aantal stappen: 950.973 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 79
aantal fietstochten: 39
Zoeken in blog
01-04-2024
De brug van Veldwezelt over.
Het gekabbel van het water, daar wordt 'n mens rustig van. Niet dat ik die rust bewust opzoek, ik ben sowieso 'n rustige mens, jaag me nergens meer voor op, neem geen deel aan de debatten over de grote vraagstukken des levens en bekijk alles door 'n positieve bril. Maar zo langs het kanaal wandelen, daar word je precies "zen" van.
Gelukkig heb ik "überhaupt" kunnen gaan wandelen, vanmorgen zag het er niet zo best uit. Gemiezer en nattigheid, en op de buienradar zag ik 'n doorlopende blauwe streep (regen dus) tot iets na het middaguur. Toen ik op 'n bepaald moment uit het raam keek en het ogenschijnlijk droog was, heb ik mij niet lang bedacht en ben direct vertrokken.
De brug van Veldwezelt was mijn doel. Ik vertrok langs die mooi geschilderde elektriciteitskastjes naar de Industrieweg. En zoals gezegd, ik wilde langs het water wandelen, dus naar beneden naar het jaagpad. In Veldwezelt aan de brug, was het terug omhoog. Daar heb je de grote baan Bilzen - Maastricht met de landsgrens wat verderop.
Eens de brug over, was het weer naar beneden. Langs die route kun je ook het fietsroutenetwerk volgen (lees: dus ook omhoog). Er zijn maar weinigen die er per fiets zonder problemen boven geraken. En dan was het opnieuw het kanaal volgen tot aan de brug van Briegden. Onderweg nog vriend Jos tegengekomen en bijna op het einde, nog ene babbel met 'n collega-wandelaar.
Terugkeren deed ik via het Uilenspiegelpark. En die laatste foto, die kader hangt in mijn werkkamer. Ik kreeg hem toen ik 50 jaar werd. Het is precies of dat gisteren was. Wat vliegt de tijd toch snel.
Een vrolijk Paasfeest iedereen. Hopelijk komt er heel wat lekkers op tafel en kunnen jullie genieten van 'n fijn samenzijn met kinderen en/of familie.
Bij ons komt er oa. 'n lekkere spinnentaart op tafel. Om duimen en vingers van af te likken .... Ik had ze besteld en diende enkel naar de bakker te gaan om ze - en nog andere lekkernijen - te gaan afhalen.
Maar jullie kennen mij, eerst 'n klein ommetje. Ik zag al direct 'n aantal fietsen geparkeerd staan tegen wat verkeerspalen. Die zie ik daar al 'n tijdje staan, eerst denkende dat het fietsen zijn van mensen die gaan werken (of studenten) die iets verderop de bus moeten nemen, maar nu vandaag - Pasen - staan ze er nog. Ik vermoed dus dat het fietsen zijn van bewoners van omliggende appartementen die geen garage of berging hebben bij hun woonst. Ze liggen alleszins goed aan de ketting.
Via de Heuvelstraat kwam ik in de Broekstraat. Daar had ik nog 'n korte babbel met vriend Peter. Vervolgens ging ik langs het cultureel centrum om daarna mijn portefeuille te voorzien van wat cashgeld.
En dan bij de bakker, het was aanschuiven tot op straat. Ze waren nochtans de klanten aan het bedienen met vijf medewerksters. Maar ja, iedereen kwam aanzetten met 'n bestelbonnetje, dus dat kost tijd om alles goed te vinden tussen al die bestellingen. Daarnaast nemen ze vanaf morgen, twee weken verlof. Dus vele klanten profiteren ervan om de diepvries aan te vullen.
Maar goed, ik had tijd en weglopen deed mijn taart niet. Nu nog hopen dat straks iedereen genoeg heeft. Fijne dag verder nog.
De titel van vandaag had ook kunnen zijn: "na gedane arbeid, fijn op wandel". Ja, inderdaad, vanmorgen toch weer vier uur gewerkt in de tuin, maar toen vond ik het toch welletjes, genoeg is genoeg. Nu had ik wel goesting om in de tuin te werken, zeker tijdens zo 'n lange tijd. Je ziet het resultaat van je inspanningen, en dat is hetgeen wat telt.
Maar eens mijn materiaal opgeborgen, kon ik van kledij wisselen en nam ik de bus van 14u14 naar Zutendaal. Daar startte ik met 'n tas koffie in het fietscafé, pal in het centrum. En dan kon ik vertrekken. Eerst langs die mooie muurschildering om vervolgens langs het klauterbos te stappen. Dat bos is 'n speelbos voor kinderen met tal van plekken waar ze hun evenwicht kunnen testen. Het is gelegen naast de Lieteberg.
Daarna kwam ik in de wijk "Broek". Ik heb bewust die weg gekozen omdat het niet altijd recht op recht hoeft te zijn, er mag al eens 'n ommetje inzitten. Iets verderop, ging het naar links, naar de gemeente Eigenbilzen en naar het Albertkanaal. Links van dat kanaal liggen verschillende vijvers, effe 'n moment van rust.
Aan de brug van Eigenbilzen, ging het weer naar links. Daar zag ik dat kruis aan de kant van de weg. Ik zie bijna dagelijks kapelletjes op mijn tochten, maar dergelijke kruisjes zie ik spijtig genoeg ook veel te veel. Om begrijpelijke redenen heb ik de naam verborgen.
Terugkeren deed ik dus via Gellik en langs de paarden op de Kewithdreef. Zo, ik heb mij vandaag weer geen minuut verveeld. Morgen komen de kinderen met hun gezin. De kleinzoon mag weer op zoek gaan naar de paaseitjes. En o ja, die laatste foto, die kreeg ik vandaag van mijn neef. Ik sta in het midden, 4 jaar oud, met links van mij mijn bompa. De man rechts ken ik niet. Dat moet ik dus nog uitzoeken.
Deze ochtend ben ik gewandeld naar de bakker en er mijn bestelling gedaan voor zondag om vervolgens goed drie uur in de tuin te werken. Ik heb oa. het perseel van de vrouwenmantel proper gemaakt (lees: onkruid verwijderd en de uitgebloeide delen grotendeels verwijderd). Daarna had ik de tijd om 'n wandeling te maken.
Gezien ik toch 'n abonnement heb op De Lijn, nam ik de bus van 13u50 naar Eigenbilzen kerk. De bedoeling was om via de velden terug te keren. En waar je ook loopt, je kunt er niet aan voorbij, kapelletjes "bij de vleet". Het eerste werd gebouwd in 1931 en wordt in de volksmond het Fonskeskapelletje genoemd. Wat verderop, ondertussen al in de velden, dacht ik eerst onterecht: waw, het ziet er best droog uit.
Het tweede kapelletje is verbouwd in 1872 maar er zou al in de 14de eeuw 'n bouwsel gestaan hebben. Wat wel opvalt is dat de Stad Bilzen zijn historische gebouwen goed onderhoud. En dat het niet overal even droog is, dat zag ik iets verderop, 'n grote plas met de kerk van Veldwezelt op de achtergrond. En dat jong leven, dat zal zich afgevraagd hebben wat die lange slungel daar aan het doen was .... ha, ha, ha.
In Veldwezelt nog even - voor mij toch - wat minder bekende wegen ingeslaan. Uiteindelijk 'n smal pad genomen, terug naar de Kiezelweg. Via de brug van Briegden en later nog 'n fantasietje van deze blogger, naar huis., Ik heb weer 'n goed gevulde dag achter de rug. Nog 'n fijn weekend iedereen.
Deze voormiddag viel er niks te sporten, regen, buien, ... kortom veel nattigheid. Ik had het deze ochtend al in de smiezen toen ik omstreeks 7u15 naar de bakker wandelde. Toen al had ik mijn paraplu nodig voor onderweg. Voeg daar dan nog eens 'n koude wind aan toe, dan weet je het wel.
Maar in de namiddag, het was zo rond 13u00, zag ik mijn kans schoon om toch de wijde wereld in te trekken. Vandaag had ik goesting om vanuit Opgrimbie te vertrekken. Dat betekende dus 'n autobus, die van 13u30. Je doet er 20 minuten over om tot ginder te geraken. Mijn eerste bezienswaardigheid onderweg was de St. Christoffelkapel, het is het enige wat nog rest van de oorspronkelijke kerk uit de 16de eeuw. Mijn tweede historische gebouw was de Stormvogel in Boorsem. Deze molen kwam in de plaats toen zijn voorganger in 1858 afbrandde.
Aan de brug in Boorsem ging ik rechtsaf, naar het jaagpad. Daar zag ik enkele paarden zich te goed doen aan wat krachtvoer. Het volgende dorp op mijn pad was Rekem. Daar aan de kant van het water staat die beeldengroep die refereert naar WO I. Op de foto zie je Oud-Rekem in heel zijn glorie. En 'n paar stappen verder hebben ze het laatste initiatief van de gemeente neergezet, "de beweegbank". Ze staat er nog maar goed veertien dagen en ze is er gekomen op voorstel van de plaatselijke bewoners. Met het zogenaamde "L-budget" konden zij 'n bedrag besteden aan het meest gekozen voorstel. Zelf heb ik er mij niet aan gewaagd, ik had al beweging genoeg.
Mijn reis ging verder langs het kanaal en dat wit huis. Normaal gezien zou dat 'n fietscafé moeten worden. Maar de laatste tijd zie ik er geen beweging meer, als het zo verder gaat, is dat huis 'n vogel voor de kat en kunnen de fietsers op hun kin kloppen.
In Lanaken nam ik dat korte bospad naar de fiets- en wandelbrug. En jullie weten, de klokken komen van Rome! Bijna thuis zag ik dat het boven Zutendaal weer donker werd. Gelukkig bleef het toch droog, we hebben al genoeg nattigheid gehad.
Koers heb ik vandaag niet gezien maar ik heb wel meegekregen dat onze Wout 'n stevige val gemaakt heeft.
Al zeg ik het zelf, deze tweedaagse mocht er best wezen. Gisteren maakte ik 'n pittige maar ook plezante fietstocht, vandaag had ik 'n aangename wandeling naar Maastricht en terug naar huis. Het weer was goed, vandaag zelfs beter dan voorspeld. Profiteren dus.
Dat deed ik deze voormiddag al, eerst naar de bibliotheek en dan wat werken in de tuin, oa. mijn gras kortwieken. Na het middagmaal had ik dan de tijd voor mezelf, ik wilde nog eens naar Maastricht wandelen. Om op alles voorbereid te zijn, had ik toch maar mijn busabonnement meegenomen, stel dat ik genoodzaakt zou zijn om met het openbaar vervoer terug te moeten keren.
Maar zover is het dus niet gekomen, die pittigheid van gisteren zat nog wel in de benen, maar de zon scheen mij te mooi om in 'n bus te kruipen. In tegenstelling tot eerdere langere wandeltochten, heb ik mij deze keer wel wat ingehouden en het tempo niet te hoog gelegd.
Ik vertrok aan de brug in Smeermaas naar rechts, het pad dat leidt naar de woonboten en dat deels door 'n bosje gaat. Onderweg even 'n foto gemaakt van de sluis aan de overkant van het water. Eens in Maastricht, nam ik dat weinig gebruikte wandelpad naar de Noorderbrug. De bedoeling was om in de Gedeelde Weelde 'n koffie te gaan drinken, maar het café was vandaag uitzonderlijk gesloten. Dan niet ...!
Terugkeren deed ik via de grote weg, langs de Maas. Ik zag oa. dat de woonboot die in januari na 'n dijkbreuk onder 'n brug was klem komen te zitten, terug vrijgetrokken is en op de wal op schade zal gecontroleerd worden. En wat verderop te denken van die brievenbus? "the ugliest ever", de meest lelijke ooit ...! In Smeermaas even op die container gekropen om wat foto's te maken van de Maas.
En thuis begint alles in bloei te geraken, fijn om zo je erf op te wandelen.
Zoals ik in mijn titel schrijf, speelde de zon vandaag verstoppertje. Lange tijd was ze er, die zon, om dan even achter de wolken te verdwijnen. Zo ging dat vandaag de hele tijd door. Nu, geen probleem, ik wilde vandaag gaan fietsen onder enkele voorwaarden. En ja, de wegen waren droog, geen regen, wat zon en de wind viel best mee. Uiteraard stonden er weer enkele doelstellingen op mijn programma, ik moet aan mijn kinderen laten zien dat ik hun opdracht ter harte neem.
Ik vertrok via Briegden en wilde via Kanne naar mijn eerste doel fietsen, de sluis van Lanaye. Viel dat effe tegen in Kanne, het jaagpad was afgezet en niemand mocht langs. Gelukkig kende ik 'n alternatieve route, maar die deed mij al direct 'n klimmetje maken, de St. Pierre, 'n rustige helling van +/- 1 km. In de afzink ervan, enkele foto's genomen, oa. van de brug die ik even later diende over te fietsen. Op de brug zelf, ben ik ook gestopt want ik diende 'n foto te nemen van de sluis van Lanaye. Korterbij wilde ik niet gaan, dat gaf enkel extra kms.
Vervolgens ging het naar Moelingen. Daar stond ik nog eens te voet om de trein door te laten. Via het plaatsje Withuis kwam ik nog even in Nederl. Limburg om iets verderop, de weg rechts in te slaan, richting mijn tweede doel, de oude spoorwegbrug van Sint-Martensvoeren. Onderweg kwam ik nog voorbij de Steenboskapel in 's Gravenvoeren. Opmerkelijk aan die kapel - gebouwd trouwens in 1850 - is dat bij de bouw ervan, oude stenen zijn gebruikt van 'n oude Romeinse villa. In lang vervlogen tijden, liep er zelfs 'n Romeinse weg langs die locatie. En toen ging het stevig bergop, de Schilberg op, 'n stevige kuitenbijter. Onderweg had ik de helling al zien liggen in de verte.
Via Slenaken kwam ik in het plaatsje Banholt. Daar zag ik 'n bordje "open" staan bij 'n brasserie, tijd voor 'n pauze, koffie en vlaai. Ik was even de enige klant, maar bij het verlaten van het etablissement, waren nog andere gasten neergestreken op het terras. Mijn rit heb ik vervolgens verder gezet richting Valkenburg. Daar is altijd wat te beleven en de terassen zijn er nooit leeg. Wat verderop had ik mijn derde klim, de Stoepert, 2,5 km met gelukkig 'n bescheiden hoogteprofiel.
In Genhout kon ik aan de terugtocht beginnen te denken. Eerst in Bunde aan dat kruisbeeld mijn laatste mondvoorraad verorberd om dan de helling naar beneden te nemen, naar Meerssen. Het weer was goed, dus kon je ver kijken. Altijd mooi die landschappen.
Eens in Meerssen was het gewoon rechtdoor naar Maastricht, de Noorderbrug over en via Smeermaas terug naar huis. Na mijn warme douche, nog eens op de weegschaal gaan staan, 65,6 kg. voor 1,82 m. lengte. Het hoeft dus niet te verbazen dat deze jongen flink zijn bord heeft bijgevuld bij het avondeten. Mijn vrouw had vermoedelijk al 'n voorgevoel, er zat voldoende in de pan. En mijn kinderen, ... die vinden het geweldig hetgeen ik doe.
Ik ben al 'n oudere senior die soms vergeet hoe oud hij eigenlijk al is. Desalniettemin weet hij niet van ophouden en wandelt of fietst hij nog dagelijks, ofwel in zijn eigen streek of hij zoekt het sportieve vertier wat verder weg. Hoe ook, hij komt altijd terug met heel wat foto's, en die worden dan met jullie gedeeld. Al deze foto's zijn - indien gewenst - vrij te gebruiken door jullie, behoudens foto's waarop personen staan. Van die laatste categorie hebben jullie mijn toestemming nodig om ze te kopiëren. Veel lees- en kijkgenot.
Dat is het minste wat je kunt zeggen, "veel kleur in de lucht". Toen ik deze voormiddag aan mijn wandeling begin op de Postweg, zag het vóór en rechts van mij maar donker uit. En tien stappen verder toen ik links afsloeg, de Eikelenweg in, was de kleur staalblauw. Desalniettemin heb ik er mij weinig van aangetrokken, gewoon effe het bos in.
Deze keer wandelde ik het bos in via de Smeetsstraat om vervolgens het pad naar Gellik te nemen. Aan de kerk, ging ik dat smal steegje naar beneden, trapjes in feite, dus opletten dat je je niet misstrapt. Aan de brug van Gellik diende ik al direct mijn pet af te zetten, anders liep ik gevaar dat die pet ineens naar hogere en onbestemde oorden zou opstijgen.
Terugkeren deed ik via het Louis Paul Boonpad. Daar zijn de eerste aardbeiplantjes al in de serre gezet. Ook de eerste bloesem trok direct mijn aandacht.
In de voormiddag gaan wandelen, zeker als ik pas omstreeks 10u00 vertrek, dan is het altijd regelmatig op mijn klok kijken om thuis niet te laat toe te komen voor het middageten.
In de namiddag nog 'n tijdje in de tuin gewerkt tot regen en hagel mij naar binnen riepen. Het is goed geweest voor vandaag. Mijn verslag afwerken en dan met 'n boek in de zetel. Ik zal wel moeten, nu 15u42, hagel en 'n donderslag. Nog ene fijne avond en mooie zondag.
Deze morgen had ik echt geen moeite om te bepalen wat de sportieve prestatie van vandaag zou worden, namelijk 'n stevige fietstocht. Zoals jullie weten ben ik nog steeds bezig om enkele locaties te bezoeken, 'n verjaardagsopdracht van mijn kinderen. Op het programma stond: de Zigeuner in Diepenbeek, de brug in Godsheide en het vliegveld van Kiewit.
Met goed weer in het vooruitzicht (lees: zon en weinig wind), ben ik deze voormiddag omstreeks 10u00 vertrokken voor 'n lange fietstocht. Ik vertrok via Gellik om vervolgens naar Munsterbilzen te fietsen. Daar stopte ik even voor 'n foto van 'n rustplek voor zij die het nodig hebben. Vervolgens was het zorgen om in Bilzen niet op de woensdagmarkt terecht te komen, dus even 'n klein ommetje doorheen de stad.
Na Bilzen heb je dan eerst Beverst en daarna zit je in Diepenbeek. Jullie kennen mij intussen, 'n kapel ga ik zelden zomaar voorbij. Ook aan deze St. Rochuskapel ben ik even gestopt. Het is 'n oude kapel, van 1850, maar op deze plaats zou 'n gebouw gestaan hebben van 1626, herbouwd in 1738 en vernield tijdens de Franse Revolutie. Opmerkelijk is dat oud-collega Gerard genoemd wordt op het infobord. Gerard was niet alleen 'n postier, maar ook 'n politicus. Veel valt er van het inwendige niet te zien, de opening aan de deur is voorzien van 'n soort net.
Eenmaal daar voorbij, kwam mijn 1ste opdracht in 't zicht, 'n foto maken van de Zigeuner, 'n bloeiend autocarbedrijf. Eenmaal door Hasselt uit, fietste ik onder mijn 2de opdracht door, de brug van Godsheide. En dan ging het richting Bokrijk. Juist vóór het domein, ben ik even gestopt voor 'n koffie en 'n stuk appeltaart. En dan was het fietsen doorheen het water.
Op dat punt diende ik naar rechts te gaan, maar .... op mijn programma stond ook het vliegveld van Kiewit, en dat lag links. Ik diende dus even mijn fietsparcours te verlaten en effe om te rijden. Ik heb toch even aan voorbijgangers gevraagd naar de kortste afstand erheen. En dat lukte wonderwel. Op mijn kaartje is dit punt te zien (zie blauwe cirkel).
Eenmaal mijn foto's daar gemaakt, ging ik op weg naar Zonhoven. Daar sta ik altijd versteld van de schoonheid van die muurschilderingen onder 'n tunnel. Die schilderingen bestaan al jaren en gelukkig hebben vandalen er zich ver van weggehouden. Na Zonhoven-centrum, fietste ik doorheen natuurgebied "de Teut". Via het bedrijf Essers, ging het vervolgens naar Hengelhoef. Daar diende ik voor het eerst linksaf te slaan ipv. rechtdoor langsheen het kasteel. De site heeft 'n lange geschiedenis, het huidige gebouw werd gerenoveerd door Baron de Beeckman de Vieusart in 1903.
terugkeren deed ik via het station van As en de Mechelse heide. En zoals voorspeld, er was veel zon, ik was blij om voor het eerst dit jaar, in korte broek gefietst te hebben. En die Duvel in Lanaken, hij moet maar niet zo lekker zijn. Schol.
Vandaag was ik buddy van dienst. Mijn echtgenote diende in Genk naar 'n oogspecialist te gaan, en je kent dat, er worden druppeltjes in de ogen gedaan en vervolgens zie je alles wazig. Ik diende dus oa. te waken over haar welzijn en de juiste betaling bij de dokter. Nadien zijn we nog in de stad iets smakelijks gaan eten.
Eenmaal terug thuis, dat was rond 14u00, kriebelde het om te gaan wandelen. Het was dan ook mooi weer, ideaal om 'n stevig toerke te maken. Ik wilde nog eens doorheen Hochter Bampd stappen. Om te beginnen de brug over in Smeermaas, om vervolgens links af te slaan langsheen de Zuid-Willemsvaart. Links zie je de verloederde oude douanekantoren. Wat verderop zijn ze volop aan het werk aan de linker talut. Ze zijn die aan het verstevigen.
En dan ben je in Hochter Bampd. Runderen en paarden heb ik niet gezien - die zitten vermoedelijk aan de waterkant - fietsers en wandelaars des te meer. Op het eind van het natuurgebied, ging ik linksaf, de brug van Neerharen over. Daar staat 'n goed onderhouden bunker en 'n monument dat herinnert aan WO II.
Op de Schuttershofstraat, nog even 'n foto gemaakt ten behoeve van Lieve. Zij vroeg mij of de kapel verwijst naar de Maagd van Banneux. Ik weet het in feite niet. Er staat enkel: "de Maagd der Armen". Op internet geen uitsluitsel gevonden.
Morgen staat er 'n fietstocht op het programma. Slaap wel allemaal.
Maandagmorgen, 'n nieuwe week met nieuwe kansen. Volgens onze weervrouwen en mannen, zouden we 'n drietal mooie dagen krijgen, geen regen en wat zon. Profiteren dus van die gunstige vooruitzichten.
Deze morgen heb ik niet lang moeten nadenken om er op uit te trekken, rond 8u30 was ik al onderweg naar de bakker met vooraf wel 'n grote lus. Ik vertrok richting Pietersheim, langs het kasteel door om vervolgens in Tournebride, rechts het jaagpad te nemen langs het kanaal.
Nu het bedrijf Sappi geen productie meer heeft, meren er ook geen schepen meer aan en kun je vrij doorwandelen achter het bedrijf. Daar kwam ik neef Bart per fiets nog tegen. Hij had vermoedelijk 'n werkgerelateerde opdracht. Opmerkelijk ook, in de grote opslaghal van Sappi, stond de muziek loeihard, er werken nog altijd mensen die voor het onderhoud moeten zorgen. Naar verluidt, zouden er enkele bedrijven interesse hebben in de site.
Wat verderop ging het terug omhoog, de kleuren van de lente tegemoet. Terug tussen de woningen, zag ik 'n grote groep wandelaars, allemaal bekenden. Zij wandelen elke maandagvoormiddag, vooral in de herfst en de winter om dan in de lente en de zomer, te fietsen. Een kleiner groepje zag ik in het park, dat waren de mensen die wat minder mobiel zijn maar toch buiten willen komen om dan ná de wandeling, samen met de grote groep, ergens 'n tas koffie te drinken. Ik heb mij al eens afgevraagd of dat ook iets voor mij zou zijn, zo gaan wandelen in groep? Maar mijn passie zegt mij dat het toch nog wat te vroeg is, die groep gaat mij niet snel en niet ver genoeg. Misschien binnen enkele jaren ... Wie weet?
Deze namiddag ga ik nog eens schaken. De voorbije maandagen liep het telkens mis, ofwel regende het op het moment dat ik erheen diende te gaan, ofwel was het weer zó goed dat ik koos voor 'n fietstocht. Deze week fiets ik op woensdag. Mijn route moet ik nog bepalen.
Mij hoor je niet klagen, veelal dezelfde paden bewandelen ... Het is niet anders, in mijn volleybalperiode was het ook steeds dezelfde zaal om te trainen en dezelfde sporthallen waar we onze wedstrijden speelden. Ook toen verveelde dat nooit, integendeel. Het belangrijkste is buiten komen en bewegen, genieten van de rust en de zon, luisteren naar de vogeltjes die fluiten en zingen, af en toe 'n babbel met 'n bekende en zeker optimaal profiteren van gezonde lucht.
Vandaag was ik al om 8u10 op pad, het doel had ik al gesteld, Pietersheim zou het worden. Onderweg heb ik toch 'n aantal keren bij splitsingen van wegen, de goesting van het moment gekozen en andere wegen genomen. Uiteindelijk ben ik toch in Pietersheim geweest.
Ik vertrok langs de Blindevijversweg om daar links af te slaan naar het bos. Je hebt daar vele plekjes waar foto's mogelijk zijn, 'n ijzeren hek, de beek en zicht op het vele water in het bos. Veelal was ik alleen, tenzij op het laatste stukje van de blauwe route langs Zangersheide, daar zag ik al eens 'n jogger, mountainbiker of andere wandelaar.
Aan de Neerharenweg stak ik over om 'n einde te wandelen in Pietersheimbos. Die attributen die jullie zien op de foto, worden veel gebruikt door de kleine kinderen om er geluid uit te halen. En aan het kasteel hebben de ganzen totaal geen angst meer voor foto's makende wandelaars.
Terugkeren deed ik oa. via de Koning Albertlaan om achter de kerk, bij de bakker 'n zondagskrantje uit te halen. Nee, brood en lekkers had ik niet nodig, de vlaai van gisteren is nog niet helemaal op. Nog ene fijne zondag.
Soms moet je al eens goei afspraken maken, zeker als de kleinzoon verwacht wordt. Zijn mama en papa hadden 'n vuil werkje op het programma staan en dan loopt zoon-lief best niet in de weg. Dus wordt hij vandaag gedropt bij bomma en bompa. Maar eerst ging hij nog naar zijn skate-activiteit, zijn nieuwste hobby.
Ik had dus vanmorgen nog wat respijt om de deur uit te gaan, zeker omdat ik toch nog naar de bakker moest voor brood en 'n echte Limburgse vlaai.
Ik vertrok via de sportoase naar de Kounterstraat. De hemel kleurde maar grijs en even dacht ik dat ik het niet droog zou houden. Mijn tocht vervolgde ik richting Gellik, onder de ijzeren brug door en dan de brug van Gellik over, richting Kompveld. Je kunt ook daar héél ver kijken, dat is ons voordeel nog, je woont en leeft nog in de vrije natuur. Via Kompveld dus, was het wandelen naar Veldwezelt. Daar koos ik de Kiezelweg om terug te keren. Toen ik juist op de brug stond in Briegden, passeerde juist die boot onder mij door.
Veel valt er verder niet te vertellen over mijn wandeling behoudens het feit dat ik toch bijna 10 km. bezig geweest ben. Vanaf 11u00 was onze Arne thuis en ik heb samen met hem, oa. wat filmpjes bekeken van Tom en Jerry, altijd hilarisch. En nu, heb ik even 'n rustpauze - mijn vrouw is met hem wat boekjes aan het lezen - om mijn verslag neer te schrijven. Tot later.
Mijn sportieve prestatie van vandaag is niet te vergelijken met mijn fietstocht van gisteren. Die rit had dan ook alles.
1. Lang en ver: stukje Duitsland gedaan
2. Beetje avontuur: ik was héél alleen
3. Beetje zoeken: zoeken naar mijn weg (en al eens misgereden) en zoeken naar de plekjes waar ik 'n foto moest nemen van mijn kinderen
4. Allert blijven: mijn fietsroutenetwerk in het oog houden, oppassen voor slecht wegdek, oppassen in het verkeer, enz. ...
5. Motor niet in 't rood laten gaan: dat had ik goed onder controle, ik reeds slechts 19,2 km/uur gemiddeld
Mijn wandeling van vandaag was dus gewoon 'n tussendoortje. Ik vertrok naar Briegden, de brug over en links af naar de holle weg, die met de kasseien. Achter het kapelletje ging het rechtsaf, de andere holle weg in, maar deze is onverhard. Vervolgens de Kiezelweg over om daar maar weer eens 'n carnavalswagen te zien staan. En dan ging het naar het Louis Paul Boonpad, de linkerkant, het stuk dat uitkomt aan de Wijerdijk in Gellik. Op de Boonakkerstraat waar ik 'n foto nam met de ijzeren brug achter mij, had ik nog ene babbel met een mijner vroegere medewerksters, Alice. Altijd prettig als je als gelijken kunt praten terwijl we vroeger medewerkster en kantoorchef waren.
Om terug te keren nam ik de Smeetsstraat om op de hoek met de Eikelenweg, die bank op foto te zetten. Is het om de wandelaars effe te laten rusten of dient ze als babbelbank voor de buurtbewoners ...?
Na de wandeling en het middageten, werd ik vrijgesteld van hulp bij de afwas en kon ik beginnen aan het hakselen van snoeiafval. Daar ben ik toch zoet mee geweest tot iets na 15u00. Toen moest ik stoppen wegens stevige regen en anderzijds omdat mijn rug enkele signalen gaf. Nu even dit afwerken en dan naar de koers kijken op tv. Fijn weekend iedereen.
Fantastisch weer vandaag, ideaal dus om 'n langere fietstocht te maken. Ik had mij op voorhand wat voorbereid, dit wil zeggen, ik had eens nagezien welke plekken ik kon gaan bezoeken, plekken waarvan ik 'n foto diende door te sturen naar mijn kinderen. Mijn uitgangsbasis was om naar Gangelt in Duitsland te fietsen, daar ligt 'n wildpark waar ik dus ook heen diende te gaan. De andere plekken heb ik dus in functie van mijn rijrichting eraan vastgekoppeld. Maar seffens meer hierover.
Ik vertrok met veel goede moed naar Maastricht om daar de richting van Valkenburg in te slaan. Daar maakte ik mijn eerste foto aan de rivier de Geul. Vervolgens kwam ik uit aan het kasteel van Wijnandsrade. Wat verder in het dorp ben ik even afgestapt om 'n foto te nemen van dat steakhouse, speciaal! En dan kwam mijn eerste opgedragen doel in 't zicht, het kasteel van Hoensbroek. Een prachtige locatie, al zeg ik het zelf.
Mijn tweede punt bereikte ik aan bordje 70 (mijn kinderen laten mij dus overduidelijk eraan herinneren hoe oud ik intussen ben). Daar maakte ik ook die foto van dat kerkje. Dat was juist op de grens van de gemeente Brunssum. Niet gek veel verder heb je dan al de Duitse grens, meer bepaald mijn derde doelstelling, Gangelt. Het was effe zoeken om dat park in beeld te krijgen. Het is mij in feite niet gelukt, daarvoor had ik moeten omrijden en net dat wilde ik in Duitsland niet doen. De bordjes hangen sowieso al vreemd ten opzichte van bij ons, en lessen trekkende uit het verleden, was het beter niet te veel af te wijken van de gekende wegen. Het bleef dus bij 'n zijdelingse foto van de speeltuin.
Nadien was ik was blij terug in Nederland te zijn, richting Sittard deze keer. Was me daar toch wel 'n markt zeker, enerzijds waren alle richtingbordjes verstopt achter de kramen en anderzijds zaten alle terrassen boordevol. Het was dus effe zoeken naar de juiste richting. Ik heb toch nog 'n foto kunnen maken van de achterzijde van het welbekende Hotel De Limbourg, 'n gebouw van 1688.
Na Sittard was het richting de Maas fietsen, naar Born. Daar diende ik als vierde doel van vandaag, 'n foto te maken van het plaatselijke kasteel, in feite de ruïnes van het kasteel. Daarmee zat mijn opdracht erop en kon ik terug naar huis fietsen. In Berg zag ik de overzetboot juist naderen en ik heb dan ook niet getwijfeld om daar naar Belgisch grondgebied terug te keren, naar Meeswijk dus. Mijn laatste foto maakte ik nog juist aan de Nederlandse kant van de Maas.
Dat laatste stuk van mijn rit, dat is uiteraard vertrouwd terrein. Ik ben er al vele malen langs gefietst. Er was nog juist één vraag die mij parten speelde, waar kon ik nog even pauzeren? Onderweg nergens iets tegen gekomen - of het was er te vol zoals in Sittard - dus ja, ofwel bij Mesjeu in Neerharen ofwel gewoon doorfietsen tot Lanaken. En oef, bij Mesjeu kon ik bij enkele mensen aanschuiven aan 'n tafeltje op het terras. Het was zalig verpozen in het zonnetje, zeker met 'n stuk taart, koffie en ene lekkere Duvel, samen voor de prijs van 8,70 euro. En mijn tafelgenoten, ... die konden amper geloven welke afstand ik al tot dusver had afgelegd.
Zo, 'n groot verslag, er was natuurlijk ook veel te vertellen. Ik ben er blij mee, en natuurlijk ook tevreden over mijn rit. Morgen is het weer werkendag in de tuin. Hopelijk blijft het 'n tijdje droog.
Amaai, wat was dat vandaag, ... gewone stadskledij vanmorgen om naar de bakker te gaan, wandelkledij na de koffie, werkkledij na het middagmaal om te eindigen met opnieuw mijn stadskledij. Gelukkig ben ik niet zo iemand die gedragen kledij na 2 à 3 dagen in de wasmand gooit. Daar stond vandaag 'n artikel over in de krant. De meesten dragen iets max. 2 à 3 dagen.
Maar genoeg daarover, ik wilde iets schrijven over mijn wandeling. Het was deze voormiddag wel effe overleggen met mezelf, .... waarheen? Het is uiteindelijk Neerharen geworden. Onderweg heb ik mijn parcours wel aangepast naar de ingeving van het moment, ik had van de chef-kok wat uitstel gekregen op mijn terugkeer-uur, het mocht ietsiepietsie later zijn.
Tja, naar Neerharen gaan, dat doe je via de Neerharenweg, achter de kinderboerderij door, langs de paarden van Domein Zangersheide en de kapel op de Schuttershofstraat. In Neerharen stak ik de grote straat over en wandelde voorbij het plaatselijke oorlogsmonument. Vandaar ging het naar het kanaal. Daar maakte ik die foto waar je goed de splitsing ziet tussen enerzijds de Zuid-Willemsvaart (rechtdoor) en het verbindingskanaal Neerharen-Briegden (rechts). Ik volgde uiteraard het laatste. Aan de sluis van Neerharen, ging ik naar links, naar Hocht. En dan was het vervolgens de Industrieweg volgen tot in Lanaken aan de sluis.
Terugkeren deed ik via het park. Daar stroomde het water van de Langkeukelbeek nog overvloedig doorheen het rooster om vervolgens verder ondergronds te gaan. Er komt dus nog veel water van de hoger gelegen delen van onze gemeente.
En in de tuin, ... daar heb ik al mijn hortensia's gesnoeid, wel 'n rugbelastend werkje. Morgen ga ik dus fietsen, het wordt weer 'n zoektocht naar enkele plaatsen die mijn kinderen hebben aangeduid om ze te gaan bezoeken. Dadelijk naar de koers kijken, onze nationale trots Lotte Kopecky heeft al gewonnen bij de vrouwen.
Als ik al eens de bus neem om elders mijn wandeling te beginnen, dan hoeft dat uiteraard niet op de snelst mogelijke wijze van punt A (vertrekplaats) naar punt B (thuis) te gaan, tenzij de afstand groot genoeg is tussen beide punten. Zo ook vandaag, ik heb 'n stevig ommetje gemaakt en daardoor ook langs punt C, D enz. .... gewandeld.
Het was nodig dat ik mijn benen weer eens kon uitslaan, na al die regen van gisteren, was ik blij buiten te kunnen. Ik vertrok omstreeks 9u50 aan de kerk en de wekelijkse markt van Zutendaal, eigenlijk op mijn vast uur voor 'n koffie. En dat heb ik dan ook maar gedaan. Bij bakker Johan is er altijd 'n lekkere tas te krijgen en die croissant smaakte ook. Johan doet dat goed, hij is mijn voormalige ploeggenoot bij Volleybalclub Nivoc. Na zijn eerste winkel in Smeermaas, heeft hij ook in drie andere dorpen 'n winkel, waaronder dus Zutendaal. Het toeval wilde dat hij juist kwam binnengestormd om nog 'n levering af te zetten. Een korte babbel met herinneringen uit het verleden kon er nog af. Ik ben blij hem nog eens gezien te hebben.
Maar dan ging het richting Gellik via de gehuchten Stalken en Roelen. Op de Stalkerweg zie je de toegang tot de Lieteberg en het blotevoetenpad, dé toeristische plekken van de gemeente. Op die zelfde straat staat ook de Brigida of Mandelkapel. De oudste delen - achterkant en linkerkant - dateren van 1851. Alleen spijtig dat je niet naar binnen kunt kijken. Ik vermoed dat de deur enkel geopend wordt tijdens processies.
Op de Roelerweg zag ik in 'n voortuin, 'n heuse draak. Mooi beeld. Via de Kiewitseweg en de Houterstraat, liet ik de Krieckaert rechts liggen en ging ik op het einde van de straat, linksaf, naar de Wijerdijk en daar de brug over. Vervolgens ging het langs het jaagpad onder de ijzeren brug door om aan de brug van Briegden, terug omhoog te stappen. Het laatste stuk ging via de Com. Giddelostraat. Daar stond nog de carnavalswagen van "Biestig Good oet Rekem". Die groep heeft vermoedelijk deelgenomen aan de stoet van afgelopen zaterdag in Veldwezelt. De muziek was toen trouwens tot thuis te horen.
Eenmaal thuis, nog even wat tuinwerk gedaan, mijn siergras gesnoeid en mijn gras voor het eerst dit jaar afgereden. Morgen wordt nog 'n wandeldag, donderdag mogelijk 'n fietsdag. En nu - 16u17 - is het weer aan het regenen, triestig.
Vanmorgen heb ik al snel de knoop doorgehakt, er zal vandaag niet gesport worden. Toen ik de gordijnen deze ochtend opentrok, zag ik onze brievenbus met de voetjes in 'n plas water staan, 'n teken dat het al goed geregend had en nog steeds deed. De regenjas was dus nodig om de krant uit de bus te halen. En na controle van de buienradar, zag ik dat het wel eens 'n volledige regendag zou kunnen worden. Hoe ook, het is nu 10u30 en het regent, geen grote hoeveelheden, maar 'n gestaag gedruppel. Bij wat simpel gemiezer zou ik nog kunnen zeggen, ik maak 'n kleine tocht, maar met dit gedruppel word je nat en het is sowieso onaangenaam buiten. Zou het in de loop van de dag nog veranderen (lees: verbeteren), dan lezen jullie het wel.
Na dit gezegd zijnde en ook mijn beslissing om tevens mijn schaaknamiddag af te zeggen (ik moet +/- 1,3 km door de regen wandelen), nam dan mijn chef-kok de beslissing om in het menu van vandaag, 'n lookdressing in te voegen. Ja, dat schaken is de laatste tijd kind van de rekening geworden, ofwel is het weer té slecht of het is té goed, en dan ga ik fietsen.
Maar niet getreurd, ik wilde toch op deze natte maandag iets speciaals voorzien op mijn blog. Ik probeer meestal wat oude postkaartjes te plaatsen van een der steden of dorpen van onze provincie Limburg. Deze keer heb ik het eens elders gezocht, namelijk in de provincie Oost-Vlaanderen. Met al die wielerwedstrijden momenteel op tv, was mijn onderbewustzijn uitgekomen bij mijn favoriete renners van weleer, oa. Roger de Vlaeminck. En wie Roger de Vlaeminck zegt, zegt ook Eeklo. Hoe ik destijds bij Roger uitkwam ... simpel, ik was in mijn jeugd 'n hevige fan van Rik van Looy. Tijdens diens laatste profjaren kwam daar ineens 'n ander rennertje de kop opsteken, namelijk Eddy Merckx. Maar als je vóór de ene bent, dan ben je ook tégen die andere. Zo kwam het dat na het pensioen van Rik, Roger mijn nieuwe favoriet werd, opnieuw tégen die andere, d'n Eddy.
Eeklo dus, in 1240 kregen ze stadsrechten van de Graven van Vlaanderen. In de 16de eeuw was de stad het strijdtoneel tussen de protestanten uit het noorden en de katholieken uit het zuiden. Om die reden zijn er maar weinig overblijfselen uit het verleden, de stad is toen bijna volledig verwoest geweest.
Misschien dat onze vriend Albert en mede-blogger, deze reeks van postkaarten kan appreciëren. Het is maar 'n kleine greep uit het aanbod. Geniet er van. Hopelijk morgen beter weer.
Oef, ik kan er aan beginnen, mijn dagelijks verslag. Het is 'n passie en het kriebelt altijd om je bevindingen en foto's te delen met je vrienden. Maar omdat het weer ook degelijk was vandaag, diende ik toch eerst 'n paar uur in de tuin te werken. Wat moet, dat moet!
Maar deze voormiddag ben ik toch eerst gaan wandelen, het bos in. Uiteraard ben je dan beperkt in het maken van foto's. Ik volgde vanuit Sparrendal grotendeels 'n mountainbikeparcours. Boven op de Bessemerberg, passeerde ik het rusthuis en het ziekenhuis (foto). Ik ben 'n beetje kris-kras doorheen het bos getrokken, soms met goed gevolg, soms met modder aan de schoenen. Maar het schoeisel dat ik aan had, dat kan er tegen.
Eenmaal terug in de bewoonde wereld, zie je links de toegang tot 'n landgoed op 'n groot terrein. Via de Blindevijversweg en de Wijngaardstraat, was het even halt houden bij mijn zus. Ik diende er de nieuwste cd te gaan afhalen, gemaakt door de muziekgroep van zoon Bart, mijn neefje dus en tevens mijn petekind. De groep heet Velvet Jesus en ze kunnen op veel plaatsen optreden, 'n bewijs dat hun muziek aanslaat. Je kunt ze ook bekijken op YouTube (foto van Bart achter de drums en orgel).
En dan zoals gezegd, na het middageten, enkele uren goed bezig geweest, oa. het verwijderen van de oude frambozenstokken en het opbinden van de nieuwe takken.
Het warme maal is vandaag per uitzondering deze avond, 'n glaasje wijn hoort erbij en dan is het de zetel op met 'n goed boek. Nog ene fijne avond en ene nog betere zondag.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Maar zo langs het kanaal wandelen, daar word je precies "zen" van. 
Toen ik op 'n bepaald moment uit het raam keek en het ogenschijnlijk droog was, heb ik mij niet lang bedacht en ben direct vertrokken. 
En dan was het opnieuw het kanaal volgen tot aan de brug van Briegden. Onderweg nog vriend Jos tegengekomen en bijna op het einde, nog ene babbel met 'n collega-wandelaar. 
En dan kon ik vertrekken. Eerst langs die mooie muurschildering om vervolgens langs het klauterbos te stappen. Dat bos is 'n speelbos voor kinderen met tal van plekken waar ze hun evenwicht kunnen testen. Het is gelegen naast de Lieteberg. 
Nu, geen probleem, ik wilde vandaag gaan fietsen onder enkele voorwaarden. En ja, de wegen waren droog, geen regen, wat zon en de wind viel best mee. 
Ik ben Eddy Meuris