Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
09-08-2010
Maanzaad
Maanzaad
Intussen is het maanzaad
geoogst.
U kon de bloemen zien op
de blog van 7 juli.
Typ bij zoeken in de
linker bovenhoek maanzaad in en je krijgt teksten en fotos waar het over
maanzaad gaat.
Bij de geoogste bollen zie
je dat sommige aangepikt zijn om aan de zaden te kunnen. Waarschijnlijk weer
een slimme koolmees?
Als ze het maar niet verder
vertelt, wat 5 jaar geleden wel gebeurde.
Op de fotos zie rijpe
bollen. Onder het kroontje zijn er overal openingen gekomen waardoor de zaadjes
weggeslingerd worden als de stengel gaat slingeren door de wind.
De stengels voor de oogst.
Op 7 juli zie je ze in bloei.
Vorige zondag (1/8) was
het de Vlinderdag van Natuurpunt. Aleide maakte enkele fotos van bezoekers.
Het talrijkst waren de
koolwitjes. Vorig jaar hadden we de massale invasie van de Distelvlinder, een
trekvlinder uit Noord Afrika, die duizende km vliegt om hier te geraken. Dit
jaar nog geen enkele opgemerkt. Vorig jaar eens 10 samen op de vlinderstruik.
Over Ieper en Dikkebus
reden we tot in het heuvelland naar het etablissement Scherpenberg, gelegen aan
de voet van de gelijknamige heuvel, grondgebied Loker, dat nu met 8 vroegere
gemeenten de gemeente Heuvelland vormt.
We genoten er een werkelijk
uitstekend middagmaal, genietend van een panoramisch zicht.
Gids Christiane kwam aan
boord en over de Rodeberg en aansluitend de zwarteberg reden we Frankrijk
binnen naar de Catsberg, 165m, met op de top de cisterciencersabdij, trappisten
die wel kaas maken, met melk van de koeien van de streek, meer geen bier
brouwen. Ter vergelijking de Kemmelberg meet 156m.
We genieten van het
heuvelend parcours met soms prachtige panoramas. Het gaat over de
Recoletenberg naar het hoogste stadje in Frans-Vlaanderen, Kassel, 185m hoog.
In de tijd van de Romeinen was dit een knooppunt voor verschillenden heirbanen.
De bestemming is
Clairmarais, een gebied van 3000 Ha dat ingepolderd en gekanaliseerd werd door
de plaatselijke abdij. We gaan er varen. Op de tussenliggende percelen wordt nog
beperkt getuinierd. Bloemkolen zijn het voornaamste gewas, tot 3 opeenvolgende
oogsten.
Het is rustig verpozen op
het water en de begroeiing gadeslaan. We zien ook een aalscholver die te drogen
zit op een draad. In tegenstelling met eenden wordt deze vogel nat bij het
duiken naar vis.
1.We
naderen Clairmarais. In de vochtigen grond gedijen de wilgen
Op de terugweg reden we
door de mooie stadjes Kassel en Bailleul, met zijn groot, psychiatrisch
ziekenhuis met iets oudere gebouwen. Bethanieën, in de deelgemeente St-
Antonius bij ons, is daartegenover een hypermodern complex.
1.Door
Cassel
2.idem
3.de
markt van Cassel
4.door
Cassel
5.Toekomstig
museum
6.Door
Cassel
7.Idem
8.Idem
De poppies, klaprozen
herinnerend aan de grote oorlog van haast 100 jaar terug die in deze regio
woedde
Toen ik s morgens het
talrijk opgekomen Okra-publiek begroette met Vandaag gaan we over de schreve
werd ik maar speciaal aangekeken. De schreve is gewoon het West-Vlaams voor
grens.
We werden eerst verwacht
te Moorslede bij een Fuchsiakweker die van zijn hobby zijn beroep maakte. Eerst
passeer je Dadizele waar we tijdens mijn collegetijd in Torhout enkele keren gingen
ravotten in de grote speeltuin.
Op het bedrijf worden we
ontvangen met koffie en gebak en geeft de bedrijfsleider een inleiding. Daarna
neemt hij ons mee in de tentoonstellingstuin en de kwekerijserres. Op dat
moment begon het te regenen en kon de nattigheid ons niet deren. Voor de rest
van de dag was het steeds droog als we buiten waren.
Enig minpuntje: met het
overtrokken weer kwamen de kleuren minder tot uiting, maar niettemin was het
een lust voor het oog.
Geniet van de fotos van
Aleide
1.De
Fuchsia kwekerij
2.Bij
de koffie
3.Rechtstaande:
Fons , de voorzitter
4.Bij
de algemene inleiding
5.Verschillende
bloemen van de passiebloem. De kweker vertelde er een gans Christusverhaal bij.
In het jaar van de
biodiversiteit is er de mogelijkheid om uw kennis te verruimen. Velen kennen Brogdale (Faversham) nog niet, met zijn
fenomenale fruitcollectie (de grootste van de wereld):
2200 appels, 500 peren 350 pruimen enz.; een levend fruitmuseum in zijn
herfstweelde! En we kunnen proeven.
Op zaterdag bezoeken we de
100 Ha grote tuin te Wisley van de
Royal Horticultural Society met meer dan 300.000 leden. We komen er op hun Flower Show, met vorig jaar 27.000 bezoekers. Ze
hebben er ook een zeer grote fruitverzameling. Avondmaal en overnachting op de
Universiteit van Kent. Wie niet te moe is kan mee voor een stevige (vooral de klim terug) wandeling naar het
avondlijke Canterbury.
Op zondag staat Yalding organic
Gardens op het programma met middagmaal. Daarna rijden we naar Brogdale.
Geen probleem als u
onvoldoende Engels verstaat. Voor deze groep is er vertaling.
Ik was menigmaal gids op
deze reizen. Als 75 jarige is dit mijn laatste. Wil u er bij zijn?
Zat. en Zo 11 -12sept 10 : Wisley Gardens, Canterbury, Yalding en Brogdale(org. VELT Zoersel / NBSmet Reizen Lauwers) Met de bus op de Shuttle.
Opstapplaatsen: Grote Parkeerplaats Rond punt van Wommelgemvertrek om 6u 00 stipt;Wees enkele minuten vooraf aanwezig.
Opstapmogelijkheid in Gent, links van het U.Z.
over de ring, aan hotel Campanile, naast Holliday Inn om 6u50 (Parkeren in
nabijgelegen straten) enLoppem
(rond punt afrit) om 7 u 25. Terug rond 23:30
Prijs: 174: alles inbegrepen: bus, drinkgeld chauffeur,
overzet, alle inkomgelden, gidsen (vertaling voorzien) avondmaal , overnachting en stevige breakfast,
lunch te Yalding. Afternoon Cream-Tea te Brogdale.
Inschrijven op rek. 000 -0875684 65vanD.
Willaeys2980Zoersel. (IBAN BE18 0000 8756 8465BIC BPOTBEB1) Stuur
een E-mail met namen en adres. Identiteitskaart
bijhebben noodzakelijk!
Info:daniel@willaeys.beTel 32 (0)3 383 12 37 http://blog.seniorennet.be/fruit(Typ op de startblz. van deblog
bij zoeken, boven
links, Wisley in en je vindt veel gegevens over vroegere bezoeken. Idem met
Brogdale).
De 2 veilingmannen: Rik
van St. Truiden& Eddy van Borgloon
Bij de blauwe bessen: zij
kweken de latere rassen om na de concurentie te komen. Hun rassen ; Ozark Bleu,
Bluecrop, Brigitta Blue, Liberty en het nieuwe zeer late ras Aurora.
Bij de bramen Loch Ness,
het standaard ras.
Tunnels en nog tunnels.
Wij verplaatsen ons met de wagen.
De kleinfruitgroep van de
Boerenbond richtte o.l.v. consulente Leen Jolling een driedaagse reis in naar
Schotland.
Met Ryanair werd er s
avonds vertrokken van Charleroi naar Edinburgh. De twee autos voor telkens 5
man werden opgehaald. Leen had haar GPS bij om in het donker naar het hotel te
rijden. GPS, een fantastische uitvinding voor een dergelijke gelegenheid.
Een bezoek aan het S.C.R.
I. stond reeds lang op mijn verlanglijstje. Wellicht is dit het voornaamste
opzoekingstation voor kleinfruit van Europa. Naast kleinfruit ontwikkelt men
ook nieuwe, tegen de plaag zo resistent mogelijke aardappelrassen (o.a. Lady
Balfour, genoemd naar de eerste vrouwelijke bioingenieur in Engeland. Zij
schreef al in 1943 Living Soil en creëerde het Haughley Farm experiment : een
dertigjarige vergelijking van enerzijds klassieke teelt naast biologische -organic in het Engels- teelt). Men doet ook
onderzoek naar granen enz.
Nieuwe frambozenrassen
krijgen als eerste woord Glen. Glen in
het Schots betekent: nauw dal. Zwarte bessen herkent men aan Ben : berg. Bramen aan Loch : meer. De bramen die jullie eten zijn hoogst waarschijnlijk
Loch Ness bramen, het algemeen geteelde standaardras.
Glen Clova en Glen Moy waren
lange tijd de standaardrassen onder de Frambozen. Momenteel wordt er in Groot
Brittannië voornamelijk gekweekt met Glen
Ample.
Het nieuwe topras bij de
zwarte bessen is Big Ben.
We werden ontvangen door
Rex Brennan, het afdelingshoofd kleinfruit. Onderzoekster Alison Dolan vertelde
over de diverse testen waaraan de nieuwe rassen gedurende verschillende jaren
onderworpen worden. Als ze uiteindelijk waardevol blijken krijgen ze een naam
en een paspoort.
We troffen het niet
bepaald met het weer. Bij de eerste maalgaan kijken naar de veldproeven begon het stilletjes te regenen. Eerst
had ik nog menen een veldleeuwerik te horen. Men heeft er veel ruimte: bedrijf
1: 120 Ha; bedrijf 2: 250 Ha.
Frambozen moeten
stekelvrij zijn en resistent tegen de wortelziekte van de frambozen, daarbij
stevig, mooi rood en van goede smaak.
Bij zwarte bessen is het
smaakaspect belangrijk gezien er afzet is bij de grootwarenhuizen. De prijs is
beter dan bij verwerking. Ik proefde verschillende proefrassen en de goede
smaak verraste mij. Paters, zwarte bessen in t West-Vlaams, waren voor mij als
kind een lievelingsfruit.
Deze bezoeken gebeurden
onder leiding van mevrouw Niki Jennings, die instaat voor de ontwikkeling der
rassen. Zij is enkel naamgenote, geen verwante van Derek Jennings, die hier
vele jaren werkte en tal van rassen kweekte waaronder Glen Clova en Glen Moy.
Ook de Taybes, in de handel gebracht in 1978 staat op zijn naam. Ik heb hem in
1992 leren kennen na zijn pensionering. Hij was verhuisd naar Otham, een
buitendorp van Maidstone,de hoofdplaats
van Kent. Hij verkocht toen bramen Waldo, Loch Ness en Silvan en de purperen
framboos Glen Coe. In 1996 had ik met enkele fuitvrienden weer een afspraak.
Toen vertelde hij dat hij pas vernomen had dat in een tuin in het graafschap
Buckinghamshire een stekelloze mutatie ontstaan was van de Taybes: de
Buckingham Taybes.
In de latere namiddag
volgden bedrijfsbezoeken. Met het regenweer konden we minder genieten van het
golvende landschap.
Het bedrijf dat we
bezochten werkt met een aantal andere bedrijven samen in de groep Angus,
dezelfde naam als het graafschap hier.
We zien een landschap met vele
tunnels van honderden meter lang.
Het bedrijf is 400 Ha
groot, waarvan 140 Ha kleinfruit. We bezochten de tunnels met frambozen en
bramen. De zwarte bessen staan in openlucht.
Voor het plukken heeft men
maar eventjes 450 plukkers nodig, mensen uit de vroegere Oostbloklanden.
Op een andere locatie
zagen we de frambozenplanten van het ras Glen Ample, die onlangs uit de frigo
kwamen. Men had ze per 3 geplant in containers, gemaakt met zwart plastiekfolie.
De blaadjes begonnen pas te ontluiken. Straks zou men deze onder tunnels
brengen.
Na inchecken in het hotel
reden we naar Dundee voor het avondmaal. De stroom Tay is er een brede zeeinham geworden. Eerst werd een bezoek gebracht aan de
fruitstanden van de grootwarenhuisketen Tesco.
s Anderendaags reden we
naar het hoofdbedrijf van Angus.
Weer ontelbare tunnels. We
bezochten de tunnels met diverse aardbeien op stellingen in betonijzer.We konden ook proeven in een tunnel met rijpe
vruchten van het recente, lekkere ras Sonata.
We verplaatsten ons per auto naar de diverse tunnelcompexen: frambozen, blauwe
bessen en bramen. We konden het vroege bramenras Karaka Black proeven. Een Nieuw-Zeelands ras, met opvallend
smakelijke, zeer langwerpige vruchten, gecreëerd met erfelijk materiaal van
bramen uit het westen van Amerika. De dracht bedraagt echter slechts een vierde
van deze van het huidige, overal geteelde topras Loch Ness van het SCRS, dat we gisteren bezochten. Maar wat een
heerlijke smaak!
Daarna mochten we een kijkje
nemen in de verpakkingseenheid. Eerst trokken we een stofjas aan en kregen een
netje op het hoofd. Aan verschillende lijnen was men bezig met het inpakken van
aardbeien en frambozen voor de verschillende grootwarenhuisketens. Voor elke
keten zijn er eigen labels die tot zeven maal gecontroleerd worden om zeker een
vroegere, zeer kostelijke vergissing te vermijden.
Na de lunch in een
badplaats aan de kust was het tijd voor de terugrit naar het vliegveld van Edinburgh.
Op t einde moesten we nog terugrijden naar het enige benzinestation op de
autoweg dat we in de andere rijrichting hadden gezien. De auto moet immers met
een volle tank terug afgeleverd worden. We zagen de collegas links afslaan
naar een andere autoweg. Wij konden gelukkig nog net rechts aanhouden naar het
rond punt om terug te rijden.
In Charleroi was het
opgehouden met regenen. Het onweer was al naar Antwerpen en Limburg getrokken. Ik
was zeer tevreden in de regen terug te rijden.
De lange droogteperiode en
hittegolf zijn voorbij.
FOTOS
Het Scottish Crop Research
Institut te Invergowrie (Dundee). Let op de URL. Op hun website is heel veel te
vinden.
Afdelingshoofd Rex Brennan
Uiteindelijk krijgt elk
nieuw ras zijn paspoort
Viruszieke planten in een
serre
Onderzoekster Alison
Dolanen Kim Stevens van het ministerie
Eerste veldbezoek en t
begint te regenen
Sven Clemens, de opvolger
van Patrick Meesters als directeur van de proeftuin Tongeren en onderzoekster
Wendy Odeurs
