Nestkast

Hier is de nieuwe nestkast, aangeschaft ter gelegenheid van 5 jaar Natuurpunt Malle-Zoersel. Knap gemaakt in masieve eik door het Opvangcentrum voor vogels en wilde dieren Brasschaat. Binnenin het makkelijk te openen voorpaneel zijn er zelfs trapjes gezaagd om het naar boven kruipen van de vliegvlugge jongen te vergemakkelijken.

De woning voor de rupsenpakkertjes is klaar. Nu is het een goed moment om nestkastjes uit te hangen. De vogels hebben alle tijd om de mogelijk nieuwe woning voor het volgende broedseizoen te taxeren en goed te keuren. Er komt een zot zinnetje in mijn hoofd: "En hedde gij meubelen, dan kunde gij trouwen met uw lief."

Ik heb de kast in de Mutsu gehangen voor observatie van uit huis.

Vanmorgen had ik al een prachtige bezoeker van de mezenbollen die ik pas gisteren ben beginnen uithangen. De Grote Bonte Specht is een prachtige vogel. Verrukkelijk deze kleurige vogel van zo nabij te kunnen bewonderen.

Even later kwam ook de charmante kuifmees op bezoek. Alvast een uitstekend begin.

Vangbanden

Vanaf oktober is het interessant vetbanden aan te brengen tegen de wintervlinder, die vanaf eind oktober en gedurende de winter actief wordt.

Terwijl ik dit zit in te tikken zie ik een mannetje, 1,5 cm tegen de verlichte ruit fladderen. Het is een grijsbruin vlindertje met fijne bruine bandjes over de vleugels.

De wijfjes van de Kleine Wintervlinder ( Operophtera brumata L.) zijn schadelijk om wille van de rupsjes die in het vroege voorjaar soms erg vreten aan de pas ontluikende bladeren en bloemen. In een later stadium vallen de vele bladeren met gaten op en later ook de vervormde vruchten.

Als natuurlijke vijanden zijn er vooral de meesjes die de rupsjes voeren aan hun jongen. Nestkasten zijn onontbeerlijk in een boomgaard.

Het wijfje kan niet vliegen en klimt nu tegen de stam en takken omhoog naar de uiteinden om daar 100-200 eitjes af te zetten.

Dit zeer talrijke insect tast zowel fruitbomen als andere loofbomen aan. Nu ik dit schrijf, bedenk ik dat ik nog nauwelijks naar de schade op andere bomen gekeken heb. Twee jaar terug was er echter een massale landing op de rij fruitbomen het dichst tegen de boskant. (Vorig jaar beschreven op de blog.) Zo goed als alle bladeren en bloembotten vielen ten prooi. Zoiets had ik nog nooit gezien. Deze bomen hebben dit jaar als compensatie  wel prachtig gedragen!

Naar ik vernam doet deze plaag zich af en toe voor. Elk jaar zijn er evenwel veel Kleine Wintervlinders. Misschien hebben ze een voorkeur voor sommige rassen. Ooit zag een Jerseymac, echter toen nog een kleinere boom te midden van andere hoogstammen, waar praktisch elke knop aangetast was door een of twee rupsjes. Of vond moedermot het gemakkelijker op het kleine boompje te klimmen?

De remedie is het aanbrengen van vangbanden, ingestreken met een speciaal soort vet, zeer plakkend en niet uitdrogend. Tegen de zomer worden die losgemaakt en opgebrand.

Ik heb mij beperkt tot de perenboompjes en de kwee’s, omdat ik in eerste instantie die vruchten zoveel mogelijk wil sparen.

De Aleida Appel

Ik heb een zaailingappel die er mag zijn. Het uittesten verloopt nu al een 15 tal jaar. De groei valt mee, maar er was wel hulp van een onder stormwind bezweken acasia, die bij zijn val de toptak eruit maaide. De breedtegroei werd erdoor bevorderd.

Het is de laatste appel die ik een week terug geplukt heb.

Gisteren proefde ik de vrucht samen met Eva-Maria, de oudste dochter van Walter De Block, de eerste landbouwingenieur die hier voor VELT werkte. Ze was op stage in Sint Antonius.

Het zijn eerder grote vruchten met een rode blos. Volgens mij ligt de smaak iets boven de middelmaat. Als late appel draagt hij de sporen van de regenvlekkenschimmel, maar het zou erger kunnen. Bewaart wellicht tot maart.

Ik heb de vrucht Aleida genoemd naar mijn vrouw Aleide, die zich momenteel ter plaatse inzet voor Going, een dorp in het droge noorden van Kameroen, waar er de meeste jaren, als het niet genoeg regent, een hongerperiode heerst.

Bezoek van de Senioren

Deze week hebben we in Zoersel de week van de senioren.

Op dinsdag is er een initiatief van de Openbare Bibliotheek. In ’t verleden werd dan steeds een auteur uitgenodigd.
Dit jaar ging men te velde. Men kon kiezen tussen het Bezoekerscentrum van Zoerselbos of bij mij Biologisch Tuinieren/Fruit.

Ik heb mij gejeund met de 15 bezoekers (mannen en vrouwen) en dat was wederzijds. We hadden gelukkig tameljk goed herfstweer, zodat we ook buiten uitgebreid een kijkje konden nemen. Mooi meegenomen, want vanmorgen en vanavond was het aan het regenen.

Kurkstip- Bitterpit (Engels)

Nooit een beter voorbeeld van kurkstip gezien! (Op de Fruittentoonstelling te Doesburg)

Over het algemeen heb ik niet veel last van kurkstip, maar komt zeker voor en meestal nog op de grotere appels.

Reinette Hernaut is er nogal gevoelig aan en Pomme Jeruzalem.

De Schone van Boskoop (dit jaar geen probleem) en Jacques Lebel kunnen er ook onder lijden.

De meest gehoorde verklaring zou een onevenwicht zijn tussen te veel kalium en te weinig opgenomen kalk.

Ik heb de indruk dat een goede composttoediening zorgt voor een meer evenwichtige groei met minder kurkstip.

VELT Zoersel en de Week van de Smaak

Vrijdag 16 nov. zette VELT(*) –Zoersel  de week van de smaak in naar aanleiding van zijn Algemene Vergadering.

Na het wegvallen van Linda, een formidabele kracht, zijn er gelukkig drie bestuursleden bijgekomen. Zij konden zich vandaag onderscheiden.

Na de vergadering was het proeven van 2 heerlijke pompoensoepen, pompoentaart, pompoenbeleg en pompoenchutney. Verrassend lekker.

Mijn fantastisch appelsap moest echter het onderspit delven voor de zeer pittige Gageleer, biobier, gebrouwd met gagel, zoals in de voor-hop-tijd, dat door Natuurpunt Zoersel -Malle gepropageerd wordt.

(*)

VELT Vereniging voor ecologische Leef- en Teeltwijze VZW met 12.000 leden.

Nieuw-Zeelandse Appel

De boom net voor de pluk op 14 november

Dit jaar zijn de vruchten opvallend groot. In normale jaren zijn ze sterk onderhevig aan schurft, blijven kleiner en vertonen veel zwarte schurftplekken. Door het hete weer in april en begin mei konden de schurftsporen niet ontkiemen. De bladeren konden hun volle werk doen. Vandaar ook dat de vruchten een heel stuk beter konden uitgroeien.

De vruchten zijn een stuk boven de middelmaat.

Dit jaar bleven ze gespaard van de vele schurftplekken.

De zwarte vegen zijn sporen van de regenvlekkenschimmel die sinds enkele jaren het aesthetisch uitzicht van meerdere winterrassen ontsiert. Gelukkig doet dit niets af van de smaak.

Appel met een formidabele Geur

De verrassing te Doesburg was een appel met een overweldigende geur.

Twee dames uit Zeist hadden een appeltje bij waarvan ze graag de naam hadden geweten.

De grote, ongeveer 60 jaar oude boom staat op grond van de buren, maar er kwam een andere eigenaar en die heeft binnenkort de toelating om de boom te rooien.

Toen ik aan het appeltje rook overwelmde mij een nooit eerder geroken, formidabele geur.

De dames vertelden dat na een tijdje de geur zich in de wagen verspreidde.

Ze hadden de vrucht in de koelkast bewaard met het oog op een mogelijke determinatie hier.

Het is een zomerappel die eind juli al begint te rijpen.

Op dat ogenblik zijn er nog niet zoveel rassen rijp.

Er werd gedacht aan Laxton’s Epicure, maar dan een weinig gekleurd exemplaar. Een Coxachtige smaak konden, we er niet in ontdekken. De smaak was gewoon, maar wat kan je verwachten na een lang verblijf in de koelkast. Hoe is zo’n sterke, aromatische geur tenslotte toch nog mogelijk?

Ook Ellison’s Orange werd geopperd en laatst

Kidd’s Orange Red, maar dit is een appel voor oktober.

We kebben aangeboden te enten, als men ons eenjarige takken als enthout kan bezorgen.

Zo’n fenomenale geur, daar zouden we wel graag het fijne willen van weten.

Kanker en Sterappel

Ik kreeg ooit een ent (ten minste dit was de bedoeling) van de Grenadier (R.Gembloux F.), een vroege keukenappel. Die wou men mij geven omdat die het zo schitterend deed in de Velttuin van Schoten.

De ent groeide voortreffelijk, maar wat bleek: de flinke nieuwe scheut torste na een groeijaar een lelijke kankerplek. Na de winter kon ik niet anders dan de tak doorknippen en de kanker verbranden. Er schoot gelukkig nog een gezond stukje van de geënte tak over en hieruit ontwikkelden zich nieuwe scheuten, waarbij er gelukkig geen nieuwe kankers ontstonden. Toevallig zag ik toen Marc Lateur van Gembloux en signaleerde mijn kankerprobleem. Hij repliceerde dat hij nog nooit kanker gezien had op Grenadier.    

Het duurde daarna nog zeker 5-7 jaar (onderstam MM 106) vooraleer er eindelijk vruchten kwamen en ze waren rood, helemaal anders dan de grote, groene vruchten die ik verwachtte! Ik begon voordien al iets te vermoeden omdat de nieuwe boom een sterke kopgroeier bleek. Het bleek een Sterappel! 

En wat zag ik gisteren bij het bomenaanbod: Sterappels met zware kankers.                                                                                             

Fruittentoonstelling ‘t Olde Ras, Museumtuin te Doesburg

Zaterdag 10 nov.

In 1994 waren wij de eerste Belgen op de 2 de tentoonstelling, toen nog in een plaatselijke zaal.

Sinds enkele jaren gebeurt dit op de eigen stek, de Museumtuin.

Het geheel maakt een bijzonder mooie, goed gestructureerde en gestoffeerde indruk. Wat wij bijzonder waardeerden was dat een heel aantal speciale rassen te proeven waren.