Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
18-10-2005
trollen 1
Voor de oma's en de kleinkindjes.(niet voorlezen voor het slapengaan !) Trollen zijn de vijanden van de elfjes. Zij pesten en plagen de elfjes, proberen ze te vangen en gaan met hun eten lopen. Hier een fraai exemplaar van een boosaardige trol die nu gevangen zit in "de Wonderwereld" in Drenthe.
Niet alle Arendonkse soldaten uit de eerste wereldoorlog sneuvelden aan het IJzerfront. Toen in 1914 de Duitse troepen België binnenvielen stuitten zij op de verdedigingsforten rond Luik. Die waren opgebouwd als een verdedigingsbuffer voor Frankrijk. In Vottem, dichtbij Luik, lag het elfde Linieregiment waar de Arendonkse Jan Baptist Van Gorp deel van uitmaakte. Tesamen met een groot deel van zijn maten sneuvelde Jan Baptist op 6 augustus 1914 tijdens de opmars van de Duitse generaal Von Ludendorff..
Jan Baptist Van Gorp 11de Linieregiment. geboren te Arendonck den 27 Dcember 1886 roemrijk, maar diepbetreurd gesneuveld op het veld van eer te Vottem (bij Luik) op 6 Augustus 1914 als getuigen van zijn dierbaar vaderland. Jan Baptist werd net geen 28 jaar. hij liet een vrouw met 2 kindjes achter.
In Vottem sneuvelde op 6 augustus 1914 Jan Van Gorp. Hij liet een vrouw en twee jonge zoontjes achter. Hiernaast een zeldzame foto van een huisgezin met moeder en de twee kindjes en daarnaast in een kaderke de vader-militair. Waarschijnlijk is de foto samengesteld na het sneuvelen van vader Van Gorp. (met dank aan Frans Seels van de Arendonkse heemkring "Als ice can".)
Regelmatig verschijnen er mopjes op het seniorennet over Belgen, Hollanders en Duitsers. Ik moet daar altijd smakelijk om lachen. Niemand valt daarover. Als ik nu den belg, den hollander of den duits zou vervangen door een turk zou ik dan problemen krijgen met de een of ander instantie? ..Het centrum voor gelijke kansen en racisme misschien, of de een of andere klachtencommissie? Ik ga het uittesten. (...en 't is maar om te lachen hé)
Brief van Ali aan zijn vrouw Suleika in Turkije.
Salaam Suleika, lieve vrouw ikke niet meer in den bouw Veel mensen hier de bon gekregen geld is op voor bouw en wegen.
Jij niet denken och wat erg of tegenop zien als een berg Allah heeft mij niet verlaten Ali is met den dop gaan praten.
Zij mij zeggen, ik mij rustig houwen ikke centen krijgen zonder bouwen Hier zijn echt luilekkerland ikke krijge geld, niks aan de hand.
Ikke kijken een beetje stug zeggen: doktoor veel pijn in rug Hier werkelijk nietske loos alleen 500.000 mensen werkeloos.
Nu brengen Belgische post elke maand centjes voor Ali zijne kost Geld zal helemaal niet verminderen ikke krijge zelfs geld voor kinderen
Schrijven mij, Suleika potverdomme zijn er nog kindjes bijgekomme Niet erg Suleika, al zijn het er tien hier geloven zonder ze te te zien
Suleika, jij niet geloven kindergeld vliegt hier naar boven Dan ga ik naar de moetoealiteit voor ons turken zij altijd tijd.
Ikke nu weten waar al geld zit ikke vragen voor een nieuw gebit en ook nog als Ali wil krijgen ook een nieuwe bril
Brengen voor jouw 1 extra mee? wordt toch betaald van mijne pree Oma ook kom naar Belgenlanden zij dan krijg ook nieuwe tanden
Hier in België, ik sta paf krijgen geld van wieg tot graf ik mooi huis en ik tevree huis met gras en schoon wc
Kosten huis maar een paar knaken rest betaalt sociale zaken. ik soms eenzaam maar ik houd uit ikke kom naar huis met grote buit.
Een maal ik weer bij jouw thuis ikke bouwen een groot huis wij dan samen met onze buren huis aan belg-toerist verhuren
Regering blijft flink voor ons knokken turken worden altijd voorgetrokken ikke nog wa profiteren en met veel geld wederkeren
Jij nu groeten aan familie doen zeggen Ali scheppen poen België mooiste land in welt met nikske doen, ikke trekke geld.
België zijn wel haast failliet maar voor Ali geeft dat niet. domme belgen betalen meest ikke thuis, geef groot turks feest.
(met dank aan Suleika die mij een copie van Ali's brief bezorgde.)
Nog een deelnemer aan de diverse bijeenkomsten van afgelopen week.Niettegenstaande hij zich verstopte voor her en der opduikende stakingspiketten is hij teruggevonden en meteen afgevoerd. 't beest in het midden zou luisteren naar de naam ouwe of douwe of zoiets. (klik op de foto voor herkenning)
Vakbondsgeweld !!! Laat me duidelijk zijn; ik ben geen vakbondsman. Mijn beroepsleven plaatste me eerder aan de andere kant van de tafel. Ik erken echter direkt de historische waarde van de vakbond en vele van hun acties. Zonder vakbonden zou het er hier "verschrikkelijk proper" hebben uitgezien. Laat daar geen misverstanden over bestaan. Ik heb nooit aan stakingen noch betogingen deel genomen, en ik hoop dat ook zo te houden.
Zijn er dan toch gasten die hun eigen vaksbondskas willen leegvreten; ze doen maar. Ze mogen met alle soorten vlaggen die ze hebben, met hun beste legerbottinen aan, in roten van zes door de Wetstraat in Brussel of door de Bloemekesgang in Turnhout marcheren. Maar wat ze niet mogen doen is met hun tengels aan andermans eigendom zitten prutsen. Ze mogen van mij de ingang van hun eigen clublokaal barricaderen met brandende autobanden. Maar wat ze niet mogen is de op- en afritten van autostrades, die dienen om andersdenkenden op het werk te krijgen, blokkeren. Ze mogen hun eigenste vrouw en kinders beletten om naar den bakker te gaan. Maar wat ze niet mogen is werkwilligen manu militari de toegang tot een bedrijf verhinderen. Ze mogen zelfs hun vakantiecentra en hun kuuroorden aan " 't kapitaal" verkopen en hun eigenste waarkvolk aan den dop zetten, maar mij moeten ze niet ongevraagd ambeteren en affronteren. Eigenlijk mogen ze van mij alles, maar ze mogen geen macht in een macht worden...daar hebben we in het verleden genoeg slechte ervaringen mee gehad....'t Zullen dan ook nooit mijn kameraden worden.
DePyramidal. Toen ik vorige week op weg naar een weekendje Ardennen met de familie, in de file stond moest ik onwillekeurig terugdenken hoe men vroeger op vacantie trok. We schrijven 1965. De familie van mijn toenmalig lief en huidige vrouw, wou ook wel eens een weekje vacantie aan de Vlaamse kust. Broers en zusjes met hun halve trouwboek en de respectievelijke kindjes: zevenentwintig mannekes en vrouwkes in totaal. Ze zouden hun tentje neerzetten op een camping in Blankenberge en daar als een moderne volksstam met z'n zeventwintigen in trachten te overleven. Als kersvers verloofde van hun oudste dochter werd ik door mijn aanstaande schoonouders moreel verplicht om een tent te versieren. Ik was per slot van rekening chiroleider en wij hadden afgedankte legertenten in stock. Ze kozen een pyramidal; daar konden met gemak zo'n dertig man in. Een van de nonkels was chauffeur bij een wegenbouwbedrijf en hij zou voor het vervoer van het materiaal zorgen: van zijn patroon kreeg hij een camion met open laadbak. Daar moesten de tent, de kookpotten, de matrassen en ligstoeltjes in. De familie zou volgen in volgestouwde personenwagens. Niet gehinderd door enige kennis van legertenten werd begonnen met de opbouw van het kampement. Een neergestreken clan zigeuners had er niets tegen. Na vier uur hard zwoegen, enkel onderbroken door 4 regenbuien , lag de tent nog steeds als een afgelaten ballon op de camping. De buren, meestal Hollanders, hadden het opgegeven goede raad te geven en waren begonnen aan het ledigen van de meegebrachte bakken bier.Ten einde raad, en kort na middernacht, werd door de familieraad besloten om de tent terug op te laden en een goedkoop familiepensionneke te zoeken. Dat lukte. De camion met de legerpyramidal en de meegebrachte matrassen heeft nog een week op een hoekske van de camping gestaan. Om mijn prille liefde te redden besloot de voltallige leidersgroep van de chiro om geen huur te vragen voor de uitgeleende tent. Ik ben mijn maten van destijds daar nog altijd dankbaar voor.
Met één oog over mijne computer volg ik op den televisie elf mannekes met een rooi truike. Ze zijn aan 't voetballen. Tegen Litouwen nog wel. ...En God och god...ze hebben een goal gemaakt. 0-1 voor de rooi truikes. Kopt dieje jonge gast van De Schaecht toch wel nen bal in zijn eigen kot zeker. 1 - 1. Ik heb toen den televisie afgezet. Dus ik weet niet wat er van geworden is.
...4 miljoen euro voor de Kompany, ...die mannekes 'Mpenza: niet te betalen als ze al willen spelen, ..."'t veld lag te hobbelig" volgens Vanderhaegen, ...fidele spelers zei den Aimé van Lokeren, " ..."Als ik niet gespuwd gehad, waren we in Duitsland" zei mieke Goor, ..."de toppekes onder mijn schoen pasten niet op dit veld" orakelde timmeke van PSV. "Zever op ne riek", zei ons vader zaliger en die kende ook nikske van voetballen.
Vorige week vrijdag gaan serieuse mensen, opgenaaid door minder serieuse mensen, de straat op voor hun eigenste zekerheid en toekomst. 5 volle dagen later, laten zij zich naaien door gasten die duizend keer meer verdienen dan zij; die alle mogelijke uitvluchten zoeken voor hun eigen falen, die met hun Ferrari, Mercedes sport of Lamborghini al die sukkelaars en klootzakskes van de weg maaien, die zich moe voelen na drie keren drie uur voetbaltraining per week.
Weet ge wat het zijn: Onbeschofterikken en profiteurs!!!!
De Hooge Maay in 't klein. Vrienden van mij hebben al sinds mensenheugnis een gezamelijke mesthoop. Eigenlijk is het een hoop waar iedereen van de buurt zijn grasafval, het haagsnoeisel en wat losse takken achterlaat. Eerder een composthoop eigenlijk. Plaatselijke paardenboeren deponeren er hun mestoverschotten. Dat gebeurt dus al sinds mensenheugnis en tot ieders tevredenheid. Enkele keren per jaar komen de plaatselijkse tuinders een deel van de paardenstront ophalen en de rest wordt zo nu en dan eens opgestookt. Ik weet wel: mijn groen vrienden zien dit met pijn in het hart gebeuren en promoten de groencontainer. Alleen...een uit de kluiten gewassen pony doet zo'n groencontainer in één dag vol. De mini-compost-mesthoop ligt naast een gemeentelijk zandpad dat nergens naar leidt. Er staan massa's brandnetels en braambessenstruiken op. Allé ge kent dat: een stukske zandweg langs een vervallen legerbasis waar buiten een kruiwagen en een verloren gereden mountainbyker geen kat meer komt.
Nu hebben mijn vrienden een nieuwe buur gekregen. Een beetje een secuur type met een eigen composthoop en zonder paarden. Niettegenstaande zijn achterdeur op 250 meter van de grote hoop ligt, er twee weien en een rij kastanjebomen tussenliggen, is het gemeenschappelijk bezit van mijn vrienden een doorn in zijn oog. Dus "de hoop" moet weg. De nieuwe buur heeft bij de plaatselijke politiebond zijn beklag gemaakt en nu moeten de wijkagenten proberen om de sluikstorters op heterdaad te betrappen en te verbaliseren.
..De nieuwe buur heeft gelijk. Althans volgens de wet heeft hij gelijk. Wat hij echter vergeet is dat de goede relatie die de wijkagenten in al die jaren hebben opgebouwd met hun klanten naar de filistijnen gaat. "Oom agent" moet terug gaan pakken en straffen.Snapt ge nu hoe het komt dat onze maatschappij verzuurt.
Voor de oma's en hun kleinkinderen. Op mijn speurtochten door de Arendonkse bossen en weiden kom ik geregeld vreemde wezentjes tegen. Zo ben ik al in contact gekomen met elfjes, trollen, snotgurgen en andere bewoners van het bos. Heksen ben ik nog niet tegengekomen, maar ik weet dat ze er zijn. Vorige week ben ik namelijk een heksenkring tegengekomen. Grote mensen zeggen dat het gewoon wat paddestoeltjes in een kringetje zijn. Wij, kindjes en oma's, weten beter: Het zijn zwammetjes die in een ronde staan en waar de heksen 's nachts in kunnen landen om te vergaderen..... Laat die grote mensen maar lachen.
De Duitse basis. Uit de artikeltjes van 3 en 13 september bleek al dat Arendonk een innige band heeft met dynamiet en munitie. Meer dan 80 jaar een dynamietfabriek en zo'n 40 jaar een munitieopslagplaats. Toen in 1959 bekend raakte dat er in Arendonk een Duitse munitieopslagplaats zou komen - de Duitse basis zou het in de volksmond worden - stond niet iedereen in euforie te dansen. Vijftien jaar na de oorlog herinnerde iedereen zich nog zeer goed het drama dat zich had afgespeeld aan het douanekantoor in Arendonk. Op zo'n honderd meter van de hoofdingang van het Duitse munitiedepot werden in september '44 acht onschuldige burgers gefusilleerd. ...Toen in september '44 voor de Duitsers de "krieg" teneinde liep passeerden vele duitse soldaten in hun terugtocht de grens met Nederland in Arendonk. Onder hen ook vele SS-ers. Aan het douanekantoor op de grens was ook een café waar de passanten, douanen en gewone burgers hun pintje dronken. 't Was daar dat op de 4de september 1944 een groepje SS-ers stopten en er om drinken vroegen. Het verhaal gaat dat er op dat ogenblik van binnen in werd geroepen: "doet er begot vergif in." Het ongeluk wilde dat er tussen de Duitsers ook een Vlaamse SS-er was, afkomstig van de kanten van Gent, die perfect het Arendonks verstond. Er werd geroepen, getrokken, een schot moet afgegaan zijn. In een korte razzia arresteerden de Duitse soldaten 8 aanwezige burgers, waaronder een vader met zijn twee zonen. Ze werden zonder pardon tegen een muur gezet en gefusilleerd. Nog geen 100 meter van de plaats van hun terechtstelling en waar een herdenkingsmonument staat zou de ingang komen voor de nieuw op te richten munitieopslagplaats en dan nog wel eentje van den Duits, de barbaarschen invaller. De gemoederen geraakten bedaard, de opslagplaats is er gekomen, en het monumentje staat er nog: verweerd, geen kat die er nog naar omkijkt.
Werelddierendag.!!! Ik heb de werelddierendag in alle stilte aan mij voorbij laten trekken. Buiten een paar goudvissen, een wild eekhoorntje en een verloren gelopen kikvors heb ik geen dieren. Ik heb ook niet zo'n behoefte aan dieren en er ook geen affectie mee. Ik kan perfect verder met mensen. Dat wil niet zeggen dat ik met een boog rond mensen heenga die wel dieren hebben. Vrienden, zelfs familie van mij, hebben dieren en beestjes. Mijn kleinzoon spaart wandelende takken, een verre vriend heeft een gecastreerde ezel, een schoonbroer werkt tussendoor bij een varkensboer en nog een zwager heeft thuis aan de muur een opgezette everzwijnenkop hangen. Waar het mij om gaat is dat tegenwoordig door heel veel mensen meer aandacht wordt gegeven aan beesten dan aan mensen. En daar zullen goede en gefundeerde redenen voor zijn: hondjes en poesjes gewoon graag zien, een speelkameraadje, gezelschap in eenzame momenten, waken over de familieschatten, omwille van de vriendschap.... Dus ik snap het wel, maar aan mij is het niet besteed. -Ieder jaar op vacantie aan de kust heeft één van de zes kleinkinderen per dag wel een hoop hondenpoep tussen de ribbeltjes van zijn schoenen hangen. (kan dat stinken !) -Een vriendinneke van mij (nu 16 jaar) herstelt nog van de beten in haar gezicht, opgelopen 4 jaar geleden door een beet van een mechelse scheper. -Een ander vriendin slaat de panische angst om het hart als ze aan de overzijde van de straat nog maar een hond ziet komen. (jeugdtrauma zeker.) -De berner senner van mijn eigenste zoon springt iedere keer als hij me ziet vol blijdschap tegen mijn versgestreken overhemd. Opnieuw de wasmand in. -Lang geleden ben ik eens op bezoek geweest bij een deurwaarder. Bij het naar buitengaan in mijn hielen gebeten door een soort pekinees. (twee trauma's ineens :de deurwaarder en de pekinees.) -Een blauwe reiger die in het voorjaar al mijn goudvissen van de vijver plukte. -Alle katten en kattinnen die me in de loop van de voorbije decennia schrammen hebben bezorgd, en slapeloze nachten. ...De rij is niet af, maar dit moet maar volstaan.
Daarom pleit ik voor begrip bij diegenen wiens hond of poes of kanarie niet op straat kakt, niet uithaalt naar andere wezens of de boel niet op stelten zet. Wilt U me alstublieft vergeven voor zoveel onbegrip van mijnentwege.... Nu ga ik mijn vissen eten geven.
....Verhalen uit het asielcentrum van Arendonk. (zie mijn berichtjes van 29/6 en andere: asielcentrum)
Eindelijk ook eens goed nieuws uit het centrum. Vorige week is er een tweeling geboren.De kersverse moeder- 22 jaar is ze - uit Guinée, een land verstopt in Afrika, is bevallen van een wolk van een tweeling. Twee van dezelfde soort; twee meisjes. Mama zelf heeft eindelijk een beetje rust: In 2004 nam ze voor haar land nog deel aan de Olympische Spelen in Athene. Ze was goed in judo en mocht mee. Een medaille halen deed ze niet, maar ze was er wel bij. Begin dit jaar viel ze uit de gratie van haar bazen en moest ze op de loop. Nu kan ze in alle rust genieten van haar twee kleine judoka's. ....Ze moeten van die twee maar Belgkes maken; dan halen we misschien binnen 15-20 jaar nog eens een medaille.
Oh ja !!! ze hebben naast hun Afrikaanse naam, Genep en Kadiza,ook een 2de Vlaamse naam gekregen: Miek en Heidi.
(ik schooi niet graag, maar babykleding voor die twee is hartelijk welkom, ge laat maar ietske weten).
Westerbork... (klik op de foto's voor een vergroting) IJzig indrukwekkend...Andere woorden passen er niet voor. In het Nederlandse Drenthe ligt Westerbork. In 1938 werd hier een vluchtelingenkamp gebouwd voor Joden die Duitsland ontvluchtten. Na 1940 werden de rollen omgedraaid en belandden er 102.000 Nederlandse Joden in Westerbork als laatste stopplaats op hun weg naar de vernietigingskampen van Auschwitz, Sobibor en andere concentratiekampen. Een kleine vierduizend overleefden de hel en kwamen terug; gebroken voor het leven.
Op de vroegere appelplaats van het kamp "Westerbork" staan 102.000 steentjes als stille getuigen van de gedeporteerden naar de uitroeiingskampen tijdens de tweede wereldoorlog.
