|
Enkele weken terug werd ik op facebook door 'n paar vrienden opmerkzaam gemaakt dat er vanaf de Bremstraat, 'n wandelpad is richting de Pannestraat. Het zou 'n openbare weg zijn, maar door de bewoners van het laatste huis aan de kant van de Bremstraat, afgesloten met 'n poortje. En dat wilde ik vandaag toch eens van nabij gaan bekijken. 
Maar eerst werd er vanmorgen en deze middag gewerkt in de tuin. Het is "alle hens aan dek" om de boel in toom te houden. Intussen staan de zonnebloemen en de courgetteplanten er goed bij. Die laatsten zelfs té goed. We hebben vijf planten staan en het is precies of we aan 't kweken zijn voor de ganse familie. Gelukkig kun je er meer mee doen dan alleen maar soep maken. 
Maar nu mijn wandeling. Ik trok het bos in via de Sprokkelstraat om dan aan de bordjes het mountainbikeparcours rechtdoor te nemen ipv. het wandelpad naar links. Het is 'n glooiend pad waar ik toch als sportieveling, absoluut geen behoefte voel om daar met 'n mountainbike te fietsen. Te gevaarlijk voor mij: steile hellingen en diepe afdalingen. Zelfs te voet is het niet vanzelfsprekend dat je er heelhuids doorheen komt met al die losliggende keien. Het is 'n fietspad voor de durvers.
Aan de andere kant van de grote weg naar Zutendaal, zag ik enkele paarden in 'n weide. Eentje was nieuwsgierig en benieuwd of de foto geslaagd was, ... of wilde ze eens gestreeld worden ... hetgeen ik dan ook gedaan heb. 
En dan die poort rechts op het einde van de Bremstraat (zie blauwe cirkel op het kaartje), die ging zonder moeite open. Maar veel wandelpad zag ik niet, wel 'n houten brug die leidde naar 'n boomhut. Bij nader inzien had ik voorbij die brug rechtdoor moeten stappen naar het volgend poortje. Maar de boel lag daar zo onderkomen bij dat in feite alle lust verdween om er te wandelen. Met opzet zo gedaan door die bewoners daar ...? Nu goed, achter het tweede poortje, waar ik met wat moeite toch geraakt was, bleek het wandelpad wel in orde en breed genoeg om tot de Pannestraat te wandelen. Ik zal het maar eens aanklagen dat de doorgang in het begin belemmerd is.  Helemaal op ' t einde aan de Pannestraat, 'n jeugdkamp.
Gelet op het aantal kilometers die ik vandaag gewandeld heb, vond ik, bijna thuis zijnde, dat 'n beloning in de vorm van 'n tweetal bolletjes ijs, wel verdiend was. Mijn laatste foto: de schaapjes weer in 'n andere weide. 
|
Lieve groetjes vanwege Annie & Rogier 
Ik ben Eddy Meuris