De zogezegd resistente Gerema

Vandaag de aantastingen door takmonilia bij de zogezegd resistente Duitse kriek Gerema weggeknipt. Ik heb de boom nu zo’n 5 tal jaar staan en meestal heb ik moeten ingrijpen.

Al mijn andere kriekenrassen heb ik noodgedwongen moeten rooien. Ze waren door de herhaalde erge aantasting totaal verzwakt en onvruchtbaar geworden.

Tot halverwege de zeventigerjaren hadden we van tijd tot tijd – als de bloemen aan de nachtvorst ontsnapt waren - heerlijke krieken of zure kersen.

Dan is de moniliaschimmel zo virulent geworden dat natuurlijke teelt van krieken onmogelijk is geworden.

Met tijdig wegknippen tracht ik nog iets van de vruchten te redden.

Perzik zonder en met krulziekte

Karel Bollansee heeft te Pulderbos een zeer interessante perzik staan, vrij van krulziekte. Er is een grote oogst te verwachten, net als in 2006.

Toen kwamen nogal wat stenen in de composthoop terecht en het jaar daarna met de uitgevoerde compost in de tuin. Tientallen boompjes schoten op.

Enkelen werden uitgeplant. Het is interessant om de boompjes nu te beoordelen. Sommige zijn zo goed als vrij van krulziekte. Andere blijken minder resistent.

Binnen een paar jaar kan er een beoordeling van hun vruchten volgen.

Bij Karel Bolansee te Pulderbos

Karel, de schoonvader van Marie had mij uitgenodigd om tomatenplantjes te komen halen. Een gelegenheid ook om zijn voortreffelijke perzik terug te zien.

Karel had zoals gewoonlijk zijn eigen tomatenzaad uitgezaaid in een isomobakje en de rest later in de gerecycleerde diepvriezer. Hij was zeer verwonderd de plantjes in de diepvriezer zo massaal te zien ontkiemen, haast samen met het veel vroegere zaaisel.

Slechts enkele bessenbastaardrupsjes lieten zich opmerken.

Interessant was ook zijn systeem voor het benutten van regenwater in de serre met opvangvaten en vloeidarmen.

Tenslotte een kijk op zijn voortuintje

Terugkomavond Pamel 24 april

Projectleider Yves Hendrickx fier over zijn bio-aardbeien die er zo gezond en zeer beloftenvol bijstaan.

Sonata is een ras dat gemakkelijk meer dan 1 kg per plant opbrengt.

Let op de kleinere planten vooraan. Dit late ras – als ik het goed onthouden heb Cleri – werd een hele tijd afgedekt met stro om het een maand te verlaten, zodat de zomeraardbeien naadloos zouden aansluiten met de begindracht van de doordragers, die vrucht geven tot tegen de vorst.

Het veld van de doordragers waarover zeer binenkort tunnels aangebracht worden.                                                          Aansluitend bij dit veld liggen achteraan enkele rijen voor de eigen vermeerdering van planten. Als de uitlopers verschijnen strooit men een 2-3 cm dik laagje compost, waarin een begin van beworteling plaats vindt. Dan kan men deze plantjes oogsten om te stekken ofwel nog wat compost aanbrengen voor forse planten met sterke beworteling. Door op deze manier te werk te gaan heeft men zo goed als geen onkruidgroei. Per moederplant mag men rekenen op 40 nakomelingen.

De groep

Het wordt al duister als we bij bio-aardbeiteler Luc Pauwels geraken.

Nog een tiental dagen en het oogsten kan beginnen. Op een andere plaats zagen we een reuzengrote, reeds kleurende vrucht. Luc heeft het voor Darselect om wille van de gezondheid en het plukrendement, niettegenstaande de iets mindere opbrengst van 800 gram.

Sofie Hoste van het project ‘Bio zoekt Boer’ was eveneens van de partij ( blog 19/03/2009).

Achteraf in de loods zagen we een beugel om het wiedwerk te vergemakkelijken.

België Perenland

Vorig jaar stonden in België meer Ha peren dan appels. Niet te verwonderen als sinds 1995 op de Belgische Tuinbouwveilingen peren, na tomaten, de grootste omzetwaarde vertegenwoordigen, goed voor 130 miljoen euro.

Het ras Conference (*) is in Europa het belangrijkste ras met 33 % van de peren. Meer dan 30 % van deze Europese Conferenceperen wordt in België gekweekt!

Bij de liefhebbers waren er vorig jaar maar zeer weinig peren wegens nachtvorst tijdens de bloei.

Dit jaar ziet het er integendeel schitterend uit.

Vele mensen denken dat Conference een bewaarpeer is. Enkel in frigo is dit waar. In natuurlijke bewaring kan dit enkel tot de eerste helft van november. Dan zijn ze op zijn best, tenzij je liever raapperen eet (Ik heb de indruk dat veel mensen van niet beter weten! Maar ook rapen smaken).

Bij de liefhebbers tref je nog een gans gamma van overheerlijke peren aan.

Op de blog staat de vertaling van het formidabel interessante boekje  Le Poirier van Dr Joseph Theyskens.

België was in de 19 de eeuw nummer 1 in de wereld voor het kweken van nieuwe perenrassen.

Verschillende van deze zijn nu nog steeds de interessantste rassen voor de liefhebber.

Ik verwijs naar de blogs van 18/12/2007 tot 07/02/2008

(*) Ik schrijf Conference, want dit is een Engelse peer! De vermaarde Engelse kwekerij Rivers toonde deze op de National British Pear Conference van 1885, vandaar de naam. Laat de Conférence maar achterwege!

Foto’s

Leuk om zien hoe de kleine peertjes rechtop staan, de ene al meer dan de andere.

1.          Comtesse de Paris

2.          Bonne Louise d’Avranches

3.          Concorde

4.          Bergamotte Esperen

5.          Jefkenspeer. De vruchtbaarheid laat wat te wensen over. Staat wat veel in de schaduw van een Schone van Boskoop

6.          David is een recente peer van Pillnitz-Dresden

7.          Seigneur Esperen is al flink ontwikkeld

8.          Bij Benita (kruising Nashi-gewone peer) staan de vruchten erg dik. Wellicht zal na de rui nog dunwerk nodig zijn.

9.          Ook de hoogstam Beurré de Naghin draagt veel vruchten.

Alarm Bastaardrupsen van de Bessenbladwesp

(Nematus ribesii)

In de avond dekte ik de bloeiende aardbeien af met vliesdoek. Er is kans dat het morgenvroeg vriest aan de grond.

Daarna liep ik even de fruitkooi in. Het was al tegen 21 u en al iets minder licht. Een van de kruisbestakken vertoonde serieuze vraatschade en de talrijke bastaardrupsen waren al begonnen aan de ernaast staande takken. Manu militare ingegrepen. Als je bladeren of wat er nog van overblijft wat draait om deze van onderaan te bekijken zie je de rupsjes nog beter op de bladranden zitten. Tot ik alles geplet had was het minder klaar.

Iets verder was er nog een aangetaste tak, doch dit waren er gelukkig maar enkele.

Op de rode bessen geen vraatschade gezien.

Ruth Gerstetter

Gisteren waren we te Leffinge ter gelegenheid van de 80 jaar van ‘nonkel Andre’, kozijn van Aleide.

Als dessert kwamen er opgelegde pruimen op tafel, vast, haast knakkend vlees, losse steen, heerlijk zoet maar niet ‘te’. Uitstekende kwaliteit. De beste opgelegde pruimen die ik ooit proefde.

Vorig jaar was het de enige onder zijn pruimen die droeg, genoeg om een 5 tal potten op te leggen.

Een hele tijd terug heb ik die Ruth Gerstetter voor hem meegebracht. Ik weet niet meer of ik entte op Kempische pruim of op St Julien A. Het is maar een matig grote boom geworden.

Het is een van de zeer vroege bloeiers bij de pruimen. De roodblauwe vruchten rijpen rond half juli. Matig als dessertpruim; uitstekend voor culinair gebruik.

Groenachtig, vast, middelmatig sappig vruchtvlees; losse steen, wisselvallige vruchtbaarheid. Reine Claude d’Althann is een goede bestuiver.

De vrucht werd gewonnen in Duitsland door Adolf Gerstetter te Besigheim rond 1920.

Aleide merkte op dat pruimen van zware gronden toch het best smaken.

Nonkel Andre heeft enkel nog weide. De paarden blijven zijn trots.

Bloei op 18 april

De krenten (Amelanchier) zijn uitgebloeid.

Stark Earliest, een van de vroegste bloeiers, bloeidag 3 in ‘The Book of Apples’.

Peer

Jonagold, bloeidag 13

Peer Comtesse de Paris

Kersbloesem

Benita, kruising Nashi en gewone peer heeft zeer veel bloemen.

Benita, totaalbeeld.

Pinova, bloeidag 12

Bloei op 18 april (Vervolg)

Pinova: detail. Bloeidag 12 in 'The Book of Apples'.

Kornellebes (Cornus mas): reeds een tijd uitgebloeid. Bevruchte stempels beginnen een ietsje te verdikken, maar nog nauwelijks te zien.

Bloei Notarisappel (bloei op dag 8 in The Book of Apples). Aan de bovenkant staat Ontario (?). Nog gesloten knoppen. Ontario staat op bloeidag 12, zoals Pinova, zodat ik twijfel aan de soortechtheid. Is het wel Ontario? Wellicht zijn er ook later bloeiende variëteiten in Ontario?

Rode Schone van Boskoop (bloeidatum 8).

Links de Generatieboom met 17 rassen naar de 17 kleinkinderen. Nog geen opvallende bloei in vergelijking met de boom rechts: Stark Earliest (bloeidag 3). Vroeg bloeien betekent niet steeds vroeg rijpende vruchten. Bij Stark Earliest is dit wel het geval. De vruchten rijpen in de tweede helft van juli.

De witte weelde boven het dak is van een 11 m hoge Hedelfinger kers. De vruchten zijn voor de vogels.

Topaz, een resistent ras dat veel aangeplant werd in de bio-fruitteelt.

Mijn aardbeien, het oude ras Gorella, beginnen te bloeien. Ze hebben de winter, onafgedekt, prachtig doorstaan. Het sneeuwtapijt zal isolerend gewerkt hebben tegen de ergste vrieskou. Ze groeien voorbeeldig.

Reinette de Flandre, nog gesloten bloemknoppen.

Slanke Sleutelbloem (Primula elatior)

In de vroegere ganzenwei staat weer de slanke sleutelbloem in vol ornaat.                                                                                          Al jaren staat er die ene plant. De grond bevat er een ietsje leem van de Schijn, bijrivier van de Schelde. Hier is het nog maar een kleine beek die ontspringt in Malle, waar zich nog een steenbakkerij bevindt. De boerderij werd rond 1900 gebouwd op de linkeroever. In het verlengde is de welving in de bodem nog goed te zien. Het water van de noordkant watert af naar de Schijn. Dit van de zuidkant maakt een ganse omweg via de Nete en tenslotte de Rupel om ook de Schelde te bereiken.

Aleida-appel, een meevaller

Dochter Leen had nogal wat appelen nodig voor de verjaardagtaarten voor de 16 de verjaardag van Keda.

Mij viel de nog vrij goede kwaliteit op van de Aleida-appel, een zaailingappel uit onze tuin. Ik heb hem benoemd naar mijn vrouw Aleide. De smaak is vrij goed.

Een interessante winterappel als je er in natuurlijke bewaring op half april nog zo uitziet. Van de donkere vlekken trek ik mij niet veel aan. Dit zijn de sporen van een onschuldige schimmel, de regenvlekkenschimmel op zeer laat te plukken vruchten.

 De ziektegevoeligheid valt mee. Matig schurftgevoelig. In sommige jaren was er wel wat meeldauw. Dan is het zaak de aangetaste groeipunten af te knippen.

Ook Peren op de Parkeerboom

De enten op wat ik noem “de parkeerboom” gaan nu hun derde groeijaar in. Vorig jaar had de Pomme Rose al vruchten. Nu zijn er heel veel bloesemknoppen te zien. Vanda en Lena bv doen het om ter best. Gisteren deed ik een speciale ontdekking.

Op de parkeerappelboom zijn blijkbaar ook twee peren terecht gekomen. Deze enten zijn wel het minst gegroeid. Het waren de witte bloemen en de bleke, meer spitse bladeren die de aandacht trokken. Ik ben benieuwd naar het verdere verloop.

Af en toe hoor je wel van gelukte perenenten op appel. In Pomologia, het blad van de Nationale Boomgaardenstichting heeft een tijd terug iemand zijn bevindingen doorgegeven. Er waren perenrassen waarbij dit behoorlijk lukte. Hopelijk kunnen we aan de vruchten – als het zover komt – het ras achterhalen. Als er kruisbestuiving nodig is wordt dit een probleem, want de dichtste peer (een Comtesse de Paris) staat er minstens 30 m vandaan.

Nota: bekijk de bloesems op de 2 de foto. Op de rechter bloem zijn de meeldraden zwart. Bevroren in de knop? Op de linker bloem zijn ze rood-bruin en gaaf.