Ik ben nog altijd in de wolken van mijn wandeling van gisteren, niet de wandeling op zich, maar van de foto's die ik maakte. Dat doe je niet elke dag, foto's maken als er sneeuw ligt, de mist opsteekt en er ook nog 'n laag hangende zon schijnt. Ik heb mijn foto's op facebook gezet en er vele mooie reacties op gekregen.

Gisterenavond ben ik nog naar onze eindvergadering geweest van onze carnavalskrant. De voltooide krant werd uitgeprint en blz. na blz. diende nagekeken te worden op eventuele tikfouten en andere fouten. Het was tegen 22u00 dat ik met 'n collega te voet naar huis terugkeerde. En eenmaal thuis zag ik dat mijn buurman nog met zijn sneeuwschop aan 't werk was.

Vanmorgen heb ik dan ook nog effe de sneeuwschop bovengehaald om het werk van de buurman te voltooien. Mekaar helpen is de boodschap. Daarna was het tijd om 'n wandeling te maken. Het was even beslissen, waarheen en hoe ver. Mijn echtgenote had blijkbaar niks in huis om 'n volwaardig middagmaal op tafel te zetten. Het werd dus 'n etentje buitenshuis en daarvoor diende ik op tijd terug te zijn.

Ik vertrok via de Sint-Servaaswijk om via het verlengde van de Bosstraat naar de Kewithstraat te wandelen. Op dat korte bospad stonden enkele schapen zielig te doen. Op de Kewithstraat, moet ik altijd kijken naar die prachtige woning, 'n oude vierkantshoeve. De beschrijving ervan lezen jullie hieronder.

Op het einde van de straat ging ik rechtsaf naar Gellik. Daar zijn nog grote velden en ook daar lopen nog paarden, hopende wat groen gras te vinden. Op de Dorpsstraat ging het terug naar links, naar de Kounterstraat. Aan de sportoase wandelde ik verder voorbij het voormalige college, doorheen het centrum en uiteindelijk terug via 't Hofje. En die stoep ...? Onze burgerplicht hebben wij weer gedaan, de wandelaars veilig laten passeren. Als iedereen dat zou doen, dan was er veel minder gedoe op de straat.

Ten slotte wenst onze kleinzoon dat die sneeuw best nog 'n tijd mag blijven liggen, speelvogel zijnde amuseert hij zich nu volop.