Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
21-10-2005
GROTE FRUITSHOW
Ook in Nederland kan je naar een grote fruittentoonstelling op zat. 12 en zond. 13 november in het museumgebouw 't Olde Ras, parallelweg 1 te Doesburg, boven Arnhem.
In 1992 werd de Stichting Behoud en Bevordering van de Fruitcultuur
opgericht. We zijn daar meerdere malen geweest en hebben er
interessante contacten gelegd.
Het Soete Land van Waas (Heb ik dit
uit De Vos Reynaerde?)
Op Snoepreis met de Senioren van Zoersel
Gisterenmet een uitstekende gidse, Marcella Piessens de streek van St
Niklaas verkend en ten gepaste tijde halt gehouden.
Nog geen
veertien dagen terug kwamen we op het einde van een uitstap met de KVLV ook in St
Niklaas terecht . Aleide en ikkwamen toen
in Papatya, Madeliefje in het Turks,
bij de kerk met het hoge, gouden beeld, voor een ruime en zeer goed smakende
snack.
De stop was
weer op de knap heraangelegde, grootste Grote markt van België, die nu vol
kramen stond met de wekelijkse markt. Eronder is de naar alle kanten opene
parkeergarage. We laadden de uitmuntende gidse op, die ons de weg wees naar Den ouden advokaat, op tien jaar tijd
uitgegroeid tot een modelbedrijf in zijn genre. We werden ontvangen door de
welbespraakte baas, ook een Daniel, die het uitstekend en beeldend uitlegt,
terwijl we een deel van het fabricageproces volgen. We proefden de advokaat met
de Wambrechies granengenever, advokaat met Schotse malt whisky, advokaat met
kruiden, en Schnobbelèreadvokaat. We zagen de bereiding van de advokaatpralines
en namen de proef op de som. In de mooie ontvangstruimte genoten we nog van een
knap geserveerd en deugddoend smakend bakje koffie of thee met een zeer fijne
speculoos. De rekken van de bus werden een eerste maal gevuld. We reden terug
naar het Centrum en hadden in de ruime taverne van het nieuwe cinemacomplex bij
het station een lekker 3 gangen middagmaal.
De namiddag
begon met een blik op het knap heraangelegde stationsplein, koloniaal station
en bekroonde fietsenstalling.Daarna
reden we over de mooiste wegen in een wijde boog rond de stad. De kant van St
Gillis is een van de fruitstreken van Vlaanderen met appels en peren. Op een
plaats zag ik in de verte nog kleurige, rode appels hangen. Hier en daar zie je
nog restanten van de vroegere hoogstamboomgaarden.
In
Nieuwkerken stopten we bij de ambachtelijke likeurfabriek, de vroegere Brouwerij Verhofstede. Ik heb de oude
brouwer ooit nog ontmoet bij zijn dochter Godelieve.Mijn vrouw Aleide en zij waren namelijk
vriendinnen in het Heilig Graf te Turnhout. Ik noemde ze graf-sterren, in
plaats van grafsters.
Later waren
we bevriend met de oudste dochter Maria, directrice van het Lyceum van
Borgerhout, waar mijn jongste dochters school liepen. Verschillende keren zijn
we in haar zeer verzorgde (kruiden)tuin op het kasteel Cantecroy te Mortsel
geweest. Op een bezoek bij haar heb ik ooit eens 16 likeurtjes geproefd!
Na haar
pensionering ging ze in Lectoure, in het zuiden van Frankrijk wonen. We zijn er
ook een paar keer geweest.
We werden
ontvangen door de schoonzoon en de dochter van Stefaan, vorig jaar overleden, samen metzijn broer
Christiaan, de stichter van de likeurfabriek.
We kregen
een enthoesiaste uiteenzetting over de heilzaamheid, onder het proeven van
Tante Andrée16° op basis van wijn, Tante Andrée 35° op basis van brandewijn,
Elexir Christiane 33°, Liqueur de Saint Nicolas 35°, Solé appelsien 33° en
Edelweiss Mokka 20°. De bus werd weer bijgevuld.
De laatste
stopplaats was bij Brouwerij Boelens te Belsele,
een van de recentste en kleinste, maar zeer actief brouwerijtje. (Tussen haakjes, Kris Boelens brouwt ook op bestelling. Zo
brouwde hij Bon Vivant voor de partij Vivant van Roland Duchatelet). We
werden er gul ontvangen door de zeer joviale baas met een heldere en enthoesiaste uitleg over
het brouwproces.Het nuttigen van 2 glazen
Bieken, zijn straf bier 8,5° met honing en een Waase Wolf er boven op, verhelderde
of beter monterde de geesten nog meer op. De bus werd een laatste maal, maar
nog zwaarder bijgevuld.
Vandaag plukte ik de Relinda's.
In de naam zie je de Re van Resistent, weerstand biedend of tolerant.
Het is een ras uit Pillnitz, een voorstad van Dresden in het vroegere
Oost-Duitsland. Dertig, veertig jaar terug ging men daar toen al op
zoek naar resistente rassen.
In het Westen spoot men er dan nog maar op los!
Sinsdien is er veel veranderd, voor een deel te danken aan de
biologische-ecologische bewegingen als VELT (Vereniniging voor
Ecologische Leef - en Teeltwijze vzw; de Biodynamische verenigingen in
Nederland en Duitsland enz.
Nieuwe Rassen voor de thuisverkoop en voor de
liefhebber
Via het
Engelse tijdschrift The Fruit Grower
verneem ik het bestaan van Nuvar.
De Engelse
boomkweker John Breach en Bruno Essner, van de grote Franse kwekerij Pepinière du Valois te Villers-Cotterets, zon 70 km noord-oost
van Parijs, stichtten in 2003 NUVAR.
Zij richten
zich op nieuwe rassen voor de thuisverkoop en voor de liefhebber, geen rassen
voor de supermarkt.
De rassen
kunnen toevalszaailingen zijn, of het resultaat van kruissingswerk, van zowel
professionals als van amateurs.
Enkele
nieuwe, interessante rassen krijgen aldus een kans, die ze anders nooit zouden
krijgen in het supermarktcircuit, dat werkt met een zeer beperkt assortiment rassen
en andere criteria stelt.
Nuvar biedt
op dit ogenblik 8 rassen dessertappels aan.2 rassen zitten nog in de lift. Verder zijn er 6 sierappels. Men kan er
ook gelei mee maken.
Ook wordt
nog een nectarine en een 4 tal perziken aangeboden.
In het
komend plantseizoen lanceert Nuvar 2 peren, gekweekt op East Malling Research.
De
bekendmaking schiet echter te kort. Ook een professional, die nog niet zo lang
geleden op het bedrijf kwam, is nog helemaal onwetend over de Nuvar rassen.
Ik zoek al
enige tijd de Rubus Tayberry Medana.
Waar kan ik deze kruising braam/framboos verkrijgen en
zijn er mensen die ervaring met deze soort hebben? Graag een reactie
De Taybes
Medana wordt op meerdere plaatsen aangeboden. Een paar jaar terug zelfs bij de
Aveve in mijn buurt.
Wie die
zeker heeft is Andre Hendrickx te Stabroek (vanaf 2 de week nov. Op vrijdag en
zaterdag open) GSM 0475902122
Hij heeft
ook de ongestekelde mutatie : de Buckingham Tayberry, spontaan ontstaan in
1995. We waren toen met enkele Veltvrienden op bezoek bij de heer Jennings, die
ik in 1991 had leren kennen. Hij vertelde toen dat hij uitgenodigd werd door
een meneer uit Buckinghamshire, in wiens tuin de ongestekelde ranken waren
ontstaan, met dezelfde grote vruchten en zeggen dat ik destijds zoveel
proeven heb ondernomen om de stekels weg te krijgen. Ik slaagde hierin, maar
ook de vruchten waren weg!
Ik vind de
Tayberry veruit de beste braamboos (half braam, half framboos). Ik heb die al
meer dan 15 jaar. ( De Buckingham een jaar of 7). Bijserieuze wintervorst (- 10° C) lijden de takken schade.
Dan is het
best de beschadigde delen af te knippen, want de plant verliest te veel energie
aan het in leven houden van die tak. De laatste jaren vriest het niet zo zwaar,
maar dit blijft een mogelijkheid.
De beste
manier om veel vruchten te oogsten is de takken zoveel mogelijk horizontaal te
leiden. Ik zou zeggen minstens 3 m
naar elke kant. Het beste resultaat zag
ik aan een betonbekistingsnetwerk. Ikzelf doe het aan 3 -4 draden.
Daar de
merels heel graag meeeten, werp ik er een insectengaasdoek van 3,66 m over, omstreeks
half juli, wanneer de bessen beginnen te rijpen.De nieuwe scheuten duw ik eerst horizontaal,
zodat ze niet onder het doek groeien.
Het
insectengaas is zo fijn dat het weinig hapert bij het openen om te plukken. Je
hebt eenvoudig de wasknijpers los te maken dieje gebruikt om de beide panden onderaan te sluiten. Zorgvuldig afsluiten
is nodig, want de merels vinden alle gaten!
Ik ben nog
altijd kontent dat ik jaren geleden op het gedacht kwam de bekende vogelnetten,
waarmee het altijd sukkelen en haperen was, door insectengaas te vervangen.
Voor
Santana moet je bij mijn weten in Nederland op zoek.Waar ?
Benita
vind
ik de moeite.(Tussen haakjes : Benita is het resultaat van de kruising
van een gewone peer met een Nashi.) Oorspronkelijk had ik 2
Nashiperen die elkaar bestoven.
Eén is
weggevallen. De andere geeft kleine peertjes, niet de moeite. Het ras ken ik
niet meer. Is er iemand met meer ondervinding betreffende Nashis?
Op de 3 de
FRUITHAPENING van Landschap Vlaamse Ardennenop Domein de Ghellinck te Wortegem-Petegem vandaag , zondag 16 oktober
was dit mijn thema.
Sommigen
hebben mij gevraagd de namen van de rassen die op mijn grote presenteermand
lagen door te geven.
Ik begin
met de appel die ik het lekkerste vind: Otava,
een ras uit Tjechië. Het is een gemiddeld grote, gele appel. Sappig,
zuur-zoet, later zoet-zuur, wit knakkend vlees. Houdt tot april en is nu al
eetrijp. Zijn groot gebrek op mijn natte zandgrond is de sterke
kankergevoeligheid. Toen de boom nog gezonder was, was hij meer
beurtjaargevoelig.
Reinette Hernaut iseen
Belgisch ras, zeer grote appel, met een zeer goede smaak. Tot maart.
Kankergevoelig, weinig schurft,
Meekersappel, groot, gezond, zeer vruchtbaar, goed voor
verwerking. Bewaardt tot februari-maart. Matige dessertappel.
Sturmer Pippin, Engelse appel, Tot april, grootte boven de
middelmaat, na nieuwjaar matige dessertappel.
Baujade, Franse kruising met Granny Smith. Zeer resistente
appel. Blijft lang grasgroen.Verkleurt
pas laat tot geel. Tot mei. De smaak is tamelijk goed. We aten de laatsten dit
jaar op half juni, na natuurlijke bewaring.
Bramleys Seedling, Engels ras , zeer grote appel. De appel bij
uitstek voor verwerking, bewaardt tot maart. Dan ook dessertappel. Zeer gezond
ras.
Ik heb 3 resistente
Pillnitz rassen die allemaal beginnen met de RE van resistent.Remo, meer een ras voor verwerking, is
maar goed tot half november.
Rewena en vooral
Relinda zijn na nieuwjaar goededessertappelen.
Ze bewaren tot april.
In 1997 op
de eerste Engelandreis van de Nationale Boomgaardenstichting leerde ik Fons
Houben kennen. Hij was toen nog leraar Frans aan de hotelschool van
Kerk-de-Stad. Te East Malling kwamen we in de befaamde Hatton leifruittuin,
waar praktisch geen enkele vrucht te bespeuren viel. We stonden in bewondering
voor de verschillende leivormen en Johan Baecke uit Balen, leifruitspecialist,
was in de zevende hemel. Dat jaar had een late lentenachtvorst lelijk
toegeslagen. Ook bij mij waren enkel de laatste bloeiers aan de vorst ontsnapt.
Van Fons
hoorde ik toen dat zijn Meekersappel, zoals steeds, toch goed droeg. Ikkreeg van hem enthout en entte dit op een MM
106 .De Meekersappel bleek een flinke
groeier die al vlug ging dragen. Hij blijkt maar weinig schurftgevoelig. Ik heb
wel al een kleinere tak met kanker weggeknipt. De takken groeien breed uit en
gaan door de zware dracht doorbuigen. Vorig jaar, 2004 moest ik stutten. Maar
ook dit jaar was er weer een goede dracht van eerder grote, groene appels, met
soms wat bruine verruwing. Het is een echte winterappel, die pas na nieuwjaar
voldoende smaakt. Een hoogvlieger is het niet. Maar een appel kan je ook op diverse manieren verwerken.
Blijkbaar
was de Meekersappel Ludo Royen, de stichter van de Nationale
Boomgaardenstichting dat jaar ook opgevallen, want in het nummer 4 /1997 van
Pomologia brengt hij een pomologische beschrijving.
Een zekere
Edgard Meekers brengt een ent mee uit de streek van Zelzate en ent deze op een
Ijzerappel (Marie Joseph dOthée) in de boomgaard van zijn vader Michel
omstreeks 1945.Waarschijnlijk betrof
het een ent van een goede zaailing, want tot nog toe werd geen ander ras
gevonden.
(Tussen
haakjes. Momenteel loopt er een studie naar de genetische samenstelling van 250
appelrassen van de NBS door Prof Wannes Keulemans van de KU Leuven. Het DODO-
project. Ik weet niet of de Meekersappel hier ook bij betrokken is.)
De
Meekersappel werd destijds nogal aangeplant in de streek van Borgloon en werd
een Limburgse specialiteit. Maar ook in de Kempense zandgrond doet hij het
goed.
De goudbessen
( Physalis pubescens) liggen sinds eind augustus zomaar te rapen in onze tuin.
Moeder natuur heeft ze mooi ingepakt en aldus bewaren ze nog tot Nieuwjaar.
Beide herfstframbozen groeien op een heel andere plaats in de tuin. Nu hebben we ze eens naast
elkaar gelegd en vergeleken.
Himbo-Top
ziet er duidelijk het best uit: groter, mooi gevormd en rood gekleurd, ook iets
steviger. Joan Squire is kleiner, stompiger en een tikkeltje donkerder.
De smaak van deze laatste is
evenwel zachter, aromatiser en zoeter. Aleide en ik gaven er de voorkeur aan op
het punt smaak. Kleinmannen zouden deze ook verkiezen, dacht Aleide. Maar
zouden hun ogen niet eerst gaan naar Himbo-Top?
Himbo-Top smaakt
iets zuurder, maar eveneens lekker.
Beide rassen zijn gezonde , stevige groeiers en moeten gesteund worden.
Joan Squire
is een andere herfstframboos die het nu nog uitstekend doet. Momenteel rijpen
nog heel veel lekkere vruchten.
Je vindt
het ras wellicht enkel in Engeland.
Deze
framboos werd na zijn pensionering gekweekt door Derek Jennings.
Derek Jennings
was vroeger werkzaam op het Scottish Crop Research Institute.
Hij was de
ontwerper van de Taybes (een braamboos: half braam, half framboos) en de braam
Loch Ness, die nu algemeen beroepsmatig geteeld wordt. Ook vele frambozen waren
zijn werk.
Na zijn
pensionering kwam hij in Otham (Maidstone) wonen en zette hij zijn
veredelingswerk verder. Dinkum was een eerste herfstframboos. Dit was geen
groot succes. Er kwamen 2 bramen: Adrienne en Helen, genaamd naar zijn
kleinkinderen. Terry-Louise, een framboos genaamd naar een ander kleinkind,
werd eerst exclusief geteeld voor Marcks en Spencers, maar bleek te teer.
Om een
nieuwe herfstframboos te benoemen waren er geen namen meer van kleinkinderen
(enkel meisjes komen in aanmerking) en gebruikte hij de naam zijn vrouw Joan Squire.
Latere worden benaamd als Joan J en Joan J . Het zijn exclusieve rassen voor de beroepsteelt.
De
kleinkinderen hollen graag in de tuin met hun vriendjes om te smullen. Alles
smaakt, zelf geplukt, zoveel beter!
Babysittend
in deze warme nazomer werd ik door hen uitgenodigd voor een
wandeling in hun omgeving Ze troonden me
mee naar hun geliefkoosde plekjes.Samen
met hen wurmde ik me door dichte, lage struiken, raapte tamme kastanjes , at van rozenbottels, maar liet het proeven van
eikels maar aan hen over.
We vonden
één grote, gezonde kastanjenboom. De tamme kastanje is na de wilde met een ziekte
bedreigd!
De
kastanjes waren kleiner dan deze die we verzamelden in Alden Biezen. Op dat
domein geven
zeven lanen uit bij de vroegere inkom, met het
Apostelhuis. De meeste lanen zijn omzoomd met nutsbomen. Zo
heb je een notenlaan,
kastanjenlaan, lindenlaan... Hun vruchten zijn er voor iedereen!
Samen met de
zesjarige Jasmien bereidden we thuis onze oogst. We sneden in de tamme kastanjes
een kruis en lieten deze in een matig warme oven ongeveer 12 minuten garen. De
kinderen zijn er verzot op en Jasmien kan er zelfs 25 eten.
De
vruchten
van de Rimpelroos (Rosa rugosa) oogst ik, waar geen verkeer is. Ze
worden vaak op pleinen aangeplant. Ik heb ze in mijn tuin niet ver van de keuken staan,
zodat ik
regelmatig kan oogsten. De bloemblaadjes meng ik met water en
rozijntjes als
drank . Voor rozenhoning meng ik de rozenblaadjes met vloeibare acasia honing. De honing
krijgt
een heerlijk parfum. Later schil ik het vlees van rijpe bottels en meng
dit met
honing om zo te gebruiken.
De pitten droog
ik voor rozenbottelthee. Hun afkooksel is pectinerijk en kan als dikmiddel voor
fruitbeleg gebruikt worden.
Een
herfstframboos die nu nog volop vruchten draagt is het nieuwe kwekersras Himbo-Top. Twee jaar terug heb ik het
ras in Duitsland gekocht. Andere rassen als Autumn Bliss en de gele Fall Gold
hebben al hun beste pijlen verschoten in dezeuitzonderlijke , warme en droge herfst.Ik weet nog niet hoe het andere kwekersras Polka zich gedraagt.In
november moet ik dit zeker aan mijn collectie toevoegen.
Ik laat het fruit graag boomrijp worden. Dit wil zeggen dat er zich een
kurklaagje begint te vormen op de inplant van de steel.De appelen komen gemakkelijker los. Enkele
beginnen te vallen. Het is belangrijk dit in de gaten te houden en dadelijk met
de pluk te beginnen.Binnen enkele weken
volgt dan de eetrijpheid.
Een van de net geplukte rassen is de Reinette Hernaut. Ik heb het geluk
gehad de Reinette Hernaut uit eerste hand te leren kennen.
Toen menin 1985 voor t
eerstbomen kon aanschaffen van het
enthout ter beschikking gesteld door de Landbouwfaculteit van Gembloux, reed ik
naar de kwekerij Adamste Ruisbroek in
het Pajottenland. De heer Adams raadde mij ook de Reinette Hernaut aan.Zijn vader had dit ras, - op het einde van de dertiger jaren door een
zekeremeneer Hernaut op het stort van
Anderlecht gevonden, - verder gekweekt en verspreid in het
Pajottenland. Daar gaf men hem de naam dubbele Speeckaert.
De gewone Speeckaert is middelmatig groot. Reinette Hernaut is een grote,
donkergroene appel met een donkerrode blos. Het vlees is stevig, sappig, met
een goede zoetzuur balans. Bij een frisse, natuurlijke bewaring behoudt hij
zijn goede eetkwaliteiten zeker tot in maart. Ik vind het een van de beste
winterappels.
Het ras is weinig gevoelig voor schurft. De boom behoudt een gave
bladstand. Een tijdlang dacht ik dat de boom geen gebreken had.
Pas na zijn tiende jaar is mijn vrij grote boom op zaailingkankergevoelig geworden. Ik knip de meeste
kankertakken weg.
Ik heb nog een tweede, minder grote boom van een enting die ik deed op
een MM 106 onderstam. Dit meer dan vijftien jaar oude exemplaar toont echter
nog geen kankeraantasting. De vruchten zijn nog mooier dan op de
moederboom.Ik had dit jaar weer een
goede oogst, in tegenstelling met veel andere, wel beurtjaargevoelige rassen.
Ik merk dat de womstekigheid nogal hoog ligt. In dat verband hebben we
een opmerkenswaardige vaststelling gedaan.In de met pel gedroogde appelschijfjes, ontwikkelden zich appelmaden,
uit eitjes nog in de nazomer afgezet op de vruchten!
Het
Regionaal Landschap Vlaamse Ardennen richt voor de derde maal een
Fruithappening in op het domein DE GHELLINCK, Kortrijkstraat, 74 te Elsegem op
zondagaanstaande, 16 oktober van 10 tot
18 u. Gratis inkom.
Net als
vorig jaar heb ik er een stand. Welke rassen zijn interessant in een
beurtjaar?
Dit jaar
verleent de Nationale Boomgaardenstichting zijn medewerking met een uitgebreide
fruittentoonstelling. De regionale rassen worden speciaal belicht. Bijzonder is
dat er een stand fruitdeterminatie zal zijn. Daarvoor brengt men liefst een 5
tal gave vruchten (met steel) per ras mee.
Verder valt
er te proeven en te drinken, is er info en documentatie, zijn er oude en
nieuwe boeken. Zijn er demonstraties enz.
Het weekend
daarop, op 22 en 23 oktober, gaat te Villeneuve dAscq , bij Lille (Rijsel) de tweejaarlijkse POMEXPO
door. Mussée de Plein Air143 rue Colbert
Alden Biezen bezocht. We hadden er reunie met de Esperantisten, medereizigers naar het 90 ste Universala Kongreso te Vilnius, de hoofdstad van Litauwen. Op onze heenreis door Polen kwamen we voorbij het grote kasteel van de Duitse Orde te Marborg. Daar woonde de Grootcommandeur. We hadden onvoldoende tijd voor een bezoek en toen opperde Eduard Kusters, afkomstig uit Limburg, om als alternatief de Landcommanderie van Alden Biezen te bezoeken. De landcommandeur van Alden Biezen stond onder het gezag van de Grootcommandeur. Alden Biezen vormt een machtig complex. Nu is het helemaal gerestaureerd door de Vlaamse Gemeenschap. Vorig jaar werd daar de Europom, de grote , internationale fruittentoonstelling gehouden. ( Tussen haakjes: Dit jaar moest je daarvoor naar München) . Tot 1971 woonde er nog een oude kasteelheer, die alles aan de Belgische Staat zou verkopen. Op een koude decemberdag zou een delegatie uit Brussel komen kijken. Daarom had de kasteelheeer opdracht gegeven de open haard aan te steken. Deze was al vele jaren niet meer gebruikt, daar de man in een van de bijgebouwen woonde. Er ontstond een schouwbrand denk maar aan de kauwennesten die het ganse kasteel in de fik stak.
De Duitse Orde, was een ridderorde, in 1190, ten tijde van de Kruisvaarten gesticht. De intreders moesten tot het zoveelste knoopsgat van adelijke bloede zijn. Ze waren net als de nog eerder gestichte ridderorde der Tempeliers, strijders voor het goede doel.
Na het geleide bezoek en het gezamelijke etentje, wandelden we door het domein en genoten van het schitterende herfstweer. Als je de dreef omhoog wandelt naar de vroegere inkomgebouwen, heb je links en rechts de oude hoogstam boomgaarden. In de zestiger jaren was de eigenaar gelukkig niet ingegaan op de aanlokkelijke rooipremies.
Toen bedroeg het fruitareaal van Haspengouw nog 16 000 Ha . Nu is dit nog maar de helft hiervan.
Links zijn het voornamelijk kerselaars. De Boomgaardenstichting hield er dit jaar zijn kersenhappening. Veel grootfruit was er niet (meer) te zien. Beurtjaar.
Ook geen noten in de notendreef. Tamme kastanjes waren er wel in een andere dreef.
Geen vrouw maar een peer.
7 van de 17 peren aangepikt.
Wilma is de eigen peer van Willy Mahieu, de boomkweker van Jabbeke , die dit jaar het boek Appelen en Peren ondertitel: Laagstammige Fruitbomen van A tot Z publiceerde. Uitgave Lannoo.
13 blz kleurfotos van Peter Bauwens.
72 appel en 37 perenrassen worden besproken. Prijs 15
Wilma is een volledig bruine peer en ligt tussen een bakpeer en eetpeer in. Volledig rijp vond ik ze best te genieten.
Zelfs de Saint Remy peren, harde bakperen, werden aangepikt. Alle peren geoogst.
Nu hangen er enkel nog 4 of 5 groene peren van het nieuwe Pillnitzras David.
Ik kreeg volgende vragen
1) wanneer is het het meest geschikte moment om stekken van de
jostastruik te nemen?
2) Weet jij iets over volgende pruimenrassen?
- RC sanguine de Wismes
- Jubileum
- Excalibur
Bart Dequidt heeft ze alle 3 in zijn assortiment. Vooral de kwaliteit interesseert mij.
Josta is een van soorten waarvan de stekken gemakkelijk bewortelen. Je kan vanaf nu gans de winter stekken. Als ik zou moeten kiezen tussen Josta en Worcester, en ik heb maar plaats voor 1 struik, dan verkies ik de laatste.
Josta is een kruising tussen stekelbes en zwarte bes en ziet er uit als een vergrote zwarte bes. Het is een gezond gewas.
Worcester is een Amerikaanse, aparte soort ( Ribes divaraticum ). Anderen zien er een kruising in tussen zwarte bes en stekelbes, met het uitzicht van een donkerrood-blauwe stekelbes. Worchester is een stuk productiever en minstens even gezond. Resistent tegen de Amerikaanse meeldauw die zoveel steklebessen teistert.
PRUIMEN
RC Sanguine de Wismes. Deze pruim ken ik enkel van naam. Gezien ze uit de observatieboomgaard van Villeneuve dAscq komt zal ze minstens de moeite waard zijn. De vroege rijpheid, eind juli is zeker een pluspunt. Bart kan wellicht meer vertellen.
Jubileum heb ik nu een jaar of zeven. De boom was onmiddellijk vruchtbaar en draagt mooi grote, lekkere, blauwe pruimen. In het begin vond ik het een formidabele pruim. Een jaar of 4-5 terug was er een sterke dracht en had ik te weinig uitgedund. De smaak was flauw, dit in tegenstelling met de O pal pruimen die bij grote dracht nog steeds behoorlijk smaken. Dit jaar heb ik veel dode en afstervende takjes weggeknipt. Ik had wel enkele lekkere vruchten. Een deel was ten prooi gevallen aan monilia. Excalibur lijkt hier minder last van te hebben.
In Engeland heb ik reuzenvruchten van Jubileum gezien, geteeld in de omgeving van Rochester (Poldergrond?).
Excalibur was bij mij veel later vruchtbaar en droeg zeer weinig. In dit bij mij zeer zwak pruimenjaar in 2005 waren er meer vruchten dan tot nog toe, met een zeer goede smaak.
De Jeanne dArc peren zijn de laatste tijd flink dikker geworden en ze zijn rijp. Dit hebben de vogels eerder ontdekt dan ik. Ongevraagd zijn ze er flink van beginnen smullen. De peren plukten redelijk gemakkelijk, idem met de Conference. We hebben een Champion sapmolen. Sap en pulp komen er afzonderlijk uit. Heel gemakkelijk voor kleinere hoeveelheden. Aleide bottelde het sap van de aangepikte peren in 10 bierflesjes van 33 Cl. Lekker. Een kroonkurk erop en pasteuriseren op ongeveer 80°, dan behoud je de fijne smaak.
Hadden we geen gepikte peren gehad, dan waren we misschien niet op het idee gekomen om heerlijk perensap te bereiden.
'Hij is een beetje te hoog en teveel takken die overal op de stam zijn ontsproten. Wij hadden wel heel veel pruimen - van de grote blauwe eierpruimen- maar de boom is te groot en de pruimen hangen altijd te hoog om zonder gevaar te plukken. Ik ben ook geen 20 jaar meer en een ladder is mij altijd te hoog.Dus .... veel pruimen verloren en opgepeuzeld door de vogels en wespen. wanneer best gaan snoeien en mag er veel uit gesnoeid worden?'
De vele takken en vele meesnoepers van je vruchten doen mij veronderstellen dat je het hebt over een Monsieur Hâtive. Dat waren mijn lievelingsvruchten tijdens mijn jeugd. Rijp rond half augustus. De boom moet al iets ouder zijn om veel te dragen. Typisch bij oudere bomen zijn de vele hangende takjes, die best wat uitgedund worden.
Pruimen snoeit men het best vlak na de oogst. Het mag al van na de bloei en tijdens de zomer. Tijdens de wintermaanden is er meer gevaar voor infecties. Bijvoorbeeld loodglansziekte op Queen Victoria, een vroeger populair ras met blauw-donkerrood rijpende vruchten eind augustus.
Een maand terug heb ik ook de top uit een te hoge pruimelaar gezaagd.
Ik zou het vandaag nog durven doen, zeker niet tijdens de winter.
