Ik had een berichtje gekregen van André, een ex-collega muzikant, dat hij vanavond moest optreden in Kasterlee met de Westerschelde Big Band. Dat kon ik niet negeren natuurlijk. Ik ben er samen met het vrouwke naar toe geweest en het is een memorabele avond geworden, met veel herinneringen die opgehaald werden. Er waren nog andere ex-collega's aan de slag en nu we ondertussen alweer 12 jaar geleden gestopt zijn met optreden en muzikaal non actief zijn was dit een evenement dat de kriebels toch weer een beetje aanwakkerde. Ik wilde uiteraard ook wel een en ander fotograferen. Ik had de Canon, met de 70-300 er op, mee genomen en uiteraard ook het Sonytje, daar zit een objectief op dat overeen komt met een 24-200. Zo kon ik het ganse zoombereik in beeld nemen. We zaten op een redelijk ongelukkige plaats en de 70-300 werd nauwelijks gebruik en dus bewees het Sonytje weer maar eens zijn waarde. Toen de kerstmutsen opgezet werden en er een gastzangeres voorbij kwam zag ik mijn kans schoon.
Alweer een dagje Aarschot, alweer een repetitie voor de kerstmusical. Gisteren besteedden we een ganse repetitie aan de dialogen, vandaag deden we voor het eerst een volledige doorloop van het ganse stuk. Om voor wat entertainment en wat ontspanning te zorgen tussen al dat gerepeteer hadden we een ontmoeting geregeld tussen Sinterklaas en de Kerstman. In deze tijd van het jaar moet dat kunnen he. Ik had mijn Kerstmanwerkpak aangetrokken en schoonbroer Dreeke speelde de rol van de Sint. Natuurlijk werden er ook de nodige opnames gemaakt van het gebeuren en een groepsfoto met het gros van de medespelers vond ik best geschikt als foto van de dag. Sinterklaas was de fotograaf van dienst.
Het was best een drukke dag. We hadden een extra repetitie ingelast met de elfen om de dialogen voor de kerstmusical nog eens door te nemen, daarna zijn we naar Mol Millegem gereden om het fotosalon van Fidifok te bezoeken en toen we daarvan terug kwamen, bijna terug thuis, in Kasterlee, vond ik dat ik de kerstverlichting daar ook wel eens wilde fotograferen. Ik heb er in alle richtingen van uit diverse standpunten beelden geschoten en deze opname geeft wat mij betreft het best een overzicht. Diverse lichtobjecten, enkele slingers in de bomen en het gemeentehuis in de achtergrond geven samen een goede indruk van hoe het er daar uitziet in deze eindejaarsperiode. Achter mijn rug waren op dat moment ook nog de lichtreclames van de legendarische café's De Valk en De Leeuw, maar die kun je in elk jaargetijde fotograferen he.
Het avondrood was de trigger die me verleidde. Hoewel ik eergisteren al de kerstverlichting in ons dorp fotografeerde, met de vermelding dat het deze keer van op de begane grond was, kon ik het toch niet laten. Met dit ideale vliegweer, heldere lucht, nauwelijks wind, heb ik de drone nog eens meegenomen naar het dorp waar ik 'm in de buurt van het kerkplein de lucht in stuurde om me enkele shots van de kerstsfeer te bezorgen van uit een ander perspectief. Niet te hoog, zo'n 45 m, dat was net voldoende om ook de horizon nog mee ik beeld te houden. Met 1/10 sec. had ik nog voldoende licht om ondanks de invallende duisternis toch een voldoende goed belichte foto te scoren. Voor bewegingsonscherpte hoef je met dat ding geen schrik te hebben, die hangt echt stabiel in de lucht. Alleen de lichten van de auto onderin verraden de sluitertijd.
De foto's die ik op deze pagina plaats zijn evenzovele beelden die in mijn jaaralbum terecht zullen komen en soms zijn ze dan ook herinneringen aan een gebeurtenis die ik wil onthouden. Ik had deze foto ook "Avond aan Herentals station" of "Trein" kunnen noemen. Maar de combinatie van beeld en verhaal moet kloppen natuurlijk. Here it is... Ik heb deze namiddag doorgebracht in AZ St. Elisabeth in Herentals waar ik een coloscopie onderging. Voor volgers die niet weten wat het is... zoek het maar eens op. Leuk is het alleszins niet. Gisterenavond was ik begonnen met het drinken van een wansmakelijk papje om mijn darmen te ledigen en deze morgen kwam een tweede beurt van hetzelfde. Ik heb de hele routine alweer overleefd. Wat er in het ziekenhuis gebeurde was ook niet meteen mijn leukste ervaring, maar wat moet, moet he. Na enkele kleine ingrepen qua poliepen en zo is mijn onder/achterkant weer in optima forma. Na dat onderzoek mag je niet zelf rijden en het vrouwke had me gebracht, was ondertussen gaan shoppen en zou me ook wel veilig thuis brengen. We parkeren vaak op de Olympiadelaan als we naar het centrum of naar het ziekenhuis gaan en richting ziekenhuis is er dan een pad doorheen de volkstuintjes waar je onder de fiets-o-stade 105 en de spoorweg Herentals - Leopoldsburg wandelt. Ik had zowel mijn Canon als mijn Sonytje thuis gelaten maar met mijn smartphone kon ik toch een beeld scoren van een trein die het station van Herentals binnen rijdt. De toerit naar de foets-o-strade is prominent in beeld.
Zoals ieder jaar heeft het locale kerstcommité er voor gezorgd dat Lichtaart weer feestelijk verlicht is in de eindejaarsperiode. Als je weet dat het telkenjare een aantal vrijwilligers zijn die dat voor elkaar krijgen kan ik niet anders dan hiervoor mijn gemeende dank uitspreken. Vorig jaar heb ik er een aantal drone-foto's van gemaakt, vandaag ben ik op de begane grond gebleven om van uit diverse standpunten de lichtjes te fotograferen.
Met enige vertraging... Seniorennet lag er deze nacht uit blijkbaar en dat ik nooit vroeg opsta is ook algemeen geweten neem ik aan. Het was best aanvaardbaar wandelweer en ik ben dan nog maar eens de Smallebroeken in getrokken. Hoewel de herfst op zijn einde loopt is er toch nog behoorlijk wat kleur in het landschap. De warme tinten zijn aangename uitdagingen voor de amateurfotograaf. Ik had de 70-300 op mijn toestel gezet, kwestie van me weer eens te verplichten anders te kijken. Toen ik ver voor me een jonge dame met een hondje zag wandelen heb ik gebruik gemaakt van de zoom-mogelijkheden.
Na dat we de hele dag een afwisseling van regen en gemiezer over ons heen hadden gekregen werd het in de loop van de avond eindelijk droog. Om alsnog wat stappen op de teller te zetten en ook omdat ik nog helemaal niks gefotografeerd had ben ik aan de wandel gegaan richting dorp. Amper twee huizen ver gekomen zag ik de eerste fotomogelijkheid, de Lichtaartse Kwezel, en ik heb er meteen van gebruik gemaakt. Ik vermeldde het café enkele dagen geleden al eens toen de fanfare er stopte en nu vond ik het maken van een nachtfoto er van het proberen waard. Het werd nog een flinke uitdaging want met het Sonytje en zonder statief is dat niet vanzelfsprekend. Ik vond gelukkig wat steun op de afsluiting van het terras en uiteindelijk ben ik best tevreden met het resultaat. Bij deze geef ik graag nog eens de exif gegevens. ISO 3200 - 1/25 sec. - F 2,8 met 9 mm. (9 mm met zulke kleine sensor komt overeen met een 24 mm bij een full frame en de scherptediepte met een diafragma van 2,8 valt ook wel mee met die sensor. ISO 3200 ? ... de ruisreductie in de nieuwere versies van Photoshop is fenomenaal!)
De intensiteit van de repetities voor onze kerstmusical wordt opgedreven. Vandaag waren we weer een ganse namiddag druk in de weer. Tussen de scenes door werd er aandacht besteed aan het in orde brengen van de kledij en ook aan de publiciteit moest gedacht worden, dus werden er ook weer de nodige foto's gemaakt. De site van het huis van de Kerstman in Aarschot moet regelmatig van nieuwe inhoud voorzien worden. De locale en minder locale pers krijgt regelmatig publiceerbare inhoud aangeleverd en ook de papa's en mama's willen wel eens een foto zien van hun kroost. Dat is natuurlijk iets wat ik me nooit twee keer laat vragen. Uit de zeer brede keuze van vandaag koos ik voor deze 4 elfjes.
Ik heb het druk, druk, druk dezer dagen en er is weinig tijd om intensief op fotojacht te gaan. Ik moet het qua dagelijkse foto dan ook vaak doen met gelegenheden die zich toevallig aandienen. Deze voormiddag, terwijl ik me al wakker wordend, door mijn krantje aan het worstelen was hoorde ik plots fanfare muziek buiten. We wonen vlak bij café De Lichtaartse Kwezel en natuurlijk ben ik even buiten gelopen om te zien wat er aan de hand was, camera bij de hand he. De plaatselijke fanfare Vreugd in Deugd kwam aangemarcheerd over het fietstpad en ze waren duidelijk van plan iets te drinken te scoren. Dat dit niet hun gala uniform is moge duidelijk zijn en dat ze niet op volle sterkte waren is ook zichtbaar. Of het dus een officieel fanfare evenement was laat ik in het midden. Misschien was het wel een ludiek voorwendsel om ergens een gratis (?) pintje te gaan drinken.
Vanavond was er weer de jaarlijkse verenigingenquis in Lichtaart. Natuurlijk wilden we er bij zijn. We hebben 'm met onze fotoclub al enkele keren gewonnen maar we worden allemaal een dagje ouder en tegen het jonge geweld opboksen wordt steeds moeilijker. Met een verdienstelijke gedeelde 4de plaats waren we eigenlijk best tevreden. Als lid van de fotoclub vond ik het niet meer dan normaal om de winnaars, de ploeg van het Rode Kruis, in beeld te nemen en een plaatsje te gunnen in mijn jaaralbum..
Ik vond dit wel een geschikte titel. Er is een toren en een kraan in beeld. We vroegen ons al af wat er aan de hand was op het kerkplein. Er werd een giga, maar dan echt een gigantische kraan in stelling gebracht en vanmorgen was het zover... Het vrouwke was te voet naar de Spar geweest en terwijl ik nog aan het wakker worden was kwam ze me dringend aanraden om zo snel mogelijk naar de kerk te gaan om te zien en te fotograferen. Voor alle duidelijkheid: de klok van de kerktoren staat stil op 9 uur, het was al behoorlijk later. Het was wel de moeite waard moet ik achteraf toegeven. In de torenspits werd een nieuwe antenne geplaatst voor de telecommunicatie. Ik heb er lang rondgehangen, met diverse lenzen beelden gemaakt en ook met de werklieden gepraat, niemand verstond nederlands trouwens, zo gaat dat tegenwoordig. Er zijn vier panelen in de dakbedekking van onze kerktoren, die uit één stuk, met namaakleien zijn gemaakt zo blijkt, twee boven elkaar aan de oostkant en twee aan de noordkant. Ik heb dan ook naar alle kanten gelopen om de werkzaamheden van uit alle hoeken te volgen. Op deze site plaats ik elke dag maar één foto en dit is de keuze van het vrouwke. Er komt morgen meer op mijn Facebook-pagina.
De Kerstman weet ook wel dat het eigenlijk nog net iets te vroeg is om al in het land te zijn. Maar als de handelszaken, internetgiganten en grootwarenhuizen al beginnen met de kerstartikelenverkoop dan mag de kerstman toch ook ingaan op de vraag van een van zijn grootste sponsors, Group Pashuysen in Aarschot, om aanwezig te zijn bij de lancering van een nieuw model toch? De kerstman is dus voor de gelegenheid speciaal over gevlogen van uit Rovaniemi om de Renault R5 E-Tech aan te prijzen en wie weet staat ie al op enkele wenslijstjes van de potentiele klanten die aan autovervanging toe zijn. De kerstman poseerde graag met Louis en Jacqueline, de zaakvoerders en hij voelde zich extra in zijn sas omdat het sneeuwde. Dat de nieuwe R5 ook mee in de foto wilde op een avond als deze is toch ook vanzelfsprekend he. PS. De kerstman maakte deze foto niet zelf he, hij stopte zijn toestel in de handen van zijn schoonbroer Dreeke en die weet wel hoe het moet.
Iedereen fantaseert wel eens hoe het zou zijn om stinkend rijk te zijn vermoed ik. Of ik gelukkiger zou zijn zonder financiële beperkingen weet ik niet maar het lijkt we wel de moeite waard om het experiment eens te wagen, al was het maar in gedachten. Ik heb vandaag een hulpmiddel op de kop kunnen tikken om me beter te kunnen inleven in een bestaan van luxe, verkwisting en decadentie. Ik ga namelijk de volgende dagen na de grote boodschap mijn achterste afkuisen met briefjes van 50 Euro, top WC-papier uit de duurdere klasse. Indien ik hier niet voldoende levensvreugde uit haal kan ik nog altijd opschalen naar briefjes van 100, 200 of zelfs 500.
Het is vandaag een erg kort fietsrondje geworden... veel te fris om me er echt lekker bij te voelen. Erg veel foto's heb ik niet mee gebracht. In de Rooblokken, een weggetje langs de spoorweglijn Turnhout - Herentals, zag ik in de verte een trein aankomen en ik heb me even aan de kant gezet, mijn Sonytje uit de jaszak opgediept en enkele shots gescoord. Dan doe je thuis wat opzoekwerk en het blijkt dat dit een stel is dat al van de mid 70-er jaren dateert. De MS 75 wordt ook wel varkensneus genoemd en die is nog steeds in dienst in de Kempen. Al bij al vond ik dat een gegeven waar ik zowel mijn drang naar afwisseling als het documentaire aspect in mijn fotografie mee kon bevredigen. In mijn komende jaarboek mag ie terecht fungeren. Ik heb trouwens omwille van de pittigheid in de opname de rode tinten een beetje gepimpt. Zo komen de graffity ook beter tot hun recht.
Repetitie voor onze kerstmusical in Aarschot, het is vaste prik op zondag. Vandaag was het een pittige, geslaagde maar toch wel erg lange repetitie, in de namiddag. Zo rond half zeven was het echt tijd om er mee op te houden en ik had al enkele keren gehoord dat de voetgangersbrug over de sporen bij het station verlicht was in het geel en blauw, als steun aan Oekraine. Verlichting fotograferen doe je best als het donker is he. Van onze repetitieplek naar het station is het niet ver en ik ben er even gaan kijken of ik daar aan mijn trekken kon komen. De verlichting bestond eigenlijk uit één enkele streep blauwe en gele lampen maar dat gaf toch voldoende kleur om er enkele beelden uit te puren.
In het Schaliken in Herentals hebben we deze namiddag genoten van de voorstelling "Kleurenoffensief". Qua inhoud ging het eigenlijk over pesten en dat werd omkaderd door een verhaal rond de grote oorlog, WO 1. Binnen mocht je niet fotograferen en daar heb ik alle begrip voor. Het gebeuren werd gelukkig omkaderd met allerlei rand activiteiten en voor je in de zaal was werd je buiten al ondergedompeld in de oorlogssfeer. Er waren evaluaties van een veldhospitaal, van de recrutering van vrijwilligers voor de landsverdediging, er liepen pseudo-militairen rond om de boel te bewaken en te controleren op vijandelijke infiltranten en er was ook een soort veldkeuken waar de hongerige burgers en kinderen hun rantsoen konden ophalen. Dat leverde natuurlijk voldoende fotomateriaal op om niet te treuren over het fotografieverbod binnen. Dit is net voor de voedselbedeling (en een half uur voor het begin van de eigenlijke voorstelling). Waarom moet ik aan een schilderij of aan een TV-reclamespot denken?
Dat de bloemenweide die we telkens voor huize Pol en Josee inzaaien dit jaar niet zo’n uitbundig succes was als andere jaren is een understatement. Lag het aan de weersomstandigheden of hebben we niet genoeg moeite gedaan om de vele vogels die kwamen eten weg te jagen door op het raam te bonken of tierend en in de handen klappend naar buiten te lopen, ik weet het niet. Feit is dat de afrikaantjes die we aan de randen ingezaaid hadden wél erg succesvol waren maar misschien lusten de vogels dat zaad niet. De zeldzame schoonheden die het wel haalden zijn ondertussen nu echt aan het einde van hun bloei en ik vond het dan ook hoog tijd om de allerdappersten eens te fotograferen en een plaatsje te gunnen in mijn komende jaaralbum. Voor de gelegenheid heb ik de Sigma 50 mm nog een op mijn toestel gezet, dat is een lens met een maximaal diafragma van 1,4. Dan krijg je natuurlijk een erg kleine scherptediepte, dat was ook de bedoeling. De haag op de achtergrond en de enkele andere bloemen moesten niet met de aandacht gaan lopen. Ik heb er ook nog een donker vignet op toegepast. De erg korte sluitertijd zorgde er dan weer voor dat ik geen schrik moest hebben van bewegingsonscherpte.
Rond vier uur vanavond kon ik het niet meer uithouden. ik moest er uit. Het was best grijs en fris maar een kort fietstochtje moest kunnen dacht ik, Sonytje in mijn zak en goedgemutst op weg met het plan om alsnog enkele beelden op mijn geheugenkaartje te zetten. Nauwelijks enkele honderden meters van huis kon ik in de Pastoor Dergentstraat net voor ik boven was op de heuvelrug dit beeld schieten. De herfst is nog steeds zeer aanwezig, zij het dat het bladerdek toch wel erg dunnetjes wordt. Het is trouwens een erg klein rondje geworden... zoals ik al zei: frisjes...
Ik moest vanavond even naar Herentals en met (alweer) nachtfotografie in mijn achterhoofd ben ik wat blijven treuzelen tot het donker was. Nachtfotografie is leuk, maar het wordt nog leuker als ik er een van mijn andere dada's aan kan vastplakken. Bruggen fotograferen is ook helemaal mijn ding. Ik ben dus naar de Herenthoutse weg gereden en ik heb de nieuwe brug van uit diverse standpunten in beeld genomen. Na lang twijfelen vond ik dit de leukste.
