|
Vooreerst even dit, gisteren namiddag heeft het bij ons in Lanaken geregend. Niet lang, tien minuutjes, juist voldoende om de boel wat nat te maken. Maar uiteraard onvoldoende voor de dorstige plantjes. 
Vanmorgen mij wat bezig gehouden met enkele huishoudelijke taken en daarna, enkele uurtjes arbeid in de tuin. Maar na het middagmaal, er geen gras laten overgroeien, 'n wandeling in het bos. 
Deze keer trok ik het bos in Sparrendal in, aan de technische school. En zoals ik in mijn titel schreef, liet ik mijn wandeling bepalen door mijn gevoel. Gewoon simpelweg wat paden inslaan en het bekijken waar ik uitkwam. Uiteraard had ik wel 'n bepaalde richting voor ogen, en dat was 'n makkie, met de zon hoog boven je, heb je altijd 'n goede wegwijzer. 
Op verschillende plaatsen zag ik enkele kleurrijke planten staan. En dan het bos even verlaten aan die dwarsbalk, aan de Oud Kantoorstraat. Even rechts - rechts om vervolgens de grote weg over te steken en aan de afdaling van de Bessemerberg te beginnen. Op dat pad kwam ik 'n groepje jong volwassenen tegen, jongens en meisjes, allen goed bezakt en bepakt. 
En zoals hiervoor al aangehaald, de paden heb ik vandaag willekeurig gekozen. Soms resulteerde dat in onverwachte hindernissen. Het was even behelpen om de beek over te steken, ik diende op het pad aan de overkant te zijn. Dat pad met zijn ligstoelen kende ik en dat was ook de kortste weg terug naar huis. Nog 'n laatste keer de beek over en na 'n goede kilometer zat ik terug tussen de woningen. 
Het was 'n fikse wandeling met heel wat hoogtemeters, maar de koelte van het bos maakte veel goed. Morgen ga ik fietsen, alleen, richting Neeritter en Kessenich. 
|
Ik ben Eddy Meuris