ik vertelde al dat Patricia kennisgemaakt heeft met een groep breisters in Oostende. ze stuurde mij een kort relaas van die kennismaking :
een week of drie geleden las ik in het gazetje van Oostende, dat de breiclub van 't hoekje in de Opex te Oostende mutsen en sjaals gebreid hadden voor het goede doel, namelijk voor de daklozen. dit clubje komt elke maandagnamiddag bijeen en hangt af van het Sociaal Huis Oostende. ik heb toen telefonisch contact opgenomen met hen, en dezelfde dag een mail verstuurd met onze gegevens, een foto van de compilatie van onze samennaaidag, alsook verwezen naar de website van Huize Triest en van de blog "dekens voor pakistan". dit alles om ons voor te stellen en kennis met hun te maken eventueel voor wisselwerking. ik beloofde om eens langs te gaan. deze namiddag kreeg ik een telefoontje, en de mevrouw zei dat ze een dame in Oostende kende die al jaren dekentjes breide en dat ze deze namiddag die dekentjes voor ons ging ophalen bij die mevrouw en me vanavond telefonisch ging melden waar ik ze mocht gaan afhalen. het zou eventueel over heel veel dekentjes gaan..... k ben dan maandag kennis gaan maken en de dozen opgehaald, er waren mooie afgewerkte dekentjes bij, gebreide kussentjes en gebreide repen die nog aan elkaar gezet moeten worden. wat die breiclub zelf betreft heb ik beloofd contact te houden zodat wij eventueel kunnen bijspringen met kinderkleding te breien .... hun doel en thema dit jaar is truitjes, sjaals, mutsen.... breien voor kindjes van alleenstaande moeders. zo kan er weer een mooie wisselwerking ontstaan tussen beide "breiclubs" , die allemaal eenzelfde doel hebben, namelijk breien voor mensen in nood en hen daardoor een beetje meer comfort te kunnen geven.
met dank aan Patricia die zoveel voor onze actie doet !!!
op dinsdag was het nieuwjaarsvergadering in Ruiselede : dat is de eerste keer dat de missiekring samenkomt in het nieuwe jaar ! ik had beloofd mijn best te doen om aanwezig te zijn, en ik keek er ook heel erg naar uit. ik denk dat alle leden aanwezig waren, er waren zelfs een paar nieuwe leden.... het is ongelofelijk hoe die missiekring daar bloeit, zeker en vast door de inzet van de zusters Noëlla en Cécile. zuster Noëlla was het breiwerk aan het bekijken, want het was weer wondermooi ! later op de namiddag hadden we een gezellige babbel bij koffie en boterkoeken. dan kon ik de auto laden en die zat stampvol, maar we moesten alles overladen toen Antoinette arriveerde. ze was naar een vergadering geweest die was uitgelopen, en tenslotte verzamelen we alle breiwerk bij haar, dus..... daar kwam nog bij dat ik woensdagmorgen naar Angèle in Meulebeke moest om lapjes en breiwerk, en mijn auto weer leeg moest zijn. Ocra Meulebeke had ook ferm zijn best gedaan ! gelukkig dat er nu al velen zijn die hun lapjes aaneenzetten...... vroeger waren het alleen lapjes die ik daar haalde, nu zit er al veel breiwerk bij. en het is heel mooi ! ik wou het met Angèle hebben over haar kleindochtertje van 18 maand, die kanker had toen ik daar de laatste keer was. het meisje had eerst zware chemo gekregen om het gezwel te verkleinen, en dan een zware operatie om het gezwel weg te nemen..... dat zo'n klein meisje dat allemaal moet meemaken.... maar nu is ze genezen, al moet ze regelmatig onder controle. gans de familie is opgelucht en hoopt dat alles goed blijft. zo was mijn week weer "vruchtbaar" , volgende keer vertel ik over Patricia die een nieuwe breigroep gevonden heeft in Oostende !
woensdagmorgen trok ik goedgezind met de verantwoordelijke van Waarschoot - Beke naar Huize Triest. de auto was volgeladen met prachtig breiwerk, en daar waren we best fier op. bij Triest aangekomen hadden we al rap in de gaten dat daar iets gebeurd was . Werner kwam op me af en deed het verhaal : er was daar iemand toegekomen, die helemaal door het lint ging. met de kasseien die het siertuintje omringden, had hij de ruiten ingesmeten, ook in het zo mooie nieuwe deel waar de broodjes verkocht worden was veel schade. er was juist vergadering om de vrijwilligers aan het werk te zetten, en deze week is de deur van Huize Triest gesloten...... ons breiwerk hebben ze zoals altijd in dank aanvaard. het voelde zo raar aan, daar te staan en eigenlijk niets te kunnen doen aan het verdriet die die persoon veroorzaakt had. in de namiddag kreeg ik telefoon van Annie, die wel wist dat alles daar toe was bij Triest, maar niet wist wat er gebeurd was. Ik kreeg telefoon van Antoinette : ze was heel ziek, ik kon haar bijna niet verstaan. zo ellendig klonk ze..... we hebben toch wat kunnen praten en dat helpt ons ook al een eind vooruit. ik hoop dat ze snel beter wordt, zodat ik eens daarheen kan. haar man Raoul is ondertussen op pensioen, ik denk dat dat voor Antoinette een grote steun is. op 25 januari is het nieuwjaarsvergadering bij de zusters Cecile en Noëlla en missiekring van Ruiselede. als alles goed gaat ga ik ernaar toe. het wordt dus weer druk de komende weken wat de actie betreft. verder pas ik heel veel op mijn jongste kleindochter Floortje, en zoals je ziet is ze al heel wat verandert.
deze morgen was het net of ik kwam uit een winterslaapje.... de tijd rond Kerst en Nieuwjaar geeft mij een dubbel gevoel. op Kerst moest ons Tamara werken, en was Inge met haar gezin in de Ardennen, wat mij een eenzaam gevoel gaf zo zonder mijn kinderen en kleinkinderen. toen we hier zo met ons tweetjes een eenvoudige maaltijd hadden klaargemaakt, besefte ik dat er wel heel veel mensen zijn die zich zelfs dat niet kunnen permitteren.... door het gure weer en de sneeuw bedacht ik dat onze dekens toch wel soelaas zou brengen aan de daklozen die het geluk hadden er één te krijgen.... Annie is er nog komen halen, zodat Mariette ze van een mooi randje kan voorzien, dan kunnen ze weer naar de armen en daklozen... voor hen een mooi nieuwjaarscadeau ! en cadeau's zijn er gekocht..... ongelofelijk hoeveel geld mensen daar aan uitgeven... ook de winkelkarren waren helemaal gevuld met alle lekkere voedingswaren en drank, om te vieren... er is een groot contrast hier in ons land als het daarop aankomt ! eigenlijk ben ik blij dat we weer aan een heel gewone week zijn begonnen, een week als alle anderen.. tijdens het kerstverlof heb ik heel veel geslapen, ik begon al te denken dat de kanker was weergekomen omdat ik zo moe was. ik heb wel heel veel deugd gehad van mijn winterslaapje. zo kan ik het nieuwe jaar met volle moed inzetten. 2011 wordt hopelijk een goed jaar. er is weer een achterkleinkindje voor mijn ouders op komst, we hebben een neef die trouwt en mijn ouders zijn dit jaar 60 jaar getrouwd. dat zijn toch dingen om naar uit te kijken !
deze morgen ontving ik het boekje van Wereldmissiehulp. ik keek het even door en één tekst trok mijn bijzondere aandacht : "Met Kerstmis krijgen de mensen van ons een speciaal pakje, met daarin iets waar ze normaal gesproken geen of te weinig geld voor hebben. en dat is dan vaak ook het enige pakje dat ze met die dagen krijgen..." zegt Rita Somers van de Gemeenschap van Villers. samen met nog 32 andere vrijwilligers bekommert ze zich om de armsten van de stad, in de Antwerpse Sint-Antoniusparochie. het gaat vaak om oudere mensen, maar ook om jongeren, steeds meer jongeren, en 'sans papiers', alleenstaanden, straatbewoners, zoals ze soms genoemd worden. "Met Moederkesdag en Vaderkesdag is er ook een speciale attentie. wij doen wel eens iets in samenwerking met het O.L.Vrouwcollege, zamelen zeep, shampoo en toiletartikelen in...." voor de hulpverlening is de parochie altijd op zoek naar 'gespecialiseerde vrijwilligers' zoals Rita die noemt. mensen die tijd en geduld hebben, talen kennen. "wij hechten heel veel belang aan de gesprekken die wij met de mensen voeren. vaak komen ze, ouderen maar ook jongeren, door gezondheidsproblemen en ziekte in de armoede terecht. en jongeren steken zich meer en meer in de schulden. ze kopen op krediet en kunnen daarna de afbetalingen niet meer volgen." "wij van de parochie betalen géén schulden van mensen, wel schoolgeld voor de kinderen, rechtstreeks aan de school. wij helpen met voedselpakketten, tweedehandskleding, andere materiële dingen. en wees maar gerust de mensen weten de Paardenmarkt goed te vinden. vroeger was dat een middenstandsbuurt, dat is verandert. nu houden we hier tweedehandsmarkten en delen voedselpakketten uit. Rita, die zich reeds 14 jaar met de problematiek van de armoede in de stad bezighoudt, heeft wel een en ander zien veranderen. "vroeger waren het meestal gepensioeneerden die in financiële problemen kwamen. vandaag komen er veel jongeren ! de vreemdelingen zijn op dit ogenblik in de minderheid, maar alle oorlogsgebieden in de wereld zijn vertegenwoordigd. Rita vertelt terloops nog dat hun parochiewerking in het verleden genomineerd werd voor de Pluim. dat is een onderscheiding die door de Vlaamse regionale televisiezenders, in samenwerking met de Koning Boudewijstichting, wordt uitgereikt aan organisaties die zich belangeloos voor anderen inzetten?
en dat is bij Rita en haar medewerkers zeker het geval !!! ik schrijf hier nu onder ook het gedicht die bij de tekst van Rita staat :
herders voor mensen
is het Kerstekind vandaag een zonderling, alleen bekend in kleine kringe, zoals in die os- en ezelstal, met Jozef en Maria, was dat?
later kwamen eenvoudige lieden zich als vrome herders aanbieden, waren er koninklijke wijzen, moe van het verre reizen.
laten we herders zijn voor de mensen levend met eenvoudige wensen, zodat de vrede ons zal wenken, en wij, eenvoudiger , wijzer denken.
Rita, proficiat met je mooie werk, er zouden nog meer mensen moeten zijn als jij !
op deze rustige morgen wil ik jullie allemaal een Zalige Kerst toewensen en ik heb het gevoel dat ik ieder jaar méér naar Kerstmis verlang omdat dat gevoel me vervult met tevredenheid, liefde, vriendschap..... onze actie begon rond Kerstmis, dus is het elk jaar een beetje een "verjaardag". daarbij komt dat de actie zich nog steeds meer uitbreid, we nieuwe contacten leggen om onze dekens naartoe te brengen, we nieuwe mensen leren kennen die ons op hun beurt weer helpen of voor wie wij iets kunnen betekenen....het is als een sneeuwbal die rolt en steeds groter wordt ! in dit alles staat de vriendschap en liefde centraal : eerst vond ik hulp bij Antoinette, die me belde nadat ze het krantenartikel gezien had, we werden een echte "tandem" . kort daarop maakten we kennis met Annie, die in Drongen alles coördineerde en daar een hechte groep samenkreeg om te breien, samen te naaien. ze werd ons derde maatje. via Annie leerden we Patricia kennen, ik noem haar onze PR-vrouw! ongelofelijk wat zij uitzoekt op internet..... eigenlijk zijn we een echte "vier-eenheid", de één kan niet en wil ook niet zonder de anderen. met deze Kerst wil ik kort iets vermelden : elk jaar krijg ik rond Kerst een groot pakket lapjes, via de post, van twee kranige dames uit Borgerhout. ze zijn respectievelijk 82 en 91 jaar ! zo'n grote (!) doos bevat het werk van 1 jaar. er zit een mooi kerstkaartje bij om ook alle mensen die voor de actie breien en naaien een zalige Kerst te wensen. wat bij deze gebeurd is. ik heb enorm veel respect voor die oudere mensen die breien of naaien, je moet het maar doen !
weldoener schenkt fortuin weg.... hij groeide op in zwarte armoede, overleefde zelfs op een pap van meel en goedkoop bier. maar Ludo Laerte werkte zich op tot een succesvol zakenman. nu schenkt hij zijn fortuin aan goede doelen. zoals die Gentse organisatie voor daklozen, die gisteren in één klap 25.000 euro rijker werd. 'wij waren met zeven kinderen' zegt Ludo. 'mijn vader was een eenvoudige schrijnwerker. mijn ouders waren zo arm dat ze in de oorlog een hypotheek moesten nemen op hun huis om eten te kunnen kopen. ik weet nog dat wij soms overleefden op bierpap. in een café kocht mijn moeder dan een fles goedkoop bier die ze mengde met meel tot er een soort pap ontstond. dus ja, ik weet wat het is om zwarte sneeuw te zien.' ook na de oorlog achtervolgde de armoede het gezin nog lange tijd. 'eenvoudige zaken als een appelsien of een reep chocolade, die kenden wij niet. bijna al mijn vrienden hadden een fiets, ik niet. studeren heb ik wel kunnen doen en dat is mijn geluk geweest. als technisch ingenieur ben ik er uiteindelijk in geslaagd een eigen bedrijf uit de grond te stampen.
dat bedrijf was Binzel Benelux, dat laspistolen produceert. daar bouwde Ludo een indrukwekkende carr!ère uit, maar zijn achtergrond heeft hij nooit verloochend. 'ik wilde iets teruggeven aan al die mensen die vandaag nog in armoede leven.' twintig jaar geleden gooide Ludo het roer om : hij verkocht zijn aandelen, stak een aanzienlijk deel van de opbrengst in een fonds en besloot het geld in stappen weg te schenken aan armoedeverenigingen. zo ontstond De Gouden Druppel. al zes keer reikte de vereniging een bedrag uit aan 12.500 euro, en ook een keer 16.000 euro.
gisteravond werd 25.000 euro (!!!!!) uitgereikt aan Huize Triest Gemeenschapshuis Tabor in Gent, die zich al decennia inzet voor daklozen. 'het is een enorm bedrag. wij kunnen er onze nieuwe keuken mee afbetalen', zegt Werner Van de Weghe van Huize Triest. 'natuurlijk zijn wij heel dankbaar.'
'pas op, het geld komt niet alleen van mij', zegt Ludo. 'ik heb voor een mooi startkapitaal gezorgd, maar heel wat particulieren en bedrijven hebben ons fonds de voorbije jaren gesteund. en waarom we het fonds De Gouden Druppel hebben genoemd? 25.000 euro voor een armoedevereniging lijkt veel, maar het is nog altijd maar een druppel op een hete plaat. al is het deze keer wel een grote druppel' (uit 'het nieuwsblad van zaterdag 11 december 2010)
Antoinette, Annie, Patricia en ik zijn héél blij dat Huize Triest zo'n schenking krijgt. wij hebben al met onze eigen ogen kunnen zien wat daar allemaal gedaan wordt voor de daklozen en andere mensen die het niet zo breed hadden. daarom zijn we blij dat wij, samen met jullie allemaal ook een steentje bijdragen . misschien geeft jullie dat ook zo'n warm gevoel van binnen, zoals bij ons vieren?
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
ik vertelde al dat Patricia kennisgemaakt heeft met een groep breisters in Oostende. ze stuurde mij een kort relaas van die kennismaking :
woensdagmorgen trok ik goedgezind met de verantwoordelijke van Waarschoot - Beke naar Huize Triest. de auto was volgeladen met prachtig breiwerk, en daar waren we best fier op.
op deze rustige morgen wil ik jullie allemaal een Zalige Kerst toewensen en ik heb het gevoel dat ik ieder jaar méér naar Kerstmis verlang omdat dat gevoel me vervult met tevredenheid, liefde, vriendschap.....
weldoener schenkt fortuin weg....
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
