vandaag wil ik het nog eens hebben over Suzy Bochi, dit is een heel bijzondere vrouw die ik leerde kennen via een artikel in Libelle over 'Vrouwen met een missie'. drie jaar geleden raakten Suzy en haar man Hamid (die Syriër is) zwaar aangegrepen door het lot van de mensen in de oorlogschaos van Syrië. impulsief beslisten ze zelf iets te doen.. intussen hebben Suzy en haar man Hamid met succes hulpgoederen tot in het de zwaar getroffen stad Aleppo kunnen brengen met de steun van Wereldmissiehulp. wij konden hen heel veel breiwerk meegeven..... op dit moment zamelen ze fondsen in voor de psychologische opvang van ernstig getraumatiseerde kinderen in Turkse vluchtelingenkampen. Suzy is ook met een internetwinkel gestart om geld bij elkaar te krijgen waarmee ze in Turkije voedselpakketten kunnen aankopen. in november vorig jaar zijn Suzy en Hamid naar het turkse stadje Reyhanli gereisd, aan de syrische grens. ze hebben er aan dokter Tamador Alomar, de drijvende kracht achter het traumacentrum daar, ingezameld geld overhandigd en warme mutsen en handschoenen uitgedeeld aan de kinderen van het centrum voor psychologische begeleiding. met geld worden ter plekke medicijnen, voedsel, luiers, melkpoeder en kleding aangekocht. en kinderen die niet naar het centrum kunnen komen, krijgen hulp en begeleiding op de plek waar ze verblijven.
hierna een kort interview met Suzy :
hoe merk je dat de kinderen getraumatiseerd zijn? Suzy : "ze zonderen zich vaak af. ze kijken je niet aan en ze functioneren moeilijk in groep. ze zijn schichtig, bang. naast groepstherapieën krijgen ze ook individuele begeleiding. "
merk je een verschil tussen de situatie van kinderen in de stad Reyhanli en de vluchtelingenkampen?
Suzy : " het ergste zijn de buitenwijken van de stad. als kleuters, blootvoets en nauwelijks gekleed in de modderige straten in de kou zien rondploeteren... dat zijn schrijnende beelden die ons niet loslaten. veel vluchtelingen hebben zich in de buitenwijken geïnstalleerd, in verlaten huize, appartementen.... in natte koude ruimtes en zonder enige begeleiding. in de kampen is de toestand iets beter, want er is materiële steun en voedselvoorziening van de Turkse regering en privé-organisaties"
geef je soms de moed niet op als je zoveel leed ziet?
Suzy : " nee, wij geven onze hulpverlening zeker niet op. onze vzw zou heel wat helpers en fundraisers kunnen gebruiken, zodat de taken wat vlotter verdeeld kunnen worden. bovendien zouden wij graag zien dat de hele oorlog weer meer onder de aandacht komt en in de media. want nu lijkt het een vergeten oorlog te worden, terwijl er in drie jaar tijd helemaal niets veranderd is in Syrië....."
hoe kan jij helpen?
Suzy en Hamid konden hun behoefte om te helpen realiseren onder meer door de logistieke en financiële hulp van Wereldmissiehulp. wil jij ook helpen? neem dan eens een kijkje op hun site www.sossyrianchildren.be en ontdek de mogelijkheden om de acties van Suzy en Hamid te steunen
ik kon het niet laten om dit even onder Uw aandacht te brengen.... groetjes, Nadine
|