Eindelijk Lente

18 maart en 18 °, zalig! Gisteren haalden we al 15°. Een groot verschil met de 4-7° de dagen voordien.

We hadden voor het tweede jaar op rij een stevige winter. Van de 4 de winterprik in maart heb ik wel geen foto’s, maar ’s nachts bleef het stevig vriezen en overdag dooide het nauwelijks. Ik herinner mij een zonnige dag, waarop ik mijn zomerframbozen aan het aanbinden was, maar na 5 uur kregen mijn handen het toch koud met de zure noordoostenwind.  Er was soms zon. Het mocht wel na de somberste februarimaand met 29 uren zonneschijn. Na de nattigheid is het al een hele tijd droog. Maar voor de komende dagen voorspelt men regen en ik heb nog zoveel te snoeien en de rest. Bv uitvoeren van compost.

Vandaag kreeg ik een voorbereidend bezoek van Gilbert Putman en André Vandenberghe van de VELTfruitwerkgroep Beernem.  Ze komen naar hier eind augustus. De West-Vlaamse fruitbenamingen blijken toch ook heel wat regionale verschillen te vertonen. Beernem paalt al aan Oost-Vlaanderen.

Bois du Cazier Marcinelle

14/3

Op 8 aug. 1956 ontstond brand in de mijn Bois du Cazier te Marcinelle, Charleroi, waarbij 262 mijnwerkers van 12 verschillende nationaliteiten, waaronder 136 Italianen en 95 Belgen het leven lieten.

Ik weet nog goed dat ik, nadat ik het nieuws hoorde, de stoppel van het gemaaide haverveld ging ‘omsloven’, dit is het met paard en ploeg licht onderwerken van de stoppel.

Het bezoek in Bois du Cazier begint met een film over de mijnramp. Er zijn beelden van treurende mensen en een grote foto van de brandende mijn.

Een ander gebouw heeft men ingericht als industriemuseum met o.a. een historische collectie van mijnwerkerslampen. In dit gebouw bevinden zich ook de omkledingsruimte met de opgehangen klederen en de douches.

FOTO’S

Bois duCazier

Foto brandende mijn

Mijnwerker

Mijnwerkersvrouw

Schacht

De 2 schachten

Jan Van Beselaere

Charles Pauwels, de voorzitter van Art Fan. Voor zijn pensionering had hij een eigen schildersschool in Zoersel

Herdenkingsbeeld

Met Art Fan naar het Fotografie Museum te Mont- sur- Marchienne (Charleroi)

Zo. 14/3

Het museum is gevestigd in wat vroeger een neo-gotisch Karmelitessenklooster was, met een zeer knappe uitbreiding van architect Olivier Bastin.

De gids zei de frakken aan te houden om de bouw ook van buiten te zien, ingeplant in het knappe park, waarvan de afsluitingsmuren eveneens gebruikt worden om foto’s te exposeren.

In de nieuwe architectuur suggereren kleinere ramen als ’t ware fotokaders. De aluminium muurpanelen buiten tintelen in het zonlicht vertelde onze gids. We moesten ons dit maar verbeelden, nu was het overtrokken en vrij fris. De nieuwe bouw harmonieert prachtig met het bomenpark van het vroegere klooster. Men kan er vrij in wandelen.

Het museum omvat 80.000 foto’s waarvan men er wisselend 800 tentoonstelt. De gids loodste ons perfect door 170 jaar fotokunst (Vanaf +/- 1838). De eerste toestellen waren ingewikkelde machines en kosten een fortuin tot Georges Eastman in 1888 de eerste camera voor het grote publiek uitbracht: de kodak.

We bewonderden de eerste portretten, de romantische fototaferelen, analoog aan de schilderkunst van de school van Barbizon, het surrealisme, het expressionisme, de realiteit. Ons trof de foto aan het hek van de brandende Bois du Cazier van de mijnramp te Marcinelle. We gaan er straks heen.

De gids wees op een foto (In de Borinage tijdens de Grote Depressie) van Willy Kessels, een vriend des huizes bij Aleide te Brussel. Hij maakte van haar goddelijke portretten. Aan hem danken we ook enkele prachtige foto’s van onze trouwdag.

Pruimenzaagwespen

Er zijn er twee: de gele pruimenzaagwesp (Hoplocampa flava) en de zwarte (Hoplocampa minuta). Het zijn kleine beestjes, tussen 3,5 en 5,5 mm. De flava of gele hebben een geelachtig achterlijf, ook de voorvleugels en poten zijn geelkleurig. Ze ontpoppen van begin april tot begin mei. Ze vliegen bij zonnig weer. Ze leven maar twee weken. Hun naam hebben ze danken aan hun speciale legboor waarmee ze eerst een putje kerven in de groene kelkblaadjes en er telkens 1 eitje in deponeren. Het kelkblaadje verkleurt. Het duurt niet lang vooraleer de witte larfjes te voorschijn komen. Ze hebben een geelbruin of heloranje kopje. Aan een zijkant boren ze zich in een vruchtje en eten zich een weg tot in de nog weke steen. Bij het groeien wordt de oude huid afgeworpen en spoeden ze zich naar een nieuwe vrucht en eten ook daar de jonge steen leeg. Bij iedere vervelling zoeken ze een nieuwe vrucht.

Na 4-5 weken zijn de larven volwassen. Deze witte bastaardrupsen verspreiden een scherpe geur. Ze laten zich op de grond vallen en blijven er 5 è 25 cm diep in de bodem in hun cocon tot de volgende lente. Er is maar één generatie. (A. van Frankenhuyzen  Schadelijke en nuttige insekten en mijten in fruitgewassen.) In de mail van 12/03 van Charles de Schaetzen van PCFruit, St. Tuiden is sprake van 2 generaties. Vergissing met de meerdere generaties van de fruitmot?)

Schadebeeld: vooreerst het bruinverkleuren van de kelkbladen; vervolgens het goed zichtbare gaatje in de aangetaste pruimen die meestal afvallen. Op deze gaatjes ziet men gomvorming en sporen van uitwerpselen. De vruchtjes zijn binnenin uitgegeten.

Vooral de middentijds bloeiende pruimen hebben het meest te lijden.

Wat te doen

De natuurlijke vijanden zijn: vogels, loopkevers, roofwantsen, sluipwespen en spinnen.

Voorbehoedende en zachte maatregelen: ’s morgens vroeg, wanneer de wespen nog star en koud zijn kan men de beestjes van een tak afkloppen in een breed vangnet of een emmer en ze vernietigen.

Eveneens verzamelt men de aangetaste en gevallen vruchtjes.

Wanneer de wespen niet al te talrijk zijn, kan je ze ook zien als behulpzame vruchtendunners!

Plant ook vroeg – en laatbloeiende rassen met grotere kansen om te ontsnappen aan de slechts kortlevende wespen.

De harde aanpak met pyrethrum of Quassia doodt tevens de op dat moment zeer talrijke, nuttige insecten.

Daarbij komt nog dat de larven onbereikbaar zijn in de vruchten en dat ook de eieren een goede beschutting hebben. Enkel de wespen zijn te treffen en eventueel overkruipende larven.

Voor de huistuin is het wellicht best te leren leven met soms een beperkte oogst; te meer daar er in de meeste jaren slechts weinig wespen zijn.

Pruimenmot

Een minstens even grote belager als de pruimenzaagwespen is de pruimenmot (Grapholitha funebrana of synoniem Cydia funebrana). Vooral in warme zomers een plaag: 2 de generatie.

De volgroeide rupsen spinnen zich in, van eind augustus tot half mei van het volgende jaar, in een cocon, achter schors. Ze verpoppen van april tot eind juni. De vlinders komen uit van mei toe juni. Rupsen zijn er tot begin augustus.

2^de Generatie: poppen: eind juni tot eind juli. Vlinders: half juli tot half september; Rupsen: eind juli tot begin oktober.

De volgroeide rups is rozig met een bruinzwarte kop. Bij onoplettend eten van een pruim met rups is er weinig afwijking in smaak en je hebt een bijkomende eiwitbron! Een rups in appel hindert meer en de bastaardrups van een zaagwesp heeft een bepaald onaangename geur.

De vlindertjes hebben een vleugelspan van 1 tot 1,5 cm. De grauwbruine voorvleugels hebben een donkergrauwe, onregelmatige tekening met vage omtrek.

Twee, drie weken nadat de bloemblaadjes afgevallen zijn, beginnen de wijfjes met telkens een enkel eitje op de zich vormende pruim te leggen. Dit doen ze meest in de naad van de pruimen.

Na 10-14 dagen komen de roodachtige rupsjes uit en boren zich in een vruchtje. Deze vruchtjes kleuren blauw, violet en vallen af. De rupsjes vreten nog wat na en verpoppen dan tussen droge bladeren en losse schors.

Van begin juli tot eind augustus vliegt de tweede generatie en legt eieren op de halfwas pruimen. Na enkele dagen komen de rupsjes uit en boren zich in de pruim. Na 3-4 weken zijn ook deze volwassen en verlaten de pruim en zoeken een plaats onder de schors. Het echte verpoppen gebeurt pas na de winter.

Schadebeeld

De gang van de rups in de richting van de vruchtsteel kleurt donker en is van buitenaf goed te zien. De vroegst beschadigde vruchten vallen af. De rups van de tweede generatie eet het vruchtvlees rond de steen van de halfrijpe pruim.

Naast de pruimen worden ook kwetsen, mirabellen, maar ook sleepruimen aangevreten.

Afweermaatregelen

Natuurlijke vijanden: oorwormen, weekschildkevers.( Bv Soldaatjes, met roodachtige of zwarte lange dekvleugels, veel te zien op schermbloemigen), roofkevers, roofvliegen, gaasvliegen, sluipwespen en spinnen.

Het is nuttig regelmatig de afgevallen vruchten te verzamelen en te vernietigen.

In de nazomer (augustus, september) rond de stammen vangbanden aanbrengen tegen de rupsen die een winterkwartier opzoeken.

Plant vroege pruimenrassen, die niet of minder aangetast worden.

De eerste generatie richt geen grote schade aan. Het is de zomergeneratie die gevaarlijk kan worden.

In noodgevallen kan pyrethrum gebruikt worden. Dan valt af te wegen: is een gedecimeerde oogst toch niet te verkiezen boven het mee doden van talrijke, nuttige insecten?

Reacties op bericht (1)

Studiedag Kleinfruit Pamel 6/3

Als eerste kwam Wendy Odeurs van PCFruit-PAH Tongeren aan de beurt met de rassenproeven. Men kweekt in serre in containers.

Bij de zomerframbozen is het Amerikaanse ras Cascade Delight  het nieuwe topras boven Tulameen.  Dit laatste ras bezweek bij mij door de Phythopthora. Het nieuwe ras Cascade Delight bleek nog productiever, sterk ziekteresistent en met een mooie kwaliteit.

Cowichan, een Canadees ras, deed het eveneens zeer goed.

Ik ben benieuwd hoe beide rassen het bij mij zullen doen in openlucht, maar beschermd tegen vogelvraat in mijn kleinfruitkooi.

Bij de herfstframbozen blijft Sugana de topper, maar ook een nieuw geel ras belooft.

Bij de bramen heeft het vroege ras Loch Tay een betere smaak dan Loch Ness maar is niet zo productief. Karaka Black heeft zeer grote, langwerpige bessen.

De meeste thema’s zijn enkel interessant voor de aanwezige beroepstelers, die ook van West-Vlaanderen kwamen.

In Pamel maken ze al zeer goede compost uit groenafval en de mest van een instelling voor sociale tewerkstelling.

Sommige takfracties zijn nog te lang. Van belang is dat de houtpartikels kort zijn, maar vooral goed gekneusd en geplet, zodat de afbraakbacteriën er goed vat op hebben. Gehakseld hout is wel kort, maar soms te weinig gekneusd.

Het bijvoegen van wat goede grond (leem) zou het klei-humuscomplex kunnen verbeteren.

Nog veelvuldiger keren- nu om de 14 dagen – zou het verteringsproces versnellen en het CO2 verlies tegengaan. Ondanks de serieuze winterperiode was de eind januari opgezette hoop zeer warm geworden  met op een bepaalde plaats zelfs een temperatuur van 70 °C.

Vanaf die temperatuur en vooral te droog materiaal is er zelfs gevaar voor zelfontbranding!

Om de 14 dagen werd de composthoop gekeerd, maar dit zou nog frequenter mogen gebeuren want er ontwikkelt zich CO2 gas dat de zuurstof verdringt en zelf vervliegt. Bij de meting bleek dat het CO2 gehalte al iets te hoog was, alhoewel de laatste kering 4 dagen geleden plaats vond op 2/3.

In de bioteelt voedt men de grond en een verfijning hiervoor is het toedienen van Compostthee. Marc Verhofstede van Humus bvba gaf hierover een praktische uiteenzetting.

Wie hierover meer wil weten verwijs ik naar:

www.bio-compost.be

De bezieler van het centrum, Yves Hendrickx had het nog over de eigen proeven met aardbeien.

Yves is er in geslaagd om zelf zeer goed bioplantgoed te kweken, evenwaardig aan gangbare planten. Aangekochte planten moesten van ver komen en hadden maar een bedenkelijke kwaliteit.

We vernamen dat het afdekken van planten met stro of met flodderplastiek of vliesdoek steeds ten koste gaat van de opbrengst, maar soms toch andere voordelen kan hebben.

Als nieuwe rassen zijn interessant.

Vroeg: naast Darselect (goede smaak), Betty en Asia.

Midden:Candiss (gezond gewas en uitzicht),Elianny, Roxanne,  Sonata en Cassandra.

Laat: Filicia, Salsa en Marascor.

FOTO'S

Wendy Odeurs

Hilde Morren van de fruit voorlichting van de Dienst Landbouw van de Vlaamse Gemeenschap. Zij is de dochter van Jos Morren met de befaamde Jonagored.

Yves Hendrickx

Y.Hendrickx met medewerker

Bij de composthoop

Idem

Rijpe compost moet een kruimelstructuur hebben

Marc Verhofstede van Humus bvba

Yves Hendrickx

Afscheidsfeest in Stella Maris Merksem

Vanmiddag (5 ma.) kwamen we samen met de collega directeurs van PMS en CLB voor het pensioneringsfeest van Micheline Heylen en Eric van Loo. Een uitstekende gelegenheid om elkaar nog eens terug te zien. Met 15 jaar op pensioen behoor ik tot de ouderdomsdekens.

Jan Verdoodt hield traditioneel de spirituele speech met veel hints naar het verleden; telkens een plezier om hem bezig te horen.

De hotelafdeling van Stella Maris verzorgde als steeds de uitstekende maaltijd op deze gezellige namiddag.

FOTO’S

Micheline Heylen met Erik Weyler

Eric van Loo

Jan Klein, Rupert Gooris, Jan Verdoodt, Luc Sere

Jan Verdoodt

Guy-Anne Boffé

Rik Rosiers

Aime Lanckman

Maria De Beuckeleer en Jef Pauwels (mijn opvolger)

Marcel Verbruggen, Jan, Martine Jacobs. Martine vertelde mij dat zij destijds haar kennismakingsstage met het PMS-werk bij mij op de de OSBA had gemaakt. En heel in de verte ging er bij mij een herinneringslichtje branden.

Pompen of verzuipen

We hadden het al over de nattigheid buiten. Ik schrok van de superhoge waterstand in de oude beerput, nu voor een stuk voorraadkelder, wel op hogere rekken. Ik had al enkele keren gepompt deze winter, maar nu schrok ik toch van de kleine zondvloed op enkele dagen tijd. Gelukkig deed de dompelpomp het nog bij het inschakelen.

Nog nooit heeft de oprit zo blank gestaan van het water.

Er zijn ook goede kanten aan: het fotogenieke en bijzonder de weerspiegeling van de linde bij de oprit, geplant in 1970 bij de Nationale Boomplanting. Je weet wel: “Plant een Boom. Wie kan er nu nog leven zonder groen?” van de onlangs overleden, onvergetelijke Nonkel Bob.

Nat

Gisteren 28 februari viel hier 22 ml regen. Gelukkig bleef de voorspelde storm uit. Daar de grond al verzadigd was staat de gracht blank.

Ook de afwateringsgracht tot aan de serre staat vol.

De 2 notenbomen tegen de weg staan te zwemmen. In het verleden is dit nog gebeurd en nu kan dit nog niet veel kwaad.

Vanavond was het peil al 10 cm gezakt.

Gelukkig voorziet men voor deze week zo goed als geen regen meer.

Canada in de Wolken

‘k Kreeg een telefoontje uit Vancouver. In Canada is iedereen zeer opgetogen over de Canadese prestaties op de Winterolympiade. Canada behaalde de meeste medailles. Overal verbroederen mensen en spreken elkaar aan. Een fantastische sfeer vertelde dochter Veerle.

Vorig jaar had ik het geluk bij hen op bezoek te kunnen gaan en een korte roundtrip te kunnen maken in dit machtige land, het tweede grootste van de wereld. Ik heb erover bericht op mijn blog gedurende de tweede helft van maart.

U kunt bij zoeken intypen: Vancouver, Canada, Roundtrip…

BRAAMBOZEN OPGEBONDEN

Vanmiddag de braambozen gesnoeid en opgebonden. Ze gaan nu hun derde groeijaar in en hebben zich vorig jaar al zeer goed gesetteld. Ik verwacht een goede oogst.

Braambozen zijn half braam half framboos met grote vruchten en een eigen, zeer goede smaak.

Gedurende de winter liggen de nieuwe scheuten op het antiworteldoek, dat waterdoorlatend is . Door hun bladerdek waren ze ook wat beschut tegen de vorst en zijn ze op het eerste zicht goed de strenge winter doorgekomen. Schade treedt op vanaf ongeveer -10° C.

De zijtakken worden op 2-3 ogen ingekort. De oude takken worden weggeknipt en de jonge ook nog wat uitgedund. Vervolgens worden ze opgebonden. Losse takken lopen windschade op.Alle ranken worden goed vastgezet met de speciale klemmen en binddraad. Naar de westkant vormt een bosje een zeer goed windscherm.

Het is zaak de takken zo horizontaal mogelijk te leiden. Ik heb ondervonden dat dit de vruchtzetting ten goede komt.

Aan de hoop afgeknipte takken is te zien dat er veel knipwerk is.

Aan de buitenkanten staat telkens een Taybes, dan Japanse Wijnbes, Silvan, Kotata en dan weet ik het niet meer. Nectarberry?, Youngberry? Loganberry… Een gevolg van het noodzakelijk verplanten wegens de gasleiding en verloren gaan van enkele labels.

De vruchten kunnen uitsluitsel geven. Daarvoor is het nog wachten tot juli. Ik ben al verlekkerd op de vruchten!

FOTO'S

Snoeiafval 1

Taybes met de stevige, rode takken

Kotata, moet nog verder opgebonden worden. De zijtakken zijn reeds verwijderd.

De stevige, fijngestekelde takken van Kotata. Kotata ziet er volledig uit als een zwarte braam. Vogels laten gewone bramen meestal met rust. Onbeschermde Kotata's werden maar al te graag gelust!

....

Om te eindigen de grootste hoop snoeisel

Londen Dag 2

Ik wou het befaamd koor van St. Pauls Cathedral horen. Het is zondag. De hoogmis van kwart na tien is hiervoor het moment.

Je kan achteraan zitten en je open stellen en de aanrollende klanken van koor en orgel op je laten afkomen.

De mensen vooraan van de Anglikaanse dienst moesten opvallend veel gaan rechtstaan, terwijl je achteraan rustig zit te genieten.

Na de dienst verlaat je de kathedraal onder jubelend klokkenspel.

Zondagmiddag is een uitstekend moment om boven op een dubbeldekker Londen te verkennen. Geen verkeersopstoppingen.

Ik had met dochter Mieke in de National Gallery (vrije inkom) afgesproken om ’s namiddags Kew Gardens te bezoeken. Van de gelegenheid geprofiteerd om de Zonnebloemen van Van Gogh te bewonderen en ook van de kleuren van Turner te genieten. In de Tate hangen nog betere stukken en ik had met de NBS ooit de gelegenheid om Petworth House in West Sussex te bezoeken, ook met een rijke verzameling Turners.

Al lang geleden dat ik in Kew Gardens kwam, maar wat een belevenis.

Bij een volgend bezoek aan Londen trek ik er een ganse dag voor uit.

In de tropische serre scheelt het niet veel of een palm groeit door het dak, 20 m hoog. Plezant is dat je met een wenteltrap naar boven kunt klimmen en boven in een gaanderij rond kunt wandelen.

Beneden kan je dan weer afdalen om de waterwereld te verkennen. Met een 3 D bril sta je te midden van het plankton. Er zijn meerdere aquaria. Een speciale worm(?) wurmt zich naar boven (zie foto).