stilaan worden de gevolgen van de chemo merkbaar... fientje krijgt meer pijn en ongemakken. als ouder, grootouder, zou je hen willen helpen, maar je staat machteloos. wel ondervind ik dat ze blij is dat er altijd iemand bij haar is. daarom ook wil ik iedereen bedanken die ons of haar een kaartje stuurde, informeerde hoe het met haar is... al die steun doet zo veel deugd.
vandaag ga ik even niet naar het uz gent, en wil van de gelegenheid gebruik maken om eens te vertellen hoe goed de kankerpatiëntjes daar opgevangen worden. dezeafdeling van het uz is eigenlijk overal vermaard in binnen en zelfs buitenland. dat ons fientje nergens beter kan zijn dan daar, kan ik alleen maar beamen. ik vind sowieso het beroep van verpleger/verpleegster, één van de mooiste beroepen die er bestaan. het is meer een roeping. die mensen zetten zich dag in dag uit in voor de zieke medemensen. we weten ook allemaal dat er eigenlijk véél te kort zijn, de werkdruk ligt heel hoog. op de afdeling waar fien ligt, worden de patiëntjes enorm goed begeleid en opgevolgd, verzorgd en zelfs een beetje verwent... voor alle onderzoeken worden ze verwittigd, ze leggen uit wat ze gaan doen en waarom, zodat de kinderen niets onverwachts ondergaan. en dit alles op een manier opmaat van de kindjes. ook over hun ziekte worden ze stap voor stap ingelicht, het is echt bewonderenswaardig hoe ze dit allemaal doen. gisteren kwamen ze een soort camera en schermpje installeren gekoppeld aan de telefoon, hetzelfde wordt in de klas van fien gedaan, zodat ze met haar klasgenootjes kan bellen en ze zelfs zien. dit , en ook heel veel andere dingen wordt de patiënten GRATIS aangeboden door het KINDERKANKERFONDS. ik ga hier geen lange tekst over dit fonds neerschrijven, maar ik raad jullie aan op de volgende websites langs te gaan, om eens te lezen wat deze mensen allemaal doen om het lange verblijf van kinderkankerpatiëntjes en hun ouders aangenamer te maken : www.kinderkankerfonds.be en www.simonodil.com je ziet de mensen al eens staan in een grootwarenhuis met kleine leuke dingen die je kan kopen ten voordele van het kinderkankerfonds, maar eigenlijk sta je er niet bij stil, dat het je eigen kinderen of kleinkinderen kan overkomen, tot er een moment komt dat het gebeurt..... plots krijgt dat alles je volle aandacht en besef je wat een mooi werk deze vzw eigenlijk doet. ze verdienen werkelijk onze steun !!! voor de dekens van pakistan vroeg ik de mensen enkel om wol en lapjes, maar deze vzw kan alleen werken met de geldelijke steun van de mensen, door de verkoop van artikels, door de opbrengst van evenementen die georganiseerd worden ten voordele van het kinderkankerfonds. een bezoekje aan deze twee websites zal jullie zeker overtuigen van het vele goede die ze voor de kankerpatiëntjes doen.
ondertussen zet ik s avonds nog altijd lapjes aan elkaar, en hou ik ook contact met de mensen en zoals nu, schrijf ik nog eens op mijn blog.
vrijdag en zaterdag bracht ik bij fien door in het ziekenhuis. we spelen paardjesspel, ze leest of tekent. ze is altijd heel actief geweest. deze week wordt het zwaarder, wordt medicatie aangepast en zullen de gevolgen merkbaar worden. ik kijk al uit om deze namiddag weer naar mijn kleine schat te gaan. maar gisteren ben ik er even "uit" geweest . er was in kortemark, een jaarlijkse grote biljartprijskamp waar we naartoe gaan, waar patriek al eens derde werd. er waren meer dan tweehonderd biljarters op post. maar met negen biljarts , viel alles nog wel mee. ik had me alvast voorzien en lapjes meegenomen om truitjes te maken. af en toe vroeg wel eens iemand wat ik aan het maken was. tegen de avond kwamen de kinderen, die mee waren met hun ouders binnen en die kwamen kijken naar de truitjes die ik al gemaakt had , die namiddag. ze vroegen ook voor wie ze waren? ik vertelde hen over de actie van pakistan en haalde een deken, en andere truitjes, die altijd in de wagen liggen (als voorbeeld) . ze vonden het heel mooi. ik vond het echt wel geweldig dat die jonge kinderen zoveel interesse vertoonden. k gaf hen dan een tekst mee over de aktie en het adres van mijn blog, zo kunnen ze er eens op bezoek komen, en wie weet is er weer een klas die beslist om te breien voor het goede doel. patriek werd derde, dus we waren allebei tevreden. vandaag is weer een nieuwe dag en zoals ik al zei : we nemen dag per dag en hopen dat alles voor ons fientje in orde komt. ik wil ook langs deze weg iedereen bedanken die een mailke stuurde of even langs kwam voor fien.
DONDERDAG 1 FEBRUARI STOND DE WERELD EVEN STIL....
woendagavond belde mijn oudste dochter me op, om te vragen of ik donderdagvoormiddag met fien, mijn kleindochtertje van zes, even om 11 uur in het ziekenhuis van eeklo bij de kinderspecialiste kon gaan. ze was heel bleek en zag er echt niet goed uit. ik ging haar donderdagmorgen halen en we gingen nog eens naar de dagbladwinkel . daarna gingen we naar de afspraak. de dokteres vond ook dat ze héél bleek zag en vond anders niets speciaals dus besloot ze bloed te nemen en grondig te laten onderzoeken. nog geen uur later belde ze mijn dochter op, op haar werk, dat fien leukemie heeft... dan staat de wereld toch even stil... we moesten onmiddellijk met haar naar het uz in gent en daar werden de onderzoeken gestart en medicatie toegediend. het zal lang duren, maar als alles maar goed komt, dat is wat telt. ik ben nu heel veel in het ziekenhuis , daar ben ik nu eigenlijk liefst... dicht bij haar. ze zit in het eerste leerjaar, zou haar eerste communie doen... vorige week zei ze nog tegen me dat ze dokter wilde worden, gisteren zei ze dat de dokter heel lief is en haar gaat genezen. de verpleegster vroeg haar toen als ze nog wil voor dokter leren , en ze knikte overtuigend. hopelijk komt het allemaal goed. maar als ik zie met hoeveel liefde de dokters en het verplegend personeel daar hun werk doen, dan weet ik dat er echt alles aan gedaan wordt om het kind zich goed te doen voelen in de situatie dat ze zijn, en dit draagt zeker bij tot hun herstel. we moeten ons nu sterk houden voor ons kleine meisje en hopen dat alles goed komt.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
