Het fotosalon van onze club valt altijd in de Allerheiligen/Allerzielen week en onze kerkhofbezoeken c.q. opkuisen-onderhoud doen we altijd enkele dagen er voor. Vandaag waren we daarom een dagje in Lommel en Peer, onze respectievelijke geboorteplaatsen. We hebben er trouwens ook enkele familiebezoeken aan vastgeknoopt. Vorig jaar waren er in Peer bij veel graven bordjes aangebracht met de boodschap dat de concessie ten einde was en dat een verlenging nodig was. Ik lees dan: "betaal, want anders worden de graven verwijderd." En inderdaad, dit jaar waren er weer een aantal open plaatsen. Het viel me op dat vlakbij het graf van mijn oma en mijn overgrootouders er een totaal vervallen graf was. Ondanks het feit dat het in de zone lag die zou worden opgeruimd was het er nog steeds. Iemand heeft dus die concessie verlengd, maar enig onderhoud is er al jaaaren niet meer gebeurd, ziet zelfs een blinde. Zonder me uit te spreken over de godsdienstige inhoud vond ik het bemoste, met spinnewebben, schimmels, bladeren en dennennaalden bedekte beeld van een liggende gekruisigde Christus erg fotogeniek en ik heb het dan ook gefotografeerd.
Herfstvakantie. Dat betekent o.a. dat de schoolplichtige deelnemers aan onze kerstmusical, de elfen, vrijaf hadden en dus hadden we een hele dag repetitie ingepland. Qua logistiek moet je dan ook voorzien in drinken en eten natuurlijk. Schoonbroer Dreeke heeft de taak van kok op zich genomen en het moet gezegd: zowel de soep als de spaghetti smaakten erg goed. Ik heb natuurlijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om een en ander te documenteren met enkele foto's. Er zat sowieso weinig kleur in deze opname en dus besloot ik nog eens aan zwart-wit te denken, een contrastrijke omzetting bracht volgens mij nog net iets meer pit in de foto. Met dank aan Silver Efex.
Er zijn amateurfotografen die 's morgens vroeg de natuur intrekken. Aan mij is dat niet besteed. Ik ben een langslaper. Als het 's avonds donker wordt daarentegen, dan ga ik graag op fotojacht. Ik had vandaag het voornemen gemaakt om naar Ten Aard te rijden om daar iets te scoren maar langs de Geelse Baan in Kasterlee keek de mooi verlichte molen me zo lokkend aan dat ik mijn fotoplannen maar meteen aangepast heb. Na overleg met het vrouwke vond ik deze de leukste uit de oogst.
Dit is elk jaar vaste prik. In de maand oktober is er ieder weekend wel een evenement dat aan pompoenen gerelateerd is in onze gemeente. Het hoogtepunt van de pompoenengekte is telkens weer de pompoenregatta. Een ludieke roeiwedstrijd in uitgeholde pompoenen, geef toe het klinkt origineel en er waren dan ook weer ontiegelijk veel geïnteresseerden op af gekomen, zelfs onze nationale TV was aanwezig. Het was dit jaar de 15de editie en op enkele uitzonderingen na was ik er telkens bij om foto's te scoren. Deze keer had ik er voor gekozen de 70-300 op mijn Canon te zetten. Ik wilde eens wat beter de gezichten, emoties, gelaatsuitdrukkingen van de deelnemers vangen terwijl ze hun ding aan het doen waren. In deze opname heb ik er drie tegelijk gevangen, elk met hun eigen manier om hun gevoelens te tonen.
Ik ben een veelfotografeerder, gesteld dat dit een correct Nederlands woord is. Maar in tegenstelling tot vroeger bewaar ik niet meer alles en na een strenge kwaliteitscontrole hou ik vaak maar 2, 3, of 4 opnames over uit een fototocht. Op jaarbasis heb ik zo toch altijd wel een rijke oogst en daaruit selecteer ik dan de beste 15 of 20 om aan de collegas van de fotoclub voor te leggen. Uiteindelijk komen we dan samen tot een selectie van een achttal werken die ik toon op ons jaarlijkse fotosalon. 1, 2 en 3 november is het weer zo ver trouwens. Vandaag had ik er vier die wat mij betreft het bewaren waard waren. Tussen twee ervan twijfelde ik voor deze dagelijkse blog: twee kanovaarders op de Nete frontaal van op de Netebrug of van op diezelfde brug diezelfde kanovaarders aan de andere kant toen ze al voorbij waren. Bij de eerste zie je het wijdse landschap, bij de tweede de herfst die zijn pracht laat blijken in de bomen aan die kant. Na lang twijfelen koos ik voor de eerste, de andere toon ik morgen wel op Facebook. Wie het met mijn keuze niet eens is mag het me graag laten weten.
Als we ergens naar toe fietsen is dat meestal niet langs de meest logische of de kortste weg. Zo ging de tocht vandaag naar het shopping Center in Olen en we zijn vertrokken via Sas 9, verder langs Thomas More, alle hoofdwegen vermijdend naar de industriezone Lammerdries. Voor één keer reden we bij Sas 9 aan de overzijde van het Kempisch Kanaal en café Den Thijs was dus vandaag geen tussenstop... maar wel een foto-onderwerp. Meestal liggen er meerdere plezierboten aangemeerd maar in dit seizoen is dat een stuk minder merkte ik. De plaatsen werden ingenomen door de V277 en de V222, vaartuigen die ooit onderdeel waren van onze nationale zeemacht en die nu - naar ik hoorde - gebruikt worden door de marine kadetten.
Ook vandaag heerlijk fietsweer en ja hoor... samen met het vrouwke hebben we er weer uitgebreid van genoten. En er kwamen weer enkele leuke dingen voor de lens. Dit stel, een wit paard en een ezel stonden samen te grazen en in het tegenlicht was er een prachtige lichte glans rond het paard. Ik dacht meteen aan een zwart-wit omzetting. Van op de plek waar ik gestopt was stond die ezel echter in de weg (daar moet je een ezel voor zijn) en ik ben daarom een eind naar rechts opgeschoven. Zo stonden ze beiden vrij maar de mooie witte rand veroorzaakt door het tegenlicht was grotendeels weg. Ik toon de foto toch met deze uitleg erbij. Het loopt niet altijd zoals je het gewenst had immers...
Er zijn in onze gemeente enkele natuurlijke verhevenheden, duinen, uit de kluiten gewassen molshopen eigenlijk. Met de nodige zin voor overdrijving noemen wij dat dan bergen. Langs Cawinkel is er een boer die er nog een exemplaar heeft aan toe gevoegd. Ik heb er geen idee van waar al dat zand vandaan komt en waar het toe dient maar het is alleszins een volwassen exemplaar en ondertussen helemaal met gras bedekt. Ik kwam er vandaag langs gefietst en als je gras zegt zeg je koeien. Twee stuks waren van op dat hoge standpunt gemoedelijk de omgeving aan het observeren en dan is er een fietser die stopt om dat te fotograferen. Wie bekeek wie, that's the question.
... in het water. We zijn weer gaan fietsen. Het was wel een beetje frisjes maar met zulk mooi helder weer blijf je toch niet thuis he. De herfst is nu echt alom aanwezig en je hoeft niet alleen naar boven te kijken om te genieten van de kleuren. Als je langs een rivier, plas of kanaal fietst zijn de spiegelingen dezer dagen ook voorzien van de aangepaste tinten. De eendjes zijn niet eens het hoofdonderwerp in deze opname, het ging me meer om de kleuren. Ze zijn wel welkom in de compositie want anders zou het misschien te abstrakt zijn.
Het is weer pompoenentijd en traditioneel wordt daar veel aandacht aan besteed in de deelgemeenten van groot Kasterlee. Ook dit jaar vond ik de constructie die door de gemeentediensten op het Bobbejaan Schoepen plein neergezet is zeker een foto waard. De combinatie van een reuzenrad, refererend naar Bobbejaanland, met pompoenen in alle maten en kleuren op de gondeltjes op het plein voor de bib waar dan weer de titel van de internationaal meest verkochte hit staat, het is creatief bedacht. "Je me suis souvent demandé" staat er, door de lange sluitertijd is het een tikkeltje overbelicht, maar het was kiezen... het reuzenrad was nu eenmaal het onderwerp.
Uitzonderlijk was de repetitie voor de Kerstmusical vandaag eens in de namiddag. Na afloop zijn we doelbewust nog even in Aarschot blijven hangen omdat ik graag nog enkele blauwe-uurtje-foto's wilde scoren. Ik had een aantal potentiele locaties opgelijst. Het Kasteel van Jeanne de Merode in Westerlo, tegenwoordig het gemeentehuis, was eigenlijk de laatste locatie die we bezochten. En hoewel ik daar een aantal jaren geleden al eens een foto van toonde op deze pagina's vond ik dit beeld van uit een totaal andere hoek interessant genoeg om als foto van de dag te fungeren.
