aantal stappen: 1.776.040 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 144
aantal fietstochten: 42
Zoeken in blog
28-06-2024
Aardbeien gaan kopen.
De fles zonnebrandcrème mindert bij ons zienderogen. Dat heb je natuurlijk met dit goede weer, en smeren als je buiten bent, dat is uiteraard 'n must. Dat begon al deze voormiddag toen ik in de tuin ging werken en dat herhaalde zich nog eens toen ik ging wandelen.
Maar beginnen bij het begin, deze ochtend werd één mijner vaardigheden opgeëist, zijnde voor muilezel spelen. Hetgeen gekocht diende te worden in het warenhuis, was teveel voor één fiets, dus ik moest mee. Eenmaal terug thuis, ben ik er maar direct ingevlogen, als de goesting er is, moet je ervan profiteren. Het was bijna 15u30 toen ik uiteindelijk aan de rem trok, genoeg is genoeg.
Mijn wandeling had als doel nog eens 'n bakje aardbeien gaan kopen. Toen ik vertrok zag ik dat een mijner buren 'n poging aan het doen was om het onkruid voor zijn woning meester te blijven. Het is te zeggen, hij stond erbij en hij keek ernaar. Zijn uitleg vond ik wel plezant: "ik ben aan het kijken wat ik nog moet doen en wat ik tot nu toe al gedaan heb" .... Iedere uitleg heeft zijn charme.
Veel speciaals heeft mijn routebeschrijving niet om het lijf. Ik vertrok richting Gellik en kwam ondermeer doorheen de Kewithdreef en de Dorpsstraat. Daarna langs de Boonakkerstraat om wat verderop de brug in Gellik over te steken. Links heb ik dan het onverharde Louis Paul Boonpad genomen naar de Beekveldweg in Veldwezelt, het doel van mijn wandeling.
Toen ik eraan kwam zag ik dat de automaat al flink geplunderd was, er waren nog maar enkele bakjes over. De kostprijs is nog steeds 3,00 euro. Terugkeren deed ik via de Brug van Briegden en het college. Toen ik aan het college kwam, kwamen de herinneringen boven van mijn actieve jaren als postmeester toen een van de Paters mij kwam vragen om aan het college 'n postbrievenbus te laten hangen. Jullie moeten weten dat in die tijd er nog heel wat Paters en Broeders woonden in de gebouwen naast het college. De vraag om 'n brievenbus was dus legitiem. Ik heb daar toen met graagte bevestigend op geantwoord, temeer omdat ik vele Paters en Broeders persoonlijk kende, mijn ma heeft ooit op het college gewerkt. Nu zijn alle bewoners daar weg, de laatste Pater en Broeder, wonen nu in 'n rusthuis in Lanaken. Van Broeder Bruno heb ik trouwens nog 'n anekdote, toen ik in 1981 mijn huis kocht, is hij met zijn tractor onze grond komen omploegen zodat ik er 'n gazon kon aanleggen. Broeder Bruno was destijds de boer van de site omheen het college. Hij is nog steeds helder van geest en nadert stilaan de 100 levensjaren. En die brievenbus, ... zoals jullie zien, hangt hij er nog steeds.
Mijn dag kan ik als volgt beschrijven: naar de bakker - naar de bib - gras maaien - wat in de tuin werken - stevige wandeling - blogje bijhouden - benen omhoog (oef, eindelijk). Het is nu weer 18u48 terwijl ik dit aan het typen ben. Ondertussen viel er 'n kleine bui vergezeld met wat gedonder en gebliksem.
Nee, ik heb duidelijk geen zitkont. Na dat werken in de tuin waaronder mijn gazon maaien, had ik nadien evengoed in de zetel kunnen gaan zitten. Maar dergelijke situaties probeer ik toch te vermijden. Na de afwas en mijn dagelijkse portie fruit, wist ik zonder veel overleg wat het vandaag zou worden, de paarse route achter La Butte aux Bois. Natuurlijk ben ik er per fiets naar toe gereden, het zouden anders véél te veel kms. geweest zijn.
Mijn fiets heb ik daar toch maar stevig vastgeketend aan een hek. Wat mij al direct opviel, dat waren ook hier de vele plassen. Het was slalommen omheen die poelen. En het rare van heel die wandeling is, waar er houten vlonders zijn (lees: met je voeten uit de nattigheid blijven), daar is het kurkdroog. Maar geen gezeur over wat kleine ongemakjes, ik deed het voor de pracht van de natuur. En bijkomend, je kunt er ver kijken, iets wat vele mensen niet meer gegund is.
Natuurlijk ben ik ook op die hoge houten stoel gekropen. Foto's kun je er maken bij de vleet, ik heb mij geweldig moeten inhouden, er zijn zelfs enkele foto's gesneuveld. Jammer. Op een bepaald moment zag ik 'n jong koppel mijn richting uit wandelen. Ik heb hen even aangesproken en verteld dat zij de eerste andere wandelaars waren op deze route. Ja, idd. dat waren ook de enigen, verder heb ik niemand gezien.
Aan de Aspermansvijver (grondgebied Rekem) ligt er 'n brasserie, de Aspermans brasserie op grondgebied van Opgrimbie, slechts enkele tientallen meters verder. Een tas koffie (met koekje - potje eierlikeur en slagroom) en 'n cola, voor slechts 5,00 euro. Vooral die cola was welkom, ik had nochtans 'n drinkbus mee en ook wat fruitrepen. Aan de vijver zelf kun je altijd de mooiste foto's maken.
Wat verderop was het weer oppassen om droge voeten te houden, de ene plas en modderstrook na de andere. Maar eens aan de Heidestraat, waar ik diende over te steken naar Begijnenbos, was het gedaan met die nattigheid. Ik was er bijna. En mijn fiets, ... die stond nog steeds op dezelfde plek.
En het voetbal zullen jullie zeggen ...? Er bestaat op tv zoiets als 'n uit- en aanknop. Gelukkig maar, naar verluidt was het geen goede wedstrijd van onze Belgen.
Als je met dit weer doorheen de bossen fietst, dan is dat lekker koel, maar ook ... o zo gevaarlijk. Beeld je gewoon in, je rijdt door 'n open veld in volle zon en dan moet je doorheen 'n bos. Het is dan precies of het in dat bos aartsdonker is. Het is dan uitkijken naar putjes in de weg, afgevallen takjes en omhoogduwende boomwortels. Je past dan best je snelheid aan - dat deed ik uiteraard - maar ik had het toch effe zitten, een boomwortel niet gezien. Gevolg: tegen 'n kleine betonrand gebotst, rechtervoet even van het pedaal en het tandwiel effe geraakt. Geen erg, maar toch 'n kleine schaafwonde. Ik ben niet gevallen, maar iedere kleine wonde geeft wat bloed, ik neem bloedverdunners.
Maar, laten we het niet meer hebben over dat kleine akkefietje, het was weer 'n mooie fietstocht. Het doel was de Kempen en gelet op de warmte, veel in het bos en onder de bomen fietsen. Ik begon ermee langs de Zuid-Willemsvaart. Ook daar heb je al wat beschutting tegen de zon. En wie nog nooit in Oud-Rekem is geweest, toch 'n aanrader. Op grondgebied van Maaseik zag ik 'n eerste kapel. Het gedicht is van Iono Coopmans, nu nog maar amper 14 jaar. De volgende kapel stond in Neerglabbeek. Deze is gemaakt, einde de 19de eeuw - begin 20ste eeuw. Daar was het ook tijd voor enkele boterhammen.
Na 60 km. fietsen was het tijd voor 'n echte pauze. Ik had het zo geregeld dat ik kon stoppen aan de Bullenschool in Meeuwen. Deze fietsstopplaats is er sinds 2003, voorheen was het 65 jaar lang 'n kleuterschool, geopend in 1937. De school ligt in het gehucht Bullen. De stopplaats gaat open om 12u00, ik was er om 12u20. Voor 7,20 euro heb je 'n groot stuk vlaai, 'n koffie en 'n cola.
Op de terugweg even gestopt in Ophoven aan 'n gedenksteen voor het vliegveld dat er was tijdens WO II. Het werd geopend door de Amerikanen einde 1944 en werd gebruikt tot einde mei 1945. Nu is er van dat vliegveld niks meer overgebleven. In As was ik fietser 582, vandaag dus, het is 'n druk befietste route waar verschillende knooppunten tesamen komen.
Mijn slotdrankje wilde ik in Gellik nuttigen, maar daar was alles gesloten. Dan maar naar Lanaken naar het Kerkplein, aquarius voor de dorst, 'n biertje daarna voor de smaak.
Dat was weer in 'n notendop mijn verhaal van vandaag. En mijn enkel, ... die is ontsmet en er zit 'n pleister overheen.
Mensen, het is nu 18u28 en ik zit eindelijk op mijn gat. Vanmorgen in alle vroegte naar de bakker, dan ontbijt en om 8u00 moest ik bij mijn kapper zijn. Daarna mijn werkkledij aangetrokken om buiten 'n zwaar werkje te doen. Onze klimop diende weer bijgesnoeid te worden. Bovenaan groeide deze zelfs al voorbij de dakgoot, het werd dus hoog tijd dat ik er aan begon.
Maar met dit warme weer zou het 'n stoffige boel worden, en idd. dat is het ook geworden. Op de foto zien jullie 'n deel van het gedane werk. Aan de linkerkant is ook nog 'n strook. Het was ladder op en ladder af. Vooral die rechterkant tot aan ons duivenkot was wat moeilijker. Ja, we hebben 'n duivenkot maar geen duiven, we hebben dit zo gewoon geërfd van de vorige eigenaar in 1981 en het is zo gebleven.
En dan na het snoeien, alles bijeen harken en afvoeren naar de composthoop. Zeven volle kruiwagens was het resultaat. Daarna nog even onze druivelaar bijgesnoeid, weer 'n kruiwagen vol. Maar toen was het welletjes. De wandelschoenen vroegen om aandacht.
Veel speciaals heb ik er niet over te vertellen, alleen dat ik vertrok via de Smeetsstraat richting Gellik. Daar het fietspad naar Zutendaal om bijna boven op de Bessemerberg, de foute afslag rechts te nemen. Kan gebeuren. Maar veel kun je niet fout doen, je komt vanzelf op de juiste route. Wat ik wel zag, dat ik op vele plaatsen uiterst rechts (of links) diende aan te houden wegens de vele plassen.
Terugkeren deed ik via het Pyxiscollege op de Roelerdreef en de Bessemerstraat. Thuis 'n verkwikkende douche en het avondmaal om dan nu mijn verslag af te werken.
Laat het weer zoals het nu is, maar blijven. Gisteren met ons beiden 'n gezellig terrasje gaan doen in het centrum, vandaag goed gewerkt en morgen ga ik fietsen in de Kempen (veelal onder de bomen). En volgende week woensdag komt mijn hulp in de tuin, snoeien (net bericht gehad). Dat is ook weer geregeld.
Normaal had ik deze namiddag moeten gaan schaken in de club, maar zoals reeds gezegd, ik ben blij de beslissing genomen te hebben om (voorlopig ...?) te stoppen en mij enkel nog bezig te houden met hetgeen ik graag doe, gaan fietsen. Stel dat ik vandaag - met zo 'n mooi weer - achter 'n bord had moeten zitten, ik zou misschien van ergernis de stukken van het bord geveegd hebben ..... ???
Gefietst heb ik dus, richting Wallonië en daarna naar Valkenburg. Ik wilde wat klimmetjes doen en dan ben je op het juiste adres als je de route neemt naar Houtain-Saint-Siméon. Het was dus eerst via Kanne naar Eben-Emael, dan Bassenge om in Roclenge-sur-Geer, links af te draaien naar de Chavée Arecht, 'n klim van 1,3 km. met toch 'n stijgingspercentage op sommige plaatsen van om en bij de 15%. Het is daar in die buurt, draaien en keren. Die bibliobus viel mij op.
Houtain-Saint-Siméon is 'n deelgemeente van Opeye sinds 1977. En dan was het naar Juprelle, Haccourt en Visé. Ik heb niet gevloekt, maar de wegen zijn in die streek abominabel, veel betonplaten met overal 'n gleuf er tussenin of met 'n klein niveauverschil, k...twegen. Sorry voor het woord.
Het was dan voor mij 'n verademing terug op Nederlands grondgebied te komen. Eerst moest ik nog door Visé en de grens met Moelingen, maar eens in Nederlands Limburg, bolde mijn fiets gelijk 'n trein. De banden waren natuurlijk ook goed opgepompt bij vertrek en mijn ketting had 'n lik olie gehad. In St. Geertruid was het tijd voor 'n pauze, ik had toen iets meer dan 50 km. op de teller.
Nadien volgde nog de Örenberg en de Bemelerberg. Vooral die eerste was 'n nijdige kuitenbijter met weer waardes boven de 14%. De volgende plaats was Valkenburg. Daar maakte ik ondermeer 'n foto van dat protestants kerkje. Sinds 1997 is het 'n Rijksmonument en het was klaar voor gebruik op 11/10/1891. Daarna nog 'n zicht van het spoorwegstation.
Nadien heb ik geen moeite meer gedaan om foto's te maken, ik zat in het juiste ritme en de weg via Bunde, Meerssen en Maastricht is al voldoende aan bod gekomen.
Morgen is het weer 'n dag om te werken en nadien 'n wandeling. Woensdag wordt er gefietst in de Kempen.
Beste vriendinnen en vrienden, mijn 2de blog is 'n feit. Dit blog zal uitsluitend gaan over de voorouders van mijn ouders, in feite dus mijn eigen voorouders. Dit doe ik aan de hand van kwartierstaten. Een kwartierstaat bestaat uit 4 generaties, zijnde een persoon, zijn/haar ouders, grootouders en overgrootouders. Neem maar 'n kijkje op dit blog. En zoals onze medeblogster Godelieve mij aanraadde, "oefening baart kunst". Dat heb ik dan ook maar gedaan, zij weet wat ik bedoel. In de mate van het mogelijke zet ik er wat foto's bij en akte's van geboorte - huwelijk - overlijden. Het gaat hier uitsluitend - buiten mezelf dan - over personen die reeds overleden zijn.
Dit gezegd zijnde, deze morgen was ik al om 7u59 op pad om te gaan wandelen. De zon scheen, weinig wind, ideaal dus om buiten te zijn. Ik koos ervoor om nog eens het bos in te trekken. Ik nam hiervoor de gewone paden, rechtdoor naar de Bessemerberg toe. Bovenaan kon ik zonder problemen in het midden van de straat, 'n foto maken van de Bessemerberg zelf, zijnde de grote weg richting Zutendaal naar boven. Er was totaal geen verkeer te bespeuren.
Vervolgens wandelde ik langsheen het ziekenhuis. Tot op dat punt was ik nog niemand tegengekomen in het bos. Eens ik aan de afdaling van de berg begon, kwam ik toch al enkele mountainbikers tegen alsmede 'n wandelend koppel met drie kleine hondjes. Op de Neerharenweg wilde ik oversteken naar Pietersheimbos, maar wie kwam ik daar tegen ... jawel, collega-wandelaar Eddy. Dat moest weer lukken, de derde keer deze week dat ik hem zag.
Via de burchtruïne en het kasteel, was het tijd om terug te keren. Maar eerst passeerde mij nog 'n grote groep fietsers, zeker dertig personen. Op het Molenweideplein kwam ik voorbij de bakker waar ik 'n zondagskrantje meenam. Ik heb dan wel niet naar het voetbal gekeken gisteren met ondermeer de overwinning van onze nationale ploeg, ik wilde wel de commentaar in de krant lezen.
Morgen is het 'n fietsdag en deze namiddag ....? Dat hangt af van de fut en de goesting. En o ja, die laatste foto, dat is tegenwoordig onze tuinkat. Ze komt regelmatig 'n kijkje nemen in onze tuin.
Deze voormiddag was het 'n rustig moment, alhoewel, ..... de kleinzoon was effe op bezoek met zijn mama. Na het middageten kon ik dan beschikken over wat vrije uren. Wandelen of fietsen? Het werd fietsen met de stadsfiets, niet te ver, gewoon de benen wat in beweging zetten.
Ik besloot de Maas over te trekken met het veerbootje in Uikhoven en via Maastricht terug te keren. In Herbricht zag ik al direct dat er 'n vrij grote bedrijvigheid was op de Maas, vele kajakkers en roeiers. Er waren ook veel fietsers, oa. die grote groep op de Geulerweg. Mijn instinct liet me al direct vermoeden dat ook zij de Maas overwilden. En als je dan weet dat er slechts max. 12 personen tegelijk over mogen, dan was het effe 'n tandje bijzetten om die groep toch voor te zijn.
Toen ik aankwam aan het veer, stonden er al vier personen te wachten. En idd. die grote groep wilde ook over. Zij hebben zich moeten opsplitsen, 'n deel kon nog mee, de rest moest wachten. De Maas was rustig vandaag. Op een der foto's zie je de kerk van Uikhoven op de achtergrond.
Eens in Nederland, was het rechtsaf naar Brommelen. Aan dat mooie oude huisje, was het tijd om mijn jas uit te trekken, veel te warm. En na Brommelen, 'n gehucht trouwens van Meerssen, kom je vervolgens in Bunde en Itteren. Via knooppunt 48 fiets je door 'n prachtig natuurgebied. Het volgende dorp is Borgharen. Daar ben ik nog eens van mijn fiets gestapt om wat foto's van het kasteel te maken.
De rest van mijn tocht is minder interessant, gewoon richting Maastricht en via de Wilhelminabrug terug naar huis. Van dat laatste stuk geen foto's, van Maastricht heb ik er jullie al genoeg getoond. Maar mijn allerlaatste foto is er nog eentje van gisteren, tijdens mijn wandeling zag ik dit plantje, mij zeer goed gekend, maar hoe was de naam ook al weer ....? Het is het rapunzelklokje, 'n mooie naam.
Voor de rest kan ik jullie al mededelen dat ik 'n nieuw blog aan 't voorbereiden ben, eentje dat zal handelen over de familie Meuris - Lambrechts. Het zijn mijn ouders en ik ga beetje bij beetje, kwartierstaten tonen met hun voorouders. In de mate van het mogelijke ga ik foto's toevoegen en als ik ze te pakken krijg, akte's van geboorte - huwelijk - overlijden. Natuurlijk is er de wet op de privacy, buiten mezelf zal er dan ook niemand anders van de nog in leven zijnde familie aan bod komen. Later meer hierover.
Lang heb ik vandaag niet moeten nadenken waarheen ik zou willen wandelen, het werd Neerharen. En gelet op de mogelijke regen, was het aangewezen om de voormiddagkoffie maar gewoon te skippen. Daardoor was ik al om 9u00 op pad.
Ik kwam eerst voorbij die gevel met zijn vele vogelkastjes om vervolgens langs de kinderboerderij en via de Neerharenweg, naar Neerharen te wandelen. Via de Schuttershofstraat kwam ik aan de Heirbaan. Die laatste straat loopt gewoon door tot aan de sluis. Daar vond ik die foto wel grappig: "stop".
En eens de sluis voorbij, is het gewoon rechtdoor tot in Lanaken. Je passeert eerst nog wel de brug in Tournebride. Aan de sluis in Lanaken, was er juist 'n schip aan het binnenvaren. Je moet daar 'n stuk omhoog om verder richting Luik of Antwerpen te varen.
Vandaag ben ik onderweg wandelcollega Eddy weer tegengekomen. Ook hij wandelt iedere dag. Hij vertelde mij dat zijn inwonende schoonmoeder 101 jaar geworden is.
Het is nu 13u19 en het is stevig aan het regenen, begeleid door donder en bliksem. Nog enkele dagen geduld hebben zeker ...?? En die boom tenslotte ...? Op aangeven van collega-blogger Pol, ga ik proberen 'n vierluik te maken van onze boom bij het begin van elk nieuw seizoen.
Dag mensen, vóór ik aan mijn verslag van vandaag begin, eerst nog 'n bedenking over gisteren - eigenlijk over de laatste paar weken. Ik heb het ook aan mijn vrouw verteld en zij kon het enkel maar beamen. Waar gaat dit over? Wel, ik stel vast dat ik meer en meer tijdens mijn fietstochten (maar ook bij mijn wandelingen) spontaan wordt aangesproken door voorbijgangers. En dat gebeurt vooral als ik ergens voet aan de grond zet om 'n foto te maken of om iets te eten. Is het nu omdat de mensen interesse hebben in hetgeen ik aan het doen ben, of - ik neig ertoe dit als werkelijke reden te bezien - zijn vele mensen eenzaam en hebben ze nood aan 'n babbel? Zo ook gisteren, 'n oudere man die mij aansprak in Maaseik en 'n oudere vrouw met 'n paar hondjes die spontaan met mij kwam babbelen toen ik die foto nam van de molen in Gronsveld.
Maar nu over vandaag. Volgens de weerman gisterenavond, zou het 'n dag worden met kans op intense buien. Wel, in Lanaken hebben we nauwelijks buien gezien, meer zelfs, het werd - op dat kleine buitje na in de middaguren - 'n relatief mooie dag. Vanmorgen had ik het al in de smiezen dat er weinig kans op regen zou zijn, tijd dus om mij bezig te houden met mijn tuin. Vanaf 'n uur of negen tot iets vóór drie, heb ik mij toch gesmeten, onkruid wieden, looppaden weer zichtbaar maken (onze kruiden waren veel te breed uitgedeind) enz.
Maar toen vond ik het toch welletjes, tijd om te gaan wandelen. Het doel was om wat biljetten te gaan tanken aan de automaat. Bij mijn eigen financiële instelling ving ik bot, "toestel defect" was de boodschap. Dan maar naar het Cashpunt op de Stationsstraat. Dat zijn automaten die niet in het gebouw van 'n bank gelegen zijn.
Wat volgde was vrij simpel, 'n wandeling doorheen het centrum van Lanaken. Eerst langs die mooie boom aan het Pyxiscollege, dan doorheen de buurt van de sportoase, langs de oude brug van het college om verder langsheen die oude bakfiets op de Eikelenweg te stappen. Met 'n ommetje doorheen de Bessemerstraat en het Kerkplein, kon ik het tenslotte niet laten om in 't Hofje, 'n selfie van mezelf te maken.
Zo, de dag zit er weer grotendeels op. Seffens naar het nieuws kijken op de VRT en dan gaat de tv weer uit. Het boek "Oxen" van Jens Hendrik Jensen ligt te wachten.
Als het wordt aangekondigd, woensdag zal het droog blijven, dan is er geen twijfelen aan, dan wordt er gefietst. En dat heb ik dan ook gedaan. Dat er wat wind was, geen zon, nog wat natte wegen na die buien van gisteren, dat kon mij allemaal niet van mijn voornemen afhouden, gefietst zou er worden.
Eerst was het mijn bedoeling om er 'n Kempenrit van te maken - dus veel door de bossen fietsen - maar daar ben ik toch wijselijkshalve van afgestapt. Onder de bomen zouden de wegen er nog wel eens kletsnat bij kunnen liggen. In de plaats koos ik voor 'n route langs het kanaal naar Maaseik, om daar de brug over te steken en via de Maas terug te keren. Veel open wegen die hopelijk opgedroogd waren.
Ik vertrok richting Rekem en Eisden om daar aan de haven wat foto's te maken. Links heb je het kanaal met heel wat aangemeerde schepen, rechts de bewoning die 'n heel stuk lager ligt dan het kanaal. Dat heeft uiteraard allemaal te maken met de koolmijn van Eisden. Vele gangen in die mijn zijn in de loop der jaren ingestort met als gevolg dat ook het straatniveau gezakt is.
In Dilsen zag ik weer 'n prachtige muurschildering. Via Neeroeteren en langs ene rustige bosweg, fietste ik verder naar de brug van Maaseik. Tijd voor enkele boterhammen en ene babbel met 'n oudere man.
Eenmaal de brug over, ben je in Roosteren. Vanaf daar was het wind in de rug. Nu was het gewoon de Maas volgen richting Stein. Onderweg in Papenhoven zag ik 'n kapel, gebouwd in 1950 door de bewoners van de straat Staai als dank voor het feit dat de buurt in WO II ongeschonden is gebleven. In Stein zelf, zag ik dat schuttersmonument. Het is nog vrij recent, van 2021.
En na 72 km. vond ik eindelijk 'n locatie om te pauzeren, "de Zeute Inval" in Meerssen, 'n voor mij bekende plaats. En ze waren niet spaarzaam met advocaat is dat glaasje. Meestal tracht ik de 100 km. te benaderen, zo ook vandaag. Daarom fietste ik omheen Maastricht om in Gronsveld langs de molen te rijden. Aan de grens ben ik nog even naar links gereden, naar Veldwezelt om daar mijn laatste foto te maken. Veldwezelt is zo 'n typisch dorp met veel oude woningen. Tenslotte op het Kerkplein nog 'n drankje genomen terwijl op het groot scherm 'n voetbalwedstrijd te zien was.
Zo, een heel verhaal, het was weer de moeite. En het weer zullen jullie vragen? Wel tussen Elen en tot Maaseik, wat licht gemiezer, daarna droog en in de namiddag kwam de zon piepen.
Nu ik dit schrijf regent het in Lanaken. Maar op de buienradar zie ik ook dat het in Oost- en West-Vlaanderen nog veel harder regent. Hopelijk hebben ze daar geen wateroverlast. Hoe ook, ik heb veiligheidshalve maar geanticipeerd op die regen. Eerst diende ik nog naar mijn geregelde dokterscontrole te gaan om op de terugweg, 'n brood te gaan uithalen. Eens thuis heb ik dan direct mijn wandelschoenen aangetrokken. Het was dan 9u30 en om 11u20 zou het gaan regenen. Ik had dus effe tijd voor 'n wandeling.
En die wandeling bracht mij weer naar de Beekveldweg in Veldwezelt. Naast aardbeien wilde ik ook 'n bakje kersen gaan kopen. Ik had namelijk gezien dat de uitbater van die automaat reclame maakte voor hun kersen en dat die dus ook te verkrijgen waren in hun automaat.
Zo gezegd, zo gedaan. Even was het nog effe uitzoeken hoe het nu juist zat met die borden aan de brug van Briegden. Het bleek nu dat ze enkel aan de rechterkant (de kant van Gellik) aan het werk waren aan het fietspad. Wandelaars en fietsers konden wel nog de brug over aan de linkerkant.
Ik had veiligheidshalve mijn regenjas aangedaan, maar hem aanhouden, ... dat was 'n ander ding, veel te warm. De aardbeien kosten nog steeds 3,00 euro, de kersen daarentegen, waren te koop voor 2,00 euro. Vandaag heb ik alleen de plantage van aardbeien van het type "hangcultuur" gezien. Daarnaast zijn er ook aardbeien van "grondcultuur". Welke ik nu juist gekocht heb, dat weet ik eigenlijk niet. Maakt ook niks uit, ze zijn sowieso lekker.
Normaal gezien wil ik morgen gaan fietsen. Uiteraard moet het droog blijven en anderzijds is het best 'n route te nemen die door de regen van vandaag, niet te nat gebleven is (lees: oa. de bossen).
En om af te sluiten, het voetbal van gisteren, ... gelukkig hebben wij beiden niet de ambitie om te kijken. Het moet niet goed geweest zijn. Ik ben niet echt 'n voetballiefhebber - al heb ik wel 8 jaar gevoetbald als rechtsachterspeler - de weinige wedstrijden die ik bekijk zijn die van oa. Liverpool, Manchester City, kortom de Engelse clubs.
Deze namiddag heb ik in de schaakclub afscheid genomen van mijn maten. Ik heb gezegd wat ik wilde zeggen, namelijk dat ik (voorlopig ...???) afscheid neem van de club. Ze hadden alle begrip voor mijn argumentatie en ik heb hen verteld dat ik de deur zeker niet helemaal heb dichtgedaan. Natuurlijk heb ik nog wel enkele spelletjes gespeeld, Matty heeft het moeten ontgelden met 2-1 verlies.
Dit gezegd zijnde, ben ik nog even 'n ommetje gaan maken. Gewoon langs de fietsbrug en de sluis van Lanaken, terug via de Sportoase naar huis. Onderweg aan het kanaal zag ik enkele "grote teunisbloemen". En die wolken, die deden mij toch besluiten om geen risico te nemen. Gelukkig bleef het bij dreigen, het heeft niet geregend. Goed om weten is ook dat ik in Briegden tijdelijk niet meer per fiets langs kan.
En wat die kabelhaspel daar nog ligt te doen, enkele jaren na de hertekening van het doorgaand vervoer, dat mag Joost weten. Hoe ook, binnenkort wordt hij misschien opgeslorpt door de natuur.
Zo mensen, binnen welgeteld 35 minuten beginnen de Belgen er aan. Winnen is 'n must.
Ik heb mij vandaag niet de moeite genomen om 'n foto te nemen van 'n Belgische vlag. En al zou ik het hebben willen doen, dan zou ik hard hebben moeten zoeken om er eentje te vinden. Ja, in onze straat hebben twee overburen hun woningen volgehangen met vlaggen, maar elders, ... je ziet er nauwelijks eentje hangen. Zou het dan zo erg gesteld zijn met het enthousiasme voor onze nationale voetbalploeg? Ze beginnen er nochtans morgen aan tegen Slowakije, en dat om 18u00. Wijzelf liggen er niet wakker van, ofwel gaat de tv uit ofwel is er toch nog iets te zien op een van de andere zenders. We kijken nog al eens naar uitzendingen over de natuur, mooie gebouwen of mensen die gaan wonen ver weg van de maatschappij.
Vandaag diende ik 'n boek terug te brengen naar de bib. De verlengtermijn was bereikt en wilde ik geen boete aan mijn broek krijgen, dan moest het uiteraard terug. In de bib zelf ben ik nog gaan zoeken naar boeken van Tom Bergs (dat was na 'n tip van collega-blogger Martin), maar die zijn er (nog) niet. Natuurlijk heb ik achteraf nog 'n ommetje gemaakt, niet te ver want het begon wat te druppelen.
Eerst kwam ik doorheen één der oudste straten van Lanaken, de Waterstraat. Je vindt er nog oude woningen en poortjes. Dan nog effe door de kinderboerderij om tenslotte via de Henri Dunantstraat terug te keren naar huis. Ik had mijn nette kledij aan, ik heb mij dus niet vermoeid met flink door te stappen of over paden te gaan die misschien niet zo netjes waren.
Al bij al was het toch iets meer dan 6 km. Morgen zal het 'n vervelende dag worden. Normaal ga ik naar de schaakclub (tenzij het weer te slecht is) en daar wil ik de boodschap gaan brengen dat het mijn (voorlopig) laatste keer zal zijn. Ik heb mij de laatste tijd de vraag gesteld of ik dat spelletje nog graag doe en het antwoord is eenvoudig: "te weinig". Ik ga soms naar de club met 'n hoofd dat onvoldoende tot rust gekomen is. Met zo'n ingesteldheid is het moeilijk schaken. Ik zou op dergelijke momenten liever buiten zijn, fietsen - wandelen (mijn passie volgen) - desnoods zelfs in de tuin werken. Dat allemaal liever dan geconcentreerd binnenzitten. Tja, ik zal het mijn maten moeten gaan vertellen, plezant is anders. Maar de schijn ophouden en soms tegen mijn goesting er naar toe gaan, dat is ook hypocriet. Doe ik daarmee helemaal de deur dicht, ... nee, natuurlijk niet. En wil ik nog eens schaken, daar heb ik mijn pc voor.
Toegegeven, het weer was niet het allerprettigst, wind, grijs en bewolkt. Maar het zou gelukkig - en dat hoopte ik toch - droog blijven. In de namiddag zat er mogelijk nog 'n werkje buiten in (dat zou ook afhangen van de wind), dus het wandelen werd gedaan in de voormiddag. Ik wilde nog eens naar Maastricht gaan met de bus van 9u12 en te voet terugkeren.
Zo gezegd, zo gedaan. Om niet al direct terug te keren naar Lanaken, maakte ik eerst nog 'n ommetje doorheen Maastricht. Eerst kwam ik aan de Stokstraat waar het beeld van de "Mestreechter Geis" (Maastrichter geest) staat. Het beeld werd onthuld in 1962 en stelt ondermeer de Bourgondische levenswijze van de doorsnee Maastrichtenaar voor. De volgende foto is gemaakt aan de Bisschopsmolen.
In de Minckelersstraat zie je dat Maastricht 'n studentenstad is. Fietsen bij de vleet, maar bij de minste harde wind gaan er ook veel tegen de vlakte. En die kunnen er soms dagenlang zo liggen. Ook in die straat, weer een van die mooie versieringen boven de voordeur.
Op de terugweg via de Bosscherweg zag ik 'n ganse rij bomen staan met het opschrift "BLA". Welke onnozelaar had hier nu weer eens goesting voor, zinloos uiteraard. Wat verderop zag ik 'n toeloop van de vrouwelijke jeugd naar de roeiclub. Er was blijkbaar van alles te doen, meerdere tenten, harde muziek en roeiwedstrijden. En niet ver daar van, waterbeleving op en naast het water. In Smeermaas hebben ze in de brug weer plantjes geplaatst. En in Lanaken-centrum kunnen de voetballiefhebbers onder het genot van 'n hapje en drankje, genieten van de voetbalwedstrijden.
En dat werkje thuis, dat is uitgesteld tot 'n rustigere dag. Ik heb nog wel wat huishoudelijk binnenwerk en mogelijk ga ik nog wat tuinieren. Nog ene fijne dag en zondag morgen.
Vandaag nam ik 'n relatieve snipperdag. Deze ochtend naar de bakker, dan wat rondlummelen in huis om op het middaguur, met ons beiden lekker te gaan eten in Lanaken-centrum. Het werd 'n hoofdgerecht plus dessert. We hadden er allebei plaats voor!
Daarna wilde ik toch gaan wandelen. Het bos in en meer bepaald, de rode route werd het doel. Ik vertrok achter de kinderboerderij aan de houten vlonder. Daarna naar links met de paardenweiden van Melchior aan je rechterzijde. Het is 'n route die naarmate je korter bij de Bessemerberg komt, pittig wordt. Je mag er dus niet op je adem trappen. Gelukkig was het zo goed als volledig droog in het bos. Nergens waren er modderige plekken waar je omheen diende te stappen.
Aan de legoblokken stapte ik de grote weg over om vervolgens weer 'n stukje bos te doen. Op 'n bepaald moment was ik effe gestopt op 'n rustige plek. Op mijn gsm kan ik nog niet zien waar ik juist mijn foto's maak, dus de juiste locatie zien waar ik de foto maakte. Ik dus wat aan 't klooien met mijn gsm. Juist toen kwam er 'n bejaard koppel aangewandeld en die vroegen beleefd wat ik aan 't doen was. Toen ik hun de reden vertelde waren ze een en al behulpzaam, maar om de een of andere reden lukte het niet om het te installeren. Geen nood, ik heb hen bedankt voor de hulp en de babbel en zij waren ook blij met dergelijke aangename onderbreking van hun wandeltocht.
Hoe ook, toen ik thuis kwam was juist onze zoon aanwezig. Het heeft geen halve minuut geduurd om het te installeren (lees: iets wat op mijn gsm uitstond, terug aan te zetten). Als ik nu 'n fietstocht achter de rug heb, hoef ik mij niet meer in te spannen om mij te herinneren waar ik mijn foto's nu ook al weer genomen heb. Mijn gsm zal het mij nu vertellen.
Zij die het voetbal gaan volgen vanaf deze avond, veel succes. Bij ons zal de tv afgezet worden. Fijn weekend iedereen.
Het gebeurt mij niet dikwijls, maar vandaag had ik het weer zitten, verkeerd gereden. Ik had 'n mooie fietstocht op papier gezet, vertrekken richting Eben-Emael, dan Roclenge-sur-Geer om daar links, de Houtainberg over te fietsen. Vervolgens naar Valkenburg en via Maastricht terug naar huis.
Maar, het is anders gelopen. Terwijl ik nog op het juiste traject zat, kwam fietscollega Jo langs mij rijden. Hij wilde ook de Houtain over maar eerst ging hij naar de Hallembaye. In Kanne gingen we dus uit mekaar, Jo rechtdoor, ik links naar Eben-Emael. Daar zag ik wat beelden staan in 'n afgesloten weide. Via Wonck, Bassenge en Roclenge zat ik nog altijd goed, maar in Roclenge had ik linksaf moeten fietsen, maar deze jongen is er rechtdoor gereden. Toen ik in de mot kreeg dat ik op 'n foutief nummer aan 't fietsen was, had ik geen goesting om terug te keren. Ik ben van het principe: "alle wegen leiden naar Rome". Ik zou wel zien waar ik uitkwam. En dat was in Sluizen, een der zuidelijkste plaatsen in Limburg.
En vanaf daar was het met de natte vinger en de fietsrouteborden op de verschillende knooppunten. In Millen zag het er goed uit voor 'n pauze, maar ik had nog maar 36 km. op de teller, te vroeg dus. En eens in het volgende dorp, Genoelselderen, kwam Jo er toevallig weer aangereden. Hij was al verwonderd mij niet gezien te hebben op de Houtain. Hij ging terug naar huis, ik wilde nog 'n heel eind fietsen. Die kapel in Genoelselderen is van het midden van de 18de eeuw. In 1995 werd het 'n beschermd monument.
Op een der borden had ik mijn verdere route bepaald, via Alden Biesen in Rijkhoven naar Bilzen-centrum om daar 'n pauze te nemen. Ik heb daar op de markt toch effe moeten zoeken naar 'n zaak waar ze vlaai of gebak hadden. Wat verder volgde, was gewoon doorrijden naar Zutendaal, vervolgens de Duivelsberg in Opgrimbie om dan via Boorsem, de Maas en Smeermaas naar Veldwezelt te fietsen. Daar zag ik dat ik de 100 km. in het bereik had, met 'n ommetje naar Gellik - om daar mijn laatste pauze te nemen - zou dat wel lukken. En inderdaad, juist iets meer dan 100 km. toen ik thuis kwam. Ik ben dan wel verkeerd gereden, het bleef toch 'n mooie tocht. En wat ik ook gezien heb, de veldwegen in Zuid-Limburg waren kurkdroog.
Het was vandaag een "kleed-me-om-dag". Dat begon deze morgen met naar de bakker te gaan, toch wat nette kledij aandoen. Terug thuis, de werkkledij aan, om na dat werk, mijn wandelkleren aan te trekken. En tegen 15u30 na 'n douchke, terug die nettere kledij aan want ik diende naar de oogarts te gaan. Verveeld heb ik mij dus niet vandaag.
Vanmorgen had ik snoeiwerk in de tuin. Ik heb sinds verleden jaar wel hulp bij het snoeien, maar die man kan pas komen einde deze maand. Maar die haag diende toch dringend gesnoeid te worden, ik ben er dus maar zelf aan begonnen. En wie snoeien zegt, zegt ook opruimen en afvoeren naar de composthoop.
Na het middageten was het dan tijd om 'n wandeling te maken. Ik had niet 'n echt specifiek doel, gewoon vertrekken langs het kanaal en daar kijken waarlangs ik terug zou keren. Ik vertrok dus via dat smal bospaadje, waar vooral de studenten fietsen, op weg naar school of terug naar huis. En dan langs het kanaal tot in Tournebride. Daar besloot ik langs de stelplaats van De Lijn te wandelen en wat verderop, links de Reistraat in te stappen. Daar zag ik die mooie spreuk staan op 'n garage. In feite wil die spreuk zeggen, "menslief, zeur eens wat minder".
In Neerharen nam ik de gelijknamige straat om terug te keren. Die boom snoei je niet met wat gewoon tuinmateriaal, daar heb je 'n hoogtewerker voor nodig. Maar als je geld genoeg hebt ... Gelukkig hebben ze de Neerharenweg grotendeels autovrij gemaakt. Je kunt er nu rustig fietsen of wandelen. Voorheen was dat 'n echte sluipweg voor auto's.
Aan de visvijver besloot ik niet rechtstreeks naar huis te gaan, maar nog 'n klein ommetje te maken langsheen de speeltuin en het kasteel. In de Broekstraat ben ik die fameuze bron eens gaan bekijken. Ik kan mij niet herinneren die bron ooit al eens gezien te hebben - of het moet al héél lang geleden zijn -. Feit is dat ik enkele mensen in die straat ken die daar geregeld fris bronwater gaan tanken.
En de oogarts, ... zullen jullie vragen. Wel in september zal ik op consultatie mogen gaan bij 'n oogdokter die mijn beide ogen zal mogen opfrissen (lees: kleine operatie). Ik kijk er naar uit. Morgen wordt het 'n fietsdag.
Het is al weer de tweede dag van de week, wat gaat de tijd toch snel. Het was deze morgen weer effe bezinnen over het doel van mijn wandeling. De buienradar voorspelde nattigheid in de loop van de dag, ik ben er dus maar direct aan begonnen. Het zou naar Gellik gaan.
Het was gewoon rechtdoor naar de Pasoorslindestraat en de Kewithdreef om op het einde, rechts af te slaan, de Bergstraat in. Die straat doet zijn naam eer aan, het is voor de fietsers 'n kuitenbijter. Ook daar heb je paarden en bloemenweiden. Via de Vlootgracht en de Houterstraat, ging het weer rechtsaf tot aan het gehucht Berenbroek. Daar ging ik linksaf, de veldweg in tot aan het Albertkanaal.
Daar kom je op een veelgebruikt fietspad. Aan de brug van Gellik maakte ik 'n foto van een der oudste site's van het dorp. Guelick zoals het vroeger genoemd werd, is al 'n heel oud dorp. Ik keerde terug onder de oude spoorbrug door en langs de dreigende hemel aan het college.
Nu nog even wat plannen maken voor de rest van de week. Morgen naar de oogarts, donderdag waarschijnlijk 'n fietstocht en vrijdag 'n etentje elders. Nog ene fijne dag verder.
Eindelijk, ik kan er aan beginnen, mijn dagelijks verslag. Het was dan ook pas om 15u39 om precies te zijn, dat ik kon gaan wandelen. Regen, regen en nog eens regen. Ook toen ik vertrok, weliswaar op 'n droog moment, begon het even later opnieuw te regenen. Gelukkig had ik mijn paraplu bij. Het was effe van moeten, onze portemonnee diende aangevuld te worden. Eens dat gebeurd, slaakte ik 'n dikke "oef", het werd droog en zelfs de zon kwam even piepen.
Ik kon dus mijn wandeling verder zetten, naar Pietersheim. Eerst langs de Koning Albertlaan, dan de Drie Eikenweg in, om dan via het Graziëllapad, de Ganzenpoel en de Putstraat, in Pietersheim terecht te komen. Ik zag dat er aan het kasteel, verschillende toeristen de weg naar de ruïne vonden. Ik ben maar in hun spoor gevolgd en heb daar weer enkele foto's gemaakt. Opvallend is de groene kleur van de langsliggende gracht.
Via de kinderboerderij met zijn geblinddoekt paard en dat oude landbouwwerktuig, heb ik mij toch met wat spoed huiswaarts gekeerd. Ik zag die donkere wolken en koos toch voor zekerheid. Ik had dan wel mijn paraplu bij, maar die zou mij van weinig nut geweest zijn door die toch wel felle wind.
Ja, het is nu 20u30. Toen ik thuis kwam kon ik al onmiddellijk de tafel dekken (boterhammetjes) om daarna naar Jeroen Meus te kijken. En bij Ben Crabbé, gebeurt het al eens dat de ogen effe dicht vallen. Natuurlijk wilde ik daarna nog het VRT-nieuws zien met de laatste stand van zaken in verband met de verkiezingen van gisteren. Ik ben benieuwd hoe de kaarten gelegd gaan worden.
Om te beginnen, dank je wel Godelieve omdat je mij er attent op maakte dat er wat scheelde met mijn blog. Ik had namelijk één foto wat te groot geplaatst (1.080 pixels ipv. max. 750). Ik heb die dag nu verwijderd en alles is terug ok. Maar kun je ook één foto verwijderen en vervangen terwijl de rest kan blijven staan? In die materie heb ik nog wat te leren.
In België mochten we vandaag gaan kiezen, Federaal - Vlaams - Europees. Wij zijn gegaan, net voor negen uur. We werden al direct geconfronteerd met enkele ellenlange file's. Maar oef, wij mochten meteen doorwandelen naar ons stembureau (nr. 39). Daar was geen kiezer te bespeuren, wij mochten direct ons ding doen. Alleen, die pc wilde bij ons beiden niet meewerken, we hebben diverse keren ons scherm moeten aanraken voor we verder konden. Uiteindelijk is het dan toch gelukt en konden wij ons briefje scannen en in de bus stoppen.
De rest van de voormiddag had ik dus vrij en ik besloot 'n korte fietstocht te maken met de stadsfiets. Ik vertrok langs La Butte aux Bois om op de hoek van Begijnenbos en de Heidestraat, links op te gaan, richting Opgrimbie. Daar wilde ik die klim naar de Duivelsberg nog eens maken. Maar omdat ik toch in de buurt was, maakte ik eerst nog enkele foto's van de Aspermansvijver. Deze vijver ligt op grondgebied Rekem, maar juist op de grens met Opgrimbie.
Boven op de Duivelsberg heb je natuurlijk 'n mooi uitzicht. Ik fietste verder via de brug van "fietsen door de heide". Ik ging tot aan de fietsbrug in As, maar juist ervoor, ging ik naar links, terug naar Wiemesmeer. Wat ik vandaag ook gewaar werd, als je 'n foto neemt van de een of andere plant - in dit geval Vingerhoedskruid - dan geeft mijn app aan in welke gemeente je die foto nam. In dit geval was dat As. Eigenlijk 'n simpele manier om te weten waar je bent.
De kerk van Wiemesmeer is nog niet zo oud. De St. Jozefkerk werd gebouwd vanaf 1935. Op de Besmer, 'n gehucht van Zutendaal, heb je het vroegere "Oud Kantoor". Lang hebben we gehoopt dat de woning, na restauratie, zou gaan dienen voor de horeca. Spijtig genoeg blijken er geen plannen in die zin te zijn.
Zo, dadelijk met de benen omhoog, genieten van Vaderdag en de resultaten van de verkiezingen wat opvolgen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Dat begon al deze voormiddag toen ik in de tuin ging werken en dat herhaalde zich nog eens toen ik ging wandelen. 
Eenmaal terug thuis, ben ik er maar direct ingevlogen, als de goesting er is, moet je ervan profiteren. Het was bijna 15u30 toen ik uiteindelijk aan de rem trok, genoeg is genoeg. 
Toen ik vertrok zag ik dat een mijner buren 'n poging aan het doen was om het onkruid voor zijn woning meester te blijven. Het is te zeggen, hij stond erbij en hij keek ernaar. Zijn uitleg vond ik wel plezant: "ik ben aan het kijken wat ik nog moet doen en wat ik tot nu toe al gedaan heb" .... 
Iedere uitleg heeft zijn charme. 
De volgende plaats was Valkenburg. Daar maakte ik ondermeer 'n foto van dat protestants kerkje. Sinds 1997 is het 'n Rijksmonument en het was klaar voor gebruik op 11/10/1891. Daarna nog 'n zicht van het spoorwegstation. 
En na Brommelen, 'n gehucht trouwens van Meerssen, kom je vervolgens in Bunde en Itteren. Via knooppunt 48 fiets je door 'n prachtig natuurgebied. Het volgende dorp is Borgharen. Daar ben ik nog eens van mijn fiets gestapt om wat foto's van het kasteel te maken. 
Ik ben Eddy Meuris