|
Mèsnaot - het Lanaker dialect voor kletsnat - thuis komen na 'n wandeling, het is weer eens iets anders.  Het zag er nochtans goed uit vanmorgen, om 7u15 bij het naar de bakker gaan, kwam de zon al piepen en na het ontbijt en de papieren krant, was het zelfs zonnig. Tijd dus om de koe bij de hoorns te vatten en mijn tuin in te trekken voor enkele uurtjes noeste arbeid. 
Na het middagmaal en nog wat losse eindjes afwerken in de tuin, was het tijd om te gaan wandelen. Ik had nog even gedacht aan 'n fietstocht, maar het waaide mij te hard. Normaal was er geen regen meer voorzien, ten minste, ik had er goede hoop op. Maar zoals zo dikwijls, buien ontstaan gewoon uit het niets en na 2 km. had ik al prijs. Zou ik 'n paraplu meegenomen hebben, dan had die zeker geen soelaas geboden, meer nog, dan was die zeker ten hemel opgestegen, tijdens die buien trok de wind stevig aan.
Ik was vertrokken via het fiets- en wandelbrugje om dan daarna rechts de Industrieweg te nemen. Even 'n foto van de overzijde van het kanaal, het hout van papierfabriek Sappi. Na de laatste fabriek, links af naar het slagveld van Lanakerveld. Daar scheen ineens weer de zon en kon ik langs het kruis en de wegwijzer naar de kapel, doorwandelen naar de oude spoorbrug. Doorgaans staat er altijd water, vandaag was het niet anders. Achter de brug, enkele mooie oude woningen, voorheen België, maar vanaf 1839 Nederlands grondgebied. 
En dan terug de grens over in Smeermaas, om even later wederom 'n fikse bui over mij heen te krijgen. Ik had weliswaar 'n waterdichte regenjas aan, maar al dat water liep van die jas naar beneden met 'n natte broek tot gevolg. Maar goed, ik was op weg naar huis en uiteindelijk brak de zon er weer door waardoor ik toch nog iets opdroogde. 
Een douchke, 'n tas koffie, de koers op tv en ene lekkere Duvel, waren het vervolg van mijn dag met 'n verdiende ritwinnaar: Wout van Aert. 
|
Ik ben Eddy Meuris