Hiernaast links een fotootje van mij uit november 1972, toen ik 21 jaar oud werd.
Een tweede nieuwkomer was een single uit 1970 die gebruikt werd als thema van een Amerikaanse TV-serie waarin Shirley Jones en David Cassidy speelden. De song werd geschreven door Tony Romeo die ook verantwoordelijk was voor o.m. 'Indian Lake', 'I'm Gonna Make You Mine' en 'Oh Boy (The Mood I'm In)'. Sessiegitarist Larry Knechtel speelde gitaar op de single. Maar bij ons verscheen hij dus pas in de hitlijsten op 4 november 1972.
En ook deze Noorderbuur kon in november 1972 even van het succes proeven met een heus countrynummer. Na deze single hoorde ik niets meer over hem zodat dit een typische eendagsvlieg blijft. De steelgitaar doet mij denken aan 'It's A Beautiful Day' van Pendulum. Boudewijn de Groot was de producer van Don Rosenbaum, hij speelde tevens gitaar op deze song en Frans Doolaard (van de Chico's en de Kilima Hawaiians) steelgitaar.
Op 11 november 1972 kwam deze fantastische single de BRT Top-30 binnen en mijn verloofde kende al vlug mijn muzikale smaak want ik kreeg hem van haar cadeau voor mijn 21ste verjaardag. Donald Fagen en Walter Becker werden dan ook de komende jaren mijn beste maten, zij het via hun elpees.
Van de weinige momenten waarop we vrij van dienst waren in de kazerne maakten we gretig gebruik om naar muziek te luisteren op onze transistor of via de cassettespeler. Deze meeslepende melodie hing regelmatig in de ether vanaf midden november 1972.
Via de langspeelplaat bereikte ons een heel andere soort muziek dan de commerciële deuntjes uit de hitparades. In november 1972 bracht de Amerikaan Lou Reed zijn elpee 'Transformer' op de markt onder het goedkeurend oog van David Bowie met daaruit deze rockende "visjes"...
Een ander hoogtepunt uit die LP is ook deze prachtige ballade:
Het was al een tijdje geleden dat The King met een uptempo nummer in de hitparade stond. Dat was het geval op 11 november 1972 met deze rocker geschreven door ene Dennis Linde. In het tijdperk zonder Google of YouTube wist ik niet dat dit slechts een cover was.
Want de original was van deze Amerikaanse "Alexander de Grote":
De allermooiste melodie uit die sombere en koude maand kwam op 11 november 1972 binnengeslopen in de BRT Top-30 om er vele weken te vertoeven. Het was de zoveelste compositie van Gilbert O'Sullivan. Op het einde van het nummer kom je eindelijk te weten wie Clair eigenlijk is. Dat truukje werd in 1976 nog eens overgedaan door de toenmalige winnaars van het Eurovisiesongfestival.
Een maxi-single!
Lou Reed ging in 1972 op de travestietentoer...
Onderstaande link vertelt wie Clair eigenlijk is...
