************Populaire muziek van de vorige eeuw tot nu************
01-09-2013
Niet vergeten liedjes uit 1975 (7)
Niet vergeten liedjes uit 1975 (7)
Op de tweede elpee van Raymond van het Groenewoud stonden verschillende soorten muziek: van rock-'n'-roll, popmuziek, kleinkunst tot heuse cabaret, zoals deze jeugdherinneringen waarin hij de vinger op de wonde legt en het manke schoolsysteem in Vlaanderen aan de kaak stelt. De LP 'Ik doe niet mee' verscheen in 1975.
In 1975 nam Wim De Craene het lied 'De kleine man' van Louis Davids op. Hij paste de tekst aan de toestand in Vlaanderen aan. Die versie heb ik helaas niet gevonden op het internet, vandaar dat ik het origineel uit 1929 post.
En omdat het zondag is krijgen jullie een bonustrack, de prachtige b-kant van 'Rozane':
Tot spijt van wie 't benijdt nog maar eens een track uit de tweede elpee van Raymond van het Groenewoud. 'Ik doe niet mee' verscheen in 1975 en in 'Bierfeesten (Als ik dit maar heb)' stelde hij het uitgaansleven in het Vlaanderen van toen aan de kaak. Volgens mij is dit regelrechte Vlaamse blues en hoe iemand eruit ziet heeft geen belang als je muziek beoordeelt. Ik beoordeel de man op zijn muzikale capaciteiten (zang, instrumenten, compositie).
'Mensen van achttien' was een opmerkelijk duet van Wim De Craene en de enige, echte "Fleur de Buda": Della Bosiers. Het liedje werd regelmatig gedraaid op de radio in 1975. Helaas werd het nooit genoteerd in de BRT Top 30. Misschien wel in de Vlaamse Top-10, maar daarover heb ik jammer genoeg geen gegevens.
Op de elpee 'Ook voor jou' uit 1975 stond ook deze parel waarin Kris De Bruyne zingt over de paardenstad bij uitstek, meer bepaald in de Far-West. De originele single heb ik niet gevonden op het internet, vandaar deze live-uitvoering tijdens Nekka 1976.
Maar het allermooiste lied uit 1975 vind ik 'Tim' dat Wim De Craene op zijn elpee 'Alles is nog bij het oude' zette. Hij bewonderde Ramses Shaffy zo erg dat hij zijn zoontje Ramses doopte en hij schreef dit prachtig lied over hem. Omdat "Ramses" niet zo goed bekte veranderde hij de naam in "Tim". Voor mij was Wim De Craene dè revelatie van het jaar 1975 en hoe hij eruit zag was voor mij van geen belang. Op dit monument van een lied speelden o.a. Jean Blaute (akoestische gitaar, Moog, orgel, piano) en Yvan Desouter (bas). Goeiemorgen, Jean!
"Met september komt de koude en het duister rond halfzeven...". Het prachtig titelnummer uit de gelijknamige elpee van Wim De Craene uit 1975 mag in deze reeks 'Niet vergeten liedjes' uiteraard niet ontbreken. ♫♫♫ Ik word er weer wat ouder bij... ♫♫♫ - Ik werd hier weer helemaal stil van en morgen is het 1 september.
Steven Tyler en Joe Perry schreven deze rocker die oorspronkelijk op de elpee 'Toys In The Attic' stond en in 1975 enkel bekend werd over de grote plas. In 1977 werd de single heruitgebracht met meer succes en in 1986 kwamen de jonge rappers van Run DMC zich in het debat mengen en toen was het hek helemaal van de dam. ♫♫♫ Like this! ♫♫♫... - Meteen iedereen wakker!
De Belgisch/Britse close harmonygroup met roots in Diest had het slim idee 'Bring It On Home To Me' te koppelen aan 'Auld Lang Syne' voor de kerstsingle van 1975. De eerste song kende ik nog van Sam Cooke en de versie van The Animals en de traditional kon ik ook nog meezingen want die werd vaak rond het kampvuur bij de scouts gezongen.
In november 1975 kwam de Philadelphia Sound nog eens zijn kop opsteken met een knap nummer dat enkele jaren later veel bekender zou worden in de versie van Thelma Houston. 'Don't Leave Me This Way' stond op de LP 'Wake Up Everybody' en werd gezongen door de jonge drummer Teddy Pendergrass.
Nog enkele uren en de koorts van de zaterdagavond heeft je weer te pakken! 'Almost Saturday Night' stond ook op de elpee 'John Fogerty' van... John Fogerty uit 1975. Het nummer werd veel bekender in de 1981-versie van die andere duivel-doet-al Dave Edmunds, want die bespeelt net als Fogerty ook bijna alle instrumenten zelf.
Prachtige elpee die toen helaas niet verkrijgbaar was in Brussel. Wim De Craene had terecht kritiek op sommige feestzalen in Vlaanderen en stak zijn mening dan ook niet onder stoelen of banken...
Paul Michiels staat in het midden (met de baard en het lang haar!).
Ook dit nummer komt uit de elpee 'Waar ik woon en wie ik ben' opgenomen in Los Angeles in 1975. Het nummer gaat natuurlijk niet over een travestie maar over een jonge vrouwelijke fan, zeg maar een groupie, die het vroegere repertoire van de zanger zingt. Hij noemt zich een "Lorelei in travestie". Het woord "travestie" was wel taboe in die tijden en opmerkelijk is de gitaarsolo op het einde van het lied waarop Boudewijn de Groot een gitaar imiteert met zijn stem...
Zoals ik eerder al schreef was 1975 een vruchtbaar jaar voor Wim De Craene want hij bracht in dat jaar twee elpees uit. De eerste was 'Brussel' waarop ook 'Rozane' staat, een prachtig lied dat hier enkele dagen geleden al aan bod kwam. Vandaag kies ik voor het titelnummer. Op de hele plaat speelde Paul Lambert orgel en piano, wat hij enkele jaren voordien nog deed bij Irish Coffee.
Een tweede track uit de elpee 'Brussel' (1975) is 'Tante Emma', een nummer dat veel bekender is en dat enkele jaren geleden nog met succes hernomen werd door Sabien Tiels. Niet te verwarren met 'Tante Julia' want dat is de tante van Boudewijn de Groot...
In 1973 zong Raymond van het Groenewoud, onze jongen uit Schaarbeek, nog "Je moest eens weten hoe gelukkig ik was". Hij maakte zich los uit de schaduw van Johan Verminnen, speelde de pannen van het dak bij Louisette samen met Erik Van Neygen en ging nu resoluut op de solotoer. De elpee 'Ik doe niet mee' uit 1975 brak geen potten maar dit nummer kent om zo te zeggen iedereen want het groeide uit tot een ware classic.
Uit dezelfde elpee 'Ik doe niet mee' komt dit grappig nummer waarin Raymond de grootste en de knapste wil zijn maar ergens midden in de song verandert zijn stem in die van een Smurf en op het einde wil hij de grootste hebben. Vaak gedraaid op de radio in 1975 en absoluut een lied om niet te vergeten!
De grens tussen rhythm & blues en rock-'n'-roll is soms zeer dun. Terry Thompson schreef deze aanstekelijke song en Arthur Alexander bracht hem als eerste uit als b-kant van 'You Better Move On' in 1961. De covers zijn legio: o.a. Clyde McPhatter en zelfs The Beatles die hem driemaal live opnamen voor de BBC (zie 'Live at the BBC' - 1994) met telkens John Lennon als leadzanger. Het gitaarwonder uit Wales brengt hier een opzwepende versie die terechtkwam op zijn LP 'Subtle As A Flying Mallet' uit april 1975. Wie op deze tonen kan blijven stilzitten is een stijve hark! (grapje!)
Op de tonen van deze prachtige ode aan Syd Barrett die de groep Pink Floyd mede had opgericht maar hem veel te vroeg moest verlaten in 1968 hoef je niet perse te dansen (maar het mag). Trek je dansschoenen maar uit en luister aandachtig naar deze hommage van bijna 26 minuten die voorkomen op de LP 'Wish You Were Here' uit 1975. De song bestaat uit 9 delen.
De Amerikaanse folkzangeres Judy Collins was een van de allereersten om composities op te nemen van o.a. Leonard Cohen, Bob Dylan, Joni Mitchell, Gordon Lightfoot en zelfs The Beatles. In 1975 nam zij deze prachtige compositie van Stephen Sondheim onder handen die hij in 1973 schreef voor de musical 'A Little Night Music', gebaseerd op de film 'Smiles Of A Summer Night' van Ingmar Bergman. Laat de gekken nu maar binnenkomen...
De Amerikaanse zangeres Janis Ian (°1951) bracht in 1975 haar 7de (!) elpee uit die ze de titel 'Between The Lines' meegaf. Hierop stond deze parel die zeker niet mag vergeten worden. Later werd ze bevriend met de Nederlandse zangeres Conny Vandenbos en namen ze zelfs een duet op ('Don't leave tonight' - 1980). Maar ondertussen zingt ze hier over haar jeugdjaren, toen ze zeventien was in 1968...
Een stem als een misthoorn heeft deze Amerikaanse ex-frontzanger van Creedence Clearwater Revival. Na een zijsprongetje in de country & western-muziek als Blue Ridge Rangers ging John Fogerty resoluut voor een solocarrière. Helaas werd deze single uit 1975 enkel in de VS en Canada een kleine hit en moesten wij in West-Europa wachten tot de song succes kende in de uitvoering van Status Quo in 1977.
De groepsleden van Pink Floyd konden Syd Barrett maar niet vergeten.
Ook op latere leeftijd heeft John C. Fogerty nog altijd een krachtige stem.
Deze Britse band heette oorspronkelijk 'Ace Flash and The Dynamos' die al snel werd ingekort tot 'Ace'. Het singletje 'How Long' uit november 1974 kreeg veel airplay in de loop van het jaar 1975 maar slaagde er niet in zich te nestelen in de BRT Top 30. De zanger/toetsenist was Paul Carrack, toen nog onbekend maar hij verdiende later zijn sporen bij de Eric Clapton Band, Squeeze, Mike & The Mechanics en ook bij zichzelf want hij bouwde ook een solocarrière uit (zie link onderaan).
Dit is het verhaal van Cassius Clay die zijn naam wijzigde in Muhammad Ali. Een zeer leuk plaatje van Johnny Wakelin die niet alleen van Zaïre hield (want zo heette Congo toen onder het bewind van Mobutu Sese Seko) maar ook van Kinshasa, aan zijn begeleidingsband te zien. Uit september 1975 en de single wordt veel gedraaid in popcornmiddens. ♫♫♫ "Catch me if you can..." ♫♫♫
Toffe single van de Britse band Fox waarvan Susan Traynor aka Noosha Fox de leadzangeres was. Zij kwam uit Australië en had al enige tijd samengewerkt met de Amerikaan Kenny Young (gitaar, vocals), stichter van de groep. Deze laatste was ook componist en niet van de minsten: zo schreef hij o.m. mee aan 'Under The Boardwalk' (The Drifters - 1964) en 'Captain Of Your Ship' (Reparata & The Delrons - 1968). Dit plaatje deed niets bij ons in 1975 maar een jaar later zou de band wel een grote hit scoren...
De song hing al een tijdje in de lucht want hij werd geschreven door Neil Sedaka en Howard Greenfield maar de versie van Sedaka deed hier niets in 1973. De coverversie van Mac & Katie Kissoon daarentegen werd een hitje in Nederland, datzelfde jaar. 'Love Will Keep Us Together' kreeg een nieuwe versie van het duo dat oorspronkelijk 'The Captain & Tennille' heette en dat bestond uit Daryl Dragon en Toni Tennille. Toen dit singletje in 1975 op nummer 1 stond in de VS trouwden ze met elkaar...
Philips bracht deze single van Rob de Nijs voor het eerst uit in de herfst van 1974 zodat hij in januari 1975 in de Nederlandse hitlijsten verscheen. De knappe compositie van Boudewijn de Groot/Lennaert Nijgh haalde een mooie nr. 8 positie bij onze Noorderburen maar bij ons haalde de single nooit de BRT Top 30 alhoewel Omroep Brabant (BRT 2) hem grijsdraaide.
Tijdens het jaar 1975 was Wim De Craene bijzonder productief en zijn prachtige luisterliedjes werden door Julien Put van Omroep Brabant (BRT 2) regelmatig gedraaid en de hemel in geprezen. Helaas waren het stuk voor stuk parels voor de zwijnen want de Vlaamse bard kwam tijdens zijn veel te korte leven nooit terecht in de BRT Top 30. Pas na zijn dood nam de belangstelling voor zijn werk zienderogen toe en groeide hij uit tot een waar icoon...
Een andere klepper die je haast nooit in een of andere hitlijst zult vinden is Kris De Bruyne die met zijn elpee 'Ook voor jou' een mijlpaal in de Vlaamse muziekgeschiedenis neerzette. Dit intiem lied pronkte ook op die prachtige vinylschijf uit 1975.
Vanuit het zuiden kwamen verrassende klanken op de radio die we van Nino Ferrer niet gewoon waren. Eigenlijk was deze Italiaan (geboren als Nino Agostino Arturo Maria Ferrari) een jazzmuzikant maar in de helft van de jaren '60 toverde hij zich om tot een muzikale clown met enkele grote hilarische hits als gevolg. Hij trok zich terug op zijn domein in het zuiden van "la douce France" en samen met ene Radiah nam hij in 1974 een volledige elpee op. Dit prachtig nummer zong hij ook in het Engels. Vaak gehoord op de radio in 1975 maar de single geraakte helaas nooit in onze hitparade...
Bij gebrek aan succes en erkenning stapte de getalenteerde zanger jammer genoeg uit het leven.
De elpee was helemaal gezongen in het Engels. De single werd ook in het Frans uitgebracht.
Zoals beloofd begin ik vandaag met mijn nieuwe rubriek "Niet vergeten liedjes", een verzameling songs die onze hitlijsten in 1975 niet bereikten maar toch regelmatig op de radio te horen waren. Zo was dat het geval met deze Amsterdammer die in april 1975 in de Nederlandse hitparade terechtkwam gedurende 8 weken met een Top-10 hit als beloning. Ik ben blij dat ik 'm niet vergeten ben met dank aan het 'Dameskoor Broekhuizenvorst' en de fanfare 'De Vorster Kapel'.
Een jaar vóór Kris De Bruyne waren Chantal en ik voor een lang weekend naar Amsterdam geweest. We waren er inderdaad vogelvrij, we wandelden langs de grachten en we genoten ook van een boottochtje op de kanaaltjes. Naar de 'Nachtwacht' zijn we gaan kijken en langs de walletjes hebben we toen geflaneerd. Randy Newman hebben we er echter niet gezien maar ik kocht er wel de nieuwste elpee van John Lennon. 'Amsterdam' staat eveneens op de LP 'Ook voor jou' uit 1975 waarop nog andere parels staan...
Hal David was zijn vaste partner Burt Bacharach een beetje ontrouw toen hij deze wondermooie song over Los Angeles schreef samen met Albert Hammond. En dat het in het zuiden van Californië nooit regent konden Chantal en ik samen met onze zoon aan den lijve ondervinden toen we er in 2002 drie weken lang verbleven voor een lange rondreis van daaruit naar o.a. Nevada en Tijuana, Mexico. '99 Miles To L.A.' staat op de LP 'Breakaway' van Art Garfunkel, uitgebracht in 1975.
Ooit begonnen als de backing band van Linda Ronstadt waren de Amerikaanse Eagles nu gestart met de verovering van omzeggens de hele wereld en 1975 was zowat het jaar waarin countryrock definitief doorbrak in West-Europa. Het prachtige 'Lyin' Eyes' staat op de elpee 'One Of These Nights' uit juni 1975.
Op 5 juli 1969 vroeg een Engels meisje mij tijdens het Free Hyde Park Concert of ik Art Garfunkel was. Zó treffend was de gelijkenis toen en er was nog geen internet in die tijd. De Amerikaanse zanger is exact tien jaar ouder dan ik en met mijn baard zie ik er nu helemaal anders uit...
Als voorbode op de liveplaat die pas een paar weken later op de markt zou worden gegooid kwam deze single van Bob Marley & The Wailers zijn opwachting maken in de BRT Top 30 van zaterdag 22 november 1975. De song zette meteen de naam van Marley èn de reggaemuziek op de wereldkaart. Tijdens de zomer van 1976 werd de LP vaak gedraaid op barbecues of feestjes en ik herinner mij de hittegolf van de maand juli waarin de temperaturen opliepen tot om en bij de 35 °C en een buurjongen het album continu draaide voor de hele buurt tot de arm der wet daar een eind aan maakte...
Een week later, op zaterdag 29 november 1975, kwam een van mijn favoriete Nederlandse bands ook in onze hitlijsten binnen. Het geluid van deze groep is zo kenmerkend dat je hem meteen bij de intro herkent. Zangeres Jerney Kaagman bedankte in dit lied alle fans voor de liefde (wishful thinking!). Graag gedaan, Jerney!
Ik herinner mij nog goed toen dit ontroerend Nederlandstalig lied voor het eerst werd gedraaid tijdens de BRT Top 30 want die onbekende zanger had een rare tongval. Een tijdje later kwam ik te weten dat Reinhard Mey een Duitser was. Respect! Deze nieuwkomer van 29 november 1975 kwam meteen binnen op nummer 16 van onze hitparade en groeide uit tot een ware classic.
En toen was het hek van de dam want de drie broers Gibb veranderden met hun LP 'Main Course' volledig van muzikale koers. Zij opteerden resoluut voor de discomuziek en met deze 'Nights On Broadway', ook nieuw in onze hitlijsten van 29 november 1975, was de koorts van de zaterdagavond niet zo ver meer af (december 1977). Tijdens de bridge hoorde je toch nog eventjes hoe de Bee Gees klonken in de jaren '60. Vanaf nu zou de falsettostem van Barry Gibb de overhand nemen...
'Saturday Night Fever' zou nog twee jaar op zich laten wachten.
Gisteren op Facebook: "Dat waren dan 6 hits die op 8 en 15 november 1975 in de BRT Top 30 werden genoteerd. Morgen ben ik er weer met 5 hits van 15 en 22 november van hetzelfde jaar. Heb je iets gemist? Geen nood want je kunt alles nog nalezen en opnieuw beluisteren via mijn muzikale blog. Gewoon klikken op http://blog.seniorennet.be/djmico1951/ en klaar is kees! Niet met de vinger wijzen, Cornelia! (zie foto hiernaast). Dat is niet beleefd en snor die 5 hits tegen morgen nu maar op."
En het duurde niet lang of de tweede hit van de Britse band Smokie zat in de pijplijn. Inderdaad, de jongens die onder de vleugels stonden van songschrijvers en producers Chinn & Chapman keerden op 15 november 1975 terug naar onze hitparade met de meezinger 'Don't Play Your Rock 'N' Roll To Me'.
Ook deze Amerikaanse discojongens kwamen op zaterdag 15 november 1975 binnen in de BRT Top 30 en hun nieuwste single heette 'Hooked For Life'. Niet meteen hun grootste hit maar ze slaagden er toch maar in zich tussen de 30 bestverkochte plaatjes van die week te nestelen.
De Britse Rubettes slaagden erin een week later, m.n. op zaterdag 22 november 1975, binnen te komen in onze hitlijsten en zie, op 29 november mochten ze in het Nederlands TV-programma TOPPOP bij de AVRO hun nieuwe single 'Little Darling' komen promoten. Het was geen live-optreden maar playback, zoals dat toen de gewoonte was...
Sjors en Sjimmie kende ik nog uit mijn jeugdjaren maar op zaterdag 22 november 1975 leerde ik ene Sjakie kennen en hij woonde om de hoek. Conny Vandenbos had haar echte familienaam 'van den Bosch' laten moderniseren en met het leuke 'Sjakie van de hoek' scoorde ze alweer een dikke hit in onze contreien.
Maar op zaterdag 22 november 1975 verslikte ik mij bijna in mijn soep toen ik de eerste tonen van nummer 19 hoorde. Van de groep Jigsaw had ik nog nooit gehoord en toch duurde het niet lang of het singletje prijkte in mijn collectie 45-toerenplaatjes. De band verbleef uiteindelijk 9 weken in de BRT Top 30 en bereikte als hoogste plaats het nummer 8. De song werd opgenomen voor de film 'The Man From Hong Kong', een actiefilm uit 1975 met in de hoofdrol George Lazenby, de eenmalige James Bond uit OHMSS (1969). Na deze single slaagde de Britse groep er niet meer in onze hitlijsten binnen te geraken zodat 'Sky High' een one-hit wonder bleef. Maar wat voor een!
Hierboven nog een singlehoes met de oorspronkelijke bandnaam: "Smokey" i.p.v. Smokie.
Gisteravond schreef ik hetvolgende op mijn Facebookprofiel: "Tot zover vijf hits van zaterdag 8 november 1975. Morgen ben ik er weer met deze keer zes singles uit diezelfde week en de week erop, nl. 15 november toen het vinyl nog heer en meester was: een zangeres vroeg aan Rocco om niet weg te gaan, de baas was geboren om te rennen, een Russische dame werd behandeld met stijl, een Brit genoot van het beroemd zijn, er waren slechte tijden op komst voor een duo en dat allemaal werd afgerond met "zo hoor ik het graag". Lees het anders nog eens na op mijn blog, aangevuld met ongewone foto's en prima geluidsfragmenten via deze link: http://blog.seniorennet.be/djmico1951/ - Altijd welkom!"
Bonje Cornelia Swart werd door Peter Koelewijn ontdekt. Hij werd haar manager en schreef menige hit voor Bonnie St. Claire, zoals hij haar herdoopte. Toen Robert Long de groep Gloria (later Unit Gloria) verliet nam zij zijn plaats in. Op 8 november 1975 kwam de groep de BRT Top 30 binnen en in onderstaand optreden voor het Duitse TV-programma Musikladen zie je de alomtegenwoordige Peter Koelewijn (met de hoed) vakkundig zijn zangeres "redden" wanneer blijkt dat haar microfoon is uitgevallen. Koelewijn schreef de song en hij gaat waarschijnlijk niet over Rocco Granata!
En daar was-ie dan eindelijk: The Boss! Eindelijk werd zijn single 'Born To Run' genoteerd in onze hitlijsten. Hij kwam voorzichtig binnengerend op nummer 29. Het geluid van de single deed mij enigszins denken aan de "Wall of Sound" van Phil Spector en de saxofoon van Clarence Clemons was ronduit formidabel. Alweer een nieuwe naam in de muziekwereld om te onthouden en te volgen!
Exact een week later, op zaterdag 15 november 1975, deden de Classics uit Nederlands Limburg hun entree in de BRT Top 30 met 'Russian Lady'. Erg trouw waren ze niet want in 1972 hadden ze het al eens geprobeerd met 'My Lady of Spain'...
Vaak wordt gedacht dat het duo Barry & Eileen een one-hit wonder had met 'If You Go', een cover uit 1975 van 'Tu t'en vas' van het Frans gelegenheidsduo Alain Barrière & Nicole Cordier. Niets is minder waar want de opvolger 'Bad Times' kwam op 15 november 1975 binnen in de BRT Top 30 en werd een bescheiden hitje. Helaas geen audio gevonden op het internet, vandaar dat jullie het zullen moeten stellen met het singlehoesje.
Intussen scoorde Harry Wayne Casey met zijn zonnige bende zijn tweede hit in ons land want op zaterdag 15 november 1975 kwamen de Amerikanen binnengedanst in onze hitlijsten. Vanaf dan werden vele danspasjes gezet op de vrolijke tonen van 'That's The Way I Like It'. Hieronder worden zij aangekondigd door Don Cornelius, de gastheer van 'Soul Train'. ♫♫♫ That's the way, aha, aha, I like it, aha, aha! ♫♫♫...
Clarence Clemons met de sax en achter hem The Boss.
Hieronder een Italiaanse uitgave met 'Space Oddity' als b-kant!
Via een Facebookvriend heb ik toch nog een klein geluidsfragmentje kunnen bemachtigen van 'Bad Times' van Barry & Eileen. Het liedje begint met een donderslag... (zie link onderaan).
Op 8 november 1975 stond de George Baker Selection alweer genoteerd in de BRT Top 30 met een nieuwe single. Hij heette toepasselijk 'Morning Sky' maar hij was niet van hetzelfde allooi als 'Little Green Bag' of 'Dear Ann', zijn eerste hitsingles. Goedemorgen, iedereen!
Volgens de Amerikaanse singer/songwriter Billy Swan uit Nashville was er niks nieuws onder de zon. Toch kwam hij op zaterdag 8 november 1975 binnen in onze hitlijsten met zijn nieuwste single 'Everything's The Same (Ain't Nothing Changed)'. Het 45-toerenplaatje werd evenwel niet zo'n grote hit als zijn debuutsingle 'I Can Help'...
De muziekscene was wel degelijk aan het veranderen. Daar zorgden nieuwe artiesten voor zoals deze 5000 Volts die met het discoplaatje 'I'm On Fire' onze hitlijsten in vuur en vlam zetten. Van de frontzangeres Tina Charles zouden we iets later nog horen. Ook dit was een nieuwkomer op zaterdag 8 november 1975.
"Eerst zien en dan geloven", moet Gilbert O'Sullivan gedacht hebben -net zoals de ongelovige apostel Thomas- toen hij dit nummer schreef. Hij liet zich ook niet in een hoekje drummen. Alhoewel de song niet het niveau haalde van pakweg 'Nothing Rhymed' of 'Alone Again' bleven de fans hem trouw en kochten ze zijn nieuwste plaatje want het werd op 8 november 1975 genoteerd tussen de 30 bestverkochte van dat ogenblik...
De Britse discogroep heette oorspronkelijk Airbus en iets later Crazy People. Zij moesten hun naam waarschijnlijk veranderen in 5000 Volts omdat er al een gelijknamige groep bestond in de Verenigde Staten. Dit is niet Tina Charles want zij werd nooit officieel erkend als zangeres van de groep alhoewel zij zong op de single 'I'm On Fire'. Hieronder staat de echte Tina Charles die vanaf 1976 solo ging.
Tina Charles werd vervangen door de wulpse danseres Luan Peters voor live-optredens en voor Top Of The Pops waar zij dan playbackte. Deze actrice/danseres trad ook op in de TV-reeks 'Fawlty Towers' waar zij in een aflevering de Australische toeriste uitbeeldde.
Hoe langer zijn haar werd, hoe minder succes hij kende. Het omgekeerd "Samson" effect...
Na gisteren 5 belangrijke elpees uit de maand november 1975 besproken te hebben, keren we nu terug naar de hitparademuziek uit diezelfde maand en wie vroeg ons op Allerheiligen "sexy te wezen"? Ene Paul Kelly werd toen gerekend bij de 30 bestverkochte plaatjes van het moment. Nadien niets meer over deze Amerikaanse zanger vernomen want het bleef bij dit one-hit wonder.
De Nederlandse act 'Spooky & Sue' had op 1 november 1975 ook blijkbaar iets nodig en dat werd duidelijk met hun nieuwste single 'I've Got The Need' die meteen de hoogst genoteerde was en dan ook uitgeroepen werd tot 'Kangoeroe'. Deze hit scoorde al veel minder hoog dan de twee vorige singles en daarna ging het alleen maar bergafwaarts tot het duo er in 1977 mee ophield...
Dan ging het heel wat beter met Afric Simone die via West-Duitsland Europa veroverde met zijn aanstekelijke muziek gezongen in een zelf uitgevonden taaltje. Dit was al zijn tweede hit op rij in 1975 en op Allerheiligen schoot hij als een raket de BRT Top 30 binnen, meteen naar nummer 13. Deze draag ik op aan wijlen mijn schoonvader want die werd daar altijd vrolijk van!
De Nederlandse zanger Dave had zijn toevlucht gevonden in Parijs en van daaruit bestookte hij Frankrijk en de Benelux met zijn plaatjes. Hij was in november 1975 ook al toe aan zijn tweede hitsingle en ditmaal was het een geslaagde cover van het instrumentale 'Moonlight Serenade' dat onze ouders nog kenden in de versie van het Glenn Miller Orchestra.
De appel valt niet ver van de boom. Op 1 november 1975 kwam de dochter van Nat "King" Cole zowaar onze hitlijsten binnengehuppeld met een zeer dansbaar en leuk nummer dat geheid de hele dag in je hoofd blijft rondspoken eens je het gehoord hebt. Natalie Cole was meteen van bij deze eerste single een gevestigde waarde in de muziekwereld en ze scoorde nog hits, al zal ze altijd met dit liedje geïdentificeerd worden...
Na de singles van oktober 1975 maken we nu plaats voor de elpees uit de maand november van dat jaar. Het blijkt eens te meer dat er heel andere muziek uit die geluidsdragers kwam. Oordeel zelf maar: hier komen 5 LP's die toentertijd werden uitgebracht en waarvan de muziek niet altijd in de hitparades terechtkwam, maar daarom niet minder interessant of leuk was.
De Amerikaanse groep Little Feat, met o.a. Paul Barrère, Llowell George en Bill Payne, was nog niet doorgebroken in Europa. Over de grote plas brachten zij de elpee 'The Last Record Album' uit met daarop dit mooie 'Long Distance Love' geschreven door Llowell George die tevens producer van de hele vinylplaat was. De LP werd uitgebracht in november 1975 maar ik ontdekte de band pas later dankzij lovende kritieken in het weekblad HUMO. In 1977 kocht ik dan ook meteen 6 langspeelplaten van Little Feat. De platenverkoper van Caroline Music kon zijn geluk niet op...
The Kinks, een van mijn favoriete groepen uit de sixties, mochten zeker niet afgeschreven worden want in november 1975 brachten zij de LP 'Schoolboys in Disgrace' uit. Dat was al de tweede plaat in 1975 want de voorganger 'Soap Opera' kwam uit in het begin van het jaar. Het verhaal gaat over een pestkop die ervan langs krijgt op school. Die lijfstraf wordt weergegeven op de cover getekend door Mickey Finn van T. Rex. Het schooljongetje groeit op tot... Mr. Flash, de slechterik uit de rockopera 'Preservation'.
Neil Young en zijn backing band Crazy Horse brachten in november 1975 de elpee 'Zuma' uit die door de critici op gemengde gevoelens werd onthaald. De overleden Danny Whitten werd in de groep vervangen door Frank Sampedro. Young verklaarde later tijdens een interview dat hij de song 'Cortez The Killer' al in zijn collegetijd schreef toen hij geveld werd door de "wraak van Montezuma", een hevige buikloop die toeristen vrezen als de pest. Gelukkig werd ik van deze ongemakken gespaard tijdens mijn meer dan 3.200 km-lange rondrit in Mexico in 2011. Buenos dias, Armando (chauffeur) y Anne (gids)!
In november 1975 werd de elpee 'The Hissing Of Summer Lawns' op de markt gegooid. De Canadese folkzangeres experimenteerde met jazz en ook met wereldmuziek, zoals deze samples van de Burundi drummers uit 1967 bewijzen op 'The Jungle Line' en die ik nog kende van de single Burundi Steïpenson Black uit 1971. Joni Mitchell brengt in de lyrics een ode aan de Franse post-impressionistische schilder Henri Rousseau. Zij liet zich op de LP bijstaan door het kruim van studiomuzikanten zoals David Crosby, Graham Nash en James Taylor (backing vocals), Larry Carlton (elektrische gitaar), Joe Sample (elektrische piano) en Wilton Felder (bas). De drie laatstgenoemden komen uit mijn favoriete Amerikaanse jazzformatie 'The (Jazz) Crusaders'.
Dat we in muziekkringen bij "Queen" niet meer meteen aan de Britse koningin zouden denken werd vanaf november 1975 meer en meer duidelijk. In die maand werd, 6 dagen vóór mijn 24ste verjaardag, het vierde album van de Britse band uitgebracht. Uit 'A Night At The Opera' werden vier singles gepuurd waarvan er sommige onze hitlijsten zouden bereiken in 1976: 'Bohemian Rhapsody', 'You're My Best Friend', 'Seaside Rendezvous' en 'Good Company'. Ik kocht de elpee begin 1976 voor de som van 270 BEF in de Brusselse platenwinkel Metrophone. De vier Britten bespeelden op die plaat naast de klassieke instrumenten (gitaren, bas en drums) ook minder voor de hand liggende instrumenten zoals daar zijn grand piano, harp, kazoo en ukelele. Vandaag kies ik voor 'Love Of My Life' dat ik opdraag aan de liefde van mijn leven en dat is Chantal, maar dat wisten jullie al (en het rijmt ook nog eens!).
De Canadese zangeres relaxeert in het water...
Bij het intikken van 'The Hissing Of Summer Lawns' kwam ik op het internet terecht op deze foto. Is dit een parodie op de cover van die LP of is de tekening van de plaat gebaseerd op deze foto? Ik heb het niet kunnen achterhalen. Feit is dat deze slang een kanjer van formaat is!
Tijdens ons kort verblijf aan de Opaalkust heeft mijn assistente Faby (zie foto links) vijf plaatjes opgesnord uit oktober 1975. Zaterdag de 25ste, om precies te zijn. Hier volgen die nieuwkomers uit de BRT Top 30 van toen, in willekeurige volgorde. Veel luisterplezier!
Op die bewuste zaterdagmiddag kwam de Nederlandse teenybopperband Catapult binnengeschoten in onze hitlijsten met de allernieuwste single die de naam 'The Stealer' meekreeg. Glamrock van boven de Moerdijk, zowaar... en onder de vleugels van Jaap Eggermont. Toen de band in 1979 werd opgedoekt gingen de muzikanten in de studio verder als The Monotones, The Surfers of Rubberen Robbie.
Op 25 oktober 1975 kwamen onze Noorderburen van Tee-Set (let op het koppelteken!) even binnengewipt in de BRT Top 30 met een heuse reggaeplaatje. Van een stijlbreuk gesproken. Peter Tetteroo was de enige constante in de band en zorgde met zijn specifieke stem voor de zangpartijen tussen 1965 en 2002.
Een naakscène was in 1975 nog taboe in Vlaanderen. Vandaar dat men een beroep moest doen op een Duitse actrice om volledig uit de kleren te gaan. Dat werd dan Doris Arden die maar al te graag in haar blootje poseerde...
De onvermijdelijke Jan Decleir speelde weer eens de hoofdrol.
Op 18 oktober 1975 ontpopte Ivan Moerman zich als charmezanger want hij kwam als Jimmy Frey binnengesprongen in de BRT Top 30 met zijn nieuwste single. Het was een slow in de oude traditie en hij deed Will Tura en Willy Sommers daarmee concurrentie aan. Maar misschien kan François Peremans (ex-gitarist van Jimmy Frey) daar nog iets meer over vertellen? Ik bedoel over de song, niet over die lippen... ;-) Goeiemorgen, François!
Uit Amerika kwamen fantastische trompetklanken overgewaaid want The Stylistics lieten zich voor het eerst horen in onze hitparade op zaterdag 18 oktober 1975. En daarbovenop dat heerlijke falsettostemmetje van leadzanger Russell Thompkins, Jr. De vocale soulgroep kwam uit Philadelphia en koos met dit nummer resoluut voor het discogenre.
Disco vond zijn weg meer en meer naar de hitparades over de hele wereld. Zo leerde ik op 18 oktober 1975 alweer een nieuwe groep kennen. Harry Wayne Casey en zijn bende kwamen uit Miami, Florida en zij slaagden erin menige dansvloer vol te krijgen met hun aanstekelijke en zeer dansbare nummers. Op die bewuste zaterdag kwamen KC & The Sunshine Band als hoogste nieuwkomer binnen in de BRT Top 30, meteen vanuit het niets naar nummer 11.
Maar de oude garde gaf zich niet zomaar gewonnen want Ol' Blue Eyes had alweer een internationale hit te pakken met 'I Believe I'm Gonna Love You'. De componiste was Gloria Sklerov en de tekstschrijver Harry Lloyd. De prachtige ballade nestelde zich tussen de andere songs die samen de 30 best verkochte singles waren op die zaterdag 18 oktober 1975.
En ook Albert Hammond, die al een lange tijd meegaat in de muziekbusiness, had op die 18de oktober 1975 opnieuw een hit te pakken met het vrolijke 'Down By The River'. Deze song was al een hit in de VS in 1972 maar kwam nu pas binnen in onze hitlijsten. De Britse singer-songwriter werd in Londen geboren maar groeide op in Gibraltar. Die rots staat nu weer in de belangstelling vanwege een uit de hand lopend conflict tussen Spanje en Groot-Brittannië aangaande visserij. Laat ons hopen dat er vlug een oplossing gevonden wordt.
Het was waarschijnlijk een heropname die in 1975 scoorde.
En toen begonnen die Britse glamrockers van Mud zowaar nog te stotteren ook! Op 11 oktober 1975 kwamen zij met deze nieuwe single binnengesjeesd in onze BRT Top 30. Lucy was vergezeld van opzwepende gitaargeluiden en hoorde ik daar Duitse klanken in de bridge? Inderdaad: "Eins, zwei, eins, zwei, drei, vier... lalala Lucy"!
Hit uit oktober 1975.
De Griek met het hoge stemmetje had blijkbaar iets goed te maken want op zaterdag 11 oktober 1975 vroeg hij ons om vergiffenis. Ik hoorde hem het liefst toen hij nog zong bij Aphrodite's Child maar in zijn solocarrière verkocht hij meer platen dan de progressieve Griekse rockband. De bouzouki's hadden nu plaats gemaakt voor Mexicaanse trompetten. 'Perdoname', vergeef me...
Dan konden deze Noorderburen mij meer bekoren met hun leuke gitaargeluiden. Deze opvolger van de 'Guitar King' mocht er best wezen en het is een zeer dansbaar nummer. Op 11 oktober 1975 moest ik dan ook met heimwee terugdenken aan die andere gitaarkoning in zijn gloriedagen, m.n. Hank Marvin van The Shadows!
En ook op 11 oktober 1975 was er plaats voor een countrysingle in de BRT Top 30. In de nasleep van het succes van 'Stand By Your Man' kwam deze opvolger van Tammy Wynette ook in onze hitlijsten terecht. Het was nochtans een oud nummer dat op een van haar elpees uit 1968 stond. Een jaar later trouwde ze met dat ander icoon van de countrymuziek, nl. George Jones. Maar in 1975 was het sprookje helaas afgelopen en was de echtscheiding een feit...
En toen was het hek van de dam want op 11 oktober 1975 kwam Alexander Curly ditmaal met een leuke song gezongen in een Hollands dialect binnengereden (met de trekker) in onze hitlijsten. We moesten onze oren spitsen of we verstonden er maar een fractie van. Maar na enkele beluisteringen wende dat wel: "Guus kom naar huus want de koeien staan op spring'n, de varkes mutt'n vret'n en 't hooi moet van 't land. Guus kom naar huus want daar 'beuren rare ding'n, dit kan toch zo niet doorgaan Guus wat is er aan de hand?". Onze Noorderbuur verbleef met Guus Utenwaard in totaal 9 weken in de BRT Top 30 en hij schopte het zelfs tot nummer 1.
Tammy Wynette: spreek uit Win-net (en niet Wai-net). Beide songs stonden ook op de soundtrack van de film 'Five Easy Pieces' uit 1970. In die film schitterden Jack Nicholson alsook Karen Black, die enkele dagen geleden jammer genoeg overleed aan de gevolgen van kanker. Zij is hierboven te zien als cowgirl en zij zong weergaloos country & western in de prent 'Five Easy Pieces'.
Een noveltysong van jewelste: luister eens naar de tuba!
Zeer vreemde situatie want Glen Campbell kwam pas op 4 oktober 1975 binnengereden in de BRT Top 30, maanden na de geslaagde coverversie van de Vlaamse Claire ('Vreemde vogels'). Dit was dus het origineel en de Amerikaanse singer-songwriter èn gitarist zou het warempel tot nummer 1 schoppen en 9 weken in onze hitlijst vertoeven!
Nog zeer vreemder was het feit dat op diezelfde zaterdag 4 oktober 1975 de formidabele en tijdloze song van Deep Purple uit 1970 'Child in Time' plots kwam binnengestoven in de BRT Top 30. De slow van meer dan 10 minuten stond oorspronkelijk op de elpee 'Deep Purple in Rock' met op de hoes de 5 leden van de Britse hardrockband afgebeeld in een parodie op Mount Rushmore. Telkens ik dit nummer hoor moet ik onwillekeurig denken aan 'De Reinaert' en zijn onvolprezen deejay Wiet Van Bever. En vanaf 4:00 minuten was het "headbangen" of "luchtgitaar spelen" geblazen...
En toen werd de Nederlandse zangeres Conny Vandenbos op 4 oktober 1975 ook in onze hitparade genoteerd. In de jaren '60 had ze Edith Piaf aan haar publiek leren kennen maar in het midden van de seventies scoorde ze aantal mooie hits na elkaar die er best mochten wezen. Ze werd persoonlijk bevriend met de Amerikaanse singer-songwriter Janis Ian en zong ook nog een duet met haar. Inderdaad, de zomer van 1975 was zo prachtig en zo lang dat hij beslist voor drie telde.
Ik val misschien in herhaling maar de periode 1974/1975 was een gouden tijd voor country & western. Dolly Parton, Emmylou Harris, Tammy Wynnette, Glen Campbell, Charlie Rich, Freddy Fender e.a. haalden er hun profijt uit maar wij kregen er prachtige songs voor als tegenprestatie. Zoals deze 'Blanket On The Ground' van Billie Jo Spears, alweer een nieuwe naam om te onthouden vanaf 4 oktober 1975. ♫♫♫ Hmm, hmm, hmm, hmm... ♫♫♫
Het originele singletje uit 1960.
Het origineel van 'Vreemde vogels'.
Vijf jaar na datum kwam deze single toch nog in de BRT Top 30 terecht.
Deze zender was zeer belangrijk voor het maken van hits. Een van de programmatoren kende ik zeer goed. Hij was getrouwd met een nicht van mijn vrouw. Hij was op mijn trouwfeest (12 april 1975) en ik was op zijn begrafenis in 2011...
Terug naar oktober 1975 want toen bracht het Britse muzikale wonder Mike Oldfield de elpee 'Ommadawn' uit. De jonge multi-instrumentalist -geboren op 15 mei 1953 (!)- bespeelde nagenoeg alle instrumenten zelf en dit album wordt beschouwd als een van de eerste platen waarop wereldmuziek te horen is. Oldfield toonde inderdaad de Keltische invloeden aan op de Angelsaksische muziek. Hij citeert vaak Hank Marvin van The Shadows als zijn groot voorbeeld. Ik heb trouwens zijn prachtige coverversie van 'Wonderful Land' in mijn collectie. 'Ommadawn Part 1' duurt 18:50 minuten en bestrijkt de hele A-kant. Leun achterover en geniet mee van deze wonderlijke klanken...
Paul Simon is ook zo'n vaandeldrager van wereldmuziek en terwijl sommigen het woord 'Ommadawn' uitlegden als een verbastering van het Keltisch woord voor 'idioot' ging de Amerikaanse singer-songwriter nog een stapje verder: hij noemde zijn LP uit oktober 1975 'Still Crazy After All These Years'. Op dat album staan o.a. '50 Ways To Leave Your Lover', zijn duet met Art Garfunkel 'My Little Town' (zodat ik de song tweemaal in mijn verzameling heb) en dit schitterende 'Gone At Last' waarmee Simon teruggrijpt naar die heerlijke gospelsongs. Met dank aan de formidabele zangeres Phoebe Snow waarmee hij het duet zingt en de onvolprezen Jessy Dixon Singers als backing vocalisten. Hallelujah!
Uit Groot-Brittannië kwamen in oktober 1975 heel andere geluiden want Roxy Music bracht toen het album 'Siren' uit. En wie lag er daar op dat appelblauwzeegroen strand te kronkelen als een zeemeermin? Het nieuw lief van Bryan Ferry natuurlijk: het fotomodel Jerry Hall uit Texas. 'Love Is The Drug' stond o.a. op die elpee maar vandaag kies ik voor 'Both Ends Burning'.
We waren in augustus 1975 nog maar net over de "Autobahn" gereden of Kraftwerk kwam alweer aanzetten met een nieuwe elpee en die heette 'Radio-Activity'. Bij het inzetten van de naald in de groef die leidde naar de song 'Radio-Aktivität' hoorde je meteen de geigerteller knetteren... Ook dit was muziek die werd uitgebracht in oktober 1975 en de Duitse groep zette meteen een trend in beweging voor bands als Orchestral Manoeuvres in the Dark, Soft Cell, Depeche Mode en had ook grote invloed op groepen als Pet Shop Boys en Daft Punk. De ramp in Tsjernobyl (1986) was nog veraf...
De Amerikaanse singer-songwriter Tom Waits bracht in oktober 1975 zijn derde elpee op de markt en het was zijn eerste liveplaat die het midden hield tussen het brengen van songs en het optreden van een stand-up comedian. 'Nighthawks At The Diner' heette het album en de sfeer van een jazzclub werd schitterend weergegeven. Het selecte publiek genoot dan ook met volle teugen van dit mistige 'On A Foggy Night'...
Oldfield staat hier precies afgebeeld als een Christusfiguur.
De 'Siren' van dienst was Jerry Hall.
Tow Waits is in feite ook een stand-up comedian...
De progressieve rockband ELO begon meer en meer discogeluiden in zijn platen te verwerken. In september 1975 werd de 5de LP genaamd 'Face The Music' op de platenkopers losgelaten en dat resulteerde in twee hitsingles (vooral in de UK en de US). Er waren enkele personeelswisselingen doorgevoerd maar Jeff Lynne was nog altijd heer en meester. De elpeehoes toonde een executieruimte met een elektrische stoel en daar was een groepslid niet bepaald gelukkig mee want hij kijkt de andere kant op. 'Evil Woman' is de eerste single die echter nooit in de BRT Top 30 terechtkwam.
'Strange Magic' is de tweede hitsingle uit die elpee en die werd ook nooit in onze hitlijsten genoteerd:
Half Europa had gekreund en gesteund onder een geweldig lange hittegolf. Zou het daarom zijn dat "La Linda" deze 'Heat Wave' op haar elpee 'Prisoner In Disguise' zette? Het was in elk geval een mooie ode aan Motown want het nummer werd geschreven door het succestrio Holland-Dozier-Holland en de coverversies zijn dan ook legio. Producer van deze langspeelplaat, uitgebracht in september 1975, was Peter Asher (de helft van het sixties-duo Peter & Gordon).
Tijd voor heel andere geluiden want eveneens in september 1975 kwam de elpee 'Wish You Were Here' van Pink Floyd op de markt. Het verhaal rond deze legendarische elpee is genoegzaam bekend. De groepsleden betreurden hoe ze Syd Barrett in april 1968 uit de formatie hadden moeten zetten wegens drugsproblemen en eerden hem nu met deze plaat. Barrett was nochtans een van de oprichters geweest van deze oorspronkelijk Britse bluesband. Hij was op het idee gekomen om uit de namen van twee obscure bluesartiesten, Pink Anderson en Floyd Council, een nieuwe groepsnaam te vormen. Het gelijknamig titelnummer en 'Shine On You Crazy Diamond' kent nagenoeg iedereen. Vandaar dat mijn keuze nu gevallen is op 'Have A Cigar'. De legendarische hoesfoto werd gemaakt door het Brits ontwerpcollectief Hipgnosis dat ook platencovers verzorgde voor o.a. Genesis, Led Zeppelin, 10cc en The Alan Parsons Project. Tijdens de opnames van deze elpee ontstonden er spanningen onder de groepsleden.
Ondertussen zijn we in oktober 1975 aangekomen want toen kwam de LP 'Breakaway' van Art Garfunkel uit. Er werden 3 singles uit gepuurd: 'I Only Have Eyes For You' (een cover van een heerlijke doo-wopsong), het gelijknamig titelnummer en een duet met zijn vroegere kompaan Paul Simon genaamd 'My Little Town'. Na jarenlang niet meer met elkaar gesproken te hebben waren Simon & Garfunkel eventjes herenigd. Ik koos voor deze prachtige cover van een nummer van Stevie Wonder en Yvonne Wright.
De 7de LP van The Who verscheen in de maand oktober 1975. De plaat heette 'The Who By Numbers'. De platenmaatschappij bracht daaruit twee singles op de markt: deze controversiële 'Squeeze Box' en in 1976 'Slip Kid'. "Squeezebox" is in een Engels dialect een term voor accordeon (bij ons "trekzak"). Een andere betekenis van het woord is borsten ('to squeeze' is Engels voor knijpen) en Pete Townshend wou eens uitvissen of hij kon wegkomen met deze song die over de geneugten van seks gaat. Opmerkelijk is het gebruik van de banjo...
"The Lovely Linda" wist wel hoe ze in de belangstelling moest blijven...
De Vlaamse zangeres Cindy stond op 27 september 1975 in de BRT Top 30 genoteerd. Ik heb geen audiofragment gevonden op het internet, vandaar enkel deze foto van het singlehoesje. Dit soort muziek is niet mijn ding maar voor de volledigheid van deze reeks mag ze niet ontbreken. Of zoals iemand enkele dagen geleden op Facebook zei: "Maar Michel, toch! Dit is niet je stijl."...
Alweer geen audiofragment gevonden op YouTube maar ook niet op Vimeo of Daily Motion. Vandaar enkel het hoesje van de Nederlandse band Supersister die zich had laten omdopen tot Sweet Okay Supersister en met behulp van de groep Los Alegres kwamen onze Noorderburen op 27 september 1975 ook in onze BRT Top 30 terecht met deze overbekende compositie van Harry Belafonte. Blijkbaar hadden de tropische temperaturen vruchten (in dit geval kokosnoten) afgeworpen...
Het origineel uit 1957:
Iets minder bekende discohit van The Trammps die op zaterdag 27 september 1975 toch binnengeraakte in onze hitlijsten. In de discotheken zal het wel een grote hit geweest zijn. Ik spreek niet uit ondervinding want ik was toen 6 maanden getrouwd en uitgaan zat er toen niet meer in...
Op die laatste zaterdag van de maand september 1975 kwam een zeldzaam popduo eventjes piepen in de BRT Top 30. Het waren Sven & Charlotte uit Zweden. Svenne Hedlund en Charlotte Walker ontmoetten Benny Andersson in 1967. Benny en Sven (vocalist) maakten toen deel uit van The Hep Stars en toen hun succes verminderde kwamen Charlotte en Björn Ulvaeus erbij in 1969. Lang duurde deze formatie niet want Björn en Benny verlieten de groep om Björn & Benny, Agnetha & Anni-Frid te vormen (en in 1974 ABBA te worden). Charlotte Walker is een Amerikaanse zangeres die op tournee was door Scandinavië en ondanks het succes de groep The Sherrys verliet om te trouwen met Sven. Een ongezien feit in die dagen want zij is een Afro-Amerikaanse. Met het lied 'Bang-A-Boomerang' in het Zweeds deden ze mee voor de preselecties van het Eurovisiesongfestival doch ze werden slechts derde. Toch werd dit lied ook door ABBA ook op het repertoire gezet. De song werd geschreven door Benny Andersson, Björn Ulvaeus en Stig Anderson. Hier is de Zweedse versie: 'Bang, en Boomerang' van Svenne och Lotta (Sven & Charlotte)!
De auteursversie werd heel erg geapprecieerd in Australië:
De b-kant van S.O.S. Maar de song stond ook op een elpee van de Zweedse hitmachine.
(grapje!)
