|
Het gekabbel van het water, daar wordt 'n mens rustig van. Niet dat ik die rust bewust opzoek, ik ben sowieso 'n rustige mens, jaag me nergens meer voor op, neem geen deel aan de debatten over de grote vraagstukken des levens en bekijk alles door 'n positieve bril.  Maar zo langs het kanaal wandelen, daar word je precies "zen" van. 
Gelukkig heb ik "überhaupt" kunnen gaan wandelen, vanmorgen zag het er niet zo best uit. Gemiezer en nattigheid, en op de buienradar zag ik 'n doorlopende blauwe streep (regen dus) tot iets na het middaguur.  Toen ik op 'n bepaald moment uit het raam keek en het ogenschijnlijk droog was, heb ik mij niet lang bedacht en ben direct vertrokken. 
De brug van Veldwezelt was mijn doel. Ik vertrok langs die mooi geschilderde elektriciteitskastjes naar de Industrieweg. En zoals gezegd, ik wilde langs het water wandelen, dus naar beneden naar het jaagpad. In Veldwezelt aan de brug, was het terug omhoog. Daar heb je de grote baan Bilzen - Maastricht met de landsgrens wat verderop.
Eens de brug over, was het weer naar beneden. Langs die route kun je ook het fietsroutenetwerk volgen (lees: dus ook omhoog). Er zijn maar weinigen die er per fiets zonder problemen boven geraken.  En dan was het opnieuw het kanaal volgen tot aan de brug van Briegden. Onderweg nog vriend Jos tegengekomen en bijna op het einde, nog ene babbel met 'n collega-wandelaar.
Terugkeren deed ik via het Uilenspiegelpark. En die laatste foto, die kader hangt in mijn werkkamer. Ik kreeg hem toen ik 50 jaar werd. Het is precies of dat gisteren was. Wat vliegt de tijd toch snel. 
|
Lieve groetjes vanwege Annie & Rogier 
Ik ben Eddy Meuris