Zoals ik in mijn titel schrijf, speelde de zon vandaag verstoppertje. Lange tijd was ze er, die zon, om dan even achter de wolken te verdwijnen. Zo ging dat vandaag de hele tijd door. Nu, geen probleem, ik wilde vandaag gaan fietsen onder enkele voorwaarden. En ja, de wegen waren droog, geen regen, wat zon en de wind viel best mee. Uiteraard stonden er weer enkele doelstellingen op mijn programma, ik moet aan mijn kinderen laten zien dat ik hun opdracht ter harte neem.

Ik vertrok via Briegden en wilde via Kanne naar mijn eerste doel fietsen, de sluis van Lanaye. Viel dat effe tegen in Kanne, het jaagpad was afgezet en niemand mocht langs. Gelukkig kende ik 'n alternatieve route, maar die deed mij al direct 'n klimmetje maken, de St. Pierre, 'n rustige helling van +/- 1 km. In de afzink ervan, enkele foto's genomen, oa. van de brug die ik even later diende over te fietsen. Op de brug zelf, ben ik ook gestopt want ik diende 'n foto te nemen van de sluis van Lanaye. Korterbij wilde ik niet gaan, dat gaf enkel extra kms.

Vervolgens ging het naar Moelingen. Daar stond ik nog eens te voet om de trein door te laten. Via het plaatsje Withuis kwam ik nog even in Nederl. Limburg om iets verderop, de weg rechts in te slaan, richting mijn tweede doel, de oude spoorwegbrug van Sint-Martensvoeren. Onderweg kwam ik nog voorbij de Steenboskapel in 's Gravenvoeren. Opmerkelijk aan die kapel - gebouwd trouwens in 1850 - is dat bij de bouw ervan, oude stenen zijn gebruikt van 'n oude Romeinse villa. In lang vervlogen tijden, liep er zelfs 'n Romeinse weg langs die locatie. En toen ging het stevig bergop, de Schilberg op, 'n stevige kuitenbijter. Onderweg had ik de helling al zien liggen in de verte.

Via Slenaken kwam ik in het plaatsje Banholt. Daar zag ik 'n bordje "open" staan bij 'n brasserie, tijd voor 'n pauze, koffie en vlaai. Ik was even de enige klant, maar bij het verlaten van het etablissement, waren nog andere gasten neergestreken op het terras. Mijn rit heb ik vervolgens verder gezet richting Valkenburg. Daar is altijd wat te beleven en de terassen zijn er nooit leeg. Wat verderop had ik mijn derde klim, de Stoepert, 2,5 km met gelukkig 'n bescheiden hoogteprofiel.

In Genhout kon ik aan de terugtocht beginnen te denken. Eerst in Bunde aan dat kruisbeeld mijn laatste mondvoorraad verorberd om dan de helling naar beneden te nemen, naar Meerssen. Het weer was goed, dus kon je ver kijken. Altijd mooi die landschappen.

Eens in Meerssen was het gewoon rechtdoor naar Maastricht, de Noorderbrug over en via Smeermaas terug naar huis. Na mijn warme douche, nog eens op de weegschaal gaan staan, 65,6 kg. voor 1,82 m. lengte. Het hoeft dus niet te verbazen dat deze jongen flink zijn bord heeft bijgevuld bij het avondeten. Mijn vrouw had vermoedelijk al 'n voorgevoel, er zat voldoende in de pan. En mijn kinderen, ... die vinden het geweldig hetgeen ik doe.

Morgen 'n nieuwe dag, 'n simpele wandeling.