De dag wordt moe. Het licht is niet langer helder. Mijn borrelend kwelgeestje maalt rustig verder. Geen creatief denkwerk. Geen spetterende ideeën. Vragen ! Of beter één moeilijke vraag, simpel te stellen: waarom ?
Waarom pa, hebt u ons zo snel moeten achterlaten. Waarom hebben ze u uitgekozen om verdriet na te laten. Het lag aan dat fabriek natuurlijk waar u bijna 50 jaar gewerkt hebt. Maar toch velen blijven staan. Waarom net jij. Wij konden jou niet missen. Wat hebben wij eraan dat anderen, onbekenden leven. Neen, wij moesten jou.
Waarom ma, was het jij die zo snel gevraagd werd pa achterna te gaan ? Longkanker en toch nooit gerookt. Eén kans op zoveel. Dat net jij deze kans kreeg toebedeeld. Waarom ? Pa was moeilijk achter te laten. Ma ook achterlaten ? Het werd een depressie en een longontsteking en een steeds morrelend onwetende onrust. Waarom ?
Ach, wij hebben het niet zo slecht gedaan. Achteraf bekeken. Het leven heeft geen handleiding. Geen GPS. Op kruispunten en driesprongen werd het gokken. Berekend gokken. Wij zijn gekomen waar we nu zijn. Soms via omwegen, of domweg verloren gelopen. Met het gemis en zonder antwoorden op die simpele vraag : waarom ? Ik denk soms wel eens dat ik de pa-ster of de ma-ster zie als ik s nachts weer eens op wandel ben. Ze flikkeren naar mij. Slapeloos zoekend. Rusteloos niet vindend. Of ik knipoog tegen de fotos . Men weet nooit.
Die ene simpele vraag blijft maar opdoemen. Antwoorden komen niet. Nooit. Het besef dat Godot niet opdaagt is waarschijnlijk levenservaring. Of is het eerder hoe men met dit gemis aan antwoorden omgaat. Godsdienst is de gemakkelijkheidoplossing. De tampon in de spuitende opening, de domper die de nerveuze vlam van de onwetendheid smoort. Hoe maakt men iemand wijs dat god het zo wou als die persoon niet eens in god gelooft. Hoe kan men gelukkig zijn bij god, als die god niet bestaat ?
Het redenloze verlies gaat echter voort. Waarom moest die vrachtwagen nu net daar zijn ? Waarom die vertrekkende bus voorbijsteken ? Waarom jij ? Waarom die nooduitgang nemen ? Is het vluchten die prijs waard ? Voor jou moet het antwoord positief geweest zijn. De achterblijvers forceren een andere subtiel evenwicht bepaald door de gewichtstoename van het waarom. Waarom , waarom. De reden van het godsbestaan. God, één van de tegenuitvindingen als antwoord op de enige nooit te beantwoorden vraag. De moderniteit bracht ons antidepressiva en slaappillen om de eindloos pruttelende rusteloosheid even aan ons te laten voorbij gaan. Tijdelijke zelfmoord ach kortstondige zelfuitschakeling met automatische reactivatie als de werking ten einde loopt. Waarom ? Waarom is de mens een denkend wezen. Waarom kan denken zo rusteloos zijn ? Ik denk dus ik ben ? Neen zo werkt het niet bij mij. Ik ben dus ik denk ondoofbaar en niet uit te schakelen ? Vriendin whisky geliefde Alprazolam help mij nog eens door de volgende nacht ?
Een klotedag was het. Net als gisteren, die ik in Nederland doorbracht. Professioneel of dan toch beroepsmatig. Het arrogant domme oranje was er gelukkig verdwenen. De mentaliteit was gebleven. Zweten, zwoegen vergaderen kan echt wel vermoeiend zijn. Zeker met Nederlanders die daags daarvoor al erg ontgoocheld zijn geworden.
Vandaag dus even erg. Het was te warm voor een jas, maar ik zou ze zeker nog aan gehad hebben als ze al aan mijn oren kwamen zagen. De computer doet het niet meer. Het programma startte dus niet meer op. Reeds van gisteren middag, maar ze wilden mij niet storen. Runtime errors . En daarmee was het afgelopen. Geen print, geen productie geen levering .Klanten ontevreden .Verlof naar de klxten. Ik voelde het al aankomen. Mijn schoenen werden zweetopvangbakken. Mijn hemd druipte. Denken werd moeilijk. Eventjes. When the going gets tough, the tough keep going. Een enter hier, een delete daar. Uninstall...zweet. Delete. Install. Alert. De muispijl gierde over het scherm. Niets hielp. Toch niet direct.
Wanneer kunnen we beginnen ? Nog niet. De baas draaide op volle toeren. Ik hoorde voor het eerst waarop zijn reputatie gestoeld was. Wat moet ik mijn klanten vertellen ? Komen de informatici niet helpen ? Zijn weg ? Opleiding ?! Nu ? En de andere op verlof. Hoe is dat nu mogelijk. Godverdomme. Zweet. Zweet. Alles plakt aan mijn armen. Waar is die CD ? Hoe k weet het niet. Wie weet dat dan wel ? Informatica. Ja lap, sorry maar belt dan de klanten maar al op. Voor september niets meer. Tja ik kan niet toveren. Zeker niet met onwillige software. Ah toch de CD. En is hier ook nog een oude computer.6 jaar ? Oud genoeg ? Geeft maar hier. Toch al XP en een CD speler ? Oef. Allez ontsteek kaarsen en bid maar een rozenkransje. Tsjie-iet, Tsjie-iet, is Willem goed of niet ? De prints rollen weer.
Het leven herneemt. Willem heeft net gegeten. Het is 15 uur. De wegvallende spanning laat mijn handen natrillen. Niets opgelost, een lapje ingenaaid. Maar we kunnen verder voorlopig. Mijn dagtaak kon beginnen. Nog een slok koffie mijn GSM. Een vreselijk lawaai. Te danken aan mijn zoon zijn redelijk goede schooluitslag. Hij heeft er een GSM voor gekregen. Ik de zijne overgenomen. 11 maand oud, van zijn vorige verjaardag. Wou een nieuwe kon niet met zijn oude werken. Ik ben dus de moderniteit ingesprongen dankzij de prestaties van mijn nageslacht. Hallo Willem ik had al gezien dat het Moppie was. Moet iets ernstig zijn, belt nooit op het werk. Hallo ik ben het ah ja. Moet ge het nu weten? wat ? De Alex heeft zich verhangen. Ergens in een stille kelder, zelfmoord. Neen .??? Alex toch niet ? Ja ik verschiet ook. Alex mijn vaste judopartner ? Ja jawadde .ik weet eventjes niet wat zeggen. Tot vanavond. Ja tot straks.
Hij was er niet zo goed aan toe, nadat zijn dochter was gestorven. Maar zo diep dat had ik zelfs niet verwacht. Hij was een rusteloze zoeker naar het doel van een veel te vroege dood. De last van de queeste is nu van zijn schouders weggevallen. Misschien kent hij nu het antwoord op zijn vragen ? Ik zal je missen man !
Werchter wordt een tropische hel...Och arme, och arme die jongskens die zo verplicht op urenlange deportatie worden gezer om enkele dagen als koeien in een sardineblikje op een vieze wei te moeten gaan liggen. In een verzengende hitte, gebombardeerd met mensonterend lawaai. Guantanamo ? Nu de vuvuzela's verboden zijn zal daar echt wel niets aantrekkelijks te horen zijn. Het gaat mij echt wel naar het hart het lot van onze jeugd. Man man...zo'n vreselijk lot. Het kan niet missen dat ze daar massaal aan het nxxken slaan. Ik heb echt compassie met die slachtoffers....verdomme wanneer worden zulke mensonterende hoogmissen van decadentie eindelijk verboden ?
Belgische gevangenissen Ik stop met typen want eigenlijk dekt het woord de lading niet meer. Vooreerst is het al redelijk moeilijk er binnen te raken. Als ze u al niet laten gaan voor procedurefouten dan komt u wel vrij omdat er geen plaats is. Een enkelbandje noemen ze dat. Daarnaast moet u nog volledig voorbij de justitiële incompetentie. Maar stel dat u het gehele parcours hebt afgelegd en u toch binnen bent dan opent zich de hemel op aarde. Gratis eten, om te beginnen. Drugs als u ze nodig hebt. Ontspanning alom. Helicoptershows incluis. En uiteindelijk blijkbaar nog seks a volonté ook. Pak eens een bewaaksterke ze kunnen meer dan staken alleen.
Eindelijk begin ik te begrijpen waarom het zo gemakkelijk is uit de Vlaamse gevangenissen te ontsnappen. Wie wil er nu weg uit dergelijke oorden ? Niemand met verstand toch. Vandaar dat men ook niet echt erg probeert de bewoners binnen de muren te houden. Men verwacht gewoon niet dat mensen daar weg willen. Integendeel. Blijkbaar is het in het buitenland al heel goed bekend dat gevangenissen hier meer plesure resorts zijn ze zakken dan ook massaal af naar onze penitentiaire instellingen die buitenlanders.
Dhr Adriaenssens houdt ermee op, kopt de krant. Maar met wat houdt hij op ? Met voorzitter spelen van een commissie.Voor behandeling van klachten wegens seksueel misbruik. Of dit een ernstige poging was om de misdadige aberraties binnen de katholieke kerk bloot te leggen en te bestraffen weet ik niet. Of was ze eerder een kerkelijke schaamlapje dat via duistere achterkamertjes, besloten vergaderingskens onder de vrienden en geheime verslagjes een beetje de eigen schuld mag toedekken of dan toch sterk minimaliseren. Zo komt het toch over op mij ? Wat zijn trouwens de resultaten van die commissie ...? Zijn de verslagen openbaar ? Is het een kerkelijke commissie of niet ? wat doet ze eigenlijk ? Er is mijn blijkbaar veel ontgaan omtrent die commissie. Of er is zeer veel onduidelijk.
En nu houdt die meneer Adriaenssens dus op. Met voorzittertje te spelen. Omdat het gerecht zijn dossiers heeft overgenomen. Is prefesser A. dan niet akkoord met de scheiding tussen kerk en staat in België ? Het gerecht is de enige instantie in een democratische rechtstaat die huiveringwekkende misdaden als pedofilie mag onderzoeken, beoordelen en bestraffen. Zelfs als deze binnen een grote religieuze sekte als de katholieke kerk zijn begaan. Ook dat zou een prefesser moeten weten .Willem weet het wel.
Nu durven veranderen ?! Ik ben geen grote fan van Bart Dewever, maar ik moet toch toegeven dat die man sinds zijn fenomenale verkiezingsoverwinning enkele dagen geleden een zeer positieve indruk op mij heeft gemaakt. Hij is discreet en heeft nog geen enkele fout gemaakt. Wat een verandering ten opzichte van de voorbije 3 jaar waarin Yves Leterme in de politieke schijnwerpers liep. Met die Guust was het elke dag met een visadempje afwachten welke flater hij nu weer ging begaan....we zullen hem missen die miskleun. Wie zal er nu zijn om eens flink mee te lachen ?
De grote overwinning van NVA heeft het leuke van deze verkiezingen een beetje in de schaduw gezet. De groen-uitroepers blijven een marginaal partijtje aan het links extreme van het spectrum. Trouwens bestaat er geen fluisterteken. Dat uitroepteken wekt verwachtingen die alleen maar tot schaterlachen leiden als dat 7-percentertje ophuppelt. En het andere extremisme, het bruine, is in sneltempo verder aan het verdampen. Nog een paar verkiezingen en groen en bruin moeten een kartel aangaan om nog één kiezer over te houden. Die mag dan het licht gaan uitdoen op de hoofdkwartieren. Les extrèmes se touchent...in het verdwijnpunt.
D-day. Niet geslapen vannacht. Ook niet gewerkt. Gewoon gewaakt voor de goede afloop. Zenuwachtig de klok controleren of ze geen minuut overslaat. En dat doet ze niet geloof mij vrij. Ik heb ze allemaal gezien, de nachtelijke minuten. Dat dacht ik tot Moppie de living binnen kwam en ik wakker werd op de zetel. Dus toch geslapen ? Ik zou het zo niet zeggen. Ik draag alle vermoeidheid van België op mijn schouders. Water ! Koud water en veel. Nog enkele uren. Ik zou al willen door rijden.
Samen met de kleine wijzer klimt mijn adrenaline. Nog één volle onderverdeling. Voor die kleine wijzer. Mijn adrenaline is al ver genoeg. Ik blijf er wel door wakker. De motor start. Zoals verwacht. Ik kan op die motor rekenen. Ik hoop dat men ook zo op mij kan rekenen. Ik heb mijn best gedaan. Ach wat Rode Willem gespeeld .om er eens tussenuit te zijn. Altijd gecompenseerd met avondlijke en nachtelijke werksessies. Dat beetje Willem zal het nu toch niet maken ? Of toch .verspilde tijd. Neen ik had dat nodig om eens af te stomen.
De visjes zwemmen. Als altijd. Voor hen geen audit. De zon is opgekomen dat is al genoeg. Nog wat eten en zij zijn content. Ik hoef nu geen eten. Mijn maag zit vol zenuwen. Er kan niets anders bij. Koffie ? Goei straffen ?
Ik ken hem van vroeger. Hij heeft nu wel een andere auto. Daarom dat ik hem niet op de parking heb zien rijden. Tja zulke mannen gaan er op vooruit. Gedistingeerd, in maatpak. Verdomme een zwart gele das. Geen leeuwedraak erop. Oef. Even de hand schudden. Tuurlijk zeg ik Geert. Hij moet even denken, aarzelt. Dan toch, Willem. Lang geleden. U weet nog dan ? Mijn baas is al gerustgesteld. Ademt diep uit. Ik merk het. Hij gaat zelfs koffie halen. Ouwe vrienden schiet men niet in de rug.
Middagoverleg. Tussentijds. Eventjes rust. Nog een hoop heel straffe koffie. Elke heeft een extra schepje poeder in het zakje gedaan. Straks in t Verdict gaan eten. Eventjes keuvelen bij een zwezerikje. De namiddag korter maken.
Het zou de productie moeten geworden zijn, die namiddag. Onze productie was in orde. We knikten beiden elkaar toe in volle verstandhouding. Een steekproefje. Ziet ge wel. Geen probleem. Mijn baas glunderde bij de conclusie-vergadering. Fier op zijn bedrijf. Ook een beetje op mij ? Ik hoop het.
Het was allicht rustiger daar. En bij het raam. De ruimte was kleiner. Er stonden maar 3 tafels. Twee voor twee en eentje voor zes. Moppie koos het ook, dat tafeltje in het stillere deel van de veranda. Met zicht op het mooiste plekje van Vlaanderen : de bocht in de Schelde bij Sint Amands. De kaaimuur belet het zicht. Maar erachter ligt een perfecte balans tussen water en groen. Met in een okselknop van de brede stroom het kerkje van Mariekerke. Idyllisch en geen huizen te zien. Als men niet omkijkt.
Eén tafeltje voor twee was al bezet. Corpulente mensen. Levensgenieters zou men ze noemen. Leven om te eten dacht ik. Hij was eerder grijs. Zoals de meeste mannen met een kolossale vrouw. Bruine trui accentueerde zijn vetzwangere buik. Hij is twee keer buiten gegaan. Om te roken durf ik wedden, of zijn vrouw te ontlopen. Het openen van de deur was een welkome verfrissing. Zij was echt moddervet. De diepe rimpels van de mondhoeken tot aan de neus begrensden de afhangende wangen. Siegfried Bracke wangen. Bol en hangend. Ook de rest van haar gezicht was rond. De dikke voeten puilden uit de schoenen. Het vlees kroop uit de te kleine behuizing. Hing over het zwarte leder. Haar armen reikten nauwelijks voorbij haar lijf. Voorovergebogen, steunend tegen de tafel, schuifelde ze haar eten in die eindeloze kuip. Observatieonderwerp voor de ganse avond.
De garnaalkroketten waren lekker. Gewoon, niet subliem. Maar och, voor slechts 9 euro koopt een restaurant een hoop tolerantie bij mij. Ze mochten de wijn wel eens brengen. Het aperitief had het voorgerecht doorgespoeld.
De tafel van zes werd ook ingenomen. Een gezin. Drie kinderen en een kindliefje. Afgeborsteld. Opvallend netjes gekleed voor de jeugd van deze tijd. Mama ging dertien keer in een dozijn. Papa was The Joker, ontsminkt. Mondhoeken vijfenveertig graden omhoog, doorgetrokken in een plooi tot naast de neus. Papa lacht altijd. Mislukte chirurgie, een speling van het lot ? Hij had vooral zijn handen vol zijn jongste zoon, 8 jaar geschat, wijs te maken dat ze niet snel kwamen eten, maar een ganse volle avond zouden doorbrengen aan die tafel.
De wijn was vergeten. Sorry sorry sorry. Snel hersteld, en verrassend lekker. Heb al het drievoudige betaald voor wijn van hetzelfde allooi. Moppie at asperges. Niets voor mij. Vies smakende witte overroepenheid. Op zijn Vlaams. Zwemmend in het vet. Is blijkbaar noodzakelijk om goede Vlaming te kunnen zijn. Een salade voor mij. Eventjes op mijn overtollige kilos gedacht. Ik wil geen nieuw bewuste Vlaming worden. En mijn maag lag wat overhoop. Lichte kost viel beter.
De rekening, 74 euro voor twee. Hadden wij dat voorgerecht niet gegeten we kwamen toe met vijftig euro ? Misschien, met watertjes als aperitief. Maar toch eindelijk nog eens lekker gegeten zonder dat de afrekening een groot deel van het genot om zeep helpt. Thuis gekomen stond een schoon madammeke te zingen op TV. Later gehoord dat ze nog gewonnen heeft ook. Tommeke Tommeke Tommeke ? ik zal het morgen wel horen zeker.
Dhr Vanhengel wil het na 13 juni niet doen met Bart Dewever ?! Heu wij zijn nog meer dan 2 weken voor de verkiezingen ? Wil de oud-liberaal dan nu al een cordon sanitair leggen alweer één ? Rond een perfect democratischepartij ? Eéntje met moeilijke standpunten dat wel maar toch geheel conform de democratische geplogenheden.
Welke arrogantie slaat dhr Vanhengel aan ? Net nu zijn electoraal groepje oud-liberalen volgens de eigen peilingen verschrompeld is tot een klein partijtje ? Blijkbaar wil de kiezer het op 13 juni niet doen met de oud-blauwen ! Trouwens er is nog een reden waarom de oud-liberalen beter een toontje lager zouden zingen. Ze zijn de oorzaak van de huidige situatie ! Na 8 jaar blauw-rood non-beleid en actieve verwaarlozing zijn oud-liberalen en socialisten de verantwoordelijken voor de belabberde toestand van België. Het enige dat ze deden, het invoeren van de provinciale kieskringen omdat ze dan hoopten hun grote TV-exposure electoraal beter te verzilveren was de finale druppel die de boel deed vastlopen. En dan nu zon muil opzetten .!
Ach waar maak ik mij nu alweer druk over. 12% of was het nog minder dat dat partijtje van blauwe breedsmoelkikkers toebedeeld kreeg ? Dat beste Mr Vanhengel noem ik een duidelijk signaal dat de kiezer niet eens wil dat u betrokken bent bij eventuele onderhandelingen na 13 juni. Laat staan dat de kiezer u een mandaat zou geven dat u uw gesprekspartners zou mogen kiezen !
Er is wat commotie over Facebook. Iets met privacy die in het gedrang zou komen. Ik sluit mij eigenlijk wel aan bij de mening van de oprichter van Facebook. Sukkels ! Mensen die virtuele vriendjes overstelpen met domme foto's, inhoudsloos geraaskal en andere domme praat. En anderen die zich vergapen aan deze nietszeggende leegheid. Ganse avonden tokkelen, en dagen en ochtenden... Illusionaire zelfbegoocheling, vals gevoel van populariteit. Ach, het zou een onschuldig tijdsverdrijf zijn, de moderne vorm van film kijken. Zich verliezen in de virtualiteit van andermans verhaal. Contact houden met mensen die men meestal maar pas gezien heeft. Ik ben nu aan het ademen...kijk een foto van mijn uitademen. En hier adem ik in. Leuk hé...Iedereen zijn zin natuurlijk. Gelukkig is er Facebook voor wie de ledige holheid van het electronische vriendschapsurrogaat kiest. Het café, de club, het evenement...voor wie ouderwets genoeg is en nog echt leven wil.
Vijf minuten stokken gooien...naar het kiekenskot.
Verkiezingen helpen de gemoederen nogal eens de hoogte in. Anoniem op internet is het best wel prettig enkele stokken in het hoenderhok te gooien. Ach waarom ook niet. Maarin de echte wereld gun ik natuurlijk iedereen zijn plaatsje op een lijst. Ik respecteer iedereen zijn engagement. Het is echter wel leuker van ver voorbij de zijlijn roepend door het anonieme internet te struinen.
Wie heeft er al eens echt nagedacht over die inhoudelijke themas van de politiek ? Staatshervorming of niet ? Ik zou het niet weten, met verantwoordelijke en pragmatische politici aan beide kanten is dat misschien niet nodig ? Misschien zijn onze huidige bende politiekers wel zelf het probleem ? Misschien houden ze het communautaire probleem in stand wegens hun onmacht de echte problemen aan te pakken. De scherpslijperstaal aan beide kanten ondersteund deze mening. Men gaat toch niet jagen met de fanfare op kop ?
Stoere taal werkt trouwens niet ! Wij hebben dat al gehad. U lacht zich allicht nog een breuk met de vijf minuten moed van Leterme. De vette vis vangers op stijve benen die hoopten op een borrelnootje en kwamen uiteindelijk thuis met niets. Waarom zou drie verloren jaren verder dergelijke straffe taal wel de sleutel zijn om de Waalse demandeurs de rien over de streep te trekken ? Ach, die Vlaamse splitsingsverslaafden lijken wel stofzuigerverkopers aan huis. Vol enthousiasme bellen ze overal aan en willen hun onding in de maag spietsen. Maar als ik geen stofzuiger nodig heb, als ik een nietsvrager ben op dat gebied, dan kwak ik de deurgewoon dicht. Er mogen er dan honderd komen proberen, zelfs witte konijnen, ze vangen simpelweg bot. Hoe agressiever en arroganter de verkopers, hoe sneller de deur zal dicht zijn. Dan kunnen ze wat stijfbenend om vette vis staan roepen tegen een gesloten deur.
Of men kan nu vijf minuten moed tonen en de verkiezingen weigeren te organiseren. Zoals de CD&V burgemeesters rond Brussel. Gemakkelijk zat natuurlijk, ze weten dat de verkiezingen toch doorgaan. En typisch voor de CD&V, vijf minuten stoer politiek keffen zonder effect.Inciviek, een ander woord kan ik er echt niet voor gebruiken. Zijn ze misschien bang van de zekere electorale nederlaag van hun partij ? Ze zullen gelukkig hun verkiezingslot niet ontlopen. Wie gelooft die mensen nog.
We zullen wel nog vreemde dingen zien. Mooie vrouwen en verkiezingen laten een hoop mannen rare sprongen maken. Zeker als ze in het nauw zitten.
Het zit het Vlaams Belang hoog, die verkiezingen. Zelf raken ze maar niet op dreef om op een deftige manier aan de laatste rechte lijn voor die stembusslag te beginnen, bovendien blijken de kiesverrichtingen illegaal. Dat alvast dachten enkele grote lichten bij die bruine partij. Dus jolig trokken ze naar de raad van state om de kieswet te laten vernietigen. Ze hadden eindelijk iets om zich druk over te maken.
Maar enkele uren later stonden ze terug aan hun voordeur. Te pronken met de gevangen bot. De raad wou niet zo meestappen in hun idiote spelletje. Het Vlaams Belang heeft geen nadeel bij de illegale verkiezingen .
Als het de bruine troepen dan toch zo hoog zit dat de verkiezingen ongrondwettelijk zijn, dat ze dan een krachtig signaal geven. Zich terugtrekken bvb. Niet meedoen aan die illegale dingen. Dat zou pas het Vlaamse belang dienen. Maar dat is allicht te hoog gegrepen. Te consequent. Er valt geld te verdienen (bvb partijdotaties) en dan staan alle vetpotgraaiers vooraan. Illegaal of niet.
Ik mis iets. Niet bewust maar toch drong het deze middag door tot mij dat er iets niet meer is. Zoiets als regen die uitblijft in een regenachtig land. Nu er toch verkiezingen aankomen dacht ik er aan. Het Vlaams Belang is niet meer. Toch niet meer zo alom aanwezig.
Men zou zo gedacht hebben dat ze in hun natuurlijk milieu zouden terecht komen nu de regering over het communautaire gevallen is. Het is één van hun stokpaardjes. Maar neen hoor, ze schitteren door afwezigheid en hun onzichtbaarheid. De pers doet wel pogingen, daar niet van. Een slogan, een mantra en het gezicht van Filip de Winter. Inhoudsloos gebral, gewillig door de pers naar ons doorgegeven. Het is allemaal zo aantrekkelijk als kouwe pap, even begeesterend als opgewarmde kost. Het verhaaltje is zo versleten als een oud kleed dat al meerdere honderden keren teveel is gewassen.
Deze week waren ze er dan. Plots en helder als een komeet. Niet met inhoud, wie zou dat ook verwachten ? Maar met geruzie. Rollend over de straatstenen, elkaar het haar uit het hoofd trekkend. In hun krimpende universum wordt samenleven moeilijk. Goede plaatsjes op de lijst worden duur. Zeker als men van het conflictmodel zijn handelsmerk heeft gemaakt. Een wij tegen zij aanpak, confrontatie-strategie. Dat is natuurlijk leuk om te brullen ver buiten de kantlijn. Als men iets constructiefs moet doen, zoals een partij naar de verkiezingen brengen dan werkt zon ruziestrategie natuurlijk niet. Een vermakelijk debacle.
Wij mogen nu aanschouwen waarom het cordon sanitair noodzakelijk was. Een partij die dergelijk conflict-denken aanhangt mag gewoon geen machtsverantwoordelijkheid krijgen. Daardoor zijn ze misschien iets langer in beeld gekomen dan gewenst. Maar ach, ik ben fier dat de Vlamingen beschaafd genoeg waren om een Oostenrijks experiment onmogelijk te maken. Buiten het feit dat bij de eerste de beste gelegenheid de Oostenrijkers niet hard genoeg de bruine brol konden wegstemmen heeft de regeringsperiode van extreem rechts het land daar ettelijke jaren doen stilstaan, ja zelfs achteruitgaan. Hun communautaire stilstand onder de vorm van een mislukt rechts extremistisch regeringsexperiment.
Mocht 13 juni, geheel verhoopt natuurlijk, dan toch tegenvallen voor het Vlaams Belang, dan is de desintegratie van die partij een feit. Met een luide knal zal ze uiteenspatten, of serpentig sissend ten onder gaan aan intern geruzie. De laatste doet er hoe dan ook het licht uit. De ruines van de ooit grootste partij van Vlaanderen zullen vervallen tot een marginale recuperatie van het basaal racisme van een crapuleus Vlaanderen. Of de brokstukken zullen zichzelf overbodig maken als een soort NVA-bis met LDD trekjes. Ik kan bijna niet wachten tot 14 juni.
De leeuw op de vlag doet een beetje aan een woeste draak denken. Vuur uit de muil, veel bombast rond te poten. Hij zat ervoor. Voor die vlag. Hij glunderde want hij had gekozen. Partij gekozen. Een partij. De partij van de vette vis vangers die huiswaarts hopen te keren met borrelnootjes en uiteindelijk in bed kruipen met niets. De partij heeft alvast een vette vis gevangen. Ook al noemt de bekende eindcolumnist van Knack een ander dier in associatie met dhr Bracke. Een moeilijke beslissing. De moeilijkste uit zijn leven. Het ronde kopje, de ietwat spitse neus en dat drakenvlagje doen mij denken aan Bikfried de drakendoder uit de Ringpingpingschat (vrij naar Willy Vandersteen). België is als een huwelijk. De lieve fantastische en veel verdienende ideale man, Vlaanderen, is getrouwd met een wijf, Wallonië, dat niet deugt. Ze is pretentieus, lui, heeft een gat in haar hand, en ze voegt zich niet. Bikfried gaat maken dat wij van zulke draak kunnen scheiden van tafel en bed.
Moeilijke beslissingen is blijkbaar niet zijn specialiteit. Na 30 jaar journalistieke ervaring en een flinke interesse in politiek lijkt zijn keuze mij de slechts mogelijke ! Mensen met een CV als Bracke zou men toch meer inzicht doedichten dan de communautaire taalpesterijtjes als grootste uitdaging van de politiek te zien ? Als iets niet meer werkt, dan moet men dat repareren, herstarten ! Ik heb nog nooit iets zien herstellen door het middendoor te zagen. Versnippering als antwoord op sociaal-economische uitdagingen ? Het foute van die optie is evident in een naar verdere éénmaking strevend Europa. Maar ja, de wind van het politiek opportunisme doet de huik keren. En als je wint heb je vrienden, rijen dik dikke vrienden.
Willem zakt in de zetel. De Ribes is gesnoeid. Twee jaar te laat maar toch het is gebeurd. Het gras is gemaaid en de kapot gevroren blauwe spirea is uitgedaan. Ne me quitte pas, één of andere top op de radio. Ik sluit mijn ogen en luister. Muziek verzacht de zeden. The End, magistraal. Verzadigd het monster van de gedachten. Het bewustzijn vernauwt. Alleen nog klanken, muziek. Gimme Shelter. Mocht er een hemel bestaan dit zou het kunnen zijn. Geen rijstpap, krijg ik constipatie van. Heroes. De bron van genot borrelt rustig op. Niets aan mijn oren, alleen thuis. Moppie werkt, één van de kinderen ook. Riders on the storm. De andere iets met een groepswerk. Ontspannen, nog eventjes. Straks eten maken. Zelfgemaakte pizza. Paint it black. Het verzadigingsgeluk is nabij. Ik zie mijzelf rondspringen, dansen noemt men dat. Liggen is beter. Hotel California. Een baalmoment. Het gouden lepeltje was nog vuil. Deze strontmuziek haalt mij een flink eind terug. Smells like teen spirit. Welk kalf stemt nu op zoiets. Ik begin maar ajuin te snijden. De muziek is toch om te schreien. The Beatles .Djeez is there a hole for me to get sick in. Al vijvenveertig jaar begrijp ik niet wat de mensheid bezield dergelijke onbenulligheden te blijven koesteren. De paprika is ook al gesneden.Ik zal maar het deeg rollen. Oppassen dat ik niet moet kotsen. Dergelijk gevoel roepen die overroepen Liverpooltjes op. Dan gaat de versterker op 12. Lawaai .genietbaar lawaai. Ik dresseer de pizza. Bohemian Rhapsody. De oven tuut dat hij warm genoeg is. Child in time. De pizza in de oven. Like a hurricane. Born to run. Ik zit terug. De maalstroom van de gedachten is terug. Denk aan straks. Eten, met alweer een wijntje. t Is zaterdag, dan mag dat. Eerst een aperitiefje. Absinth. De stairway to heaven is begonnen.
Ik snap niet dat na het weinig vertrouwingswekkende spectakel met de Lange Wapper er nog zoveel exemplaren uit de Vlaamse populatie gevonden kunnen worden die voor het domme idee van de onafhankelijkheid zijn. Deze Wapperiaanse wanvertoning heeft ons duidelijk gemaakt dat wat wij zelf doen wij even traag, verspillend en inefficiënt doen als de federale overheid. Bovendien heeft dat Wappergedoe ons doen inzien dat de Vlaamse politiek even veel en even grote draaikonten en windhanen kent dan de Belgische. Dus elk normaal denkend mens met de 'goede huisvader' reflex vindt dat een onafhankelijkheid van Vlaanderen kosten en moeite op het sterfhuis zijn ! Het zal er hier niet beter op worden....ten spijt van wie dat op dit moment niet wil of kan inzien.
Eigenlijk kan ik alleen maar in stilte hopen dat er hier of daar toch een godje bestaat dat de bittere kwade kelk van de onafhankelijkheid aan de 67% normaal tot hoger begaafde Vlamingen laat voorbij gaan !
BHV is alweer mislukt. Dat gezwans heeft nu toch wel de limieten van het welvoegelijke te ver overschreden. Dehaene wakkerde de hoop voorzichtig aan en deed in alle rust zijn ding, tot hij het plots beu was. Hij had gedaan wat van hem verwacht was klonk het. De premier zou nu de echte onderhandelingen afronden.
De premier ? Dat is Guust Leterme ? Iets afronden ? Neen, alle hoop op een afloop van BHV was plots weg. En enkele uren later is het al van dattum. Hoeveel kansen moet één sterveling krijgen voordat zijn incompetentie en algemene ongeschiktheid doordringen tot de grijze massa van Vlaanderen. Premier van België spelen mag men niet overlaten aan geitenhoederjes uit de Westhoek. Ook al hebben die dan een relatief goed parcours af gelegd in de fröbeltuin van het Vlaamse parlement en het daar als kleuterjuf het er nog redelijk vanaf gebracht. Een kleuterklasje leiden dat niet meer bevoegdheid heeft dan te mogen beslissen over de kleurtjes van de stoeltjes waar ze op gaan zitten en zwom in het geld kan zelfs door een mentaal gehandicapte amoebe tot een goed eind gebracht worden. Dergelijke 'prestaties' in het verleden zijn geen garantie voor de opbrengst van de toekomst. En dat mogen wij nu alweer (voor de hoeveelste keer ?) ondergaan, meemaken, uitzweten en uiteindelijk betalen.
Dus ik kan wel enige sympathie opbrengen voor de beslissing van de liberalen om de stekker uit Leterme II te trekken en de gebakken lucht er uit te laten lopen. Met zon lapzwans aan het hoofd zal het communautaire toch nooit lukken. Zou hij er, tussen haakjes, trouwens deze keer in slagen ontslag te nemen ? Mijn dank nogmaals aan dhr Maingain. Die sleep geschorpen Franstalige heeft de afhandeling van BHV via een democratische stemming in het parlement sterk versneld. En bij een snelle afhandeling van BHV is iedereen gebaat .of niet soms ? En dan hop naar de verkiezingen. Waarna alles in peis en vree ..
Haha Dhr Dehaene moet god dankbaar geweest dat de aandacht voor zijn Koninklijke opdracht eventjes onder de assen van de Eyjafjallajokull is verdwenen. Zou de sloeber niet zelf die vulkaan gaan activeren zijn ?
Feit is dat de aswolk nog maar een uurtje het land uit is of dhr Maingain kwalificeert het werk van onze nationale loodgieter in onderaanneming met een onvoldoende. Nochtans had ik alle vertrouwen in dhr Dehaene dat hij de onnozelheid van BHV eindelijk van de politieke agenda zou krijgen op een aanvaardbare manier. Ik leefde al in de hoop dat de BHV dommigheid geen excuus meer zou kunnen zijn voor Belgisch immobilisme.
Zou dhr Maingain misschien dat immobilisme willen behouden ? Neen toch van zoveel destructief negativisme mogen we geen mens verdenken. Zelfs geen scherpgeslepen Franstalige. Wat bezielt hem dan toch ? Wil hij de boekjes in als de verantwoordelijke voor de onmogelijkheid nog grondwettelijke verkiezingen te houden in België ? Die verkiezingen komen er toch. Wil dhr Maingain ons land dan op eindeloze kosten jagen voor de processen die daarop zullen volgen ? Neen, wij mogen toch niet veronderstellen dat dhr Maingain zoveel schade aan zijn vaderland zou willen berokkenen ?
Of toch want iedereen weet toch dat de BHV onnozelheid vroeg of laat in het parlement komt. De Vlamingen zouden dan wel eens dat probleem kunnen oplossen door een simpele democratische stemming. De regering valt dan en er komen verkiezingen. Er hoeven geen al te getalenteerde politieke waarnemers bijgesleurd te worden om te kunnen voorspellen dat het Vlaamse politieke landschap dan helemaal geëxtremiseerd zal zijn. Is het daar waar dhr Maingain naar uitkijkt ? Een situatie waar de toekomst van België geen 10 cent meer zal zijn. Waardoor hij de uitkeringsverzekering, de garantie op werkingsgelden, ..van vele Walen in het gevaar brengt. Of dhr Maingain als voorvechter van een gesplitst België. Vele Walen en Franstalige Brusselaars zullen hem zeer dankbaar zijn !
De mist van Stephen King spookt door mijn hoofd. Donkere, vieze wolken nemen langzaam maar zeker onze ganse leefwereld in. Zwarte bloemkolen. De vuurberg eronder contrasteert mooi oranje. De wolk is angstaanjagend. Waar ze komt valt het leven stil. Denken wij, want weten doen we het niet. Niemand kan weg uit het gebied van de wolk. Waar de wolk is, vallen vliegtuigen uit de lucht. Het kan nog erger. In de18de eeuw zouden zelfs het vee en de mensen dood gevallen zijn, daar waar de wolk zich uitspreidde. De wolk is braaf nu. Alleen vliegtuigen daar kan ze niet tegen.
Willem ligt in zijn tuin. Onder een straalblauwe stille hemel, zonder lijnen of straalstrepen. Op reis naar de zon, in je eigen tuin. Een aangenaam temperatuurtje erbij, en wat wil je meer ? Een koffietje ? Moppie is het gaan maken in de nieuwe espressomachine. Een biertje ? Ik breng het mijzelf mee als ik Moppie een koffiewafeltje ga halen ? Mag het wat meer zijn ? Neen hoeft eigenlijk niet. Dit is genoeg. Bevredigend en gelukzalig.
Stel je voor dat je nu op reis bent .naar de zon. Alsof ze hier niet zou schijnen, maar kom laten we over dat detail nu niet beginnen zeveren. Een mooi landschap erbij. Dat is nog beter dan wat Willem in zijn hof kan krijgen ! En enkele graadjes meer ! Maar die maken Willem niet jaloers. De volle 19°C van deze middag zijn eigenlijk al meer dan genoeg. Zeker in de zon. De zee, het strand, de bergen .er eens uit. Ontspanning aan 300 km per uur ? Ach dat kan perfect in ons kleine tuintje.
En toen kwam dat vulkaantje. Eyjafjallajökull, uit IJsland. Na de vuiligheid die Björk uitbraakte, de geluidsvervuiling van Sigur Ros, de bankencrisis, ..alweer een hoop miserie die van dat rare eiland afkomstig is. U zult maar op reis zijn. Een weekje er eens uit. Eens alles achterlaten. Fantastisch tot euh wij willen terug naar huis ! Wat geen vliegtuig ? Geen vlucht ? Wat er zich dan afspeelt kennen wij allemaal van de beelden op TV. Zoffige huisvrouwen worden hyperkinetische kiekens zonder kop die continue scanderen wat moeten wij nu doen, Waar moeten wij nu naartoe ?. Een serie zageventen komt zeveren dat ze niet genoeg informatie krijgen, helpen de zenuwen naar het kookpunt. Welke informatie willen die dommekloten nog meer ? Vliegtuigje vliegt niet. Is dat niet genoeg ? Weg ontspanning. Weg uitrusten. Gierende nervositeit. Kinderen blèren. Jengelen dat ze het niet meer leuk vinden. Slapen in de luchthaven, het hoogtepunt van ontspanning naar de zon. Zullen we op tijd thuis zijn. Ik moet gaan werken. De blijters moeten naar school. Nog eens gaan kijken. Cancelled is het enige dat er te zien is. Info ? De wolk blijft kwalijk vliegtuigen viseren tot .ach ja tot tot tot tot .veel te lang. Wat moeten wij nu doen .waar moeten wij nu naartoe .
Onder de straalmotorloze hemel rusten Willem en Moppie nog een extra dagje uit. Ontspannen, rustig .straks een barbequuetje met een lekker wijntje. Nog eventjes blijven liggen en genieten van mijn gniffelend medelijden met de vastgelopen toeristen. Willem zou Willem niet zijn mocht hij niet vinden dat al die gestranden het zelf hebben gezocht. En van op mijn tuinzetel vergenoeg ik mij vettig in mijn leedvermaak met al die luchthavensukkels !
