwongen hun ervaringen in zich op te nemen. Ze willen ons wijs maken dat hun verleden niet in rook is opgegaan en dat hun herinneringen aan kracht hebben gewonnen en zich vloeiend in Wijsheid hebben omgezet.
