|
Je kunt me in feite alle dagen doorheen Pietersheimbos laten wandelen, het verveelt nooit, er is altijd wel iets moois te zien. Ik bekijk het zo, jarenlang heb ik volleybal gespeeld in 'n sportgroep, trainingen en wedstrijden. Uiteraard hadden wij 'n eigen zaal om te spelen, maar ook de verplaatsingen gingen doorgaans door in dezelfde zalen. Of we nu promoveerden, of 'n reeks zakten, we speelden meestal in de ons vertrouwde zalen. Verschillende ploegen hadden 'n A-ploeg en 'n B-ploeg, sommigen zelfs 'n C-ploeg. Het maakte dus niet uit in welke reeks we speelden, de zaal was ons vertrouwd. En nee, dat verveelde dus niet in dezelfde zalen te moeten spelen. Zo dus ook met mijn wandelingen. 
Maar ik ging dus nog eens naar Pietersheim. Aan het kasteel, de linkse bocht genomen en doorheen de burchtruïne gestapt. Wat foto's gemaakt bovenop de wallen. Ook mijn neus even binnengestoken in de kapel. En via de achterkant - waar je kunt picknicken - en het kabouterhuisje, op het einde van de dreef met zijn pilaren, rechtsaf gewandeld naar de tunnel richting de brug van Tournebride. 
Onderweg op verschillende plaatsen, reuzenzwammen gezien, niet te verwonderen met dit natte weer.  En dan de brug over en rechts het onverharde jaagpad genomen langs het Verbindingskanaal. Aan de fiets-en wandelbrug, terug naar het centrum, om bijna thuis zijnde, dreigende wolken te zien boven Zutendaal. 
En of ik het onderweg droog gehouden heb ...? Yep, op enkele druppels na. 
|
Ik ben Eddy Meuris