VERVOLG

Kerktoren van Lissewege

De oude vuurtoren van Heist, nu beschermd monument

Strekdam

Gastank

Nieuw natuurgebied

De nieuwe vuurtoren

Westhinder

Onderzeeêr

P&O

Kasteel van Loppem- Haven van Zeebrugge

KVLV St.- Antonius kondigde een uitstap aan naar het kasteel van Wijnendale. Dat sprak mij aan. Mijn vader was pachter van Matthieu de Wijnendale en als kind wandelden we met de Reigerschool een keer rond het kasteel en door het binnenpark. Ik weet nog hoe een nest grote jongen van Vlaamse gaaien mijn ogen uitstak. Ik was toen 8 j. en had de grootste eierenverzameling van de school. De eieren werden uitgeblazen en aan een draad gestoken. Veruit de meesten waren musseneieren van mussen die onder de dakgoot met Boomse pannen woonden bij mijn nonkel Andre Vandecasteele en bij een buur. Maar ook andere nesten waren niet veilig. Mijn handen waren een tijd erg geschramd van het uithalen van nesten in meidoornhagen. In die tijd maakten mussen hooinesten in die hagen. Daarna nooit meer gezien. Waren het huismussen of toch ringmussen? De laatste broedden vooral in de holten van knotwilgen. De huismussen maakten toen ook hooi- en stronesten in de kruinen van onze fruitbomen.

Later werd ik geciviliseerd en toen vogelvangers eind de jaren zestig de avonden van onze pas gestichte afdeling van De Wielewaal Voorkempen kwamen storen, was mijn argument:    ” De vogelvangst in de Noordse landen is al jaren verboden. Begrijpelijk, deze landen zijn al verder beschaafd. Ze hadden al leerplicht een generatie voor ons. Hadden ze mij niet ‘voor pastoor laten leren’ dan was ik wellicht ook vogelvanger.”

Op de uitnodiging stond  “Mannen welkom”. In het eigen dorp ben ik meermalen de enige die meegaat. Maar op deze uitstap waren we met zijn zeven. “Wellicht spreekt de haven van Zeebrugge aan.” zei een bestuurslid.

Bij het vertrek vernam ik dat het bezoek aan het kasteel van Wijnendale geschrapt was ten voordele van een bezoek aan Loppem. Wijnendale was maar een karige bedoening werd gezegd. Tijdens mijn jeugd ben ik enkele malen in de grote doolhof, die bij het domein hoort, geweest. Tijdens het bezoek zal ik vernemen dat de doolhof opgericht werd door de man van de tweede generatie voor zijn 13 kinderen.

Het neogotische kasteel van Loppem is een cultuurschat. Heel oud is het niet. Het werd door de adellijke familie van Caloen gebouwd in 1863 en rijk bemeubeld. Het bijzondere is dat het door de man van de derde generatie Jean van Caloen in een Stichting ondergebracht is en aldus integraal-zoals het was van het begin- behouden wordt voor het nageslacht.

Net als Wijnenendale met de ondertekening door koning Leopold III van de overgave op 28 mei 1940, was er na de Wapenstilstand van 11 november 1918 “De regering van Loppem”. Koning Albert I stemde er in met algemeen stemrecht voor mannen.

FOTO’S

Achtergevel

De grote ontvangstruimte

Idem

De eerste Grizzlybeer van de zoo van Antwerpen staat hier opgezet.

Beeldhouwwerk

Luchter

De Bethunekast

Bruidskist

VERVOLG  1

Oorspronkelijk Turks tapijt

Porselein

Toonkast

Chinees porselein

Halsketting van de gravin

Uitkijk over de vijver

Fornuis

In het uniform van de pauselijke zouaven

Delfts porselein

VERVOLG 2

Het onderste schilderijtje (Japanse toren, Laken) is van koningin Elisabeth

De Koninklijke kamer

Schilderij uit de school van Rubens

Chinees wierookvat

Speciale Engelse vloertegel, allemaal verschillende

Glimp op het kasteel van Wijnendale

Wegwijzers

De neo Romaanse toren  van Torhout

De Gele Doos, waar ik 8 jaar van mijn leven doorbracht.

Valériane - Valeriaan in Tour &Taxis Biobeurs te Brussel

Nature & Progrès richt al decennia de biobeurs Valériane in te Namur (begin september). Sinds vorig jaar is er ook een editie met medewerking van VELT in Tour & Taxis in Brussel. Voor onze gast Daouda was het een gelegenheid om de biowereld te leren kennen.

Voor ons was het vooral een weerzien met enkele (Velt)kennissen.

De eerste was Stefan Eyckerman, tuinarchitect en Veltlesgever. Deze winter had hij weer de snoeiles gegeven in ons dorp; maar toen zaten wij in Londen.

Zowel met de standhouders van Velt als met deze van Nature & Progrès waren er interessante contacten.

Het weerzien met Ray Masschelein, die er het aanspreekpunt  als biotuinier vertolkte, was allerhartelijkst. Ray had er pas een termijn als provinciaal voorzitter van de Brabantse Veltafdelingen opzitten. In de tachtigerjaren was hij een periode algemene Veltvoorzitter.

We ontmoetten er ook Dirk Hebben die nu actief is in “Bio van bij ons”.

Een ander blij weerzien was met Pierre Vannieuwenhoven en zijn Parijse echtgenote. Destijds was er uitwisseling met enkele van onze dochters en zijn dochters om de andere landstaal te spreken. Ze waren beiden actief op de boekenstand van Nature & Progrès.

Ik ontdekte er het pas verschenen boek: “Le Jardin fruitier” (ISBN 978-2-87489-124-3) van Marc Fasol en Marc Lateur. De laatste is de opvolger van Charles Populer, de grondlegger van de Collectie Oude Rassen aan het toenmalige Station de Phytopatothogie de Gembloux.  De voornaamste verdienste was dat enkele interessante, gezonde rassen onder “RGF” stempel door een aantal boomkwekers verder gekweekt werden voor de liefhebber.

Marc is hoofd van het Centre wallon de Recherces agronomiques  Département Sciences du vivant – Unité  Amélioration et biodiversité  Gembloux.

De verzorging en het opzoekingwerk voor nieuwe rassen gebeurt er volledig biologisch.

Foto’s

Op de Veltstand

Nature & Progrès

Vannieuwenhoven

Bio van bij ons

Op hun stand

Pannier- Groenteabonnement

Animatie

Ray Ausloos

Natuuronderzoeker met Natuurpunt-Educatie

Zaterdag, 28/4 hadden we de praktijkvoormiddag “natuuronderzoeker”. De theorielessen gingen drie weken geleden door in kasteel Hallehof, hoofdkwartier van het Regionaal Landschap Voorkempen.

Wim Veraghtert beet de spits af voor dit nieuw initiatief.

Op het Bezoekerscentrum Zoerselbos had Wim een lichtval voor nachtinsecten geïnstalleerd.

We hadden geluk met het weer. De nachtelijke regen had opgehouden en tegen de middag brak zelfs de zon door.

In de val was heel wat te zien: sluipwespen, soldaatje, bijzonder mooie nachtvlinders als kroonvogeltje, klein waaiermotje, hazelaaruil, dennenuil, hagedoornvlinder, dunnevlerkspanner…

Er waren zelfs 5 meikevers in de val gevlogen.

Na het eten van kale inktzwammen 24 u geen alcoholische dranken nuttigen.  Geschubde inktzwam zou dit euvel niet veroorzaken.

Ik heb bijgeleerd dat er ook bruine miljoenpoten zijn. Voordien  dacht ik dat deze enkel blauwgrijs-zwart waren.  Het beste kenmerk: de dubbele, wriemelende pootjes. Bij de duizendpoten zijn die enkel.

De Berg van Stijn Derammelaere te Buissenal

Stijn had ons uitgenodigd op zijn berg in de gemeente Frasnes- lez- Anvaing. Het kostte ons wel wat moeite om de Rue du Bas Pre te vinden. Aan de bovenkant noemen alle straten en straatjes immers Hameau Pironche. We zijn er in de voortzetting van het heuvelland van de Vlaamse Ardennen van de streek onder Ronse en Ellezelles in de provincie Hainaut.

Bij het GSM contact stond Stijn boven op zijn berg en zag ons 50 m lager. Stijn heeft er een hoge molshoop van 1,7 Ha.

De grond is er zeer lemig. Beneden loopt er aan de bosrand een beek en uit zijn berg ontspringt wat bronwater. In de gleuf waren enkele jonge elzen ontsproten.

Het bos zaait geleidelijk zijn spruiten uit op zijn terrein. Vroeger werden die afgegraasd door de schapen van de vorige eigenaar.

Eens buiten de schaduwrand groeien de wilde aardbeien weelderig. De maartse viooltjes geraken uitgebloeid. Onder de bomen zijn de blauwe boshyacinten talrijk. De eerste roze bloemen van de dagkoekoeksbloem melden zich aan. Dichter bij de beek zie je vele tere, kantige kopjes van het muskuskruid, hele plekken vol. Stijn vroeg op een lijn te lopen om er niet teveel op te trappen.

Stijn heeft op zijn berg al heel wat aangeplant. De vegetatie blijft er laag bij gebrek aan vocht en de zuurgraad van rond de 4 PH.

Toen we zijn fruitaanplant wilden bekijken moesten we gaan schuilen voor een eerste vlaag. Al dat klauterwerk op zijn berg is lastig voor onze oudere botten.

Tegen de weg heeft hij een oude wagon staan die voordien diende als schapenstal. De potstal is al gedeeltelijk weggeschept maar er was nog meer dan plaats genoeg voor ons vijven op het stro.

Daarna konden we aan het werk. Aleide en ik zorgden voor de verdere bedekking met worteldoek van een vlak gedeelte, waar Stijn wat wil tuinieren en waarop hij een serre wil opzetten.

Weer gaan schuilen voor een vlaag. Dan plantten wij zijn speciale aardappelen (meestal paarse), een zwaar werk in de ruwe, plakkerige, felle leemgrond, doch prima geschikt voor aardappelen en meteen de beste onderdrukking van de vroegere onkruiden. Berten en Daouda ruimden de zuidkant naast de stal en plantten de kiwibessen.  De in de omgeving reeds vroeger uitgeplante kiwibessen hadden slechts lichte vorstschade opgelopen. Boven op de berg bevriest het het minst. De koude luchtlagen zakken naar beneden en doen daar de meeste schade.

De regenvlagen werden echter talrijker. Nog geholpen om zijn moerbessenzaailingen uit te planten.

Stijn is een liefhebber van planten, struiken en bomen.  Hij kreeg trouwens een betrekking in de Nationale Plantentuin van Meise. Veel kweekt hij zelf aan. Hij kan hier nog vele jaren naar hartenlust experimenteren, vooraleer misschien naar het buitenland te verdwijnen. Hij ziet mogelijkheden in Bulgarije. Momenteel heeft hij al een project in Malawi. Er groeien 4 Ha soyabonen. Met de opbrengst zouden de plaatselijke medewerkers het project moeten kunnen voortzetten.

FOTO’S

We komen aan en parkeren op een effen stuk onderweg

Idem

We trekken hoger op.

Aleide zet ons op de gevoelige plaat: Berten

Idem Daouda

Idem ik

Op de berg

Idem

idem

VERVOLG 1

10. Het gezelschap

11. Zijn onderkomen

12. Ernaast ligt een min of meer vlak stuk voor wat tuinieren en het plaatsen van een serre. Momenteel wordt dit afgedekt met  antiworteldoek. Na een jaar bedekking bekomt men een kant en klare bodem.

13. Beneden in het bos

14. Boshyacinten

15. Maarts viooltje

16. Muskuskruid

17. Slanke sleutelbloem

VERVOLG   2

19. De werkploeg

20. Daouda en Berten

21. De bedekte grond. Ervoor is nog net een strook te zien van het perceel waar we de aardappelen geplant hebben.

22. Het kweekperceel

23. Idem

24. Aan het werk

25. Vroegere aanplantingen

26. Idem

27. Idem

Eerste Koekoekroep

Vanmorgen, 27/4 hoorde ik iets na 7u enkele keren de roep van de koekoek. Kathy zegt mij net dat zij al 2 jaar de koekoek niet meer gehoord heeft in Rijkevorsel. Wie er wel gekomen zijn  zijn de Steenuilen.

2011:   7/4

2010: 30/4

2009: 12/4

2008: 14/4

2007: 15/4

2006: 19/4

2005:  8/4

2004:  5/4

Schade door Februarivorst aan Bramen en Braambozen

De laattijdige vorst van februari 2012 beschadigde bij mij vooral de braambozen. De bramen hadden veel minder te lijden.

In de periode sinds 1990 heb ik het nooit meegemaakt dat één Taybes Medana (de gestekelde vorm) totaal bevroor. Andere struiken Taybes liepen meer of mindere schade op.

Taybes Buckingem (de ongestekelde mutatie): ernstige schade.

Kotata: de helft bevroren;  de ergste schade tot nog toe.

Silvan: ¾ bevroren.

Japanse Wijnbes, onbeschut exemplaar: helemaal bevroren.

Adrienne: 100 %

Helen: voor de eerste maal: 1 struik: 100 %; de andere voor 3 vierden.

Van de eenjarige stengel van de vorig jaar geplante Obsidian en Metolius bevroor gelukkig slechts een gedeelte van het bovendeel.

De echte bramen, zowel de gestekelde als de ongestekelde bleven zo goed als gespaard. Daar die bij de invallende vorst nog vrij groen in blad stonden  (zie blog van 05/02/2012) ) had ik erger gevreesd.

FOTOMATERIAAL

Foto’s van 7 april. De stengels waren toen al een paar weken vroeger opgebonden. De reeds zeer duidelijk bevroren stengels werden bij het opbinden al weggeknipt.

De totaal of ernstig beschadigde takken werden sindsdien afgeknipt.

Sterk beschadigde stengels laten staan is af te raden. De plant zal alles in het werk stellen om ook deze takken nog vrucht te laten dragen. De vruchten blijven echter klein en zien er totaal niet aantrekkelijk uit. Voor de plant telt echter alleen de voortplanting via zaad.

Daarbij heeft de plant alle energie in deze stengels gestoken zodat zo goed als geen behoorlijke, nieuwe takken zijn ontstaan.

1.  De gedeeltelijk bevroren Taybes. De fijne tak ernaast is deze van de Metoliusbraam.

2.  Kapotte Adrienne. Dit is een braam van de toen al gepensioneerde Derek Jennings, de schepper van de Taybes. De Taybes kwam in 1978 op de markt; de ongestekelde Buckingham Taybes dateert van 1996.

3.  Kotata. Vormt altijd zeer veel takken, zodat er nog meer dan voldoende overblijven.

4.  Silvan. Een vroegrijpe braam met grote , zwarte vruchten, gekweekt in Australië met materiaal uit de V.S.

5.  De helemaal bevroren Taybes. Maar geen nood. Dit jaar worden felle scheuten gevormd om in 2013 –zonder ongelukken- vruchten te dragen.

Noot: De bevroren takken die u op de foto’s zag zijn intussen afgeknipt.

Rampvorst voor mijn Kiwibessen

De vorst van vorige dinsdag, 17/4 lijkt op dit ogenblik fataal voor  mijn kiwibessenhaag. Na de vorige nachtvorsten schoten er slechts enkele groene blaadjes over; na dinsdag geen meer. Kunnen één of tweejarige planten nog opnieuw uitschieten?

Tegen de zuidermuur van het huis staat een 2 jarige Issaï. Zoals op de foto’s te zien is er ernstige schade, maar niet fataal.

4 Jaar terug bevroren de pas ontluikende blaadjes van de Issaï tegen de schuur en was de plant kapot. Op dezelfde plaats, aan de zuidkant, beschut tegen de schuur, staat opnieuw een Issaï die nu zijn derde jaar ingaat. De bladeren zijn nu veel groter. De schade valt mee.

Ernaast staat al 8 jaar een Weiki en het is de eerste maal dat ik een paar bevroren topjes opmerk.

ILUSTRATIEMATRRIAAL

1.  Vorstschade aan de 2 jarige Issaï tegen de zuidermuur van het huis.

2.  Idem

3.  De totaal bevroren struiken van de kiwibedhaag.

4.  Idem

5.  Idem

6.  Idem

7.  De driejarige Issaï tegen de zuidermuur van de schuur kwam er toch iets beter uit dan de tweejarige.

8.  Weiki. Slechts een drietal bevroren topjes. Helemaal niet erg.

9.  Idem

Vervolg Uien telen op Kameroense Wijze

(Zie blog van 29/3)

Vandaag (18/4) toonde Doauda hoe de uien verder behandeld worden.

De scheuten worden van elkaar los gesneden. Ik zou verwacht hebben dat de uien zelf al rot zouden vertonen, maar daar is zo goed als niets van te merken.

Bij de ene ui zijn er 2 scheuten; bij de andere zelfs 5.

Met een mes snijdt hij de scheuten en de ui los van elkaar. Onderaan hebben ze elk wat nieuwe wortels. De stukken worden op een handpalm van elkaar uitgeplant.

Opmerkelijk is hoe deze scheuten donkergroen afsteken en veel verder ontwikkeld zijn dan de prille scheutjes van de geplante knolletjes.

Nochtans lijken de toppen van de scheuten in een vroeg stadium afgebeten te zijn door konijnen?

De uienscheuten op Kameroense wijze –aldus Daouda- groeien fel uit en vormen zowel een grote knol als zaadstengels. Gedroogd kan je beiden oogsten, de knol en de zaden.

Ik ben benieuwd naar het resultaat. De start is alvast belovend.

Na het planten zorgden aprilse grillen voor het aangieten.

FOTOMATERIAAL

1.  De uitgegroeide scheuten.  De linkse ui heeft er twee, de andere zelfs 5.                                                              De topjes zijn wellicht afgebeten door konijnen.

2.  De ui met 2 scheuten. Let op de nieuwe wortels.

3.  De 2 scheuten losgesneden.

4.  De ui met de 5 scheuten

5.  Snijden van de ui met 5 scheuten.

6.  Idem

7.  Het resultaat: 7 stuks van 2 uien

8.  Het planten

9.  Vergelijk de prille scheut van het geplante knolletje en de veel verder ontwikkelde, losgesneden scheut.

Met OKRA naar Horn en Thorn

In de Maasstreek van Nederlands Limburg

Te Horn gingen we - na een lekker stukje vlaai - kijken in het Museum Terug in de Tijd.

Het museum ligt in een achterbouw. Je komt binnen en je ziet direct enkele blinkende oldtimers. Onze groep ging eerst kijken op de bovenverdieping. Daar bevinden zich heel veel spullen van rond 1950, voor een stuk gerangschikt in betreffende winkeltjes en zaken van toentertijd. Daarnaast is de verzameling van oude bromfietsen, moto’s en allerlei kinderwagens indrukwekkend.

De gids wist de aandacht te trekken op diverse toestellen. Tussen de vele kinderkoetsen ook een met dubbele bodem voor smokkelwaar. We zijn er niet ver van de grens.

Zo zagen we een van de eerste TV’s van 1960 met klein schermpje. Acht jaar later is dat al een heel stuk geëvolueerd.

Plastiekverpakking ontbreekt nog totaal.

Beneden staat er een oldtimer Chevrolet van 1968 met stuurbekrachtiging en nog een reeks moderne snufjes. Die ontbreken helemaal op de Rolls-Royce die ooit nog toebehoorde aan de koningin van Engeland, een gepantserde bolide van een goede 3000 kg. Beide wagens werden vroeger gebruikt als ceremoniewagens in de zaak van de eigenaars van Terug in de tijd. Ook hun vroeger cafeetje aan de straatkant hadden we boven al kunnen bewonderen. De gids wist er nog bij te vertellen dat de chauffeurs veel minder happig waren voor de Rolls-Royce, een hele inspanning om die zonder rembekrachtiging te besturen en af te remmen. De niet eens half zo zware Chevrolet was daarentegen “een makkie”.

De zaak gebruikte ook een grote, luxe koets, getrokken door twee paarden.

Daarna reden we naar Thorn voor een copieus middagmaal en bezoek met gidsen.

Thorn wordt ook het witte dorp genoemd. Sinds de middeleeuwen had men er een klooster met een vorstin-abdis van hoogedele dames, die samenleefden zonder echte kloostergeloftes af te leggen. Ze waren voornamelijk van Duitse oorsprong. De voorwaarde was telkens acht adellijke voorouders, zowel van vaders als van moeders kant. Er was plaats voor twintig, een aantal dat moeilijk gehaald werd, gezien de geregelde, adellijke, mannelijke belangstelling. Later leefden ze ook in enkele imposante woningen. Met de Franse revolutie kwam hieraan een einde en aan de welvaart van Thorn. Nu varen ze wel bij het toerisme.

Bij het begin van de geleide wandeling stonden we bij een gedenkplaat voor een twintigtal gesneuvelden van de Belgische brigade Piron, die in deze omgeving sneuvelden bij de bevrijding eind oktober 1944; een goede maand later dan bij ons. Iemand van de medereizigers wist te vertellen dat er ook iemand van Halle–in-de-Kempen bij was en er begraven ligt.

De aandachtstrekker is de imposante kerk met aan de onderkant nog Romaanse resten.

Tijdens de rondrit met gidsen merken we hoe deze streek tijdens de zomermaanden nogal wat (water)toerisme aantrekt. Tenslotte stoppen we bij de kapel onder de linden, een bedevaartsoord, gesticht uit dankbaarheid door een ziekelijke abdis-vorstin.

Bij de terugrit naar huis vangen we een glimp op van het mooie stadje Peer. Hier staat het standbeeld van de beroemde hengst Darco, het paard van de Peerse eigenaar Tinus Paesen, 5 jaar na een verkozen tot de beste hengst te wereld, die zorgde voor 3.000 nakomelingen. “Maar ik denk niet dat hij veel van de merries echt gezien heeft.” zei Willem, de chauffeur van ‘De stille Kempen’. Verder op de terugweg gaf hij nog een paar gesmaakte moppen ten beste, maar daarop staat auteursrecht!

FOTO’S

Museum Terug in de Tijd

Oude hoed

Pomp

Melkkruik

Dubbele bodem in kinderwagen

TV

Fornuis

Raskippen

Met Daouda bij triporteur met Jodtabessen

Vervolg

Bij de gedenkplaat brigade Piron

Straatbeeld

De neogotische zijgevel van de kerk

Straatbeeld

Idem , met groep

markt

groep

Afdak naast kerk

Kerktoren