Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
20-12-2006
Arendonk -Mongolië
Ons griet op wereldreis. Ons Griet, een telg van Jef Koffie's trots, is samen met een chirovriendin bezig aan een fietstocht. Niet zo maar een fietstochtje rond de Arendonkse kerketoren; neen, ze toert voor het ogenblik ergens rond in Vietnam. Vele mensen dromen ervan en kwijlen weg als ze de reportages en verhalen zien op teevee en in kranten van al die avontuurlijke wereldreizigers. Bij Griet en Liesbeth bleef het niet bij dromen: Ze planden op eigen houtje een "gecombineerde vlieg- trein- en fietstocht" naar Azië, kochten een goeie stevige velo merk JVSVN, een grote rugzak, liepen her en der een ambassade binnen voor een visum, gingen bij mijnheer doktoor wat spuitjes halen tegen kwaai ziektes en vertrokken zo rond eind augustus.. Gepakt en gezakt en met de velo in het laadruim vlogen zij naar Talinn, de hoofdstad van Estland, om vandaar, al fietsend, verder te trekken naar Sint-Petersburg. Omdat een paar geplande afspraakjes met Arendonkse vriendjes in Moskou geen vertraging dulden werd de afstand Sint-petersburg - Moskou overbrugd met een oude Antonov, zo eentje waar in de jaren '80 van de vorige eeuw de Russen hun soldaten mee naar Afghanistan vlogen.(levenden heen, dooi terug.) Na wat jonge Russen de kop op hol gebracht te hebben, pakten de twee ondernemende meiden de Trans-Siberische trein richting Peking.
Ergens halverwege, in Mongolië, zijn ze allebei uitgestapt. Drie weken hebben ze met hun fiets rondgetoerd door de Mongoolse steppen, van ger naar ger, van Mongool naar Mongool. Soms waren hun belevenissen bangelijk, soms weer hilarisch... Toen werd het tijd om weer te treinen...opnieuw richting Peking, want daar stond Mao op hen te wachten. Het vervolg van hun reis leest u in een volgende bijdrage.
hollandse wildplakkers. Sinds jaren bestaat er tussen het Arendonks gemeentebestuur en de plaatselijke verenigingen de afspraak dat affiches die activiteiten zoals bals, fuiven, mosselsoupers en dergelijke, aankondigen op daarvoor voorziene publiciteitszuilen worden geplakt. Dat moet ordentelijk gebeuren en in respect voor ieders affiche. Wij zijn een proper en fatsoenlijk volk en we houden ons dus ook aan die afspraak. Met uitzondering van de verkiezingsstrijd, als de gemeente overspoeld wordt met alle mogelijke koppen en beloftes op plakaten en affiches, zijn wij een nette gemeente. Wie zich niet aan de plakafspraak houdt kan rekenen op een sanctie. En dat is goed ook.
....En wat doen onze hollandse buurjongens en buurmeisjes. Niettegenstaande zij ook op de hoogte zijn van ons aanplakreglement doen zij of hun neus bloedt en beplakken en besmossen zij onze elentrikpalen, onze gevels en bushokjes met hun aankondigingen voor fuiven, voor Fransje Bauwerconcerten of andere Amanda-healings. Zij gebruiken onze wegen en openbare nutsvoorzieningen als hun vuilnisbak. Nederland heeft namelijk een reputatie van net- en reinheid hoog te houden; dus moet de rotzooi naar de belzen. En moesten zij voor hun affiches nog gewone behangerskol gebruiken tot daar aan toe; neen, de strafste Velpon is nog niet straf genoeg. Met als gevolg dat werklieden van de gemeente zich te barsten schuren en schrobben om die hollandse affiches en andere rotzooi van onze bushokjes te krijgen. Zou het nu echt zo'n grote moeite zijn voor de bevoegde politiediensten om die wildplakkers een proces-verbaal aan hun broek te smeren? Op elke affiche staan er minstens 2 of 3 adressen of namen van verantwoordelijke uitgevers. Of gaat onze poliesie ervan uit dat het verloren moeite is, dat die "keezen" toch niet betalen? Of zien zij onze hollandse buurjongens en -meisjes liever dan hun eigen kindjes en hun verenigingen?? Hallo verantwoordelijke politiedienst, we zijn eens curieus wat we ervan gaan horen???
Zakarias-Charles van de kappitijn. Zakarias-Charles.....Zo zou mijn buurjongen kunnen heten als hij in 2005 zou geboren zijn. Op voorwaarde dat zijne papa ne witte was en zijn ma uit de buurt van de Fidji-eilanden zou gekomen zijn. Deze week stond Zakarias-Charles namelijk ergens halverwege een gepubliceerde lijst met daarin de meest voorkomende voornamen in Vlaanderen. Mohammed en Aya stonden er ook op. En wat blijkt: Mohamedje is gestegen tot de vierde plaats in de top-tien van de jongensnamen en zijn toekomstige vrouwke (weten we nu al ) ,Aya, staat op één bij de meiskes. De getuigen van Jehova of de Mormonen zullen wat minder moeten prediken en wat meer aan hun sexleven moeten doen om niet in de verdrukking te geraken, om niet te spreken van de volgelingen van Jezus: 't Wordt dringend tijd dat de donderpreken van de bruin missiepaters in de Vlaamse parochiekerken terugkomen; "Werken, werken en kindjes maken". Eerst dit: Als de kersverse ouders van een nieuwe wereldburger hun jongste spruit zijn leven lang belachelijk willen maken door hem of haar "Happy Ice" of "Redeemed Shock" te noemen moeten zij dat zeker niet laten. Verder staat er nogal wat rotzooi tussen de veelgeprezen voornamen. Of wat anders te zeggen als ge uw dochter "Capucino" durft te noemen, of "Echo" of "Heavenlie". Zoek maar ne keer een vrijer als ge "Oluwadamilola" heet of uw mama noemt u "Tuba" of "Poppie-puk". De jongens hoeven in deze niet onder te doen: Of wat te zeggen van "Vu" of "Happy Dieu". Ik zie de huwelijksaankondiging zo voor mij: "De ouders van Babylonia Van Ackerveken zijn verheugd U het huwelijk aan te kondigen van hun dochter met Babyface-Ralph Van Echelpoel...". ...Een spontane abortus dringt zich in deze op...
Maar het kan nog erger: Bijvoorbeeld in de Gazet Van Antwerpen lezen dat "Zakarias-Charles van de kappitijn gaat samenwonen met Dipperken douwerken"....Dat is pas wereldschokkend.
Het verhaaltje van Emma en Noah (en ook een beetje dat van Jefke-Ali.). Jezuske in" 't paradijs" (van het vorige artikeltje) moet nog eventjes wachten.
......Vandaag gaan we het hebben over zijn pasgeboren mede-burgers; over de 120.000 kindjes die in 2005 in België zijn geboren en die door hun pa of maake, door hun opa of oma of door nonkel Charel en tante Filomème vanaf nu teder worden toegesproken met een liefdevolle en schattige voornaam: zoals "Babyface-Ralph" bijvoorbeeld, of "Everlasting" als ge uzelf wilt pijn doen... of (shame on you) Loekieken, Ochgodochgodochgod..dat had ook gekund...!
Een baby maken is een hoogst opwekkende gebeurtenis, het uit de baarmoeder en door de vagina persen van die gemaakte baby al iets minder prettig en het pasgeboren wolkje daarna een voornaam geven al helemaal een beproeving. Bovenstaande voornamen komen voor op de nieuw gepubliceerde lijst van namen die in 2005 aan pasgeborenen werden gegeven. ...Lees morgen verder hoe Fien, Trees en Piet uit de buurt hier bij ons, reageren op de komst van "Oluwadamilola" en " Jesse-James".
Het sinterklaasfeest is dit jaar weer prima verlopen. Goei weer om de kindjes uit de buurt te bezoeken met paard en koets, sympathieke mama's, bleitende kleuters, leuke zwarte pieten, en sinterklaas die zelfs de blote borstjes van een zogende moeder mocht aanschouwen ...'t was prima; en oooh ja: Sinterklaas is ook bij de familie Van Deuzekom geweest. De familie Van Deuzekom komt uit Holland en doet er alles aan om de vooroordelen die er bestaan over Nederlanders waar te maken. Mama Van Deuzekom had zich als laatste gemeld op het secretariaat van de Sint en kwam zodoende ook als laatste aan bod voor een bezoekje van de heilige man.. Voor Sinterklaas en zijn pieten blijft de regel: "De laatsten zullen ook de laatsten blijven." En wilt ge nu eens weten wat die goeie Nederlandse vriendin van Sinterklaas tesamen met haar vier kleuters had bedacht: Zij hadden een groot kinderfeestje georganiseerd; onaangemeld en zonder de Sint in te lichten.Sinte Klaas was zodoende compleet van zijn melk en verloor terplaatse zijne kluts bij het bekijken van die friemelde bende. De hoofdzwartepiet kwam na tellen en hertellen uit op 12 joelende en krijsende snotjong in plaats van de opgegeven vier..... Daar stond de Sint met zijn pieten: Omdat moeder Van Deuzekom en haar koters als laatste hadden ingeschreven waren zij ook de laatste familie op de toer, en hadden de pietermannen niet voldoende snoep meer over om al die klein mannekens te gerieven. Daar stond de goedheilig man affrontelijk te kijken.... Een presentje dat de 2 pieten onderweg hadden gekregen van een tevreden moeder (2 doosjes bonbons) hebben de zwarte mannekes dan maar opengemaakt en uitgedeeld aan de kennissenkring van de Van Deuzekoms. Jaja, sinterklaas is een goedheilig man maar volgend jaar kan Mevrouw van Deuzekom, tesamen met haar schattten, sinterklaas zijn voeten kussen in plaats van zijn kruis.
Voor de rest niets dan lof voor de pieten, voor de voerman en zijn paard, voor de aangesleepte snoep, en voor ons Mams voor de "heel" mooie kostuums. De sint mocht gezien zijn.....maar ja; zelfs in zijn bloot lijf is en blijft hij nog altijd ne felle en ne pronte kerel.
Ikke, Alexander en de rest........ ...de sociaal hoogstaande. Een vriend van mij die ik "very close" mag noemen is een zeer sociaal bewogen iemand. Hij draagt de liefde voor de evenmens hoog in het vaandel. Hij is als het ware een van de steunpilaren van onze plaatselijke leefgemeenschap. Daarnaast is mijn "very close" vriend ook een zeer praktisch iemand: eentje die het "nuttige met het aangename" weet te combineren. Zo komt het dat hij - in een niet al te ver verleden - een op de dool zijnde illegale zigeunerfamilie een onderdak bezorgde in één van zijn leegstaande koten. Familie is eigenlijk niet het juiste woord: het was meer een half Romadorp dat hij te slapen legde. Zo sneedt het mes aan twee kanten: Hij verdiende "Eer en eeuwige Roem" bij de rest van zijn vrienden en te gelijkertijd lostte hij voor zichzelf een praktisch probleem op: de krotbelasting op zijn leegstaand etablissement werd op die manier vermeden.
Deel II. De potten en de pannen.
Zoals het bij een dolende en illegale zigeurnerfamilie past hadden zij hun potten en pannen in Kosovo thuisgelaten. Het was dan ook verdomd lastig om in hun nieuw onderdak de soep en de goelash klaar te maken. Ook daar had mijn vriend een oplossing voor. Met zachte aandrang verzocht hij zijn echtgenote om hun eigenste huwelijksservies dat gedeeltelijk in de glazen wandkast en gedeeltelijk in de afwasbak stond, voor enige tijd uit te lenen. De echtgenote voldeed met enige tegenzin aan 's mans verzoek en alleen nadat hij beloofd had om het na veertien dagen terug op te halen. De drie uit de kluiten gewassen zoons van de Roma-familie zouden ondertussen door middel van het versjachelen van oud ijzer zelf voor meubilair en keukengerief zorgen....De veertien dagen werden drie weken, toen een maand en van de beloofde teruggave kwam niets in huis. De vrouw des huizes serveerde haar huisgenoten al die tijd gekookte eitjes en wit brood wegens het ontbreken van haar kastrols en pannen.
Ten einde raad en nadat eindeloos gezeur over de teruggave van hun jarenlang met zorg gekoesterd servies niet had geholpen besloot de vrouw van mijn vriend om op een zondagmorgen naar de wekelijkse rommelmarkt van Turnhout te trekken en daar op zoek te gaan naar wat tweedehandsgerief voor haar eigen huishouden. ....En wat vond zij tot haar eigenste verbazing ?: Onder een plataan aan de slotgracht van het Turnhouse kasteel lag haar huwelijksservies te blinken in twee chiquita bananendozen.En bovenop de dozen lag in de beide landstalen - het vlaams en het Kosovaars - te lezen: "Servies als nieuw, статус на покраината :15 euro,". De echtgenote van mijn vriend kon het niet over haar hart krijgen en na enig afbieden - tot 10 euro -heeft ze haar eigenste tassen en ondertassen weer mee naar huis genomen.
De witte muis van 't rood kruis. Afgelopen zaterdag, de 25ste november beleefde Arendonk weer een folkloristische hoogdag. Naar jarenlange traditie gingen zo'n 1.500 kindjes met zelfgemaakte lichtjes, uitgeholde bieten of bij Mil Cavou aangeschafte lampionnekes van deur tot deur om Sinte Katriena te zingen. Sinte Katriena is de patroonheilige van de maagden, de professoren, studenten en sigarenmakers en wordt vereerd voor keelaandoeningen en blaren op de tong. Weken van tevoren worden door de leerkrachten (*) speciale liekes aangeleerd die, in ruil voor kwatta's, zakskes chips, gebutste appels, en pizzaspieën, gezongen worden aan de voordeuren van de Arendonkse huizen. Voor 'die' huizen waar de mensen opendoen hebben de zangertjes een mooi en pront lieke, voor de huizen waar de bewoners thuis zijn maar niet open doen zingt de Arendonkse jeugd van " Hoog huis, leeg huis, d'r zit een gierige pin in huis." .....
....En d'r zijn zo nogal wat van die huizen in Arendonk: Huizen waar de zogezegde parochienotabelen wonen. Vroeger waren dat de pastoor, de hoofdonderwijzer, den doktoor en als er al ene was: de juge. Op uitzondering van de pastoor hadden die allemaal ne plastron aan. De pastoor had zo een speciaal colleke. Een wit boordeke zo compleet rond zijne nek, en die kon dik zijn. De pastoor, de schoolmeester en den doktoor zijn in 2006 gewone mensen geworden: zonder plastronneke en zonder colleke. Hun plaats is ingenomen door een andere elite. Volk gelijk "de witte muis van 't rood kruis". "De witte muis van het rood kruis" - we noemen haar zo omdat ze hier bij ons de penicilline en de stickers van het rood kruis heeft uitgevonden - is van dat soort en zij staat model voor zelfverklaarde wereldverbeteraars die zich hoogverheven voelen boven het gewone plebs dat een normale parochie bevolkt. Vanachter de kansel en het wierookvat kijken zij meewarig neer op medeparochianen zonder plastronneke en voelen aan zichzelf dat ze het goed met zichzelf voorhebben. Maar owee, als er sociaal wat beweegt: kindjes die aan de voordeur komen zingen, een buurtfeestje, een mosselsoupeeke van de plaatselijke chiro, wat kerstboomkes die verbrand worden, kortom als de buurt verbroederd dan geven de voorlezers en andere interim-onderpastoors niet thuis. Als sinte Katrina langs komt dan gaat het licht aan de voordeur uit. Dan is "de witte muis van 't rood kruis" samen met haar soortgenoten op retraite en vertellen elkaar hoe begaan ze zijn met het gewone volk van hun parochie, zelfs voor diegenen zonder plastronneke.
*Ere wie ere toekomt: De juffrouwen en meesters van de Arendonkse scholen promoten op hun manier de jarenlange traditie en helpen de kinderen om creatief hun eigen lampionneke of verlichte schoendoos te maken. Klak af voor het onderwijzend personeel van de Arendonkse scholen.
Vanaf morgen: Een verslag over een "hartelijke parochiegemeenschap", het sinte Katriena-zingen, en over de witte muis van het rode kruis en meer a-sociale gevallen.
Afgelopen maandagmorgen hebben ze Emile Mpenza, de belgische wereldvoetballer met Congoleze wortels tegen gehouden met een stuk in zijn botten. In algemeen beschaafd nederlands: De superster had teveel gepimpelierd en had 1,45 promille alcohol in zijn bloed. We kunnen er natuurlijk niets tegen hebben dat iemand zich bezat aan de Baccardi of de Cubaanse rum maar als men zo iemand attrapeert om 7.30uur 's morgens op de parking van een dancing en achter het stuur van een zwarte Lamborghini mogen we ons toch vragen stellen. Of het zou moeten zijn dat de heer Mil Mpenza, niettegenstaande zijn zwaar salaris (dat in geen enkele verhouding staat tot zijn voetbalprestaties) in het zwart bijklust achter of voor de toog van La Rocca. Portier zal hij wel niet spelen: Mensen met zijn huidskleur of ietske lichter worden doorgaans geweigerd aan zo'n etablissementen of het moet zijn dat ze ook een zware portemonnee bijhebben.
Het was niet de eerste keer dat Emilleke brokken maakte: In 2000 parkeerde hij zijn Ferrari in een gracht in Luik. In slaap gevallen, zo bleek. Het voetbalwonder -tegenwoordig voetbalt hij tussen de kamelen van en in Qatar- zou een voorbeeldfunctie voor onze jeugd kunnen zijn. Kerels waar ons jong volk naar op zou moeten kijken. Maar nikske daarvan: Emilleke en veel van zijn soortgenoten zijn lamlendige profiteurs die spotten met onze normen en waarden. Wie kan me anders uitleggen wat een getrouwde vent van 28 jaar met een zoontje van twee op een werkendag om zeven uur ' s morgens verloren is in een dancing. En neen, hij was daar niet met zijn madam; hij heeft namelijk ambras en bonje met zijn Nathalie. "Hij vierde de verjaardag van een vriend en had maar twee koepkes champagne gedronken" aldus Rachid Tajmout, zijn manager. Twee flessen zal hij bedoeld hebben.
Vorige week heeft diezelfde Emil met die ander rode duivels nog een cruciale voetbalmatch verloren tegen Polen. Ook al zo'n supermacht. De verontschuldigingen van de spelers en de reden van het verlies waren legio: slecht terrein, stomme arbiter, slecht opgepompte bal, lusteloze supporters en niet voldoende gerecupereert van de vorige match. Kroegentocht zullen ze bedoeld hebben.
Laten we de zaken terugbrengen tot hun normale proporties en stoppen met die adoratie voor een stelleke omhooggevallen sjotters en pottenstampers. Zij zelf zouden al een stuk sympathieker overkomen als ze zich in plaats van hun dagen door te brengen met kaartspelen, mp3-spelers en Ipods verdienstelijk zouden maken door links of rechts een beetje te gaan helpen op plaatsen waar hulp nodig is. Ik zeg zo maar wat: een bejaardenhuis, een revalidatiecentrum, voor mijn part afgevallen bladeren gaan vegen voor het ocmw... ge noemt het zelf maar op.
...Zoontje Leni zou zodoende een reden hebben om alsnog bewonderend op te kijken naar zijn pappie Emile...de zwarte parel, weet ge nog !!!
Wat doet een getrouwde vent - zelfs al heet hij Mil Mpenza - op een maandagmorgen om zeven uur in een dancing in Lier???Trainen? Ik dacht dat ge rond dat uur bij uw vrouw en uwe kleine moest zitten. We zullen het er morgen eventjes over hebben...over die voetballers !!!.
Mijn vriend en zijn Monica's. Een vriend van mij, chief executive officer bij een wereldvermaard papierversmossend bedrijf, heeft een verborgen passie. In zijn eigen vrije tijd durft hij zich weleens te buiten gaan aan " 't gokken". Vooral de lotto en euromillions krijgen dan zijn extreme aandacht. Slechts weinigen zijn daarvan op de hoogte. Vorige week, tijdens een intiem dineetje en in een moment van zwakte, heeft hij zijn tijdverdrijf aan vier van zijn secretaresses opgebiecht. Elke week gokt de general manager voor één euro vijfentwintig cent afwisselend op de Belgische Lotto en op Euromillions. Zijn vier secretaresses stonden verstomd van de ondernemingszin van hun baas en waren niet weinig verbaasd toen mijn vriend hen mededeelde dat zij bij de volgende trekking in de prijzen mochten delen bij een eventuele winstuitkering. Euromillions keerde namelijk deze week een winstbedrag uit van zo'n 180 miljoen euro, omgerekend nog altijd ruim zeven miljard oude belgische franken.
Zoals het een goede chief executive officer past houdt mijn vriend er nog een andere hobby op na.Naast een platonische liefde voor zijn "eigen" vrouw droomt hij bijna dagelijks van de hobbys die de ex-president van de verenigde staten, Bill Clinton en zijn stagiaire Monica Lewinsky regelmatig beoefenden onder de bureaus in het Witte Huis. Zijn ogen worden wazig als hij wegdroomt naar het tijdsverdrijf van de voormalige president.
Mijn vriend zag daarom de kans schoon om zijn dromen werkelijkheid te laten worden en koppelde zijn belofte om te delen in de winsten van Euromillions aan de belofte van zijn vier secretaresses om Monica Lewinsky achter na te doen. Zo zou iedereen er beter van worden. De general manager is deze week, tegen zijn principes in, afgeweken van zijn gewoontes en heeft zijn inzet éénmalig verdubbeld. En de vier secretaresses zijn deze week meermaals gesignaleerd in de Aldi en de GB bij de afdeling vleeswaren en voorverpakte sinterklaasattributen alwaar zij met meer dan gewone belangstelling de saucissen en marsepeinstaven keurden en bewonderden ....Iedereen bereidt zich voor op zijn manier. Maar baas boven baas: twee cijferkes juist is ook prijs. Maar zover zijn de vier secretaresjes nog niet. Daarom zijn het dan ook maar secretaresjes en is mijn vriend een chief executive officer.
klik ook even op: http://www.belg.be/movie/mama.wmv om te zien hoe mijn vriend omgaat met deze nieuwe situatie en met zijn kijk op orale.........en andere vormen van de liefde.
't Zwaar verkeer uit Arendonk: Een wassen neus !. Half september werd onder luid gebimbammer en voorzien van felgekleurde "Unizo-ballonnekes" het einde gevierd van de grote wegwerkzaamheden in Arendonk. Het marktplein en bijhorende straten en pleinen werden kunstig heraangelegd en -eerlijk is eerlijk - de verantwoordelijken verdienen daar een pluim voor. Hoe hard de kritikasters daar ook over kankeren. Een half jaar van te voren werd in het kader van een verkeersluwe gemeente een doorgangsverbod afgekondigd voor camions en vrachtwagens boven de 7,5 ton. Overal verschenen omleidings- en verbodsplaten. Geen hond, laat staan vrachtwagenchauffeur met of zonder GPS-systeem, die zich daar ook maar een fluit van aantrekt. Het blijft een komen en gaan van hollandse nummerplaten, afgewisseld met engelsen, duitsers, litauers en andere oostblokkers en belgen die niet kunnen of willen lezen.. Nu is onze plaatselijke verkeerspolitie een elite-eenheid die vrij kordaat optreedt tegen schuinsparkeerders, hardrijders van het eigen volk en andere ongemakken rond de kerktoren. Vrachtwagens die zich vastrijden op het marktplein omdat zij zich niet aan de regels houden worden "echter" door diezelfde verkeerspolitie aanminnig en met de nodige egards uit de mizerie geholpen. De proefperiode en de tijd dat men de ogen sloot voor de doortocht van het zwaar verkeer moet stillekesaan stoppen. In plaats van intolerant te doen tegen de eigen bevolking wordt het hoog tijd dat de doorgaande trafiek stopt. De hoeders van de wet, in dit geval de verkeerspolitie, moeten hun prioriteiten stellen en doen waarvoor ze aangenomen zijn. En dat is: zwaar vervoer uit Arendonk weren. Als ze er nu aan beginnen kunnen we op het einde van het jaar toch nog zeggen dat er iets nuttigs is gepresteerd. We zijn curieus.
Berichten uit een asielcentrum. Miss Angola Benelux.
Wie van 't gedacht is dat het in een asielcentrum altijd kommer en kwel is zit er dik naast. Ook daar gaat na een tijdje van gewenning en rondkijken de dagelijkse gang des levens gewoon verder. Buiten het feit dat er niet meer op ze wordt geschoten, dat ze geen honger meer lijden en dat ze kunnen bidden tot wie ze willen is 't precies of ze thuis achter de kolenstoof zitten. Regelmatig wordt er een kindje geboren wat dus inhoudt dat de bewoners ook regelmatig aan sex doen en de liefde bedrijven. Ze zouden goed zot zijn moesten ze dat overslagen of vergeten. Het feit dat de meeste vrouwelijke bewoners in een asielcentrum pront volk is en door de "Here van hierboven" van alles goed voorzien zijn, (van oren en poten; zeggen ze hier bij ons.) helpt de natuur natuurlijk ook een beetje.
Neem nu bijvoorbeeld Alice Cremilda de Capriano uit Angola die ergens in 2002 als alleenstaand minderjarig meisje in België verzeild geraakte. Het ding was amper 15 jaar en in haar thuisland op een vliegtuig gezetop weg naar een beter leven. Dat vliegtuig landde toevallig in Brussel. Via de dienst Vreemdelingenzaken verzeilde zij in het asielcentrum van Arendonk bij alleenstaande lot genoten. Alice had voldoende argumenten en documenten om de vreemdelingenpolitie te overtuigen dat zij gegronde redenen had om er thuis in Angola van onder te muizen. Zij kreeg de goei papieren en eens meerderjarig mocht zij het asielcentrum verlaten en kon ze zich zelfstandig gaan vestigen. En dan kwam de verjaardag van de Angolese onafhankelijkheid in zicht. In december 2006 zou Angola 31 jaar als zelfstandige republiek gevierd worden. Daar moesten natuurlijk schoon meiskes bij te pas komen. Dus werd er een schoonheidswedstrijd uitgeschreven voor uitgeweken en op de vlucht geslagen Angolese schoonheden. Buiten Portugal, de vroegere kolonisator van Angola, heeft de Benelux de grootste Angolese bevolkingsgroep. Alice schreef zichzelf ook in en de rest kunt ge raden. Zij werd gekozen tot Miss Angola Benelux en mag op 15 december 2006 al dansend met de ambassadeur de feestelijkheden openen. Voor de stille aanbidders onder jullie: Alice woont ergens in de zuiderkempen maar het juiste adres gaan we niet verraden. En voor de vleeswarenkeurders onder jullie: Alice is 19 jaar, is 1 meter 81 centimeter, heeft pikzwarte ogen en verder... de ideale maten ...waarvan ik er ene ben.
Nog eventjes over de kiezingen. Kiezen tussen "kutturken" of het Vlaamsch belang. Mijn vriendje "de LuCAs" kiest duidelijk partij.
Naar aanleiding van de gemeenteraadsverkiezingen in Arendonk schreef "Brabbes" dat hij verwonderd was over het feit dat er 1068 Arendonkenaars waren die voor het Vlaams belang stemden.Dat ging zo:
".....maar hier (in Arendonk) haalt het VB 2 zetels (en dit bij gebrek aan kandidaten, anders waren het er meer geweest). Dan vraag ik me af: Wij kunnen als gemeente niets doen aan Brussel-Halle-Vilvoorde, wij hebben een zeer lage werkloosheidsgraad, wij hebben geen overlast van kutmarokkanen (?) en "kut"turken (?), wij hebben van niemand last, wij hebben goei fietspaden en iedereen heeft een huis met een bed en een bad....Awel dan vraag ik me af waar die 1068 vlaamsblokstemmers vandaan komen."
Ik meen dat den "Brabbes" een zeer terechte vraag stelde. Naast een hoop positieve reacties kreeg hij echter ook een antwoordje van een zekere "LuCAs". Die verwoordde het als volgt.
"Wel dan zijn er 1068 slimme mensen in Arendonk. Nu nog geen migranten in Ardendonk zegt ge: volledig akkoord , maar ze zeggen wel wat niet is kan nog komen of, beter voorkomen dan genezen ! Kijk wat er gebeurd in Antwerpen daar stemmen de migranten niet alleen voor Janssens , ze gaan er nog eens zetellen in de gemeenteraad!! Is dat al een stille overname van de Islam ??... ...... 09-10-2006, 18:01 geschreven door LucAS.
Nu ken ik de LuCAs, samen met zijn ander vriendje ' t Loukieken, al langer als ietwat verzuurde tiepetjes, maar de Arendonkse vlaams blok-stemmers bestempelen als "slimme mensen"...!!! Ja LuCAsje, de ware aard komt boven hé.... ge hebt er bij mij gelegen joeng.!!!
Weet ge wat:Ik heb u liever niet meer op mijn blog... Wilt ge daar rekening mee houden ?.
Sluikstorten in Arendonk... Een vriend van mij is een notoire sluikstorter... Eén keer om de drie à vier weken rijdt hij met zijn kreugel (het arendonks voor een kruiwagen) vol grasafval naar een verzamelplaats van tuinafval. Een sluikstort zegt de ene, een ecologisch verantwoorde composthoop zeggen de anderen. Feit is dat deze verzamelplaats voor uitgebloeide sansiverias, afrikaanse stinkertjes, ' t loof van kaapse viooltjes en wat snoeiwerk gelegen is op een publieke plaats en al meer dan vijfendertig jaar door de ganse buurt ijverig wordt benut. Paardenboeren uit de omtrek deponeren er het mest van hun lievelingen en op het einde van het jaar hebben wij een berg humus bij elkaar gespaard waar menig Arendonkse tuinder zijn voordeel mee doet en reikhalzend naar uitkijkt.
Er zit echter ook een kankeraar in de buurt. Niettegenstaande de komposthoop op meer dan 150 meter van zijn achterdeur ligt, het langs geen kanten aan zijn eigendom grenst en in de zomermaanden zorgt voor bloemetjes en bijtjes, vindt de buurman al dat weg- en weer-gekreugel maar nikske. Op de plaats waar hij vandaan komt groeien er alleen maar edelweis en alpenroosjes. En leeft er iedereen "an Sich". Kreugels geladen met notenschelpen en kastanjebolsters zijn aan hem niet besteed. Daarom heeft hij officieel klacht neergelegd bij de milieudienst van de gemeente. Met als ultiem bewijs fotos die hij, verscholen achter een kastanjeboom, met zijn gsm-meke van de notoire sluikstorter heeft genomen toen die zijn kruiwagentje leeg kapte. 't Gemeentehuis staat in rep en roer: De asbesthopen van den Eternit zijn een prulleke, het lood en koper in de grond van den Umicore is doodgewone ordinaire potgrond in vergelijking met het stort van Arendonk. Akkoord, de buurt is met haar gekreugel van gras, takskes en afgevallen bladeren volgens de letter van de wet in overtreding. Maar we pleiten verschoning: we doen dit al 35 jaar zonder 1 klacht, we doen dit met z'n allen, we hebben er een ontmoetingsplaats bij waar we over verzuurde mensen kunnen praten, het stinkt er niet, het is een openluchttheater voor sociaal georienteerde mensen en we wisselen er overschotten van tulpen- en paasbloembollen uit. De chagrijnige alpenhoornblazer die zich aan al dit onheil stoort raden we aan om plastiek korreltjes te gaan tellen die her en der in de Arendonkse natuur ronddwalen. ....Ondertussen heeft een hollandse varkenskweker een aanvraag ingediend om in onze buurt een uitbreiding van zijn geboer te mogen uitvoeren: Er zouden zo'n 2.500 zeugen (met ieder jaar zo'n 25 klein varkens als nageslacht) en met een 20.000 vleesvarkens en biggen komen te zitten (en één beer), er zouden opslagtanks voor zo'n 65.000 liter mazout en petrol komen, er zou een verbrandingsinstallatie komen van 1.164 kilowatt voor de mestverwerking en opslagcapaciteit voor meer dan 26.000 kubieke meter mengmest (de inhoud van 1.000 camions) en bijna 50.000 kgr. zwavelzuur. Stel u voor: 50 ton zwavelzuur. ...Zouden wij dan ons kreugeltje grasafval mogen blijven storten???...als 't U belieft, mijnheren en mevrouwke van het Arendonks schepencollege...als het U belieft.
.jpg)
Neem nu bijvoorbeeld Alice Cremilda de Capriano uit Angola die ergens in 2002 als alleenstaand minderjarig meisje in België verzeild geraakte. Het ding was amper 15 jaar en in haar thuisland op een vliegtuig gezet op weg naar een beter leven. Dat vliegtuig landde toevallig in Brussel. Via de dienst Vreemdelingenzaken verzeilde zij in het asielcentrum van Arendonk bij alleenstaande lot genoten. Alice had voldoende argumenten en documenten om de vreemdelingenpolitie te overtuigen dat zij gegronde redenen had om er thuis in Angola van onder te muizen. Zij kreeg de goei papieren en eens meerderjarig mocht zij het asielcentrum verlaten en kon ze zich zelfstandig gaan vestigen. En dan kwam de verjaardag van de Angolese onafhankelijkheid in zicht. In december 2006 zou Angola 31 jaar als zelfstandige republiek gevierd worden. Daar moesten natuurlijk schoon meiskes bij te pas komen. Dus werd er een schoonheidswedstrijd uitgeschreven voor uitgeweken en op de vlucht geslagen Angolese schoonheden. Buiten Portugal, de vroegere kolonisator van Angola, heeft de Benelux de grootste Angolese bevolkingsgroep. Alice schreef zichzelf ook in en de rest kunt ge raden. Zij werd gekozen tot Miss Angola Benelux en mag op 15 december 2006 al dansend met de ambassadeur de feestelijkheden openen. Voor de stille aanbidders onder jullie: Alice woont ergens in de zuiderkempen maar het juiste adres gaan we niet verraden. En voor de vleeswarenkeurders onder jullie: Alice is 19 jaar, is 1 meter 81 centimeter, heeft pikzwarte ogen en verder... de ideale maten ...waarvan ik er ene ben. 
![[Alpenroosje]](http://nmga.bergsport.com/images2/imflor/bloemen/22alpe~1.jpg)
