Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
31-08-2013
19 aug. Fountains Abbey & Studley Royal Water Garden
19 aug. Fountains Abbey & Studley
Royal Water Garden
Beheerd door de National Trust en English Heritage
(Abdij & kerk).
De N.T. is een stichting van 1895 met als doel
plaatsen van historisch belang of natuurlijke schoonheid te beheren en te
bewaren. Het is een machtige organisatie geworden: in 2010 £406 miljoen
inkomsten, waarvan £ 125 miljoen via lidgelden (3,7 miljoen leden).
English Heritage (1983) beheert architectonisch en
historisch belangrijke plaatsen met gelden van de overheid. Bv Dover Castle.
Voor de rest vertoont de werking veel gelijkenis met deze van de National
Trust.
Fountains Abbey (nabij Ripon in North Yorkshire)
werd gesticht op 27 december
1132 door ontevreden Benedictijner monniken van de abdij van York. Via
contacten met abt Bernardus van Clairvaux en hulp van de nieuwe Cisterciënzer
abdij van Rievaulx (eveneens North Yorkshire), datzelfde jaar gesticht,
slaagden zij in hun opzet. Fountains Abbey werd eveneens een machtige Cisterciënzer
abdij.
Hendrik VIII brak definitief met Rome: Act of
Supremacie van 1534. De volgende jaren eigende hij zich de goederen van de
katholieke kerken en abdijen toe. Aldus kwam in 1539 een einde aan de abdij van
Fountains Abbey; nu een ruïne.
De Studley Royal Water
Garden werd vlak
naast Fountains Abbey aangelegd door John Aislabie (1670-1742). Zijn zoon
William koopt in 1767 Fountains en maakt er één park van.
We rijden het majestatische domein binnen.
De fotos laten je de wandeling mee beleven.
Eerst een curiositeit. Het ontvangstcentrum, met
restaurant waar we eerst lunchen, is half cirkelvormig gebouwd. Onder de iets
overstekende dakbedekking zitten ondersteunde zwaluwnesten Ik verwacht
huiszwaluwen te zien, maar ik hoor en zie enkel boerenzwaluwen. Die wonen
normaal binnen in stallen. Hier huizen ze net als huiszwaluwen!
We gaan op stap met een gids; eerst tussen hagen en
heggen, waarin een paar appelzaailingen, tot we in open gebied komen met een
lange, brede doorkijk benedenwaarts. Links op de hoogte staat de merkwaardige St
Mary kerk en rechts ligt een parklandschap met eeuwenoude bomen, dalend tot aan
het gegraven watergebied.
De kerk is een historische parel.
Een eeuwenoude, gedeeltelijk afgeknakte tamme kastanje
trekt de aandacht.
De gids geeft uitleg over de grote graafwerken en de
gebouwtjes (follies) en een tempel tegen de heuvelwand. Een troep Canadese
ganzen wordt hier blijkbaar ongemoeid gelaten.
Na een klein klimpartijtjewandelen we, op een lange, open strook verder
naar de indrukwekkende ruïnes van de abdij. Beelden van Villers-la-Ville komen
mij terug voor de geest (blog van 25/06/2013).
We rijden van de laatste opstapplaats Antwerpen naar IJmuiden,
aan de monding van het zeekanaal naar Amsterdam.
Op de bus deelt reisleider Jeanpierre Billen de knappe reisbrochure uit met uitgebreide info over al het mooie dat we zullen zien. De brochure is geïllustreerd met foto's van verkennende bezoeken en vooral opvallend met de afbeeldingen van de prijswinnende fruitschotels van Adrian Baggeley, die hiermee vele eerste prijzen won.
Bij de pascontrole kan het Nederlandse koppel niet
mee. Ze hebben een buitenverblijf in Voeren. Daar werden de identiteitspapieren
van de mevrouw gestolen en kreeg zij een voorlopig bewijs, doch enkel geldig
voor België. Onverbiddelijk. Zij kan niet mee naar Engeland. Op Schiphol zou de
mogelijkheid bestaan om toch nog een paspoort te regelen?
We varen met de Princess Seaways, een machtig schip
van DFDS, de rederij die ook de lijnen Duinkerke-Dover en Calais-Dover (ditmaal
van Seafrance) overgenomen heeft. We varen van 17u30 tot 10u. (9u in Engeland)
naar Newcastle, tegen Schotland. 16,5u varen.
Met het heerlijke weer is het aangenaam op de dekken
te flaneren. Bovenaan is er zelfs een dekcafé.
Het avondeten aan boord, in buffetvorm, is een waar
banket. Een groep uit Meerhout, die naar Schotland reist, denkt er net zo over.
Idem voor het ontbijt.
Half mei 2011 plantte ik een goed ontwikkelde plant
van De Proeftuin. De plant overleefde de zware vorst ven 2012, doch de (lente)vorsten
van dit jaar waren er blijkbaar te veel aan. Ik zit op Kempisch zand en er is geen
beschutting bv. van een gebouw.
Echter op de webstek van De Fruitberg lees ik zeer
positief nieuws:
'Wintergroene,
fruitdragende planten? Ze zijn erg zeldzaam. Sommige bramen behouden hun blad
(onder andere 'Thornless Evergreen', alhoewel deze laatste niet de lekkerste
bramenvariëteit is), langer is het lijstje toch niet?
Toch wel. Blauwbes 'Sunshine Blue' blijft wintergroen, en is zelfs nu nog een
mooie struikje. Er wordt wel eens geopperd dat de plant niet volledig
winterhard is, maar hij overleefde de winter van 2011-2012 in mijn tuin (ik had
wel geen fruit op de struik deze zomer, wegens invriezen van de toppen).
Bovendien is het een uitzonderlijk lekkere blauwbes (de lekkerste in mijn
collectie).
Het is een vrij recent
aangeplante struik (lente 2010), uit een P9 potje. De plant is de voorbije twee
jaren behoorlijk gegroeid, en zal de komende 2 tot 3 jaar nog een pak
stuk forser worden, maar de plant zou, in vergelijking met andere blauwbessen,
wel een pak kleiner blijven.
In ieder geval een aanrader voor de tuin. Er bestaan trouwens nog andere
blauwbesvariëteiten die min of meer wintergroen zijn (maar 't zijn
uitzonderingen in een lange lijst van bladverliezende cultivars)'
Deze bessen kwamen uit de gedeeltelijk overdekte
kleinfruittunnel en waren rijp. Ze staan uit de regen. Debessen in de open fruitkooi waren toen al een
week geoogst.
Afgezien van de
Amerikaanse stekelbessen is Mucurines een late kruisbes met een zeer goede
smaak en een gezonde groeiwijze. De bessen zijn aan de grote kant. Een ras dat
ik zou aanbevelen.
Te Stabroek heeft Velt Polder van de gemeente een
terrein in bruikleen De Heuvels. De naam zegt het zelf: een zandstrook midden
de Polders. Oorspronkelijk werden er meer dan honderd fruitrassen geplant, voor
een deel bomen die weg moesten van het perceel van Leo Peeters in Deurne.
Op zeer arme grond bomen (ver)planten is een
hachelijke onderneming gebleken. Tevens had men veel last van de
lentenachtvorsten op zand. Al jaren tracht men de grond en voeding met compost
te verbeteren.
Maar de compost heeft men in eerste instantie nodig
voor de eigen tuintjes.
Zij kwamen bij ons kijken. Ook Cis en Maria Van
Eyndhoven, de sterkhouders van Wervel Antwerpen waren van de partij.
Peter Storms, de secretaris vroeg mij naar mijn
favorieten onder de blauwe bessen. Dit jaar zijn dat: Aurora, Berkeley, Bluecrop, Brigitta Blue, Draper, Duke, Legacy
Vorige zondag was het vlinderteldag. De meest gespotte
vlinder bleek de gamma-uil, eigenlijk een nachtvlinder die overdag vliegt.De vlinders trekken vanuit het Middellandse
zeegebied naar het noorden. De soort is waar te nemen van april tot en met
oktober.
Na het regenweer van gisteren haalden de vlinders en
hommels vandaag hun schade in.
De Gamma-uilen zijn inderdaad talrijk dit jaar. Bijzonder
in trek waren de kogeldistels. Op een plant waren s middags 3 Gamma-uilen
actief; op een andere plant nog twee. Ik ging ook kijken naar de marjolein
waarop we hem vorige zondag al bezig zagen: ook daar twee exemplaren.
Een drietal jaar geleden was de distelvlinder, ook een
trekvlinder talrijk aanwezig. Ik meen er vorige week een gezien te hebben, maar
geen zekerheid.
FOTOS
Gamma-uil
Gamma-uilen
Gamma-uil
Gamma-uil in Teunisbloem
Oranje zandoogje
Boomblauwtje op Solidago
Landkaartje
Dankt zijn naam aan de onderkant van de vleugel die
aan een landkaart doet denken.
De
Scandinavische Lingonbesjes, donkerrode zachte vruchten, worden getipt als hét
nieuwe superfood, maar eigenlijk zitten alle bessen boordevol gezonde
voedingsstoffen.
(Bij ons is dit
de vossenbes of rode bosbes - Vaccinium vitis-ideae-; in het Engels
Lingonberry, Preiselbeere in het Duits. De cultivars Koralle en Red Pearl
zijn bij ons te koop. Vossenbessen vind je ook in de Ardennen naast de
bosbessen.
Bosbessen voor sterkere
botten
Bosbessen barsten van de antioxidanten en helpen ons beschermen tegen
hartziektes en kanker. Een minder bekend voordeel van deze blauwe bessen is dat
is dat ze sterke beenderen bezorgen. Een studie, die werd gepubliceerd in het
wetenschappelijke tijdschrift Journal of Bone and Mineral Research toont
aan dat een dieet met veel bosbessen de ontwikkeling van uw botten stimuleert. (Men maakt hier geen onderscheid tussen de
wilde bosbessen met rood sap en de gecultiveerde, grotere Blauwe bessen met wit
sap.)
Aardbeien voor
een goede darmwerking
Aardbeien bevatten niet alleen meer vitamine C dan sinaasappels, ze vormen ook
een van de beste oplossingen voor obstipatie. Het rode fruit bevat namelijk
veel vezels die de darmfunctie optimaliseren en bestaan, in tegenstelling tot
pruimen (die het tegenovergestelde effect kunnen hebben als u niet voldoende
drinkt), voor 92 procent uit water.
Braambessen voor
uw geheugen
Deze besjes kunnen uw hersencellen stimuleren. Een studie op dieren heeft
aangetoond dat extracten van braambes het evenwicht en de coördinatie
verbeteren en uw geheugen versterken. Volgens de onderzoekers kan dit verklaard
worden door de antioxidanten in de bessen en hun ontstekingswerende werking.
Onderzoekers aan
het Amerikaanse Human Nutrition Research Center on Ageing geloven zelfs
dat de polyfenolen in de bessen ons cognitieve vermogen kunnen verbeteren door
de opeenstapeling van toxische proteïnes in de hersenen tegen te gaan. Ze
zouden op die manier gebruikt kunnen worden in de strijd tegen Alzheimer.
Aalbessen voor
een gezonde bloeddruk
Een kopje aalbessen bevat 308 milligram kalium (dagelijks wordt 2.000 milligram
aangeraden). Kalium is essentieel om de bloeddruk te regelen en is ook
belangrijk voor uw spieren en beenderen. Een tekort aan kalium kan tot
spierkrampen, zwakte en een onregelmatige hartslag leiden.
Goji-bessen voor
meer energie
Deze besjes uit
het Himalayagebergte, met meer bètacaroteen dan wortels, zijn beschikbaar in
gezondheids- en natuurvoedingwinkels. Per honderd gram bevatten de bessen 7,6
milligram ijzer en daarmee laten ze een steak (3,7 milligram) en spinazie (2,7
milligram) ver achter zich. We hebben ijzer vooral nodig om hemoglobine, het
rode pigment in bloedcellen dat verantwoordelijk is voor het transport van
zuurstof door het lichaam, aan te maken.
Açaí-bessen voor uw uitstraling
Açaí-bessen bevatten twee keer zoveel antioxidanten als bosbessen en ze worden
in hun thuisland Brazilië ook wel de beauty berries genoemd omdat ze
veroudering tegengaan. Een Amerikaanse studie aan de Emory University School
of Medicine heeft aangetoond dat fruitvliegjes tot drie keer langer leven
als ze Açaí-supplementen krijgen. De bessen zijn eveneeens rijk aan aminozuren
en omega vetzuren waardoor ze goed zijn voor je haar, je huid en je nagels.
Frambozen voor
gezonde gewrichten
Framboosjes
staan vooral bekend om hun ontstekingswerende eigenschappen, maar in
dierenstudies werd aangetoond dat ze niet alleen ontstekingen remmen, maar ook
schade aan het kraakbeen beperken. In de toekomst zullen ze misschien kunnen
worden ingezet bij de behandeling van artritis.
Veenbessen voor
een blije buik
Deze bessen hebben een scherpe smaak, maar bezorgen u wel een gezonde blaas.
Nieuw onderzoek toont ook aan dat veenbessen een goede partner kunnen zijn in
de strijd tegen maagzweren en maagkanker.
Perzikenwandeling te Gelrode Ludo Rosseel en de NBS
Perzikenwandeling te Gelrode
Ludo Rosseel en de NBS
Te Gelrode in het Hageland ligt de nog enige,
commerciële perzikenaanplant. De Nationale Boomgaardenstichting vond er
onderdak voor zijn perzikencollectie. Op 3 augustus was er de
perzikenwandeling.
Gelrode ken ik van toen ik nog een kind was. Dagen
lang kon mijn vader vertellen over zijn oorlogservaringen. Hij passeerde er in
1914 toen hij op weg was terug naar het leger. Bij Tienen was hij aan de dood
ontsnapt door zich dood te gebaren. Op het kruispunt van de grote baan Aarschot
Leuven en de Begijnendijksesteenweg naar Betekom waren alle huizen door de
Duitsers in brand gestoken. Langs die weg heeft men op hem in burger drie maal
geschoten.
Voor de verkenning was er nogal wat volk opgekomen;
zelfs vanuit Nederland.
De eigenaar Ludo Rosseel heeft een verkoopstand bij
het perceel. De perziken waren al uitverkocht, maar hij had nog een paar bakken
uit gesorteerde om te laten proeven. Het vroege ras Amsden was geplukt Er is
wel wat variatie in dit ras. Er zijn vroege en late klonen.
Het perceel ligt op een heuvelkam van ijzerzandsteen en
er is verschil in vorstgevoeligheid naar gelang hoger en lager. Door de vroege
bloei is de perzikenteelt een risicoteelt. Op dit punt is er evolutie. Het weer
is warmer geworden. Ten tijde van zijn vader was er maar op één van de twee
jaren oogst. Nu is er maar een slecht jaar op 3-4 jaren. Er waren gapingen in
de aanplant voor verjonging. Na een paar jaar rust is heraanplant mogelijk.
Echter met de zware winters van de laatste jaren bevroor het jong plantsoen op
de kwekerij. Eenjarige en tweejarige boompjes zijn gevoelig voor wintervorst,
vanaf 3 jaar is dit niet meer het geval. Soms kan er wel een takje invriezen.
Perziken verkiezen een licht zure grond. Natte gronden vormen een probleem.
De heer Rosseel is ook verkoper van sproeistoffen en
zijn bomen waren al 13 keer behandeld. Jaren geleden, bij zijn vader volstonden
3 bespuitingen.
De NBS is 4 jaar terug begonnen met de eerste
aanplant. Sommige rassen dragen al in het tweede jaar. Er staan een 30 tal
rassen, meestal in tweevoud. Men brengt de perziken onder in een 5 tal groepen.
Er zijn witvlezige en geelvlezige. Ze hebben er ook een oude Briool (Van Zelem),
haar- of donsloze perzik, maar een delicaat ras, dat beter thuis hoort in een
warme stadstuin. Over perziken is er niet veel nieuwe lectuur. NBS hoopt tegen
de volgende Europom met een brochure over de proefaanleg klaar te komen.
Dirk Vanden Eynde van Nieuwrode en Louis Millis van
Ramsel zijn er de drijvende krachten. Ze namen de groep, na verkenning met de
heer Rosseel, verder op sleeptouw.
Dirk legde uit hoe zij op zoek gaan naar de oude
rassen, dikwijls in de buurlanden. Doch zij hebben ook oog voor waardevolle
nieuwe rassen. Hij liet zich bv. lovend uit over het nieuwe, Franse ras
Benedicte.
Het terugvinden van de oude rassen is niet zo
makkelijk omdat er een generatie tussen zit die geen perziken meer teelde. Met
de open grenzen in Europa werd de perzikenteelt vanaf de zestigerjaren
verlaten. Een bijkomende moeilijkheid is het vinden van het echte ras tussen de
vele, gelijkende zaailingen.
Perziken worden gemakshalve geënt op de
pruimenonderstam St Julien A maar houden het soms slechts korte tijd uit. Veel
beter is te enten op zaailing van perzik. Deze groeit met een pinwortel en zet
zich beter in de grond.
Vroeger werden perziken veelal in serres geteeld.
Montreuil tegen Parijs is bekend om de hoge muren (2,7 m) waartegen de perziken
geteeld werden (17 de eeuw tot 1960). Perziken waren toen dure luxeproducten.
We zijn er in 2003 geweest op de NBS reis in
Frankrijk. De muren zijn geklasseerd erfgoed. Rassen die er groeiden als Tétons
de Venus, Grosse Mignonne en Belle Impériale groeien nu in Gelrode.
FOTOS
Ludo Royen, stichter-voorzitter NBS en Louis Millis
Dirk Vanden Eynde
Groep rond Ludo Rosseel
Ludo Rosseel
, links Eouis Millis
Idem
De man met het groene petje is Jacques Bosschaerts
Traditiegetrouw
ging de Fruitfocus weer door op woensdag (24/7) in de vierde week van juli op
de terreinen van East Malling Research .
We trokken
er met 4 fruitvrienden naartoe.
Precies 20
jaar terug kwam ik er een eerste maal tijdens een fruitige kampeerweek met
Vincent .
Het begon
toen al goed. In Dover werden wij er uit gepikt voor controle met een drughond.
De enige keer op de vele reizen naar Engeland dat ik dit meemaakte.
We bezochten
de grote fruitcollectie te Brogdale. We zagen er o.a. Vlaanderens Roem, een
Duits(?) appelras door iemand meegebracht en valselijk geïntroduceerd onder
deze nieuwe naam.
We
kampeerden in de Thames vallei en bezochten Mockbeggars farm waar Derek
Jennings zijn nieuwe kleinfruit rassen uittestte. Te Otham (Maidstone) hadden
we thuis een afspraak met hem. Daarna kwamen we op de oorspronkelijke Keepers
Nursery en hadden een ontmoeting met de stichter, een Engelse piloot van de
tweede wereldoorlog. We kampeerden op de belendende farm. s Anderendaags reden
we naar de Fruitfocus op East Malling Research station.
Derek
Jennings lanceerde er zijn nieuwe herfstframboos Dinkum. Ik heb die achteraf
geplant, doch Autumn Bliss bleek beter.
Vier jaar
terug hadden we al eens met ons vieren (Guy, Marc, Vincent en ik) de Fruitfocus
bezocht.
Het
hoogtepunt nu was de kennismaking met de nieuwe aardbei MallingCentenary (Malling
eeuweling), gelanceerd en benoemd naar het dit jaar honderdjarig bestaan
van dit wereldberoemde East Malling Research Station.
Het is de best
smakende, grote aardbei die ik ooit proefde. Het is een middentijds rijpend
ras, een paar dagen voor Elsanta. Elsanta is op dit ogenblik het meest geteelde
ras. Voor de liefhebber zijn er wel nadelen aan dit ras: wortelverwelking.
Slechts 1 jaar telen is de boodschap.
Malling Centenary steekt echter dit ras naar de
kroon: betere smaak: 7,5 (op 10) tegenover 6,5 voor Elsanta. Vastheid: 7,5
tegenover 5,0 voor Elsanta. Aantrekkelijkheid (Appearance): 8,5 tegenover 5,0.
Uitstalleven:8,5 tegenover 7,5 voor
Elsanta. De resistentie tegen ziekten zou gewoon zijn, doch er waren geen
problemen. Plantmateriaal zal vanaf 2015 beschikbaar zijn bij verschillende
Nederlandse firma's o. a. Goossens Flevoplant BV.
Op een
algemene voorlichting stand viel er veel te proeven: naast de nieuwe aardbei
Malling Centenary waren er nog andere aardbeirassen. Zeer interessant vonden
wij het proeven van enkele perziken. Zie
de fotos.
Daarna ging
het naar Brogdale, speciaal voor het kleinfruit perceel.
Vier jaar
terug zag het er een stuk beter uit. Nu wordt het nog minimaal onderhouden en
vertoontal veel uitval. Kleinfruit
krijgt duidelijk een stuk minder aandacht dan de rest.
We waren ook
benieuwd naar de abrikozen, totaal bevroren. We zagen al bij al een drietal
vruchten op een rij met 20-30 bomen.
Ik zie al
uit naar het afsluitende bezoek van de NBS-reis op 25/8 geleid door de
excellente fruitdame Joan Morgan, de auteur van The Book of Apples.
Vorig jaar op 23 februari
2012 kreeg ik een plant van Howard Stringer, mijn 89 jarige Engelse
fruitvriend, twee dagen voor zijn overlijden. Op 18 juli 2013 plukte ik de
eerste vruchten. De bessen waren zeer rijp. Het is een zeer vroeg ras.
Het ras werd ontwikkeld
aan het Scottish Crop Research Institute en kwam in 2010 (?) in de handel. De variëteit is het resultaat
van meervoudige kruisingen met Goliath, Ojebyn en Ben Nevis.
De zwarte bessen die aan
het SCRI ontwikkeld werden kregen steeds de voornaam Ben en dan de naam van het
nieuwe ras. Ben Lomond betekende destijds de doorbraak van meer resistente
rassen. Ben Sarek bv is een iets kleiner blijvende struik geschikt voor
kleinere tuinen- doch een zeer vruchtbaar ras en vrij grote bessen. Te Wishley is het een veel
aangeplant ras.
Zwarte bessen zijn
gevoelig voor lentenachtvorst. Zo waren er in 2012 zo goed als geen vruchten. De
laatst bloeiende rassen Ben Alder en Ben Tirran ontsnappen soms de dans. Ze
hebben wel iets kleinere bessen dan de doorsnee.
Omdat men er in geslaagd
was een zeer grote bes met een zachte smaak, speciaal geschikt voor verse
consumptie te ontwikkelen, gaf men deze bes de naam Big Ben. Tot
nog toe gingen praktisch alle bessen naar de industriële verwerking.
Bij een vergelijkende
proef stelde men een gemiddeld bes gewicht vast van 2,9 g in vergelijking met
1,1 g bij de andere bessen. Big Ben heeft dus duidelijk meer dan twee maal het
gewicht van de andere bessen.
De kring Bio-kleinfruittelers vergadert op Pur Fruit
De kring
Bio-kleinfruittelers vergadert op Pur Fruit
Bart Van Parijs te
Oeselgem, in de Leievallei nog in West-Vlaanderen (gemeente Dentergem), doch op
de grens met Oost-Vlaanderen runt het eerste Bio-Zelfplukbedrijf Pur Fruit.
De Provinciale
Pomologische Vereniging Oost-Vlaanderen ging dit jaar op studie uitstap naar
Bekkevoort bij Diest. (4/07) (Verslag van de uitstap vorig jaar vindt men op 28-07-2012)
In de voormiddag bezoek
aan de Devos Group. Stefaan en zijn vrouw Martine ontvingen de groep. Samen met
hun twee zonen runnen zij dit voorbeeld bedrijf.
Hun grond van 125 Ha ligt
in één blok bij de gebouwen. Je rijdt er naartoe en terug via smalle
landbouwwegen, soms kofferwegen, gleuven in het golvend, Brabants landschap van
het Hageland, zeer vruchtbare leemgrond.
Naast de bedrijfsgebouwen
voor het fruit is men het nieuw onderkomen voor de renpaarden aan het afwerken.
Aan de andere zijde is er reeds een onderkomen en overdekte piste. Paarden zijn
immers een oude liefde van het koppel. In de nieuwe stallen is er eveneens een
grote oefen-springpiste. Het grote dak is belegd met zonnepanelen. Ik lees net
dat zoon Pieter de grote springwedstrijd van Boedapest gewonnen heeft.
We komen de grote
fruitloods binnen via de sorteerafdeling. Er is volop activiteit want wekelijks
gaan hier tientallen tonnen kwaliteitsfruit de deur uit. En dit het ganse jaar
door. Grote afnemers zijn hier zeker van een constante levering van
kwaliteitsfruit. Stefaan Devos, de bedrijfsleider hamert op deze begrippen:
kwaliteit en kwantiteit. Er zijn 50 koelcellen. De Devos groep staat in voor
sortering en verkoop van kwaliteit Conference peren en appelen onder de
merknaam Primo. Daarnaast worden nog groenten en aardbeien ingekocht en verpakt
onder eigen label.
We trekken de
fruitplantage in: 125 Ha in een blok, hoofdzakelijk peren. Als appelen telen
zij vooral Primo, een kloon van Jonagold, doch een clubras, in handen van
enkele kwaliteitstelers.
Men is tevreden over de
bezetting, maar het is geen topjaar.
We komen aan een gebouw
met een hoge, brede schoorsteen. Dit blijkt het hagelcanon te zijn. Men is er
zeer positief over. In de zeven jaren gebruik geen hagelschade meer. De jaren
voordien was er meermaals verhageling. Op het bedrijf heeft men een buienradar.
Met een GSM signaal start men het canon, dat dan voortdurend buldert;
ontsteking om de 7 seconden. Er is overeenkomst met buren en gemeente.
Na het middagmaal in
Pallieter trekken we naar de deelgemeente Assent voor bezoek aan Reinroods bio-fruitbedrijf
van Hugo Weckx en zijn echtgenote. Even draaien we de weg in de verkeerde
richting in en komen in de Provincie Limburg (Loksbergen).
We worden hartelijk
ontvangen door het echtpaar. Hugo stelt het bedrijf van 23 Ha voor en geeft een
overzicht van de werkwijze op een biobedrijf en overloopt de probleemplagen en de
bemesting, voornamelijk kippenmest van een bio-kippenbedrijf.Het te hoge fosfaatgehaltevolgens de nieuwe bemestingsnormen stelt voor
de toekomst echter een serieus probleem.
We gaan de aanplant
bekijken. Bomen op onderstam M9 en dan nog wordt de groei verminderd door
wortelsnoei. Soms helpen woelratten iets te ijverig. Als appelen telen ze
Boskoop, Pirouette, Rubinstep, Topaz en Greenstar. Deze groene appel wordt
echter te weinig gewaardeerd en zou wegens het niet verkleuren van de
appelschijfjes veel meer kunnen gebruikt worden in vruchtensla. Doch onbekend
is onbemind. Hier is nog werk voor officiële promotie. Over de vruchtzetting is
men tevreden. Het valt wel op dat de Boskoop beter draagt in de nabijheid van
de Greenstar. Hogerop hangt meer fruit dan meer in het dal. We passeren een
verwaarloosde wijngaard van een buur.
Tot slot toont Hugo de
werktuigen en geeft uitleg over het gebruik. Deze toestellen komen
hoofdzakelijk uit Zuid Tirol, waar veel bio-fruit geteeld wordt.
Dit grote bio-bedrijf
maakte op mij een zeer positieve indruk.
Als derde luik van de dag
is er het gegidst bezoek aan het stratenbegijnhof van Diest, afgesloten met een
drank in het café van het begijnhof. Er is een rijke keuze aan bieren. Je zou
er zelfs een trappist van West-Vleteren kunnen drinken, maar dan aan een haast
driedubbele prijs van een Orval of Westmalle.
