Op ecologische Manier komen tot nieuwe (appel)Rassen

Project in Duitsland

Bron: artikel in de Jahresheft 2013 van Pomologen-Verein e. V.

In dit project werken vier fruitbedrijven, een adviseur en een jonge vorser samen om ecologisch gekweekte, nieuwe appelrassen te ontwikkelen.

Hierbij spelen zowel de regionale teeltvereisten als de verzorging door vrouwelijke en mannelijke fruittelers een rol.

Aldus ontstaat een kweekprogramma op de bedrijven zelf.

Het doel is voor de teelt en de verkoop op ecologische bedrijven, op ecologische manier, eigen, vitale eetrassen te ontwikkelen, met een veelvoud aan genetische eigenschappen om de inzet van behandelingen te verminderen. Daarbij willen zij transparant zijn en zich inzetten voor het algemeen nut. Vandaar dat zij zich ook aangesloten hebben bij Sat:Gut e.V.                                                                                                                                                                                                                                          www.saat:gut.org.

Het project is ontstaan bij de werkgemeenschap voor ecologisch fruit Föko (Fördergemeinschaft ökologischer Obstbau). De werkgemeenschap werkt als netwerk en bijscholing rond het thema appelteelt.

www.foeko.de

Met Hans-Joachim Bannier als medeoprichter van de werkgemeenschap vormt zich daar een versmeltingspunt tussen de interesse van professionele telers en de pomologie.

Het kweken van nieuwe appelrassen wordt meer en meer labowerk met nieuwe technieken, o.a. gentechniek. De eerste proeven met genetisch veranderde appelen lopen al in Nederland. Onderzoekers van landelijke instituten ( bv. Dresden-Pillnitz voor Duitsland) werken samen, met EU gelden, aan vervroeging van de appelbloei door inkruisen van een gen van de berk.

Gentechnische ingrepen in het DNA en in de celkern (Cytoplasmafusie) zijn niet verenigbaar met de grondprincipes van de ecologische landbouw. Dergelijke producten worden niet toegelaten in de ecologische teelt.

De nieuwe rassen van de laatste tientallen jaar zijn terug te voeren tot 5 stamouders. Deze enge, genetische basis werkt zeer negatief op de vitaliteit van de huidige appelrassen. Massadragers en lang bewaarbare rassen als Jonagold (Jonagored) met als stamouders Golden Delicious en Jonathan behoren tot de gevoeligste rassen voor schurft.

Ook het geliefde ras Elstar stamt uit Golden Delicious en vergt veel verzorging.

We waarderen wel het opzoekingswerk van de laatste jaren waarbij resistente rassen werden ontwikkeld. Echter deze resistentie steunt meestal op één factor en wordt dikwijls doorbroken.

Wij willen andere wegen bewandelen, de schat aan pomologische kennis gebruiken en bewust de genetische veelvoud van oude, doch ook van moderne rassen benuttigen.

We zetten in op de brede resistentie van Seestermüher Zitronenapfel, Discovery en Edelborsdorfel.

Hoelang zal het duren om rassen te ontwikkelen met goede smaak, kleur en bewaarbaarheid?

Om een nieuw ras te kunnen lanceren rekent men op 20 jaar.

Onze werkwijze: de eerste kruisingen gebeurden in 2009. Zaailingen uit vrije bestuiving worden al gekweekt sinds 1997

We zijn met een startbasis van een 50 tig tal appelrassen begonnen.

Tijdens de eerste 3 jaren werden al vele kruisingen gemaakt, zogenaamde ‘toetsingen’ om te achterhalen welke combinaties een goed nageslacht vormen.

Bij de keuze van de ouders benutten we de ervaringen van de bedrijfsleiders.

Zo hebben wij te Hollingstedt, tussen Husum en Schleswig een andere inbreng dan aan de Beneden Rijn.

Er komen steeds pitten bij uit vrije bestuiving door de gekozen ouders om bij de nakomelingen de erfelijke eigenschapen te onderzoeken en te vergelijken.

Vroeg in het voorjaar worden de geplande kruisingen besproken op de bedrijven te Wesel, Bielefeld en Hollingstedt. In sommige gevallen dient men stuifmeel van andere standplaatsen te bestellen.

Er werd stuifmeel verzameld en ook ingevroren om dit in de volgende jaren, indien nodig, ter beschikking te hebben.

Takken met de te bevruchten bloemen, nog in knopstadium, werden in beschermhoezen ingepakt om vreemdbestuiving te voorkomen.

Dikwijls bestuift men een 100tal bloemen per kruising.

Mathias Ristel neemt dan zijn penseel en reist van zuid naar noord, van standplaats in volle bloei naar een volgende om de bestuiving uit te voeren.

Het penseel wordt in het stuifmeel geduwd en op de stampers van de moederbloemen gewreven.

Elke kruisingskombinatie krijgt een nummer, wordt opgetekend en krijgt een merkteken op de tak/boom.

Eens de bloeitijd voorbij worden de beschermhoezen weer weggenomen.

Als de nieuwe vrucht groot genoeg is wordt elke vrucht met een permanente inkt beschreven om deze bij pluk en bewaring te ordenen.

De bedrijven slaan die op in de koeling.

Tijdens de winter haalt men de pitten uit de appelen en voor een groot gedeelte worden deze in samenwerking met de universiteit Kassel-Witzenhausen in een kweekserre opgekweekt.

Een klein gedeelte van de pitten blijft in Hollingstedt om ze in de lente uit te zaaien op vrije percelen.

Mathias Ristel, voor zijn masters aan de universiteit, bekommert zich om de opgroei in de serre tot ze weer op de ‘Heimat’-hoeven terecht kunnen.

Hierbij kreeg hij ondersteuning van onze praktijkman Christoph Kümmerer.

Aldus kregen 1500 zaailingen hun plaats op de bedrijven.

De selectie, opnieuw onder het toezicht van Mathias Ristel, begint, in het eerste jaar, met het vaststellen van de schurftgevoeligheid.

Meeldauw behoort tot de kinderziekten en lost zich dikwijls op in het tweede jaar. Pas tijdens de volgende jaren is meeldauw een selectie criterium.

Naast schurft en meeldauw is ook kanker een selectie criterium dat tot eventuele uitschakeling leidt.

De zaailingen krijgen geen beschermingsmiddelen.

Dit is een uitdaging voor de bedrijven die ze op hun vruchtpercelen geïntegreerd hebben.

De kwetsbare zaailingen eisen bijzondere zorg: handmatig onkruid hakken, afweer voor muizen, hazen, konijnen en schapen.

Een schaduwwand die Hans-Joachim Bannier voor zijn planten opgetrokken heeft, bewijst dat de zaailingen in de schaduw beter groeien.

In 2014 rekenen we op de eerste vruchten.

Een deel van het project behelst de selectie onder de vruchtdragende appel –en perenbomen van de vrije bestuiving in 1997 op het bedrijf te Hollingstedt.

Voor de reeds dragende bomen zijn er verdere selectiecriteria als gevoeligheid voor regenvlekkenziekte, gloeosporium vruchtrot, vruchtgrootte en vanzelfsprekend de smaak, verder kleur en vastheid. De eerste bomen staan ter vermeerdering al op nummer op de Bioland boomkwekerij Daniel Cochems.

Volgend jaar worden ze op M9 en M25 op alle vier de standplaatsen op geplant.

Bij positieve ervaringen geven we ze door voor verdere tests op de officiële proefvelden.

De werkgemeenschap voor ecologische fruitteelt zit in een netwerk met Föko e.V. en anderen betreffende fruit. We zijn te Nürnberg aanwezig op Biofach, de wereldjaarbeurs voor biologische levensmiddelen; alsook op Bio Nord te Hannover. Verder geven we voordrachten over het project en de biologische plantenteelt.

23-02-2014, 00:00 geschreven door Daantje

Kerspruim of myrobolaan reeds in bloei

De kerspruim/ myrobolaan (Prunus cerasifera) is een van de ouders van de gewone pruimen (Prunus domestica). De andere ouder zou de sleepruim (Prunus spinosa) zijn. De vruchten van deze laatste zijn allemaal donkerblauw en rijpen pas heel laat, tegen de winter aan. Er is wel wat variëteit in grootte en vorm.

De kerspruimen vertonen veel meer verschillen. De kleuren variëren van geel over rood tot blauw. Er zijn zelfs bont gekleurde. Eveneens in smaak zijn er veel verschillen. Sommigen hebben zelfs een vrij goede smaak. De gele worden zeer dikwijls verward met de mirabellen, doch deze vormen een aparte soort (Prunus insititia), meestal als ondersoort van de Prunus domestica, waarmee ze zeer verwant zijn. De Reine Clauden behoren eveneens to de Prunus insititia.  Ze horen bij de cultuurvormen en bloeien in de normale pruimentijd.

In 2012 had ik helemaal geen vruchten. In 2013 waren die zeer gering. Soms zijn de bomen zwaar beladen. Kerspruimen zijn uitstekend voor confituur.

Het zijn de vroegst bloeiende pruimen. Geen wonder dat de bloesem meermaals bevriest. Maar ook hier zijn er vroeg en later bloeiende exemplaren, doch allemaal een heel stuk voor de gewone pruimen. De sleepruim bloeit korte tijd voor de gedomesticeerde pruimen.

Doch bloei half februari is toch uitzonderlijk vroeg. We beleven echter een uiterst zachte winter.

19-02-2014, 23:40 geschreven door Daantje

De ‘PLUKHOF’

Heerweg, Wiekevorst, Heist-op-de-Berg, een nieuwe, biologische zelfpluktuin

Snoeidemonstratie door Geert Latet, van het Proefcentrum Fruit (PCF) St. Truiden voor het Biobedrijfsnetwerk Kleinfruit (BBN).

Els Vloebergh, zaakvoerster ontving de groep. Jelle, de echtgenoot, die in het onderwijs staat, steekt een handje toe. Momenteel is 1 Ha van 1,9 Ha beplant.

Men teelt op ruggen. De grond is lichte zand-leem en was voordien weiland. Rondom rond is een houtwal aangeplant die voor meer beschutting en een grotere biodiversiteit moet zorgen. Er is net een paal met nestkast voor de torenvalk geplaatst.

Naast de parking staat een ruime plastiekserre.

Men beschikt over voldoende en goed water uit een boorput van 45m diep. In elke rij hangt een vloeidarm.

De eerste paar rijen zijn eetdruiven: de witte palatina en 3 blauwe rassen, waaronder Muscat Bleu en Nero.

Op de volgende rijen staan de herfstframbozen Polka (vroeg) en Heritage (laat). Over dit laatste ras was er wat discussie: te stekelig, te bossig en plukt moeilijk

Geert adviseert een luchtig gewas: 7-8 stengels de lopende meter. De geleverde plant laat men intact. Dit bevordert de hergroei en vorming van nieuwe stengels. Pas na een goede maand knipt men de oude stengels weg- deze leveren toch nog geen productie – en alle energie gaat naar de nieuwe stengels. Geert raadt aan de stengels pas in de winter af te knippen, zeker nog niet in oktober.

Frambozen verkiezen een eerder zure grond. Zeker geen champost gebruiken en ook geen rijke compost, wel compost van dennennaalden en –schors. De Ph verhoogt in de loop der jaren en het is heel moeilijk om die omlaag te krijgen.

De planten staan op een verhoogd bed dat zoveel mogelijk onkruidvrij dient te worden gehouden. Dus veel manueel werk: schoffelen en aanaarden. Wel opletten om de nieuwe scheutjes niet te verstikken bij het aanaarden.

Dan kwamen we bij de rode bessen Jonkheer van Tets. Dit ras heeft echter veel behoefte aan winterkou. Met de zeer zachte winter zal de nodige koudesom niet bereikt worden. Er valt veel rui en minder mooie trossen te verwachten. Voor zelfpluk is dit gelukkig minder een probleem.

Om deze reden is dit ras in de gangbare teelt afgeschreven ten voordele van Junifer.

Els heeft het voorlopig voor de gewone struikvorm, meer natuurlijk. In de professionele teelt kweekt men enkel nog in haagvorm. Door de luchtiger kweekvorm blijft het gewas minder lang nat en droogt beter op, wat schimmelvorming tegengaat. Meer licht zorgt voor grotere bessen.

Geert verwijdert ook een deel van de kleine takjes die te dicht opeen staan. Op de stam worden ook wat oogjes weggevreven. Anders krijgt men te veel een kluwen van kleine, elkaar beconcurrerende trosjes. Te stijl omhoog groeiende takken worden afgeknipt.

In de kering leveren minder takjes en ogen toch meer, mooier en beter fruit.

Men kan zowel met een- als tweetakkers werken die een aantal jaren kunnen blijven staan, 6 tot 15 jaar al naar gelang het ras. Per lopende meter houdt men 3 takken aan. Men ziet wel wanneer een tak afgeleefd geraakt met afstervend hout. Is dit de schimmelziekte Eutypa, dan ziet men bij het doorknippen van de stengel zowel dood als nog levend hout.

In verband met deze laatste ziekte wordt er aangeraden zo laat mogelijk te snoeien. Pas omstreeks maart, zodat de snoeiwonden vlug kunnen opdrogen. Vooral stekelbessen zouden hiervoor gevoelig zijn.

Als witte trosbes staat er Blanka. Verder als rode Rolan Tussen haakjes ook dit ras vergt de nodige winterkou. Rovada wordt algemeen gezien als het interessantste ras, dat dan ook het meest geteeld wordt.

Als zomerframbozen staan er Glen Ample en Tulameen. Het eerste ras viel hier ’t meest in de smaak. Bij anderen was dit andersom, vooral op zware gronden.

Bij zelfpluk kan er zich wel een probleem stellen als men de vruchten niet omhoog plukt maar opzij sleurt. Hierbij kunnen lichtere takken afbreken.

Hier heeft men long canes aangeplant; volgroeide planten die men een tijd in de frigo bewaard heeft.

Geert wijst nog op het belang van de afgedragen takken direct te verwijderen. De nieuwe takken krijgen alle energie en licht en ruimte.

Vlak onder het nieuwe oog zit nog een slapend oog dat aan lentevorst kan ontsnappen.

De stekelbessen zal men wel in haagvorm kweken. Bij elke plant staan 2 bamboestokken. Zaak is hier de concurrerende opschieters zo vlug mogelijk te verwijderen. Men dient de topscheut zeer regelmatig aan te binden. Het komt er op aan zo vlug mogelijk een volgroeide plant te bekomen. De toptak zeker niet inknippen. In plaats van stimulering remt dit de groei, terwijl dit bij appelen de groei precies stimuleert.

Bij zwarte bes is het belangrijk vanaf zo laag mogelijk eenjarige takken te kweken. Hieraan komen de vruchten. Niet meer dan een zestal takken per struik. De rassen hier zijn Triton en Titania. Het toeval wilde dat in een afgeknipte tak reeds een larve van de bessenglasvlinder stak. Al een heel eind merg was weggevreten.

Verder zijn er nog Jostabessen, een heel dankbare bes voor de zelfpluk, vruchtbaar, lekker en de vruchten hangen zeer lang aan de struik. Met snoeien dient men nog te wachten tot men ziet of een nieuwe tak vruchten zet of niet. Pas dan de vegetatieve tak afknippen. Aldus tempert men toch enigszins de groei.

Er staan ook nog bramen: Loch Ness en Chester Thornless.

13-02-2014, 17:41 geschreven door Daantje

Workshop Biobieren

met Sarah Van den Bogaert van ‘Iedereen Mondiaal‘

We proefden Saison Dupont: dateert al van 1844. Ik ken dit biertje reeds van halverwege de 70 jaren.

Sinds 1990 (hiermee waren ze, als ik mij niet vergis, de eerste biologische brouwers.) brouwen ze volgens de biologische normen, dit wil zeggen:

• exclusief gebruik van grondstoffen met biologisch certificaat.  Elke commerciële transactie wordt begeleid door een officieel certificaat dat het opvolgen van het verloop van de ingrediënten, van bij de productie tot de verwerking, controleerbaar maakt.
• verwerking van de grondstoffen zonder chemische toevoeging, niet tijdens de bewaring, niet tijdens de verwerking, van de producten die onder biologisch label vallen.
• Een bier van 6,5% vol.

Maya van Jessenhofke, Kuringen Hasselt, 6%. Voor het brouwen gebruikt men het restwater van de seitan fabricage van Maya in Hasselt. Ook een lekker biertje.

Als nr 3 de bekende Gageleer van Natuurpunt. 7,5 % vol. Als smaakmaker gebruikt men gagel uit het oud-Turnhoutse reservaat de Liereman. Dit bier wordt gebrouwen door de Proefbrouwerij te Lochristi. Uiteindelijk droeg dit bier de meeste voorkeurstemmen weg.

Als laatste proefden we het boekweitbier van Leireken 6 % vol. Dit bier werd volgens Sarah gebrouwen in Brouwerij Strubbe te Ichtegem, mijn geboortegemeente, 7 de generatie brouwers. Op het flesje stond evenwel een ander adres: Oedelem.   (Op 28/05/2006 schreef ik over Strubbe al een blog. Vul linksboven bij zoeken in : brouwerij Strubbe).

Goed en wel beschouwd droeg dit boekweitbier mijn voorkeur weg.

 FOTO’S

In afwachting

Idem

Saison Dupont

Maya

Gageleer

Leireken

Werner en Laetitia

Tom geniet er van

Sarah kijkt toe

09-02-2014, 21:39 geschreven door Daantje

Bodemkundige Dienst van België te Heverlee

Het Biobedrijfsnetwerk Kleinfruit (BBN) op studiebezoek.

Stan Deckers verantwoordelijke van de afdeling Acties Land - en Tuinbouw ontving de groep en toonde het labo. De Bodemkundige Dienst van België (BDB) ontstond in 1946 als spin off van de Universiteit van Leuven en zijn Bodemkundig Instituut (1935).

Bodemstalen worden met een aangepaste boor genomen

-     6 cm voor weidegrond

-     Tot 23cm voor teeltgrond

-     Men kan ook de ondergrond ontleden : boor 0-30 cm, 30-60 cm en 60-90cm

Het staal wordt eerst gedroogd; dan fijn gemaakt; vervolgens in een flacon met ontledingsstoffen gedaan en 4 u geschud. De NPK bepaling en de PH KCL gebeuren via automatisch werkende toestellen.

Met gaschromatografie bepaalt men de fijne stoffen in grond en waterstalen. Bv pesticiden, PCB’s, antibiotica, resten van geneesmiddelen enz.

FOTO’S

1.Bodemkundige Dienst, Stan Deckers

2.Mogelijke diensten

3. In het labo

4. Droogkast waarin de stalen eerst gedroogd worden

5. Fijn maken van de grond

6. Gestandaarde ontledingsflesjes. Deze worden klaar gemaakt voor de NPK bepaling in een automatisch werkend toestel.

7. De PH KCL wordt op zijn buurt automatisch bepaald in een klein flesje

8. Ontledingstoestel

9.Soms zaait men tuinkers op een verdachte grond. Zijn er bv pesticiden dan mislukt het zaaien.

07-02-2014, 00:00 geschreven door Daantje

Deel twee: gezamenlijke bespreking en overleg rond het ingediende project

10. CCBT Project   CCBT staat voor ‘Coördinatiecentrum praktijkgericht onderzoek en voorlichting voor de Biologische Teelt’

11. Partners CVBB vzw ‘Coördinatiecentrum Voorlichting en Begeleiding duurzame Bemesting’: vzw opgericht als begeleiding bij MAP 4

12. Doel

13. Inhoudelijke omschrijving

14. Bemestingsadviezen

15. Bemestingsbehoeften

16. Actieplan

17. Bodembiologie

18. Er volgden nog vele vragen…

Naschrift : Ik kijk met bewondering hoe de Bioteelt in Vlaanderen geëvolueerd is. Even terug schreef ik over het ontstaan van VELT.                                                             Het ontstaan van ‘Vrienden van de Biologische Land – en Tuinbouw vzw’ te Beveren-Roeselare in 1971 stond in het teken van de Bioteelt. Ik moet nog enkele zaken terugvinden. Dan schrijf ik er zeker over.

07-02-2014, 00:00 geschreven door Daantje

Link voor Gojibessen

Met dank aan Fons Goedgezelschap

http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/gezonde-voeding/112028-goji-bessen-gezondheid-en-bijwerkingen.html

06-02-2014, 00:21 geschreven door Daantje

Internationale Pflanzen Messe Essen

Op 29/1 wellicht een van de grootste plantenbeurzen ter wereld bezocht te Essen (Duitsland). Maar even 1500 exposanten. Het is een vakbeurs die zich vooral richt tot vakmensen.

12 grote zalen. Een deel van de Vlaamse bedrijven stonden gegroepeerd bij Flandren. Calle Plant pakte met andere dingen uit dan zijn fruit.

Ook de Poolse bedrijven, nochtans het grootste fruitland van Europa, pakten eveneens niet uit met hun fruit.

Net nadat ik een foto gemaakt had van de Gojibessen Natascha ®(vroeg) en Synthia ®(laat) bleek de batterij leeg. Deze Gojibessen zijn rijkdragend met grote, zoete vruchten om vers te eten, te drogen of op te leggen. Ik ben gefrustreerd door de Gojibes die ik 7 jaar geleden kocht in het grote plantencentrum van Wisley, het hoofdkwartier van de Royal Horticural Society met zijn 300.000 leden en die tot nog toe vruchten-loos blijft. Ik heb nog hoop voor het exemplaar dat ik heb van Ecoflora dat nu zijn derde jaar (normaal het jaar van de waarheid) ingaat.

Enkele notities: schwarze Johanisbeere ‘Kieroyal’®. Een klein blijvend, doch vruchtbaar ras, zeer grote bessen met een zachte smaak, die gelijkmatig rijpen begin juli.

Ze bieden ook de Vitalbeere® een selectie van de Chinese bes Wu-Wei-Zi. Omschrijving van de smaak: zoet, zuur, bitter, zoutig, scherp. Een Chinese, geneeskrachtige bes om te verwerken.

Het interessantst vond ik de stand van Artevos (www.artevos.de), een groep samenwerkende boomkwekerijen, waaronder ook het Zwitserse Häberli. Zij verspreiden nogal wat resistente rassen, voornamelijk van het opzoekingsstation Pillnitz (Dresden).

De meest opvallende appel was ongetwijfeld de recente, rood-geel gestreepte Karneval®, (Vanda x Cripps Pink), een gezonde, lekkere appel (geproefd), die speciaal aanbevolen wordt voor de huistuin. Het is een late appel, oktober. Het is een schurftresistent ras, weinig gevoelig voor meeldauw. Tot heden nog geen kanker vastgesteld. Dit is dikwijls een probleem met de resistente appelbomen.

Vermeld ik ook Sirius®, een sappige, resistente, gele appel met extra veel aroma, een kruising van Golden Delicious en Topaz. De vrucht heeft heel veel weg van de Tsjechische Otava, mijn lievelingsappel. Gelukkig is het met de kankergevoeligheid van de laatste in de loop der jaren veel verbeterd.                                                                              Sirius heeft tot heden nog geen kanker.

Bij de rode bessen zijn er Gerouge 1® (vroeg) en Gerouge 2 ® (middentijds) met grote bessen aan lange stelen, zoet-zure smaak met krachtig aroma. Zowel geschikt voor de professionele als voor de liefhebbersteelt.

Als zwarte bes is er Genoir ® 1 (vroeg)en Genoir ® 2 (middentijds), grote bessen met zeer aangenaam aroma, ongewone suiker-zuur verhouding. Een gezonde plant: geen rondknopmijt, weerstandig tegen meeldauw en roest, plukt gemakkelijk handmatig, doch ook machinaal.

Tenslotte is er de Pokusa ® herfstframboos, zeer grote vruchten met uitgesproken aroma, rijpen vanaf augustus. Groeit gemiddeld hoog, rechtop.

01-02-2014, 00:00 geschreven door Daantje

WOELMUIS

De poes had een woelmuis gevangen en ik mocht die even lenen om te fotograferen. Achteraf werd die door de kat verorberd.

Ik heb er de Zoogdierengids van Mr.F.H. van den Brink bijgehaald.

Is het een rosse woelmuis?

Een woelrat?

Of een ondergrondse woelmuis?

Tenslotte ben ik bij de laatste uitgekomen. Spijtig ben ik vergeten de lengte te meten. Het was nogal een grote muis. Ik heb ooit al een opgezette woelrat gezien, doch in mijn herinnering was die nog groter.

Ik meen uit te komen op een grote, ondergrondse woelmuis. Deze heeft de kortste staart van de drie.

Beschrijving van den Brink): Donker en grijs. Zeer kleine ogen; oren vrijwel geheel in de pels verborgen.(zijn op één van de foto’s wel te zien); korte staart.

De kleur van de pels van de rosse woelmuis is op mijn afbeelding merkelijk bruiner. Of zou het toch een rosse woelmuis kunnen zijn?

30-01-2014, 14:05 geschreven door Daantje

Feed back Hoogstammen

Wat betreft de hoogstammen, ikzelf heb aan de boomgaardenstichting gevraagd om hoogstammen in onze tuin.
Omwille van de waarde van oudere soorten en onderhouds-mindere groei en snoeiwijze en sterkte van de soorten.
Lijkt mij in onze tuin dan ook gepast, en geslaagd.
Mijn opmerking betrof dan ook enkel de monstergrote groei van de aangeboden kerssoort.

27-01-2014, 22:58 geschreven door Daantje

Maïs in Vetbollen

Dat zou je niet verwachten in vetbollen: maïs. Ook de grote bonte specht weet er blijkbaar niets mee aan te vangen. Ook als er eentje met enkel nog maïs op de grond waait, weten de merels er niets mee  te doen. Zelfs de kippen laten het draderig geval liggen. Is dit een bijkomende besparingsmaatregel bij de Makro?

Anderzijds is hun pindanootjeskous, een esthetische vondst wel een oplossing die in de smaak valt. Die was helemaal vol. Er schiet na een week maar weinig meer over.

Dit jaar heb ik weer veel mezen; wellicht driemaal meer dan vorig jaar.

25-01-2014, 14:57 geschreven door Daantje

Hoogstam versus Laagstam

Ik kwam gisteren bij Andre te Pulderbos. Wellicht beslaat zijn grond meer dan een halve hectare.

Na 30 jaar zijn de bomen, meestal hoogstammen volledig ontwikkeld. Vooral een hoogstam kers neemt een onverantwoorde ruimte in. Zijn Jacques Lebel heeft hij tot halve hoogte herleid. Eveneens de Ellison Orange, appel waarover hij tevreden is. De hergroei verloopt nogal wild.                                                  Wat mij opviel zijn de laag-of halfstammen die zeer open in vaasvorm gesnoeid zijn. De mooi uitgebogen gesteltakken hebben enkel jonge vruchttakken. Zo’n mooi gevormde bomen heb ik bij een liefhebber nog niet gezien. Ik ben benieuwd om de zetting te zien deze zomer.

Andre was er niet over te spreken dat de Boomgaardenstichting bij liefhebbers, zoals destijds bij hem, hoogstammen aanraadt. Die zijn goed voor het landschappelijk element, maar bij liefhebbers onverantwoord.

25-01-2014, 11:31 geschreven door Daantje

Alle bio-onderzoek voortaan te vinden op bioKennis.org

Vlaanderen en Nederland gaan hun kennis over biolandbouw voortaan bundelen op een gezamenlijke website. Alle nieuws en resultaten van Nederlands en Vlaams biologisch onderzoek is te vinden op bioKennis.org. “Deze website is nu dé unieke vindplaats voor alle kennis die ontwikkeld wordt in het Nederlandse taalgebied”, klinkt het.

De aanpak van het biologisch onderzoek in Nederland en Vlaanderen lijkt sterk op elkaar. “De aansturing ervan komt vooral vanuit de sector zelf, het is sterk praktijkgericht, er is steun van de overheid en er wordt gebruikgemaakt van bedrijfsnetwerken voor de uitwisseling van kennis en ervaring en het doorgeven van de onderzoeksresultaten”, zeggen de initiatiefnemers.

Die initiatiefnemers zijn langs Vlaamse zijde het CCBT (Coördinatiecentrum praktijkgericht onderzoek en voorlichting Biologische Teelt), de Vlaamse biobedrijfsnetwerken en NOBL (Netwerk Onderzoek Biologische Landbouw & voeding). De Nederlandse partners zijn Bionext (Ketenorganisatie voor duurzame, biologische landbouw en voeding), Louis Bolk Instituut en Wageningen UR.

De gezamenlijke website is een logisch gevolg van de in 2012 gestarte samenwerking van alle partners voor de uitgave van vijf bioKennisberichten waarin bestaande en nieuwe kennis praktijkgericht geïntegreerd werd. “Deze samenwerking bracht ook de onderzoekers aan beide zijden korter bij elkaar. Na deze positieve ervaring werd beslist om de samenwerking op vlak van communicatie verder te zetten”, luidt het.

De doelstelling van alle partners bestond erin om de ontwikkelde kennis optimaal beschikbaar te stellen voor ondernemers in het Nederlandse taalgebied. Ook moesten de contacten tussen ondernemers, onderzoekers, adviseurs en beleidsmakers versterkt worden. Het resultaat daarvan is de website bioKennis.org. “Landbouwers uit beide landen zullen baat hebben bij dit initiatief”, staat te lezen in het persbericht van de partners.

De website bevat onder meer actueel nieuws per sector, een grote onderzoeksdatabank en een scala aan ‘dossiers’. In de dossiers is bestaande kennis over actuele onderwerpen gebundeld, gebaseerd op bioKennisberichten. Ook zijn alle berichten automatisch te delen via sociale media. “Op die manier is bioKennis.org dé vindplaats bij uitstek voor alle kennis over biolandbouw die in het Nederlandse taalgebied wordt ontwikkeld”, klinkt het.

Meer informatie: bioKennis.org

Met dank aan Johan Staf voor de tip

20-01-2014, 12:42 geschreven door Daantje

40 Jaar Velt

Als vzw gesticht op 20 jan. 1974

Van historische betekenis voor Velt dan, zou een vergadering van eind 1972 worden in De Reinaert te Sint-Job –in-’t- Goor op een vergadering rond de Actie tegen het duwvaartkanaal dat men wou graven op het trachee van de antitankgracht, die loopt van Oelegem tot Stabroek.

Aleide bracht de idee naar voor om in de Voorkempen de biologische tuiniers samen te brengen om van elkaar te leren.

Alois Schoenmaeckers, journalist van Het Nieuwsblad-De Standaard maakte dadelijk een afspraak.

Van onze kant lieten we er geen gras over groeien en nodigden we Luc Chaltin, auteur van een boekje over biologisch tuinieren uit voor een voorlichtingsvergadering op 1 februari 1973 in De Lusthof te Halle. Aloïs Schoenmaekers kon zowel 1 als 23 februari aankondigen in zijn artikel. Gevolg: er kwamen maar eventjes 170 geïnteresseerden (en sommigen kwamen van ver!) opdagen voor Luc Chaltin!

Drie weken later op 23 februari 1973 planden we de stichtingsvergadering van een tweede groep biotuiniers: ‘Vrienden van de Biologische Land -en Tuinbouw Voorkempen’. We hadden tuinarchitect Jos Ratinckx van Schilde aangezocht voor het voorzitterschap.

Als gevolg op het artikeltje van de heer Schoenmaekers kwamen er tientallen reacties vanuit het ganse Vlaamse land o.a. van beide, bestaande, West-Vlaamse groepen, waarvan we al lid waren: ‘Natura Sanat’ van Sint-Kruis-Brugge van de gezusters Zwaenepoel, meer macrobiotisch gericht en van ‘De Vrienden van de biologische Land- en Tuinbouw vzw’ te Beveren- Roeselare.                                                                              We trokken met een delegatie naar Roeselare voor nadere afspraken. Gevolg: de stichter-voorzitter Omer Vandeursen van de ‘Vrienden van de biologische Land – en Tuinbouw vzw’ opgericht in 1971. Ze hadden immers hun basis op het Zonnebloemhof van Georges Esprit, een vroegere vlaskoopman te Beveren- Roeselare. Er was een natuurvoedingswinkeltje. Dit was de inspiratie voor Fik Seymus om op zijn pas gekochte hoeve op ‘De Keer ‘ te Ranst, eveneens een natuurvoedingswinkel op te zetten.

Ik hield op 1 februari 1973 volgende openingstoespraak:

WELKOM,

U zijt deze avond gekomen uit heel verschillende motieven:

uit nieuwsgierigheid, uit interesse voor natuurbeleving, gewoon uit interesse voor tuinieren, uit sympathie voor bepaalde personen, misschien gewoon om er bij te zijn, uit interesse voor gezonde voeding enz.

Ergens hebben we toch gemeen een zekere onrust in verband met de milieuproblematiek.

Sommigen zullen pessimistisch zeggen: het is te laat. Het onheil, de ondergang is niet meer te keren. Het beste excuus om zelf niets te moeten doen (en alleen te genieten van de huidige welvaartstaat.)

Het feit dat U vanavond hier zo talrijk zijt, bewijst dat U zoekt, dat U positief iets wilt doen.

Wat we kunnen en zullen doen zal van onszelf afhangen.

Daarom hebben we elkaar nodig. Daarom stichten we de kring "Vrienden van de biologische Land- en tuinbouw Voorkempen".

Natuurbehoud is zelfbehoud staat er op de klever van De Wielewaal te lezen. Maar kunnen we misschien niet beter zeggen: zelfbehoud is natuurbehoud. Een gezonde mens kan maar leven in een gezond milieu.

Men vergeet te veel de mens in te schakelen in de ecologische keten.

Ecologie is de studie, de wetenschap van de verbanden tussen het levende en zijn milieu. De mens van de welvaartstaat vergeet dat hij afhankelijk blijft van zijn milieu, van de natuur. Hij pleegt roofbouw op zijn leefmilieu.

Men kan dit niet straffeloos blijven doen.

U weet hoe erg het gesteld is. We zijn oververzadigd van de pollutiebeelden op de TV en de vergiftigingsverhalen in de krant.

Het zal niet gemakkelijk zijn om hierin verandering te bren­gen.

We zullen eerst met onszelf moeten beginnen. Vooreerst zullen we met onszelf strijd moeten leveren om te veranderen.

Ik wil dit speciaal onderlijnen. In onszelf steekt er een sterk psychologisch verzet tegen verandering van onze reeds lang gevormde leef- en eetgewoonten, onze opvattingen en misvattingen. En alsof we nog niet genoeg hebben aan de moeite met onszelf, komt daarbij nog het verzet van de omgeving tegen ons anders doen en leven dan de doorsnee medeburgers.

Maar we beginnen talrijker te worden en daarom minder zonder­ling.

U zult het uzelf een tijd niet gemakkelijker maken.

Maar ge zult bewuster gaan leven.

Ik heb U gesproken over de noodzakelijke verandering in onze opvattingen. We moeten terug naar de natuur. We zullen ons doen moeten veranderen.

Over HOE we zullen zorgen voor gezond voedsel en een gezonde grond laat ik liever het woord aan een deskundige ter zake.

We hebben voor U de heer Luc Chaltin van Bonheiden uitgeno­digd. Hij is de auteur van de "Gids voor de Biologische Tuin". Hier te verkrijgen aan de prijs van 60 fr.

We zullen veel van hem kunnen leren. Hij zal eerst zijn spreekbeurt houden. Achteraf is hij bereid uw vele vragen te beantwoorden.

                                       Daniel Willaeys

Drie weken later op 23 maart volgde de stich­tings­avond. Omer Vandeursen was er met een diaserie om de "Vrienden van de Biologische Land en Tuinbouw" voor te stellen: hun symbool de zonnebloem en gecentreerd rond het Zonnebloemhof, biologisch bedrijf en winkel te Beveren-Roeselare.

Onze groep kreeg de naam "Vrienden van de Biologische Land- en Tuinbouw Voorkempen".

"Eerste doelstelling is het bevorderen van de biologische land- en tuinbouw en herwaardering van een natuurlijke levens­wijze".

We vormden groepen per gemeente met telkens een verantwoorde­lijke vrijwilliger. (o.a. Jos Nuytemans uit Brasschaat, die ook deel zou uitmaken van het eerste bestuur, idem Jos Kalhen (Pul­derbos) eerste penningmeester, Liesbeth De Cock-Willems (Hal­le), August De Rydt (Kapel­len), Fik Seymus (Ranst) werd de technische raadgever, Frans Vorselmans (Westmalle), Rom De Cock (Zoersel.                                   Kort daarop kwamen er nog enkelen bij: Paul Be­kaert (Borgerhout), Alfons Belmans (Berchem), Raoul en Paulette Boels (Wommelgem), Mevr. Borghgraef, (Edegem.) Alfons De Wolf (Bo­rsbeek), Dillen-De Vos (Nijlen), Fernand Geyselinckx, Kessel. De man van ‘Het Groene Licht’. Hij werd ondervoorzitter. Lucienne Vervliet (Aarts­elaar). Theo Goossens (Mortsel-Zandhoven).                                                  

Zo waren er ook Remi Bernau uit St.-Katherina-Lombeek en Karel Verheyen (Oud Turnhout), die enkele maanden daarna respectievelijk de afdeling Pajottenland en de afdeling Turnhout zouden stichten.

Hopelijk vergeet ik niemand van deze pioniers. Anderenverdwenen weer uit de VELT.

We lieten de geïnteresseerden een vragenlijst invullen.

Die avond sloten zich 54 gezinnen aan.

Sommigen waren van ver gekomen, zelfs van het Brusselse.

Verschillenden onder hen zouden nieuwe groepen helpen oprich­ten.

Op 11 mei stichtten we de derde groep: Pajottenland.

Intussen hadden we onze eerste activiteit gehad: de grote composthoop opzetting op 1 mei bij Fik Seymus te Ranst.

Een van de nijvere werkers in overall was de latere abt van de Trappisten van Westmalle! De regen zorgde voor de nodige vochtigheid!

Op 19 mei trokken we met een bus naar de jaarvergadering van de Nederlandse Vereniging ter Bevordering van de Biologisch-Dynamische Landbouwmethode. Ik zat naast boer De Meutter van Schilde, de stamvader van wat later het grote biologische bedrijf De Dobbelhoeve zou worden.

Fik Seymus verzorgde maandelijks de praktische vorming van de contactpersonen.

Het eerste "Seizoentje" Kontact-Informatieblad voor Vrienden van de Biologische Land-en Tuinbouw kwam uit, met als redacteur Jos Kalhen.

In dat eerste nummer verscheen reeds een rubriek: werkkalender voor de siertuin (Jos Ratinckx)! Fik Srumus schreef over De Korthoop (Komposthoop) en verzorgde ‘Tips voor het Groentehoekje”. Aleide Lagrou schreef over de brandnetel die we als symbool voor onze afdeling kozen en die het symbool voor de VELT zou worden. Er was ook de aankondiging van “A.B.C. van de biologische teelt voor tuinliefhebbers” van Jan Heyman, tuinbouwleraar te Roeselare.

Zelf was ik redacteur van het nummer 3/4, functie die ik kon doorgeven aan apotheker Fred Coulonval van Antwerpen, die jarenlang de hoofdredacteur zou blijven.

Op 2 sept. oogstfeest op "Askgarde" van Fik Seymus te Ranst. We beperkten ons tot 200 inschrijvingen.

Een week later reden we met 3 bussen naar het befaamde BD bedrijf Loverendale te Serooskerkerke op Walcheren.

Mevr. Saels was op 16 oktober de meter van een 4 de afdeling te St.-Katelijne-Waver (Netevallei). (Nadien lag zij eveneens aan de basis van VELT Mechelen).                                                                 2 Dagen later (18/10/73) zag Limburg het levenslicht.

Geel (met als bezieler Rik Dedapper) en Mol startten meer onofficieel op 19 en 23 okt.

Op 30 nov. ontstond de afdeling Waasland. Rond die tijd ook VELT Turnhout.

Een van de problemen was een overkoepelend bestuur en een vast landelijk secretariaat te vinden: op 13 juni kwamen de toen bestaande groepen een eerste maal samen te Hove op de volkssterrenwacht Urania.

Een tweede maal in het Pajottenland op 10 juli. De derde vergadering was op 8 oogst bij Lima te St.-Martens-Latem.

Hier werd de naam geboren: "Vereniging ter Bevordering van de Ecologische Land- en Tuinbouw". Afgekort: VBELT. "De term ECOLOGISCH duidt beter dan biologisch op de wederzijdse afhankelijkheid van het levende en zijn omgevende wereld. Gezonde bodem - gezonde planten - gezonde voeding - gezonde mensen. Ecologische teelt is een doelbewuste oplossing van actieve mensen voor de huidige natuurverminking en erge verstoring van het ecologisch evenwicht.”

Op de vierde samenkomst te Beveren-Roeselare (Zonnebloemhof) stelde ik de vereenvoudiging voor tot VELT: Vereniging voor Ecologische Land- en Tuinbouw.

Alberic Spillebeen, één van de pioniers bij ons van de bio-teelt, zei op 6 juli ’69 (op onze busuitstap met de natuurgidsen naar zijn bedrijf Berkenhof, georganiseerd door Aleide in haar opleiding tot natuurgids) reeds: "water - en luchtverontreiniging moeten op grote schaal bestreden worden, maar voor gezond voedsel kunnen we ZELF ZORGEN door natuurlijk te telen.

We lanceerden de slogan: "Onwetend kan men niet zondigen, maar wel zichzelf en de wereld vergiftigen".

Om meer nadruk te kunnen leggen op de ruime doelstellingen van de VELT veranderden we op 11 mei 1980 te Zoersel (de derde Algemene Vergadering dat jaar) de naam in VERENIGING VOOR ECOLOGISCHE LEEF- EN TEELTWIJZE VZW met als ondertitel VERENIGING VOOR ECOLOGISCHE LAND- EN TUINBOUW. (Deze titel heeft men volgens mij wat kortzichtig laten vallen).

De naam nu: Vereniging Ecologisch Leven en Tuinieren vzw

Midden november 1973 waren er al meer dan 1 000 leden.

Tussendoor verzorgden we met Pajottenland een stand op het 1 ste Salon van de Gezonde Voeding in het Rogiercentrum te Brussel. Ik herinner mij vooral nog de kruik lambiek van de Pajotse voorzitter: lekker, dorstlessend en spraakmakend!

Op 29 oktober kwam J.E. Willink van Zeist de werking van de Nederlandse B D consumentengroepen bij ons in Halle voorstellen.

Diezelfde maand oktober hadden we onder leiding van Jos Ratinckx een prachtige stand uitgebouwd op de tentoonstelling "Herfstgloed" in de stadsfeestzaal op de Meir te Antwerpen. De heer Van de Ven van Kalmthout had een knappe compostbox getimmerd die deskundig werd gevuld en opliep tot meer da 60° C. Ik herinner mij geen geurklachten.

Op 4 december komt de heer Pierre Gevaert van Lima spreken over "Terug naar een Agrarische Maatschappij of verdwijnen".

De vijfde samenkomst van de afdelingen was op 20 januari 1974 bij ons op de Lage Weg te Halle-Kempen. Omer Vandeursen, stichtend- voorzitter van de ‘Vrienden van de biologische Land- en Tuinbouw vzw’ Hij en Jan Heyman hadden voor nieuwe statuten gezorgd.

Per provincie werd 1 stichtende beheerder aangeduid: Jan Heyman (*) voor West Vlaanderen (voorzitter), Jos Ratinckx voor Antwerpen (ondervoorzitter), Remi Bernau voor Brabant, Jaak Vandenbemden voor Limburg (ondervoorzitter) en Richard De Pauw voor Oost Vlaanderen.

Luc Chaltin werd gevraagd als Technisch Adviseur en ik als secretaris-penningmeester. "Het is maar een verderzetting van alles wat je nu reeds doet"! De statuten verschenen op de eerste lentedag, 21 maart ‘74 in het Belgisch Staatsblad.

Aldus ben ik de enige vrijwilliger landelijke secretaris van de VELT geweest; functie die in 1982 verdween en overgenomen werd door de betaalde stafmensen. (Zelf bleef ik tot 2002 een van de VELT-Be­heerders.)

Het landelijk secretariaat bleef ten onze huize gevestigd tot de verhuis naar Wommelgem op 1 okt 1982. ( of bijna 10 jaar!)

(*) Johan Dhulster van het biobedrijf ‘de Akelei’ schreef hoe hij via Jan Heyman tot de bioteelt kwam (blog van 19/01/2012).

Op 2 februari 1974 organiseerden we de eerste GROTE ECOLOGISCHE AVOND in de grote zaal Elkerlijck van de Jezuïeten op de Frankrijklei te Antwerpen.

's Namiddags trokken we met "De Doemeling", een van de massale antiduwvaart manifestaties op inspiratie van pater Jezuïet Luk Versteylen door de straten van Antwerpen.

In het eerste gedeelte van de Grote Ecologische avond sprak Luk Versteylen over "ANDERS GAAN LEVEN".

In het tweede gedeelte bracht Fik Seymus, die tijdelijk naar Frankrijk zou verhuizen, samen met Herwig Vereyken hun prachtige diaserie BIOLOGISCHE TEELT.

Iedereen kon bij het buitengaan een zakje compost meenemen!

Je weet wel: het resultaat van onze eerste composthoopopzet­ting op 1 mei!

Een reuzensucces: een bomvolle zaal: 800 geïnteresseerden!

19-01-2014, 23:55 geschreven door Daantje

Pink Lemonade

Een blauwe bes met rozegele vruchten

Nieuw in het aanbod van Driesvenplant te Melderslo (NL). Zij omschrijven het ras als volgt. Een Amerikaans ras geproduceerd in de jaren ’70 van de twintigste eeuw. Struiken met talrijke scheuten die verdicht worden. De bladeren zijn lancetvormig, glanzend groen met een glad oppervlak, vergelijkbaar met de bladeren van Vaccinium ashei. In de herfst verandert de kleur van de bladeren naar geel en vervolgens naar licht oranje. De klokjesvormige bloemen zijn bleek roze van kleur. Het ras is zelfbestuivend, doch kruisbestuiving verhoogt de hoeveelheid en de kwaliteit van de vruchten. De bessen zijn aanvankelijk lichtgroen van kleur, dan verschijnen er roze vlekken op, en als ze volledig rijpen worden ze rozegeel van kleur. De vruchten zijn middelgroot, hard, heel zoet, met een milde, aangename smaak. Ontworpen voor directe consumptie als tafelfruit, of als tuinversiering. Het rijping seizoen is midden-laat tot laat. De eerste oogst is de rijkste, later rijpen enkele vruchten zelfs tot in oktober. In de winter trekken achtergelaten vruchten vogels aan. Geplant op een zonnige plaats produceert de struik meer vruchten.      

Het ras wordt aanbevolen zowel als fruitstruik en als sierstruik.

De kouderesistentie gaat tot -34°C (zone 4 in de USA).

16-01-2014, 12:53 geschreven door Daantje

Blauwe bessen

Als geïnteresseerde in kleinfruit staan blauwe bessen reeds lang in mijn belangstelling. Mijn oudste struik is straks 51 jaar oud. Gelukkig plantte ik die langs de servitudeweg, die met de verkoop in 1962 afgesloten werd. Daar stond die in grond die hem behaagde, voldoende zuur. Wel was de struik in 1976, met de uiterst warme en droge juni op sterven na dood. Toen was het die maand alle dagen 30 ° en de omgeving zag er uitgedroogd uit als in Spanje. Enkele lorken, oppervlakkig wortelde bomen stierven af. Dit klimaattype – ondanks de verdere opwarming- hebben we sindsdien niet meer meegemaakt.

De moestuin lag voor de boerderij aan de zuidkant. Boer Geysen die moest stoppen wegens hartproblemen had voor ons de moestuin nog omgeploegd, vooraleer zijn paard te verkopen.

Dat jaar kwam er geen nieuwe mest. Uitstekend om op oude kracht wortelen te telen. Vrienden noemden mij dan ook de ‘peekesmeneer’.

In 1970 verhuisde ik de moestuin naar een nog groter veld. Gelukkig, want daarna besefte ik dat de oorspronkelijke tuin erg vervuild was door blijvende restanten van persistente koolwaterstoffen door het gebruik van overdadig DDT.

Van mevrouw De Belder van het Arboretum Kalmthout kreeg ik in 1970 een paar Hamamelissen. Ik plantte ze in die tuin. Gevolg korte tijd daarop stierven die af. Er was niet bij verteld dat Hamamelissen een zure grond nodig hebben. Ik had er ook enkele blauwe bessen geplant. Als gevolg van te hoge Ph legden die ook het loodje.

Ik kon leren van mijn fouten.

Vorige week zag ik hoe men blauwe bessen dient te snoeien. (Zie blog). Ik heb –als liefhebber- steeds moeite gehad om mijn planten en bomen voldoende te snoeien. Men is bang om weg te knippen.

In 1970, met de eerste boomplantactie, had ik aan weerskanten van de oprit lindenbomen geplant. Er volgde een dispuut met mijn echtgenote die de idee aanhing: bomen moeten zonder snoeien hun eigen ontwikkeling kunnen gaan.

Intussen heb ik bijgeleerd.

Zie: http://blog.seniorennet.be/fruit

13-01-2014, 00:00 geschreven door Daantje

Snoeien van Blauwe Bes

De topic snoeien van blauwe Bes trof mij.

Mijn blauwe bessen had ik al gesnoeid, doch ’s anderendaags, vrijdag 10, onder een stralende hemel heb ik de struiken nog eens duchtig onder handen genomen. Resultaat: een overvolle kruiwagen snoeihout.

De foto’s spreken voor zichzelf.

12-01-2014, 13:30 geschreven door Daantje

I S F C

International Soft Fruit Conference ‘s Hertogenbos 9/01/2014

Een ganse dag ondergedompeld in de vele aspecten rond kleinfruit. In het Engels heeft men het over soft fruit. Top fruit zijn de appels en peren.

Verdeeld over de dag werden een zestiental onderwerpen behandeld; telkens in een 15 tal minuten.

Na 4 sprekers was er een onderbreking voorzien om de standen in de belendende grote ruimte te bezoeken.

Op de stand van de Greenery, de Nederlandse verkoopsorganisatie waren lekkere dingen te proeven. Een paar aardbeienmeisjes gaven kleur aan de stand.

Foto’s

1. De aankondiging

2. Meerdere keren kwam het nieuwe fruitvliegje Drosophila suzukii aan bod. De larven in vruchten zouden voor veel uitval kunnen zorgen. Een nieuwe pest op komst?

3. Aardbeienmeisje van de Greenery

4. Planasa, een Spaanse firma met vestiging in meerdere landen. Meer dan 1000 Ha proef – en kweekvelden.

5. Schotland. We waren er op bezoek (blogs van 17 en 19/07/2010) Toen heette het nog Scottish Crop Researh Institute. Kreeg intussen een nieuwe naam James Hutton Institute.

6. Nikki Jennings

7. Vlaamse kleinfruittelers uit het Pajottenland

8. Elianny zou een uitstekende smaak hebben (vgl Lambada)

9. Deze firma had een zeer informatieve brochure over een groot aantal rassen blauwe bessen.

11-01-2014, 00:00 geschreven door Daantje

Blijft het een zachte Winter?

Vandaag 06/01/2014 14 ° C in De Kempen. Vorig jaar een of 2 nachten met een beetje nachtvorst. Dat betekent dat sommige fruitgewassen te weinig in winterslaap gaan.

Anderzijds: in de Verenigde Staten de ergste winter in 20 jaar.

Dochter Veerle met de vier kleinkinderen vertrok gisteren terug naar Vancouver, Brittish Columbia, Canada. Daar was het vandaag 5°C.

In 2012 kregen we in februari een zware vorst. Sommige bramen en al de braambozen hadden toen erg te lijden. Ook de blauwbes Sunshine Blue, die wintergroen blijft vroor toen kapot. Dat jaar was eveneens het zwakste wat grootfruit betrof, doch dit was vooral te wijten aan late vorsten.

06-01-2014, 20:17 geschreven door Daantje

Ciderappelen oogsten met een Paraplu van 8m

[Vidéo] Innovation machinisme : un drôle de parapluie pour ramasser les pommes (30/12/13)

Met dank aan johan Staf voor de tip.

05-01-2014, 17:51 geschreven door Daantje