************Populaire muziek van de vorige eeuw tot nu************
06-03-2013
Niet-commerciële muziek uit 1972
Niet-commerciële muziek uit 1972
In 1972 hing er ook niet-commerciële muziek in de ether en die kwam dan niet in de hitparades terecht. Toch kent bijna iedereen dit Keltisch deuntje uit Bretagne. De jongeren onder ons weten nu waar Manau voor zijn 'Tribu de Dana' de mosterd ging halen. Alan Cochevelou (Alan Stivell), meester van de Keltische harp, en gitarist Daniel Le Bras (Dan Ar Braz) verspreidden de volksmuziek van onze voorouders tot in Groot-Brittannië. Over het Kanaal droegen o.a. Fairport Convention, Lindisfarne en Pentangle ook hun steentje bij tot het bekendmaken van dit soort wereldmuziek.
Ook deze elpeetrack kwam niet in onze hitlijsten maar stond wel op 'Harvest' uit 1972. De song werd live opgenomen in de Royce Hall UCLA in 1971 en Young schreef hem speciaal voor zijn vrienden Danny Whitten (uit zijn vroegere begeleidingsgroep 'Crazy Horse') en Bruce Berry (zijn roadie) die hij tenonder zag gaan aan hun heroïneverslaving. Deze niet mis te verstane boodschap mocht helaas niet baten want hij verloor zijn twee beste vrienden. Na hun dood schreef de Canadese bard speciaal voor hen 'Tonight's The Night'.
Deze openingstrack van de elpee 'The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars' werd ook niet als single uitgebracht; die eer was weggelegd voor 'Starman'. Bowie had zijn lange haren vaarwel gezegd en liep in 1972 rond met een kortgeknipte en rechtopstaande rode haardos, want hij was 'Ziggy Stardust' geworden. Het personage 'Ziggy' was gebaseerd op de Britse rock-'n'-rollzanger Vince Taylor. Mick Ronson bediende de gitaren en de piano en zorgde voor de backing vocals en het vioolarrangement op dit conceptalbum. De song ging over de laatste vijf jaren vóór de vernietiging van de Aarde. Artrock of glamrock was nu de nieuwe muzikale richting van David Bowie geworden.
Van over de grote plas kwamen ook artrock-geluiden van deze Amerikaanse singer/songwriter die voorheen deel uitmaakte van de cultgroep 'The Nazz'. Hij schreef deze song als een hommage aan Laura Nyro en Carole King. In de VS werd Rundgren bij zijn derde soloplaat 'Something/Anything?' uit 1972 gelauwerd als de nieuwe popster maar toch heeft hij -bij mijn weten- nooit in onze hitlijsten gestaan. Als producer oogstte hij dan weer wel succes met o.a. Meat Loaf ('Bat Out Of Hell') en ook als songschrijver met 'Can We Still Be Friends' dat een grote hit werd voor Robert Palmer.
Deze instrumentale track stond in 1972 ook niet in onze hitparades maar werd wel grijsgedraaid in de Brusselse discotheken rondom de Beurs. Coffey was de enige blanke gitarist die bij de 'Funk Brothers' speelde en die dus te horen is op Motown-hitsingles van o.a. The Supremes, The Temptations, Edwin Starr en Freda Payne. Hier is Dennis Coffey met zijn 'Detroit Guitar Band' en met de formidabele Bob Babbitt op bas!
De meester van de Keltische harp.
Zou die song dan toch op de b-kant van een single gestaan hebben?
Het alterego van Bowie heette nu Ziggy Stardust.
Ziggy was gebaseerd op de Britse rocker Vince Taylor.
Dennis Coffey in 1971.
Dennis Coffey op veel latere leeftijd maar nog altijd met die schitterende gitaar!
