Het vrouwke weet dat ze me altijd een plezier doet als ze me roept omdat er een foto te maken is. Deze middag was er een sprinkhaan neergestreken op de top van de borstelsteel waar ze mee aan de slag was. Ik moest snel zijn... Geen tijd dus om de Canon uit de kast te halen, er de macrolens op te monteren en dan met statief een opname te maken. Gelukkig heb ik het Sonytje altijd binnen handbereik en op de stand "automatisch" schakelt die vanzelf naar de macromodus als je iets kleins van dichtbij wilt fotograferen. De sprinkhaan staat er alleszins goed op vind ik. De scherptediepte is wel erg klein maar dat is inherent aan macro toch?
Zoals ik gisteren al aangaf heb ik nu weer wat meer tijd om verder te werken aan mijn AV reeks voor het fotosalon. Ik laat mijn fantasie de vrije loop en ik amuseer me rot met mijn Playmobil mannekes. Ik moet natuurlijk alles op een min of meer geloofwaardige manier in beeld kunnen brengen en er komt heel wat precisie fotografie en montagewerk in Photoshop bij kijken. Dit is het moment dat de passagiers van de rondvlucht in paniek slaan bij een fatale motorpanne van het toestel en de piloot er net uit is gesprongen met de enige beschikbare parachute. Het hele verhaal ga ik natuurlijk hier niet vertellen, dat is voor de bezoekers van ons salon.
Ik ben vandaag niet aan fotograferen toegekomen. Primo: het was er het weer niet voor, en secundo: ik ben zowat de ganse dag aan het printen geweest. Druk, druk, druk. De foto's die ik op het fotosalon van onze club wil tonen zijn wel al klaar en daar ben ik blij mee. Het is wel nog dik anderhalve maand maar nu kan ik rustig verder werken aan mijn AV reeks en heb ik weer tijd voor andere dingen. Ik val dus noodgedwongen terug op een foto van eergisteren. Joris, die ook deze keer de slechterik speelt in onze musical was natuurlijk ook op de vergadering. Eigenlijk is het een schat van een kerel maar de rol van snoodaard of schelm ligt hem als gegoten. Er is maar één ding mis met hem: hij weegt enkele kilo's te veel (da's een eufemisme he, een stevig understatement). Om hem zo voordelig mogelijk in beeld te brengen heb ik het op deze manier gedaan.
Eind augustus kreeg ik het idee om een foto van een tas koffie te maken en aan Chat GTP te vragen er een ode aan te schrijven. Verrassend genoeg lukte dat vrij makkelijk en ik plaatste het werkstuk dan ook, zij het een beetje aangepast, op deze pagina. Ondertussen zijn er al een aantal andere lekkernijen de revue gepasseerd en telkens leverde de samenwerking van Chat-GTP met ondergetekende een interessant gedicht op. Ik speel nu zelfs met de gedachte om op het komende fotosalon van onze club een aantal van die combinaties te tonen in het alternatieve gedeelte. Toen het vrouwke vandaag thuis kwam van de winkel met een kriekentaart gingen we weer aan het werk.
Ode aan Kriekentaart
O, prachtig kunstwerk van bakkershand, Met je korst zo broos en krokant, Met sappige krieken, zo fris en zo rood, Een zoete knipoog, mijn honger is groot.
En op al dat lekkers, een flinke dot wit, Een feest voor de zinnen, een snoepje, een hit. Luchtige slagroom, een bron van genot, Die zorgt dat elk hapje de weegschaal bespot.
O taart, creatie met krieken en room, Iedere beet is een mierzoete droom, Feest in de ochtend, licht in het hart, Een moment van genot, een hemelse start.
Smakelijk wonder, tot de laatste hap, Jij bent overheerlijk, meer dan gebak, O taart met krieken, goddelijk stuk, Mijn vreugd’, mijn plezier, mijn grootste geluk.
Nu de zomervacantie voorbij is, is ook de voorbereiding van onze nieuwe Kerstmusical van start gegaan. Uiteraard waren we al langer bezig met de pre- voorbereiding, het verhaal is geschreven, de planning is klaar en zelfs de dialogen en de muziekjes staan al stevig in de steigers. Tijd dus om de elfen weer eens samen te roepen. Als locatie hadden we de speeltuin van Bekaf gekozen. We wilden de eerste afspraak zo leuk mogelijk maken voor de kids. Vergeleken met vorig jaar zijn er enkele elfen afgevallen maar er zijn evenveel nieuwe. Het werd een aangenaam weerzien en voor sommigen dus een leuke kennismaking. We hebben ze zich nog eens allemaal laten voorstellen, allemaal een stukje van het script laten voorlezen, wat samen gezongen, stemoefeningen gedaan, repetitieafspraken gemaakt, de kalender uitgelegd en uiteraard hoorde er een fotoshoot bij. Een speeltuin is dan ook een ideale plek natuurlijk en we hebben een heleboel leuke shots kunnen scoren. Dit is, op enkele eenheden na, de nieuwe elfenploeg die weer zijn best gaat doen om de taak van de kerstman te verlichten. Vanaf volgende week wordt er echt gerepeteerd en dat zal dan weer op onze vertrouwde plaats zijn.
