************Populaire muziek van de vorige eeuw tot nu************
29-04-2013
Zomer- en herfstmuziek uit 1973
Zomer- en herfstmuziek uit 1973
Deze Nederlander met Griekse roots is al actief sinds 1963 want toen werd ie tweede in een liedjeswedstrijd. Deze leuke meezinger stond al op zijn debuutelpee uit 1966 maar het is pas sinds juni 1973 dat hij met deze single echt doorbrak in de Lage Landen.
En in oktober 1973 kwam deze prachtige single uit:
En dit is de derde consecutieve hit voor deze Amerikaanse singer/songwriter. Na 'Go Like Elijah', 'Thunder And Lightning' en 'You Were My Friend' (1973) bracht ze nog 'Who Ever Told You?' en 'Hallelujah' op single uit en dan werd het plots heel stil rondom haar. Ze was vooral in Nederland en West-Duitsland bijzonder populair want haar vader was een Duitse violist die met een Canadese trouwde.
De Britse soldaten die samen met ons gelegerd waren in de barracks in de bossen van Sankt Tönis kwamen met een nieuwe single van T. Rex naar onze kantine. Het was een grote zomerhit in 1973 in het Verenigd Koninkrijk en of we dat singletje wilden draaien. Natuurlijk! U vraagt, wij draaien...
Als je Tony Sheridan even buiten beschouwing laat is Billy Preston de enige artiest die op een single van The Beatles wordt vermeld ('Get Back/Don't Let Me Down' - 1969). Hij was heel goed bevriend met George Harrison en kreeg de eer 'My Sweet Lord' als eerste op een LP uit te brengen, maanden vóór de auteursversie. Hier is zijn grote Amerikaanse hit uit de herfst van 1973. Veel gehoord op de West-Europese radio's maar jammer genoeg geen echte hit in onze contreien.
Dit singletje komt uit september 1973. De titel komt geen enkele keer voor in de song en wordt uitgesproken als "D'ya make her" ("Heb je haar verplicht"), een woordspeling op het woord "Jamaica" in de grap "My wife's gone to the West Indies." "Jamaica?". "No, she went of her own accord". De critici vonden het maar niks en toch is dit een verdienstelijke poging van vier blanken om reggae te spelen.
Een song met een knoert van een gitaarriff uit juli 1973 die we toen vaak hoorden op de radio en die -geloof het of niet- nooit in de BRT Top 30 genoteerd stond. Tom Johnston schreef de song met een beetje hulp van Bill Payne uit de groep Little Feat. Grappig detail: er komt een Japanse samoerai in de tekst voor! In 1975 werd een zieke Johnston vervangen door Michael McDonald. Ik haal mijn luchtgitaar boven en speel de song voor een tweede maal. En jullie?
Gisteren kwam Art Garfunkel aan de beurt en vandaag draai ik zijn muzikale wederhelft. Paul Simon bracht op 5 mei 1973 vlug-vlug zijn tweede soloplaat uit en zie, er stonden zowaar enkele pareltjes op. Natuurlijk weigerde de BBC deze 'Kodachrome' te spelen, vanwege het auteursrecht op een commerciële naam. Niet getreurd: ♫♫♫ "Mama, don't take my Kodachrome away, hey!" ♫♫♫
De tweede track uit de LP 'There Goes Rhymin' Simon' is deze formidabele ode aan het carnaval:
Hier kreeg Simon de hulp van The Dixie Hummingbirds:
Ik kom nog even terug op het meesterlijk album 'Innervisions' van Stevie Wonder. De eerste track daaruit is 'Don't You Worry 'Bout A Thing' met daaruit de gevleugelde Spaanse woorden "Todo 'stá bien chévere", wat zoveel betekent als "alles komt echt goed".
Voor de tweede track viel mijn keuze op "He's Misstra Know-It-All', een ingetogen song die in augustus 1973 als single werd uitgebracht in de VS:
Uit het keigoed album 'Burnin'' van The Wailers (oktober 1973). In die reggaeformatie zaten drie sterke figuren: Bob Marley, Peter Tosh en Bunny Wailer. De laatste twee zouden de band trouwens verlaten in 1974. Marley won het pleit qua populariteit en vanaf 1975 werd de band omgedoopt tot Bob Marley & The Wailers. Hier volgt een liveversie die niet bijster veel afwijkt van de studioversie.
Ondertussen zijn we weer aanbeland in oktober 1973, de laatste maand van mijn legerdienst. West-Europa kreunde onder de gevolgen van de oliecrisis maar de muziek maakte veel goed. Zoals deze hemelse klanken gecomponeerd door Gerry Goffin en Carole King en ooit nog gecoverd door The Crickets en... The Beatles. Naast gitarist Brinsley Schwarz zaten ook Nick Lowe (bas & vocals), Bob Andrews (toetsen), drummer Billy Rankin en ritmegitarist Ian Gomm in deze legendarische pubrockband. En omdat het zondag is krijgen jullie als toemaatje de song 'Speedo', uit dezelfde elpee.
De frontzanger van Roxy Music bracht in oktober 1973 zowaar een soloplaat uit met alleen maar covers van muziek van zijn idolen genaamd 'These Foolish Things'. En Bob Dylan was er één van. Luister maar naar deze stomende versie van 'A Hard Rain's A-Gonna Fall'.
Toeval of niet? Feit is dat Bowie ook in oktober 1973 een elpee uitbracht met niets anders dan covers van songs van zijn helden. Beide albums ('Pin Ups' en 'These Foolish Things') kwamen trouwens in november tegelijkertijd binnen in de Britse charts. 'I Wish You Would' is een compositie van Billy Boy Arnold bekendgemaakt door The Yardbirds en 'I Can't Explain' is van The Who. Bowie zette ook, net als Ferry, een mannequin op de hoesfoto. En het is niet Angela Bowie maar het sixtiesmodel Twiggy. Omdat het zondag is krijgen jullie twee songs voor de prijs van één.
Terwijl Kevin Ayers met zijn hoofd in de Caraïben zat, bespeelde zijn kameraad Mike Oldfield (toen slechts 19 jaar oud!) alle instrumenten zelf in de studio. Hij bracht in de maand mei 1973 een baanbrekende elpee uit met slechts twee nummers die elk een hele kant bestreken: Part 1 & Part 2. Het werd een monumentale plaat die nog aan belang zou inwinnen toen men gedeelten ervan zou gebruiken in de horrorprent 'The Exorcist' van William Friedkin. Het woord "Glockenspiel" werd meteen een begrip in de muziekwereld...
De funkgroep War had het leven in de ghetto's al aangeklaagd en Stevie Wonder deed daar in augustus 1973 nog een schepje bovenop met zijn prachtige LP 'Innervisions'. Als eerste track kies ik voor het doordringende 'Living For The City', want het leven in een Amerikaanse grootstad voor kleurlingen was heus geen pretje.
De tweede track uit dat album is het funky 'Higher Ground':
Op 11 september 1973 bracht Art Garfunkel eindelijk zijn langverwachte eerste soloplaat uit. Op 'Angel Clare' stond dit pareltje geschreven door Van Morrison. Op de elpee kreeg Garfunkel de hulp van bekwame sessiemuzikanten zoals J.J. Cale en Larry Carlton (gitaar), Jim Gordon (drums) en Larry Knechtel (toetsen). Zelfs Paul Simon speelde op een track mee op gitaar en zong backing vocals. Het zou toch nog tot 1975 duren eer Simon & Garfunkel samen een nummer zouden uitbrengen.
Garfunkel wist zijn componisten goed uit te kiezen. Hier is een nummer geschreven door Jimmy Webb:
Hij had ook de groep Osibisa ontdekt. 'Woyaya' stond op de b-kant van het singletje 'Music For Gong-Gong' dat ik enkele jaren voordien op de kop had getikt:
In juli 1973 had Françoise Hardy, mijn favoriete Franse zangeres, een persoonlijk bericht de wereld ingestuurd dat mij toen helaas niet bereikte in West-Duitsland. Het is pas jaren later dat ik die boodschap kon beluisteren.
De man met de grote snor en de dikke sigaar was in 1973 vaak op de radio te horen. De song 'Bad, Bad Leroy Brown' werd later vaak gecoverd door o.a. Frank Sinatra maar dit is het ongeëvenaarde origineel van deze veel te vroeg overleden zanger.
Iedereen komt als je Leo roept... Een nieuw typetje was geboren in 1973: de zingende Harlekijn! Leo Sayer schreef deze song samen met Dave Courtney en het werd zijn eerste hit in het Verenigd Koninkrijk. Op het vasteland en in de VS werd de compositie pas een hit dankzij de cover van Three Dog Night een jaar later. Hieronder een schitterende videoclip van een live optreden uit 1974.
Amper 19 jaar oud was het muzikaal genie Mike Oldfield in 1973.
Vrolijke en zomerse muziek uit 1973. En toch stond deze single toen niet in onze hitparades. Wel veel gehoord toentertijd in West-Duitsland op de Nederlandse radiozenders. De single heeft welgeteld 1 week in de BRT Top 30 gestaan en wel op 3 juli 1993, twintig jaar later n.a.v. een heruitgave!
Deze single werd eind 1972 uitgebracht maar scoorde pas in 1973 in de Verenigde Staten. 'Free Ride' werd geschreven door Dan Hartman, die jaren later bekend werd om twee discosongs: 'Instant Replay' en 'Relight My Fire'. Edgar Winter is een opvallende figuur, niet alleen omdat hij net als zijn broer Johnny een albino is maar vooral omdat hij vele instrumenten bespeelt en tegelijkertijd uitstekend kan zingen.
De vroegere band van Eric Burdon was een eigen weg ingeslagen en uit het debuutalbum verschenen in november 1972 werden twee prachtige singles geplukt. De eerste is het titelnummer 'The World Is A Ghetto', niet weg te slaan uit de ether in de zomer van 1973.
De tweede is 'The Cisco Kid' met ondersteuning van de mondharmonica van de Deen Lee Oskar, de enige blanke in dit "all black" gezelschap:
De hitsingle uit de LP 'Fantasy' was ongetwijfeld dit Latijns getinte 'Corazon'. Carole King bewees in 1973 nog maar eens dat ze van vele markten thuis was. Met Danny Kortchmar en David T. Walker op gitaar.
'Drift Away' werd geschreven door Mentor Williams en door de zwarte Texaan Dobie Gray (bekend van 'The In-Crowd') op single gezet in 1973. Er bestaan talloze versies van: o.m. Roy Orbison, Ike & Tina Turner, Humble Pie, Mud, Rod Stewart, Waylon Jennings, Ray Charles, The Neville Brothers, Michael Bolton, Ringo Starr, Bruce Springsteen en zelfs een onuitgebrachte cover van The Rolling Stones (zonder Keith Richards maar mét Nicky Hopkins). De song groeide uit tot een ware classic en toch was ie toen nergens te bespeuren in onze hitlijsten.
Telkens wanneer ik een dipje heb zet ik dit vrolijk liedje uit april 1973 op van Kevin Ayers, een echt buitenbeentje in de muziekwereld. Zo maakte hij deel uit van de Soft Machine en was hij nauw betrokken bij de "Canterbury scene" (een bonte verzameling van progressieve rock-, avantgarde- en jazzmuzikanten). Hij werkte samen met o.a. Brian Eno, Syd Barrett, John Cale, Elton John, Robert Wyatt, Andy Summers, Mike Oldfield, Nico en Ollie Halsall. Wie zin heeft mag nu met mij de calypso meezingen. Opgelet: één, twee, drie...
Edgar is net als zijn broer Johnny een albino.
Lee Oskar (tweede van links) is de enige blanke en toch heeft ie een Afrokapsel.
Kevin Ayers lijkt te wijzen op onderstaande artikels.
De Amerikaanse Eagles brachten in april 1973 de elpee 'Desperado' uit. Mijn keuze viel vandaag op het wondermooie titelnummer. Voor de grote erkenning in West-Europa zouden ze nog zo'n twee jaar moeten wachten.
Uit hetzelfde album, countryrock op z'n best:
De song zou bij ons pas bekend worden in latere coverversies van Eruption en Tina Turner, die ondertussen officieel Zwitserse geworden is. Dit is het origineel uit 1973 en de song zou een lijflied kunnen geweest zijn van Noach. Regen is noodzakelijk voor de natuur maar "trop is teveel en teveel is trop", zoals onze toenmalige Minister van Defensie ooit zei.
Ook in 1973 werd nog goede country & western gespeeld want toen kwam de "grijze vos" Charlie Rich uit de Verenigde Staten overgewaaid met deze single. Een jaartje later zou hij met de opvolger een wereldhit scoren.
'For Your Pleasure' was de tweede elpee van Roxy Music en hij werd uitgebracht eind maart 1973. Mijn favoriet nummer daaruit is 'Do The Strand'. Op de hoesfoto stonden een zwarte panter en Amanda Lear, de voormalige muze van Salvador Dali, te pronken.
Deze song stond ook op soundtrack van 'That'll Be The Day', een rockfilm uit maart 1973 waarin David Essex speelde naast Ringo Starr. Met natuurlijk veel rock-'n-rollmuziek uit de jaren '50 en '60. 'Rock On' werd een grote hit in de VS en het VK maar hij viel tussen de plooien in de Benelux. In Nederland geraakte Essex in september 1973 niet verder dan een notering in de tipparade.
Dit plaatje hoorde ik vaak op de Nederlandse radio in de zomer van 1973. 'The Tandem' was de opvolger van 'It's Gonna Be Alright' waarvan iedereen dacht dat het een bootlegplaat van The Beatles was. Niet dus! De stem van Bas Muys geleek heel veel op die van John Lennon. Hij werd dan ook opgetrommeld in 1979 om de Beatlesmedley voor Stars on 45 in te zingen.
Welke muziek kwam nog uit het jaar 1973? Uit de Verenigde Staten kwam nog altijd soulmuziek van de bovenste plank zoals deze prachtige ballade van Marvin Gaye. De Amerikaanse zanger had zijn imago van ideale schoonzoon uit de jaren '60 van zich afgeschud. Na de dood van zijn muzikale partner Tammi Terrell was hij door een diep dal gegaan maar met een nieuwe elpee stond hij er terug, zij het niet in onze hitlijsten.
Naast soulmuziek was er ook nog funk in 1973 zoals deze opwindende compositie van Allen Toussaint. De titel klinkt als een slogan van President Obama maar de song stond op het eerste album van de zusjes simpelweg getiteld 'The Pointer Sisters' dat ik een tijd later via een Nederlands postorderbedrijf liet overkomen. Het origineel werd door Lee Dorsey reeds in 1970 uitgebracht.
De opvolger stond ook op dat debuutalbum. Het is een cover van de welbekende compositie die Willie Dixon schreef voor Howlin' Wolf. Het zou nog enkele jaren duren eer de zusjes bekend zouden worden.
Er roerde wat in de Vlaamse rockscene in 1973. Raymond was een tijdje voordien uit de begeleidingsband van Johan Verminnen gestapt en na als Louisette getourd te hebben met Erik Van Neygen bracht hij zijn debuutelpee uit getiteld 'Je moest eens weten hoe gelukkig ik was'. De titelsong werd toen vaak op de radio gedraaid maar is jammer genoeg niet te vinden op YouTube. Uit dezelfde LP komt 'Waar ik niet tegen kan' dat enkel in deze liveversie uit 1980 te beluisteren valt.
De elpee 'Burnin'' van The Wailers brak in 1973 niet al te veel potten in West-Europa. Het is pas vanaf 1974 dat Eric Clapton meehielp om de bekendheid van The Wailers de wereld rond te dragen dankzij een cover van Bob Marley: 'I Shot The Sheriff'. Vanaf dat ogenblik trad Marley op de voorgrond en werd de groepsnaam gewijzigd in "Bob Marley & The Wailers". Reggae begon na 1969 stilaan aan een tweede opmars...
Deze parel stond natuurlijk ook op die LP:
Zaterdagavond is niet okee om te vechten! Maar deze rockende song stond op het dubbel conceptalbum 'Goodbye Yellow Brick Road' uitgebracht op 5 oktober 1973 en waar ik later nog op terug kom. Gelukkig bracht deze single de Britse en Canadese soldaten niet op slechte gedachten toen zij geregeld afzakten naar onze kantine. Het was telkenmale een verbroedering van jewelste.
Eind 1972 bracht Joe Cocker nog eens een LP uit. In de VS heette hij gewoonweg 'Joe Cocker' maar in Europa koos de platenmaatschappij voor de titel 'Something To Say'. Uit dat album werden in 1973 twee singles getrokken. Dit is de eerste en het is een compositie van Joe Cocker/Chris Stainton: 'Woman To Woman'.
De tweede single is ook al een compositie van Cocker/Stainton:
De zusjes zouden pas enkele jaren later bekend worden.
De komende dagen post ik muziek uit 1973 die niet noodzakelijk de Belgische hitlijsten bereikte maar die toch niet over het hoofd mag gezien worden. Zoals deze winnares van Canzonissima 73.
Heerlijke instrumental uit 1973 die vaak als tune voor radio- en televisieprogramma's werd gebruikt. Duane Allman was een legendarisch gitarist (speelde bij Aretha Franklin, Wilson Pickett, King Curtis, Derek & The Dominos, e.a.) doch overleed al in 1971 op 24-jarige leeftijd in een motorongeval.
In oktober 1973 was Dolly Parton een nobele onbekende in de Benelux niettegenstaande ze toen dit pareltje op single uitbracht. Het singletje werd jaren later opnieuw uitgebracht toen ze bekend werd in West-Europa en van haar verdiend succes kon genieten.
Nog vóór het opdoeken van Aphrodite's Child begon Vangelis Papathanassiou zich vanuit zijn Londense studio's al toe te leggen op het componeren van filmmuziek. Hij liet zijn familienaam vallen en schreef deze parel in 1970 samen met andere muziek die pas drie jaar later op de soundtrack van de film 'L'Apocalypse des animaux' van Frédéric Rossif zou uitgebracht worden. Ondertussen hadden de Franse tv-kijkers de natuurfilm al kunnen bewonderen en kennis kunnen maken met deze wonderlijke muziek. Hier werd ik even stil van...
Om in dezelfde sfeer te blijven post ik deze 'vrije vogel' uit het debuutalbum van de groep Lynyrd Skynyrd (uit augustus 1973) waarin o.a. de broers Ronnie en Johnny Van Zant zaten. Helaas sloeg het noodlot toe in 1977 toen het vliegtuig crashte dat de groep gecharterd had na een optreden en drie van de bandleden er het leven bij inschoten samen met hun roadmanager, de piloot en de co-piloot. Hier is de extra lange versie van 'Free Bird'.
Uit de elpee met de grappige titel 'The Smoker You Drink, The Player You Get' (1973). Joe Walsh is een Amerikaans gitaarwonder gespecialiseerd in slide- en talkboxgitaar. Hij speelde o.a. bij de James Gang en de Eagles maar ook solo wist hij zijn mannetje te staan. Ondertussen groeide deze 'Rocky Mountain Way' uit tot een echte classic!
Een waar meesterwerk van Vangelis, gecomponeerd in 1970 maar pas op elpee uitgebracht in 1973.
Vooraleer ik de maand oktober 1973 aanvat, de laatste maand van mijn legerdienst nota bene, overloop ik de songs die ik in de eerste 10 maanden van 1973 regelmatig op de Nederlandse radio hoorde maar die de BRT Top 30 helaas nooit gehaald hebben in die periode. 'Andorra' stond op de LP 'Ennismore' uit november 1972 en werd in het voorjaar van 1973 regelmatig gedraaid.
Nog zo'n klepper uit 1973 is deze solosingle van Cher. Ik herinner mij het filmpje toen op de Duitse televisie gezien te hebben. Het paard bleef opmerkelijk kalm met al die pluimen en vlammen...
De groep van Stephen Stills met fantastische muzikanten als Chris Hillman, Joe Walsh, Bobby Whitlock, Dallas Taylor e.v.a. verdiende mijns inziens toch een hitparadenotering in 1973. Ik bracht het singletje alleszins mee uit West-Duitsland.
Tijdens mijn vrije tijd snuisterde ik regelmatig rond in de lokale platenwinkels van Krefeld, Rheindahlen of Kempen. Daar stootte ik op een goede lentedag in 1973 op dit fantastisch singletje van de Britse Free gestoken in een maagdelijk wit papieren hoesje. Voor een habbekrats eigende ik mij deze stevige rocksong toe.
Na het wereldsucces van 'Back Stabbers' brachten The O'Jays in januari 1973 deze opvolger op de markt. Vaak gedraaid op de Nederlandse en Duitse radiozenders maar helaas geen hit in de Benelux. Ik hoef geen 992 argumenten om overtuigd te worden van de kwaliteit van deze soul uit Philadelphia. The Sound Of Philadelphia stond te trappelen om de wereld te veroveren en zo geschiedde vanaf 1974.
Maar de grootste verrassing vond ik deze single uit eind 1972 die op het album 'Bursting at the Seams' uit 1973 stond en niet eens onze hitlijsten bereikte. Enkel 'Part Of The Union' uit dezelfde elpee stond een tijdje in de BRT Top 30. In Engeland was 'Lay Down' van The Strawbs goed voor een nr. 12-notering. Met de krachtige stem van Dave Cousins en de struise gitaarriffs van Dave Lambert.
Cher kon haar gedeeltelijke afkomst van indianen niet onder stoelen of banken steken.
Lang duurde het niet of Suzi Quatro stond weer in de belangstelling met een nieuwe hitsingle. '48 Crash' stormde dan ook in september 1973 de hitlijsten binnen. Door de oliecrisis en de verscherpte controles aan de grensposten (zowel in België als in Nederland) konden we de laatste maanden van onze legerdienst niet meer naar huis. Gelukkig kreeg ik nog bezoek van mijn zus die toen onderweg was naar een werkopdracht in Düsseldorf. Ik was toen van wacht maar mijn goede kameraad Cois was bereid mijn wachtdienst over te nemen.
Demis Roussos verkocht in september 1973 singles als zoete broodjes. Gejaagd door de wind op de tonen van de synthesizer en de bouzouki. Gelukkig vlogen de laatste dagen ook voorbij en kwam de ultieme datum van 31 oktober 1973, de dag waarop ik zou afzwaaien, in zicht.
Zeer leuke meezinger uit september 1973 die het leven draaglijker maakte. Onze groep kameraden, die hun legerdienst begonnen waren in Mechelen op 2 november 1972, snakten naar het thuisfront. Er was nog één grootscheeps manoeuvre van de NAVO nabij Osnabrück en daarna konden we beginnen denken aan het burgerleven. Prioriteit nummer één was werk vinden en dat zou geen makkie worden in volle economische crisis. Maar daarover later meer...
Iedereen was het erover eens dat alles wel terug op z'n pootjes zou vallen. Zo dachten Joe Egan en Gerry Rafferty er ook over toen ze met deze iets minder bekende single terechtkwamen in de BRT Top 30 van september 1973. Het kon met de economie alleen maar beter gaan en dat gebeurde ook effectief in het voorjaar van 1974.
Fier als een gieter waren we toen we deze elpee met daaruit deze hitsingle aan onze Britse en Canadese medesoldaten konden voorstellen. Want we voelden ons toch nauw verwant met onze Noorderburen. Onze liefde konden we niet betuigen via de radar of de satelliet want de GSM moest nog uitgevonden worden. Wij schreven in die periode minstens twee brieven per week naar onze geliefde. Golden Earring brak met deze fantastische single definitief door in de VS in 1974 en Mick Jagger verklaarde ooit dat dit zijn lievelingssong allertijden is!
Rink Groeneveld & Peter Kok zongen in die zomer vaak op de Nederlandse radio's over de grote zondvloed. Eind augustus 1973 kwam het duo dan ook binnengestormd in de BRT Top 30 met deze dramatische song.
Een van mijn favoriete groepen uit het einde van de jaren '60 kwam eind augustus 1973 zowaar met een nieuwe hitsingle op de proppen. Zodra ik hem een paar keren op de radio had gehoord wou ik hem kopen doch hij was niet te vinden in Rheindahlen. Dan heb ik maar de elpee gekocht met als titel 'Only When I Laugh...' op een prachtige blauwe achtergrond en een leuke nerts met scherpe tandjes erop die een geurspoor volgt...
Ondertussen zijn we aanbeland in september 1973. Tijd voor een one-hit wonder van een Franse groep die bestond uit Mat Camison, Pierre-Alain Dahan en Tonio Rubio. Het was een aanstekelijk instrumentaaltje met veel synthesizers en handgeklap. Het werd nog bekender toen Carl Huybrechts en kornuiten het kozen als tune voor hun programma van de zondavond op de BRT-TV: 'Sportweekend'.
Het trio Los Angeles bestond uit straatmuzikanten die met deze Spaanse classic een hit hadden in september 1973 met muzikale ondersteuning van de Nederlandse popgroep Sandy Coast (luister maar eens naar die fantastische gitaar!). Geweldige productie van Hans Vermeulen. Prompt kreeg ik een rechtzetting van mijn Noorderbuur: "Dank je Michel. Kleine correctie. Het waren zeker geen straatmuzikanten. Ze speelden in de duurdere clubs aan de Spaanse Costas." Waarvan akte!
Eind augustus/begin september 1973 was het weer eens tijd om de luchtgitaar boven te halen. Iedereen kent onderhand wel het verhaal van dat optreden van The Mothers of Invention in Montreux aan het meer van Genève waar een fan een vuurpijl afschoot die het hele casino in lichterlaaie zette. De mannen van Deep Purple woonden dat concert bij en schreven er een liedje over dat uitgroeide tot een echte rockclassic. Met één van de bekendste intro's en riffs allertijden.
De full LP van die Franse instrumentale groep.
Het Spaanse trio Los Angeles kreeg muzikale ondersteuning van de Nederlandse Sandy Coast.
Altijd een favoriet op de autoradio in augustus 1973 als we voor een dag of voor een weekend heen en terug Krefeld-Brussel reden. Een bendeleider onder ons was er niet en we begroetten altijd heel beleefd de Duitse douaniers want onze bagage zat vaak vol met vinylelpees waarvan de B.T.W.-aanslagvoet in België veel hoger was. Een boete konden we missen als kiespijn...
Ray Dorset en zijn kompanen scoorden in augustus 1973 nog eens een hit. De melodie klonk ons toen bekend in de oren maar we konden het origineel niet thuisbrengen. Pas veel later vernamen we dat deze song gebaseerd was op 'Et moi, et moi, et moi' van Jacques Dutronc uit 1966. De Franse zanger/acteur en zijn echtgenote, Françoise Hardy, zijn inderdaad altijd cultfiguren geweest in het Verenigd Koninkrijk.
Dave Edmunds doet een "Phil Spectortje" in augustus 1973. Een heuse 'Wall of Sound' gecreëerd door de Welshman met veel castagnetten! In die periode droomden wij er allen van om zo vaak mogelijk bij onze geliefde te zijn maar dat was niet altijd mogelijk gezien de omstandigheden. De song werd geschreven door ene Don Robertson in 1956 en The Chordettes hadden er toen al een grote hit mee.
De laatste 100 dagen waren al ingezet en dat kon je hier en daar zien aan de lintmeters in de slaapkamers die door sommigen dagelijks werden bijgeknipt. Nochtans zat het er tijdens die laatste drie maanden niet in om 's zaterdags te gaan dansen. In augustus 1973 haalde Barry Blue zijn bouzouki boven voor deze uitstekende dansplaat.
Het was altijd een gek gezicht die Britse en Canadese soldaten met ons te horen meezingen en te zien meehuppelen telkens ik dit plaatje vanaf augustus 1973 in de kantine draaide. Benidorm was toen al een trekpleister van jewelste, olé!
Na 10 maanden legerdienst begon de klad er bij de meesten in te komen. Sommigen onder ons waren nooit naar huis kunnen keren of hadden nog geen bezoek gekregen. Telefoneren naar het thuisfront was onmogelijk. Het enige contact voor de meesten was de brief en gelukkig moesten we geen postzegel plakken. Als we dan deze remake van Timi Yuro's hit uit 1961 in augustus 1973 op de radiozenders hoorden was dat toch even slikken.
Vreemd genoeg is het hoesje van de single 'Hurt' van Bobby Vinton niet via Google te vinden. Vandaar deze elpeehoes.
De titel is niet pejoratief bedoeld maar hieronder volgen 6 songs uit die bewuste periode die de voorbode waren van veel terreur en onrust. Een eendagsvlieg uit juli 1973 en tevens een oorwurm, want eens je dit plaatje beluisterd hebt geraakt dat gefluit maar niet uit je hoofd. Peter Henn bracht het jaar voordien ook "Ballad Of Death Valley" op single uit, een soort gefloten westernmelodie à la Ennio Morricone die helaas geen hit werd. Beide songs bevinden zich in mijn platencollectie.
Albert Hammond is een buitenbeentje in de muziekbusiness. Hij werd geboren in Londen maar groeide op in Gibraltar en zocht zijn succes via Spanje. Mede-oprichter van The Family Dogg maar ook songschrijver voor o.a. Leapy Lee, Joe Dolan, The Hollies, Blue Mink en The Pipkins. In deze hit uit juli 1973 omschrijft hij zijn levensweg in het kort en waarom hij alles opgaf voor zijn liefde voor muziek. Blijkbaar hadden zijn ouders hem liever advocaat, ingenieur of arts zien worden maar hij koos resoluut voor de muziek. Vreemd genoeg scoorde hij enkel met deze song in het Verenigd Koninkrijk.
De jongste van The Beatles stond in juli 1973 weer genoteerd in de hitlijsten met zijn krachtige doch melancholische smeekbede voor wereldvrede. Allemaal tevergeefs want er zaten vreselijke gebeurtenissen aan te komen: de Black September-terreurgroep opent het vuur op de luchthaven van Athens, VS (5 augustus) - Staatsgreep in Chili (11 september) - Jomkipouroorlog, het 4de conflict tussen Israël en de Arabische wereld (6 oktober), allemaal schokkende feiten waardoor de NAVO genoodzaakt werd veiligheidsmaatregelen te treffen en de staat van paraatheid op te voeren. Er waren zelfs geruchten dat onze dienstplicht met 2 maanden zou verlengd worden...
Tot overmaat van ramp brak door de spanningen tussen het Westen en de Arabische petroleumwereld en uiteindelijk het uitbreken van de Jomkipoeroorlog een nieuwe oliecrisis uit waardoor benzine heel duur werd en hier en daar autoloze zondagen werden ingevoerd, zodat we niet meer voor een weekend "op Apollo konden gaan", maar slechts voor één dag heen en terug. Medicine Head, het medisch opperhoofd, sprak in juli 1973 inderdaad de wijze woorden: "One And One Is One".
Uit Detroit kwamen dan weer deze opgewekte soulgeluiden die ons een hart onder de riem staken. Deze geweldige dansplaat kwam dan ook binnengehuppeld in de BRT Top 30 van de maand juli 1973: ♫♫♫ Feel the need, ooh feel the need, feel the need in me! ♫♫♫...
In 1972 had de single "Stuck In The Middle With You" geen potten gebroken zodat Gerry Rafferty het schip vlug verliet. Pas toen de trein begon te lopen in 1973 haastte de Schot zich terug bij Joe Egan en zijn maten. Na het succes werd de si...ngle 'Late Again' opnieuw uitgebracht en kreeg hij de erkenning die hij verdiende want telkens ik deze prachtige ballade hoor, krijg ik kippenvel en het zijn vooral de tekst en de sound van de accordeon en de saxofoon die het hem doen. Een terechte nieuwkomer in de BRT Top 30 van juli 1973. ♫♫♫ Ooh la la! ♫♫♫...
Terreur van de "Black September"-beweging.
Staatsgreep in Chili door Generaal Pinochet waardoor President Salvador Allende zelfmoord pleegde. Minister-president Golda Meïr was gewaarschuwd door Koning Hoessein van Jordanië voor een militaire aanval van de Arabische landen rondom Israël. Toch waren zij en Moshe Dayan nog verrast. Zou zij hier al een plan aan het uitwerken zijn?
In juli 1973 stormden de brulboeien van Slade de West-Europese hitlijsten binnen met hun zoveelste hitsingle. De song werd geschreven door Noddy Holder en Jim Lea en geproducet door Chas Chandler, ex-bassist van The Animals. Het was de 5de hit voor Slade in het Verenigd Koninkrijk en de tweede single die er rechtstreeks op nummer één binnenkwam in de hitlijsten. Toch vond ik dat de inspiratie een beetje weg was en dat dit een doorslagje was van vroegere composities...
Roy Wood doet een "Phil Spectortje" in juli 1973. De vroegere frontman van The Move had samen met Jeff Lynne het Electric Light Orchestra nog opgericht. Maar twee grote ego's in één band dat is om problemen vragen en dus verliet Wood ELO en stampte hij zijn eigen "Wall of Sound" uit de grond en doopte hem Wizzard.
Suzie Q kreeg eindelijk een gezicht in juli 1973. Het bleek een Amerikaanse zangeres te zijn, geheel in het leder gehuld, die vanuit Engeland de wereld veroverde met aanstekelijke rock dankzij het producersduo met de gouden vingers: Chinn & Chapman. Zij was tevens de eerste basgitariste die een ster werd en een groot voorbeeld was voor vele vrouwelijke muzikanten.
De b-kant vond ik ook niet mis:
Voor het Eurovisiesongfestival van 1973 werd deze Zweedse inzending niet goed genoeg bevonden. Björn & Benny, Anna & Frieda werden slechts 3de in de preselecties alhoewel het publiek hen op handen droeg. Een vakjury besliste daar anders over. Toch werden zij de morele overwinnaars en de compositie van Björn, Benny en Stig Anderson met Engelse lyrics van Neil Sedaka en Phil Cody (!) werd een dikke hit in Scandinavië, West-Duitsland en de Benelux. De vier jonge Zweden namen weerwraak in 1974 op het ESF met een ingekorte naam: een letterwoord dat naar Zweedse haring rook.
Kevin Godley, Lol Creme en Graham Gouldman zingen in deze hommage aan 'Jailhouse Rock' en 'Riot In Cell Block N° 9' de longen uit hun lijf en Eric Stewart speelt een gitaarsolo op dubbele snelheid, een techniek die Mike Oldfield later in 1973 zou gebruiken voor zijn legendarische LP 'Tubular Bells'. Niettegenstaande de single controversieel was (velen dachten dat het om de opstanden in Noord-Ierland ging waar het Brits leger rubberen kogels gebruikte) stond hij één week op nr. 1 in het VK en werd hij door de BBC niet geweerd maar wel veel minder gedraaid. Stewart beweert met klem dat het om een gevangenisopstand ging zoals in die films uit de jaren '50. Als overtuigd pacifist ben ik natuurlijk tegen geweld. Ik had geopteerd voor een ongewapende legerdienst maar dat bleek niet mogelijk. In het Klein Kasteeltje raadde men mij een Burgerdienst van 2 jaar aan. Dat zag ik financieel niet zitten en dus koos ik voor de legerdienst van 1 jaar. Het bleek achteraf nogal mee te vallen: ik heb slechts één keer geschoten, ik heb leren omgaan met allerhande karakters, ik heb mijn kameraden voorzien van drank en muziek en ik heb daar zelfs leren schaken! In juli 1973 kwam deze single van 10cc de BRT Top 30 binnengeschoten (sic) als een raket.
Tijd voor enkele eigenaardigheden uit het jaar 1973. In november 1972 verscheen de elpee 'Transformer' in een productie van David Bowie en Mick Ronson. De bekendste single daaruit is 'Walk On The Wild Side' en vanwege het controversieel onderwerp werd een gecensureerde versie in de VS uitgebracht. Hij stond ook nooit genoteerd in de BRT Top 30 alhoewel de song niet uit de ether was weg te slaan. De bariton saxsolo werd gespeeld door Ronnie Ross, die Bowie ooit saxofoon leerde spelen.
Een van de meest legendarische elpees uit de jaren '70 is ongetwijfeld 'The Dark Side Of The Moon', uitgebracht in maart 1973. Het album stond 741 weken onafgebroken in de Amerikaanse hitlijsten tussen 1973 en 1988. De single 'Money' uit die langspeelplaat kwam op de markt in mei 1973 maar stond nooit genoteerd in de BRT Top 30. De maan was blijkbaar populair dat jaar want enkele maanden na deze "donkere kant" van onze satelliet kwam het album 'Moontan' van de Golden Earring.
In augustus 1973 werd nostalgisch teruggekeken naar de jaren '50 en '60: fantastische rock-'n-roll en doo-wop! Eerst was er de film 'American Graffiti' geregisseerd door George Lucas en vervolgens de geweldige soundtrack met 41 originele hits. Mijn eerste keuze valt op The Monotones met 'The Book Of Love' uit 1958, het jaar van de Expo in Brussel. De TV-serie 'Happy Days' was een gevolg van deze film en zij liep van 1974 t.e.m. 1984.
Mijn tweede keuze uit de soundtrack 'American Graffiti' (augustus 1973) viel op Buddy Knox met zijn hit uit 1957. Hij was niet alleen een generatiegenoot van Buddy Holly, maar hij droeg ook dezelfde voornaam en zelfs de sound van deze song herinnert aan de veel te vroeg overleden rasartiest.
Manfred Mann goes classic in 1973. De Zuid-Afrikaan startte toen dit project op om popsongs uit te brengen gebaseerd op de 'Planetensuite' van Gustav Holst. De single verscheen pas op de conceptelpee 'Masque' uit 1987 naast andere songs vanwege problemen met de nazaten van de klassieke componist. Ik bracht het plaatje mee uit West-Duitsland in een wit papieren hoesje en vreemd genoeg verscheen de single nooit in de BRT Top 30. 'Joybringer' is gebaseerd op de planeet Jupiter. De maan kreeg dus toen concurrentie in de popmuziek.
De prachtige hoes van de dubbelelpee die een 'drive-in' uit de VS voorstelt.
The Monotones tijdens een opvoering van die geweldige song.
Componist Gustav Holst.
Zo kocht ik het plaatje in West-Duitsland, enkel in een wit papieren hoesje gestoken.
Intussen is het weer tijd om enkele elpeetracks te laten horen alvorens ik verder ga met hitmuziek uit de tweede helft van het jaar 1973. Eumir Deodato brengt hier een geslaagde mix van jazz en funk en hij krijgt de hulp van het kruim van bekende sessiemuzikanten, met o.a. de onnavolgbare Billy Cobham aan de drums. De LP 'Deodato 2' werd uitgebracht in juni 1973.
De elpee 'Countdown To Ecstasy' leverde enkele pareltjes op en blijkbaar waren Walter Becker en Donald Fagen liefhebbers van exotische reizen naar China of Japan. Uit de maand juli 1973.
In welke maand de dubbelelpee 'Marjory Razorblade' werd uitgebracht weet ik niet meer, feit is dat Coyne een buitenbeentje was in de muziekbusiness. Hij had er ook een verleden opzitten van verzorger van psychiatrische patiënten. Sting was een grote fan en vóór hij The Police oprichtte maakte gitarist Andy Summers deel uit van de Kevin Coyne Band. Uit die LP van 1973 draai ik vandaag het redelijk bekende 'Marlene'.
'Aladdin Sane' is een woordspeling op 'a lad insane' en de wonderlamp van Aladdin kent iedereen. De LP waaruit deze cover komt werd uitgebracht in april 1973. Eigenlijk was dit een voorproefje van de elpee 'Pin Ups', een bonte verzameling van Bowie's favoriete songs, die in oktober van datzelfde jaar zou uitkomen. Onnodig te zeggen dat dit een Jagger/Richards-compositie is.
En eindelijk braken onze Noorderburen door in de VS met het album 'Moontan' uit juli 1973. Hieruit draai ik deze geweldige rocksong. De allerbekendste song uit die schijf bewaar ik voor iets later. Voor wie het nog niet wist: de coverfoto met de struisvogelveren toont een bleke Patricia Paay die hier en daar ook backing vocals zingt op de elpee.
Als ik dan na een weekendje thuis terug moest keren naar de legerbasis in West-Duitsland viel het afscheid van mijn geliefde mij enorm zwaar. Gelukkig werd ik gesteund door deze Griek die in juni 1973 singles bij de vleet verkocht en welbespraakt als hij was in vele talen zong. Zoals hier "auf Deutsch"...
Als we niet van wacht waren of geen karwei hadden in de Engelse legerkeuken kregen we af en toe twee dagen verlof. Als het even kon "gingen we op Apollo" maar zondagavond moesten we vóór middernacht op de kamer aanwezig zijn want er werd appèl aan bed gehouden. Uit diezelfde maand juni 1973 deze vrolijke meezinger en geloof het of niet, ook Cindy und Bert hoorden de bouzouki's spelen.
In juni 1973 schoten deze ruige kerels de hitlijsten binnen. Ze kwamen uit dezelfde streek als Alan Price (noordoosten van Engeland) en de leadzanger Brian Johnson herken je misschien want toen Bon Scott in 1980 overleed kozen de overgebleven leden van AC/DC hem als zijn vervanger vanwege zijn krachtige stem.
De grootste zomerhit in West-Duitsland kwam van deze jonge Duitse zanger die met zijn melancholisch liedje ook in de Benelux scoorde. Hij werd voor het eerst genoteerd in de BRT Top 30 in de maand juni 1973.
Deze afstammelingen van Native Americans brachten hulde aan hun voorvaderen met deze gezongen zwarte bladzijde uit hun geschiedenis. De 7de Cavalerie was immers verantwoordelijk geweest voor de slachtpartij op Lakota Sioux Indianen in 1890. Natuurlijk werd geprobeerd de single tegen te houden in de VS en uiteindelijk door alle radiostations geboycot, maar hier in Europa werd het een dikke hit. In juni 1973 begon Redbone aan zijn steile opmars in de hitparades. Leuke videoclip opgenomen in een Brusselse tram van de M.I.V.B.
In 1972 won een 26-jarige zanger de prestigieuze kleinkunstwedstrijd van Hoeilaart en hij kreeg, behalve 5 kilo druiven, ook een auditie bij de radio en meteen daarna een contract bij platenmaatschappij Decca. Aangespoord door o.a. BRT-prod...ucer en kleinkunstkenner Jan Gheysen werd in 1973 zijn eerste single uitgebracht en vanaf de maand juni stond hij 17 weken lang in de BRT Top 30. Hilariteit alom toen mijn schoonvader in spe, afkomstig uit Oostakker, plots begon mee te zingen toen ik die bewuste zaterdag op bezoek was: ♫♫♫ "Petatten en tematten op 'n roe, hier zit ne wierkmeinsj... hij zit a hier!" ♫♫♫ Goeiemorgen, Ivan Heylen!
Een videoclip uit het legendarisch programma 'Echo' van de B.R.T.
Nooit gezien op een Brusselse tram: zingende en muziekspelende indianen!
De boogie was zeer populair in Sankt Tönis in juni 1973. Tijdens een van die verbroederingsavonden tussen Belgen en Britten brachten deze laatsten een elpee mee van Status Quo waarop deze song stond. Na het feestje mochten we hem zelfs houden en hij belandde dan ook in de discotheek van de kantine. We moesten wel beloven die vinylschijf te draaien telkens zij op bezoek kwamen. Niet te verwonderen dat ze binnen de kortste keren grijsgedraaid was.
Maar ook deze Nederlanders waren in juni 1973 niet uit de ether weg te slaan. De producties van Peter Koelewijn rezen dan ook als paddenstoelen uit de grond. De sound van deze single doet toch veel denken aan het duo Mouth & MacNeal. Speciaal voor Nicole & Luc, want dit is één van hun favorieten!
In tegenstelling tot wat de meesten onder ons denken was Chicory Tip geen one-hit wonder met de single 'Son Of My Father'. Deze opvolger scoorde wel degelijk in juni 1973 want toen kwam hij binnen op de 12de plaats van de BRT Top 30. Met veel synthesizers en een hoog 'huma mama'-gehalte.
Ook een leuke song uit de maand juni 1973 was deze slow van Ignace. Hij scoorde er toen een grote hit mee in de Benelux en de song groeide uit tot een ware classic. Onlangs werd de sympathieke zanger nog gelauwerd voor deze compositie. Niet te geloven dat dit 40 jaar geleden is. Goedemorgen, Ignace Baert!
Maar de song die mij het meeste kippenvel bezorgde in juni 1973 was deze schitterende compositie van ene Leo Sayer, die ik iets later zou leren kennen als artiest toen hij zijn eigen songs zelf begon te zingen. De zanger van The Who geeft hier het beste van zichzelf. ♫♫♫ Sail away! ♫♫♫...
De hotpants van Bonnie waren memorabel!
Ignace Baert, 40 jaar later, samen met Nicole & Hugo.
Ondertussen zijn we in juni 1973 aanbeland. Al bij al viel die legerdienst nog best mee, behalve als er grootscheepse NAVO manoeuvres werden georganiseerd. Dan brak de hel los want er moest een "oorlog" gesimuleerd worden en de vijand werd verondersteld van achter het IJzeren Gordijn te komen. De Britse jongens van Sweet lanceerden toen een nieuwe aanval op de hitlijsten.
Onbewust werden de zachte kantjes er bij iedereen in het leger toch afgeschaafd. Je leerde er met alle mogelijke karakters samen te leven en samen te werken. Onze kleine Belgische compagnie telde amper 100 vrijwilligers temidden van enkele duizenden Britten en Canadezen, gelegerd in West-Duitsland. Het gaf wel een vreemd gevoel. Uit juni 1973 draai ik dan ook deze derde hitsingle van Alice Cooper uit zijn fantastisch album 'Billion Dollar Babies'.
Heerlijke sound uit juni 1973 van deze Belgische groep waarvan de Latijnse naam 'Witte Treurwilg' betekent. Peter Welch was de zanger die hier een knappe pastiche neerzet van Louis Prima. Als ik me niet vergis zat er ook nog een muzikant van de Wallace Collection in Salix Alba. Alle informatie daaromtrent is welkom!
In de aanloop naar die mooie zomer van 1973 was dit een prachtige melodie gezongen door een van mijn favoriete zangeressen. De originele song komt uit Italië en heet 'Grande Grande Grande'. De zangeres Mina had er in 1972 een grote hit mee.De song werd later talloze malen gecoverd, o.a. door Julio Iglesias en Nana Mouskouri, Luciano Pavarotti en Céline Dion, Dana Winner, Mireille Mathieu, Vicki Carr en Orietta Berti. Deze single begon zijn klim naar de Top 10 in de maand juni.
Ma che bella canzone:
Tijd voor een ware classic! Zoek niet naar Gerry Rafferty in deze videoclip want die had de Schotse folkrockband toen al verlaten en Joe Egan is de leadzanger! De eerste single uit 1972 was geflopt en het is pas bij deze tweede single dat het lekker begon te lopen voor Joe Egan, Luther Grosvenor en Co. In juni 1973 steeg dit plaatje overal in West-Europa naar de top en Rafferty haastte zich om terug te keren. Tot groot ongenoegen van de anderen zodat de groep uiteindelijk een duo werd: Rafferty/Egan. De eerste single werd kort nadien heruitgebracht zodat hij toch nog een hit werd. Maar dat is voor later! ♫♫♫ Clowns to the left of me, jokers to the right: here I am... ♫♫♫!
In mei 1973 kwam de opvolger van 'Jambalaya (On The Bayou)' binnen in de hitlijsten. Ook uit die eerste solo-LP van The Blue Ridge Rangers, een 'one man band' die John Fogerty had opgericht nadat CCR gesplit was. De intro met Fogerty die "well" zingt lijkt verdacht veel op de beginnoten van 'The Midnight Special'.
In de maand mei 1973 mochten we nog eens de luchtgitaar bovenhalen op de tonen van 'Woman From Tokyo'. Normaliter hadden we één weekend per maand vrij (soms zaterdag èn zondag, soms enkel de zondag). Aangezien de treinverbindingen Krefeld-Brussel heel onregelmatig waren hadden enkele kameraden de terugkeer op 15 april met hun auto afgelegd. Een nieuw begrip ontstond toen in onze compagnie: "op Apollo gaan" betekende zoveel als voor 1 of 2 dagen met de auto naar België afreizen en op tijd zien terug te keren. De kosten voor benzine werden netjes verdeeld onder het aantal inzittenden. Wij mochten eigenlijk het kamp niet verlaten buiten een straal van 25 km maar het fenomeen werd oogluikend toegestaan door de legeroversten, op eigen risico evenwel want de Duitse douane was zeer streng.
De zoveelste hit van de Keizer van het Vlaamse lied. Een van de weinige singles die ook aansloeg in Nederland naast 'Eenzaam zonder jou', 'Draai 797204' en 'Arme Joe'. In mei 1973 droomden wij dan ook om regelmatig "op Apollo te gaan", hetgeen niet altijd lukte want de zitplaatsen waren beperkt.
Een maand na het Eurovisiesongfestival van 7 april 1973 werden deze Spaanse zangers (m/v) voor het eerst in de BRT Top 30 genoteerd. Zij werden slechts tweede in dat liedjesfestival maar toch slaagden zij erin binnen te geraken in de Amerikaanse hitlijsten, zij het met een Engelstalige versie getiteld 'Touch The Wind'. Amaya Uranga Amezaga was de leadzangeres van deze Baskische pop/folk-groep.
In de maand mei 1973 kon ik met mijn legerkameraad André uit Leuven nog eens "op Apollo gaan". Onderweg moesten we een collega uit het Limburgse Hoepertingen en Theo uit Ham (Kwaadmechelen) droppen. In Leuven nam ik dan de trein naar Brussel-Centraal en dan de tram naar huis. Zo kon ik nog eens een paar uren doorbrengen met mijn geliefde. Zondagavond bracht mijn zus me met haar autootje naar Leuven waar André mij trouw stond op te wachten om die overige 160 km naar het kamp af te leggen. 'My Love' stond ook op de LP 'Red Rose Speedway' van Paul McCartney & Wings, die ik spoedig zou aankopen in Rheindahlen. Buiten Paul & Linda en de leden van Wings speelden ook Hugh McCracken en David Spinozza (beiden op elektrische gitaar) mee op dat album.
Blijkbaar kende de platenfirma niet goed hoe de nieuwe naam van Macca's groep luidde...
Belofte maakt schuld: ziehier het vervolg op mijn bewogen weekend van 14-15 april 1973. Op vrijdag de 13de was ik vanuit Krefeld met de trein vertrokken naar Brussel maar die trip was niet al te best verlopen. Ik had dus een afspraak gemaakt met Cois uit Antwerpen. Hij zou mij zondagavond om 21 uur samen met Stefan uit Kortrijk oppikken in Berchem op de pechstrook van de snelweg richting Venlo. Eerst moest ik die 50 km overbruggen met de trein en dan nog 169 km naar Krefeld met de auto. Toen ik stond te wachten op de pechstrook stopte meteen na Cois ook een combi van de Rijkswacht. We kregen allebei een boete (ongeoorloofd stationneren op de pechstrook en liften op de snelweg). Tot overmaat van ramp reden we in de donkere nacht verloren maar gelukkig was het tien vóór middernacht toen we de wachtpost voorbijreden, ondertussen luidkeels meezingend met de autoradio: "Hello, hello! I'm back again..."! Net op tijd binnen...
Een van de laatste wapenfeiten van de Nederlandse popgroep Shocking Blue was deze single uit eind april/begin mei 1973. Hij werd geregeld op de radiozenders gedraaid maar het werd toch geen grote hit voor Mariska Veres, Robbie van Leeuwen en Co.
Dan hadden Tony Orlando en zijn twee zangeresjes meer succes: deze single (met de veel te lange titel) stond in de lente van 1973 tot ver in de zomer hoog genoteerd. Het werd voor de groep Dawn een wereldhit die lange jaren nadien nog die mooie zomer uit West-Duitsland in mijn herinneringen opriep.
Jodeli! Jodeli! Jodeli! Leuke meezinger uit de maand mei 1973. Van een Nederlandse kopie van 'Greatest Show on Earth', 'Ides of March' of zelfs 'Blood, Sweat & Tears' veranderden deze Zaandammers resoluut van stijl en werd 'pretpop' geboren. Joechei!
Ook dit plezierig meezingertje stamt uit mei 1973. Het deuntje van Rosemary Clooney (de tante van George) kende ik nog uit mijn kinderjaren. Wat ik toen niet wist is dat 'Daisy Dynamite' de artiestennaam was van Hans van den Hoek, een Nederlands zanger, danser en acteur die sinds zijn 19de in de Parijse nachtclubs werkte. Hij kon zijn succes niet verlengen en dus zal deze single altijd een one-hit wonder (eendagsvlieg) blijven.
De full elpee van Dawn.
Hans van den Hoek (°1929) was een van de eerste travesties of drag queens uit Nederland die het in Parijs maakten.
